Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
|
1 |
|
 K53
 K973
 AQJ9
 Q6
|
|
|
10642
J64
53
AJ85 |
|
A987
A85
107
K1094 |
| |
|
QJ
Q102
K8642
732 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 BA |
pas |
pas1 |
|
pas… |
|
|
|
1 osiem lichych miltonów i słabej jakości
longer karowy zdecydowanie przemawiają za pasem; tam wszakże, gdzie
gracz S mimo wszystko na inwit się zdecyduje (w Naszym Systemie
przez Staymana 2, we Wspólnym Języku przez dwuznaczne
2), licytacja powinna wygasnąć w 2BA
Pierwsze rozdanie Korespondencyjnych Mistrzostw
Polski w nowym, 2007 roku nie jest specjalnie interesujące. Mało
kto gra w Polsce otwarciem słabe bez atu (12–14 PC), więc
prawie na każdym stole gracz N rozpocznie licytację odzywką
1BA (15–17 PC). I najczęściej obiegnie ono z pasami, S nie ma
bowiem w zasadzie na inwit, a i ręce obrońców nie są odpowiednie na
zabranie z nimi głosu w licytacji. Przeciwko 1BA (N) gracz E
wyjdzie w trefla bądź w pika. W pierwszym wypadku broniący nie
powinni mieć problemów z szybkim odebraniem należnych im sześciu
lew: czterech trefli i dwóch asów. Natomiast po ataku pikowym
rozgrywający utrzyma się na stole, po czym – najprawdopodobniej –
zagra stamtąd kiera – do króla w ręce. E zabije go asem, po
czym nie wolno mu będzie grać dalej w piki, gdyż to pozwoliłoby
rozgrywającemu skasować osiem wziątek (pięć karowych, dwie pikowe
oraz kierową).
Z czysto teoretycznego punktu widzenia optymalnym
kontraktem strony NS są 3, na które łatwo bierze się
dziewięć lew (110 dla NS), do oddania są bowiem tylko pik,
kier oraz dwa trefle. Po otwarciu 1BA droga do tej gry (3) jest
jednak w zasadzie zamknięta.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
|
2 |
|
AK1097
97
J7
A964 |
|
|
864
1054
AQ93
KQ5 |
|
Q5
AK632
1062
872 |
| |
|
J32
QJ8
K854
J103 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 1 |
1 |
2 |
2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 tylko 11 PC, ale na trzeciej ręce w założeniach
korzystnych otwarcie dopuszczalne; alternatywą jest bardziej naturalne
otwarcie 1 (nawet jeśli w systemie pary WE przyrzeka ono
zasadniczo pięć kart)
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas |
pas1 |
|
1 wchodzi w rachubę ożywienie 3
W protokołach dominować będą niewysokie częściówki
pikowe. Przeciwko 2 (N) gracz E zaatakuje
najprawdopodobniej A, a w drugiej lewie wyjdzie w trefla bądź w
karo. Tak czy owak, broniący powinni odebrać dwa kiery, dwa kara
(chyba że E nie zagra w kara, a przedtem wyrobi rozgrywającemu
wziątkę na D – wówczas zostanie na nią wyrzucone przegrywające
karo z ręki) oraz trefla; los kontraktu będzie zatem zależał od
sposobu rozwiązania przez N koloru atutowego. Zasadniczo
wskazany jest w takim wypadku impas, jeżeli jednak gracz W na
trzeciej ręce spasuje, a potem ujawni A D oraz K D, czyli jedenaście
miltonów, rozgrywający powinien wyliczyć, iż D znajduje się u E,
szarpnie wówczas A K z góry i kontrakt 2 zrealizuje.
Los gry kierowej, tam gdzie do niej dojdzie, zależał
będzie od pierwszego wistu. Jeśli przeciwko 3 ustawionym z
naturalnej ręki E – S wyjdzie w uzgodnione piki,
kontrakt zostanie położony tylko bez jednej – za 50 lub 100 (jeżeli
z kontrą). Rozgrywający przebije bowiem trzecią rundę pików, ściągnie
A K, zaimpasuje kara damą, zgra A i zagra w karo – do pozostałej
mu w ręce dziesiątki. Na wyrobioną w ten sposób 9 zostanie potem
wyrzucony z ręki trefl i gracz E odda jeszcze tylko (poza A K
i K) D oraz A.
Tylko pierwszy wist w trefle, szybko wyrabiający
obrońcom drugą wziątkę w tym kolorze, umożliwi położenie
kontraktu 3 (E) bez dwóch. Broniący wezmą wówczas sześć
lew: dwie treflowe, dwie pikowe, kierową oraz karową. Zauważ też, iż
gdyby gra w kiery w jakiś sposób została ustawiona z ręki W,
rozgrywający zawsze byłby w stanie zdobyć lew osiem. Po szkudnym (i
mało prawdopodobnym) ataku blotką treflową musiałby jednak tak
rozegrać kara, aby lewę w tym kolorze oddać bezpiecznemu
przeciwnikowi N (na przykład w pierwszej rundzie kar wyjść
z ręki E dziesiątką), albo – po zgraniu A K, oddaniu dwóch
pików i przebiciu u E trzeciej rundy tego koloru, wykonaniu
impasu damą karową i ściągnięciu A – wyjść z ręki E
8 i oddać dwie lewy treflowe obrońcy N. Następnie zawodnik
ten musiałby bowiem zagrać w pika pod podwójny renons i rozgrywający
wyrzuciłby w tej lewie ostatnie karo od E i dokonał przebitki w
ręce W.
Minimaks teoretyczny: 3 (W!) z
kontrą, 8 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 8 (W!);
– 8 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
|
3 |
|
K6
1043
AKJ32
K83 |
|
|
AQ10953
A65
-
10762 |
|
82
KJ72
Q9874
95 |
| |
|
J74
Q98
1065
AQJ4 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 1 |
2 |
pas |
2 2 |
|
ktr. |
2 BA3 |
pas |
3 4 |
|
pas |
pas/3BA5 |
pas |
(pas) |
|
(pas) |
|
|
|
1 ręka – pod wieloma względami – zbyt
silna na otwarcie słabymi 2 czy 2 multi
2 wywiad bezatutowy, po uprzednim pasie
– na pewno z fitem karowym
3 stoper pikowy
4 potwierdzenie fitu karowego, inwit – przede
wszystkim do 3 BA
5 wprawdzie 14 PC to góra wejścia, partner
jest jednak po pasie, a N ma tylko pięć kar i tylko raz trzyma
piki
Na linii NS są 24 miltony i niezły longer
roboczy w karach, sądzę zatem, że większość par posiadających te
ręce dojdzie do 3BA. Niestety, po wskazanym ataku pikowym gra nie będzie
miała żadnych szans: rozgrywający weźmie tylko cztery trefle, pika i
dwa kara i wpadnie bez dwóch. Bezcenna byłaby w ręce partnera D
(zamiast np. W i W), zwłaszcza przy trochę lepszym podziale tego
koloru.
Niewielką pociechą rozgrywającego będzie
konstatacja, że także kontrakt 3 musiałby zostać przegrany, acz
tylko bez jednej (do oddania pik, dwa kiery oraz dwie lewy atutowe).
Minimaks teoretyczny: 1 BA (NS), 7
lew; 90 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (WE)
BA – 7 (NS).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
|
4 |
|
A7
QJ10762
7
10874 |
|
|
K10
4
KQ106543
K93 |
|
J6432
95
A982
AJ |
| |
|
Q985
AK83
J
Q652
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
2 1 |
ktr.2 |
4 |
|
pas |
pas |
5 3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 słabe
2 kontra negatywna, także w Naszym
Systemie, gdzie 2 byłyby forsujące, tak słaby kolor pięciokartowy
lepiej jednak potraktować jako czwórkę
3 po tak skocznej licytacji będących po
partii przeciwników – E może się spodziewać w ręce
partnera singla kierowego, a więc pełnego wyłączenia w tym kolorze
Bardzo dobra końcówka w kara, w której znajdą się
na pewno nie wszystkie pary WE. Tym bardziej że jej los zależy
od trafienia przez rozgrywającego palcówki pikowej. Przeciwko 5 (W)
padnie jednak wist D, co umiejscowi A K w ręce S. Nawet
zatem jeśli prawy obrońca zabije D partnera królem/asem i odwróci
blotką pik (obrona optymalna, inaczej W odatutuje i zagra trzy
razy w trefle, przebijając ostatnią z tych kart na stole, dzięki
czemu zlokalizuje też u S D), rozgrywający powinien dołożyć
z ręki dziesiątkę. W końcu A to jedyna duża figura, jaką może
mieć gracz N – na swoje słabe wprawdzie, ale w końcu
popartyjne wejście...
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 600
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 11 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
|
5 |
|
A
Q104
107643
A932 |
|
|
KQ98
KJ97
A8
864 |
|
J107432
8
QJ5
J107 |
| |
|
65
A6532
K92
KQ5
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas1 |
1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 zbyt słaby kolor i kiepskie wartości na
otwarcie słabymi 2 lubk 2 multi
2 Drury
3 2 byłyby licytacją negatywną, 2
wskazują więc otwarcie normalnie (niepodlimitwe), ale beznadwyżkowe
(bądź są pytaniem o siłę i układ ręki partnera)
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas1 |
1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
2 |
2 4 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 zbyt słaby kolor i kiepskie wartości na
otwarcie słabymi 2 lubk 2 multi
2 Drury
3 2 byłyby licytacją negatywną, 2
wskazują więc otwarcie normalnie (niepodlimitwe), ale beznadwyżkowe
(bądź są pytaniem o siłę i rozkład ręki partnera)
4 przeciwnicy zlimitowali swoje ręce (chociaż
– w jednym z wariantów konwencji Drury – N może być
silniejszy, a jego 2 to po prostu pytanie o kartę partnera)
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas1 |
1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
2 |
2 4 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
3 5 |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 zbyt słaby kolor i kiepskie wartości na
otwarcie słabymi 2 lubk 2 multi
2 Drury
3 2 byłyby licytacją negatywną, 2
wskazują więc otwarcie normalnie (niepodlimitwe), ale beznadwyżkowe
(bądź są pytaniem o siłę i rozkład ręki partnera)
4 przeciwnicy zlimitowali swoje ręce (chociaż
– w jednym z wariantów konwencji Drury – N może być
silniejszy, a jego 2 to po prostu pytanie o kartę partnera)
5 spora zacinka kierowa, ale fit pikowy jeszcze
większy, poza tym za graczem W stoją murek korzystne założenia
W rozdaniu tym pary NS będą więc grały w
kiery – na szczeblu trzech, a czasem nawet czterech, a WE – w
piki, na poziomie trzech z kontrą. Strona NS jest w stanie wziąć
w kiery lew dziewięć – wystarczy przebić w dziadku pika i podegrać
pozostałą tam konfigurację D 10, rozgrywający odda wówczas dwie
lewy kierowe oraz dwa kara. Jedno z kar dziadka zostanie wyrzucone na
trzynastego trefla.
Strona WE ma natomiast do oddania pika, kiera
i trzy trefle, kara zostaną skutecznie zaimpasowane. 3 (E) z
kontrą bez jednej, 100 dla NS, będą zatem opłacalną obroną
wychodzących na linii NS 3. I teoretycznym minimaksem
rozdania, tym bardziej że wnikliwa analiza wykazuje, że na NS są
również do wygrania 4 (do oddania tylko jeden kier i dwie lewy
atutowe – pod warunkiem wszakże, że rozgrywający skutecznie rozwiąże
ten ostatni kolor), jeśli tylko kontrakt ten zostałby ustawiony z
lepszej, choć mniej naturalnej ręki S. 4 (N) położy bowiem
pierwszy wist kierowy i późniejsza przebitka w tym kolorze.
Minimaks teoretyczny: 4 (S!),
10 lew; 130 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 10 (S!);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
|
6 |
|
KQ8743
KJ8
J10
75 |
|
|
62
Q754
Q853
Q42 |
|
A95
109
AK964
863 |
| |
|
J10
A632
72
AKJ109 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
2 |
|
2 |
ktr.1 |
pas |
3 2 |
|
pas |
3 3 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 w pierwszym czytaniu kontra wywoławcza
– ukierunkowana na kolory starsze
2 5+–4, nadwyżka
3 w świetle uprzedniej kontry: ręka
jednokolorowa na pikach, zbyt silna na zgłoszenie z nią w poprzednim
okrążeniu nieforsującch 2, a zbyt słaba na skok na 3
To najbardziej naukowa i przekonywająca droga do
znakomitej końcówki w piki. Rozgrywający ma tylko do oddania dwa kara
oraz asa atu; po wyatutowaniu najpierw spróbuje wyrobić przebitką
trefle, a gdy to się nie uda, zagra na impas D albo kierowo-treflowy
przymus.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
|
7 |
|
3
KQJ10943
53
J87 |
|
|
K6542
A5
104
K1062 |
|
Q8
62
KQ9862
AQ3 |
| |
|
AJ1097
87
AJ7
954
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas1 |
|
pas |
3 2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko gracze prawdziwie “nowocześni”
otworzą z tą ręką 1
2 takie, niestety, otwarcie dyktuje ta karta;
alternatywą są rzecz jasna słabe 2 bądź 2 multi,
wówczas jednak najprawdopodobniej do gry włączą się przeciwnicy (W
zgłosi na pozycji re-open 2, a jego partner powie 3; albo E
zapowie na pozycji wygasającej 3) i kiedy do N dobiegną 3
E, będzie się on czuł niedolicytowany
Niestety, 3 (NS) zostaną sprawnie położone
bez jednej (broniący dostaną asa atu, trzy trefle i karo), okaże się
też, że przeciwnikom nie wychodziła żadna gra wyższa niż 2. Na
pocieszenie strony NS: jeżeli przeciwko 3BA (E) S
wyjdzie w partnerowe kiery, to rozgrywający tę lewę z konieczności
przepuści, a N – po utrzymaniu się kierem – aby położyć
grę, będzie musiał odwrócić w singla pik, do pięciokartowego
longera w dziadku. Po każdej innej obronie rozgrywający będzie w
stanie wyrobić sobie kara (zagrywając w pierwszej rundzie tego koloru
z obu rąk blotki – dla zachowania stosownej komunikacji) i wziąć
dziewięć lew (odda wówczas tylko kiera, dwa kara oraz A).
Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
|
8 |
|
A2
942
A10
KQ10742 |
|
|
Q1084
QJ106
654
83 |
|
J6
A73
Q872
J965 |
| |
|
K9753
K85
KJ93
A |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 pytanie
2 brak trzech pików, dół rebidu
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
2 |
pas |
2 1 |
|
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
|
pas |
3 4 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 pytanie
2 6, ręka dobra do bez atu (brak singla)
3 pytanie o trójkę (alternatywą są forsujące
3, te wymagałyby jednak lepszego koloru)
4 trzy kiery, modelowy układ ręki N:
2–3–2–6
Niezależnie od stosowanego systemu strona NS
wcześniej czy później stanie w firmowych 3BA. Przeciwko tej grze, w
naturalny sposób ustawionej z ręki S, W wyjdzie D. Jeśli
E doda na trzeciej ręce zachęcającą blotkę, rozgrywający będzie
musiał zabić lewę K, a następnie ściągnie A, wejdzie na stół
A bądź A i zagra trefle z góry. Wkrótce okaże się, że u E
zacina się walet. Jeżeli S zdecyduje się na oddanie na niego
lewy, broniący ściągną jeszcze trzy kiery, rozgrywający zrobi zatem
równo swoje. Alternatywna droga do dziewięciu lew to zaimpasowanie kar
waletem w ręce (dwa piki, kier, trzy kara i trzy trefle).
Jeśli jednak gracz S rozczyta rozkład kierów
albo E zabije pierwszą lewę A i powtórzy kierem, będzie można
zrobić nadróbkę. Wówczas bowiem rozgrywający zabije K dopiero
trzecią rundą tego koloru, kiedy więc potem prawy obrońca dostanie
się do ręki na W, kierów mieć już nie będzie. S odda
zatem jedynie dwie lewy kierowe i treflową i łatwo już skompletuje
dziesięć wziątek: pięć treflowych, dwie karowe, kierową i dwie
pikowe. A bez pierwszego wistu w kiery, na przykład wówczas, gdyby
kontrakt firmowy został ustawiony z ręki N, możliwe jest nawet
zrobienie lew jedenastu (jedenastą da impas waletem karo w ręce).
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 9 (NS);
– 10 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
9 |
|
A985
Q84
Q752
65 |
|
|
K2
J973
AJ103
QJ10 |
|
QJ1073
AK
864
K92 |
| |
|
64
10652
K9
A8743 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
2 |
pas |
|
2 BA1 |
pas |
3 BA2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 forsujące
2 układ 5332
Ten kontrakt również zostanie powtórzony na
zdecydowanej większości stołów styczniowych Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007. Przeciwko 3BA (W) gracz N
wyjdzie najprawdopodobniej w blotkę karo. Rozgrywający zabije asem dołożonego
przez S na trzeciej ręce króla i zagra K, żeby wyrobić
sobie ten kolor. Aby ograniczyć przeciwnika do tylko dziewięciu wziątek,
N po dojściu do ręki A musi zagrać w blotkę kierową.
Potem S dostanie lewę na A i kierem powtórzy. Po takiej
obronie NS na pewno dostaną cztery lewy: A, A, D oraz
karową. Gdyby zaś po lewie na A N zagrał w cokolwiek innego
niż mały kier – rozgrywający wyrobiłby sobie nie tylko trefle, ale
i kara. A co najważniejsze – uczyniłby to, zanim N mógłby
odebrać wziątkę na D. Nie muszę chyba dodawać, że bezcenna
dziesiąta wziątka wyraźnie podniosłaby notę pary WE w tym
rozdaniu.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew, 600
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 9 (WE);
– 8 (WE);
– 9 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
|
10 |
|
-
K52
QJ964
AQ974 |
|
|
K109876
1094
52
J2 |
|
AQ42
Q87
1087
K105 |
| |
|
J53
AJ63
AK3
863 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas1 |
1 |
|
pas2 |
2 3 |
pas |
2 4 |
|
pas |
3 5 |
pas |
3 6 |
|
pas |
4 |
pas |
4 7 |
|
pas |
4 8 |
pas |
pas/5 |
|
pas |
(pas) |
(pas) |
|
1 karta za słaba na otwarcie
2 karta zbyt słaba na wejście
3 5+, możliwa starsza czwórka,
forsing do dogranej
4 cztery kiery
5 naturalne, 5+–4+
6 czwarty kolor, tu: przede wszystkim wywiad
bezatutowy
7 fit karowy
8 w pierwszym czytaniu: wskazanie trzeciej
figury kierowej jako propozycji zagrania w ten kolor, zatem układ
0–3–5–5
Zgodnie ze wskazaniami licytacji naturalnej nie
rozmawiamy o szlemiku, zanim nie rozstrzygnęliśmy jeszcze
kwestii, jaką zagramy końcówkę. Stąd naturalno-propozycyjne
znaczenie zapowiedzi 4 e-N-a. Wprawdzie partner wskazał fit
karowy, nie znaczy to wszakże, że musimy już definitywnie zagrać w
ten kolor. Po drodze N proponuje grę w siedmioatutowe kiery, tym
bardziej że jest to turniej na maksy. Owszem, N mógł
zalicytować 4 w poprzednim okrążeniu, po 3 partnera, ale w ten
sposób zgubiłby piątego trefla (co mogłoby być istotne w wypadku,
gdy S miał lepszy fit treflowy od karowego).
Gracz S ma wszelkie podstawy, aby na 4
spasować, trzy atuty partnera są przecież zlokalizowane przy krótkości
pikowej, będzie więc można wykonać w jego ręce jedną albo nawet
dwie przebitki. A każda z nich będzie zarazem dodatkową lewą.
Zawodnikom nieskorym do “eksperymentów” zawsze natomiast pozostanie
możliwość przeniesienia na 5.
Końcówki w oba kolory młodsze wygrywa się łatwo,
trzeba oddać tylko dwie lewy treflowe. Jednak to grając w kiery – na
siedmiu atutach, można ustrzelić pięknego maksa. Prawidłowa
rozgrywka – prowadząca do wzięcia jedenastu lew przy kierach rozłożonych
3–3, a dziesięciu przy podziale atutów 4–2 z drugą damą – to
przebicie ataku pikowego (taki bez wątpienia padnie) na stole, przejście
do ręki A, przebicie w dziadku drugiego pika, odegranie K, powrót
do ręki K i ściągnięcie A. Jeżeli spadnie D, zgrywamy też
W i gramy kara – gwarantuje to nam wzięcie dziesięciu lew. Jeżeli
natomiast D nie spadnie, należy zagrać po raz trzeci w kiery
(zrzucając ze stołu trefla) – aby wygrać końcówkę, atuty muszą
być bowiem rozłożone 3–3. Ale taki podział kierów gwarantuje też
wzięcie jedenastu lew (oddamy tylko kiera i pika). Nic zatem nie
zyskalibyśmy, nie zagrywając trzeci raz w kiery, przynajmniej przy
aktualnym rozkładzie trefli.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 11 (NS);
– 11 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
|
11 |
|
8642
KQ
J876
J54 |
|
|
QJ9
J109
KQ953
87 |
|
AK103
A763
A4
932 |
| |
|
75
8542
102
AKQ106 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
pas |
1 BA |
pas |
|
2 |
pas |
2 |
pas |
|
2 BA |
pas |
pas |
pas |
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
pas |
1 BA |
pas |
|
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 inwit do 3BA (bez starszych czwórek) albo transfer
na trefle
2 dół otwarcia
Oczywiście niektórzy gracze W wrzucą od
razu 3BA, licząc na siłę longera karowego. W turnieju na maksy nie
warto jednak dogalać wątpliwych końcówek. W tym wypadku S ściągnie
po prostu pięć trefli, gdyby nawet jednak trefle przeciwników dzieliły
się 4–4 (lub przy innym podziale były zablokowane), do wygrania
kontraktu 3BA konieczny byłby podział kar 3–3 lub 4–2 z W 10
sec (mógłby też zachodzić kierowo-karowy przymus, gdyby K D
znajdował się w tej samej ręce co longer karowy, a obrońcy
dokonaliby łaskawie redukcji, ściągnąć cztery lewy treflowe).
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 9 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
|
12 |
|
10
AQJ1084
-
AQ10743 |
|
|
J92
9532
K10872
2 |
|
AQ75
7
Q643
K985 |
| |
|
K8643
K6
AJ95
J6 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 1 |
ktr.2 |
rktr. |
|
2 |
pas3 |
pas |
ktr.4 |
|
pas |
4 5 |
pas |
4 6 |
|
pas |
4 7 |
pas |
4 BA8 |
|
pas |
5 9 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 wprawdzie tylko trzy lewy przegrywające, ale
na otwarcie acolowskie zbyt mała liczba szybkich lew (szybkie lewy:
konfiguracje A bądź A K w poszczególnych kolorach – tu N ma
tylko dwie szybkie lewy) i ogólnie za mała siła
2 z modelowym dla kontry wywoławczej
rozkładem zapowiedź jak najbardziej uzasadniona mimo tylko 11 PC
3 pas forsujący – gdyby N wyprzedzająco
zszedł z oczekiwanej kontry partnera, pokazując układ, świadczyłoby
to też o zupełnie beznadwyżkowym, a nawet podlimitowym otwarciu
4 kontra karna
5 duży układ kierowo-treflowy, silna sugestia
składu 6–6, a przy tym karta nadwyżkowa, a w każdym racie
nieminimum otwarcia; z ręką słabą N skoczyłby na 4 w
poprzednim okrążeniu)
6 cue-bid na wszelki wypadek – na jednym z
kolorów partnera (kierach bądź treflach), zapowiedź nieco wątpliwa,
honory e-S-a w pikach i karach są bowiem praktycznie bezużyteczne
7 cue-bid
8 Blackwood (o cztery asy, nie wiadomo
bowiem, co jest kolorem uzgodnionym)
9 dwa asy, brak bocznego króla
Gdyby partner miał K zamiast damy, doszłoby do
szlemika (w kiery). Teraz 6 wyjdzie tylko wówczas, gdy E nie
ściągnie na pierwszym wiście A, zawsze bowiem rozgrywający będzie
musiał oddać lewę na K.
Teoretycznie rzecz biorąc, WE mogliby opłacalnie
obronić 5 przeciwników szlemikiem karowym, ale koniecznie
ustawionym z ręki W – bez trzech, z kontrą za 500. 6 (E)
kosztowałoby już – z kontrą – 800, za bez czterech, ale wyłącznie
po ataku w atu: 5 albo A, a potem dowolnym karem.
Minimaks teoretyczny: 6 (W!) z kontrą,
9 lew; 500 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 9 (W!);
– 11 (NS);
– 7 (WE);
BA – 9 (S!).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
|
13 |
|
QJ95
QJ104
A654
K |
|
|
K73
K2
KJ107
8764 |
|
A64
A983
Q8
QJ109 |
| |
|
1082
765
932
A532 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
ktr. |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas |
pas |
To również powinien być kontrakt dosyć typowy.
Przeciwko 1BA (W) gracz W wyjdzie D, potem jednak –
po dostaniu się do ręki K bądź A – poprawi się na pika i
rozgrywający weźmie tylko osiem lew. Obrońcy dostaną bowiem wcześniej
trzy lewy dojściowe: K, A i A, a ponadto dwa piki.
Optymalnym kontraktem strony WE jest częściówka
w trefle, na którą – mimo podziału atutów 4–1 – są oni w
stanie wziąć aż dziesięć lew. Nawet po ataku w piki rozgrywający
szybko zagra w kara i na trzecią rundę tego koloru z ręki W
wyrzuci od E przegrywającego pika. Trudno jednak wymagać od W,
aby po wywoławczej kontrze partnera z taakimi karami licytował trefle,
a nie bez atu.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
14 |
|
KQ1075
J9
Q9
9852 |
|
|
32
63
108643
AK74 |
|
94
Q842
KJ7
QJ63 |
| |
|
AJ86
AK1075
A52
10 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
4 1 |
|
pas |
4 2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 splinter, karta S jest za silna
na tylko bilansowe 3
2 wyłącznie w treflach i dobry pięciokart
pikowy, z drugiej strony – brak cue-bidów w kolorach czerwonych;
karta nie jest na pewno na tyle wartościowa, aby wyjść z nią z
licytacją powyżej szczebla dogranej
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
4 1 |
|
pas |
4 2 |
pas |
4 BA3 |
|
pas |
5 4 |
pas |
5 5 |
|
pas |
5 6 |
pas |
6 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 splinter, karta S jest za silna
na tylko bilansowe 3
2 N może się jednak zdecydować na
odzywkę typu fałszywy cue-bid
3 Blackwood na pikach
4 tu: jednak wartość
5 pytanie o damę atu
6 jest D!
Jak już wspomniałem, po partnerowym splinterze
4 karta N to wyłączenie w tym kolorze plus dobry pięciokart
pikowy. Mimo braku cue-bidów w kolorach czerwonych trudno jest
zdecydować się z nią na negatywne 4, jedynym wyjściem jest zatem
fałszywy cue-bid 4. Doprowadzi on do szlemika o szansach realizacji
poniżej 50%. Będzie on wprawdzie możliwy do wygrania, ale... Przy
stwierdzonym podziale atutów 2–2 rozgrywającemu potrzebne będą
cztery lewy kierowe (weźmie bowiem ponadto siedem lew pikowych i karową),
a największa szansa na ich zdobycie to... ściągnięcie A K z góry
i przebicie trzeciej rundy kierów. Przyniesie to cztery wziątki
kierowe przy podziale tego koloru 3–3 bądź 4–2 z drugą damą
(oraz 5–1 z damą singlową), na co jest 52% (54,5%). Natomiast impas
przeciwko D u E to szansa tylko pięćdziesięcioprocentowa.
Paradoksalnie – gdyby atuty były rozłożone
3–1, rozgrywający potrzebowałby pięciu lew kierowych (wziąłby
bowiem wówczas jedynie sześć lew kierowych i karową) i największą
szansę na ich zdobycie dawałby impas przeciwko D u E ( i to
od razu w pierwszej rundzie koloru). Kolejny paradoks – gdyby
przeciwko 6 (N) padł wist karowy (nawet spod króla, jak w
tym wypadku) i rozgrywający zdecydowałby się na zabicie go asem na
stole – najwygodniej byłoby mu następnie wyatutować i zaimpasować
D. Atuty byłyby mu bowiem wówczas potrzebne na komunikację (gdyby
miał wyrabiać kiery przebitką), nie mógłby też oddać wcześniej
lewy treflowej (gdyż obrońcy odebraliby też karo).
Reasumując, graczowi N trudno jest
odpowiedzieć negatywnie na partnerowe 4, szlemik pikowy jest jednak
w tym rozdaniu kontraktem niezupełnie prawidłowym. Po stwierdzeniu
podziału atutów 2–2 rozgrywką minimalnie lepszą jest przebicie
trzeciej rundy kierów, niestety – nie prowadzi ona do sukcesu.
Szlemika da się natomiast zrealizować, wykonując impas przeciwko
damie kierowej – w pierwszej albo drugiej rundzie tego koloru (jeżeli
jednak ściągnęło się już dwa razy atu, to trzeba od razu zagrać
W na impas; choć w następnej rundzie kierów można już ściągnąć
asa albo króla z góry).
Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12
lew; 980 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 7 (N!);
– 11 (NS);
– 12 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
|
15 |
|
K32
K943
KJ73
65 |
|
|
96
A765
A86
KJ83 |
|
QJ104
10
Q1094
Q972 |
| |
|
A875
QJ82
52
A104 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas1 |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas |
pas |
1 trochę za mało na pierwszoręczne otwarcie
Przeciwko 1BA (W) N wyjdzie
najprawdopodobniej w kiera i obrońcy położą grę bez jednej; wezmą
bowiem trzy kiery, dwa piki trefla i karo. Na WE jest natomiast
do wygrania kontrakt 2, a nawet 3 – po mniej niż doskonałej
obronie [aby położyć 3 (WE), broniący muszą zmontować
przebitkę karową; jeżeli nie przygotują jej od razu, a rozgrywający
szybko zagra w atu, to z kolei straci on kontrolę nad kolorem
kierowym]. Ale i NS mają dobrą grę własną – w kiery. Może
do niej dojść, jeżeli gracz S zdecyduje się jednak otworzyć
na pierwszej ręce licytację:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas1 |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 z dublem pik nie można zgłosić kontry
wywoławczej
Nie musi się jednak na tym zakończyć:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas1 |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas |
ktr.2(!) |
pas |
|
2 BA3 |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 z dublem pik nie można zgłosić kontry
wywoławczej
2 na pozycji re-open w korzystnych założeniach
działanie jak najbardziej uzasadnione
3 kolory młodsze (E może mieć pięć
kar i trzy trefle, wtedy powie 3)
Czy też nawet:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas1 |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas |
ktr.2(!) |
pas |
|
2 BA3 |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 z dublem pik nie można zgłosić kontry
wywoławczej
2 na pozycji re-open w korzystnych założeniach
działanie jak najbardziej uzasadnione
3 kolory młodsze (E może mieć pięć
kar i trzy trefle, wtedy powie 3)
2 (NS) zostaną łatwo wygrane, 3 (WE)
– jak już wspomniałem – da się położyć po precyzyjnej obronie.
Także 3 (NS) można obłożyć po precyzyjnej grze broniących
– najlepszy będzie w tym celu atak w atu, rozgrywający weźmie wówczas
tylko cztery lewy kierowe (zrobi zaledwie jedną przebitkę), dwie
pikowe, treflową i karową.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą,
8 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
16 |
|
76
Q7
A1076
QJ732 |
|
|
1052
K63
J93
9864 |
|
AKQJ3
A984
5
AK5 |
| |
|
984
J1052
KQ842
10 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 2 |
pas |
2 3 |
pas |
|
2 BA4 |
pas |
3 5 |
pas |
|
4 6 |
pas |
pas |
pas |
1 acolowski forsing do dogranej [więcej lew
szybkich (5) aniżeli przegrywających (4)]
2 negat: brak asa i króla oraz wartości je
rekompensujących
3 5+ albo 4–5+/
4 naturalne
5 5+–4+
6 K i skład 4333 to zbyt mała karta, aby
prowokować z nią partnera do wyższej gry
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 naturalny forsing do dogranej
2 skład zrównoważony, 4–6 PC
3 naturalne, 5+
Także w tym kontrakcie powinny stanąć prawie
wszystkie pary WE uczestniczące w pierwszych w tym roku Korespondencyjnych
Mistrzostwach Polski. I trudno coś tej grze zarzucić, poza tym –
że... jest ona możliwa do położenia. Aby bowiem wziąć dziesięć
lew, rozgrywający, po co najwyżej jednokrotnym zaatutowaniu musi zagrać
A K i kiera, a potem przebić czwartą rundę tego koloru 10 w
dziadku. Jeżeli jednak przeciwko 4 (E) gracz S wyjdzie
singlową 10, to w toku dalszej gry, po wzięciu trzeciej rundy kierów
(N może też trzeciego kiera przebić), dopuści A partnera,
a ten wyjdzie D. I S przebije rozgrywającego K, w końcówce
zatem gracz E będzie jeszcze musiał oddać lewę treflową.
Po każdym innym ataku niż treflowy końcówka
pikowa strony WE zostanie jednak zrealizowana. Gwoli absolutnej
ścisłości, aby bezwzględnie położyć 4 (E), N
musi do partnerowej 10 dołożyć 2 albo 3 (a nie np. 7!);
podczas gdy położenie 4 (W) wymagałoby takiego właśnie
ataku (tzn. 2 albo 3).
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew
albo 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
|
17 |
|
QJ1063
1072
75
1085 |
|
|
AK4
J86
Q2
AK932 |
|
8752
KQ
AKJ9863
- |
| |
|
9
A9543
104
QJ764 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
2 BA1 |
|
ktr. |
3 |
pas2 |
pas |
|
ktr.3 |
pas |
3 4 |
pas |
|
4 5 |
pas |
4 6 |
pas |
|
4 BA7 |
pas |
5 8 |
pas |
|
6 /6 BA9 |
pas |
pas |
pas |
1 dwukolorówka kierowo-treflowa, przed partią
zapowiedź dopuszczalna
2 pas forsujacy (co najmniej do poziomu 3,
chociaż zakres forsingu jest kwestią ustaleń w parze), gdy E z
zgłosi kara w następnym okrążeniu, wskaże w ten sposób silniejszą
kartę (bezpośrednie zejście na 3 wskazałoby rękę beznadwyżkową
czy wręcz podlimitową).
3 kontra karna
4 nadwyżka w długości karowej, a więc co
najmniej sześciokart, na tym szczeblu wyraźna nadwyżka (ręka E
jest nawet warta skoku na 4, zamknęłoby to jednak drogę do
ewentualnych 3BA, a partner może być przecież słabszy; nie warto również
zgłaszać tak słabych pików, dopiero gdy partner zalicytuje ten kolor
– można go sfitować)
5 uzgodnienie kar, z nadzieją usłyszenia
cue-bidu kierowego
6 cue-bid
7 Blackwood na karach
8 dwie wartości
9 patrz niżej
Szlemik karowy, ustawiony z ręki E, może się
okazać kontraktem bezpieczniejszym (np. gdy partner zamiast D
posiada D), 6BA natomiast to maksowe zagranie na całość, związane
ze stosownym ryzykiem (mogą pojechać dwa kiery, choć – z drugiej
strony – S cue-bidu 4 nie skontrował). Myślę zresztą, że
już sam szlemik karowy, wylicytowany tak precyzyjnie i z pełnym
zrozumieniem partnerów, nie tylko sprawi duetowi WE pełną
satysfakcję, ale też zapewni mu zupełnie przyzwoitą notę turniejową.
Minimaks teoretyczny: 6 BA (WE), 12 lew; 990
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 12 (WE);
– 7 (WE);
– 10 (WE);
BA – 12 (WE).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
|
18 |
|
1054
76
98
AKJ752 |
|
|
AKJ876
Q83
64
109 |
|
Q32
J952
QJ5
Q64 |
| |
|
9
AK104
AK10732
83 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
1 |
2 1 |
2 |
pas2 |
|
pas |
3 3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 naturalne, forsujące, nie widać jednak
lepszej odzywki, a pasować szkoda
2 forsujący (do poziomu 3)
3 negatywne
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
1 |
2 1 |
2 |
pas2 |
|
pas |
3 3 |
pas |
3 4 |
|
pas |
3 5 |
pas |
4 6 |
|
pas |
5 |
pas |
pas/5 |
|
pas |
(pas) |
(pas) |
|
1 naturalne, forsujące, nie widać jednak
lepszej odzywki, a pasować szkoda
2 forsujący (do poziomu 3)
3 negatywne
4 6+, karta nadwyżkowa (ze słabszą
ręką S mógłby zalicytować 3 w poprzednim okrążeniu);
alternatywnie S może zgłosić naturalne 3 – wskazujące też
tolerancję treflową i sugerujące wartość pikową, albo inwitowe
4
5 wywiad bezatutowy
6 singiel pikowy
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
1 |
2 1 |
2 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 nieforsujące
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
1 |
2 1 |
2 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
3 2 |
|
pas |
5 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 nieforsujące
2 naturalne, tolerancja treflowa, sugestia krótkości
pikowej; alternatywnie można zgłosić inwitowe 4
Oj, niełatwo, niełatwo będzie w tym rozdaniu dojść
do końcówki w kolor młodszy! A wychodzą obydwie – zarówno 5,
jak i 5, zasadniczo wymagają one podziałów 3–2 obu kluczowych
kolorów, czasami przy grze w trefle uda się nawet przezwyciężyć
podział kar 4–1. W autentycznym rozkładzie do oddania są jedynie
lewy na D oraz pikowa.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew
albo 5 (NS), 11 lew; 600 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 11 (NS);
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
19 |
|
3
KQ82
KQJ7
A963 |
|
|
AQ1054
A1043
84
K5 |
|
7
75
109632
J10874 |
| |
|
KJ9862
J96
A5
Q2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 karta zbyt silna na otwarcie z nią licytacji
słabymi 2 bądź 2 multi
Kontrakt jest standardowy i można go zrealizować
zawsze, zwycięska rozgrywka nie jest jednak łatwa, wiele zależy też
od pierwszego wistu i dalszej postawy broniących. Najbardziej testujący
będzie dla rozgrywającego atak W. Otóż – aby bezwzględnie
zrealizować grę, musi on wówczas dołożyć ze stołu nie damę,
tylko blotkę (!). Po zabiciu tej lewy A w ręce, trzeba zagrać
kiera do waleta. W zabije A, ściągnie K i wyjdzie w karo.
W toku dalszej gry rozgrywający musiałby zaimpasować obrońcy z
prawej 10, zgrać wszystkie lewy w kolorach czerwonych, a wreszcie
– w końcówce – wyjść w pika. W wziąłby tę lewę, potem
jednak – ponieważ posiadałby już tylko same piki, musiałby
podarować rozgrywającemu wziątkę w tym kolorze. Na dziewięć lew
gracza N złożyłyby się wówczas trzy kiery, cztery kara,
trefl oraz pik właśnie.
Z drugiej strony, gdyby gracz N postawił w
pierwszej lewie na W damę, W poprawiłby K, a rozgrywający
musiałby przepuścić. Aby bezwzględnie położyć grę, obrońca W
musiałby wówczas – odwrócić w karo (jeśli bowiem powtórzyłby
treflem, grę można byłoby zrobić w sposób opisany wyżej). A potem
przepuścić W i drugą rundę kierów, a zabić asem dopiero
trzeciego kiera i – w końcówce:
|
19 |
|
3
K
QJ7
A96 |
|
|
AQ1054
10
8
5 |
|
7
-
1096
10874 |
| |
|
KJ9862
-
A
2 |
|
ściągnąć A (!) i odejść treflem. Rozgrywający
dysponowałby wprawdzie wówczas dziewięcioma wziątkami, ale w żaden
sposób nie byłby w stanie ich odegrać. Oczywiście nie pomogłoby mu
też ani trochę zabicie pierwszej lewy karowej asem na stole (nawet
gdyby następnie zaimpasował 10; W musiałby tylko przepuścić
asem pierwsze dwie rundy kierów).
Znacznie lepiej będzie się grało 3BA (N) po
wiście karowym, chociaż i w tym wypadku zwycięska linia postępowania
rozgrywającego zawiera w sobie istotne elementy poruszania się w
widne karty. Rozgrywający może jednak wówczas utrzymać się K
w ręce i zagrać stamtąd pika – na przykład do dziadkowego waleta. W
zabije tę lewę D i będzie kontynuował karem. N utrzyma się
asem w dziadku i wyjdzie stamtąd K. Prawy obrońca pobije A,
znajdzie się jednak na wpustce i każdym swoim zagraniem będzie musiał
dopuścić przeciwnika do stołu. Powiedzmy, że odejdzie blotką kierową
– rozgrywający utrzyma się wówczas w dziadku 9 i zagra 9. W
zabije 10 i znów będzie musiał dopuścić przeciwnika do dziadka
– na W albo na D – do fort pikowych. Broniący zdobędą wówczas
tylko trzy lewy pikowe oraz A.
Reasumując, w zakryte karty rozdanie jest
bardzo skomplikowane, kontrakty firmowe będą więc nierzadko
przegrywane. Ponieważ jednak i zadanie obrońców nie okaże się łatwe,
wiele gier zostanie zrealizowanych. Tym bardziej że po ataku karowym
– jeśli tylko rozgrywający w zupełnie naturalny sposób zagra w
piki – z zagrań obrońcy W i trudności, jakie będą mu one
sprawiały, powinien bez trudu zorientować się, co jest w rozdaniu
grane.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (S!);
– 9 (S!);
– 9 (S!);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
|
20 |
|
A7
83
AKJ10964
A7 |
|
|
K52
K102
Q875
J92 |
|
984
J976
2
K8643 |
| |
|
QJ1063
AQ54
3
Q105 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 w Naszym Systemie jest to forsing do
końcówki w składzie dowolnym, a we Wspólnym Języku duża
karta (16–18 PC) na longerze karowym; i tu, i tam – mimo że
nietrudno dopatrzyć się wad tych zapowiedzi – najlepiej opisują one
rękę/intencje graczy N; w każdym razie rebid 3 świadczyłby
o istotnym niedowartościowaniu karty N
Dziewięć lew w bez atu jest stosunkowo proste, aby
jednak zdobyć zapewniającą dużo lepszą notę turniejową nadróbkę,
rozgrywający musi wykazać nieco wizji. Najtrudniejszy będzie dlań
wist kierowy. Aby wziąć dziesięć lew, N musi albo zabić
kiera asem (i zagrać D na impas, a dopiero potem w kara), albo dołożyć
ze stołu blotkę kierową. Ale w tym drugim wypadku – gdy W weźmie
lewę 10 i odwróci w trefla – N koniecznie musi zabić w ręce
asem (a następnie zagrać w kara, potem zaś wejść na stół A i
zaimpasować piki). Inaczej trzeba będzie oddać dwie lewy kierowe,
treflową oraz karową.
Dużo łatwej będzie po ataku blotką treflową, zwłaszcza
wówczas gdy rozgrywający wstawi ze stołu damę. Zdobędzie wtedy aż
jedenaście lew, jeżeli tylko zaimpasuje następnie piki albo zagra w
kara, a potem dostanie się do dziadka A i zagra stamtąd D na
impas (w każdym razie będzie musiał zrezygnować z impasu kierowego,
a wykonać pikowy).
Nawet gdy na wist blotką treflową rozgrywający da
ze stołu dziesiątkę, nadal będzie w stanie zdobyć dziesięć wziątek,
jeżeli tylko zabije pierwszą lewę w ręce i wyrobi sobie kara. A gdy W
po wzięciu lewy na D odwróci nieopatrznie w trefla (zamiast w blotkę
pikową), N będzie w stanie wziąć aż jedenaście wziątek (jeżeli
potem zabije kiera asem, zgra D i znajdzie w sobie dość odwagi, aby
wykonać jeszcze impas pikowy).
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 11 (S!);
– 9 (NS);
– 10 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
21 |
|
75
K984
A2
AQJ93 |
|
|
10942
105
J104
K1054 |
|
AK86
A7
KQ983
82 |
| |
|
QJ3
QJ632
765
76 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
1 1 |
|
pas |
2 |
2 2 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko 6PC, ale to przecież jest już
licytacja dwustronna, a S ma w kierach pięciokart
2 alternatywą jest nadwyżkowa kontra, ta
jednak – jako zapowiedź wywoławcza – modelowo winna wskazywać układ
4–1–5–3 (albo 3–1–5–4), a więc – ponadto możliwość gry
w trefle
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
1 1 |
|
pas |
2 |
2 2 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
3 3 |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko 6PC, ale to przecież jest już
licytacja dwustronna, a S ma w kierach pięciokart
2 alternatywą jest nadwyżkowa kontra, ta
jednak – jako zapowiedź wywoławcza – modelowo winna wskazywać układ
4–1–5–3 (albo 3–1–5–4), a więc – ponadto możliwość gry
w trefle
3 korzystne założenia!
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
pas |
|
pas |
ktr. |
1 |
2 |
|
2 |
pas |
pas |
3 |
|
pas... |
|
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
1 |
pas |
|
pas |
ktr. |
1 |
2 |
|
2 |
pas |
pas |
3 |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
ktr. |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
2 |
2 |
pas |
|
pas |
ktr. |
2 |
3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
2 |
2 |
pas |
|
pas |
ktr. |
2 |
3 |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
| |
|
|
|
Będą więc tu grane częściówki kierowe przez
stronę NS (na szczeblu dwóch bądź trzech) bądź kontrakty
3 przez WE, na ogół z kontrą. Bilans jest prosty: w kiery
bierze się łatwo dziewięć lew (na impasie K; do oddania dwa piki,
kier i karo), a w piki osiem (do oddania dwa trefle, karo, kier i lewa
atutowa). Wniosek stąd, że 3 (WE) z kontrą są zarówno opłacalną
obroną wykładanych 3 (NS), jak i teoretycznym minimaksem
rozdania.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8
lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
|
22 |
|
KQ4
105
62
KQJ1042 |
|
|
7653
A6
AKQ4
987 |
|
AJ10982
KQJ83
53
- |
| |
|
-
9742
J10987
A653 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas |
|
2 1 |
3 2 |
3 3 |
5 |
|
6 4 |
pas |
pas |
7 5 |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1 alternatywą są 2 – zapowiedź znacznie
bardziej naturalna (mimo tylko czterech kart) od quasi-naturalnych 2
2 naturalne (karty dwukolorowe można licytować
przez kontrę /2/2BA)
3 naturalne, na ogół raczej nadwyżka układowa
aniżeli honorowa
4 trudno już teraz o precyzję, W licytuje
zatem to, co sądzi, że wygra
5 z dwoma lewami partner skontrowałby, S
nie liczy A za lewę (wtedy dałby kontrę, wskazującą jedną lewę
defensywną właśnie), tylko idzie w obronę (założenia!)
Ewentualnie (dla zwolenników superpecyzji):
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas |
|
2 1 |
3 2 |
3 3 |
5 |
|
5 4 |
pas |
6 5 |
pas |
|
6 6 |
pas |
6 7 |
pas |
|
6 8 |
pas |
pas |
pas |
1 alternatywą są 2 – zapowiedź znacznie
bardziej naturalna (mimo tylko czterech kart) od quasi-naturalnych 2
2 naturalne (karty dwukolorowe można licytować
przez kontrę /2/2BA)
3 naturalne, na ogół raczej nadwyżka układowa
aniżeli honorowa
4 cue-bid na jednym z kolorów partnera (po
takiej licytacji przeciwników W nie może mieć wielkiej karty
treflowo-karowej)
5 cue-bid pierwszej klasy, prawie na pewno
renons
6 cue-bid, inwit wielkoszlemowy
7 negatywne, partner może chcieć grać w
kiery
8 z A K D i K partner sam zapowiedziałby
szlema
6 (WE) zostałoby łatwo wygrane, byleby
tylko rozgrywający nie pociągnął asa atu z góry. Nie byłoby to
jednak zagranie niczym usprawiedliwione – E przebiłby więc w
pierwszej lewie trefla i albo wyszedłby z ręki W, albo dostałby się
do dziadka A i zagrałby stamtąd pika do waleta w ręce.
Ale na wielu stołach nie będzie miał okazji tak
rozegrać, jako że przeciwnicy udadzą się w opłacalną obronę siedmioma
treflami. Będą wówczas musieli oddać dwa kiery i dwa kara, czyli
wpadną bez czterech, za 800, a więc niezwykle korzystnie.
Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą,
9 lew; 800 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (WE);
– 10 (WE);
– 12 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
|
23 |
|
KJ8764
KQ6
K6
KJ |
|
|
-
54
A10974
Q107532 |
|
AQ103
10987
52
864 |
| |
|
952
AJ32
QJ83
A9 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
2 BA1 |
ktr. |
3 |
pas |
|
pas |
ktr.2 (!) |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 dwukolorówka na młodszych
2 tylko dwa trefle (jednakże honory), ale N
wie też, że popartyjni przeciwnicy mają co najwyżej 12 PC; ponadto z
singlem treflowym partner raczej z tej kontry odejdzie
To najlepszy interes, jaki może w rozdaniu tym zrobić
tak silna honorowo strona NS. Rozgrywający 3 z kontrą weźmie
co najwyżej siedem lew (i to jeśli szybko połączy atuty, a nie będzie
się bawił w przebijanie w dziadku kar), wpadnie więc za 500.
Tymczasem pozostawieni sami sobie gracze NS:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 pytanie
2 dół rebidu, trzy piki
dojdą najprawdopodobniej do końcówki w piki i ze
względu na rozkład atutów 4–0 będą musieli leżeć bez jednej
(ponadto oddadzą bowiem A). A nawet jeśli N ze względu na
dużą siłę zdecyduje się na 3BA, także wpadnie bez jednej – jeżeli
tylko broniący nie podarują mu nienależnej mu lewy. Rozgrywający będzie
bowiem miał do wzięcia tylko cztery kiery, dwa kara oraz dwa trefle.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 9 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
|
24 |
|
AKQ109
K2
K98
K62 |
|
|
72
AQ10974
J72
A10 |
|
843
J86
1054
J753 |
| |
|
J65
53
AQ63
Q984
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
ktr. |
pas1 |
2 2 |
|
2 |
2 3 |
pas |
3 4 |
|
pas |
4 |
pas... |
|
1 nie ma potrzeby podnoszenia do 2 z układem
4333 i tylko trzeba atutami, nawet przed partią
2 kara lepsze od trefli, ponadto S ma
kartę pozwalającą mu na dwukrotne zabranie głosu w licytacji, tzn.
gdy po jego 2 W powie 2 i nastąpią dwa pasy – S
zalicytuje jeszcze 3
3 kontra objaśniająca na pikach
4 fit pikowy, inwit
Banalna końcówka, chociaż niektóre pary NS
zagrają ją w bez atu. Po wskazanym wiście kierowym wezmą jednak
tylko dziesięć lew (pięć pikowych, cztery karowe i kierową),
podczas gdy grający w piki bez trudu zdobędą jedenaście wziątek.
Oddadzą bowiem tylko dwa asy: kierowego i treflowego.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 11 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
|
25 |
|
952
9432
K975
K10 |
|
|
Q10
Q7
QJ
QJ97532 |
|
AJ764
K85
43
864 |
| |
|
K83
AJ106
A10862
A |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
1 |
3 |
|
pas |
4 1 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko 6PC, ale to dwa króle, ponadto N
ma czterokartowy fit w podstawowym kolorze partnera, stąd pewne dołożenie
końcówki
Powiedzmy, że przeciwko – znów standardowym –
4 (N) gracz E wyjdzie blotką trefl. Wygranie kontraktu
jest dosyć łatwe – aby się to nie udało, rozgrywający musiałby
oddać pika, dwa kiery i karo (gdyby ściągnął K, a potem wykonał
w tym kolorze impas – nie postąpi tak jednak na pewno, chociażby ze
względu na konieczność wcześniejszego wyatutowania i problemy z
komunikacją). Postawmy zatem graczowi N ambitniejsze zadanie –
wzięcia lew jedenastu. W tym celu musiałby on zagrać na drugi honor
kierowy u W (co po wejściu E 1 znajduje swoje
uzasadnienie), tzn. po zabiciu pierwszej lewy A zagrać ze stołu
kiera różnego od asa. W doda wówczas raczej blotkę (N
gra bowiem do zakrytej ręki, gdzie może mieć króla) i sprawa się
rozwiąże. Rozgrywający ściągnie potem A z góry, tak samo z góry
powinny zostać zagrane kara (szansa na to, by przy dublu kierowym E
miał singlowe karo jest nieduża). Efektem tego będzie jedenaście
lew. A nawet gdyby W wskoczył D i odwrócił D, rozgrywający
wziąłby lewę K, wszedłby do ręki K, zgrałby K, zrzucając
ze stołu pika po czym wykonałby impas przeciwko K. A następnie ściągnąłby
A z góry i również zdobyłby jedenaście lew.
Jedenastej lewy pozbawiłby rozgrywającego tylko
niezbyt realny wist blotką pikową. Najpierw jednak rozważmy rozgrywkę
po nieco bardziej prawdopodobnym wiście A i pikiem. Aby zdobyć
jedenaście lew, rozgrywający musiałby wówczas zabić drugą lewę
K, a potem ściągnąć A i A, wejść na stół K (aby
pozbawić obrońcę W karty odejścia w tym kolorze), na K
zrzucić ze stołu pika i zaimpasować kiery. Po wzięciu lewy na D W
mógłby tylko wyjść w kiera lub w trefla – pod podwójny renons, w
tym drugim wypadku N dokonałby przebitki w ręce i korzystając
z pobytu tamże, wykonałby drugi impas kierowy.
Natomiast po pierwszym ataku blotką pik rozgrywający
musiałby postawić ze stołu króla. Potem więc – w kluczowej końcówce,
gdy W dostalby się do ręki na D – dysponowałby on odejściem
w pika. A jego partner pobiłby je A i kontynuowałby pikiem, zmuszając
rozgrywającego do dokonania przebitki na stole. Nie byłoby już żadnego
dojścia do ręki, więc N musiałby zagrać A z góry i oddałby
jeszcze lewę na K. Czyli zrobiłby tylko swoje.
Dziesięć lew można także wziąć w tym rozdaniu,
grając w bez atu. Rozgrywający musi zagrać kara z góry, co nie tylko
da mu pięć wziątek w tym kolorze, ale też zapewni mu stosowny dostęp
do ręki N, aby dwukrotnie podegrać stamtąd kiery. Zdobędzie
zatem wówczas pięć lew karowych, trzy kierowe, pikową i dwie
treflowe.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
|
26 |
|
J
KQJ76
A104
AK102 |
|
|
A1052
A92
KJ85
53 |
|
KQ98763
10
72
Q96 |
| |
|
4
8543
Q963
J874 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
3 |
pas |
|
4 |
ktr. |
pas |
pas1 |
|
pas |
|
|
|
1 jeśli gracz S wyznaje ściśle zasadę,
iż odejście z takiej kontry musi być konstruktywne, tzn. z nadzieją
na wygranie zapowiedzianego kontraktu, będzie musiał, niestety,
spasować
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
3 |
pas |
|
4 |
ktr. |
pas |
5 1 |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1 oto druga możliwość
4 strony WE, także z kontrą, zostałyby
zrealizowane, jeśli tylko rozgrywający trafnie rozwiązałby kara. A o
to po obowiązkowym ujawnieniu silnej karty przez gracza N nie będzie
ani trochę trudne. Tymczasem 5 strony NS jest opłacalną
obroną popartyjnej końcówki pikowej przeciwników. Rozgrywający odda
wówczas po jednej lewie w każdym z kolorów i wpadnie tylko za 500. W
myśl obowiązującej aktualnie teorii, takie odejście, jak tu na 5,
powinno być jednak akcją konstruktywną, aby osiągnąć w tym
rozdaniu sukces, gracz S musiałby więc od tej zasady odstąpić.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą,
9 lew; 500 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (NS);
– 9 (NS);
– 10 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
|
27 |
|
87652
AQ84
8
K75 |
|
|
J109
753
A542
J82 |
|
A3
KJ96
QJ1097
104 |
| |
|
KQ4
102
K63
AQ963 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 5–4, nieforsujące (z silniejszą ręką
N przeszedłby przez 2 PRO)
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
|
pas |
33 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 PRO
2 trzy piki, maksimum rebidu
3 5–4, forsing
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
2 |
pas |
|
pas |
ktr. |
pas |
3 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Ustawiona z dobrej ręki N końcówka pikowa
nie będzie trudna do wygrania. Gracz E wyjdzie przeciwko temu
kontraktowi D. Nawet jeśli rozgrywający postawi wówczas ze stołu
króla (niepotrzebnie, to fakt!), a W zabije A i odwróci w
kiera, to N zrobi grę, jeśli zabije tę lewę A albo doda w
niej blotkę (nie wolno mu tylko zrobić impasu damą). A potem przebije
kontynuację karową, zagra pika do króla, wróci do ręki K i powtórzy
stamtąd pikiem. Na dziesięć wziątek rozgrywającego złożą się wówczas
cztery piki, pięć trefli i A. Impas damą kierową byłby natomiast
zgubny: E pobiłby ją K i kontynuowałby W. A potem wziąłby
lewę A (w pierwszej lewie bądź drugiej rundzie koloru) i zagrałby
9, zmuszając rozgrywającego do dokonania przebitki figurą atutową
w dziadku. A to wypromowałoby W (bądź 10, bądź 9) w ręce E
na lewę – tę dla broniących najważniejszą, bo kontrakt kładącą.
Dlatego też zaesze byłoby możliwe obłożenie
kontraktu 4 granego przez S, chociaż wyłącznie po ataku
kierowym. Niezależnie od poczynań rozgrywającego w kolorze kierowym,
obrońcy byliby w stanie wziąć w nim lewę, a także zagrać dobrym
kierem (W albo 9) w trzeciej rundzie koloru (wcześniej musieliby
jednak odebrać lewę karową). A to wypromowałoby lewę atutową w ręce
W – czwartą wziątkę obrońców.
Minimaks teoretyczny: 4 (N!), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (N!);
– 8 (WE);
– 7 (N!);
– 10 (N!);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
|
28 |
|
AQ1042
1085
73
AQ2 |
|
|
KJ965
3
10542
J107 |
|
83
976
A986
K965 |
| |
|
7
AKQJ42
KQJ
843
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
3 1 |
|
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
4 4 |
pas |
5 5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 forsing do dogranej na bardzo dobrym kolorze
2 cue-bid na kierach (fit i dwa asy to nie jest
karta na negatywne 4)
3 cue-bid
4 cue-bid, najprawdopodobniej nieco przesadny,
rozsądną alternatywą jest zalicytowanie negatywnych 4
5 S pokazał już wszystko, co miał:
bardzo dobre kiery i cue-bid karowy
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
3 1 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 według klasycznego Naszego Systemu, a
także Wspólnego Języka dół otwarcia i tylko trzykartowy fit
kierowy, nieforsujące
Większość par NS powinna zatrzymać się w
4, niektóre pójdą o szczebel wyżej. Przeciwko 4 (S)
[5 (S)] gracz W wyjdzie najprawdopodobniej W.
Pewniejszą drogą do sukcesu (wzięcia jedenastu lew), a w wypadku
kontraktu 4 krokiem wręcz obowiązkowym, jest zabicie pierwszej lewy
A, wyatutowanie, a następnie zagranie w karo. Doprowadzi ono do
zdobycia jedenastu wziątek, gdy A jest u E, a w wypadku A
u W– jeśli K jest u W. Druga droga to wykonanie
impasu damąx trefl, a następnie – po zabiciu jej przez E K
i kontynuacji treflowej zaatutowanie i wykonanie impasu damą pikową.
Akurat manewr ten uda się i na A będzie mógł zostać wyrzucony
trzeci trefl, przy K u E taka rozgrywka spowoduje bezwzględnie
wpadkę na 5 i wzięcie tylko dziesięciu lew na kontrakt 4. A
skuteczna (tzn. pozwalająca na wzięcie lew jedenastu), a ściślej mówiąc
– lepsza od poprzedniej będzie tylko wówczas, gdy A znajduje się u W,
K - u E, a K - u W.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS), 11 lew ; 660
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (NS);
– 7 (NS);
BA – 11 (NS).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
|
29 |
|
103
AK983
97
QJ75 |
|
|
J9742
42
K654
86 |
|
AQ5
QJ1065
J82
109 |
| |
|
K86
7
AQ103
AK432
|
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 BA3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 rewers, 5+–4, 16+
PC
2 czwarty kolor
3 zatrzymanie w pikach
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 BA3 |
|
pas |
3 4 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 5+, 15+ PC, forsing
na jedno okrążenie
2 10+ PC w składzie dowolny,
sztuczny forsing do dogranej
3 naturalne, alternatywą są 3, ale partner
jest po pasie, trzeba więc przede wszystkim dążyć do 3BA
4 fit treflowy
Ten kontrakt również powinien być zupełnie
typowy. Przeciwko 3BA (S) gracz W wyjdzie blotką pikową,
a jego partner powinien wstawić na trzeciej ręce damę (!). Rozgrywający
weźmie lewę K, po czym będzie mógł jedynie ściągnąć swoje
dziewięć wziątek. Kiedy zaś połakomi się na nadróbkę i zrobi
impas damą karo, zazna goryczy porażki.
Proszę zauważyć, jak ważne jest, aby E
wstawił na trzeciej ręce D. Jeśli bowiem obrońca ten zabije
pierwszą lewę A i będzie kontynuował D, da rozgrywającemu
szansę na zdobycie nadróbki. Będzie do niej prowadzić zabicie D
królem i ściągnięcie A K oraz pięciu lew treflowych. Jeżeli w
czterokartowej końcówce lewy obrońca zachowa dwa kara i dwa piki,
zostanie wpuszczony tym ostatnim kolorem i zmuszony do wyjścia spod
K. A wówczas D w ręce stanie się dziesiątą wziątką
rozgrywającego.
Dziesiątej lewy pozbawiłby też gracza S
(poza wistem pikowym i wstawieniem nań przez E damy) atak
kierowy. A gdyby kontrakt firmowy został ustawiony z ręki N,
tylko atak D (!) nie pozwoliłby rozgrywającemu na zrobienie nadróbki
(po wiście A i D gracz N mógłby wyegzekwować w końcówce
opisaną wyżej – tyle że z pozycji jego partnera – wpustkę.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew
albo 5 (NS), 11 lew; 600 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
|
30 |
|
A632
108
KQ3
9854 |
|
|
J984
A9
A8654
72 |
|
-
KQJ6542
972
A103 |
| |
|
KQ1075
73
J10
KQJ6 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
1 |
|
1 BA |
2 1 |
4 |
4 |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1 eleganckie podniesienie z fitem pikowym
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
4 |
4 (!) |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
W większości wypadków po 4 E strona NS
zapowie atakująco-obronne 4. Cóż, po 4 oponentów zazwyczaj
dobrze jest, jeżeli tylko karta daje ku temu okazję, zalicytować 4
właśnie. Tym razem będzie to opłacalna obrona – rozgrywający
kontrakt 4 odda dwa kiery, trefla i lewę atutową, wpadnie zatem za
300.
Końcówka kierowa jest jednak na linii WE wykładana.
Nawet po najgroźniejszym dla rozgrywającego ataku w atu – zrobi on
na pewno swoje, jeżeli tylko weźmie pierwszą lewę w ręce, po czym
zagra z obu rąk blotki karowe (!). Jeśli gracz S – po wzięciu
lewy na 10 – powtórzy atutem, kolejne przepuszczenie kara dopełni
reszty. W tym wypadku E zrobi nawet nadróbkę, weźmie bowiem
siedem lew kierowych, trzy karowe oraz A. Po wzięciu pierwszego kara
S musi zatem wyjść K. Rozgrywający ma wówczas dwie drogi
do sukcesu. Po pierwsze, może przepuścić K i po kontynuacji
atutowej znów zagrać z obu rąk blotki karowe (odda wówczas dwa kara
i trefla), a po każdej innej przebić w dziadku trefla (znów dziesięć
lew, w końcówce trzeba będzie jeszcze oddać karo). Po drugie –
K, zagrany w trzeciej lewie przez S, może zostać zabity
asem, potem zaś rozgrywający zagra A i karo. I znów przeciwnik będzie
tylko mógł odebrać wziątkę na D, a jeśli tego nie zrobi, E
zdobędzie nadróbkę.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą,
8 lew; 300 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 9 (WE);
– 10 (WE);
– 8 (NS);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
|
31 |
|
AK2
1092
J10863
109 |
|
|
10983
Q63
542
Q72 |
|
Q6
J84
KQ
AKJ853 |
| |
|
J754
AK75
A97
64 |
|
|
1 jeżeli stosowany system pozwala graczowi E
na zgłoszenie takiej zapowiedzi w znaczeniu naturalnym; często jest to
bowiem konwencyjne wywołanie kolorów starszych |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 BA |
pas (!) |
pas |
|
pas |
|
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 BA |
2 1 |
pas |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
3 |
pas |
pas |
3 |
|
pas… |
|
|
|
Jak to zazwyczaj bywa – po zapowiedzeniu przez
przeciwnika po prawej 1BA, mając solidny kolor własny, najlepiej jest
spasować, ściągnąć ten kolor i przyjąć, choćby nawet niewielki,
zapis na swoją stronę. Tak jest i w tym wypadku. Wistując przeciwko
kontraktowi 1BA (N) – E ściągnie, z lekką tylko pomocą
partnera, sześć trefli, dostanie też wziątkę karową i zapisze
sobie plus 100. Natomiast jakiekolwiek podjęcie walki, nawet jeśli możliwe
ze względów systemowych, może jedynie poprawić przeciwnikom
kontrakt. Prawie zawsze mają oni bowiem pełne wyłączenie w solidnym
kolorze wistującego, a więc i lepszą niż w bez atu grę w kolor,
najczęściej uzgodniony, tzn. minimum ośmiokartowy. W tym rozdaniu NS
mogą na przykład bezproblemowo wygrać 3 (do oddania tylko dwa
trefle, kier i lewa atutowa), wychodzą im również 3 na siedmiu
atutach (do oddania takie same lewy). Cóż, milczenie jest/bywa złotem!
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 9 (NS);
– 9 (NS);
–8 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
|
32 |
|
Q854
AJ8765
85
K |
|
|
K109
1092
KQ3
9873 |
|
72
KQ4
A1042
AQJ2 |
| |
|
AJ63
3
J976
10654
|
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas1 |
1 BA |
pas |
|
2 2 |
2 3 |
pas |
2 |
|
2 BA4 |
pas |
3 BA |
4 |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1 z układem 6–4 w kolorach starszych
otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi nie byłoby
krokiem właściwym
2 Stayman – tak, niestety, w
klasycznym Naszym Systemie przygotowuje się inwit do 3BA
3 po uprzednim pasie to bez wątpienia układ
6–4
4 jak inwit, to inwit
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas1 |
1 BA |
pas |
|
2 2 |
pas3 |
3 4 |
pas |
|
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 z układem 6–4 w kolorach starszych
otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi nie byłoby
krokiem właściwym
2 inwit do 3BA (bez starszych czwórek) albo transfer
na trefle
3 tym razem N nie ma wygodnej, niskiej
licytacji
4 góra otwarcia
Także w sekwencji przedstawionej jako pierwsza
strona NS nie zawsze pójdzie w obronę czterema pikami,
przedstawiłem tam jednak wariant najbardziej dla niej korzystny. 3BA (WE)
zostaną bowiem w ten czy inny sposób zrealizowane, rozgrywający weźmie
bowiem pika, dwa kiery i po trzy lewy w każdym z kolorów młodszych. A
broniący dostaną kiera oraz trzy piki.
Tymczasem grając obronne 4, zawsze można wybronić
się bez trzech, z kontrą za 500. Po prostu rozgrywający przygotuje
sobie, a potem zrobi tyle przebitek, ile się da. A gdy obrońcy będą
starali się temu przeciwstawić i zbyt raptownie połączą atuty –
np. przeciwko 4 (S) W wyjdzie K, a w drugiej lewie
zmieni atak na trefla, jego partner natomiast zabije A i zagra w
pika, rozgrywający przepuści w ręce, a W weźmie lewę K i
pikiem powtórzy – rozgrywający wyrobi sobie kiery i wpadnie tylko
bez dwóch, za 300. Zabije bowiem drugiego pika asem w ręce, zgra A,
przebije w ręce kiera, wejdzie do dziadka D i odda przeciwnikom
kiera. W tym momencie będzie do oddania jeszcze tylko jedno karo, a w
sumie pięć lew (dwa kara, trefl, pik i kier).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą,
7 lew; 500 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 9 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (NS);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
|
33 |
|
8
J1042
J3
KJ10982 |
|
|
Q9643
876
Q10
A65 |
|
K2
AK3
K76542
43 |
| |
|
AJ1075
Q95
A98
Q7 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
1 BA1 |
2 |
2 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
W rozdaniu tym ma szanse rozgorzeć interesująca
batalia częściówkowa, mimo że zaangażowane w nią będą jedynie
kolory młodsze. Wyższy kontrakt ma tu do wygrania słabsza honorowo
(19 PC : 21 PC) strona NS – na 3 odda bowiem tylko dwa
kiery, karo oraz lewę atutową. Kara są jednak od trefli starsze, więc
na niejednym stole pierwszych w tym roku Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski zawodnicy WE przelicytują 3 swoich
przeciwników atakująco-obronnymi trzema karami. Nie unikną wówczas
wprawdzie oddania dwóch naturalnych lew atutowych (chyba że obrońcy
połakomią się na przebicie pika, co uczynią i tak z konfiguracji
gwarantującej im dwie wziątki karowe; potem zaś na D rozgrywający
zdąży pozbyć się z ręki przegrywającego kiera) oraz po jednej w każdym
z pozostałych kolorów, ale ich 3 raczej nie będzie miał kto
skontrować i wpadka bez jednej przyniesie stronie NS jedynie
skromne pięćdziesiąt punktów. A nawet z kontrą – za 100 – będzie
ona opłacalna wobec wartości wykładanych na linii NS 3 (za
110).
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą,
8 lew, 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 7 (WE);
BA – 6 (WE).
|
