Rozdanie 28 |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Rozd. W, Po partii NS | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
pas |
2 |
ktr. |
pas |
2 |
pas |
2 BA1 |
pas |
3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
1
19 – 21 PC w składzie zrównoważonym2
5
albo
W |
N |
E |
S |
pas |
2 |
ktr. |
pas |
2 |
pas |
2 BA1 |
pas |
3 |
pas |
3BA(!!) |
pas |
pas |
pas |
1, 2
jak wyżej2BA poprzedzone kontrą przyrzekają rękę silniejszą od
tej, z którą zgłosilibyśmy taką samą zapowiedź bezpośrednio po
otwarciu 2. Gracz W pokazuje swoje starsze kolory w sposób
nieekonomiczny, przez co ujawnia zarówno układ 5
– 4
, jak i
fakt, iż jego ręka nie jest zupełnie bezwartościowa (np. zalicytowanie, a
potem powtórzenie kierów byłoby sekwencją negatywną). Gracz E
staje wówczas przed koniecznością dokonania wyboru pomiędzy
prostolinijnymi (?) 4
a znacznie lepiej oddającymi charakter jego ręki
(już wcześniej jednak wyraźnie zarysowany) 3BA.
lp |
zapis
|
ile razy |
punkty |
% |
1 | -1100 | 3 | 2.21 | 0.18 |
2 | -1000 | 2 | 7.57 | 0.61 |
3 | -850 | 1 | 10.78 | 0.87 |
4 | -800 | 4 | 16.14 | 1.31 |
5 | -710 | 1 | 21.49 | 1.74 |
6 | -690 | 2 | 24.71 | 2.00 |
7 | -650 | 3 | 30.06 | 2.44 |
8 | -590 | 2 | 35.42 | 2.87 |
9 | -500 | 10 | 48.27 | 3.91 |
10 | -460 | 88 | 153.23 | 12.42 |
11 | -450 | 51 | 302.11 | 24.48 |
12 | -430 | 51 | 411.36 | 33.34 |
13 | -420 | 57 | 527.03 | 42.71 |
14 | -400 | 3 | 591.29 | 47.92 |
15 | -210 | 8 | 603.08 | 48.87 |
16 | -200 | 18 | 630.92 | 51.13 |
17 | -180 | 8 | 658.77 | 53.38 |
18 | -170 | 16 | 684.48 | 55.47 |
19 | -150 | 3 | 704.83 | 57.12 |
20 | -140 | 38 | 748.74 | 60.68 |
21 | -120 | 2 | 791.58 | 64.15 |
22 | -110 | 2 | 795.87 | 64.50 |
23 | -100 | 4 | 802.29 | 65.02 |
24 | 50 | 157 | 974.73 | 78.99 |
25 | 100 | 20 | 1164.31 | 94.35 |
26 | 150 | 9 | 1195.37 | 96.87 |
27 | 180 | 2 | 1207.15 | 97.82 |
28 | 200 | 2 | 1211.44 | 98.17 |
29 | 300 | 5 | 1218.93 | 98.78 |
30 | 500 | 2 | 1226.43 | 99.39 |
31 | 600 | 1 | 1229.64 | 99.65 |
32 | 670 | 1 | 1231.79 | 99.82 |
33 | 1400 | 1 | 1233.93 | 99.99 |
34 | Śred. | 41 | 617.00 | 50.00 |
Pierwsza z zaprezentowanych sekwencji nie będzie miała
szczęśliwego końca. Przeciwko 4 (W) gracz N zaatakuje na
pewno
K, a potem – gdy dostanie się do ręki asem atu, ściągnie
D i pośle trefla do przebitki. Bez jednej! Oczywiście, po każdym innym
wiście niż treflowy (któż jednak taki wymyśli?!) końcówka kierowa
zostanie zrealizowana, być może nawet z nadróbką. To ostatnie stanie się
wówczas, gdy po dojściu
A N nie zagra w karo. Wtedy rozgrywający
wyatutuje, odegra wszystkie lewy pikowe (w ostatniej z nich pozbywając się
z dziadka trefla), po czym zagra w albo do
K. Jeśli obrońca S
pobije tę lewę asem, znajdzie się na wpustce, jeżeli zaś
K zostanie
przepuszczony, W odda jeszcze tylko lewę treflową (a ostatniego
trefla z ręki przebije atutem w dziadku).
Druga z pokazanych na wstępie sekwencji licytacyjnych
jest natomiast niezawodną receptą na sukces pary WE. 3BA (E)
zostanie bowiem łatwo wygrane z co najmniej jedną nadróbką. Powiedzmy, że
przeciwko temu kontraktowi pierwszy broniący zaatakuje w kolor partnera
– 5. Rozgrywający pobije
D asem, wejdzie na stół pikiem,
podegra kiery – i już będzie miał dziesięć lew: cztery kierowe,
cztery pikowe oraz dwie treflowe (albo jedną treflową i jedną karową).
Gdyby zaś S zdecydował się na pierwsze wyjście w karo, kontrakt
3BA zostałby zrealizowany z dwoma nadróbkami (po oddaniu lewy na
A
rozgrywający pobiłby asem kontynuację treflową, a potem wyrobiłby sobie
drugą wziątkę w karach).
Oczywiście, bez atu zajmuje się w tym rozdaniu z ręki E w sposób jak najbardziej naturalny, zupełnie automatyczny. Doniosłość tego kroku najłatwiej jest docenić po uświadomieniu sobie faktu, iż grając w bez atu z drugiej, tym razem wyraźnie gorszej ręki W – można by było zdobyć zaledwie siedem wziątek (czyli o trzy mniej niż z ręki E).
Minimaks teoretyczny: 4 BA (E!), 10 lew; 430 dla WE.