Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

2 negatywne zejście – do koloru partnera

Stronie WE trudno będzie ustrzec się tu przed przelicytowaniem karty – gracz W nie powstrzyma się raczej od systemowego otwarcia 3BA. Zwłaszcza na trzeciej ręce w założeniach korzystnych, kiedy będzie miał prawo oczekiwać, iż przeciwnikom wychodzi wysoka gra w kolor starszy.

Niejeden z zawodników E zaryzykuje i na 3BA partnera spasuje, licząc na to, iż K weźmie lewę dziewiątą. Nic takiego jednak się nie stanie – N ma naturalny wist A, a także – w drugiej lewie – oczywistą zmianę ataku na kiera (wiadomo, iż rozgrywający nie posiada K). W weźmie więc tylko osiem lew: siedem trefli oraz A.

Podobny los (wpadka bez jednej) spotka ucieczkowe 4 – pod warunkiem wszakże, iż obrońcy dwukrotnie połączą atuty, uniemożliwiając rozgrywającemu (tym razem będzie nim E) przebicie w ręce kiera. Nie powinno to być trudne – po zabiciu D (pierwszy wist) asem N zorientuje się, iż zagranie w atu może być dla obrońców konieczne (wolno je jedynie poprzedzić ściągnięciem lewy karowej). A potem, po oddaniu im lewy kierowej – broniący połączą trefle raz jeszcze.

W ten sposób gracze WE oddadzą przeciwnikom zapis, mimo że a priori należał się on im samym. Przeciwnicy mają bowiem do wygrania niewysokie częściówki w kolory starsze: 2 oraz 2 (3 obkłada się na przebitce pikowej, a 3 – na przebitce kierowej), a ze względu na założenia przelicytowanie zapowiedzianych przez WE 2BA albo 3 – mogłoby już okazać się zbyt kosztowne (pod warunkiem, rzecz jasna, iż taki kontrakt zostałby skontrowany).

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

 następne rozdanie