Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 podlimitowa dwukolorówka na młodszych

albo:

Niektórzy gracze N na pewno ocenią, iż ich longery są zbyt słabej jakości, ażeby zdecydować się na popartyjne otwarcie 2BA, dla wielu innych nie będzie to wszakże dostatecznie silnym przeciwwskazaniem. Tak czy owak, na większości stołów standardowy kontrakt 3BA zostanie ustawiony z gorszej (kiery!) ręki N. Teoretycznie rzecz biorąc, można nań wziąć aż dziesięć lew, wymaga to jednak postępowania w widne karty. Np. po najgroźniejszym dla rozgrywającego wiście blotką kier (atak zupełnie naturalny – E nie wyjdzie przecież w karo – kolor pięciokartu w ręce rozgrywającego) – zdobycie nadróbki wymagać będzie wstawienie z dziadka K! (po nietrafieniu przez rozgrywającego kierów – W weźmie bowiem lewę D i zagra w karo), a następnie natychmiastowym zaimpasowaniu W! (po oddaniu im A obrońcy zdejmą jeszcze trzy lewy kierowe). Nie mówiąc już, oczywiście, o konieczności złapania D, to jednak można w tym rozdaniu uznać za posunięcie zupełnie oczywiste (naturalne). Nie zdziwi mnie zatem fakt, iż niemiało rozgrywających będzie musiało ukontentować się dziewięcioma wziątkami. 

Chociaż, z drugiej strony, tam gdzie N nie otworzy 2 BA, będzie raczej padał wist karowy, po którym droga do dziesięciu lew stanie się dużo prostsza – wystarczy wówczas np. ściągnąć trefle (po drodze impsując damę w ręce W), a potem piki – i oddać obrońcy z prawej lewę w tym ostatnim kolorze. W końcówce przeciwnicy będą musieli podarować rozgrywającemu dziesiątą wziątkę na K, D albo nawet na p10.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630 dla NS.

 następne rozdanie