Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

3 inwit

Ręka N jest zdecydowanie za silna, aby bezpośrednio po wejściu 1 zgłosić z nią 3BA – zawiera przecież śliczne szesnaście miltonów. A są one warte tyle, co niejedne inne 17–18 PC, K stał się bowiem praktycznie asem, czyli pewnym zatrzymaniem i lewą. Karta N nie jest jednak idealna na zalicytowanie z nią kontry–sputnik (która obiecuje co najmniej cztery kiery), forsujących 2 bądź odzywki 2 (która powinna zapewniać pełny fit karowy). 

Oczywiście, można się zdecydować na którąś z powyższych zapowiedzi, mniej lub bardziej odbiegającą od prawdy, a tym samym mniej lub bardziej niebezpieczną (i większość graczy N – z przyczyn systemowych – będzie musiała tak postąpić), polecam jednak rozwiązane przedstawione na ostatnim diagramie licytacyjnym – najpierw transferowe 3 Balickiego, a w następnym okrążeniu – inwit 4BA (powinien to być jeszcze kontrakt absolutnie bezpieczny). Po pierwsze, skutkiem takiego postępowania będzie ustawienie kontraktu bezatutowego z być może lepszej (a na pewno nie gorszej) ręki S – w przypadku gdy gracz ten ma w pikach drugą damę albo nawet drugiego waleta. Po drugie – jest to najlepsza droga do precyzyjnego zbilansowania rozdania – N poinformuje partnera, iż do ewentualnego szlemika potrzebuje w jego ręce nadwyżki. S takową posiada – wprawdzie nie w sile honorowej, ale w postaci solidnego sześciokartu karowego, przyjmie więc zaproszenie swojego vis-a-vis. By położyć nacisk na wspomnianą wyżej podstawową cechę swojej ręki, zgłosi jednak 6 (a nie 6BA). A N, nie widząc żadnej przewagi gry w kolor, przeniesie na szlemika bezatutowego. Bez interwencji gracza W 6BA byłoby kontraktem marnym, teraz jednak spełnia ono wszelkie wymogi teoretycznej i praktycznej poprawności. Obrońcy mają tylko 12 PC, wiadomo więc, że A na pewno znajdzie się w ręce W, a szansa na znalezienie tam D jest również większa niż zwyczajowe 50%. I szlemik bezatutowy zostanie łatwo zrealizowany – nie tyle nawet na impasie treflowym, co na pikowo-treflowym przymusie przeciwko obrońcy W. Co więcej, jeśli rozgrywającemu uda się skraść lewę na K, to także ściągnie potem swoje wszystkie kara oraz kiery i w końcówce zdusi obrońcę W w podobnym (również pikowo-treflowym) przymusie. Jeżeli tylko S (N) zdecyduje się wtedy na zaimpasowanie damy treflowej (alternatywą będzie superbezpieczne wyrobienie dwunastej lewy w pikach, w czterokartowej końcówce W będzie bowiem musiał zachować A i D x x), wyegzekwuje nadróbkę. Ciekawe, czy w skali całego kraju trafi się w protokole (ile razy?) zapis 1470 dla NS?

Na marginesie: kontrakt 6 (NS) zostanie obłożony na przebitce pikowej.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 1440 dla NS.

 następne rozdanie