Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

Turniej nr. 2 - 10 lutego 2003 

Rozdanie 14		107 AK1092 Q72 J96	Rozd. E, Po partii NIKT
AQ85 83 A85 KQ53			J642 Q65 K943 A7
		K93 J74 J106 10842

Licytacja nie wymaga komentarza. Nie wymagałby go również zgodny z obowiązującą od kilkudziesięciu lat tabelą pierwszych wyjść Culbertsona wist A, gdyby nie to... iż jest to zagranie końcówkę kierową wypuszczające!! Niezależnie od odwrotu, jaki nastąpi w drugiej lewie, rozgrywający wyrobi bowiem sobie wziątkę na D i pozbędzie się na nią z ręki przegrywającego kara. W odda zatem tylko A K oraz lewę atutową i bez trudu zrealizuje swój kontrakt.

Kontrakt, który kładł tylko pierwszy wist karowy (!) – absolutnie niemożliwy do oddania z ręki N, z ręki S natomiast (gdyby 4 były rozgrywane przez E), jak najbardziej naturalny. Po ataku w karo obrońcy znajdą się o krok przed rozgrywającym i to oni wygrają wyścig o decydującą w tym rozdaniu lewę.

Ale szansę na uzyskanie minimaksa dostaną tylko zatwardziali bezatutowcy – kontrakt 3BA (NS) może bowiem zostać zawsze wygrany! Prześledźmy tę fascynującą rozgrywkę – prawdziwą perełkę techniczną dzisiejszego turnieju. Przeciwko 3BA (W) obrońca N zawistuje A, zobaczy stół i zrzutkę partnera, więc w drugiej lewie wyjdzie blotką kierową (bez wistu bądź kontynuacji kierowej rozgrywający wyrobi sobie piki oraz lewę karową i łatwo skompletuje dziewięć wziątek). Rozgrywający utrzyma się D na stole, po czym zaimpasuje piki damą i ściągnie asa w tym kolorze. Gdy podstawowa szansa na sukces – drugi K w ręce S – zawiedzie, graczowi W pozostanie tylko nadzieja na przymus, w następnej lewie wejdzie więc do dziadka A i zagra stamtąd w kiera!!! (teoretycznie rzecz biorąc, to zagranie można też wykonać dużo wcześniej dążąc do przeprowadzenia koniecznej redukcji lew. Z ręki W zostanie wyrzucona blotka pik, a gracz N weźmie tę lewę K. Oto końcówka, do jakiej to wszystko doprowadzi:

		- 92 Q72 J9
8 - A85 KQ5			J6 - K943 7
		K - J106 1084

Jeżeli N nie ściągnie teraz pozostałych kierów, rozgrywający bez trudu wyrobi sobie dziewiątą lewę w pikach. Lewy obrońca zgrywa zatem kiery. Do 9 dziadek pozbywa się 3, S musi zrzucić 6 (nie może bowiem zrezygnować ani z K, ani z trefla), a W – także blotki karowej:

		- 2 Q72 J9
8 - A8 KQ5			J6 - K94 7
		K - J10 1084

I wreszcie ostatni kier – dziadek wyrzuca pika (albo trefla), a S – nadal nie mogąc rozstać się ani z K, ani z treflem – pozbywa się 10. Rozgrywający zrzuca wówczas z ręki pika i mamy już końcówkę:

		- - Q72 J9
- - A8 KQ5			J - K94 7
		K - J 1084

Teraz – po optymalnym wyjściu gracza N w trefla – wystarczy ściągnąć K D i A, a w następnej rundzie tego ostatniego koloru wykonać w dziadku impas dziewiątką karo (!). Tak, w poprzedniej lewie przeciwnik z prawej strony rozgrywającego znalazł się w kleszczach przymusu na trzy kolory, który – ze względu na rodzaj zagrożenia obrońcy S w kolorze karowym – nosi nazwę przymusu przeciwko ochronie (lub przymusu straży). Oczywiście, gdyby w przedstawionej na diagramie końcówce zawodnik N nie wyszedł w trefla, tylko zagrałby w karo, zwycięską rozgrywkę można by też było wykończyć w inny, znacznie mniej efektowny sposób – ściągnąć A i K, co ustawiłoby gracza S w zwyczajnym, pojedynczym przymusie pikowo-treflowym.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 400 dla WE.

 następne rozdanie