Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

Turniej nr. 2 - 10 lutego 2003 

Rozdanie 6		K103 54 KJ AKQ1032	Rozd. E, Po partii EW
Q9765 1032 976 75			J2 K76 A8532 964
		A84 AQJ98 Q104 J8

albo

Proponowane sekwencje nie są może wśród klasowych graczy najmodniejsze, stanowią jednak integralną część tak Wspólnego Języka, jak i Naszego Systemu, a poza tym urzekają swoją prostotą, a często również dużą efektywnością. Odpowiedź 3 to po prostu forsing do końcówki na bardzo dobrym kolorze treflowym, w zasadzie sześciokartowym. Ręka S jest zbyt dobra (mimo tylko 14 PC – dwa asy, całkiem przyzwoity kolor kierowy oraz drugi walet w kolorze forsingu partnera), aby na propozycję gracza N odpowiedzieć negatywnymi 3BA, rebid 3 powinien natomiast wskazywać dobrą szóstkę. Stąd seminaturalne 3, mówiące o wartości (wartościach) w tym kolorze. Karta N nie zawiera stosownych nadwyżek, aby wyjść z licytacją powyżej 3BA, po tej ostatniej odpowiedzi los rozdania znajdzie się zatem w rękach gracza S. Jeżeli zdecyduje się on na 3BA spasować, licytacja na tym wygaśnie, jego inwit 4BA powinien jednak zostać przez partnera przyjęty. N ma przecież prawie pełne trefle (swoją rolę odgrywa też dziesiątka w tym kolorze) oraz dwa boczne króle wsparte młodszymi honorami. 

A gracz S wyraża przecież już po raz drugi (4BA, a przedtem 3) zainteresowanie wyższą grą. Jeśli N zaproponuje do gry 6 (myśląc o wyrobieniu przebitkami kierów), S powinien raczej przenieść je na 6BA. Karta tego ostatniego zawodnika nie wskazuje bowiem na to, aby przebitki dały tu jakieś dodatkowe korzyści.

Szlemik bezatutowy bądź treflowy jest kontraktem impasowym i jego los zależy od położenia K. Dzięki korzystnej konfiguracji tego ostatniego koloru można na NS zrealizować również szlemika kierowego.

Minimaks teoretyczny: 6BA (NS), 12 lew; 990 dla NS.

 następne rozdanie