Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

Komentarze Wojciecha Siwca do rozdań XII turnieju
Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2004, 13 grudnia 2004 roku 

 

pdf 3,6MB wersja do wydruku zip 600kB
   

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

   

953

K985

J1094

72

  

1082

J43

K2

Q10865

AK76

A10

A53

AK93
   

QJ4

Q762

Q876

J4

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 21+–23 PC w składzie zrównoważonym, oczywiście bez starszych czwórek

 

 

  Standardowa droga do standardowego kontraktu – powinna podążyć nią zdecydowana większość par WE uczestniczących w grudniowych Korespondencyjnych Mistrzostwach Polski 2004. Sekwencja ta w naturalny sposób ustawi finalny kontrakt z lepszej – silniejszej ręki E, kiedy to nawet pierwszy wist w kiery nie będzie dla rozgrywającego groźny. Niezależnie od ataku E powinieneś więc wziąć jedenaście lew. Jeżeli nie padnie wist kierowy, jedenastą wziątkę rozgrywający wyrobi sobie w pikach, gdyż kolor ten dzieli się 3–3. Natomiast gdyby kontrakt firmowy został ustawiony z dużo słabszej ręki W – ten ostatni gracz musiałby się zadowolić dziesięcioma lewami – pierwszy wist w kiery (gdyby taki padł, N ma bowiem atrakcyjną alternatywę karową) podegrałby bowiem ccA x w ręce E.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (E!), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

BA – 11 (E!).

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

   

KQ7652

K542

4

53

  

J9

Q76

QJ763

K108

A3

AJ108

9

AQ9762
   

1084

93

AK10852

J4

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

1

1

pas1

1

2 2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 alternatywą jest zgłoszenie 1BA

2 tylko 15 PC, ale układ 6–4 oraz śliczne miltony, E z powodzeniem może więc sobie pozwolić na rewers 2, wskazujący skład 6+–4

3 według rozwiązań klasycznych: trzymam kara, nie trzymam pików (gdy przeciwnicy licytowali dwa kolory, druga strona pokazuje/zgłasza swoje w nich zatrzymania), silna sugestia trapping-pasa karowego; ręka W jest w pełni warta takiej licytacji – poza stoperem karowym gracz ten ma przecież trzeciego króla w sześciokartowym longerze partnera oraz starszą figurę w jego kolorze bocznym

 

 

3BA to ze wszech miar prawidłowy kontrakt strony WE. Powiedzmy, że przeciwko tej grze obrońca S ściągnie A, a następnie wyjdzie w pika. E zabije D asem, zgra A, wejdzie na stół K, zaimpasuje kiery dziesiątką w ręce, wróci do dziadka 10 i będzie kontynuował stamtąd D... Od S spadnie druga 9, rozgrywający zdobędzie więc cztery wziątki kierowe, a w sumie skompletuje ich jedenaście: sześć trefli, cztery kiery oraz pika.

Na WE jest też do wygrania końcówka kierowa (po wistach A K – tylko dziesięć lew) oraz szlemik treflowy. Ten ostatni jest wszakże kontraktem dalekim od doskonałości, jego wygranie wymaga bowiem nie tylko korzystnej konfiguracji kierowej, ale też podziału trefli 2–2 oraz obecności W w ręce S. Po ściągnięciu przez obrońcę S A i wyjściu przezeń w pika rozgrywający zabije D asem, po czym będzie musiał dostać się do dziadka 10 (impasując graczowi S W), zaimpasować kiery, wrócić na stół K, wyimpasować do końca kiery, na czwartą kartę tego ostatniego koloru pozbyć się z dziadka pika, po czym przebić tam pika. Tylko w ten sposób E weźmie dwanaście lew: siedem atutowych (sześć w ręce plus przebitkę pika na stole), cztery kierowe oraz pikową.

 

Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 920 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 12 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (NS);

BA – 11 (WE).

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
   

103

K105

A765

Q1082

  

J865

Q63

8432

76

KQ

AJ2

KQJ

J9543
   

A9742

9874

109

AK

  

W

N

E

S

–

–

–

1 1

pas

1 BA2

pas3 (!)

2

pas

2 4

pas

pas

pas

      

1 otwarcie graniczne, prawie wszyscy posiadacze tej karty na pewno się jednak na nie zdecydują (dwa asy i król oraz układ 5–4 w kolorach starszych)

2 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

3 to E ma silne bez atu, jego honory są jednak zgrupowane w kolorach krótkich, a podstawowy longer jest słabiutki, jakakolwiek interwencja (kontrą), szczególnie w założeniach niekorzystnych, byłaby zatem krokiem mało racjonalnym, a wielce ryzykownym

4 negatywny wybór koloru

 

Teoretycznie rzecz biorąc, maksymalne kontrakty, jakie w tym niezbyt interesującym rozdaniu może zrealizować strona NS, to 1 oraz 1 (ponadto wychodzi jej 1), jej przeciwnicy powinni natomiast przegrać każdą grę, nawet na szczeblu prostego. W protokole będą zatem dominować obustronne wpadki, od czasu do czasu jakiś niewysoki kontrakt, nawet na szczeblu dwóch, zostanie jednak bez wątpienia zrealizowany.

 

Minimaks teoretyczny: 1 (NS), 7 lew albo 1 (NS), 7 lew; 80 dla NS

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!)

– 7 (NS);

– 7 (NS)

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
   

AJ92

6

KQ863

QJ5

  

Q74

A9743

A542

2

83

QJ85

J7

A10874
   

K1065

K102

109

K963

  

W

N

E

S

pas1

1

pas

1

pas

2

pas

pas

pas

      

1 nawet w dobie brydża totalnego nie jest to pierwszoręczne popartyjne otwarcie

 

 

Na zdecydowanej większości stołów pary NS utrzymają się w kontraktach 2 bądź 3. Po pierwszym wiście w singla trefl obrońcy zmontują przebitkę w tym kolorze, więc rozgrywający będą musieli zadowolić się dziewięcioma wziątkami. Bez przebitki treflowej możliwe jest wzięcie lew dziesięciu – trzeba tylko trafić D (oraz wyrobić kara).

Na nielicznych stołach WE podejmą walkę kierami. Mają wprawdzie aż dziewięć kart w tym kolorze, ale już ich kontrakt na szczeblu trzech (3) może zostać skontrowany i obłożony bez jednej, za bezcenne (dla przeciwników) 200. Wprawdzie na pierwszy rzut oka gracz W, grając w kiery, ma tylko cztery przegrywające (dwie w pikach, kierową oraz karową), nie zdoła jednak dokonać na stole aż trzech przebitek – pika oraz dwóch kar – kara będą bowiem przez S nadbijane (albo obrońcy temu w inny sposób wypromuje się dodatkowa wziątka atutowa; NS dostaną więc dwa piki, dwa kiery oraz karo). Obrona musi być jednak staranna – najlepiej, gdy NS odbiorą swoją lewę karową oraz dwie pikowe, po czym N wyjdzie w singla atu, a S nie położy króla na zagraną przez rozgrywającego z dziadka damę...

 

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
   

Q7

A932

A973

1042

  

K9642

KQ

65

AJ76

1085

876

KQJ8

985

AJ3

J1054

1042

KQ3
       

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas

pas

1 1

1

ktr.2

2

pas

pas

ktr.3

pas

3

pas

pas

pas

  

1 otwarcie trzecioręczne – dopuszczalne, acz nieobowiązkowe

2 kontra sputnik

3 nadwyżka siłowa

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

pas

2 1

pas

pas

pas

    

1 w Naszym Systemie E może też zgłosić półforsujące 1BA, a dopiero w następnym okrążeniu – po 2 ze strony partnera – zalicytować 2

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

pas

2 1

pas

pas

ktr.2

pas

3

pas

pas

pas

  

1 uwaga jak wyżej

2 ożywienie dopuszczalne, chociaż – ze względu na niekorzystne założenia – mocno ryzykowne

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

pas

pas1

1 BA2

pas

pas

2

pas

pas

pas

    

 

 

1 we Wspólnym Języku

2 11–14(15) PC

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

pas

pas1

1 BA2

pas

2 3

pas

2 4

pas

pas5 (!)

2

pas

pas

3 /ktr.

pas

pas

pas

      

 

1 we Wspólnym Języku

2 11–14 (15) PC

3 Stayman

4 cztery kiery

5 wchodzą też w grę inwitujące 3, w turnieju na maksy pas wygląda jednak racjonalnie

 

Można by dopisać jeszcze kilka sekwencji, jakie w rozdaniu tym mogą mieć miejsce. Wiele będzie też zależeć od przebiegu obrony i rozgrywki. Teoretycznie rzecz biorąc, strona NS ma tu do wzięcia osiem lew w kiery (WE nie zdołają wyrobić sobie i odebrać dwóch trefli, chyba że za cenę ustawienia gracza W na końcowej wpustce, kiedy to będzie on musiał wyjść spod K albo zagrać pod podwójny renons; rozgrywający odda więc – w najpopularniejszym wariancie rozwoju wydarzeń – pika, kiera, dwa kara i trefla, albo kiera, dwa kara oraz dwa trefle), WE natomiast skompletują siedem lew w piki (rozgrywający nie dostanie się do dziadka tyle razy, aby raz podegrać piki, a dwa razy trefle). NS mogą też zrealizować skromny kontrakt 1BA.

Teoretycznym minimaksem rozdania jest zatem kontrakt 2 (WE) z kontrą, lew siedem, 100 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE) z kontrą, 7 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
   

832

Q9763

Q2

A85

  

6

52

J76543

Q762

Q109754

AK4

K108

3
   

AKJ

J108

A9

KJ1094

  

W

N

E

S

–

–

1

1 BA1

pas

2 2

pas

2

pas

2 BA

pas

3 BA (!)/4

pas

pas

pas

  

1 15–18 PC, dobry opis ręki S (dużo lepszy od ewentualnej wywoławczej/objaśniającej kontry)

2 transfer na kiery

 

 

 

Ze względu na trzykrotne zatrzymanie w kolorze przeciwnika – pikach, S – mimo posiadania trzykartowego fitu kierowego oraz stosunkowo słabego dubla w karach – może się zdecydować na kontrakt 3BA. Teoretycznie rzecz biorąc, będzie to wybór dużo lepszy od 4, kiedy to pierwszy wist pikowy szybko obłoży tę końcówkę bez jednej (E zabije pierwszą rundę kierów, da partnerowi przebić pika, a ten zagra w kara). W praktyce los 3BA (S) będzie wszakże również zależał od pierwszego wistu i przyjętej przez rozgrywającego linii postępowania. Jeżeli W także wówczas wyjdzie w pika, S wyrobi sobie kiery i łatwo weźmie dziesięć albo jedenaście lew (w zależności od tego, czy trafi ttD; musi zaimpasować ją u W, i to bez wcześniejszego ściągania K). Jeżeli natomiast gracz W wyjdzie przeciwko 3BA (S) w swój najdłuższy kolor – kara, rozgrywający nie będzie mógł grać przez kiery, więc aby zrealizować kontrakt, musi zaimpasować D u W (i to zagrać na ten impas od razu w pierwszej rundzie koloru, bez uprzedniego ściągania K).

Najlepiej byłoby ustawić kontrakt bezatutowy z ręki N – wtedy dziesięć lew byłoby gwarantowane, a jedenastej wziątki definitywnie pozbawiłby rozgrywającego tylko i wyłącznie pierwszy wist karowy (!).

Minimaks teoretyczny: 4 BA (N!), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 9 (WE);

– 9 (NS);

– 10 (NS, WE!);

BA – 10 (N!).

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
   

982

J1086

72

K954

  

1054

A32

AJ9543

A

K63

94

KQ108

QJ87
   

AQJ7

KQ75

6

10632

  

W

N

E

S

–

–

–

1

1

pas

2 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 znakomity fit karowy rekompensuje pewien niedobór miltonów

Ten kontrakt położy tylko i wyłącznie pierwszy wist kierowy, po każdym innym ataku rozgrywający wyrobi sobie bowiem dziewiątą wziątkę na D (a ponadto weźmie sześć kar, kiera oraz A). A kiedy po dostaniu się do ręki K N wyjdzie w pika – E przepuści go do dziesiątki na stole....

3BA (WE) bez jednej, 100 dla NS, okażą się też praktycznym minimaksem tego rozdania (skontrować ten kontrakt nie będzie łatwo, nie mówiąc już o tym, że trzeba jeszcze będzie go obłożyć!). Strona NS, znacznie słabsza honorowo (16 PC : 24 PC), ma tu bowiem do wygrania kontrakt 3 (do oddania A, A, karo oraz przebitka albo druga lewa na honor w treflach). Najczęściej jednak udział tej pary w licytacji ograniczy się do pierwszoręcznego otwarcia gracza S 1.

 

Minimaks teoretyczny: 3 (NA), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
   

52

84

QJ1063

K1065

  

A63

A5

K54

98732

KJ1097

KJ1072

A2

Q
   

Q84

Q963

987

AJ4

  

W

N

E

S

pas1

pas

1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 4

pas

4 5

pas

pas

pas

    

1 ewentualne otwarcie zdecydowanie odradzam

2 Drury

3 5–5, może to być przymiarka do szlemika, tu jednak E poszukuje jedynie w ręce partnera lepszego niż pikowy (trzykartowy) fitu w kierach (czterokartowego)

4 zachęcające – jeżeli partner przymierza się do szlemika (cue-bid 4 albo 4 uzgadniałby zachęcająco kiery)

5 tym razem nie o to chodziło!

 

Oczywiście, nie ma tu bilansu na szlemika, trafnie rozwiązując kolor atutowy (niełatwe zadanie!) oraz kiery (to już stosunkowo proste), można wszakże zrealizować niewylicytowane dwanaście lew w piki. W tym celu trzeba jednak wyimpasować obrońcy S D (od razu – w pierwszej i drugiej rundzie tego koloru, bez ściągania króla),a także – w międzyczasie i później – zaimpasować, a potem zaekspasować K. Przykładowa skuteczna rozgrywka: przebicie drugiej lewy treflowej, W wkoło, 10 wkoło, D wkoło, blotka kierowa do asa, karo do króla, W i przebicie wstawionego przez S K asem pik, powrót do ręki przebitką treflową, K, dobre kiery, w końcu odegranie lewy na K (pięć lew pikowych w ręce, przebitka kiera na stole, cztery kiery w ręce, dwa kara). Takich szlemików licytować jednak nie polecamy!

Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 980 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 11 (WE);

– 12 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
   

QJ3

87

AKJ764

K6

  

964

AJ43

102

Q975

K10872

K10

8

AJ1083
   

A5

Q9652

Q953

42

  

W

N

E

S

–

1

2 1

ktr.2

2 BA3

3

pas

pas

3 4

pas

4 5

5 6

pas

pas

ktr.

pas

pas

pas

    

1 dwukolorówka piki i inny (niektórzy gracze stosują takie wejścia wyłącznie z kartą słabą bądź bardzo silną, ze średnią – taką jak tu – wchodzą zaś po prostu 1

2 "coś" w karcie, alternatywnie S mógłby zalicytować 2 , wskazując co najmniej dobre podniesienie do 3, nie chce wszakże zgubić kierów

3 wywołanie drugiego koloru partnera; W ma wprawdzie pełny fit pikowy, ale też jeszcze lepsze fity w treflach i kierach, pragnie więc zainwitować końcówkę (w piki, ewentualnie w kiery)

4 w kontekście poprzednich 2BA jest to sekwencja inwitująca

5 E – z ładnymi honorami i singlem w karach (pełne wyłącznie!) – przyjmuje zaproszenie partnera

6 S już dawno dostrzegł opłacalną obronę, teraz musi ją zrealizować

 

 

albo:

W

N

E

S

–

1

1 1

ktr.2

1 BA3

2

3 4

3

4 5

pas

pas

5 6

pas

pas

ktr.

pas

pas

pas

    

1 gdy E – z takiego czy innego powodu – nie może wejść 2

2 kontra sputnik

3 bilansowe podniesienie do 2

4 inwit do końcówki (przede wszystkim pikowej) na uzupełnienie treflowe

5 oczywiste przyjęcie

6 uwaga jak poprzednio

 

Aby zrealizować 4, gracz E będzie się musiał wykazać celną rozgrywką. Ponieważ jedyne pewne dojście do stołu – kierami, trzeba będzie wykorzystać do wykonania impasu treflowego, konieczne będzie rozgrywanie pików z ręki – na drugiego asa w u któregokolwiek z obrońców. Na przykład E przebije drugie karo i wyjdzie z ręki wysoką blotką pikową. N dostanie się do ręki W i zagra – optymalnie dla obrońców – w kiera. Rozgrywający utrzyma się wówczas w ręce K i będzie kontynuował małym pikiem, albo zabije D asem w dziadku, zaimpasuje trefle i wyjdzie blotką pikową....

Końcówka pikowa to kontrakt ostry i niebanalny w rozgrywce, zapisów 620 dla WE nie będzie więc zbyt dużo. Z teoretycznego punktu widzenia obrona tej gry pięcioma karami z kontrą jest jednak dla strony NS wysoce opłacalna. Gracz N odda bowiem wówczas tylko dwa kiery oraz dwa trefle, wpadnie więc jedynie bez dwóch, za 300.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą, 9 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (E!);

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 10 (WE);

BA – 5 (NS, WE!).

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
   

AQ1032

A6

763

AJ9

  

854

Q873

98

K643

KJ97

KJ1054

KQJ

7
   

6

92

A10542

Q10852

 

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

21

2

pas

3 2 (?!)

pas

pas

pas

  

1 w Naszym Systemie możliwa jest też odpowiedź pólforsującym 1BA (a dopiero w następnym okrążeniu zalicytowanie 2, co wskaże minimpodniesienie), a we Wspólnym Języku – pas (chociaż – z czterokartowym fitem – 2 są bardzo wskazane, choćby ze względu na blokujący aspekt tej odzywki; można też pomyśleć o blokujących 3)

2 3 to przede wszystkim rezultat mojego myślenia życzeniowego, z równym powodzeniem S może zgłosić 3 albo po prostu spasować

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

1

2 BA1

pas

3 1

pas

pas

pas

      

1 5+–5+ w młodszych, jeżeli rzecz jasna system pary NS dopuszcza po partii takie wejście (minimum honorowe, nie najlepsze longery)

2 lepiej, aby ewentualna przebitka kierowa w ręce N została dokonana blotką (karową) aniżeli honorem (treflowym)

 

albo:

W

N

E

S

–

–

1

2 BA1

3 2

ktr.3 (!)

pas

pas

pas

      

1 5+–5+ w młodszych, uwaga jak wyżej

2 po partii – z być może niepełnowartościowym K – działanie ryzykowne....

3 ... jako że N może takie 3 skontrować (ma bowiem silne bez atu, a wejście samemu na poziom czterech – mimo posiadania fitów w obu kolorach partnera – to jednak wielka niewiadoma...

 

 

To tylko kilka z wielu scenariuszy ewentualnego rozwoju wydarzeń w tym rozdaniu. Strona WE wygra w nim 2, jej 3 zostaną już jednak obłożone na przebitce pikowej (być może z kontrą). NS mają natomiast do wzięcia dziesięć lew w kara (po częściowym, tzn. dwukrotnym zaatutowaniu, zaimpasowaniu ttK i przebiciu w ręce N czwartej rundy tego koloru), dziewięć w trefle (w tym wypadku w żaden sposób nie uniknie się oddania lewy na K) oraz tylko siedem w piki (trzeba będzie wówczas oddać kiera, dwa kara oraz aż trzy lewy atutowe).

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
   

J1032

764

A92

K106

  

9875

AJ9

764

AQ2

K64

102

KQ853

J87
   

AQ

KQ853

J10

9543

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

2 1

pas

pas

pas2

      

1 karta za słaba na odpowiedź 1 i dopiero w drugim okrążeniu uzgodnienie kierów

2 skład 4333 nie jest idealny na ożywienie licytacji, przed partią jednak...

 

 

 

W tym rozdaniu licytacja będzie na ogół kończyć się na szczeblu dwóch. S łatwo wygra kontrakt 2, oddając dwie lewy atutowe, karową oraz dwie treflowe, a zapis 110 dla NS będzie w protokole najpopularniejszy. Teoretycznie rzecz biorąc, strona WE może opłacalnie obronić tę grę przeciwników dwoma pikami z kontrą, bez jednej, 100 dla NS, zarówno osiągnięcie tego kontraktu (ożywka kontrą gracza W i zapowiedzenie po niej przez E 2 – z trójki...), jak i zrealizowanie skutecznej rozgrywki (na bez jednej) nie będą wszakże należeć do zadań łatwych...

Minimaks teoretyczny: 2 (WE) z kontrą, 7 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
   

J964

QJ4

J1085

106

  

A1075

A32

KQ6

942

KQ2

109865

A4

A53
   

83

K7

9732

KQJ87

  

W

N

E

S

1

pas

1

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 BA4

pas

3 BA5

pas

pas

pas

1 12–14 PC w składzie zrównoważonym

2 PRO

3 maksimum rebidu (tu: ładne 13 PC), trzy kiery

4 forsing (po wskazaniu przez partnera nadwyżki), może się za nim kryć bardzo silna (szlemikowa) karta, tu jednak E bada możliwość zagrania końcówki w bez atu (mimo obecności na linii WE ośmiu kierów)

5 układ zrównoważony, praktycznie 4333, W wie, że partner ma pięć kierów (albo jest bardzo silny)

Nietrudno tu w naukowy sposób dojść do kontraktu 3BA. W teorii końcówka w kiery jest nieco od niego bezpieczniejsza (rozgrywający odda wówczas tylko dwie lewy atutowe oraz treflową, trzeci trefl ręki E zostanie natomiast wyrzucony na D). W praktyce na obie gry weźmie się dziesięć lew (co w turnieju na maksy nie jest faktem bez znaczenia). Jak już wspomniałem, do kontraktu firmowego można tu dojść w sposób stricte naukowy (jak w proponowanej sekwencji), dyskontując fakt, że obie ręce WE są zupełnie zrównoważone, a uzgodniony kolor kierowy nie jest najwyższej jakości.

Nawet, gdyby graczowi N przyszło do głowy zaatakować przeciwko 3BA (W) w trefla, rozgrywający zdobędzie dziesięć wziątek, jeżeli zabije asem drugą lewę treflową, a następnie wyrobi sobie kiery w taki sposób, aby nie dopuścić do ręki niebezpiecznego przeciwnika S, tzn. w pierwszej rundzie tego koloru wyjdzie z dziadka wysoką blotką i puści ją wkoło... (chyba że obrońca S wskoczy wówczas K, wtedy W zabije go asem, po czym obie kierowe lewy obrony odda w ręce życzliwego mu gracza N).

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 9 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
   

Q975

A643

53

QJ8

  

832

109

104

K109542

A64

KQJ752

AK82

==
   

KJ10

8

QJ976

A763

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas1

pas

pas2

    

1 niektórzy gracze S zgłoszą z tą ręką kontrę wywoławczą, moim zdaniem karta ta jest jednak na taką akcję nieco za słaba (tylko 11 PC i zaledwie trzy karty w drugim kolorze starszym – pikach)

2 tylko 9 PC i cztery kiery, zatem ożywka co najmniej wątpliwa

 

 

 

Grając Wspólnym Językiem, można się zdecydować na otwarcie 1 (chociaż zasadniczo – z tak układową ręką – otwarcie 1 jest zupełnie bezpieczne, a może okazać się wygodnym wstępem do dalszej licytacji dwustronnej):

W

N

E

S

–

pas

1

1

pas

1

pas

2

pas

2

2 1

pas

pas

pas

    

 

 

 

1 silny trefl na kierach

 

 

 

Nawet jeżeli strona NS włączy się – w ten czy inny sposób do walki – WE powinni utrzymać się ostatecznie w kontrakcie 2. Tylko pierwszy wist w singla atu – zabity przez N asem i połączenie kierów po raz drugi ograniczy rozgrywającego do ośmiu lew. Po każdym innym ataku (np. dosyć naturalnym wiście D) – rozgrywający przebije na stole blotkę karową i skompletuje dziewięć wziątek (wprawdzie N nadbije trzecią rundę kar asem i połączy atuty, ale wówczas S będzie dysponował sześcioma lewami kierowymi w ręce, dwiema karowymi oraz pikową).

Teoretycznie rzecz biorąc, optymalnym kontraktem strony WE są 2BA, nie sposób wszakże racjonalną drogą go osiągnąć. Tym bardziej że w praktyce częściówka kierowa skończy się prawie zawsze wzięciem przez rozgrywającego lew dziewięciu.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
   

72

105432

AQJ754

==

  

AK94

A86

9

KJ972

Q105

KJ

10632

AQ104
   

J863

Q97

K8

8653

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 1

3 2

pas

pas

3 3

pas

4 4

pas

4 5

pas

4 6

pas

4 BA7

pas

5 8

pas

6

pas

pas

pas

1 naturalne, możliwe starsze czwórki, forsing do dogranej

2 N stawia na siłę koloru (alternatywnie można zgłosić dwukolorowe 3)

3 naturalne, 5+–4

4 fit treflowy, zachęcające

5, 6 cue-bidy

7 Blackwood

8 w tym wypadku i przy uzgodnionych treflach: wskazanie jednej wartości

 

Bardzo dobry szlemik, nawet przy podziale atutów 4–0 nietrudny do wygrania. Dwanaście lew w trefle można wziąć na wiele sposobów, na przykład przebijając w ręce W trzy kara albo też przebijając u E trzeciego kiera oraz czwartą rundę pików (oczywiście, po wcześniejszym rozpoznaniu sytuacji w kolorze atutowym). Układ jest taki, że każda racjonalna linia postępowania doprowadzi rozgrywającego do skompletowania dwunastu wziątek.

Rzecz jasna, WE nie muszą dostać możliwości rozgrywania gry premiowej. Jeżeli jednak NS przelicytują 6 przeciwników obronnymi sześcioma karami, to po wistach treflowych bądź/i pikowych, niebezpiecznie skracających rękę N, kontrakt ten zostanie obłożony aż bez pięciu, z kontrą za 1100, a więc już dla strony NS nieopłacalnie. Teoretycznie rzecz biorąc, opłacalna byłaby natomiast obrona sześcioma kierami, która w każdych okolicznościach powinna zakończyć się wpadką tylko bez czterech, za 800 dla WE, nie bardzo sobie jednak wyobrażam racjonalną drogę do jej osiągnięcia. Ponadto powyższa konstatacja burzy mój wcześniejszy argument o sile koloru, okazuje się bowiem (i to nie po raz pierwszy), że lepiej gra się nieraz w kolor atutowy krótszy i słabszy aniżeli dłuższy i silniejszy (!).

Minimaks teoretyczny: 6 (NS) z kontrą, 8 lew; 800 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 12 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 11 (W!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
   

953

872

A9

AKJ94

  

A104

J

K854

108763

872

10943

QJ63

Q2
   

KQJ6

AKQ65

1072

5

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

2

pas

2

pas

3 1

pas

4 2

pas

4 3

pas

pas

pas

      

1 forsujące uzgodnienie kierów, ręka N jest zbyt urodziwa (dwa asy i król) na bezpośredni skok na 4

 

2 według najpopularniejszego w Polsce wariantu postępowania w takich sytuacjach – wskazanie krótkości treflowej

3 negatywne – zarówno ze względu na minimum honorowe, jak i w dużym stopniu spalone figury w treflach

 

Rozgrywający na pewno odda lewę kierową oraz A – aby więc skompletować jedenaście wziątek, musiałby w którymś momencie (a po pierwszym wiście w karo – stosunkowo szybko) zagrać trefle z góry (być może – w niektórych wariantach, tzn. bez pierwszego wistu karowego, dążąc do wyrobienia waleta trefl przebitką), aby na honory tego koloru wyrzucić z ręki dwie blotki karowe (E może przebić trzecią rundę trefli swoją pewną lewą atutową). W praktyce gracze S będą jednak raczej grać bezpiecznie na swoje, tzn. oddadzą karo, aby potem przebić na stole trzecią rundę tego koloru, planując przy tym, że na K zostanie wyrzucony z ręki czwarty pik. Jest to postępowanie jak najbardziej racjonalne, tym bardziej że przy podziale atutów 3–2 doprowadziłoby ono do wzięcia lew jedenastu (do oddania byłyby wówczas jedynie karo oraz A). Znacznie częściej niż 650 dla NS w protokole figurował zatem będzie zapis 620 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
   

10762

Q62

53

KJ52

  

KQ95

1084

108742

3

J843

AK97

QJ6

Q8
   

A

J53

AK9

A109764

  

W

N

E

S

pas

pas

1

2

pas

pas1

    

1 można zalicytować 3, jeżeli system dopuszcza tak słabe (przede wszystkim blokujące) podniesienia (a ręce silniejsze opisuje się w nim przez relayowe 2)

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

1

ktr.

pas

1 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 BA4

pas

pas

pas

  

1 negat

2 kontra objaśniająca w treflach

3 fit treflowy, góra negatu

4 łatwo doliczyć się dziewięciu lew na bez atu: sześciu treflowych, dwóch karowych oraz pikowej

 

 

3BA i 5 są na linii NS absolutnie wykładane, wniosek stąd, że karta S jest zbyt silna na proste wejście 2, które bardzo często obiegnie z pasami. Gracz S powinien zatem zgłosić w pierwszym okrążenie kontrę, a w następnym ujawnić jej objaśniający charakter oraz longera treflowego zapowiedzią 2. N – z górą negatu i znakomitym fitem treflowym – podniesie wówczas do 3, po czym S bez trudu doliczy się dziewięciu górnych lew na bez atu.

Obawiam się jednak, że w protokole dominować będą raczej zapisy 150 dla NS – za jedenaście lew na częściówkę treflową, ewentualnie – za dziewięć lew na częściówkę w bez atu...

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE);

– 7 (WE);

BA – 9 (NS).

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
   

9

AJ92

9652

J865

  

A32

764

AKQ874

A

J8

103

103

KQ109732
   

KQ107654

KQ85

J

4

  

W

N

E

S

–

pas

3

4 1

pas

pas

pas

  

1 według teorii licytacji, powinna to być zapowiedź nieco bardziej konstruktywna (na zasadzie, że po bloku nie ma bloku), po pasie partnera ma ona jednak po prostu charakter decyzyjny

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

3

4 1

5 (!!)/5 2

ktr.

pas

pas

pas

      

 

1 uwaga jak poprzednio

2 patrz komentarz niżej

 

 

 

S łatwo wygra 4 – niezależnie od tego, czy zagra kolor atutowy z góry (zagranie lepsze od alternatywnego, jakim jest impas waleta, przy singlowym i drugim walecie pikowym u W – szansa na taki układ wynosi ponad 16%), czy też w pierwszej rundzie zaimpasuje obrońcy E waleta (zagranie optymalne, zwycięskie – w porównaniu z poprzednim – przy W x x u E, a więc ponad 20% przypadków); tak czy owak oda bowiem jedynie pika, trefla oraz karo. WE mają niezwykle opłacalną obronę pięcioma treflami (bądź pięcioma karami), tylko bez jednej – z kontrą za 100 (do oddania dwa kiery i trefl; po zdjęciu przez obrońców dwóch kierów i zagraniu przez nich w pika – E ściągnie A, a potem na karo wyrzuci z ręki pika; natomiast grając 5 – z kontrą albo nawet bez niej – W powinien oddać trzy lewy kierowe! kiedy bowiem przeciwnicy zawistują trzy razy w ten kolor, rozgrywającemu nie wolno będzie dokonać przebitki w dziadku!). Dosyć trudno jest jednak wskazać zdecydowaną drogę parę WE do 5 (kontrakt dużo lepszy od 5) wiodącą, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy to otwarcie 3 przed partią pada często z "kotem w galarecie". Jeżeli wszakże WE mają ustalenie, że takie 3 przyrzekają solidny kolor, najlepiej siedmiokartowy, gracz W bez wątpienia zapowie po 4 S – 5, z jego perspektywy widać bowiem nawet wcale niemałe szanse na wygranie tego kontraktu (szczególnie, gdy obrońcy wyjdą w piki, a nie w kiery). W każdym razie jest to zapowiedź znacznie bardziej godna polecenia aniżeli ewentualna kontra, na którą nieliczni – mam nadzieję, gracze W się zdecydują. Prawdę mówiąc, z kartą W trudno jednak być choć trochę pewnym obłożenia kontraktu 4.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 10 lew albo 5 , 10 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
   

76

AJ103

K1075

J104

  

A2

Q98

Q8632

A65

J853

5

J9

KQ9872
   

KQ1094

K7642

A4

3

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

  

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

 

 

NS mają pełne wyłączenie treflowe, nie będą więc mieli żadnych problemów ze zrealizowaniem końcówki kierowej. Możliwe jest nawet wzięcie jedenastu lew, w tym celu konieczne byłoby jednak zaimpasowanie zarówno D (obrońcy W), jak i W (zawodnikowi E). Nie mówiąc już o tym, że – zwłaszcza po treflowych skrótach ręki S – taka rozgrywka byłaby po prosu niebezpieczna. Nic zatem dziwnego, że w protokole dominować będą zapisy 620 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 11 (NS);

– 9 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
   

KJ85

52

J753

Q42

  

Q10

64

Q1084

J9873

A42

AQJ103

AK92

K
   

9763

K987

6

A1065

 

 

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1

pas

1 BA1

pas

3 2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 półforsujące, od biedy można by nawet spasować

2 5+–4+, forsing do dogranej

3 dubel kierowy

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

1

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

3

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

 

1 alternatywą są 2 (a może nawet pas!), rebid 1BA może jednak ustawić grę w to miano z lepszej ręki (ze względu na D 10 u W)

2 silny trefl na kierach

 

 

 

Los kontraktu 3BA będzie zależał od pierwszego wistu. Jeśli N wyjdzie w pika (dosyć atrakcyjna opcja!), rozgrywający weźmie lewę w ręce i wyrobi sobie kiery, łatwo zatem skompletuje aż dziesięć wziątek (cztery kiery, cztery kara – jeśli, rzecz jasna, trafnie rozegra ten kolor – oraz dwa piki; obrońcy będą mogli odebrać jedynie K oraz dwa trefle). Po ataku karowym W zrobi tylko swoje, biorąc po cztery lewy w karach i kierach oraz A. Tylko gdyby e-N-owi jakimś cudem przyszło do głowy wyjść w trefla (!?), a jego partner zabiłby tę lewę asem i odwróciłby w piki, rozgrywający zaznałby goryczy porażki, i to bez dwóch (obrońcy wzięliby wówczas trzy piki, dwa trefle oraz K). W świetle powyższego wyraźnie widać, jak ważne było ustawienie kontraktu bezatutowego z lepszej ręki W, gdyby bowiem był on rozgrywany przez E – gracz S bez wątpienia (po licytacji, jaka miała miejsce) zaatakowałby w piki, co nieodwołalnie doprowadziłoby do położenia 3BA (E) bez dwóch.

Teoretycznie rzecz biorąc, optymalnym kontraktem strony WE jest jednak częściówka w kiery, na którą może ona wziąć dziewięć lew.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
   

754

1032

93

Q10973

  

KQ9863

5

Q7

K542

A102

AJ87

AKJ10

J8
   

J

KQ964

86542

A6

  

W

N

E

S

1 1

pas

2

pas

2

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 4

pas

4 5

pas

4 BA6

pas

5 7

pas

5 8

pas

6 9

pas

 6 pas

pas

pas

 

 

 

1 według dzisiejszych standardów, ręka zbyt silna na otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi

2 forsujące

3 naturalne, 4

4 szlemikowe uzgodnienie pików

5 krótkość kierowa

6 krótkość kierowa pasuje graczowi E dużo bardziej od karowej, zadaje więc on Blackwooda (w końcu partner dał pierwszoręczne otwarcie)

7 tu: jedna wartość na uzgodnionych pikach

8 atutowa

9 D plus boczny król

 

W ten sposób dojdzie do zalicytowania granicznego szlemika, który zostanie wygrany przy dobrze położonym A. Rozgrywający jest w stanie wyłapać czwartego waleta atu w ręce każdego z obrońców, 6 jest zatem w tym rozdaniu kontraktem o szansie realizacji minimalnie poniżej 50% (położy go bowiem także przebitka w pierwszej albo drugiej lewie). Po pierwszoręcznym, popartyjnym otwarciu gracza W 1 i wskazaniu przezeń dwukolorówki pikowo-treflowej oraz krótkości kierowej – jego partner do gry premiowej na pewno już jednak doprowadzi. Po czym jego otwierający szlemika bez trudu zrealizuje.

Tam natomiast, gdzie gracze W zdecydują się na otwarcie 2 (słabe dwa) albo 2 multi, para WE poprzestanie raczej na pikowej końcówce.

Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 1430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 12 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
   

A876

K72

QJ102

Q5

  

KJ2

10964

873

A103

93

AQ8

A9654

J94
   

Q1054

J53

K

K8762

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

1

1

1

ktr.1

2

pas

pas

3

ktr.2

pas

pas3

pas

      

1 kontra negatywna

2 mocno propozycyjna

3 z K przyjęcie kontry partnera jest bezdyskusyjne

 

Powyżej przedstawiłem najbardziej dla strony NS korzystny przebieg wydarzeń (oczywiście, nie na każdym stole musie do niego dojść). Teoretycznie górnym pułapem jej możliwości jest kontrakt 2, i to pod warunkiem, że rozgrywający tak rozwiąże kolor atutowy, aby oddać w nim tylko jedną lewę (tzn. zaimpasuje obrońcy W króla albo waleta). Tymczasem 3 (E) powinny zostać obłożone bez dwóch, z kontrą za 3000, obrońcy mają bowiem wówczas do wzięcia pika, kiera, trefla oraz dwie lewy atutowe. Ale uwaga! Jeżeli przeciwko 3 (E) z kontrą S zaatakuje małym pikiem (w końcu będzie to kolor uzgodniony tej strony), a rozgrywający w mig dostrzeże grożącą mu wpadkę bez dwóch, to doda ze stołu 2 (!) – próbując w ten sposób wybronić się tylko bez jednej (za ewentualną wpadkę bez trzech para WE otrzyma bowiem notę porównywalną z tą za wpadkę bez dwóch). Potem E wykona jeszcze impas waletem pik i na K wyrzuci z ręki blotkę kierową, ostatecznie wpadnie więc tylko bez jednej, za 100 (oddając pika, trefla oraz trzy lewy karowe). Jaki stąd wniosek? Stosuj się do starej, wielokrotnie sprawdzonej zasady, że – dysponując przewagą siły nad przeciwnikami – należy przeciwko ich częściówkom z kontrą zawsze wistować w atu! W tym wypadku po ataku K gracz S na pewno już nie wyjdzie małym pikiem i 3 z kontrą zostaną łatwo obłożone bez dwóch, 300. A to przyniesie parze NS notę zbliżoną do maksymalnej.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (W!) z kontrą, 7 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 7 (W!).

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
   

74

K10872

K87

AKJ

  

QJ9532

A

6532

32

K1086

9654

AQ9

75
   

A

QJ3

J104

Q109864

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas1

2 2

3 3

4 4

ktr.

pas

pas

pas

  

1 grającym Wspólnym Językiem odradzam drugoręczne otwarcie 2

2 słabe dwa

3 nieco zbyt słaby kolor, zapowiedź lepsza jednak od alternatywnej kontry wywoławczej

4 prawo lew łącznych mówi, że posiadając dziesięć atutów, należy grać na szczeblu czterech, bez względu na założenia; oczywiście niedowiarkowie bądź bardziej lękliwi zawodnicy E podniosą tylko do 3, po których S zapowie 4 i ... piłka powróci do E

 

W

N

E

S

–

–

pas

pas1

2 2

2 3

4 4

ktr.

pas

pas

pas

  

 

1 uwaga jak wyżej

2 multi

 

 

3 nieco zbyt słaby kolor kierowy, alternatywna kontra (wywoławcza do hipotetycznych pików rozgrywającego) mogłaby jednak mocno utrudnić ewentualne uzgodnienie rozłożonych 5–3 kierów (podobnie jak w poprzednim wypadku)

4 partner ma na pewno piki, stąd skok na 4; oczywiście i tu można by wprawdzie zadowolić się 3, S zgłosiłby wszakże wówczas 4 i ... piłka powróciłaby do E

 

 

4 zostałyby bez trudu zrealizowane – N oddałby tylko asa atu oraz dwie lewy karowe (a gdyby po dostaniu się do ręki A W nie wyszedł w kara – rozgrywający zrobiłby dwie nadróbki). Obrona czterema pikami – mimo niekorzystnych dla strony WE założeń – okaże się zaś wielce opłacalna. Rozgrywający odda wówczas jedynie asa atu, dwa trefle oraz karo, czyli wpadnie zaledwie bez jednej, z kontrą za 200.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 200 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 10 (NS);

– 9 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
   

QJ

A754

Q843

987

  

K1053

Q1092

65

A63

96

KJ3

AK92

KQJ4
   

A8742

86

J107

1052

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 BA1

pas

pas

pas

1 dwie dziesiątki wzmacniają kartę W na tyle, że zapowiada on bezpośrednio 3BA

 

 

 

Kontrakt standardowy, ze zrealizowaniem którego nie będzie żadnych problemów. Dobrą notę zapewni jednak stronie WE dopiero zrobienie minimaksowej nadróbki, w widne karty – ze względu na dobrze położonego ppA – banalnej. Jeżeli jednak przeciwko 3BA (E) obrońca S wyjdzie w blotkę pikową, a rozgrywający nie zadysponuje ze stołu króla (tylko wskoczenie wówczas K gwarantuje wzięcie dziesięciu lew!), to N weźmie lewę damą albo waletem pik i odwróci w karo. I nie będzie już żadnej szansy na nadróbkę, po nieuniknionym dojściu do ręki A prawy obrońca będzie bowiem kontynuował karem, a potem jego partner wskoczy A i odbierze lewę karową.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 9 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
   

92

AJ754

A1083

62

  

K8763

83

75

K953

A

KQ10962

K94

AJ7
   

QJ1054

==

QJ62

Q1084

  

W

N

E

S

pas

pas

1

1

1 BA1

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

1 W ma za niskie blotki w pikach na trapping-pasa

 

 

 

 

 

Gdyby wszakże gracz W zdecydował się po 1 e-S-a spasować, jego partner ożywił licytację kontrą, a W ukarnił ją – kontrakt 1 z kontrą mógłby zostać obłożony jedynie bez jednej, za 100. Tymczasem końcówka kierowa na WE – mimo podziału atutów w rękach obrońców 5–0 powinna zostać łatwo zrealizowana. Powiedzmy, że przeciwko
4 (E) S odda naturalny wist D. Rozgrywający weźmie lewę A w ręce, po czym będzie musiał ściągnąć A, a następnie wejść na stół K, odegrać K, by wyrzucić nań z ręki W, i zagrać z dziadka w karo – do króla w ręce. Jeżeli po dostaniu się do ręki karem N nie zagra dwa razy w atu, rozgrywający przebije w dziadku trzecią rundę kar. Poza karem E odda wówczas tylko dwie lewy atutowe – na W i na A. A jeżeli po wzięciu lewy karowej obrońca N ściągnie A i będzie kontynuował małym kierem, E utrzyma się w dziadku 8, przebije w ręce pika albo albo trefla (dziewiątką atu), po czym odejdzie karem. W tym momencie rozgrywającemu pozostaną w ręce tylko trzy karty: K D 10, będzie więc musiał zdobyć na nie ostatnie trzy wziątki.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 10 (WE);

– 7 (E!);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 25: rozdawał N, po partii WE.
   

9

A10952

AJ43

832

  

KJ876

KQ4

52

K74

5

J763

K876

Q965
   

AQ10432

8

Q109

AJ10

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

pas

pas

  

1 w Naszym Systemie półforsujące (nawet po uprzednim pasie), we Wspólnym Języku naturalne, nieforsujące; alternatywą – jako że N jest po pasie – jest odpowiedź 2.

 

 

 

Na zdecydowanej większej stołów ostatnich w tym roku Korespondencyjnych Mistrzostw Polski ostatecznym kontraktem będą w tym rozdaniu 2 (S). Rozgrywający powinien je zrealizować, szczególnie wówczas, gdy dwa dojścia do dziadka (kierowe i karowe) wykorzysta do dwukrotnego zaimpasowania trefli. Obrońca W przebije trzecią rundę kar, po czym będzie musiał skrócić rozgrywającego kierem, a w końcu samemu zagrać w piki. S powinien więc wziąć cztery lewy atutowe w ręce, co wraz z kierem, karem oraz dwoma treflami zapewni mu wymagane osiem wziątek. Zwycięska rozgrywka powinna być tzw. samograjem, tym bardziej że w praktyce najprawdopodobniej obrońcy wcześnie skrócą rękę rozgrywającego kierami, a złośliwy rozkład atutów także dosyć szybko się ujawni.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (E!);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
   

AK42

AK987

==

KQ74

  

953

J10

KQ5

J10532

QJ7

==

AJ10762

A986
   

1086

Q65432

9843

==

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 1

ktr.

3

pas2

pas

ktr.3

pas

4 4

pas

4 5

pas

5 6

pas

5 BA7

pas

6 8

pas

6 9

pas

pas

pas

      

1 alternatywą jest odpowiedź 1BA (szczególnie w turnieju oraz wówczas, gdy otwarcie
1 może być dane z tylko czterema kartami w tym kolorze)

2 karta zbyt słaba honorowo na zgłoszenie z nią w tym momencie 3, zwłaszcza że partner może mieć kontrę objaśniającą na treflach

3 wtórna kontra wywoławcza

4 teraz już skok na 4 jest w pełni uzasadniony (partner jest silny, poza tym wywołuje wszystkie trzy – poza karami – kolory)

5 cue-bid na uzgodnionych kierach, gdyby N miał silną kartę na pikach, pokazałby ten kolor – być może z przeskokiem – w poprzednim okrążeniu

6 cue-bid

7 pytanie o asy

8 brak asów

9 gdyby S ujawnił asa – bez wątpienia treflowego (chociaż na dobrą sprawę nie było to – z bilansu rozdania – możliwe) – N zapowiedziałby wielkiego szlema w kiery

 

Rozkłady są dla strony NS korzystne – A znajduje się w ekspasie, a piki dzielą się 3–3, rozgrywający zrobi więc nielicytowanego (a na niektórych stołach nawet licytowanego!) wielkiego szlema. S weźmie sześć lew kierowych w ręce, trzy przebitki na stole, trefla (po zaekspasowaniu graczowi E asa w tym kolorze), dwa honory pikowe oraz fortę w tym ostatnim kolorze (wyrobioną przebitką – po uprzednim pozbyciu się jednego z pików ręki na wyrobioną figurę treflową).

Gdyby atuty były rozłożone 1–1, do wzięcia trzynastu lew wystarczyłby udany ekspas treflowy, podział pików 3–3 nie byłyby wówczas konieczny.

Minimaks teoretyczny: 7 (NS), 13 lew; 2210 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (E!);

– 13 (NS);

– 9 (NS);

BA – 6 (NS).

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
   

1082

2

AKJ3

AQJ98

  

K96

J7

Q10862

K74

AQJ4

K9863

94

102
   

753

AQ1054

75

653

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

1

pas

pas

ktr.

pas

pas (!)

pas

      

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

1

pas

pas

ktr.

pas

pas (!)

pas

      

Jeżeli E wejdzie 1, to otwierający na pozycji re-open zapowiedź tę wznawiająco skontruje, a jego partner kontrę ukarni. Po starannej obronie, rozpoczętej koniecznie pierwszym wistem treflowym albo karowym, gracze NS wezmą dwa trefle, dwa kara oraz cztery lewy atutowe, co będzie równoznaczne z obłożeniem kontraktu przeciwników bez dwóch, za 300. Będzie to dla strony NS rezultat zbliżony do maksymalnego, za grę własną byłaby ona bowiem w stanie uzyskać dużo mniej punktów – ma bowiem tylko do wzięcia dziewięć lew w trefle (do oddania trzy piki i trefl) oraz osiem lew w bez atu (do oddania cztery piki i trefl). Żadna tych z rozgrywek nie będzie przy tym bezproblemowa.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
   

KJ532

K

J108

Q842

  

A

AJ932

752

J1096

104

764

AQ963

AK3

Q9876

Q1085

K4

75
 Albo:    

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

1

pas2

1 BA2

pas

2 3

pas

2 4

pas

4

pas

pas

pas

1 wejście 1 – ze względu na dosyć słaby kolor i niekorzystne założenia – należy ocenić jako problematyczne

2 12–14 PC

3 PRO

4 maksimum rebidu (tu: niebrzydkie 13 PC), trzy kiery

 

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

1

1

ktr.1

3

4

pas

pas

pas

 

 

1 kontra poparcie – wskazanie trzech kierów

 

 

Myślę, że większość par WE osiągnie w tym rozdaniu końcówkę kierową. Najczęściej rozgrywający wykonają wszystkie impasy: kierowy – dziewiątką, a potem waletem, karowy – dziewiątką, a potem damą, a nawet – w razie konieczności, choć nigdy nie będzie to absolutnie koniecznie – treflowy. Oddadzą więc dwa kiery oraz karo, czyli zrobią swoje. Takie właśnie rozwiązanie kolorów czerwonych jest poprawne z punktu widzenia rozgrywki pojedynczego koloru – aby zmaksymalizować szanse na wzięcie czterech lew kierowych (przy podziale koloru 3–2, podzielonych figurach, bądź obu u S, i dziesiątce w ręce S) oraz czterech kar (przy królu u N oraz przy królu znajdującym się u S, ale jednocześnie przy walecie z dziesiątką w ręce N).

W widne karty można wszakże, grając w kiery – wziąć lew jedenaście. W tym celu należałoby jednak w pierwszej rundzie atutów ściągnąć asa albo zagrać z obu rąk małe blotki ( a potem zaimpasować kiery w ręce dziewiątką, a w następnym okrążeniu – waletem). W praktyce zawodnicy W, rozgrywający końcówkę kierową, będą jednak brać – na ogół – lew dziesięć.

Obrona czterech kierów czterema pikami nie będzie już opłacalna, ale wyłącznie ze względu na niekorzystne dla strony NS założenia (bez dwóch, z kontrą za 500).

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 11 (WE);

– 8 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
   

K542

KQ64

Q85

65

  

AQJ1096

1075

AJ97

==

8

J98

10632

KQ983

73

A32

K4

AJ10742
 Wspólny Język:

 

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas

pas

1

1

ktr1

pas

2

2 2

ktr.3

pas

pas

pas

      

1 kontra sputnik

2 z taakimi pikami W powtarza ten kolor (a nie licytuje 2)

3 w pikach tylko cienki czwarty król, ale też aż 10 PC (choć otwarcie partnera padło na trzeciej ręce)

 

W

N

E

S

–

pas

pas

2

2

ktr1

pas

3

pas

pas

ktr.

pas

pas

pas

    

 

 

1 wywoławcza

 

 

 

Oczywiście licytacja może też potoczyć się bardziej pokojowo. Po starannej obronie 2 (W) powinny zostać obłożone bez jednej, broniący wezmą bowiem trzy kiery, pika oraz dwa kara (nie wolno im wszakże ani razu zagrać w kara ani też dać rozgrywającemu lewy na uprzednio wyrobioną mu figurę treflową). Dużo łatwiej będzie wyegzekwować należną broniącym wpadkę bez jednej w przypadku kontraktu 3 ( z kontrą lub bez niej), np. w postaci lewy na A, pikową przebitkę, A oraz jeszcze trzech atutów.

Jeżeli zaś chodzi o teoretycznego minimaksa rozdania, to jest nim niełatwy do osiągnięcia kontrakt 2 z ręki S (!), lew osiem, 110 dla NS. 2 z bardziej naturalnej ręki N położy natomiast pierwszy wist figurą treflową.

Minimaks teoretyczny: 2 (S!), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 8 (S!);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
   

KJ83

52

J109

J984

  

A10654

Q6

5

AQ532

2

KJ983

Q873

K107
 

 

 

 

albo:

  

Q97

A1074

AK642

6

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

2 1

pas

3 2

pas

pas3

3

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka piki i inny

2 do koloru partnera

3 piki i trefle

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

pas

1

1 1

1 BA

pas

pas

2

2

3

3

pas

pas

pas

  

 

1 jeżeli w systemie pary WE wejście 2 przyrzeka kartę słabą albo bardzo silną (bądź jest to dwukolorówka na starszych)

 

 

 

W obu wypadkach NS powinni przelicytować 3 przeciwników trzema karami, ale ten ostatni kontrakt nie zostanie raczej skontrowany. 3 na WE będą najprawdopodobniej realizowane, na tej linii są też możliwe do wygrania 2, tymczasem na 3 NS mają szanse wpaść tylko bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (E!);

BA – 6 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
   

QJ982

74

103

10852

  

K7

K108

Q742

QJ97

A1064

A96532

K8

6
   

53

QJ

AJ965

AK43

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

pas

1

pas

2 1

pas

4

pas

pas

pas

    

1 Drury

 

 

 

 

 

 

Tak – lub bardzo podobnie – potoczy się licytacja na większości stołów. Przeciwko 4 (E) S ściągnie A, po czym wyjdzie – optymalnie – D. Jeżeli rozgrywający – po zabiciu tej lewy K – zagra na przebicie w dziadku dwóch pików, obrońca S dostanie wziątkę na W (oraz A), kontrakt zostanie więc zrealizowany bez nadróbki. Możliwe jest jednak wzięcie jedenastu lew w następujący – dosyć elegancki – sposób. Otóż rozgrywający może zrobić D asem w ręce (albo K na stole, a następnie przejść do ręki A) i wyjść stamtąd blotką karo – spod drugiego króla (!). Postawi to obrońcę S przed dylematem Mortona Forka. Jeśli wskoczy on na blotkę karo asem, przeciwnik ściągnie drugi raz atu (jeśli jeszcze tego nie uczynił), zgra K, K oraz A, przebije w dziadku pika, a ostatniego pika z ręki pozbędzie się na D. A jeżeli gracz S lewy na A nie weźmie, rozgrywający utrzyma się D na stole i na D wyrzuci z ręki K (!). A potem ściągnie drugi raz atu, zgra topy pikowe, przebije w dziadku pika, a ostatniego pika z ręki wyrzuci się na W.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (E!);

–11 (WE);

– 8 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
   

A107

J743

543

K106

  

KQJ9

K

A109

Q9872

8432

A1095

Q

J543
   

65

Q862

KJ8762

A

  

W

N

E

S

1 1

pas

1 2

2

pas

pas

ktr.2

pas

2

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

1 także we Wspólnym Języku, trefle W są bowiem zbyt słabe na otwarcie 2

2 kontra wywoławcza

 

 

 

Kto ma piki, ten ma władzę – wprawdzie 3 można już było obłożyć bez jednej (z kontrą za 200!), ale 3 zostaną pewnie zrealizowane. I to najczęściej z nadróbką, dziesiątej lewy definitywnie pozbawiłby bowiem gracza W jedynie pierwszy wist treflem różnym od króla (!). W toku dalszej gry N dostałby się do ręki asem atu (musiałby jednak zabić pierwszą rundę pików), po czym podałby swojemu partnerowi przebitkę treflową.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
   

Q942

K10

J74

K1074

  

AKJ65

A82

5

J963

3

9543

KQ1092

AQ8
   

1087

QJ76

A863

52

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

2

pas

2 1

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 pytanie

2 cztery kiery, brak trzech pików

 

 

 

 

 

3BA (WE) to kontrakt lekko podlimitowy – tylko 24 PC i brak koloru ośmiokartowego – możliwy jednak zawsze do wygrania. Tym bardziej że obrońca N prawie każdym wistem poda rozgrywającemu pomocną dłoń. Nawet jednak jeśliby ten gracz oddał mało prawdopodobny, ale optymalny dla obrony atak K – rozgrywający wziąłby tę lewę asem, po czym zagrałby blotkę karo – do dziesiątki w dziadku (W). Ponieważ N posiada trzeciego W, kara dałyby cztery lewy, a poza tym W wziąłby też dwa piki oraz dwie lewy treflowe (impasując w tym ostatnim kolorze króla). Ponadto – po zdobyciu lewy na A obrońca S mógłby ściągnąć co najwyżej jeden honor kierowy, a następnie musiałby wyjść w pika – aby zerwać komunikację tym kolorem pomiędzy rękami WE. Gdyby bowiem tego zaniechał, w końcówce jego partner znalazłby się w pikowo-treflowym przymusie (w większości wariantów byłby to przymus wpustkowy), skutkiem którego rozgrywający zrealizowałby swój kontrakt z nadróbką.

Także każdy inny wist poza K umożliwiłby graczowi W wzięcie dziesięciu lew.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew, 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

BA – 9 (WE).