Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

Turniej nr. 2 - 10 lutego 2003 

Rozdanie 31		== QJ942 J87 A10852	Rozd. S, Po partii NS
986432 A1063 K K4			AQ7 K87 1096543 7
		KJ105 5 AQ2 QJ963

Tak rozwinie się licytacja na wielu stołach. Z renonsem pikowym gracz N nie powinien poszukiwać lepszej niż treflowa gry w kiery, tylko szybko zapowiedzieć atakująco-obronne 5. Wprawdzie nie uda mu się w ten sposób upiec dwóch pieczeni na jednym ogniu (w piki WE mają do wzięcia tylko siedem lew; co jednak jeszcze będzie miało w tym rozdaniu, choćby czysto symboliczne, znaczenie – patrz jego minimaks teoretyczny), ale ta nawet jedna, którą wypichci, będzie całkiem smaczna, gdyż końcówka treflowa zostanie bezproblemowo wygrana. Rozgrywający musi tylko wyimpasować króla atu i wyrobić sobie fortę kierową (chociaż tej ostatniej będzie też mógł pozbyć się na wyrobionego przy okazji K). Gdyby graczowi S udało się ponadto (chociaż wcale tego odeń nie wymagam) złapać singlowego K z tyłu, wygrałby nielicytowanego szlemika. 

Świadome i odpowiedzialne powalczenie o osiągnięcie w tym rozdaniu minimaksa teoretycznego jest jednak praktycznie niemożliwe (chyba że przez pomyłkę, a właściwie dwie pomyłki – najpierw w licytacji, a potem w rozgrywce) – powyższy “sukces” rozgrywkowy musiałby bowiem zostać jeszcze poprzedzony sukcesem licytacyjnym, tzn. zapowiedzeniem kontraktu 6. Ponadto swój niebagatelny wkład w dzieło tworzenia par score musieliby też wnieść przeciwnicy, odważnie zapowiadając po 6 – obronne 6.

Gwoli ścisłości, na podobnej zasadzie strona NS może wygrać 3BA.

Minimaks teoretyczny: 6 (WE) z kontrą, 7 lew; 1100 dla NS.

 następne rozdanie