Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

3 inwit

Ponieważ w Naszym Systemie otwarcie 2 bezwzględnie forsuje do dogranej, rebid bezatutowy otwierającego przyrzeka co najmniej niebrzydkie 24 PC. Siła ręki S w pełni zatem uzasadnia zainwitowanie z nią szlemika, które to zaproszenie zostanie przez graczy N z radością przyjęte. Niektórzy z nich podejmą może po 4BA próbę uzgodnienia trefli, licytując 5 (pewnym przeciwwskazaniem do tego jest jednak słabość koloru treflowego w ręce N), tak czy owak dojdzie jednak w końcu do szlemika w bez atu. Licytując Wspólnym Językiem, N otworzy 1 i odpowiedź swojego partnera podniesie do 6BA, szlemik zostanie więc ustawiony z ręki S.

Po dobrej obronie ze strony przeciwników (a ściślej mówiąc, zawodnika W) zadanie rozgrywającego będzie niezwykle trudne. Zobaczmy jednak najpierw, jak zakończy się obrona od doskonałości daleka. Powiedzmy, że E zaatakuje 9, a rozgrywający zabije lewę w ręce i zagra stamtąd blotkę trefl – do króla w dziadku. Jeżeli W zabije króla asem, kontrakt wygra się już automatycznie. N pobije dowolny odwrót, odblokuje W, a potem A K, zgra dwie pozostałe lewy kierowe (wyrzucając ze stołu kara), ściągnie (nieobowiązkowo) A, zgra D, dostanie się do dziadka W (sprawdzając przy tym podział tego koloru) i w trzykartowej końcówce wyjdzie stamtąd D. Obrońca W – pierwotnie posiadacz czterech trefli i czterech kar – znajdzie się wówczas w przymusie i dwunastą wziątką rozgrywającego stanie się 7 albo 5 w ręce. Praktycznie samograj!

Pod warunkiem jednakże, iż K zostanie pobity asem. Jeżeli jednak gracz W K przepuści, kontraktu nie będzie można wygrać – ze względu na brak dojścia do stołu w końcówce rozdania, kiedy to konieczne będzie zagranie ustawiającej przymus D. Rzecz jasna, W nie spełni tej funkcji, jako że wszystkie cztery lewy kierowe muszą zostać ściągnięte wcześniej.

Czy znaczy to, że po optymalnej obronie szlemika tego nie da się zrealizować? Owszem, jest to możliwe, ale po tyleż optymalnej, co trącącej nieco wizjonerstwem rozgrywce. Możliwe są różne warianty postępowania, podstawowym warunkiem sukcesu jest jednak, aby do końca pozostawić w dziadku króla z waletem trefl – jako pewne tam dojście, a przedtem odblokować A K i ściągnąć wszystkie cztery lewy kierowe (mimo że okaże się to równoznaczne z wyrobieniem obrońcy E forty w tym kolorze). Będzie to, oczywiście, przymus bezredukcyjny. Grajmy! Po prostu ściągamy cztery lewy kierowe (wyrzucając ze stołu kara), A K oraz A (opcjonalnie, wywiadowczo), a potem zagrywamy blotkę trefl do króla (albo waleta) na stole. Z omówionych wyżej powodów obrońca W nie może zabić tej lewy asem, przepuszcza ją zatem i dochodzi do następującej końcówki:

		- - K7 Q54
- - J10 A108			zupełnie nieistotne
		Q - 98 J7

Wychodzimy teraz z dziadka D i W jest bezradny. Jeśli pozbędzie się kara, wyrzucamy z ręki trefla, wyrabiamy sobie jeszcze jedną lewę treflową, a potem (lub przedtem) ściągamy dwa dobre kara. Jeżeli zaś W wyrzuci na D trefla, rozstajemy się w ręce z 7 i kontynuujemy ze stołu W. Reszty nie trzeba tłumaczyć.

Czy któryś z uczestników styczniowego turnieju KMP 2003 przeprowadzi tę skuteczną, ale też – jak już wspomniałem – prawdziwie wizjonerską rozgrywkę? Raczej nie, grozi ona bowiem przegraniem wykładanego kontraktu w przypadku, gdy trefle dzielą się po trzy albo E ma w tym kolorze krótkiego asa (podstawowa szansa na sukces), a przy tym pięciokartowego longera kierowego. Nie znaczy to wcale, że w protokole nie znajdziemy zapisów za zrealizowanie szlemika bezatutowego (lub wzięcie dwunastu lew na niższe kontrakty tego miana). Będą one to jednak rezultatem nie tyle szczęśliwej rozgrywki, co niezbyt niedoskonałej obrony.

Minimaks teoretyczny: 6BA (NS), 12 lew; 990 dla NS.

 następne rozdanie