Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
Turniej nr. 3 - 10 marca 2003
Rozdanie 24

Dealer W OBIE PRZED		AKJ76 K96 AK6 A5
Q2 AQJ2 742 KQJ3			10943 1083 853 1097
		85 754 QJ109 8642

Tak w dzisiejszych czasach będzie wyglądała licytacja na wielu stołach. Cóż, kontra przeciwko otwarciu silne 1BA już ponad dwadzieścia lat temu straciła w Polsce (a później także w wielu innych krajach) charakter karny. Dzisiaj wskazuje ona najczęściej dwukolorowy układ ręki kontrującego, z co najmniej jednym longerem w kolorze starszym. Jest to znakomity wstęp do licytacji dwustronnej, pozwalający stronie interweniującej znacząco zaistnieć w rozdaniach, w których przed ćwierć wiekiem musiałaby tępo pasować. Szczególnie w turnieju na maksy istotne jest, aby nie pozwolić przeciwnikom rozgrywać kontraktu 1BA. Często przecież bywa tak, że obie strony mają do wygrania kontrakty częściowe.

Konsekwencją powyższego ustawienia licytacji obronnej po otwarciu silnym 1BA jest jednak przyjęcie założenia, że broniącym nie wychodzi żadna końcówka. Tak też dzieje się w ponad 90% przypadków, dyskutowane rozdanie należy jednak do tych pozostałych kilku procent. Jak powinien tu zatem postąpić gracz N? Przecież większość współczesnych systemów licytacyjnych nawet nie przewiduje ewentualności posiadania przezeń w takiej pozycji tak silnej karty. Przed e-N-em stoją trzy, wszystkie dalekie od doskonałości, opcje. Po pierwsze, ma on prawo ze stoickim spokojem potraktować to rozdanie jako fluktuację statystyczną i spasować na 1BA przeciwnika, a potem obłożyć ten kontrakt bez trzech, za 150 (obrońcy wezmą trzy piki, kiera, cztery kara oraz trefla). Po drugie – gracz N może otwarcie 1BA mimo wszystko skontrować – z założeniem, iż jeżeli E rozpocznie wówczas jakiekolwiek manewry ucieczkowe, być może uda się przeciwników na dobre skontrować. Najczęściej nie dopuści jednak do tego własny partner, czyli S. Np., po pasie E – zgłosi on odzywkę “do koloru partnera”. Wówczas jednak ten ostatni (N) zapowie 2BA, wskazując bardzo silną kartę w składzie zrównoważonym, czyli jeszcze większe bez atu niż bez atu otwierającego (oczywiście, przy założeniu, że taka sekwencja została w parze przedyskutowana, więc teraz zostanie właściwie zrozumiana – inaczej lepiej nie igrać z odniem!). Czy jednak zawodnik S – jedynie z sekwensowymi karami – dołoży wówczas końcówkę? Trudno mi powiedzieć, ale raczej śmiem wątpić.

Wreszcie opcja trzecia i ostatnia (nie mówiąc o ewentualnych, nielicznych zwolennikach zalicytowania pików, bez i z uprzednią kontrą) – sądzę, że znajdą się i tacy gracze N, którzy po otwarciu 1BA przeciwników z prawej zapowiedzą po prostu... 3BA! (w końcu W, zgodnie z dzisiejszą modą, mógł otworzyć z 14 PC!). I trudno będzie potem polemizować z (ich) sukcesem, jako że kontrakt firmowy powinien zostać na NS łatwo zrealizowany. Rozgrywający będzie tylko musiał pamiętać o tym, aby swój jedyny pobyt na stole (w ręce S) wykorzystać do podegrania K, a nie do zaimpasowania D. Ta musi być i szczęśliwie jest druga!

Oprócz 3BA, na NS są też możliwe do wygrania 3. A końcówkę w piki kładzie tylko pierwszy wist treflowy. Inaczej rozgrywający zdoła zagrać cztery razy w atu, a potem ściągnie cztery lewy karowe i bezpiecznie podegra z dziadka K.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

  następne rozdanie