Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

2 skrajnie zniechęcające: minimum otwarcia w składzie 5-4-2-2

Według klasycznych standardów dobrej licytacji, ręka E nie kwalifikuje się na pierwszoręczne otwarcie, mimo iż zawiera longery w obu kolorach starszych (ale też tylko jedenaście miltonów, w tym dwie damy). Dzisiaj, kiedy w grze turniejowej dominuje dążenie do dawania otwarć za wszelką cenę, wielu graczy E na zapowiedź 1 jednak się zdecyduje. Nawet wówczas, po późniejszym ujawnieniu przez otwierającego minimalnej karty w składzie bez singletona, strona WE nie powinna mieć problemów w utrzymaniu się na bezpiecznych wodach końcówki.

Licytujący Wspólnym Językiem gracze W mogą też zrezygnować z próby uzgodnienia kierów i zamiast 2 odpowiedzieć 2BA, o znaczeniu: co najmniej inwit do dogranej z fitem w kolorze partnera. W strefie inwitu do końcówki zapowiedź ta nie określa układu karty, w strefie inwitu do szlemika informuje natomiast o braku dobrego bocznego koloru wartego pokazania. Czy w rozdaniu tym wolno więc schować kiery? A po ich ujawnieniu i uzgodnieniu, jaką wybrać końcówkę – kierową czy pikową? Moim zdaniem, odpowiedź na pierwsze z powyższych pytań brzmi : nie!, na drugie trudno jednak odpowiedzieć w sposób absolutnie jednoznaczny. Gra w rozłożone 4–4 kiery nierzadko przyniesie dodatkową lewę, kontrakt w dziewięcioatutowe piki będzie natomiast bezpieczniejszy, tzn. mniej wrażliwy na ewentualne niekorzystne rozkłady, zwłaszcza atutów. Ta dodatkowa wziątka może mieć szczególne znaczenie w przypadku szlemika, zwłaszcza nieco podlimitowego, oraz ... w turnieju na maksy. Z drugiej strony – przy złym podziale kierów (4–1, nie mówiąc już o 5– 0) grozi wzięcie w ten kolor nawet o dwie mniej niż przy grze w piki. Każdy musi zatem dokonać swojego własnego wyboru – ja osobiście dążyłbym (z ręką W) do ewentualnego uzgodnienia kierów i zagrania ostatecznego kontraktu w ten kolor. Tym bardziej że E może być dużo silniejszy i w grę będzie wchodziła nie końcówka, ale szlemik.

W tym rozdaniu wybór koloru atutowego nie ma jednak większego znaczenia – zarówno w piki, jak i w kiery rozgrywający powinien wziąć lew dziesięć. Oczywiście, po starannej obronie – jeśli bowiem graczowi E uda się “uśpić” A i zdobyć wziątkę na K, może potem – po wyatutowaniu i wyeliminowaniu drugiego z kolorów starszych – wpuścić obrońcę S karem i wyrzucić odeń wyjście spod K (co da mu jedenastą lewę). Łatwiej będzie o taki sukces przy grze w kiery – przed wzmiankowaną wpustką wystarczy bowiem trzy razy zaatutować i ściągnąć A. A grając w piki, trzeba by było trzykrotnie zagrać w ten ostatni kolor, tracąc przy tym tempo. Obrońcy S łatwiej byłoby więc zorientować się wówczas, co jest grane, i zdjąć wiszące nad nim zagrożenie w postaci A.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew albo 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

  następne rozdanie