Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 w NS – półforsujące, we WJ – nieforsujące

Każda ręka zawiera dziesięć miltonów, więc rozwiązanie pierwsze – cztery pasy, należy uznać za najbardziej w tym rozdaniu prawdopodobny rozwój wydarzeń. Tym bardziej że zarówno S, jak i W (trzecia i czwarta ręka) mają mało atrakcyjne konfiguracje w kolorach starszych.

Najbliższa otwarciu jest ręka E: ładne miltony (as plus dwa króle), niezły układ (5431) oraz przyzwoitej jakości longer w najstarszym kolorze – pikach. Na niektórych stołach jej posiadacze na pewno rozpoczną więc licytację. Muszę przyznać, że na ostatnich mistrzostwach Europy i świata tego typu ręce były nagminnie otwierane. I trudno się z tą tendencją nie zgodzić – aktualna karta E jest przecież dużo bardziej urodziwa aniżeli niejedne dwanaście czy nawet trzynaście PC w składzie zrównoważonym, z którymi otwarcie licytacji byłoby dla prawie wszystkich graczy krokiem zupełnie automatycznym.

Czy po takim początku para WE dostanie jednak szansę, aby wziąć zapis na swoją stronę – zależy w dużym stopniu od partnera otwierającego. Jeżeli w drugim okrążeniu zdecyduje się on na negatywny wybór koloru 2 – kontrakt ten, przy trafnym postępowaniu rozgrywającego, będzie możliwy do zrealizowania. Do wzięcia są bowiem cztery lewy atutowe, K oraz trzy kiery. W praktyce ostatnia z tych wziątek (trzeci kier) często zostanie zastąpiona lewą treflową, a po ataku kierowym, grożącym przebitką w tym kolorze, takie rozwiązanie stanie się nawet absolutnie konieczne. Najlepiej będzie wówczas, aby w drugiej rundzie trefli (pierwszą zabije asem gracz N) zagrać ten kolor ze stołu, a z ręki wyrzucić kiera (nawet asa!).

Rozgrywający nie powinien sam grać w piki, tylko dążyć do przebicia w dziadku kar. Broniąc się przed tym, przeciwnicy połączą najprawdopodobniej atuty, ale wówczas stracą jakąkolwiek szansę na wzięcie lewy na W.

Wracając do licytacji, gracz W ma pełne prawo, aby w drugim okrążeniu zgłosić inwitujące 2BA – jego ręka to przecież 10 PC z niezłymi podwiązaniami, w tym solidne stopery w kolorach przez partnera nielicytowanych. Jednakże kontrakt 2BA powinien już zostać obłożony, obrońcy mają bowiem do wzięcia trzy kara, dwa trefle oraz A. Gracz N stanie jednak przed niełatwym problemem wistowym i jeżeli np. zaatakuje przeciwko 2BA w kiera, rozgrywający dostanie szansę, aby odnieść sukces. Ale wykorzysta ją tylko wówczas, gdy powstrzyma odruch gry przez trefle (wówczas bowiem przeciwnicy zdążą poprawić się na kara i kontrakt obłożą) i w drugiej lewie wyjdzie z ręki D (a potem zaimpasuje W). Taka gra doprowadzi nawet do wzięcia nadróbki, oprócz czterech kierów i czterech pików rozgrywający dostanie bowiem również wziątkę na K.

Na WE można też – i to bez większych problemów, wziąć osiem lew, grając w kiery.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew albo 2 (WE), 8 lew; 110 dla WE.

 następne rozdanie