Rozdanie 1; rozdawał N,
obie przed partią.
|
1 |
|
 KQJ5
 96
 1097532
 5
|
|
|
32
AQJ83
A
AJ932 |
|
104
K74
KQ86
K1084 |
| |
|
A9876
1052
J4
Q76
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas1 |
pas2 |
|
1 |
pas |
2 3 |
pas |
|
3 4 |
pas |
3 5 |
pas |
|
4 6 |
pas |
4 7 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 11 PC w składzie zrównoważonym
to zbyt mało na pierwszoręczne otwarcie, nawet w założeniach
przedpartyjnych
2 niektórym graczom S może
przyjść do głowy trzecioręczne otwarcie 1, nie polecam
jednak takiego działania; piki e-S-a są bowiem dosyć
słabe, a poza nimi ma on jedynie damę i waleta (w kolorach
krótkich)
3 konwencja Drury
4 układ 5+–4+
(często 5–5), nadwyżka, a więc forsing do
dogranej; już osiem – wybranych, to fakt – miltonów
u partnera: K oraz K D, przy singlu pik daje wykładanego
szlemika, otwierający musi więc przymierzyć się do tego
kontraktu
5 wartości karowe
6 cue-bid treflowy, brak zatrzymania
w pominiętych pikach
7 E również nie trzyma pików,
więc zapowiada negatywne 4
Na szczęście dla strony WE nawet
bez żadnych wskazówek licytacyjnych N i tak zaatakowałby
w piki. Obrońcy zawsze zdejmą więc dwie lewy w tym kolorze,
po czym N odejdzie bezpiecznie w karo (zagranie w
singla trefl nie miałoby sensu, na swą silną licytację W
musi bowiem posiadać asa w tym kolorze). Rozgrywający weźmie
lewę A w ręce, po czym powinien ściągnąć trzy razy
atu, kończąc w dziadku, a następnie zgrać D i przebić
w ręce blotkę karo, aby rozpoznać rozkład tego koloru. Już
w trzeciej rundzie kar S nie dołoży do koloru, ujawni
się więc podział kar 6 (N) – 2 (S). W
oparciu o tę przesłankę oraz fakt, że żaden z przeciwników
nie licytował pików (najprawdopodobniej kolor ten dzieli się
więc w ich rękach 5–4), rozgrywający powinien rozegrać
trafnie trefle, tzn. ściągnąć ttK, a następnie wykonać w
ręce impas waletem. Singiel trefl w ręce obrońcy N,
który powinien mieć cztery piki, a na pewno ujawnił sześć
kar oraz dwa kiery, będzie bowiem praktycznie pewny.
Standardem winien zatem być zapis 450 dla WE, za
zrealizowaną z nadróbką końcówkę kierową.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE),
11 lew; 450 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 7 (WE);
– 11 (WE);
– 8 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
|
2 |
|
KQ7
74
AKQJ1065
5 |
|
|
1086
AKQ2
732
J84 |
|
J92
96
84
KQ10732 |
| |
|
A543
J10853
9
A96 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 1 |
3 2 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 na trzeciej ręce zdecydowanie
polecam otwarcie 1 – z tłustej czwórki
2 pytanie o zatrzymanie w kierach,
krok praktyczny, ale też dosyć ryzykowany, a to ze względu
na krótkość treflową (może wychodzić
5, podczas gdy
na 3BA przeciwnicy zdejmą pięć trefli; chociaż po otwarciu
W 1 szansa na taki rozwój wydarzeń istotnie zmalała)
A oto bardziej naukowa droga do takiego
samego kontraktu:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 1 |
ktr.2 |
pas |
1 3 |
|
pas |
2 4 |
pas |
3 BA5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 na trzeciej ręce zdecydowanie
polecam otwarcie 1 – z tłustej czwórki
2 oczywiście karta o wiele za silna
na proste wejście 2
3 jeden z wariantów, drugi: patrz niżej
4 kontra objaśniająca na
karach
5 S trzyma kiery, posiada też
sporą, nieujawnioną jeszcze siłę honorową
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 1 |
ktr.2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
3 4 |
pas |
3 BA5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 na trzeciej ręce zdecydowanie
polecam otwarcie 1 – z tłustej czwórki
2 oczywiście karta o wiele za silna
na proste wejście 2
3 ze względu na układowy charakter
ręki S polecam bilansową zapowiedź 2, jak
najbardziej dopuszczalną z tylko czterema kartami w tym
kolorze
4 kontra objaśniająca na
karach
5 kiery trzymane!
To trzy najbardziej popularne drogi, które
w rozdaniu tym powinny doprowadzić stronę NS do
znakomitego kontraktu firmowego. Ponieważ w normalnych
okolicznościach zawsze zostanie on ustawiony z ręki S,
W nie będzie miał problemów z pierwszym, drugim i
trzecim wistem. Zwłaszcza po ujrzeniu tak bogatego w lewy
dziadka. Standardowym wpisem w protokół powinno zatem być
630 dla NS, za dziesięć lew wzięte na końcówkę
bezatutuową.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS),
10 lew; 630 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 10 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
|
3 |
|
K8765
K8642
10
J2 |
|
|
QJ
A1053
Q742
Q104 |
|
A2
97
KJ986
AK53 |
| |
|
10943
QJ
A53
9876 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas1 |
2 2 |
2 BA3 |
pas |
|
3 3 |
pas |
3 4 |
pas |
|
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 zdecydowany brak otwarcia!
2 dwukolorówka Wilkosza
3 15–18 PC w układzie zrównoważonym,
z pustym dublem kier zapowiedź dosyć ryzykowna, a przez to wątpliwa
4 Stayman
5 brak starszej czwórki
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas1 |
2 2 |
3 3 |
pas |
|
3 BA4 |
pas |
pas |
pas |
1 zdecydowany brak otwarcia!
2 dwukolorówka Wilkosza
3 kolor karowy powinien być nieco
lepszej jakości, zapowiedź ta – z 15 ładnymi PC
– jest jednak na pewno lepsza od ewentualnych 2BA (bez
trzymania kierowego)
4 stoper pikowy – w jednym z
hipotetycznych kolorów otwierającego – niepewny, cóż
jednak innego miałby zgłosić gracz W
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas1 |
2 2 |
3 3 |
pas |
|
3 BA4 |
pas |
pas |
pas |
1 zdecydowany brak otwarcia!
2 dwukolorówka kiery z innym
3 tym razem o wejściu 2BA w ogóle
nie ma mowy
4 stoper pikowy – w
hipotetycznym drugim kolorze otwierającego – niepewny,
cóż jednak innego miałby zgłosić gracz W?
I znów – niezależnie od rodzaju i
wysokości przeszkód wzniesionych przez stronę NS
– każda rozsądna droga powinna doprowadzić parę WE
do popartyjnej końcówki w bez atu. Na ogół gracz E
będzie musiał pokazać kolor swojego longera na szczeblu
trzech, nie powinien się wszakże wahać; wprawdzie mu tylko
pięć kar, ale za to posiada wartościowe 15 PC. Prawdziwa pułapka
czeka tu na gracza W w rozgrywce. Nietrudno wprawdzie
dostrzec aż jedenaście lew z góry: cztery karowe, dwie
pikowe (z impasem króla), kierową oraz cztery treflowe (w
tym kolorze spada przecież drugi walet), ale właśnie
– z góry! Po ujawnieniu przez gracza N dwukolorówki
5–5 niejeden rozgrywający – w pogoni za jedenastą
lewą – wykona bowiem jak najbardziej uzasadniony impas
przeciwko W w ręce S. A to może doprowadzić nawet
do przegrania kontraktu 3BA! Np. po ataku pikowym rozgrywający
utrzyma się w ręce i zagra w kara. A potem pobije kontynuację
pikową, ściągnie parę kar, zgra A i zaimpasuje
waleta... Gracz N nie tylko zdobędzie wówczas wziątkę
na W, ale też ściągnie trzy forty pikowe... Znacznie
mnie będzie kosztować taka rozgrywka po pierwszym wiście
kierowym. Obrońcy odbiorą wtedy kiera, A, W oraz
kiera, skończy się więc na dziewięciu wziątkach dla
rozgrywającego.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE),
11 lew; 660 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 11 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (NS)
BA – 11 (WE).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
|
4 |
|
Q9764
J8
K105
A84 |
|
|
1085
109654
92
762 |
|
2
AQ3
J643
KQ1053 |
| |
|
AKJ3
K72
AQ87
J9
|
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
ktr. |
|
pas |
1 1 |
pas |
2 BA2 |
|
pas |
3 3 |
pas |
4 4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 4+, ale też minimum
7 PC (z mniejszą siłą N zgłosiłby sztuczny negat
1)
2 w związku z powyższym forsing,
tak jak rebid 2BA po własnym otwarciu 1 i odpowiedzi
partnera 1/
3 w pierwszym czytaniu pytanie o
trzy/cztery piki
4 cztery piki, minimum wielkiego bez
atu
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
ktr. |
|
pas |
2 1 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 zapowiedź z bilansu; moim zdaniem
karta ta jest jednak na taką licytację zbyt mało układowa
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 1 |
ktr. |
|
pas |
2 2 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 strach otworzyć z tak słabym
kolorem, szczególnie na trzeciej ręce; i tu opowiadam się
więc za otwarciem 1
2 w tej sekwencji taką zapowiedź
polecam, pozwala ona bowiem na szybkie złapanie strefy
Banalna końcówka w dziewięcioatutowy
kolor starszy, rozgrywający odda tylko trefla i kiera.
Niebezpieczeństwo otwarcia 1 – z tak lichym kolorem
– widać jak na dłoni: niektórzy gracze S mogą
wejść wówczas 1BA; w większości wypadków również po
nim dojdzie do kontraktu 4, od czasu do czasu NS
zagrają jednak 3BA. Jeżeli W zawistuje wówczas we
wskazane przez partnera kara, rozboruje wewnętrznie ten kolor
i rozgrywający łatwo zgromadzi jedenaście wziątek (i
zapisze sobie maksa). Wprawdzie po ataku kierowym (czy
pikowym) rozgrywający może ściągnąć K, a następnie
zagrać z dziadka 10 i puścić ją wkoło, bez otwarcia
1 przeciwnika z prawej będzie to jednak manewr znacznie
trudniejszy do wykonania (i – delikatnie mówiąc
– mało naturalny).
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11
lew, 650 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
|
5 |
|
53
J108
KQ10864
63 |
|
|
AJ
K952
A95
AJ54 |
|
642
AQ73
J73
987 |
| |
|
KQ10987
64
2
KQ102 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
ktr. |
pas |
2 |
pas |
|
3 1 |
pas |
pas2 |
pas |
1 inwit; ręka ta jest na pewno warta
takiej akcji
2 wprawdzie E może być
(nawet dużo) słabszy, jego karta mieści się jednak w
granicach tego, czego statystycznie może oczekiwać partner;
ponadto układ 4333 działa wybitnie zniechęcająco
Niektóre pary WE na pewno jednak w
końcówce kierowej się znajdą. Przeciwko kontraktowi
kierowemu S wyjdzie najprawdopodobniej w K.
Rozgrywający zabije w dziadku asem, dostanie się do ręki
A i zagra stamtąd 7. Aby ograniczyć przeciwnika do
dziewięciu wziątek, obrońca S będzie wówczas musiał
wskoczyć figurą (damą albo królem). Rozgrywający zabije
na stole asem, ściągnie jeszcze dwa razy atu, kończąc w ręce,
po czym powtórzy stamtąd treflem. Lewy obrońca koniecznie
musi wtedy wskoczyć królem/damą i kontynuować singlem
karo. A gdy gracz E karo przepuści, N weźmie
lewę D i zagra w pika, a jego partner utrzyma się D i
będzie kontynuował pikiem Po tak perfekcyjnej obronie
rozgrywający odda ostatecznie jeszcze jedną lewę karową i
wpadnie bez jednej (na końcówkę).
Droga do położenia gry kończącej nie
jest jednak łatwa, sądzę więc, że na niejednym stole 4
(WE) zostaną wypuszczone. Np. jeśli w pierwszej
rundzie trefli do zagranej przez E siódemki S
dołoży dwójkę (albo nawet wstawi dziesiątkę), rozgrywający
będzie już w stanie skompletować dziesięć wziątek. Od
razu natomiast wypuści kontrakt 4 (E) pierwszy wist
treflowy. Natomiast kontrakty kierowe rozgrywane przez W
będą mogły zostać ograniczone do dziewięciu wziątek
jedynie po ataku w kolor starszy, po wiście w kolor młodszy W
będzie już w stanie wziąć lew dziesięć.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE),
9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
|
6 |
|
J8
J74
AKJ63
542 |
|
|
K52
85
982
KJ1076 |
|
Q743
AQ1093
Q7
83 |
| |
|
A1096
K62
1054
AQ9
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 inwit; ręka graniczna: 10 PC i
bardzo dobrej jakości pięciokart karowy, z boku jednak
jedynie dwa puste walety
Prawie wszystkie pary NS uczestniczące
w lutowych Korespondencyjnych Mistrzostwach Polski 2006 zagrają
w tym rozdaniu w bez atu, najczęściej na szczeblu częściówki
(tzn. 1BA). Teoretycznie rzecz biorąc, kontrakt 3BA (N)
zostanie definitywnie obłożony jedynie po wiście treflowym
i naukowym ataku D (!), wzięcie lew dziewięciu będzie
jednak wymagać od rozgrywającego trafienia drugiej damy karo
za impasem. A ponieważ prawidłowe rozegranie tak
skonfigurowanego koloru, aby wziąć w nim pięć lew, to ściągnięcie
asa z góry, a potem impas waletem, końcówki bezatutuowe będą
na ogół przegrywane, także po wistach różnych od
teoretycznie optymalnych. Np. po ataku 10 – gracz N
weźmie lewę W w ręce, ściągnie A i wyjdzie W wkoło,
a obrońca W – po zabiciu go K – będzie
kontynuował kierem. Potem zaś E dostanie się do ręki
D i odegra kierowe forty. Standardową liczbą lew braną
przez stronę NS przy grze w bez atu będzie zatem
minimaksowe osiem.
Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS),
8 lew; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
|
7 |
|
AK63
Q
KQJ10
Q1073 |
|
|
107
8
96432
AKJ96 |
|
Q95
9765432
7
54 |
| |
|
J842
AKJ10
A85
82
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Oto standardowy przebieg licytacji, tak
powinna się ona potoczyć na zdecydowanej większości stołów.
Mimo że przy aktualnym rozkładzie stronie NS lepiej
grałoby się w bez atu, trudno jest wskazać graczowi N,
posiadaczowi singla kierowego (starszego honoru, ale
zawsze...), racjonalną drogę, która miałaby zaprowadzić
go do kontraktu firmowego.
Faktem jest wszakże, że grając w bez
atu, strona NS byłaby skazana na wzięcie jedenastu
lew, nie musiałaby bowiem oddać D, wyrobiłaby sobie
natomiast bez żadnych przeszkód jedenastą wziątkę w
treflach. Zaś przy grze w piki e-N-e-S-owi należy
się tylko lew dziesięć, ma on bowiem do oddania dwa trefle
oraz damę atu. Tyle że przeciwko 4 (N) obrońca E
wcale nie musi wyjść w trefla, a po ataku karowym czy
kierowym rozgrywający ściągnie A K, po czym zagra w
kiery i pozbędzie się na nie z ręki aż trzech trefli. Ale
jedną lewę treflową oddać trzeba będzie zawsze, w
najlepszym wypadku gracze NS zapiszą sobie więc tylko
650 (zamiast 660, niczym niezagrożonych przy grze w bez atu).
Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS),
11 lew; 660 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (NS);
– 7 (NS);
– 10 (NS);
BA – 11 (NS).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
|
8 |
|
853
==
7632
1098654 |
|
|
KQ42
985
Q10954
2 |
|
A9
KQJ10764
AKJ
Q |
| |
|
J1076
A32
8
AKJ73
|
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
2 |
|
2 |
5 (!) |
5 1 |
pas |
|
5 |
pas |
pas |
pas |
1 cue-bid, istnieje jeszcze maleńka
szansa na szlemika
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
2 |
|
ktr.1 |
5 (!) |
5 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 kontra negatywna
Wprawdzie 5 ze strony NS mogłoby
już zostać położone bez trzech, z kontrą za 500, w tym
celu obrońca W musiałby jednak zaatakować w karo
(albo małym pikiem!?). A E – po zabiciu tej lewy
K – zagrać A i pika. Gracz W ściągnąłby
następnie K D i wyszedłby w piki po raz czwarty, a jego
partner nadbiłby D każdy atut dziadka. Taka obrona jest
jednak daleka od oczywistości, ponadto gracz E ze swą
tak układową i bogatą w lewy wygrywające ręką bez wątpienia
postawi na grę własną. A przeciwko kontraktowi 5 (E)
– S wyjdzie na pewno A, potem weźmie też asa
atu, rozgrywający skompletuje więc jedenaście wziątek i
zapisze sobie 450. Nie jest wszakże wykluczone, że po
dynamicznej licytacji dwustronnej niektóre duety WE
pomimo braku dwóch asów zdołają się zatrzymać dopiero w
szlemiku. I, rzecz jasna, wpadną bez jednej.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE),
11 lew; 450 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 10 (W!);
– 11 (WE);
– 8 (WE);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
9 |
|
87432
J4
QJ107
J2 |
|
|
1095
5
832
AQ9763 |
|
AJ6
AQ987
A64
K8 |
| |
|
KQ
K10632
K95
1054 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA1 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 w Naszym Systemie półforsujące,
we Wspólnym Języku nieforsujące
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
pas |
pas |
1 BA |
pas |
|
3 BA |
pas |
pas |
pas |
albo też:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
2 1 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 nieforsujące, jeżeli system daje
taką możliwość
Zdecydowana większość par WE
powinna w rozdaniu tym pewnie wylądować w kontrakcie 3BA.
Dziewięć lew jest gwarantowanych (sześć trefli i trzy
boczne asy) i – teoretycznie rzecz biorąc – tyle
właśnie się rozgrywającemu należy, w praktyce będzie się
wszakże zdarzać, że wyrobi sobie on dziesiątą lewę w
pikach albo w końcówce wpuści obrońcę S i wymusi
odeń zagranie spod ccK. Dokładna analiza wykazuje, że
jedyna obrona przeciwko kontraktowi bezatutowemu, bezwzględnie
ograniczająca rozgrywającego (czy to gracza E, czy W)
do dziewięciu lew, to pierwszy wist i kontynuacja karowa.
Dodatkowo – w drugiej rundzie kar musi utrzymać się
gracz N i wyjść w kiery...
W protokołach będzie zatem dominował
zapis 600 dla WE, ale i 630 dla tej strony trafi się
wcale nierzadko.
W widne karty – i raczej tylko w
widne – na WE można też wygrać końcówkę
treflową.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE),
9 lew albo 5 (WE), 11 lew, 600 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
|
10 |
|
AQJ985
A92
J2
J4 |
|
|
63
10654
A975
AK6 |
|
1074
Q
KQ643
Q1092 |
| |
|
K2
KJ873
108
8753 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
1 |
2 |
2 |
|
3 |
3 |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
W tym rozdaniu prawie na każdym stole
dojdzie do interesującej licytacji dwustronnej, z której
zwycięsko może wyjść każda z par. Strona NS ma tu
do bezproblemowego wygrania 3 (sześć pików i trzy
kiery), raczej jednak znajdzie się w kontrakcie 3 (łatwiej
będzie jej bowiem uzgodnić rozłożone 5–3 kiery aniżeli
rozłożone 6–2 piki), który zostanie obłożony bez
jednej. Tę ostatnią grę będzie jednak bardzo trudno
skontrować (nie mówiąc już o tym, że po takiej kontrze NS
dostaną szansę, aby przenieść się na wykładane 3).
Niejeden gracz E zdecyduje się zatem na
przelicytowanie 3/ przeciwników czterema karami.
Będzie to krok niezwykle celny, 4 (WE) są bowiem
kontraktem absolutnie wykładanym, rozgrywający go odda tylko
dwa piki i kiera. A 130 dla WE okaże się dla tej
strony zapisem wyraźnie lepszym niż 100 – za wpadkę
strony NS na kontrakt 3, nie mówiąc już o minus
140 – za zrealizowane przez przeciwników 3.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE),
10 lew; 130 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 10 (WE);
– 8 (NS);
– 9 (NS);
BA – 4 (NS).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
|
11 |
|
K1075
Q32
K3
Q1087 |
|
|
432
54
A1086
KJ64 |
|
QJ986
A98
52
953 |
| |
|
A
KJ1076
QJ974
A2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
3 |
pas |
4 |
|
pas… |
|
|
|
I znów prosta droga do oczywistej, łatwej
do wygrania końcówki. Jeżeli rozgrywającemu uda się
wyrzucić przegrywającego trefla z ręki na K oraz przebić
w dziadku trzecią rundę kar damą atu, skompletuje nawet
jedenaście wziątek. Istnieje wprawdzie przeciwko temu
skuteczna obrona – aby na pewno ograniczyć gracza S
do lew dziesięciu, W musiałby jednak zaatakować w
atu. A jego partner – przepuścić tę lewę (a później
zagrać A, kier) albo zabić ją asem i odwrócić w
trefla. W tym drugim wypadku – jeśli rozgrywający zabiłby
drugą lewę A, zgrałby A, wszedłby na stół D i
na K pozbyłby się z ręki trefla, to oddałby potem A
oraz nadbitkę trzeciej rundy kar (9 albo 8).
Natomiast gdyby po zabiciu pierwszej lewy
A E kontynuował atutem – S zabiłby w
ręce, ściągnąłby A, wszedłby na stół K, na K
wyrzuciłby z ręki trefla, a potem kontynuowałby karami.
Ostatecznie trzecia runda tego ostatniego koloru zostałaby
bezpiecznie przebita w dziadku D i rozgrywający
skompletowałby lew jedenaście.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS),
10 lew; 420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 10 (S!);
– 10 (NS);
– 6 (NS, WE!);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
|
12 |
|
KJ94
AQ105
5
J1065 |
|
|
Q10
KJ3
KQ93
8732 |
|
8763
92
J10874
A9 |
| |
|
A52
8764
A62
KQ4 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas1 |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 brzydkie 11 PC w składzie zrównoważonym,
nie ma więc mowy o pierwszoręcznym otwarciu
Kolejne banalne rozdanie – tak
licytacyjnie, jak i rozgrywkowo, układy są w nim jednak tak
dla strony NS przychylne, że każda z par grających
na tej linii powinna zrobić nielicytowanego (taką mam
przynajmniej nadzieję) szlemika w kiery. Do oddania jest
tylko A, wystarczy jedynie zaimpasować podwójnie atuty
oraz wykonać udany impas przeciwko D (manewr konieczny,
albowiem w dziadku będzie można przebić tylko jedno karo,
druga blotka karo z ręki zostanie więc wyrzucona na fortę
treflową; w pikach trzeba zatem będzie zrobić impas). Do
tego dochodzi konieczność podziału kierów 3–2, łączna
szansa realizacji szlemika w ten ostatni kolor wynosi zatem
około 8,5%.
Minimaks teoretyczny: 6 (NS),
12 lew; 1430 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 12 (NS);
– 10 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
|
13 |
|
854
Q43
K32
10875 |
|
|
A2
J976
J8
AQJ64 |
|
KQ1093
A102
Q74
K9 |
| |
|
J76
K85
A10965
32 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
2 |
pas |
|
2 BA1 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 forsujące
Niestety, kolejny banał – zwyczajna
licytacja i jedenaście lew z góry: po pięć w pikach i
treflach oraz as kierowy. Rozgrywający, nie znając podziału
pików, może jednak – po zabiciu pierwszego wistu
treflowego na stole – przejść do ręki A i
zaimpasować kiery. S pobije wówczas 10 królem i
stanie przed koniecznością natychmiastowego zagrania w kara.
Po prostu obrońcy muszą bez najmniejsze zwłoki zdjąć dwie
lewy w tym kolorze, inaczej jedna z nich bezpowrotnie
przepadnie (i przeciwnik skompletuje lew dwanaście zamiast w
tym momencie należnych mu już tylko dziesięciu).
Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE),
11 lew; 660 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 8 (WE);
– 10 (WE);
– 11 (WE);
BA – 11 (WE).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
14 |
|
KJ843
A642
AJ4
J |
|
|
9
97
K9873
A10752 |
|
Q10765
QJ10
65
Q96 |
| |
|
A2
K853
Q102
K843
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
|
pas |
2 3 |
pas |
3 4 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 PRO
2 dół rebidu, tylko dwa piki
3 naturalne, cztery kiery, forsing
4 fit kierowy czterokartowy
I w tym wypadku zdecydowana większość
par NS powinna bez trudu znaleźć się w bilansowej końcówce
kierowej, a potem kontrakt ten zrealizować. Wprawdzie piki
dzielą się 5–1, a A leży za królem, ale atuty są
rozłożone 3–2, a K znajduje się pod impasem.
Przeciwko 4 (N) gracz E odda bez wątpienia
polecany przez wszystkie brydżowe podręczniki wist D. Do
celu, tzn. wzięcia dziesięciu lew, wiedzie tu wiele dróg,
ale najbardziej naturalna z nich to: zabicie pierwszej lewy
K na stole, wyjście stamtąd D (aby szybko sprawdzić,
czy udaje się impas w tym kolorze) i pobicie wstawionego
przez W K asem w ręce, ściągnięcie A (aby
trzecia runda pików nie została nadbita przez obrońcę
posiadającego dwa atuty; chociaż nawet po takiej nadbitce
wygranie kontraktu nadal będzie możliwe), ściągnięcie
A i zagranie pika do króla, przebicie pika na stole, powrót
do ręki W, przebicie jeszcze jednego pika w dziadku. Tak
grając, N weźmie: trzy lewy kierowe w ręce, trzy
kara, dwa honory pikowe oraz dwie pikowe przebitki na stole.
Gdyby zaś rozgrywający postąpił nieco mniej starannie i
przebił pika przed ściągnięciem drugi raz atu (więc W
nadbiłby tę lewę), to potem musiałby przebić na stole
obie pozostałe mu w ręce blotki pikowe, bez dopuszczenia do
ręki E (władnego śmiertelnie połączyć atuty). W
tym celu konieczne byłoby wyrobienie dojścia do ręki
przebitką treflową, a to z kolei wiązałoby się z
koniecznością zagrania ze stołu K (konieczność
komunikacyjna!).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS),
10 lew; 420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 7 (NS);
– 10 (NS);
– 9 (NS);
BA – 8 (S!).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
|
15 |
|
K543
7
9743
KQ97 |
|
|
AQJ7
AJ62
1086
AJ |
|
10962
K98
A52
1083 |
| |
|
8
Q10543
KQJ
6542 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas1 |
pas |
1 z 7 PC i układem 4333 nie widać
potrzeby poszukiwania innego/lepszego kontraktu
Rzeczywiście, w rozdaniu tym zarówno w
bez atu, jak i w piki bierze się łatwo osiem lew.
A w widne
karty nawet dziewięć – w tym celu konieczne jest
jednak zaimpasowanie obrońcy S nie tylko damy, ale i
dziesiątki kierowej. Teoretycznie rzecz biorąc, możliwe
jest więc nawet zrealizowanie 3BA, rozgrywający (tu: gracz W)
musiałby jednak koniecznie zabić asem pierwszy wist karowy
(inaczej S wziąłby tę lewę i odwróciłby w trefle,
podgrywając w tym kolorze drugiego asa w ręce rozgrywającego;
potem zaś N dostałby się do ręki K i ściągnąłby
pozostałe trefle), a potem natychmiast wyjść z dziadka cc9
i – gdy S doda blotkę – puścić ją wkoło.
W toku dalszej gry rozgrywający oddałby lewę na K, a
ostatecznie wziąłby: trzy piki, cztery kiery oraz dwa w asy
w młodszych kolorach.
W podobny sposób można wziąć dziewięć
lew, grając w rozłożone 4–4 piki.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE),
9 lew; 400 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
16 |
|
K52
10
QJ107
AKJ53 |
|
|
AJ7
J9742
93
1042 |
|
Q94
AKQ863
K6
76 |
| |
|
10863
5
A8542
Q98 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
1 |
1 |
|
2 |
3 1 |
3 |
5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 rewers: 5+–4,
nadwyżka honorowa; tylko 14 PC, ale ładne, dobrze
zlokalizowane miltony i układ z singlem w kolorze przeciwników
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
1 |
1 |
|
3 1 |
ktr.2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 blokujące
2 według nowoczesnych zaleceń
licytacyjnych: kontra czysto wywoławcza, nadwyżka honorowa
3 partner ma na pewno longera
treflowego
albo (wersja optymistyczna):
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
1 |
1 |
|
3 1 |
ktr.2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
5 /5 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 blokujące
2 według nowoczesnych zaleceń
licytacyjnych: kontra czysto wywoławcza, nadwyżka honorowa
3 partnerze, wybierz najlepszy
kolor do gry na szczeblu dogranej! (S widzi pełne
wyłączenie kierowe, ma też pewność sfitowania dwóch
kolorów, w tym jednego bardzo mocno
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 1 |
1 |
1 |
|
2 |
3 2 |
pas |
5 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 takie otwarcie dyktuje system Wspólny
Język
2 4+–5+
3 pięciokartowy fit karowy, singiel
kier oraz figura w drugim kolorze partnera – to
prawdziwy majątek
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 1 |
1 |
1 |
|
3 |
ktr.2 |
pas |
5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 blokujące
2 kontra czysto wywoławcza, nadwyżka
honorowa
Oczywiście końcówka w kolor młodszy
– 5 czy 5 – wychodzi wyłącznie dzięki dwóm
korzystnym położeniom: K i A. Wiele par NS
zatrzyma się więc w częściówkach – na ogół
karowej, rzadziej treflowej – a niektóre pozwolą grać
swoim przeciwnikom w kiery: 3 – bez jednej, albo 4
– bez dwóch, czasem z kontrą. Największą szansę na
znalezienie się w końcówce będą mieli licytujący Wspólnym
Językiem – po tym jak N rozpocznie licytację
od otwarcia 1. Gdy potem otwierający ujawni jeszcze nadwyżkę,
a przeciwnicy wylicytują stronie NS pełne wyłączenie
w kierach, gracza S nie trzeba będzie długo namawiać
do zapowiedzenia 5.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS),
11 lew albo 5 (NS), 11 lew; 600 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 11 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
|
17 |
|
Q82
Q1074
75
AK82 |
|
|
A97
KJ9
A1062
Q96 |
|
KJ4
832
KJ984
J4 |
| |
|
10653
A65
Q3
10753 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
pas |
pas |
|
1 |
pas |
1 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 trochę za mało na pierwszoręczne
otwarcie
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
pas |
pas |
|
1 BA2 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 trochę za mało na pierwszoręczne
otwarcie
2 14 PC i sporo wysokich blotek,
niektórzy posiadacze tej karty zakwalifikują ją więc jako
15 PC i rozpoczną odzywką 1BA
I oni właśnie będą mieli rację w
praktyce; przeciwko grze bezatutowej gracz N wyjdzie
bowiem w blotkę kierową i rozgrywający łatwo zdobędzie
dziewięć wziątek. Wystarczy zagrać kara z góry (co jest
prawidłową metodą obchodzenia się z dziewięciokartowym
kolorem pozbawionym damy) oraz wykonać jednostronny impas
waletem pik. Dziewięć lew jest tu zresztą do wzięcia na
linii WE zawsze, bez względu na pierwszy wist. W sumie
– kolejny rozkład banalny, niezbyt interesujący, wręcz
nudny...
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE),
9 lew; 400 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
|
18 |
|
AJ106432
A42
J
Q6 |
|
|
Q5
97
A10842
AKJ7 |
|
K8
K1085
K73
10543 |
| |
|
97
QJ63
Q965
982 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
1 |
ktr.1 |
pas |
|
2 |
2 |
3 /3 2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 kontra sputnik
2 we Wspólnym Języku na
pewno 3, otwierający może bowiem mieć 4 i 5
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
2 |
ktr.1 |
pas |
|
3 |
pas |
pas/3 2 |
pas |
|
(pas) |
(pas) |
|
|
1 kontra sputnik
2 we Wspólnym Języku na
pewno pas, otwierający może bowiem mieć 4 i 5
Strona NS wygrałaby bez problemów
2, oddając dwa trefle i po jednej lewie w każdym z
pozostałych kolorów, w większości wypadków zostanie
jednak przelicytowana przez przeciwników trzema treflami
albo trzema karami. W tym wypadku – po ściągnięciu
przez rozgrywającego K od N spadnie walet, więc można
będzie wyimpasować obrońcy S damę z dziewiątką
(rozwiązanie jak najbardziej prawidłowe, zalecane przez zasadę
ograniczonego wyboru). Rozgrywający nie odda więc lewy
karowej i będzie skazany na zdobycie co najmniej dziesięciu
wziątek. Prawie każdy wykona jednak w treflach prawidłowy
impas, odda więc lewę na pierwotnie drugą damę i weźmie
tylko jedną nadróbkę.
Natomiast zagranie trefli z góry zaowocowałoby
wzięciem lew jedenastu. Niektóre pary WE znajdą się
na pewno w kontrakcie 3BA. Po ataku pikowym rozgrywający
(gracz E) utrzyma się w ręce i pociągnie K, a
następnie wyjdzie 7. Zapewne obrońca S dołoży wówczas
małe karo, więc rozgrywający utrzyma się w ręce,
zaimpasuje kara dziesiątką i ... nie będzie miał powrotu
do ręki. Chcąc, nie chcąc, pociągnie więc A K z góry...
i weźmie dziesięć lew. Tak się jednak wcale stać nie
musi, rozgrywkę można bowiem rozpocząć od impasu waletem
trefl (w drugiej lewie) – z zamiarem zabrania się za
kara dopiero w następnym okrążeniu (albo po utrzymaniu się
w ręce 7 nie kontynuować kar, tylko najpierw zagrać
trefla do waleta). A wtedy dojdzie do szybkiej wpadki bez
czterech. Potwierdza to fakt, że prawidłowym kontraktem jest
w tym rozdaniu częściówka treflowa/karowa.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE),
10 lew; 430 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 11 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
19 |
|
K
AJ10982
A64
985 |
|
|
Q7532
K74
75
743 |
|
8
Q653
QJ108
AKJ10 |
| |
|
AJ10964
==
K932
Q62
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2 1 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 słabe dwa
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2 1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
pas... |
|
|
|
1 multi
2 do koloru partnera
3 piki
Tylko te pary NS, członkowie których
rozpoczną licytację od słabych 2 (naturalnych bądź
sprzedanych odzywką multi), będą mieli szansę na
uzyskanie w tym misfitowym rozdaniu zapisu na swoją stronę.
Górnym pułapem możliwości duetu NS są bowiem częściówki
na szczeblu dwóch: karowa, kierowa oraz pikowa. Grając w
piki, S weźmie pięć lew w tym kolorze, dwa kara oraz
A (jeżeli W zaatakuje w kara, to potem w trzeciej
rundzie tego koloru zrzuci trefla, zanim rozgrywający wyrobi
sobie i wykorzysta D).
Jeśli zaś gracz S rozpocznie
licytację odzywką 1 (której trudno wiele zarzucić; S
ma wprawdzie tylko 10 PC, ale dobry sześciokart pikowy i
obiecujący układ 6430), partner, doprowadzi do końcówki,
najprawdopodobniej pikowej. A ta zakończy się nieuniknioną
wpadkę bez dwóch.
Minimaks teoretyczny: 2 (NS),
8 lew albo 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (N!);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
|
20 |
|
KQJ875
8
J863
63 |
|
|
A3
J53
Q9752
AK7 |
|
10964
KQ1042
AK10
10 |
| |
|
2
A976
4
QJ98542 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
2 |
3 1 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 forsing
I znów graczowi E, posiadaczowi układu
5431 z singlem treflowym, trudno będzie wytropić praktyczną
równorzędność gry kierowej i gry w bez atu. Wynika ona
zresztą przede wszystkim z faktu, że S obok asa
kierowego posiada tylko singla pik.
Faktem wszakże pozostaje, że zarówno w
kiery, jak i w bez atu jest tu do wzięcia jedenaście lew. W
protokołach będą wszakże dominować zapisy 650 dla WE,
a minimaksowych 660 dla WE znajdzie się w nich co
najwyżej jak na lekarstwo.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE),
11 lew; 660 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 10 (WE);
– 11 (WE);
– 7 (WE);
BA – 11 (WE).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
21 |
|
104
83
J10732
QJ87 |
|
|
Q8753
AK7
AK5
64 |
|
K96
QJ10542
6
A52 |
| |
|
AJ2
96
Q984
K1093 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 1 |
pas |
|
1 |
pas |
2 2 |
pas |
|
2 BA3 |
pas |
3 4 |
pas |
|
3 5 |
pas |
3 6 |
pas |
|
4 7 |
pas |
5 8 |
pas |
|
5 9 |
pas |
5 10 |
pas |
|
pas11 |
pas |
pas |
pas |
1 ręka graniczna pomiędzy otwarciem
1 a słabymi 2 (bądź 2 multi), ze
względu na bocznego asa i króla oraz podwiązanie kierowe
opowiadam się jednak zdecydowanie za odzywką 1
2 sześć kierów
3 konwencyjne pytanie o singla,
forsing do dogranej (niektóre odpowiedzi na to pytanie mogą
bowiem wypaść powyżej 3)
4 krótkość karowa, modelowy układ
ręki E: 3–6–1–3
5 forsujące (szlemikowe) uzgodnienie
kierów
6, 7 cue-bidy
8 mimo minimalnej ręki E
powinien zgłosić nieekonomiczny cue-bid 5, jako że
partnerowi może chodzić tylko i wyłącznie o stopera
treflowego
9 cue-bid
10 negatywne, E nie ma już
nic więcej do pokazania
11 W widzi, że przy modelowym
układzie ręki partnera 3–6–1–3 naturalny
wist treflowy szlemika położy, chyba że E ma A K
albo A K; z takimi wartościami partner licytowałby jednak
inaczej: z A K powiedziałby po 4 – 4 (co
przyrzekłoby drugiego stopera w pikach, ale też kontrolę w
pominiętych przez gracza W treflach), a z A K zgłosiłby
po 5 – 6 albo zapowiedziałby szlemika kierowego
Po licytacji, w której każda z rąk
opisze do cna swoje walory, przyjdzie czas hamować w 5.
Ten kontrakt zostanie jeszcze spokojnie zrealizowany: na K
wyrzuci się z ręki E jednego pika i trzeba będzie
oddać jedynie A oraz lewę treflową.
Przy grze w ośmioatutowe piki, do której
też może od czasu do czasu dojść, trzeba będzie natomiast
oddać dwie wziątki atutowe oraz trefla, końcówka w ten
kolor zostanie zatem zrealizowana bez nadróbek.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11
lew; 650 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE)
– 7 (WE);
– 11 (WE);
– 10 (WE)
BA – 9 (WE).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
|
22 |
|
KQ1098
2
A82
K1097 |
|
|
J32
5
KQJ94
Q853 |
|
A6
KQ109764
1053
2 |
| |
|
754
AJ83
76
AJ64 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
2 1 |
pas |
|
pas |
2 |
pas |
3 2 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 słabe dwa
2 S tylko inwituje końcówkę,
wejście partnera na pozycji re-open mogło być bowiem słabsze
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
2 1 |
pas |
|
2 2 |
2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 multi
2 do koloru partnera
3 karta graniczna pomiędzy inwitem a
bezpośrednim zgłoszeniem końcówki
Znów pikowa końcówka powinna być
normalnym kontraktem strony NS. Jeżeli przeciwko 4
(N) gracz E wyjdzie K, rozgrywający będzie
w stanie zrobić nadróbkę. Wystarczy, że zabije pierwszą
lewę A i odda obrońcom karo, a potem ściągnie A,
przebije blotkę karo na stole i zagra stamtąd w atu, impasując
w ręce waleta. Potem trzeba jeszcze tylko będzie do końca
wyatutować i rozegrać celnie trefle, tzn. ściągnąć K
i dwukrotnie zaimpasować obrońcy W damę w tym
kolorze. Broniący dostaną wówczas tylko lewy na asa atu
oraz karową.
Jedenastej lewy definitywnie pozbawi
rozgrywającego jedynie pierwszy wist w singla treflowego,
poprzedzony ewentualnie ściągnięciem A. Jeżeli N od
razu zaatutuje, to nie zdoła przebić w dziadku kara i odda
dodatkową lewę w tym kolorze. A kiedy rozgrywający
zdecyduje się mimo wszystko karo na stole przebić, będzie
przedtem musiał oddać przeciwnikom wziątkę w tym kolorze.
A obrońca W – po wzięciu lewy karowej –
poda partnerowi przebitkę treflową.
Jeszcze jednak uwaga – jeżeli gracz E
zdobędzie się na otwarcie 3:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
3 |
pas |
|
pas |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
to N powinien wznowić licytację,
nie 3, tylko kontrą. Z jego punktu widzenia jest bowiem
bardzo prawdopodobne, iż partner ma, przynajmniej lekkiego, trapping-pasa
na kierach. Oczywiście ze względu na założenia (tylko
przeciwnicy po partii) S powinien kontrę partnera
odpasować. Przeciwko 3 (E) z kontrą padnie
najprawdopodobniej wist pikowy, później jednak S
zmieni atak na karo i obrońcy zmontują przebitkę w tym
kolorze. Ostatecznie pierwszy broniący zdobędzie zatem aż
trzy lewy atutowe (na A, W oraz karową przebitkę) i
kontrakt przeciwników zostanie obłożony bez dwóch, za 500.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS),
10 lew; 420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (WE);
– 10 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
|
23 |
|
Q9
972
32
QJ10942 |
|
|
42
10654
AJ64
873 |
|
AK65
J83
K105
A65 |
| |
|
J10873
AKQ
Q987
K
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
pas1 |
pas (!) |
|
1 szczególnie we Wspólnym Języku
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
pas1 |
1 BA2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 szczególnie we Wspólnym Języku
2 na pozycji re-open 12–15 PC
wreszcie:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 BA1 |
pas |
2 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 w Naszym Systemie półforsujące
W rozdaniu tym licytacja będzie się kończyć
na 1 (S), rzadziej na 2 (S), a od czasu do
czasu na 1BA (E). Na ten ostatni kontrakt rozgrywający
weźmie tylko dwa piki, trzy kara i fortę kierową, zrobi więc
z trudem swoje (i to tylko dlatego, że trefle są rękach NS
zblokowane). W tych założeniach krokiem bardziej opłacalnym
– niż ożywienie licytacji odzywką 1BA – będzie
więc pas na 1 przeciwników (nie mówiąc już o ich
ewentualnych 2). Kontrakt 1 (NS) powinien zostać
szybko i elegancko obłożony bez jednej, za 100. Gracz E
weźmie bowiem A K oraz A, po czym zagra w kara. Broniący
ściągną wówczas trzy lewy karowe, impasując rozgrywającemu
damę, a następnie W wyjdzie w ten kolor po raz
czwarty, a jego partner lewę tę przebije.
Kontraktem minimaksowym są jednakże w tym
rozdaniu 2 (WE), lew osiem; 1BA tej strony mogłoby
bowiem zostać przelicytowane przez przeciwników wychodzącymi
im zresztą 2 (do oddania dwa piki, dwa kara i as atu). Aby
jednak te 2 zrealizować, rozgrywający musiałby oddać
obrońcom trzy lewy kierowe, a następnie czwartą rundę kierów
przebić K w dziadku. W międzyczasie gracz ten wziąłby
A K i przebiłby w ręce dwa piki malusieńkimi blotkami
atu. W taki oto sposób – mniej lub bardziej w widne
kary – rozgrywający kontrakt karowy skompletowałby
osiem wziątek: dwa piki, trefla, cztery atuty w ręce W
i przebitkę kiera królem atu u E.
Minimaks teoretyczny: 2 (WE),
8 lew; 90 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
|
24 |
|
AJ3
10
J9862
AJ93 |
|
|
1064
KQ963
Q4
854 |
|
K98
A872
10753
62 |
| |
|
Q752
J54
AK
KQ107
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
3 3 |
|
pas |
3 4 |
pas |
4 /5 5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 czwarty kolor
2 kiedyś wskazywało to
jednoznacznie trzy piki; według rozwiązań nowoczesnych za
takimi 2 może się natomiast kryć druga figura (jako że
partner, licytując czwartokolorowe 2, często posiada pięć
pików i w pierwszej kolejności jest zainteresowany
ewentualnym uzgodnieniem tego koloru)
3 forsujące uzgodnienie trefli
4- trzy piki, propozycja zagrania końcówki
w ten kolor
5 raczej 5, piki e-S-a są
bowiem wielce rachityczne
Końcówka treflowa będzie też banalna w
rozgrywce, do oddania są bowiem tylko kier i lewa na K.
Także końcówkę w piki będzie się grało prosto, a to z
powodu podziału atutów 3–3. Co więcej, jedenastej
lewy pozbawi rozgrywającego tylko i wyłącznie dwukrotne
zagranie przez obrońców w kiery (w pierwszej i w drugiej
lewie), skracające atuty ręki N. Po koniecznym następnie
zagraniu rozgrywającego w atu broniący wezmą K oraz
jeszcze jednego kiera. Natomiast po każdej innej obronie S
byłby w stanie wziąć w piki lew jedenaście (oddałby tylko
K i kiera, a jedną przebitką w ręce wyrobiłby sobie
kara; zdobyłby zatem trzy lewy pikowe oraz po cztery w
treflach i karach).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS),
10 lew; 420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 10 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
|
25 |
|
J954
A8
A843
AQ5 |
|
|
1032
Q965
J75
J108 |
|
KQ6
J1032
KQ2
763 |
| |
|
A87
K74
1096
K942 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 BA |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
Znów kontrakt nie budzący żywszego bicia
serca u koneserów intrygujących niuansów licytacyjnych i
znawców brydżowej techniki.
Ale cóż, dzisiejszy turniej Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2006 ani trochę nas pod tym względem
nie rozpieszcza. Przeciwko 3BA (N) obrońca E
wyjdzie naturalnie w kiery. Rozgrywający zagra na wyrobienie
forty pikowej (kolor solidniejszy od kar) i cel swój osiągnie,
ostatecznie zdobędzie więc: dwie lewy pikowe, dwa kiery,
karo i cztery trefle. Proszę wszakże zauważyć, że N
odniósłby taki sam sukces, gdyby zamiast forty pikowej
wyrobił sobie dodatkową wziątkę w karach.
Interesujący jest teoretyczny minimaks
tego rozdania, tzn. kontrakt 4 (NS), lew dziesięć,
mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się, że rozgrywający tę
grę w żaden sposób nie uniknie oddania czterech wziątek:
dwóch kar i dwóch pików. Jeśli jednak przeciwko
hipotetycznym 4 (N) obrońca E zaatakuje
naturalnie K, a gracz N przepuści pierwsze karo,
drugie zabije asem, a następnie ściągnie trzy trefle oraz
A K, przebije trzecią rundę kierów w ręce i odejdzie
karem:
|
25 |
|
J95
-
8
- |
|
|
1032
Q
-
- |
|
KQ6
J
-
- |
| |
|
A87
-
-
4 |
|
to w czterokartowej końcówce broniący będą
musieli się poddać. Jeżeli trzecim karem utrzymał się W,
to jego odejście kierowe zostanie przebite 7 na stole, a z
ręki rozgrywający pozbędzie się forty karowej. W
trzykartowej końcówce trefl z dziadka zostanie przebity
przez W i nadbity – 9 albo W – przez N;
obrońca E weźmie wówczas lewę D, w następnej będzie
jednak musiał wyjść spod K. Natomiast jeśli po
wpuszczeniu go karem W wyjdzie małym pikiem, rozgrywający
doda z ręki blotkę i D gracza E zabije na stole
asem. A następnie zagra w atu, impasując w ręce dziewiątką.
E weźmie wówczas lewę K, znajdzie się jednak w
sytuacji bez wyjścia – jeżeli zagra w atu, ostatnie
dwie wziątki padną łupem ręki N (na W i fortę
karową), natomiast jego wyjście w kiera zostanie przebite
8 na stole. A ostatnią wziątkę zdobędzie walet atu w ręce
N.
W równie beznadziejnej sytuacji znajdą się
obrońcy wówczas, gdy trzecią rundą kar utrzyma się gracz E.
Niezależnie od jego poczynań – w przedstawionej na
ostatnim diagramie końcówce czterokartowej rozgrywający
zawsze będzie w stanie zdobyć trzy wziątki. A to będzie
znaczyło, że jedna z "pewnych" lew atutowych
obrony bezpowrotnie przepadła.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS),
10 lew; 420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
|
26 |
|
AJ7
KQJ1042
AK5
6 |
|
|
Q854
63
109
K9872 |
|
109
A985
762
AJ104 |
| |
|
K632
7
QJ843
Q53 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 forsing do końcówki, ręka
jednokolorowa na kierach
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
3 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
I w tej końcówce kierowej powinny się
znaleźć praktycznie wszystkie pary NS uczestniczące
w lutowym turnieju KMP 2006. Nie będą również ani
trochę emocjonujące rozgrywka i obrona, gracz E będzie
tylko musiał pamiętać o tym, aby zbytnio nie zwlekać z
odebraniem A. Jeśli bowiem obrońca ten zaśpi, przegrywający
trefl z ręki N zostanie wyrzucony na karo dziadka i
rozgrywający zrobi nielicytowanego szlemika.
Minimaks teoretyczny:
5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 11 (NS);
– 11 (NS);
– 9 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
|
27 |
|
K107
AKJ82
85
J76 |
|
|
92
Q94
109762
852 |
|
Q84
73
AKQ3
AK93 |
| |
|
AJ653
1065
J4
Q104 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 |
ktr. |
1 BA1 |
|
pas |
2 |
ktr. |
pas |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
1 bilansowe podniesienie
do 2
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 |
ktr. |
1 BA1 |
|
pas |
2 |
ktr. |
pas |
|
3 |
pas |
pas |
3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 bilansowe podniesienie
do 2
Umiarkowanie interesująca batalia częściówkowa:
strona WE ma do wzięcia osiem lew w kara, a NS
dziewięć lew w kiery i w piki. Oczywiście w tym drugim
wypadku rozgrywający będzie musiał trafnie zlokalizować
D, z tym wszakże po silnej licytacji E nie powinno
być żadnych problemów.
Przed dosyć trudnym problemem decyzyjnym
stanie w czwartej rundzie licytacji gracz S: jego karta
została już przecież jako taki odsprzedana, a posiadane
przezeń honory w kolorach młodszych mogą okazać się zupełnie
bezwartościowe. S będzie też świadom faktu, iż
wraz z partnerem posiadają jedynie osiem atutów. Różnica
pomiędzy puszczeniem do gry 3 (bez
jednej, 50 dla NS) a przepchnięciem
się w 3 (140 dla NS) będzie jednak warta ogrom
punktów turniejowych.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS),
9 lew albo 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
– 9 (NS);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
|
28 |
|
A
A9632
KJ42
KJ7 |
|
|
J10987632
Q7
==
A86 |
|
==
J108
AQ9763
Q542 |
| |
|
KQ54
K54
1085
1093
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
3 1 |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 co najmniej na taką wysokość
musi w tych założeniach skoczyć gracz W
Znajdą się również zwolennicy rozwiązania
jeszcze bardziej radykalnego:
|
W |
N |
E |
S |
|
4 1 |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 och, korzystne założenia!
Po nieuniknionym bloku pikowym gracza W
licytacja strony przeciwnej będzie prosta: N wywoławczo
skontruje, a S obliże się (chociaż to zachowanie
nieeleganckie) i spasuje. Rozgrywający odda trzy lewy atutowe
(kiedyś, najprawdopodobniej błędnie, uważano, że podstawą
każdego bloku powinien być solidny kolor, którym się
skacze!?), dwa kiery oraz trefla, wpadka wyniesie więc
odpowiednio bez dwóch (na 3 – 300) i bez trzech (na
4 – 500). Tymczasem najwyższym kontraktem, jaki w
rozdaniu tym mogliby zrealizować pozostawieni sami sobie
gracze NS, jest 2BA (gry kolorowe zostałyby utopione w
wirze obustronnych przebitek). Rozgrywający zdobyłby wówczas
na przykład cztery wziątki kierowe, trzy pikowe i treflową
(albo dwa kiery, dwa kara, trzy piki i trefla).
Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS),
8 lew ; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (NS);
– 7 (WE);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
|
29 |
|
962
Q84
8642
QJ4 |
|
|
KJ5
75
A1073
AK92 |
|
84
KJ10932
KJ
1065 |
| |
|
AQ1073
A6
Q95
873 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2 1 |
pas |
|
4 2 |
pas |
pas |
pas |
1 słabe dwa
2 po otwarciu popartyjnym można
sobie pozwolić na bezinwitowe zgłoszenie końcówki
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 2 |
pas |
3 3 |
pas |
|
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 słabe dwa
2 pytanie o singla
3 brak singletona
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2 1 |
pas |
|
4 2 |
pas |
4 3 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 multi
2 partnerze, zgłoś kolor swojego
longera transferem! (po popartyjnym otwarciu partnera
– W może sobie pozwolić na przesądzenie końcówki)
3 transfer na kiery
Jeżeli przeciwko 4 (W) padnie
pierwszy wist pikowy, rozgrywający szybko wyrobi sobie dwie
lewy w tym kolorze i na drugą z nich pozbędzie się ze stołu
trefla. Potem wystarczy już tylko zaimpasować damę atu i
jedenaście lew stanie się faktem. Trudniej będzie po ataku
D. Rozgrywający zabije ją w ręce A, po czym –
aby zdobyć jedenaście wziątek – będzie musiał
koniecznie natychmiast zaimpasować obrońcy S damę
karo. Rozegranie atutów będzie musiało poczekać do
momentu, aż gracz W pozbędzie się swojej przegrywającej
w treflach.
W takim rozdaniu, jak to, nie można
zapomnieć o tych, którzy zagrają w nim końcówkę w bez
atu. A będzie ich niemało. Niektórzy zawodnicy W
wrzucą firmówkę od razu po otwarciu 2 partnera, inni
przejdą najpierw przez pytania konwencyjne, aby upewnić się,
że gracz E nie ma w karcie singla (oraz – po
otwarciu 2 multi – zidentyfikować kolor
partnerowego longera). Grając w bez atu, W nie
powinien mieć kłopotów z wzięciem dziesięciu lew: pięciu
kierowych, dwóch treflowych oraz trzech karowych (po impasie
damy w tym ostatnim kolorze). A dokładna analiza pokazuje, że
tylko pierwszy wist w honor treflowy albo w karo (graczowi S
nie wolno jednakże będzie wstawić na dziadkowego W
damy!) pozbawi go wziątki jedenastej.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE),
11 lew; 650 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 9 (WE);
– 11 (WE);
– 8 (WE);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
|
30 |
|
Q6
AJ9752
KQ10
108 |
|
|
1087432
KQ4
43
76 |
|
AKJ9
83
87
AQJ54 |
| |
|
5
106
AJ9652
K932 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
1 |
|
pas |
2 1 |
2 2 |
pas |
|
4 |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 forsing na kierach
2 5+–4
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
1 |
|
pas |
2 1 |
ktr.2 |
pas |
|
4 |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 forsing na kierach
2 wywoławcza: trefle i piki
Jeżeli tylko E ujawni rękę
treflowo-pikową, jego partner natychmiast skoczy prewencyjne
na 4. Gdy gracz N zdecyduje się kontrakt ten
skontrować, zostanie on obłożony bez jednej. Każda inna
akcja strony NS, np. zgłoszenie 5, sprawi już
jednak, że zapis zmieni znak.
Na linii NS wychodzą bezproblemowo
4, za 130, i patrząc na rozdanie z tego punktu widzenia
– 4 (WE) jawią się jako opłacalna obrona
tego kontraktu. Bliskie (prawie pewne) zrealizowania są też
4 (NS), kładzie je bowiem jedynie pierwszy wist w
atu, poprzedzony ewentualnie ściągnięciem A. Po takiej
obronie WE dostaną kiera, trefla oraz dwa piki. A w
przypadku, gdy rozgrywający kontrakt 4 gracz N
pierwszą rundę kierów przepuści, kładącą kontynuacją będzie
tylko i wyłącznie dwukrotne zagranie w piki, skracające stół
i przez to zapewniające obrońcy W drugą lewę atutową.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE)
z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 10 (NS);
– 9 (NS);
– 9 (WE);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
|
31 |
|
A73
A9743
J86
A2 |
|
|
Q1082
Q65
Q3
K754 |
|
KJ95
K108
K1092
93 |
| |
|
64
J2
A754
QJ1086 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 w Naszym Systemie półforsujące,
we Wspólnym Języku nieforsujące
Analiza wykazuje, że jedynymi kontraktami,
jakie w tym rozdaniu mogą zostać na pewno, tzn. bez żadnej
pomocy ze strony obrońców, zrealizowane, są 1 i 1 na NS
oraz 1 na WE, żadna ze stron nie powinna natomiast
wygrać 1BA. To teoria, zakładająca m.in. że przeciwko 1BA
(S) gracz W odda optymalny wist D, wytrącający
bezcenne dojście do ręki S. Dopiero potem – po
dojściu kierem – WE otworzą piki i ostatecznie
obłożą grę nawet bez dwóch, biorąc po trzy lewy w pikach
i karach oraz dwa kiery. W praktyce jednak W wyjdzie
przeciwko 1BA (S) blotką pik, a rozgrywający zabije
asem na stole, ściągnie A i będzie kontynuował treflem,
zrobi więc swoje (zdobędzie bowiem cztery lewy treflowe i
trzy asy w kolorach bocznych).
Minimaks teoretyczny: 1 (WE),
7 lew; 80 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (NS);
–7 (WE);
BA –6 (WE).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
|
32 |
|
K106543
104
KQ5
J2 |
|
|
Q2
AKJ9873
J7
Q4 |
|
–
62
A109864
AK1075 |
| |
|
AJ987
Q5
32
9863
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
1 |
2 1 |
4 |
|
5 2 |
pas |
5 3 |
pas |
|
6 4 |
pas |
pas |
pas |
1 także we Wspólnym Języku,
mimo że tam jest to zapowiedź nieforsująca; wielki układ ręki
E i jej renons pikowy dają jednak gwarancję, że
licytacja w 1 na pewno nie wygaśnie
2 ręka W to kiery i tylko
kiery
3 cue-bid, inwit wielkoszlemowy,
chociaż wielu posiadaczy tej karty po prosu wrzuci w tym
momencie 7
4 negatywne, z absolutnie pełnymi
kierami W zalicytowałby 5BA
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
1 |
2 1 |
4 |
|
5 2 |
pas |
7 3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 także we Wspólnym Języku,
mimo że tam jest to zapowiedź nieforsująca; wielki układ ręki
E i jej renons pikowy dają jednak gwarancję, że
licytacja w 1 na pewno nie wygaśnie
2 ręka W to kiery i tylko
kiery
3 niewielu graczy E nie zdoła
się przed tą zapowiedzią powstrzymać
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
1 |
2 1 |
4 |
|
5 2 |
pas |
6 |
pas |
|
pas |
6 |
7 (!) |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 także we Wspólnym Języku,
mimo że tam jest to zapowiedź nieforsująca; wielki układ ręki
E i jej renons pikowy dają jednak gwarancję, że
licytacja w 1 na pewno nie wygaśnie
2 ręka W to kiery i tylko
kiery
Wielki szlem w kiery – na dziewięciu
atutach bez damy – nie jest kontraktem poprawnym, zwłaszcza
po licytacji znamionującej niezrównoważone rozkłady. W tym
wypadku zostanie on jednak łatwo wygrany, druga D leży
bowiem przed asem, królem. Kontrakt ten może zostać
korzystnie obroniony siedmioma pikami, bez pięciu, z
kontrą za 1100 (NS oddaliby tylko dwa kiery, dwa
trefle i karo), co będzie opłacalne nawet w stosunku do
popartyjnego szlemika przeciwników. Wprawdzie żadna z rąk NS
nie zawiera singletona ani renonsu, ale niektóre duety na tej
linii grające na pewno się na tę obronę zdecydują. Stąd
taktyczna wskazówka dla gracza E: z ewentualnym zgłoszeniem
7 nie należy się spieszyć, najlepiej będzie zapowiedzieć
ten kontrakt dopiero wówczas, gdy po 6 przeciwnicy
zalicytują obronne 6. Potem więc pozwolą już raczej
stronie WE grać szlema.
Minimaks teoretyczny: 7 (NS)
z kontrą, 8 lew; 1100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 13 (WE);
– 12 (WE);
– 13 (WE);
– 8 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
|
33 |
|
9742
3
K754
AJ74 |
|
|
AJ105
K1075
1086
105 |
|
83
J92
AQ932
863 |
| |
|
KQ6
AQ864
J
KQ92
|
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
3 1 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 choć można też bez większych
obaw zgłosić rebid 3
Przeciwko rozgrywanej przez S częściówce
treflowej W wyjdzie najprawdopodobniej w atu. Rozgrywający
zabije tę lewę – powiedzmy, że w ręce – po
czym powinien natychmiast ściągnąć A i blotkę kier
przebić na stole. Następnie można kontynuować stamtąd
pikiem – do króla w ręce. Obrońca W weźmie tę
lewę A i wyjdzie po raz drugie w trefle. Gracz S
utrzyma się wówczas w dziadku A, przejdzie do ręki D
i kolejnego kiera przebije ostatnim atutem stołu. W ósmej
lewie rozgrywający zagra z dziadka blotkę karo. E weźmie
lewę D, po czym – pozbawiony już pików i kierów
– będzie musiał wyjść albo w trefla (S
utrzyma się wówczas w ręce D i odda obrońcy W
kiera, wyrabiając sobie tym samym w tym kolorze fortę), albo
w karo (co da rozgrywającemu dodatkową wziątkę na K;
oczywiście jeśli E wyjdzie A, S nie
przebije tej lewy, tylko zrzuci z ręki i tak przegrywającego
pika). Ta staranna rozgrywka zakończy się wzięciem dziewięciu
lew (sześć atutowych, kier i pik oraz albo forta kierowa,
albo K).
Minimaks teoretyczny: 3 (NS),
9 lew; 110 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia
przy grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (S!);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
|
