Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

3 dwie wartości bez D

Jeżeli N zakwalifikuje swoją rękę jako nadwyżkową i zgłosi z nią rebid 2BA, para NS powinna znaleźć się w szlemiku (z punktu widzenia gracza S – na linii jest wówczas minimum 32 PC oraz pięciokartowy longer roboczy). A ręka N to czternaście miltonów w samych asach i królach, więc takie do niej podejście znajdzie wielu zwolenników. Jak jednak wyglądają szanse szlemika bezatutowego (czy pikowego)? Otóż, bez pierwszego wistu w trefle jest on jak najbardziej do wygrania. Rozgrywający odda obrońcom lewę pikową, sprawdzi podział kar (zgrywając trzy starsze honory w tym kolorze) oraz sytuację w kierach (ściągając A K), a następnie doprowadzi do końcówki: 

		10 5 - 62
- J - 1094			- - J QJ8
		- - 5 AK5

Teraz na zagraną z dziadka 10 E nie będzie mógł pozbyć się kara, wyrzuci więc trefla. Ze stołu zostanie zatem usunięte karo i w kleszcze przymusu dostanie się z kolei W. Gracz ten będzie musiał chronić W, i on pozbędzie się więc trefla. Rozgrywający zagra wówczas trefle z góry i weźmie w nich ostatnie trzy wziątki. Klasyczny symultaniczny (obaj obrońcy są przymuszani w tej samej lewie), pozycyjny (groźby pojedyncze znajdują się w różnych rękach i tylko do jednej z nich jest dojście w kolorze groźby podwójnej) przymus podwójny.

Oczywiście, przedstawioną końcówkę można zredukować o jedną kartę – możliwe jest wcześniejsze ściągnięcie jednej lewy treflowej. Jednakże pierwszy wist treflowy, a potem kontynuacja tym kolorem (po dostaniu się któregoś obrońcy do ręki pikiem) – zrywają komunikację treflami (kolorem groźby podwójnej) pomiędzy rękami NS, czyniąc wyegzekwowanie zwycięskiego przymusu niemożliwym. Jeśli więc E wyjdzie przeciwko 6BA (6) w trefla, a w toku dalszej gry obrońcy nie popełnią większego błędu – szlemik zostanie obłożony.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS), 11 lew; 660 dla NS.

 następne rozdanie