Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 kontra sputnik

Ręka N raczej zachęca do gry kolorowej niż w bez atu, w turnieju zapowiadane będą jednak obie końcówki – karowa i bezatutowa. W jakimś stopniu zależy to też od tego, czy gracze E będą interweniowali swoimi rachitycznymi pikami, czy też zachowają złote milczenie.

Wbrew wrażeniu, jakie powstaje po obejrzeniu wszystkich czterech rąk, rozgrywka kontraktu firmowego może być dosyć trudna. Ponieważ gracz S w ten czy inny sposób ujawni longera (longerka?) kierowego, przeciwko 3BA (S) obrońca W zawistuje bez wątpienia w trefle. Jeżeli na kartę ataku wybierze standardową damę, S będzie mógł pozwolić sobie na natychmiastowe zabicie jej asem, potem zaś wytrąci przeciwnikom A i już będzie miał swoje. Po pierwszym wiście blotką treflową (!) konieczne stanie się jednak przepuszczenie tego koloru, ale tylko jednokrotne. Jeżeli bowiem rozgrywający przepuściłby trefle dwa razy, zostałby obłożony, gdyby w trzeciej lewie obrońca W zmienił wist na kiera. I w ten drugi kolor musiałby bowiem zostać przepuszczony dwa razy, co wystarczyłoby już do obłożenia 3BA.

Kiedy zaś od razu po przepuszczeniu pierwszej lewy treflowej obrońcy zagraliby w kiery, znów kolor ten trzeba by było przepuścić dwa razy. Tylko w taki sposób gracz E – posiadacz A zostałby ostatecznie odcięty od trefli i kierów, a to byłoby gwarancją realizacji końcówki bezatutowej.

Niezwykle interesujące są również problemy techniczne związane z rozgrywką alternatywnej końcówki karowej. Jeśli tylko nie padnie wist atutowy, N spokojnie przebije w dziadku trefla 7, i to będzie jego jedenasta wziątka. Przypuśćmy zatem, że gracz E wyjdzie blotką karo (!). Rozgrywającemu pozostaną wówczas dwie szanse. Jeżeli jest zwolennikiem rozwiązań prostych (przynajmniej z nazwy – do tego tematu jeszcze wrócimy), postawi na pojedynczy przymus kierowo-treflowy przeciwko obrońcy W. Zabije wówczas pierwszą lewę w ręce, a następnie, przygotowując zwycięski manewr końcowy, ściągnie A, przebije w ręce blotkę kierową (ale oszczędzając tam 4!), po czym zagra z obu rąk blotki treflowe. Lewę tę weźmie obrońca z lewej, aby konsekwentnie kontynuować A (i tym razem w ręce rozgrywającego powinna pozostać 4!) i karem. Wówczas gracz N utrzyma się w dziadku 7 (dokładając z ręki starannie tam zachowaną właśnie na ten moment czwórkę), przebije jeszcze jednego kiera, ostatecznie eliminując ten kolor z ręki E, a wreszcie pociągnie pozostałe kara, a na końcu także lewy pikowe. Powstanie następująca końcówka:

		- - - A82
- Q - QJ			94 - - 4
		Q 9 - 9

Teraz zagranie ze stołu D ustawi przeciwnika z prawej w kierowo-treflowym przymusie. Proszę zauważyć, iż obrońcy nie byli w stanie zerwać niezbędnej do sukcesu rozgrywającego komunikacji treflowej, gdyż ich jeszcze pilniejszym obowiązkiem było łączenie atutów.

Jeśli natomiast rozgrywający preferuje manewry bardziej skomplikowane (przynajmniej z nazwy – do tego tematu jeszcze wrócimy), zdecyduje się na przymus podwójny. Powodzenie takiej linii postępowania zależeć będzie od obecności zatrzymania pikowego w ręce E, a stopera treflowego – u W. Kolorem groźby podwójnej oraz komunikacyjnym będą natomiast kiery. Grając na tę szansę, należy wziąć pierwszą lewę karową w ręce, a następnie np. puścić wkoło trefla. Lewę tę zdobędzie obrońca E i także teraz będzie musiał kontynuować asem karo, a potem karem. Rozgrywający zgra wówczas wszystkie, poza jednym, atuty oraz trzy honory pikowe, wróci do ręki A i w końcówce:

		- 6 Q 8
- QJ - Q			9 K5 - -
		7 A9 - -

ściągnie swoje ostatnie karo. Obrońca E będzie musiał chronić 9 (aby nie wyrobić 7 na stole), a jego partner – D (aby nie wyrobić 8 w ręce N), obaj odrzucą się więc od kierów i jedenastą lewą rozgrywającego stanie się 9 w dziadku. I w tym wypadku wistujący nie mogli zaatakować przeciwnikowi kluczowej linii komunikacyjnej, tu: kierowej, byli bowiem skazani na łączenie atutów.

Wracając do obiecanego tematu, łatwiejsza z nazwy rozgrywka na przymus pojedynczy okazała się w rzeczywistości bardziej skomplikowana i wymagała trudniejszych manewrów przygotowawczych aniżeli teoretycznie bardziej złożona gra na przymus podwójny.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew albo 5 (NS), 11 lew, 400 dla NS.

 wszystkie rozdania