Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2006

1 kiery i czterokartowy fit pikowy

Większość par WE bez wątpienia znajdzie się w tym rozdaniu w końcówce pikowej. Jeżeli obrońcy szybko zdejmą dwa trefle (i kiera), to rozgrywający – aby wziąć dziesięć lew – będzie musiał trafić D. A to raczej mu się nie uda. Jeślo zaś broniący trefli nie odbiorą, sytuacja rozgrywającego zdecydowanie poprawi się. Gracz E zaekspasuje wówczas obrońcy S króla karo, po czym na dobre kara pozbędzie się ze stołu dwóch trefli. A potem zagra kiera do waleta, odda obrońcom lewę treflową i przebije na stole kartę tego ostatniego koloru. Weźmie wiec co najmniej dziesięć lew, a gdy w końcówce spadnie nań natchnienie, aby zaimpasować obrońcy N damę pik, zdobędzie nawet bezcenną jedenastą wziątkę.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 6 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

BA – 8 (WE).

albo:

Kolejny interesujący pojedynek w strefie zapisu częściowego. Jeśli gracz N pozwoli przeciwnikom rozgrywać niewysoki kontrakt 2, gra ta powinna zostać zrealizowana. Wprawdzie na pierwszy rzut oka rozgrywający ma do oddania tylko po jednej lewie w każdym z kolorów, kłopoty z komunikacją oraz trudności z wyrobieniem pików sprawią, że będzie on musiał oddać obrońcom jeszcze jedna lewę.

A kiedy gracz N przelicytuje 2 przeciwników trzema treflami, staną się one najprawdopodobniej kontraktem ostatecznym. A ten – po naturalnym ataku pikowym – zostanie położony bez jednej. Grę tę będzie jednak trudno skontrować, więc wpadka za 50 okaże się wysoce opłacalną obroną zapisu 110, jaki zdobyliby gracze WE, realizując 2.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (S!);

– 7 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

Jeśli W wyjdzie przeciwko 1BA (S) W, to ten mało elegancki kontrakt zostanie zrealizowany z nadróbką. Rozgrywający zdobędzie bowiem pierwszą lewę singlową D na stole, po czym wyrobi sobie kara. Natomiast po pasywnym wiście w pika albo w trefla bądź spektakularnym ataku K (!) rozgrywający zostanie ograniczony do zadeklarowanych siedmiu wziątek.

Gracze NS znaleźliby się w znacznie lepszej sytuacji, gdyby udało się im uzgodnić któryś z kolorów młodszych, zarówno w trefle, jak i w kara są bowiem w stanie wziąć aż dziesięć lew. Nie jest to jednak w zasadzie możliwe – S musi przecież otworzyć 1BA, a jego partner jest zbyt słaby, aby poszukiwać innego kontraktu. Natomiast transfer na kara 2BA wymagałby od gracza N posiadania co najmniej sześciu kart w tym kolorze. Z drugiej strony N ma siedem miltonów, a jego singleton to dama, nie obawia się zatem zbytnio kontraktu 1BA.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 7 (NS).

WE wygraliby swoje 2 z nadróbką, raczej jednak nie przepchną się już w 3 – są bowiem wyraźnie słabsi, nie posiadają też dziewięciu atutów, a żadna z ich rąk nie zwiera singletona.

Oba kontrakty strony NS, do jakich może dojść po ożywieniu licytacji przez N – 2 (S) i 3 (S), powinny zostać obłożone. Obrońcy ściągną bowiem dwa kiery i trzy kara (jeżeli W zagra dwa razy w kiery, to potem będzie musiał kontynuować W!), a następnie – w przypadku kontraktu 2 zagrają trzeci raz w kiery, aby skrócić stół. W ten sposób gracz E zdobędzie kładącą grę lewę na blotkę atu. Tak 2, jak i 3 nie zostaną jednak skontrowane, wpadka bez jednej, za 100, okaże się więc opłacalną obroną wykładanych 3, za zrealizowanie których gracze WE zapisaliby sobie 140 punktów.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (NS);

BA – 5 (WE).