Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
Turniej nr. 3 - 10 marca 2003 |
|
Rozdanie 27 |
Dealer S OBIE PRZED |
![]() ![]() ![]() ![]() |
|||
![]() ![]() ![]() ![]() |
|
![]() ![]() ![]() ![]() |
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
- |
- |
- |
1 |
2 |
3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1 co najmniej inwit do końcówki z fitem pikowym
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
- |
- |
- |
1 |
2 |
3 |
pas |
4 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1 forsing do dogranej z fitem pikowym
2 cue-bid
3 minimum forsingu
Lp | (NS) | ile razy | wynik (NS) | % (NS) |
1 | -1400 | 1 | 0.10 | 0.01 |
2 | -300 | 3 | 4.49 | 0.36 |
3 | -200 | 3 | 11.07 | 0.88 |
4 | -150 | 1 | 15.46 | 1.23 |
5 | -100 | 11 | 28.63 | 2.27 |
6 | -50 | 23 | 65.94 | 5.23 |
7 | 100 | 1 | 92.28 | 7.32 |
8 | 130 | 1 | 94.47 | 7.50 |
9 | 140 | 1 | 96.67 | 7.67 |
10 | 150 | 2 | 99.96 | 7.93 |
11 | 170 | 4 | 106.54 | 8.46 |
12 | 300 | 8 | 119.71 | 9.50 |
13 | 400 | 5 | 133.98 | 10.63 |
14 | 420 | 293 | 461.00 | 36.59 |
15 | 430 | 2 | 784.73 | 62.28 |
16 | 450 | 141 | 941.66 | 74.73 |
17 | 460 | 2 | 1098.59 | 87.19 |
18 | 500 | 20 | 1122.73 | 89.11 |
19 | 590 | 13 | 1158.94 | 91.98 |
20 | 650 | 2 | 1175.40 | 93.29 |
21 | 690 | 2 | 1179.79 | 93.63 |
22 | 750 | 1 | 1183.09 | 93.90 |
23 | 800 | 31 | 1218.20 | 96.68 |
24 | 880 | 1 | 1253.32 | 99.47 |
25 | 1100 | 3 | 1257.71 | 99.82 |
26 | Śred. | 56 | 630.00 | 50.00 |
Niezależnie od znaczenia odpowiedzi kolorem przeciwnika (co
najmniej inwit czy forsing do dogranej) strona NS nie powinna w rozdaniu
tym wyjść poza bezpieczny szczebel końcówki. Po przesądzeniu przez N
dogranej (Wspólny Język) – jego partner ma obowiązek zgłosić
ekonomiczny cue-bid 4. Teraz jednak N – z minimum forsingu
– powinien powstrzymać ewentualne dalsze zapędy e-S-a, zgłaszając
negatywne 4
.
W pierwszej chwili może się wydawać, iż końcówka pikowa
jest do obłożenia, jeśli gracz W zawistuje A, pośle do przebitki
kiera, dojdzie do ręki
K i zagra jeszcze raz w kiera, którego jego partner
przebije. W ten sposób zostanie zniszczona lewa na
D, na którą rozgrywający
mógłby pozbyć się ze stołu przegrywającego trefla. To jednak, oczywiście,
iluzja, gdyż nawet po takiej obronie rozgrywający wyekspasuje obrońcy z
prawej
A, aby następnie, na wyrobiony w ten sposób honor karowy, wyrzucić
przegrywającego trefla (tym razem z ręki).
Co więcej, jeżeli obrońcy nie skasują szybko przebitki
kierowej, rozgrywający będzie w stanie zrealizować końcówkę pikową z nadróbką.
Powiedzmy, że pierwszy wist nastąpi w trefla. S zabije tę lewę, ściągnie
A K i wyjdzie z ręki singlową blotką karo. Jeżeli W wskoczy wówczas
K, przeciwnik wyekspasuje potem jego partnerowi
A i na dobre karo pozbędzie
się z ręki trefla (odda tylko
K i
A). A kiedy obrońca W dołoży
w pierwszej rundzie kar blotkę, rozgrywający wstawi z dziadka
D. E
pobije ją
A i będzie kontynuował treflem. Ale S przebije wtedy w ręce
dwie blotki karowe, wyrabiając waleta w dziadku. I tym razem zostanie wyrzucony
nań z ręki trefl, więc ostatecznie S znów weźmie lew jedenaście (w
tym wariancie rozgrywający odda jedynie dwa czerwone asy).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.