Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
|
1 |
|
 J7
 5
 A7543
 105432
|
|
|
KQ654
A643
96
KQ |
|
83
K98
KQJ82
J96 |
| |
|
A1092
QJ1072
10
A87 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
pas |
1 |
|
1 |
pas2 |
1 BA |
pas |
|
2 |
pas |
2 3 |
pas |
|
pas4 |
pas |
|
|
1 oczywiście, nie ma mowy o otwarciu 2BA –
dwukolorówka na młodszych
2 od biedy można by z tą ręką zgłosić
negatywną kontrę
3 tzw. negatywny wybór koloru, z
dubletonem pik
4 to dosyć puste 14 PC (secowy mariasz w
treflach, niskie blotki), a partner jest po pasie, nie ma więc co marzyć
o wygraniu końcówki
Po sekwencji przedstawionej wyżej, albo do niej zbliżonej,
na większości stołów sierpniowego turnieju indywidualnego Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2006 powinno dojść do kontraktu 2 (W).
Przeciwko tej grze N wyjdzie najprawdopodobniej singlem kierowym,
więc zostanie ona łatwo obłożona, w najczęstszym wariancie rozwoju
wydarzeń obrońcy wezmą bowiem cztery lewy atutowe (wraz z przebitką/-ami)
oraz dwa asy w kolorach młodszych. Analiza wykazuje, że najwyższe
kontrakty, jakie w rozdaniu tym może zrealizować znacznie silniejsza od
przeciwników strona WE (24 PC : 16 PC), to 1BA i 2. Nie będą
one jednak łatwe do osiągnięcia.
Minimaks teoretyczny: 1 BA (WE), 7 lew albo
2 (WE), 8 lew; 90 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 6 (NS, WE!);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
|
2 |
|
AJ86
72
KJ
AJ1086 |
|
|
Q10975
AQ1043
6
95 |
|
K4
865
Q974
K732 |
| |
|
32
KJ9
A108532
Q4 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
2 1 |
pas2 |
2 3 |
pas |
|
pas4 |
ktr.5 |
pas |
3 6 |
|
pas |
pas7 |
pas |
|
1 dwukolorówka Wilkosza 5+–5+,
co najmniej jeden longer w kolorze starszym
2 według powszechnie stosowanych ustaleń
– tak powszechnie, że powinny one chyba również obowiązywać w
turnieju indywidualnym – kontra na otwarcie 2 powinna być wywoławcza
do hipotetycznych pików otwierającego; z tą kartą gracz N musi
zatem (na razie) spasować
3 do koloru partnera
4 kiery i jakiś inny kolor
5 kontra wywoławcza do ujawnionych kierów
otwierającego
6 jeśli i w takiej sekwencji stosowana jest konwencja
lebensohl, taka zapowiedź powinna przyrzekać pełne pokrycie
bilansowe dla zapowiedzianego kontraktu...
7 ... mimo to N nie widzi racjonalnej końcówki
(S jest po pasie, nie wszedł też do licytacji w drugim okrążeniu
– po 2 zawodnika E)
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
2 1 |
ktr.2 |
pas |
3 3 |
|
pas |
pas4 |
pas |
|
1 dwukolorówka 5+–5+,
kiery i inny
2 kontra wywoławcza
3 jeżeli para NS gra lebensohlem,
jest to zapowiedź o pełnym pokryciu bilansowym...
4 ... mimo to N nie dąży do zagrania końcówki
(partner jest po pasie)
Na linii NS znajdują się jednak 24 PC i niezły
longer roboczy w karach, niejedna para dojdzie tu zatem do 3BA. Niestety,
ze względu na podział kar 4–1 i brak szybkiego dojścia do ręki S
gra ta w żaden sposób nie będzie mogła zostać zrealizowana. A po
celnej obronie, rozpoczętej atakiem, pikowym, będzie już można położyć
3 (NS). Obrońcy wezmą bowiem pika, trefla, dwa kiery oraz lewę
atutową.
Analiza pokazuje, że wyższe kontrakty w tym rozdaniu
jest w stanie wygrać wyraźnie honorowo słabsza (16 PC : 24 PC) strona WE
– a są nimi 2 i 2 .
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew albo
2 (WE), 8 lew; 110 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (S!);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
|
3 |
|
3
AQ104
AJ872
AJ4 |
|
|
965
KJ6
K43
K1092 |
|
AK42
98752
96
Q7 |
| |
|
QJ1087
3
Q105
8653 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 |
pas1 |
1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
3 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 z tak słabymi kierami wejście do licytacji
tym kolorem byłoby poważnym nadużyciem
2 rewers, 5+–4, nadwyżka
honorowa
3 co najmniej tolerancja karowa (dubleton),
nieforsujące
3 (NS) powinny być w tym rozdaniu kontraktem
najpopularniejszym. Przeciwko tej grze, ustawionej w naturalny sposób z ręki
N, E wyjdzie A, a potem będzie kontynuował karem.
Rozgrywający utrzyma się na stole i zagra stamtąd D, a z ręki
zrzuci trefla. A potem odda jeszcze jedną lewę – albo karową,
albo kierową. Także każda inna racjonalna linia postępowania powinna
doprowadzić gracza N do zdobycia dziesięciu wziątek.
Strona NS może też wziąć osiem lew w bez atu
i dziewięć w piki. Ten ostatni kontrakt – na zaledwie sześciu
atutach – byłby wszakże nieco ekwilibrystyczny, przynajmniej w
licytacji.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 10 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS).
BA – 8 (NS).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
|
4 |
|
A1042
K1084
83
AK2 |
|
|
K
Q732
A94
J10965 |
|
Q6
AJ5
KQJ105
873 |
| |
|
J98753
96
762
Q4 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
1 BA |
pas |
|
2 |
pas |
pas |
2 |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
W tym rozdaniu zostanie stoczona walka w strefie częściowego
zapisu. Wcześniej czy później strona NS zaistnieje w licytacji
pikami, jej 2 powinny jednak zostać przelicytowane przez przeciwników
trzema karami. Mimo popartyjnych założeń niektóre pary NS,
świadome obecności na swojej osi dziesięciu atutów, pójdą wówczas
jeszcze w 3 .
NS mają do wzięcia w piki lew osiem, jeżeli
jednak obrońcy nie zdejmą szybko dwóch kierów (z podegraniem znajdującego
się u N króla), to jeden kier ręki S zostanie wyrzucony
na trefla i grający w piki łatwo już skompletuje lew dziewięć. Także
3 (NS) powinny już zostać położone, w praktyce jednak
– jeśli rozgrywający zdoła wyrobić sobie trefla i dostać się
do fort tego koloru trzecią rundą atutów (asem), także on zrobi swoje.
WE posiadają jeszcze jeden kolor uzgodniony
– trefle, i są w stanie wziąć w nie lew dziewięć, jeśli
rozgrywającym będzie W. 3 (E) położy bowiem pierwszy
wist kierowy i dalsza staranna obrona.
W tym interesującym rozdaniu częściówkowym wiele
zależeć będzie zatem nie tylko od licytacji, ale też od rozgrywki i
obrony; w protokołach będą zatem figurowały zarówno zrealizowane częściówki
pikowe, karowe i – najrzadziej – treflowe, jak i obustronne
zapisy za wpadki.
Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8
lew; 120 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 9 (W!);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
|
5 |
|
KJ2
J1095
A875
J4 |
|
|
Q64
AQ3
106
109765 |
|
98753
742
K3
Q32 |
| |
|
A10
K86
QJ942
AK8 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Ta standardowa końcówka bezatutowa zostanie osiągnięta
na prawie każdym stole sierpniowych Korespondencyjnych Mistrzostw
Polski 2006. Dziewięć lew jest pewnych (cztery karowe, trzy pikowe
– po impasie damy, i dwie treflowe), a postępując celnie, będzie
można nawet zrobić nadróbkę. Powiedzmy, że przeciwko 3BA (S)
obrońca W wyjdzie (odwrotnie) 9. Rozgrywający wstawi ze
stołu W i dołożoną przez E D zabije w ręce asem. Jeżeli
gracz S wyjdzie następnie D na impas, prawy obrońca weźmie
lewę K i powtórzy treflem, podgrywając obecną w ręce S
konfigurację K 8. I już rozgrywający będzie w stanie wygrać tylko
swoje. Aby zrobić nadróbkę, S – po zabiciu pierwszej lewy
A – musiałby zostawić w spokoju kara, tylko w pierwszej kolejności
wyrobić sobie dodatkową lewę/-y w kierach, wychodząc z ręki dowolną
kartę tego koloru. Obydwa dojścia kierowe – D oraz A –
znajdują się bowiem w ręce bezpiecznego przeciwnika W, który
nie jest w stanie efektywnie kontynuować ataku treflowego. Dopiero po
wyrobieniu sobie kierów rozgrywający zagrałby w kara – taka gra,
i tylko taka, gwarantowałaby mu zdobycie dziesięciu wziątek, czyli
zrobienie bezcennej nadróbki.
Obawiam się jednak, że w praktyce przeciwko 3BA (S)
będzie padał wist czwartą najlepszą 6, na którą
rozgrywający i tak wstawi ze stołu W (mimo że w widne karty zwycięskie
byłoby przepuszczenie tej lewy do ręki). E pobije waleta damą,
potem więc obaj obrońcy będą mogli kontynuować bezpiecznie trefle i
rozgrywający w żaden sposób nadróbki nie dostanie.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (S!);
– 10 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
|
6 |
|
1097
J75
QJ
AJ763 |
|
|
42
Q1086
AK106
984 |
|
J6
AK92
85432
105 |
| |
|
AKQ853
43
97
KQ2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
ktr.1 |
pas |
3 |
3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 kontra wywoławcza
Kto ma piki, ten ma władzę! – powiada stare
brydżowe porzekadło, a jego słuszność potwierdzi się raz jeszcze w
tym rozdaniu. Nawet jeśli bowiem strona WE włączy się do walki,
to jej 3 czy 3 (obie gry łatwe do realizacji) zostaną na pewno
przelicytowane przez gracza S trzema pikami. I także ta gra
zostanie bezproblemowo zrobiona, rozgrywający odda bowiem jedynie dwa
kara i dwa kiery. A jeśli obrońcy którejś z tych lew nie zdejmą,
gracz S będzie w stanie zdobyć lewę dziesiątą, a nawet
jedenastą.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 9 (NS);
BA – 4 (NS).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
|
7 |
|
K1096
A64
J6542
6 |
|
|
Q74
Q10985
A108
84 |
|
AJ832
J72
KQ73
J |
| |
|
5
K3
9
AKQ1097532 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 1 |
|
1 |
1 |
2 2 |
5 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 także we Wspólnym Języku, gdzie
teiretycznie rzecz biorąc, wymaga to 15+ PC
2 co najmniej bilansowe podniesienie do 3
3 trudno być w takich sytuacjach mądrym, tyle właśnie
ta ręka jest jednak mniej więcej warta, a fakt, że obaj przeciwnicy
zabrali głos w licytacji, sprawia, iż szansa na wygranie racjonalnego
szlemika wyraźnie maleje
Na pewno jednak w tym dynamicznym rozdaniu licytacja
potoczy się również na wiele innych sposobów. Rozgrywający kontrakt
treflowy ma do oddania tylko dwa asy; strona przeciwna dysponuje natomiast
opłacalną obroną pięcioma treflami; z kontrą bez dwóch za
500. W trudnej sytuacji postawi zawodnika W grający na pozycji S
pozbawiony jakichkolwiek zahamowań łowca maksów, który w powyższej
sekwencji – po 2 E – strzeli 3BA (aby dopiero po
ewentualnej wistowej kontrze obrońcy z prawej poprawić się na 5). Jeżeli
W wyjdzie wówczas w uzgodnione kiery, rozgrywający skasuje lew
jedenaście i pełnego maksa. Jak sądzę, zdecydowana większość graczy
S zdecyduje się jednak w takiej sytuacji na zapowiedzenie
normalnych 5.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą,
9 lew; 500 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 8 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
|
8 |
|
K
AJ10965
109
QJ98 |
|
|
A76
87
Q763
A632 |
|
QJ98543
Q2
J8
K4 |
| |
|
102
K43
AK542
1075 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
2 |
3 |
|
3 |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Większość par NS dojdzie w atakoobronie do końcówki
kierowej. Położenie tej gry wymaga wzięcia przez obrońców przebitki
treflowej. Przeciwko 4 (N) E wyjdzie na pewno D, W
zabije tę lewę A, a z ręki rozgrywającego spadnie K. Przy
silnych karach na stole jedyną szansą obrony będzie zdobycie kilku lew
treflowych, W powinien zatem odwrócić 2. Dalsza skuteczna
obrona okaże wówczas bezproblemowa.
Natomiast w pwypadku kontraktów pikowych, do których
też od czasu do czasu dojść może – 3 (E) albo
ewidentnie obronnych 4 (E) z kontrą – obrońca S
powinien zawistować A, a potem wyjść w kiera. Po zdjęciu dwóch
kierów nastąpi zagranie K i kara, co zapewni lewę singlowemu K w
ręce N. W ten sposób kontrakt 3 (E) zostanie na pewno
obłożony, a gra 4 (E) z kontrą położona bez dwóch, za 300.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8
lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
BA – 5 (WE).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
9 |
|
1063
A852
A1042
85 |
|
|
AK2
K6
Q53
AQ762 |
|
QJ98
Q94
J987
109 |
| |
|
754
J1073
K6
KJ43 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
pas |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA |
pas |
2 |
pas |
|
2 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Na większości stołów sierpniowych KMP 2006
pary WE znajdą się w tej podlimitowej końcówce bezatutowej.
Teoretycznie, tzn. w widne karty, gra ta powinna zostać obłożona,
bezwzględnie kładzie ją wszakże jedynie pasywny wist pikowy albo atak
blotką karo. W obu wypadkach – gdy obrońca S dostanie się
potem do ręki K, musi zagrać W (10). Po takiej grze broniący
dostaną dwie lewy karowe i trzy kierowe. Z powyższego widać, że wiele
gier 3BA (W) zakończy się powodzeniem, chociażby po pierwszym wiście
blotką kierową. Rozgrywający jest bowiem w stanie skompletować dziewięć
wziątek, na przykład w postaci czterech pików, kiera, dwóch kar i dwóch
trefli. Pozwolę sobie nawet wyrazić przypuszczenie, że kontrakty 3BA będą
znacznie częściej realizowane, aniżeli kładzione.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew, 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
|
10 |
|
J8
KQJ42
3
KQ865 |
|
|
K10764
8653
Q
432 |
|
AQ9
-
A98742
AJ107 |
| |
|
532
A1097
KJ1065
9 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas |
|
1 |
2 BA1 |
ktr. |
3 |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 dwukolorówka kiery i trefle (dwa najmłodsze
kolory, jak bezpośrednio po otwarciu 1)
To rozdanie sprowadzi się z kolei do walki kierów
przeciwko pikom. Strona NS ma tu do bezproblemowego wzięcia dziewięć
lew przy grze w kiery, i raczej wyżej wspinać się nie powinna. WE
natomiast mogą zdobyć dziewięć lew, grając w piki, i to z trudem, być
może nawet nieco w widne karty. A już 4 (WE) powinny
zostać bezwzględnie obłożone.
Oto najprostsza z dróg do wzięcia dziewięciu lew w
piki wiodąca: Przeciwko 3 (W) gracz N wyjdzie
najprawdopodobniej K. Rozgrywający przebije w dziadku 9 (wolno mu
wszakże alternatywnie zrzucić stamtąd blotkę karową lub treflową),
ściągnie A D oraz A, przebije w ręce karo, zgra K, po czym
wyjdzie stamtąd w trefla. Tak grając, W weźmie sześć lew
atutowych (pięć w ręce i przebitkę kiera na stole), karo i dwa trefle.
Odda natomiast trzy kiery oraz trefla.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
|
11 |
|
32
Q10
AQJ32
AQ73 |
|
|
AKJ6
K9843
K75
2 |
|
Q975
J762
86
KJ10 |
| |
|
1084
A5
1094
98654 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 |
2 |
2 |
pas |
|
pas1 |
pas |
|
|
1 K jest najprawdopodobniej źle położony,
jakikolwiek inwit do dogranej można więc sobie z czystym sumieniem
darować
Strona WE powinna zatem uniknąć w tym rozdaniu
końcówki. Akurat beznadziejnej, do oddania są bowiem as atu, dwa kara i
trefl. WE mogą też wziąć dziewięć lew, grając w piki. Natomast górny
pułap możliwości strony przeciwnej to osiem wziątek przy grze w kara i
trefle.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
|
12 |
|
Q97
A1072
43
AJ62 |
|
|
K642
K9
A6
K9854 |
|
A1085
QJ5
KJ1095
7 |
| |
|
J3
8643
Q872
Q103 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
2 |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 2 |
pas |
3 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 pytanie
2 5+–4
Kolejna standardowa końcówka. Przeciwko 4 (E)
S wyjdzie najprawdopodobniej w kiera, a N pobije K asem i
będzie kontynuował kierem. Rozgrywający weźmie lewę D w ręce, po
czym ściągnie A K oraz A K i wyjdzie W na ekspas. Będzie to
rozgrywka skuteczna i zarazem optymalna, gdyby bowiem S zagrał
alternatywnie na przebicie na stole dwóch kar, to ze względu na problemy
komunikacyjne pierwszej z tych przebitek musiałby dokonać przed
dwukrotnym zaatutowaniem. A wówczas groziłoby mu to tym, że N
nadbije karo, dopuści A partnera (gdyby ten go posiadał), a zagranie
tego ostatniego czwarty raz w kara wypromuje broniącym drugą lewę
atutową.
Przy aktualnym rozkładzie także ta druga linia
rozgrywki doprowadzi jednak do sukcesu. W tym wariancie postępowania po
utrzymaniu się w ręce D rozgrywający ściągnie A K i przebije na
stole trzecią rundę kar. Obrońca N może nadbić, uczyni to
jednak od trzech atutów, nie będzie też w stanie dopuścić A
partnera, aby ten zagrał w kara po raz czwarty...
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew;
420 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (WE);
– 10 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
|
13 |
|
K2
7542
AK8
A953 |
|
|
J43
QJ9
94
KJ1087 |
|
9875
3
Q532
Q642 |
| |
|
AQ106
AK1086
J1076
- |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
4 1 |
|
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
5 4 |
pas |
6 5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 splinter
2, 3 cue-bidy
4 A
5 partner ma A, nie może więc posiadać
wartości dających dobrego wielkiego szlema
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
3 |
|
pas |
4 |
pas |
4 1 |
|
pas |
5 2 |
pas |
5 |
|
pas |
6 3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1, 2 cue-bidy
3 dwa asy i dwa króle, w tym znakomite uzupełnienie
w karach, o które zabiega partner, to prawdziwe superwartości
Niezależnie od obranej drogi szlemika powinna tu osiągnąć
znakomita większość par NS, nawet tych przypadkowych,
stworzonych w turnieju indywidualnym. Rozgrywka nie nastręczy żadnych
problemów, trzeba będzie tylko oddać lewę atutową.
Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 1430
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (N!);
– 11 (NS);
– 12 (NS);
– 10 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
14 |
|
KQ1098
105
QJ83
104 |
|
|
J5
Q976
AK4
9752 |
|
A742
J84
2
QJ863 |
| |
|
63
AK32
109765
AK |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
pas |
2 /2 2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 lepiej opisać tę rękę jako 12–14 PC w
składzie zrównoważonym, aniżeli dać rebid 2 z tak lichym kolorem
2 w turnieju na maksy kusi zapowiedzenie 2
Większość par NS stanie w częściówkach
karowych, niektóre zagrają niskie kontrakty w piki. Gra w kara będzie
zupełnie bezproblemowa, odda się tylko dwa topy atutowe oraz A,
rozgrywający skompletuje zatem dziesięć wziątek, zapisując sobie 130.
Przy grze w piki rozgrywający będzie musiał zabezpieczyć się przed
skrótem atutowym (po ataku treflowym). Osiągnie ten cel, gdy przed
atutowaniem (a ściślej mówiąc, po co najwyżej jednokrotnym zagraniu w
piki) weźmie się za wyrabianie kar. Tak postępując, odda przeciwnikom
jedynie dwa kara oraz dwie lewy pikowe (asa i blotkę – czy to w
postaci karowej przebitki, czy to w postaci forty). Zapisze sobie wówczas
140, czyli doścignie teoretycznego minimaksa rozdania.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9
lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 9 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
|
15 |
|
8
Q
K942
QJ109843 |
|
|
K9432
A75
A106
72 |
|
Q10
J643
J875
A65 |
| |
|
AJ765
K10982
Q3
K |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 BA1 |
pas |
2 |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym
Języku nieforsujące
3 to najlepszy z możliwych kontrakt strony NS.
Jeszcze lepsze byłyby tylko 2, które na pewno zostałyby
zrealizowane, w żadnym ze współczesnych systemów zatrzymanie się tak
nisko nie jest jednak możliwe. Oczywiście, od czasu do czasu rozgrywający
kontrakt 3 grę tę zrealizuje, może ona jednak zostać obłożona na
wiele sposobów. Na przykład po ataku karowym W zabije asem zagraną
ze stołu damę (a na blotkę wstawi 10) i zagra w atu. A jego partner
zabije asem i wyjdzie blotką karo – do 10 u W i K w ręce
rozgrywającego. Ten ostatni ściągnie następnie atuty i zagra w kiera
– W weźmie wówczas lewę A i powtórzy 7: wówczas
W 8 w ręce E, położone za 9 4 u N, wezmą jeszcze
dwie lewy i kontrakt 3 (NS) zostanie położony bez jednej.
Minimaks teoretyczny: 2 (NS),
8 lew; 90 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (WE);
BA – 7 (E!).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
16 |
|
63
763
10875
AKQ7 |
|
|
A1095
Q
KJ962
J105 |
|
-
AK109852
43
8632 |
| |
|
KQJ8742
J4
AQ
94 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas1 |
pas |
3 |
3 |
|
pas |
pas/4 |
pas |
(pas) |
|
(pas) |
|
|
|
1 brzydkie 11 PC, nie ma zatem mowy o pierwszoręcznym
otwarciu
W rozdaniu tym pary NS będą grać w piki, na
szczeblu trzech bądź czterech. Teoretycznie rzecz biorąc, rozgrywający
może zostać ograniczony do ośmiu wziątek, po następującej obronie: W
wistuje D i E zagrywa trzy razy w ten kolor. Jeżeli S
przebije trzeciego kiera figurą atu, W dokonuje obrzutki i musi
potem dostać trzy lewy atutowe. A kiedy S przebije trzeciego kiera
blotką atu, W nadbija i zagrywa w trefla (w drugiej lewie kierowej
gracz ten pozbył się już jednego trefla). A potem lewy obrońca bije
asem figurę pik i zagrywa swojego ostatniego trefla. W ten sposób
rozgrywający nie może wykorzystać trzeciej lewy treflowej i pozbyć się
na nią z ręki D, w końcówce musi więc oddać lewę karową i
przegrać kontrakt 3 bez jednej.
Także strona WE może wziąć w kiery tylko lew
osiem, przynajmniej po optymalnej obronie. Obrońca N musi zgrać
A K D, w jednej z poprzednich lew jego partner powinien wszakże ściągnąć
A. A potem na D S pozbędzie się D i przebije drugą rundę
kar...
Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą,
8 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
|
17 |
|
1032
QJ652
A953
8 |
|
|
KJ
109743
K84
Q74 |
|
AQ54
AK8
QJ10
K109 |
| |
|
9876
-
762
AJ6532 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
2 BA |
pas |
|
3 BA1 |
pas |
pas |
pas |
1 z tak słabym kolorem W może sobie
darować próbę uzgodnienia kierów (gdy kolor ten jest rozłożony
5–3)
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 BA2 |
pas |
3 BA3 |
pas |
|
pas4 |
pas |
|
|
1 odwrotka
2 7–9 PC, pięć kierów
3 propozycja kontraktu, wskazująca układ zrównoważony,
już rebid 2 przyrzekł trzy kiery
4 także W ma rękę zrównoważoną, a
jego pięciokart kierowy nie jest najwyższej jakości; wiadomo też, że
końcówka jest nadwyżkowa
W ten czy inny sposób para WE powinna tu dojść
do kontraktu firmowego, będzie to zatem gra standardowa. Rozgrywający może
zdobyć aż jedenaście wziątek: cztery pikowe, trzy kierowe oraz po dwie
w karach i treflach, musi jednak zaimpasować damę z waletem kier, a jego
drugie zagranie w trefle (gdy obrońca S przepuści pierwszą rundę
tego koloru) powinno poprzedzać zagranie po raz drugi w kara (gdy broniący
N nie zabije asem pierwszej rundy tego koloru). Gdyby bowiem E
zagrał drugi raz w kara przed wyrobieniem sobie drugiej lewy treflowej, N
przepuściłby i tę lewę. A potem S dostałby się do ręki A
(bijąc nim drugą rundę tego koloru) i wyszedłby w karo, N ściągnąłby
wówczas dwie lewy karowe. I rozgrywający pozostałby tylko z dziesięcioma
wziątkami.
Opisane wyżej zagrania są jednak dosyć trudne i
ryzykowne, zapisy 460 dla WE będą więc raczej rezultatem niezbyt
starannej obrony aniżeli przemyślanej strategii rozgrywającego.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 660
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (E!);
– 9 (WE);
– 6 (WE);
BA – 11 (WE).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
|
18 |
|
QJ1076
87
J43
K52 |
|
|
8432
J1064
Q95
83 |
|
AK
Q953
AK72
974 |
| |
|
95
AK2
1086
AQJ106 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 BA |
pas |
|
2 1 |
pas |
2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 Stayman ratunkowy
Strona NS raczej nie wejdzie do licytacji, będą
zatem grywane kontrakty 1BA (E) i – dużo rzadziej –
2 (E). Przy grze w bez atu obrońcy ściągną pięć trefli i
dwa kiery, a rozgrywający weźmie cztery kara i dwa piki. Kontrakt zakończy
się zatem wpadką bez jednej. Natomiast grając w kiery, E zdobędzie
aż dziewięć wziątek (odda jedynie dwie lewy atutowe oraz dwa trefle) i
doścignie teoretycznego minimaksa rozdania.
Na zdecydowanej większości stołów sierpniowego
turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 ostatecznym
kontraktem będzie jednak 1BA (E), lew sześć, 50 dla NS.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
19 |
|
J9873
J103
A9
1043 |
|
|
A4
Q765
QJ42
QJ6 |
|
Q102
AK
108653
K85 |
| |
|
K65
9842
K7
A972 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 |
pas |
3 BA1 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 kara są zbyt słabe na odpowiedź 2
Dzięki powyższej naturalnej i zdroworozsądkowej
sekwencji kontrakt firmowy zostanie ustawiony z dużo lepszej ręki E.
3BA (W) zostałoby położone po naturalnym ataku pikowym,
podgrywającym damę z dziesiątką w ręce E. Potem S zabiłby
pierwszą lewę karową królem i kontynuowałby pikiem, w końcu zaś
jego partner dostałby się do ręki A i ściągnąłby pikowe forty,
obrońcy dostaliby też wziątkę na A.
Natomiast przy kontrakcie 3BA (E) pierwszy atak
pikowy kosztowałby obrońców tempo, ponadto piki w ich rękach pozostałyby
niewygodnie zablokowane. Gdy rozgrywający wziąłby pierwszą lewę 10
w ręce, musiałby jednak następnie zagrać w kara (a nie w trefle!). S
zdobyłby lewę na K, nie mógłby jednak kontynuować K, musiałby
zagrać blotką. Rozgrywający utrzymałby się wówczas A w dziadku i
powtórzyłby karem. N wziąłby lewę na A, piki broniących byłyby
jednak zablokowane. Prawy obrońca zagrałby zatem blotką pikową do króla
w ręce partnera, ten ostatni nie dysponowałby już wszakże dojściem do
swojego vis-a-vis. S dostałby więc jeszcze tylko lewę na A i
rozgrywający kontrakt firmowy zrobiłby swoje. Skuteczna rozgrywka
sprowadzałaby się zatem do tego, aby wytrącić dojście do ręki niebezpiecznego
przeciwnika N (na K), zanim będzie on miał gotowe do ściągnięcia,
niezablokowane forty pikowe.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (E!), 9 lew; 600
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 10 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
BA – 9 (E!).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
|
20 |
|
Q5
9754
J876
653 |
|
|
AJ1073
KJ10632
-
AQ |
|
9642
A8
KQ952
102 |
| |
|
K8
Q
A1043
KJ9874 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
2 |
pas |
|
3 1 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 5+ –5+, nadwyżka,
czyli forsing do dogranej
Szlemik pikowy jest tu kontraktem zupełnie
przyzwoitym, trudno jednak wylicytować go metodą w pełni naukową, tym
bardziej że W posiada renons w podstawowym kolorze partnera. Nawet
gdyby E zdecydował się w drugim okrążeniu na rebid 3 , W
pokazałby krótkość zapowiedzią 4, na co jego partner musiałby
zareagować negatywnie.
Przy aktualnym podziale atutów 2–2 rozgrywka
szlemika jest banalna – chodzi tylko o to, aby wyrobić kiery jedną
przebitką w dziadku (a potem przebić tam jeszcze trefla), kiedyby
natomiast okazało się, iż konieczne jest przebicie na stole dwóch kierów
(np. gdyby S posiadał D x x x), musiałby ponadto udać się
impas K. Gdyby natomiast atuty podzieliły się 3–1 z singlową
figurą, rozgrywający musiałby wyrobić sobie kiery bez przebitki (tzn.
zagrać ten kolor z góry, licząc na singlową bądź drugą damę) albo
– przy konieczności przebicia kiera w dziadku (przy D x x w ręce
dowolnego z obrońców bądź D x x x u N) liczyć na udany
impas K.
Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą,
8 lew; 1400 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (WE);
– 12 (WE);
– 12 (WE!);
BA – 11 (E!).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
21 |
|
K32
J4
964
109643 |
|
|
QJ54
107
J103
AK87 |
|
A1096
A3
KQ75
J52 |
| |
|
87
KQ98652
A82
Q |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
2 |
|
ktr. |
pas |
2 |
pas |
|
3 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Oczywista końcówka, w której powinna się znaleźć
zdecydowana większość par WE. Rozgrywający wyimpasuje króla
atu, nie odda też lewy treflowej, w tym kolorze leci bowiem singlowa
dama. Odda zatem jedynie kiera, i to wyłącznie po ataku w ten kolor, bez
niego przegrywający kier z ręki W zostanie bowiem wyrzucony na
fortę karową i rozgrywający zdobędzie wszystkie trzynaście wziątek.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 11 (WE);
– 7 (NS);
– 11 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
|
22 |
|
97
AJ93
AJ9842
A |
|
|
AJ6
K874
107
QJ95 |
|
Q532
1052
5
86432 |
| |
|
K1084
Q6
KQ63
K107 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
3 1 |
pas |
3 BA2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 5+–4 lub tylko wartości kierowe, ręka
ukierunkowana ku grze w kolor
2 karta S jest jednak bardziej niż bezatutowa
Niektóre pary NS znajdą jednak na pewno drogę
do ostrego szlemika karowego. Jeśli zostanie on ustawiony z ręki N,
E dostanie szansę, aby obłożyć go pierwszym wistem pikowym. Jeżeli
wszakże 6 zostanie ustawione z ręki S (po naturalnym –
przynajmniej w systemach naturalnych – otwarciu 1), będzie on łatwy
do wygrania – wystarczy wówczas na K wyrzucić z ręki N
pika, zaimpasować K i przebić w ręce S kiera.
Wyraźna większość par NS stanie jednak w
standardowych 3BA. Dziesięć lew jest pewnych (sześć kar, dwa trefle i
dwa kiery), jedenastą będzie zaś można uzyskać – bardziej w
widne karty niż w turniejowej rzeczywistości – zagrywając na
trzecią 10 w ręce E...
Minimaks teoretyczny: 6 (S!), 12 lew;
920 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 12 (S!);
– 10 (NS);
– 8 (NS);
BA – 11 (NS).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
|
23 |
|
Q
Q105
QJ10854
842 |
|
|
J762
A97
63
AJ103 |
|
K10943
KJ62
2
975 |
| |
|
A85
843
AK97
KQ6 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 BA |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 2 |
|
pas |
3 3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 transfer na kara
2 lepsze przyjęcie niż przez 3, przede
wszystkim wskazanie bardzo dobrego fitu karowego
3 poza karami N nie ma lew, zwłaszcza
szybkich
3 (NS) zostaną przegrane bez jednej,
rozgrywający odda bowiem dwa trefle i trzy kiery, będzie to jednak
wysoce opłacalna obrona dużej pikowej gry przeciwników. WE mają
przecież do oddania tylko pika, karo i trefla, bezproblemowo robią więc
4 . Tymczasem, w popartyjnych założeniach, najprawdopodobniej żaden z
graczy tej pary w ogóle nie zabierze głosu w licytacji. Chyba że
(sekwencja życzeniowa):
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 BA |
|
pas |
2 BA1 |
ktr.2 (!) |
3 |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 transfer na kara
2 kontra wywoławcza, przede wszystkim
wskazanie możliwości gry w kolory starsze
bądź chociażby:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 BA |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 2 |
|
pas |
3 3 |
ktr.4 (!) |
pas |
|
3 5 |
pas |
pas |
pas |
1 transfer na kara
2 lepsze przyjęcie niż przez 3, przede
wszystkim wskazanie bardzo dobrego fitu karowego
3 poza karami N nie ma lew, zwłaszcza
szybkich
4 wyprzedzająca kontra re-open, przede
wszystkim na kolory starsze
5 gracz z niepospolitą wyobraźnią może nawet
zapowiedzieć 4
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 10 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
|
24 |
|
J3
AJ5
AK96
AQ106 |
|
|
98642
K32
-
K9432 |
|
7
874
QJ8752
J75 |
| |
|
AKQ105
Q1096
1043
8 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
4 BA2 |
|
pas |
5 BA3 |
pas |
6 BA4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 we Wspólnym Języku wskazanie dodatkowo
tylko dwóch pików
2 inwit, ładne 11 PC plus wysokie blotki w pełni
uzasadniają taką akcję
3 w tych okolicznościach W, a także W to
honory bezcenne, N przyjmuje zatem zaproszenie partnera, cedując
na niego wybór miana ostatecznego kontraktu
4 S nie ma nieujawnionych jeszcze nadwyżek
układowych, stawia więc na grę w bez atu
Nawet bez żadnej pomocy ze strony pierwszego wistującego
N powinien wziąć dwanaście lew: pięć pikowych, trzy kierowe,
dwie karowe i dwie treflowe. I to zarówno wówczas gdy zagra kiery z góry,
jak i jeżeli dwukrotnie zaimpasuje ten kolor, najpierw wychodząc z ręki
S dziesiątką, a potem damą; a następnie wykona impas damą
treflową. A pierwszy wist – kierowy albo treflowy – tylko ułatwi
rozgrywającemu zadanie. Także atak D nie stworzy zawodnikowi N
zgubionej opcji – może on nawet wyrobić sobie wówczas doddatkową
wziątkę w karach, a potem zaimpasować K.
W rozdaniu jest w zasadzie do wzięcia trzynaście lew:
pięć pikowych, cztery kierowe i po dwie w karach i treflach, ze względu
na komunikację można je efektywnie wykorzystać jedynie przy grze w
kiery. Rzecz jasna, wychodzi jedynie 7 z ręki S, 7 (N)
położy bowiem pierwszolewowa przebitka karowa.
Minimaks teoretyczny: 7 (S!), 13 lew; 1510
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 11 (NS);
– 13 (S!);
– 12 (NS);
BA – 12 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
|
25 |
|
J109
Q76
Q10
AK542 |
|
|
A84
A84
9842
1063 |
|
752
K5
AKJ65
QJ7 |
| |
|
KQ63
J10932
73
98 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
ktr.1 |
|
1 BA |
pas |
pas |
2 2 |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
1 dwie starsze czwórki lub 5–4
2 5–4
Tym razem kolejna batalia częściówkowa. Strona NS
wygrałaby 2, ale byłby to górny pułap jej możliwości. Gracze WE
przelicytują jednak na pewno ten kontrakt trzema karami. Jeżeli
przeciwko 3 (E) S wyjdzie w trefla, gra zostanie położona.
Broniący wezmą bowiem A K, treflową przebitkę oraz dwie lewy
pikowe. Natomiast po każdym innym ataku 3 (WE) zostaną
zrealizowane.
Na WE wychodzą też zupełnie bezproblemowo
2BA, a pierwszy wist treflowy (nawet honorem) wypuszcza końcówkę w to
miano.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 8 lew; 100
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
|
26 |
|
AQ10
9
K1085
AJ754 |
|
|
J843
KJ83
AQ3
K3 |
|
K976
AQ742
4
Q109 |
| |
|
52
1065
J9762
862 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas |
|
2 1 |
pas |
2 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 z tak dobrym fitem kierowym i silną ręką (końcówka
albo szlemik) nie powinno się zgłaszać tak słabego koloru jak w tym
wypadku piki
Kolejna końcówka dla każdego, chociaż brydżowi
puryści zagrają ją być może w rozłożone 4–4 piki. Nie będzie
to jednak stanowić o niczym istotnym – zarówno grając w kiery,
jak i piki, trzeba bowiem oddać A oraz dwie lewy pikowe.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew
albo 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 7 (NS);
– 10 (WE);
– 10 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
|
27 |
|
J532
QJ3
AQ1097
6 |
|
|
A8
A10654
J542
108 |
|
Q1074
K98
6
Q9543 |
| |
|
K96
72
K83
AKJ72 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 BA |
|
pas |
3 1 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 konwencja 5431 (klasyczna): krótkość
treflowa, 5+, modelowo układ 4–3 w kolorach starszych
Kolejny kontrakt standard, znajdą się w nim prawie
wszyscy. Przeciwko 3BA (S) gracz W wyjdzie blotką kierową
i broniący wyrobią sobie ten kolor. Po utrzymaniu się w dziadku kierem
rozgrywający zaimpasuje trefle waletem, a potem ściągnie A, K,
A K i wykona na stole impas dziesiątką karo. Da mu to wymagane dziewięć
wziątek: pięć karowych, trzy treflowe i kierową.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
|
28 |
|
AJ76
Q6
Q72
KQ43 |
|
|
103
10852
10854
AJ6 |
|
KQ9842
K97
-
8752 |
| |
|
5
AJ43
AKJ963
109 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
2 |
ktr.1 |
|
pas |
2 BA |
pas |
3 2 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 kontra negatywna
2 4–5+, forsing
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
3 |
ktr.1 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 kontra negatywna
Znów końcówka, w której powinna się znaleźć
zdecydowana większość par NS. Przeciwko 3BA (N) gracz E
zaatakuje K, którego rozgrywający powinien przepuścić. Będzie to
konieczny wstęp do wzięcia lew jedenastu, na które złożą się pik,
sześć kar, dwa trefle (po podegraniu znajdującego się u W asa)
oraz dwa kiery (impas króla lub kierowo-pikowy przymus kontrolny
przeciwko obrońcy E).
Na linii NS jest też możliwy do wygrania
szlemik karowy – przede wszystkim dzięki udającemu się impasowi
K. W realizacji tego kontraktu pomaga też dobre położenie A.
Minimaks teoretyczny: 6 (WE) z kontrą,
7 lew ; 1100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 12 (NS);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
BA – 11 (NS).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
|
29 |
|
Q7
A85
AK9542
J8 |
|
|
K5
J762
763
9542 |
|
AJ1082
KQ4
8
A1063 |
| |
|
9643
1093
QJ10
KQ7 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
2 |
|
pas |
pas |
ktr. |
pas |
|
2 /2 |
pas |
pas |
pas |
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
2 |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
I z tej batalii częściówkowej zwycięsko powinna wyjść
posiadająca zarówno piki, jak i kiery strona WE. Rzeczywiście,
jej 2 i 2 zostaną łatwo wygrane, chociaż – ze względu na
skrót karowy – bez nadróbek. Zupełnie bezproblemowo wychodzą też
na tej linii 3, na “prawidłowych” ośmiu atutach.
Natomiast strona NS ma do oddania dwa piki, trefla i dwa kiery (po
szybkim otworzeniu tego ostatniego koloru przez obrońców), jej 3
powinny więc zostać obłożone bez jednej. Jeśli jednak gracz N
szybko znajdzie się w tym kontrakcie, najprawdopodobniej nie zostanie
skontrowany, a wpadka za 100 okaże się opłacalną obroną należnego
stronie WE zapisu 110.
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew albo
2 (WE), 8 lew albo 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
|
30 |
|
K763
A93
A87
832 |
|
|
A
KQJ107
KJ102
654 |
|
J1084
84
6543
KQ7 |
| |
|
Q952
652
Q9
AJ109 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
2 1 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 tzw. negatywny wybór koloru, z dublem
kierowym
Winien to być kontrakt w tym rozdaniu
najpopularniejszy, realizowany bez nadróbki. Rozgrywający ma bowiem do
oddania asa atu, dwa trefle, A oraz karową przebitkę. Przeciwko 2
(W) N wyjdzie w trefla, a jego partner zabije K asem i będzie
kontynuował treflem. Rozgrywający utrzyma się wówczas D na stole i
jeśli zagra natychmiast w atu, nigdy już nie dostanie się na stół i będzie
musiał grać kara z ręki, odda więc dwie lewy w tym kolorze. A jeśli,
korzystając z jedynego pobytu w dziadku, rozgrywający zaimpasuje damę
karo, broniący przebiją mu potem trzecią rundę tego koloru.
Minimaks teoretyczny: 2 (NS) z kontrą,
7 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (NS);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
|
31 |
|
J9
A10984
Q62
K62 |
|
|
74
QJ53
743
AQ98 |
|
Q652
6
KJ95
J1073 |
| |
|
AK1083
K72
A108
54 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
2 1 |
pas |
4 2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 odpowiedź two-over-one 2 można dać
już z 10 PC (a nawet mniejszą siłą i dobrym 6+-kartowym
longerem)
2 według większości stosowanych w Polsce rozwiązań,
alternatywne 3 nie forsowałyby
Przeciwko 4 (N) gracz E wyjdzie
najprawdopodobniej w trefla, a jego partner zabije pierwszą lewę A i
będzie kontynuował treflem. Rozgrywający weźmie w ręce K, przebije
trefla w dziadku, ściągnie K i zagra ze stołu treflem – z
zamiarem wstawienia z ręki dziesiątki (rozgrywka bezpieczna). A
kiedy W podstawi się W, N zabije w ręce A i będzie
kontynuował 10, oddając prawemu obrońcy lewę na damę. Ten zagra wówczas
w trefla, skracając rękę N, rozgrywający będzie jednak w
stanie do końca wyatutować, a następnie zaimpasować D i zrobić
nadróbkę. Aby ograniczyć przeciwnika do lew dziesięciu, obrońcy muszą
wcześniej otworzyć kara (gracz W!) i wyrobić sobie w tym kolorze
wziątkę. Na NS wychodzi również ulubiony, nie tylko w turnieju
indywidualnym, kontrakt wielu brydżystów – 3BA.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew
albo 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
– 10 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
|
32 |
|
10
KJ9652
AK5
K108 |
|
|
KQJ98
83
1094
975 |
|
A73
Q7
QJ63
A632 |
| |
|
6542
A104
872
QJ4 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas1 |
2 |
|
pas |
3 2 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 ręka stanowczo za słaba na wywoławczą kontrę
2 kiedyś grano w tej sekwencji w Polsce tzw. wywołaniem
kombinowanym, znakomitą konwencją autorstwa niezapomnianego
Zbigniewa Szuriga; wówczas N mógłby zainwitować dograną,
wskazując singla pikowego [2 (N, mam singletona) – 2BA (S,
automatyczne) – 3 (N, singleton pikowy)], po czym S
miałby jeszcze łatwiejsze dołożenie końcówki.
Jeśli tylko rozgrywający – zgodnie ze statystyką
– zagra atuty z góry – łatwo zrobi dziesięć lew. Końcówka
jest jednak podlimitowa, tak że dojdą do niej tylko niektóre pary NS.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 6 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
|
33 |
|
AJ85
J8
Q74
AJ102 |
|
|
K763
102
K932
873 |
|
Q10942
A965
J106
Q |
| |
|
-
KQ743
A85
K9654 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
2 1 |
|
3 2 |
3 BA |
pas |
pas3 |
|
pas |
|
|
|
1 forsing
2 blokujące
3 zgłoszenie przez partnera 3BA na takiej
pozycji to decyzja trudna do kontestacji, nawet z układem 5–5 i
renonsem pikowym
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
ktr.1 |
|
3 2 |
pas |
pas |
4 2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 w pierwszym czytaniu kontra sputnik
(albo przygotowanie forsingu na dowolnym kolorze)
2 wyjaśnienie, że kontra przyrzekała forsing
na kierach
Jeżeli gracz S zdoła ujawnić oba posiadane
kolory, ostatecznym kontraktem stanie się końcówka treflowa. Rozgrywający
odda wówczas jedynie kiera i karo, zrobi więc bezproblemowo swoje. Także
kontrakt 4, do którego może dojść po zgłoszeniu przez S w
pierwszym okrążeniu dwuznacznej kontry i zablokowaniu licytacji przez W,
powinien zostać łatwo zrealizowany – rozgrywający odda tylko dwie
lewy atutowe oraz K.
Najpopularniejsze i tak będzie chyba jednak 3BA,
oczywiście ustawione z dobrej ręki N. Po ataku
pikowym rozgrywający zabije króla asem i zagra W. A obrońca E
pobije go A i wyjdzie w W (obrona optymalna). Dziewięć lew jest
pewnych (pięć treflowych, dwie kierowe, pikowa i karowa), aby jednak myśleć
o nadróbce, rozgrywający powinien zabić tę lewę A, a następnie ściągnąć
wszystkie trefle. Dojdzie wówczas do następującej końcówki:
|
33 |
|
J85
8
Q7
- |
|
|
76
10
K93
- |
|
Q10
965
10
- |
| |
|
-
KQ74
8
K |
|
Na K gracz N zrzuci z ręki blotkę pikową,
a E? E znajdzie się wówczas w interesującym przymusie. Jeżeli
pozbędzie się kiera, wszystkie kiery na stole będą już dobre i w końcówce
rozgrywający odda jeszcze tylko karo (a w sumie weźmie aż jedenaście
lew). Jeśli natomiast E zrzuci karo, zostanie wpuszczony czwartą rundą
kierów i będzie musiał podarować przeciwnikowi dziesiątą wziątkę
na W w ręce N. Optymalną zrzutką lewego obrońcy będzie
zatem W. Wówczas rozgrywający – jeśli tylko precyzyjnie
rozczyta sytuację, do której doszło (co nie powinno być trudne)
– ściągnie K, pozostawiając w dziadku D (!), i zagra stamtąd
w karo. Sytuacja będzie wówczas wyglądać następująco:
|
33 |
|
J8
-
Q7
- |
|
|
7
-
K932
- |
|
Q
96
10
- |
| |
|
-
Q74
8
- |
|
Gdy broniący W nie wskoczy K, rozgrywający
weźmie lewę D w ręce i wpuści gracza E na D. I E będzie
musiał wyjść w kiery, dając przeciwnikowi jeszcze jedną albo nawet
dwie (gdy wykona on impas siódemką) wziątki w tym kolorze. A jeżeli W
K wskoczy i wyjdzie w pika (obrona optymalna), to jego partner utrzyma
się D i zagra 6. W tych okolicznościach – aby zrobić nadróbkę
– rozgrywający będzie musiał wstawić ze stołu 7!
To wszystko teoria, opisana wyżej rozgrywka trąci
bowiem postępowaniem w widne karty, jest jednak interesująca
i inspirująca. Gwoli absolutnej precyzji, 4BA (S) bezwzględnie położy
pierwszy wist blotką pikową.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (N!), 10 lew; 430
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
BA – 10 (N!).
|
