Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 jeśli para WE gra konwencją dwukolorowe 1BA (tu: 5⁺/ – 4), ręka ta jest więcej niż odpowiednia na jej zastosowanie

Większość par WE powinna dojść do końcówki kierowej. W niekorzystnych założeniach gracz N raczej nie zdecyduje się na powtórzenie swoich długich, ale niezbyt silnych honorowo pików, gdyby jednak przyszło mu to do głowy, kontrakt 3 można już śmiało kontrować. 

Obrońcy będą wówczas mieli bezproblemowo do wzięcia trzy honory pikowe oraz dwie lewy karowe i jedną treflową. Obłożą zatem 3 z kontrą bez dwóch i zapiszą sobie wielce smakowite, bo zbliżone do maksa 500. Także zrealizowanie końcówki kierowej nie powinno stwarzać problemów: np. po naturalnym ataku pikowym E weźmie lewę królem i zagra w atu. Potem trzeba będzie przebić w ręce blotkę pikową, do końca wyatutować i zaimpasować K. 

W końcówce rozgrywający najprawdopodobniej ucieknie się do impasu dziesiątki treflowej. Teoretycznie rzec biorąc, nie będzie to jednak wcale konieczne, do ściąganych kierów N musi bowiem zrzucić trzy piki albo dwa piki i blotkę treflową. W pierwszym przypadku gracz E – przed zagraniem w kara – ściągnie A D, do końca eliminując ten kolor z ręki obrońcy z prawej, a potem, po odegraniu dwóch lew karowych, wyjdzie z ręki w trefla i wstawi z dziadka honor, co spowoduje, że N znajdzie się na wpustce. A kiedy – w drugim ze wspomnianych wariantów – obrońca ten pozbędzie się blotki treflowej, E będzie mógł zagrać ten kolor dołem, rozpoczynając z dowolnej ręki.

Podsumowując, rozgrywający kontrakt kierowy weźmie cztery lewy atutowe (najczęściej w postaci trzech kierów z ręki W i pikowej przebitki u E), trzy pikowe, dwie karowe i treflową. Strona WE nie będzie natomiast w stanie zrealizować kontraktu 3BA, ale tylko i wyłącznie po pierwszym wiście pikowym.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

następne rozdanie