Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
Turniej nr. 4 - 14 kwietnia 2003

Nr....28 Rozd..W,  po partii NS		J98 J952 1083 A105
63 106 KJ97642 Q3			A10752 843 AQ 642
		KQ4 AKQ7 5 KJ987

Oczywiście, ręka S jest na tyle urodziwa, że jej posiadacz podnosi zapowiedź swojego partnera do szczebla końcówki. Do takiego samego kontraktu dojdzie najprawdopodobniej nawet wtedy, gdy gracz E zdecyduje się na przedłużenie bloku W do 4. S skontruje je, a N – chcąc, nie chcąc – zapowie 4. Jego ewentualny pas (na kontrę partnera na 4) byłby krokiem słusznym jedynie wówczas, gdyby na NS nie wychodziła końcówka. W aktualnym rozdaniu WE wpadliby jednak tylko bez dwóch, za 300 (nawet obrona końcówki kierowej/treflowej pięcioma karami byłaby jeszcze opłacalna).

Tymczasem 4 są bezproblemowe, a po złapaniu D rozgrywający skompletuje jedenaście lew. Trafienie palcówki treflowej nie będzie jednak łatwe, więc uda się niewielu graczom. Chyba że obrońcy rozgrywającego do tego “zmuszą”, wistując dwa razy w kara. N przebije na stole, ściągnie A K, po czym bezpiecznie – w momencie, gdy kontroluje jeszcze kara – zaimpasuje trefle dziesiątką w ręce. A gdy ta utrzyma się, przebije w dziadku ostatnie karo, wróci do ręki ttA i odegra W. Jeżeli teraz uda mu się jeszcze skraść lewę pikową (!?), zrobi nielicytowanego szlemika.

Na NS wychodzi również końcówka treflowa, do jej zrealizowania trafienie damy atu jest już jednak absolutnie konieczne.

Minimaks teoretyczny: 5 cc (NS), 11 lew; 650 dla NS.

 następne rozdanie