Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
Turniej nr. 3 - 10 marca 2003
Rozdanie 9

Dealer N Po partii EW		Q10952 K3 8652 53
K4 985 J43 AKQ84			8763 QJ102 1097 J2
		AJ A764 AKQ 10976

W niekorzystnych założeniach gracz W raczej powinien darować sobie wejście 2. Jest ono bowiem szalenie niebezpieczne i nawet bez kontry kosztowałoby 200. Wprawdzie skontrować 2 (i kontrę tę ukarnić) byłoby niezwykle trudno, nawet w najlepszym dla strony WE wypadku interwencja ta wyprostuje jednak przeciwnikom kontrakt – z częściówki bezatutowej na pikową.

Grając w bez atu, NS powinni wziąć tylko siedem lew. W zaatakuje A i – po ujrzeniu dołożonej przez partnera dwójki (teoretycznie – marka) – śmiało będzie sobie mógł pozwolić na kontynuowanie w drugiej lewie blotką treflową. Potem lewy obrońca dostanie się do ręki K i ściągnie jeszcze trzy trefle. Hipotetyczny kontrakt 2BA zostanie więc obłożony bez jednej.

Po treflowej interwencji gracza W przeciwnicy prawie na pewno wylądują w częściówce pikowej. Ale nawet przy milczeniu tego zawodnika S ma poważne przesłanki, aby – nie przyjmując, rzecz jasna, inwitu partnera – zdecydować się na grę w piki, a nie w bez atu. W trakcie tej ostatniej mogą przecież wystąpić poważne problemy z dostaniem się do słabej ręki N, nie mówiąc już o tym, że zarówno treflowy, jak i kierowy pusty dubel u N uczyni ten kolor niebezpiecznie przelotowym. Dodatkowym argumentem na rzecz gry w kolor jest solidny, dwuhonorowy fit pikowy w ręce S.

I rzeczywiście, wzięcie dziewięciu lew w piki nie przedstawia żadnych problemów. Co więcej, tylko wisty treflowe (z ręki W – oczywiste, to fakt) uniemożliwią rozgrywającemu kontrakt pikowy zdobycie lew dziesięciu. Taka obrona wypromuje bowiem graczowi E dodatkową wziątkę atutową albo odetnie rozgrywającego od lewy na fortę karową. Powiedzmy, że W zawistuje trzy razy w trefle. Ostatnią z tych lew S przebije w dziadku 9 (E zrzuci karo), po czym zaimpasuje piki waletem. W dostanie się do ręki K – i teraz będzie nawet mógł sobie pozwolić na zagranie w karo. Rozgrywający utrzyma w ręce, zgra A, ściągnie jeszcze co najwyżej jedną figurę karową (następna zostałaby już przez E przebita), dostanie się do stołu K, odegra D 10, ściągnie pozostały mu jeszcze w ręce honor karowy, po czym – nie dysponując dostępem do trzynastego kara – odda jeszcze jedną lewę z ręki (treflową albo kierową). Oczywiście, możliwe są też inne szczegółowe rozwiązania rozgrywkowo-wistowe. Zawsze jednak – w przypadku kontraktu 4 – górą powinni być obrońcy.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

 następne rozdanie