Na wszystkich stronach znajdują się linki do oficjalnych stron organizacji brydżowych, pism internetowych poświęconych grze, serwerów na których można pograć, oraz programów: do trenowania licytacji, generowania rozdań, oceny ręki, analizy rozdań, obliczania wyników turniejowych, drukowania kart konwencyjnych i oczywiście do grania w brydża z komputerem (choć rasowi gracze wiedzą, że to wątpliwa przyjemność).

Początkujący powinni skierować się następnie na stronę World of Bridge (http://www.cbf.ca/GBLlib.html), gdzie specjalnie dla nich przygotowano sporą porcję linków. Zaraz potem mogą się udać na site Bridge for the Dummy (w wolnym tłumaczeniu: Brydż dla opornych) – http://www.b4td.com . Znajdą tam dokładne wyjaśnienie zasad gry (m. in. punktowanie, ocena ręki, licytacja, rozgrywka, liczenie wyników) oraz terminologii brydżowej.

Wszyscy marzący o brydżu turniejowym powinni odwiedzić http://www.cs.vu.nl/^~sater/bridge/nlaws/laws.html. Znajdują się tam oficjalne przepisy Światowej Federacji Brydża dla brydża porównawczego, wskanowane przez kogoś pracowicie z książki (jakość dość dobra). Pochodzą one z roku 1987, od tego czasu punktowanie trochę się zmieniło, ale warto zaglądać na tą stronę – autorzy zapowiadają uaktualnienie wersji na ubiegłoroczną.

Początkujących i bardziej zaawansowanych powinna pogodzić strona Karen’s Bridge Library (http://www.prairienet.org/bridge/), na której obok wyjaśnienia podstaw brydża (dla początkujących systemem licytacji Culberstona) znajduje się omówienie zagadnień dla średnio zaawansowanych (wisty agresywne, pasywne i atutowe, strategie w brydżu porównawczym podczas meczów na IMP-y i maksy, konwencje licytacyjne, licytacja po dwukolorówkach). Dla wszystkich są także smakowite stolikowe anegdotki ilustrowane zdjęciami ich bohaterów i diagramami rozdań.

Podobnie jest na stronie pisma Bridge World (http://bridgeworld.com/). Obok wstępu do brydża (o lekko filozoficznym zacięciu, z nakreśleniem tła historycznego), znaleźć tu można problemy brydżowe z dziedziny licytacji, rozgrywki i obrony, a także tajemnice brydżowe, będące w istocie problemami brydżowymi (np. jak ułożyć rozdanie szlemowe, w którym rozgrywający ma możliwie najmniej atutów).

Bardziej zaawansowani gracze znajdą coś dla siebie na prywatnych stronach brydżystów. U J.R. Manninga (http://home.fast.net.co.uk/jmanning/bridge.htm) – statystyka rozgrywek meczowych (prawdopodobieństwo zdobycia określonej liczby punktów, argumenty za licytowaniem cienkich kontraktów).

Zawodowców powinna zainteresować strona http://www.math.auc.dk/^~nwp/bridge/tour/ . Znajdą tu wyniki wszystkich ubiegłorocznych i wcześniejszych turniejów rozgrywanych na całym świecie oraz zapowiedzi imprez mających się odbyć w tym roku. Każdy turniej zawiera to, co dla brydzysty najważniejsze – na ile opiewa czek za zdobycie pierwszego miejsca, jaka jest suma nagród, kto broni tytułu triumfatora poprzedniej imprezy, ile wynosi wpisowe i co się za nie dostaje (zakwaterowanie, imprezy towarzyszące). podano także rozkład kolejnych sesji wybranego turnieju.

Kopalnią informacji o świecie brydżowym w sieci i poza nią jest American Contract Bridge League (http://www.acbl.org/). Oprócz mało interesujących informacji wewnątrzorganizacyjnych, znaleźć tu można mnóstwo ciekawostek o rozegranych niedawno turniejach (głównie w Ameryce Północnej) oraz obszerne biblioteki linków, poświęconych m.in. najnowszym przepisom brydża turniejowego, systemom i konwencjom licytacyjnym (znalazłem Nasz Polski trefl, choć odnośniki do stron w Polsce nie działały), historii gry oraz grupom dyskusyjnym. jest także kilka linków do stron z brydżowym humorem.

Ostatnie pole aktywności internetowych graczy to serwery, na których można pograć w brydża z partnerami z drugiej strony kabla. Przyznam, że takie zastosowanie budzi mój największy entuzjazm. Nie wychodząc z domu, mogę znaleźć czwórkę graczy chętnych do brydża, odpowiadających mi poziomem umiejętności.

Serwerów jest kilka, przy czym każdy dostosowano do różnych wymagań sprzętowych i software’owych. Zazwyczaj trzeba ściągnąć mały programik obsługujący dany site (jego objętość rzadko przekracza 1,5 MB), zrobiony w mutacjach dla systemów DOS, Windows, Unix i Mac. Po jego zainstalowaniu i nadesłaniu swojego zgłoszenia można zacząć grać.

Najpopularniejsze to Bridge Player Live (http://www.bridgeplayer.com/) i OKBridge (http://www.okbridge.com). Gra w nich jest płatna (od 60 USD za rok), ale pierwszych 30 dni spędza się przy stoliku za darmo, w roli gościa. W tym czasie nie są dostępne niektóre opcje (udział w turniejach, obecność na liście rankingowej), ograniczona też jest liczba rozdań w grze na maksy i zapis meczowy, ale można sprawdzić, czy atmosfera w wybranym klubie nam odpowiada. W ramach jednego klubu są stoliki bardziej towarzyskie, przy których brydż stanowi jedynie uzupełnienie konwersacji, oraz profesjonalne – po zakończeniu rozdania poruszane są tematy licytacyjno – wistowo – rozgrywkowe.

Żeby przekonać się do brydża internetowego, trzeba po prostu w niego pograć. Aby uniknąć posądzenia o uprawianie kryptoreklamy komercyjnych serwerów brydżowych, na zakończenie podam adres jednego całkowicie bezpłatnego, czyli Floatera: http://www.cs.berkeley.edu/~pike/floater/core.html

Przebrał, wybrał i opisał

Dariusz Michalski