Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2006
wyniki

frekanse

12 turniej w dniu 11 grudnia 2006

Komentarze Wojciecha Siwca do rozdań 12 turnieju
Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006. 

 

0,6MB  

wersja do wydruku

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.                  Nasz System:

1

  

K

73

Q987632

943

  

983

AQ2

KJ

KQJ76

AQJ105

K10965

A

82
   

7642

J84

1054

A105

 

 

 

 

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

2

pas

2

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 3

pas

4 4

pas

4 5

pas

4 6

pas

pas

pas

    

1 forsujące

2 układ 5+–5+

3 zachęcające uzgodnienie pików

4 krótkość (mimo że jest to singlowy as – po ujawnieniu przez E układu 5–5 nie ma on już jednak żadnej szansy, aby uchylić się od pokazania singletona)

5 cue-bid

 

A nawet jeśli gracz W zdecyduje się na zrobienie jeszcze jednego kroku naprzód i na przykład zada Blackwooda, dowie się, że brakuje im dwóch wartości, i licytacja wygaśnie na szczeblu pięciu (5).

To, że w rozdaniu tym stronie WE wychodzą aż trzy szlemiki: 6, 6 i 6BA (a ich 6 obkłada się jedynie na pikowej przebitce), spowodowane jest korzystnymi rozkładami: singlowy K leży pod impasem, a trefle dzielą się 3–3. Ten drugi czynnik sprawia, że 6BA jest tu lepszą grą niż 6 czy nawet 6, które położą złe rozkłady w kolorze atutowym. Inna sprawa, że grając szlemika w bez atu, rozgrywający nie zdoła w pełni wykorzystać swoich szans – a to ze względu na problemy z komunikacją oraz niemożność bezpiecznego sprawdzenia rozkładu trefli. Gdy obrońcy dwukrotnie przepuszczą mu ten kolor, zagranie weń po raz trzeci będzie niebezpieczne i raczej trzeba będzie przerzucić się na piki. Jak już jednak wspomniałem, rozkłady są bardzo sprzyjające, więc żaden z rozgrywających na ostatnim tegorocznym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski nie powinien mieć najmniejszych problemów z wzięciem dwunastu lew, tak w kolor (będą bowiem dominować gry w piki), jak i – ewentualnie – w bez atu.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (WE), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 7 (WE);

– 12 (WE);

– 12 (WE);

BA – 12 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

J1096

J10632

63

63

  

AQ42

A98

Q1087

A7

3

Q54

AJ54

KQ982
   

K875

K7

K92

J1054

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

1 1

pas

1

pas

2 2

pas

2 2

pas

2 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 można też otworzyć 1

2 według wskazań “nowoczesnych” dopuszczalny jest też rebid 1BA

3 pytanie

4 dół rebidu, brak trzech pików

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

pas

1 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

1 według wskazań “nowoczesnych” dopuszczalny jest też rebid 1BA

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 BA4

pas

pas

pas

 

1 5–4 w sile 12–17 PC lub 5–4 w sile 12–14 PC

2 czwarty kolor

3 5–4 (wszystkie inne odpowiedzi, no może z wyjątkiem 2, przyrzekałyby układ 5–4)

4 partner wykluczył posiadanie trzech pików, 3BA należy zatem uznać za kontrakt statystyczny

 

 

Przeciwko standardowym 3BA (W) gracz N wyjdzie najprawdopodobniej blotką kierową. Rozgrywający powinien przepuścić kiera do ręki, co przy istniejącym układzie da mu dodatkową wziątkę w tym kolorze. Dziewięć lew będzie już pewne, w drodze do nich W wykona więc impas karowy. Jeżeli następnie kierową kontynuację ze strony gracza S rozgrywający odważnie zabije asem, zaś po jego odwrocie w pika zrobi w ręce impas damą; a potem wyrobi sobie fortę treflową (po wzięciu trefla S nie będzie już dysponował pikiem), skompletuje aż jedenaście lew. Jeśli natomiast druga runda kierów zostanie przepuszczona, W bezpiecznie – jak się okaże – wyrobi sobie dziesiątą wziątkę w treflach (da mu ją też niebezpieczny impas pikowy).

Inna, bardziej korzystna dla obrony ewentualność: jeżeli przeciwko 3BA (W) gracz N odda bezpieczny wist W, rozgrywający będzie mógł wziąć tylko dziesięć lew, a i na nie będzie się musiał solidnie napracować. W weźmie pierwszą lewę D (lub A, jeśli S wstawi na trzeciej ręce króla) i zaimpasuje kara. Po wzięciu lewy na K prawy obrońca powtórzy pikiem. Rozgrywający musi pika przepuścić, zabić dopiero następną lewę w tym kolorze, a następnie ściągnąć kara oraz honory treflowe i wpuścić gracza S czwartą rundą tego ostatniego koloru. I w dwukartowej końcówce S będzie musiał wyjść spod K, dając przeciwnikowi dziesiątą wziątkę na D w dziadku.

Reasumując, możliwe są w tym rozdaniu rozmaite rozwiązania, zależne przede wszystkim od poczynań broniących. Rozgrywający kontrakt firmowy będą brali od dziewięciu do jedenastu lew, a najczęściej – jak sądzę – dziesięć.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE); 10 lew; 430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 11(WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

1087

A106

82

QJ1083

  

KQ964

953

963

72

5

QJ872

K10754

A6
   

AJ32

K4

AQJ

K954

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

Kolejny kontrakt standard. Obawiam się, że standardowy będzie też atak ze strony gracza E blotką kierową – jedyny, po którym rozgrywający łatwo zdobędzie jedenaście lew (cztery treflowe, trzy kierowe, trzy karowe – po impasie króla w tym kolorze, oraz pikową). Po każdym innym ataku N zdobyłby tylko lew dziesięć.

A gdyby rozgrywającym kontraktu 3BA został gracz S, jedynie pierwszy wist pikowy (tak figurą, jak i blotką) pozwoliłby mu na zrobienie dwóch nadróbek, po każdym innym ataku rozgrywający zdobyłby tylko i wyłącznie zawsze mu należne dziesięć wziatek.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS); 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

Q1084

A95

QJ2

Q97

  

AJ753

J762

5

1054

-

1083

AK10864

A632
   

K962

KQ4

973

KJ8

  

W

N

E

S

pas

pas1

1

pas2

1

pas

2

pas

pas

pas

    

1 zbyt słaba karta na otwarcie z nią licytacji

2 dopuszczalna jest z tą ręką kontra wywoławcza, zwłaszcza w turnieju na maksy

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas1

1

ktr.2

1

ktr.3

2

2 4

pas

pas

pas

  

1 zbyt słaba karta na otwarcie z nią licytacji

2 szczególnie w turnieju na maksy dopuszczalna jest z tą ręką kontra wywoławcza

3 kontra karna, cztery–pięć pików, przede wszystkim na okoliczność, gdyby W zablefował

4 typowo przepychowe, na zasadzie, że skoro się powiedziało “a”...

 

Teoretycznie rzecz biorąc, w rozdaniu tym wszelkie działania licytacyjne obu stron będą typowym wyścigiem o wpadkę. Już 2 strony WE powinny zostać łatwo obłożone, obrońcy mają bowiem wówczas do wzięcia trzy kiery, dwa trefle i lewę atutową. Ale wystarczy, że przeciwko 2 (E) S wyjdzie w pika i na A zostanie wyrzucony z ręki kier, rozgrywający zrobi więc swoje.

Podobnie 2 (NS) powinny już zostać położone, ale stanie się tak jedynie po wiście karowym (poprzedzonym ewentualnie ściągnięciem asa atu). E zagra trzykrotnie w ten kolor, a jego partner zrzuci w drugiej rundzie kar trefla, a trzecią – przebije. Potem W zdoła jeszcze przebić trzecią rundę trefli, gra 2 zostanie więc położona bez jednej (obrońcy wezmą dwa kara, trefla, dwie przebitki – karową i treflową, oraz A).

Minimaks teoretyczny: 1 (NS), 7 lew; 80 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 7 (NS);

BA – 6 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

AK965

5

Q9

97542

  

Q3

AKQ

AK74

KQJ3

J1072

643

J1063

108
   

84

J109872

852

A6

  

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 BA3

pas

3 4

pas

3 5

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 acolowski forsing do dogranej

2 negat

3 skład zrównoważony

4 Stayman

5 brak starszych czwórek

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

2 1

ktr.

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

1 słabe dwa, trzecia ręka (mimo iż niekorzystne założenia)

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

pas

pas

2 1

ktr.2

2 2

pas

pas3

ktr.

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

1 multi

2 kontra wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego albo silna karta w składzie nieokreślonym

3 do koloru partnera

4 kiery

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

1

pas

pas

ktr.

pas

1 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

Wreszcie – jeśli N zdecyduje się otworzyć na pierwszej ręce dwukolorowo:

W

N

E

S

–

2 1

pas

pas

ktr.

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

1 dwukolorówka piki i młodszy

2 lebensohlowskie: po zazwyczaj automatycznych 3 partnera E zamierza zgłosić 3 – do pasa

3 kolor przeciwnika, przede wszystkim wywiad bezatutowy

 

 

 

W

N

E

S

–

2 1

pas

2 2

ktr.

pas3

2 BA4

pas

3 5

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

3 piki i inny kolor

4 lebensohlowskie: po zazwyczaj automatycznych 3 partnera E zamierza zgłosić 3 – do pasa

5 kolor przeciwnika, przede wszystkim wywiad bezatutowy

 

 

Jak z przytoczonych wyżej przykładowych rozwiązań widać, nawet jeśli strona NS rozpocznie licytację lub wejdzie do niej w drugim okrążeniu, przeciwnikom bardzo trudno będzie złapać ją na kontrę na 2 (po optymalnej obronie 1100 za bez czterech). Najczęściej WE zapowiedzą po prostu firmowe 3BA. Przeciwko tej grze N wyjdzie blotką pikową i rozgrywający weźmie lewę damą w ręce. Następnie W zagra w trefle. Po lewie na A S będzie kontynuował pikiem, a jego partner zagra najprawdopodobniej trzy razy w ten kolor. Tak czy owak, rozgrywający weźmie dziesięć lew: albo broniący dadzą mu też drugą lewę w pikach, albo wpuszczą go do ręki, skąd będzie musiał zagrać kara z góry (trzy trefle i trzy kiery oraz albo dwa piki i dwa kara, albo pik i trzy kara).

Tylko gdyby po A S wyszedł chytrze w karo, rozgrywający mógłby skusić się na impas, co skończyłoby się tylko dziewięcioma lewami. Z drugiej strony, W powinien wówczas przejrzeć plan przeciwnika (zagranie w karo do bezdojściowego dziadka!?), zagrać kara z góry i wziąć lew jedenaście.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

107

K1083

KQ74

QJ6

  

J843

QJ762

AJ9

8

AKQ62

94

83

K1073
   

95

A5

10652

A9542

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

pas

pas

    

1 inwit

2 dół otwarcia, brak singla

 

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

pas

pas

    

 

1 co najmniej inwit do dogranej z fitem pikowym

2 negatywne do partnerowego inwitu

 

 

 

 

Jeżeli gracze WE starannie zbilanasują swoje ręce, powinni się zatrzymać w jeszcze wychodzących 3. Rozgrywający ma do oddania dwa kiery, karo oraz trefla. Inna sprawa, iż gdyby w którejkolwiek rąk WE zamienić kara z treflami, 4 byłyby superkontraktem. Wtedy jednak mielibyśmy do czynienia z tak zwanymi wybranymi wartościami.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 9 (WE);

BA – 7 (W!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

J765

KJ764

J

J108

  

K104

Q982

A9643

7

Q93

105

10872

KQ62
   

A82

A3

KQ5

A9543

  

W

N

E

S

–

–

–

1 1

1

1

2

3 BA

pas

pas

pas

  

1 karta zbyt urodziwa na otwarcie 1BA (15–17 PC)

 

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1 1

pas

1

pas

2 BA

pas

3 2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

  

 

1 karta zbyt urodziwa na otwarcie 1BA (15–17 PC)

2 6 albo 5–4

3 brak czterech pików i trzech kierów

 

 

 

 

Także ten kontrakt powinien być dosyć popularny. Przeciwko 3BA (S) gracz W wyjdzie blotką karo i lewę weźmie singlowy walet na stole. Rozgrywający zagra stamtąd W wkoło, a następnie 10 i wstawioną przez E D – najlepiej – przepuści. Aby ograniczyć przeciwnika do tylko dziewięciu lew, W musi w drugiej rundzie trefli wyrzucić karo, a jego partner – po wzięciu tej lewy – kontynuować 3 (!). Potem W dojdzie do ręki A, powtórzy pikiem i broniący zdejmą dwie lewy w tym ostatnim kolorze. Inaczej rozgrywający dostanie szansę, aby skompletować bezcenne dziesięć wziątek: cztery treflowe, dwie karowe, pikową oraz trzy kierowe – po impasie damy w tym kolorze.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

73

AK85

10642

KJ9

  

QJ

QJ1064

-

Q108762

AK9652

93

AKJ8

5
   

1084

72

Q9753

A43

 

  

W

N

E

S

2 1

pas

pas2

pas

1 dwukolorówka kiery i inny

2 próba poszukiwania końcówki najczęściej skończy się oddaniem zapisu przeciwnikom

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

pas

pas3

pas

    

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera; próba poszukiwania końcówki najczęściej skończy się oddaniem zapisu przeciwnikom

3 kiery i inny kolor

 

 

Rozdanie na temat: Umiar cechuje gracza! Jeżeli E nie będzie w stanie wyhamować licytacji na szczeblu dwóch, tylko zamarzy mu się uzgodnienie kar czy nawet pików i wygranie końcówki w ten kolor, zazna goryczy porażki. Maksymalne bowiem kontrakty, jakie w tym misfitowym w sumie rozdaniu jest w stanie wygrać strona WE, to 2, 2 i 2BA. Optymalne są 2BA: sześć lew pikowych plus dwie karowe, a dla obrońców tylko trzy trefle i dwa kiery; nie widzę jednak racjonalnej drogi do tej gry. Nawet gra w uzgodnione piki powinna przynieść tylko osiem lew, acz jedynie po ataku atutowym (poprzedzonym ewentualnie ściągnięciem jednego kiera; po innej obronie weźmie się w piki lew dziewięć).

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

8652

1042

A5

AQJ7

  

K104

983

Q86432

8

AQJ7

KJ76

97

632
   

93

AQ5

KJ10

K10954

  

W

N

E

S

–

pas1

pas2

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 trochę za mało na (pierwszoręczne) otwarcie

2 jak wyżej

 

 

 

 

 

 

 

Kolejna bilansowa końcówka bezatutowa, w której powinna się znaleźć zdecydowana większość par NS, uczestniczących w ostatnim w tym roku turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Rozgrywający ma łatwe dziewięć lew, na impasie K, a dziesiątej pozbawi go definitywnie jedynie wist pikowy. Po każdym innym ataku rozgrywający dostanie szansę, by wziąć nadróbkę, jeżeli odważy się rzecz jasna ponadto na zaimpasowanie D w ręce W (chyba że padnie wist w ten ostatni kolor; wtedy będzie łatwiej).

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew, 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

J5

AK

KQ962

A1072

  

AQ10943

1098652

-

4

K2

73

A875

KQJ86
   

876

QJ4

J1043

953

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2 3

pas

3 4

pas

3 5

pas

pas/4 6

pas

(pas)

(pas)

1 alternatywą jest rebid 2, a we Wspólnym Języku otwarcie 1 i rebid 2

2 5+–4+, nieforsujące

3 na razie może to być tylko negatywny wybór koloru z dubletonem pik

4 5+–5+, ręka bardziej układowa niż silna honorowo

5 sugestia pełnego fitu, na swój rebid 1BA E powinien bowiem posiadać albo trzy piki, albo/i trzy kiery

6 z ofensywnym układem 6–6 wielu graczy W zdecyduje się na zapowiedzenie końcówki

 

 

Podobnie będzie toczyć się licytacja, gdy gracz E zdecyduje się na rebid 2. Kontrakt 4 (WE) może zostać zrealizowany zawsze, 4 (WE) – jedynie wówczas, gdy broniący nie odbiorą A i przegrywający trefl z ręki W zostanie wyrzucony na A. Także jeśli przeciwko 4 (W) padnie pierwszy wist K, rozgrywający pozbędzie się na A trefla i odda już tylko trzy kiery; łatwo zatem zrobi swoje (a gdy obrońcy nie połączą dwa razy atutów, przebije w dziadku trzecią rundę kierów i weźmie nawet nadróbkę). Natomiast gdy wistując przeciwko 4 (W) gracz N ściągnie A (K) oraz A (!), a następnie wyjdzie w atu, zadanie rozgrywającego będzie nieco trudniejsze. Najbardziej efektowna droga do sukcesu to zabicie tej lewy K na stole, zagranie K D i zrzucenie z ręki dwóch kierów, a potem wyjście z dziadka W. S przebije go, a W nadbije w ręce, zgra A i odejdzie kierem. N weźmie więc lewę na K (A), po czym będzie musiał dopuścić przeciwnika karem do dwóch lew dziadka (A i forty treflowej), na które W pozbędzie się z ręki dwóch ostatnich kierów.

A gdyby w pierwszym lewach N odblokował się tak A, jak i K, rozgrywający przebiłby na stole kiera i wyrobiłby sobie cały ten kolor w ręce.

Istnieją też inne – liczne drogi pozwalające rozgrywającemu na zrealizowanie w tym rozdaniu końcówki pikowej.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (NS);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

AK982

A1042

43

102

  

J754

75

QJ8

KQ74

Q10

963

A1076

J963
   

63

KQJ8

K952

A85

 

 

 

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

4 4

pas

4 5

pas

pas

pas

      

1 PRO, ręka za silna na nieforsujące 2

2 nadwyżka, brak trzech pików

3 naturalne, 5–4, forsing

4 fit kierowy, cue-bid, partner może być dużo silniejszy

5 tym razem e-N-owi chodziło jedynie o wybór optymalnej końcówki

 

Oczywista końcówka, na którą rozgrywający powinien wziąć jedenaście lew. Jeśli obrońcy nie połączą dwukrotnie atutów (tylko wyjdą np. w trefle), N zagra do K, odda lewę w tym kolorze, a potem będzie obustronnie przebijał: kara w ręce N, a piki u S. Na jego jedenaście wziątek złoży się wówczas siedem lew atutowych (cztery w ręce N, w tym dwie karowe przebitki, oraz trzy przebitki pikowe u S), dwie pikowe, treflowa i karowa. A obrońcy dostaną jedynie karo i trefla.

Natomiast po (dwukrotnych) wistach w atu – N zagra najpierw w karo do króla, a potem sam trzeci raz zaatutuje, zgra A K i będzie kontynuował 9(8), na którą wyrzuci ze stołu trefla. Na kolejną wysoką blotkę pik z ręki zostanie potem wyrzucona z dziadka druga blotka treflowa, w pikach wyrobi się też forta (2). Na jedenaście lew rozgrywającego złoży się w tym wypadku pięć kierów, cztery piki, karo i trefl. A przeciwnicy dostaną tylko karo i pika.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

1082

8

AKQJ1096

Q7

  

73

KJ9652

87

A96

AQJ954

A

542

K108
   

K6

Q10743

3

J5432

 

  

W

N

E

S

2 1

3

3 2

pas

4

pas

pas

pas

1 słabe dwa

2 naturalne, forsing

W

N

E

S

2 1

3 2

3 3

pas

4

pas

pas

pas

1 multi

2 naturalne

3 naturalne, forsing (licytacją do koloru partnera byłyby 3)

 

 

Po wejściu e-N-a 3 E stanie przed koniecznością zgłoszenia forsujących (czyli przesądzających dograną) 3. Nie powinien się zresztą tego obawiać – ma przecież solidny kolor, układową rękę, dobrego A (w kolorze partnera) i bardzo prawdopodobne wyłączenie w karach (kolorze przeciwnika). Końcówka w piki nie będzie też trudna do wygrania. S wyjdzie w karo, a N weźmie tę lewę i najprawdopodobniej odwróci w atu. Rozgrywający wstawi z ręki D (W), a potem do końca odatutuje i przy pomocy A dostanie się do lewy na K. A gdy N zagra trzy razy w kara, rozgrywający przebije trzecią rundę tego koloru 7 na stole. Także żadna inna z obron nie będzie w stanie wyrządzić graczowi E najmniejszej krzywdy.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (E!);

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 10 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

-

QJ875

AQ762

982

  

KQ10953

A9

84

A75

A84

K432

J10953

4
   

J762

106

K

KQJ1063

 

 

 

 

  

W

N

E

S

–

2 1

pas

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

1 dwukolorówka kiery i inny

albo wręcz:

W

N

E

S

–

2 1

pas

pas

2

pas

4

pas

pas

pas

    

1 dwukolorówka kiery i inny

 

 

W

N

E

S

–

2 1

pas

2 2

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

 

 

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

2 1

pas

2 2

2

pas

4

pas

pas

pas

    

 

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

 

 

 

 

To również będzię dość popularny kontrakt. Rozgrywający powinien wziąć jedenaście lew, mimo że atuty są rozłożone 4–0. Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) N wyjdzie w kiera (bądź w trefla). Rozgrywający weźmie lewę A w ręce i jeśli tylko nie ściągnie następnie K czy D, zrobi nadróbkę w sposób nieomal automatyczny. W powinien bowiem ściągnąć A, przebić na stole trefla i zgrać A. Ujawni się W x x x u S, więc rozgrywający ściągnie też K, przebije w ręce kiera, przebije w dziadku trefla i przebije w ręce jeszcze jednego kiera. Pozostaną mu wówczas K D 10, odejdzie więc karami i będzie musiał dostać jeszcze trzy wziątki atutowe. A w sumie skompletuje jedenaście lew właśnie.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 11 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

KJ53

AQJ32

J7

Q10

  

Q2

108765

K852

J9

10984

94

1096

5432
   

A76

K

AQ43

AK876

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

4 BA3

pas

6 BA

pas

pas

pas

      

1 rewers, 5+–4, 16+ PC

2 forsujące

3 zasadniczo układ 2–2–4–5, kolejna nadwyżka honorowa

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 4

pas

3 BA

pas

6 BA

pas

pas

pas

      

 

1 5+, 15+ PC, forsing na jedno okrążenie

2 10+ PC, skład dowolny, sztuczny forsing do dogranej

3 naturalne: 5–4 (alternatywą są 2BA, ale ewentualne uzgodnienie kar może być kluczowe dla wyższej gry)

4 naturalne: sześć kierów albo bardzo dobra piątka

 

 

 

 

W ten czy inny sposób, a przyznaję – jest ich wiele, prawie każda para NS powinna w rozdaniu tym osiągnąć szlemika w bez atu. A niektóre z nich pokuszą się nawet o zapowiedzenie najwyższego z możliwych w brydżu kontraktu. Przeciwko 6BA (S) [a także 7 BA (S)] obrońca W najprawdopodobniej wyjdzie pasywnie blotką kierową (według zasad wistu odmiennego/odwrotnego – ósemką). Rozgrywający weźmie lewę singlowym K w ręce, po czym powinien dostać się na stół D i zgrać A D (zrzucając z ręki blotki karowe), aby rozpoznać rozkład tego koloru. Okaże się, że kiery dzielą się 5–2, S zagra więc następnie w trefle, aby z kolei rozpoznać sytuację w tym kolorze. Będzie się liczył z oddaniem wziątki treflowej, ale i żywił nadzieję na wyrobienie tego koloru w wypadku jego podziału 3–3 bądź 4–2 z W x albo W 9 (optymalnym rozegraniem koloru treflowego, aby wziąć w nim pięć lew – byłoby zagranie blotki z ręki S do 10 na stole!; pozwoliłoby ono osiągnąć cel przy W x, W x x oraz W x x x u W, a więc w 42% przypadków; alternatywne zagranie koloru z góry byłoby zwycięskie jedynie przy jego podziale 3–3, a więc w 36% przypadków). Od W spadną jednak akurat W 9 sec, rozgrywający będzie więc dysponował pięcioma lewami treflowymi, a w sumie – dwunastoma. W poszukiwaniu trzynastej należy wówczas ściągnąć do końca trefle z ręki, zgrać A oraz K (może spadnie w tym kolorze “krótka” dama – spadnie!), ściągnąć W i – ewentulanie wykonać w ręce impas damą karo. Jak widać, od W spadnie pierwotnie druga D, impas karowy nie okaże się więc już potrzebny, i bez niego rozgrywający będzie dysponował trzynastoma wziątkami.

Minimaks teoretyczny: 7 BA (NS), 13 lew; 1520 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 13 (NS);

– 11 (NS);

– 12 (NS);

– 12 (NS);

BA – 13 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

 

 

 

15

KQJ3

54

AKQ93

J7

 

A10864

102

J10

10964

972

AK86

654

AQ5
 

5

QJ973

872

K832

 

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

ktr.

1

1

1 BA

pas

2

2

pas

pas

3

pas

pas

pas

  

 

 

 

 

Ze swoją układową ręką S powinien postawić na grę własną w kara. 2 przeciwników zostałyby już wprawdzie położone, ale tylko bez jednej, za 50 (ewentualnie – z kontrą – za 100), 3 (NS) zostaną natomiast łatwo zrealizowane, za 110. Rozgrywający odda tylko dwa kiery, pika oraz lewę treflową.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

Q6

KQ

AJ62

AQ752

  

A32

107532

K93

KJ

1054

J84

87

109843
   

KJ987

A96

Q1054

6

 

  

Nasz System:

W

N

E

S

pas1

1

pas

1

pas

2 BA2

pas

3

pas

3 3

pas

3 4

pas

3 BA5

pas

pas

pas

      

1 za mało na pierwszoręczne otwarcie

2 najlepszy opis ręki N

3 sztuczne: bardzo dobry fit karowy

4 pięć pików

5 brak trzech pików

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

pas1

1

pas

1

pas

2 BA2

pas

3

pas

3 BA3

pas

pas

pas

      

 

 

1 za mało na pierwszoręczne otwarcie

2 najlepszy opis ręki N; tu ponadto wskazanie tylko dubla w pikach

3 minimum rebidu, N nie uzgania więc kar partnera, gdyż musiałoby to nastąpić na szczeblu czterech

 

 

 

 

To również będzie gra jak najbardziej typowa, jednak w turnieju na maksy zadaniem każdego rasowego rozgrywającego powinno być zdobycie dwunastu wziątek. Przeciwko 3BA (N) E wyjdzie w trefla i rozgrywający zabije asem wstawionego przez W na trzeciej ręce króla. Następnie N zagra w piki, żywiąc nadzieję na podział tego koloru 3–3 bądź 4–2 z drugą dziesiątką. W zabije asem drugą albo trzecią rundę pików i będzie kontynuował W. Mało który gracz N zadowoli się superbezpiecznymi w tym momencie dziewięcioma lewami (czterema pikowymi, dwoma kierowymi, dwoma treflowymi i karową). Najprawdopodobniej rozgrywający zabije W damą i zagra na całość, tzn. przejmie figurę kier asem, ściągnie forty pikowe i zaimpasuje kara. Tym bardziej że alternatywne zagranie kar z góry byłoby związane z przyjęciem założenia, iż król tego koloru znajduje się w ręce obrońcy W (czyli pod impasem), nieposiadającego już trefli.

Maksowa rozgrywka powinna więc przynieść dwanaście lew: cztery pikowe, dwie treflowe, dwie kierowe i cztery karowe.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 990 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 12 (NS);

– 9 (NS);

– 12 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

J8

Q1095

K75

J963

  

A2

762

J963

KQ72

K10

AK843

Q1084

105
   

Q976543

J

A2

A84

  

W

N

E

S

–

pas

1

1

2 1

pas

3

pas

pas

pas

    

1 co najmniej inwit do końcówki z fitem kierowym

 

 

 

 

3 strony WE zostaną już łatwo obłożone bez jednej, rozgrywający odda bowiem dwa kara, trefla oraz dwie lewy atutowe. Nawet gdy obrońcy szybko zmontują przebitkę karową – E będzie w stanie ograniczyć swoje przegrywające w kolorze atutowym do jeszcze tylko jednej – jeżeli, rzecz jasna, zagra najpierw kiera dołem – do siódemki na stole.

Na linii WE są natomiast do wygrania 3 – niestety, kontrakt niełatwy do osiągnięcia w licytacji.

NS wygraliby natomiast 2, ich 3 zostaną już łatwo położone bez jednej, najszybciej – po ataku figurą treflową i późniejszej przebitce w tym kolorze. Jeśli więc gracz S – z siedmiokartem – zdecyduje się na przelicytowanie przeciwników trzema pikami, może już zostać skontrowany i obłożony za minimkasowe 100.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

K983

7

AKQ5

Q1072

  

A52

AQ84

J8764

9

J7

K10963

10

AK865
   

Q1064

J52

932

J43

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 1

pas2

2

pas

4

pas

pas

pas

1 alternatywą są 2BA (w Naszym Systemie – inwit, we Wspólnym Języku – co najmniej inwit z fitem; i tak W będzie jednak musiał w następnym okrążeniu dołożyć/przesądzić końcówkę)

2 po 2BA W – N mógłby ostatecznie zgłosić wywoławczą kontrę; w założeniach niekorzystnych byłby to jednak krok dosyć niebezpieczny

 

 

 

Przeciwko standardowym 4 (E) gracz S wyjdzie najprawdopodobniej w blotkę pikową. Rozgrywający powinien przepuścić tę lewę (choć nie jest to absolutnie konieczne), a następnie – także dla pełnej wygody – oddać przeciwnikom zawsze im należną lewę karową. A to dla dobra komunikacji własnej i zupełnego przerwania łączności pomiędzy rękami N i S. W ten sposób E w żaden sposób nie dopuści do wypromowania W w ręce S na lewę; a sam bezpiecznie przebije na stole dwie blotki treflowe (drugą i trzecią rundę trefli) i wyrobi sobie w tym kolorze fortę. Weźmie więc bez większego trudu jedenaście lew.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 11 (WE);

– 7 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

4

AQJ8762

95

1084

  

AK108

1054

Q7

Q765

QJ97

-

AKJ1063

KJ2
   

6532

K93

842

A93

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

4 2

ktr.3

pas

4

pas

5 4 (!?)

pas

6 5

pas

pas

pas

1 zbyt słaba karta na otwarcie

2 książkowe jest prawdopodobnie otwarcie 3, niemniej na trzeciej ręce w założeniach korzystnych zgłoszenie zapowiedzi o szczebel wyższej znajduje pełne usprawiedliwienie

3 według dzisiejszych wskazań jest to kontra wywoławcza

4 krótkość kierowa, inwit szlemikowy, krok dosyć ryzykowny, uzasadniony jednak przez duży potencjał wygrywający ręki E

5 bardzo dobre atuty i dwie na pewno użyteczne damy czynią przyjęcie zaproszenia partnera jak najbardziej oczywistym

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

3 2

ktr.

4

4

pas

5 3

pas

6 4

pas

pas

pas

1 zbyt słaba karta na otwarcie

2 być może otwarcie książkowe

3 krótkość kierowa, inwit szlemikowy, tym razem krok oczywisty, partner zgłosił bowiem 4, choć mógł spasować

4 dobre atuty i dwie na pewno użyteczne damy usprawiedliwiają przyjęcie zaproszenia partnera

 

 

Jak widać, po niższym otwarciu 3 przeciwnicy dużo łatwej, pewniej osiągną szlemika. Rozgrywka 6 nie będzie trudna – W przebije prawdopodobny wist kierowy, po czym – po co najwyżej dwukrotnym zaatutowaniu, aby zachować kontrolę nad kierami – wyrobi sobie lewę treflową. Weźmie zatem pięć lew atutowych, sześć kar oraz trefla. Możliwy jest też powrót do ręki D, przebicie na stole drugiego kiera i dopiero potem pełne wyatutowanie (sześć lew atutowych i sześć kar). Na WE wychodzi też – jeszcze łatwej – szlemik w kara.

Obie te gry mogą zostać przez stronę NS opłacalnie obronione – siedmioma kierami, bez pięciu, z kontrą za 1100. Myślę zresztą, że na niejednym stole taka obrona zostanie znaleziona, na przykład po sekwencji:

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

3 2

ktr.

4

4

pas

5 3

pas

6 4

pas

pas

ktr.5

pas

7 6

ktr.7

pas

pas

pas

    

1 ręka za słaba na otwarcie

2 otwarcie być może książkowe

3 krótkość kierowa, inwit szlemikowy

4 oczywiste przyjęcie zaproszenia partnera

5 konwencyjna kontra z jedną lewą

6 N nie liczy na wzięcie lewy na A, zgłasza więc obronne 7

7 partner jest po pasie, E nie prowokuje zatem wielkiego szlema forsującym pasem (partner raczej nie ma A K i A)

 

 

Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą, 8 lew; 1100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 12 (WE);

– 8 (NS);

– 12 (WE);

BA – 5 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

Q95

J973

AQ942

7

  

AKJ6432

5

10

A854

107

Q8

K763

KJ932
   

8

AK10642

J85

Q106

  

W

N

E

S

1

pas

1 BA1

2

4

pas

pas

pas

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

 

albo:

W

N

E

S

1

pas

1 BA1

2

4

5 (!?)

ktr.

pas

pas

pas

    

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

 

 

Obie gry – zarówno popularne 4 (W), jak i sporadycznie zapowiadane 5 (S), raczej z kontrą – zostaną przegrane bez jednej. W będzie bowiem musiał oddać po jednej lewie w każdym z kolorów, a S – pika, karo i trefla. Minimaksem są tu 4 (WE) z kontrą, bez jednej, 200 dla NS – niełatwe, ale możliwe do osiągnięcia po sekwencji:

W

N

E

S

1

pas

1 BA1

2

4

ktr.2 (!)

pas

pas

pas

      

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

2 N ma dwie wziątki, na pewno wolno mu też liczyć na dwie w ręce partnera; natomiast ewentualne 5 to wysoka gra, na którą można oddać tylko dwie lewy...

 

 

Szczególnie w turnieju na maksy kontrę e-N-a na 4 W uznać należy z działanie w pełni racjonalne.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 200 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (NS);

– 10 (NS);

– 9 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

Q754

107543

97

Q8

  

K102

82

KJ54

AK43

AJ983

AQ9

1062

75
   

6

KJ6

AQ83

J10962

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

2

pas

2

pas

2 BA1

pas

3 BA2

pas

4 3

pas

pas

pas

1 forsujące

2 układ 5332

3 na maksy można też pomyśleć o pasie na 3BA, straszy jednak pusty dubel w kierach

 

 

 

Znów bardzo popularna końcówka, zdecydowana większość zagra ją w piki. Rozkłady są dla rozgrywającego korzystne – jeżeli więc rozegra on optymalnie piki (K, a potem 10 wkoło – by wziąć pięć lew pikowych zarówno przy D x x x u N, jak i singlowej D u S), będzie miał szansę, przynajmniej w teorii, aby wziąć aż dwanaście lew. I to zarówno przy grze w piki, jak i w bez atu. Powiedzmy, że S zaatakuje W. Rozgrywający zabije A na stole, zgra K, przejmie 10 waletem w ręce, zagra karo do waleta, zaimpasuje piki ósemką w ręce, zgra też A oraz 9. W końcówce:

21

  

Q

107543

9

Q

  

-

82

K54

K43

A9

AQ9

106

7
   

-

KJ

AQ8

1096

  

już do A S nie będzie dysponował wygodną wyrzutką, a co dopiero do 9… Lewy obrońca znajdzie się bowiem w przymusie kaskadowym, który przyniesie rozgrywającemu dwie dodatkowe lewy. A S weźmie tylko A.

Oczywiście opisana wyżej rozgrywka na dwanaście lew mocno trąci postępowaniem w widne karty, w rzeczywistości zaś zawodnik E, zwłaszcza gdy będzie grał w piki, zaimpasuje najprawdopodobniej (nieudanie) K, a potem przebije na stole kiera. Odda więc trzy lewy; na K, A oraz D, po dokonaniu w dziadku przebitki kierowej nie zdoła już bowiem wyimpasować tej ostatniej figury.

Rzecz jasna tak 6, jak i 6BA – nawet w widne karty – wychodzi wyłącznie z dobrej ręki E, oba te kontrakty ustawione z ręki W bezwzględnie położy pierwszy wist kierowy, wyrabiający króla u S.

 

Minimaks teoretyczny: 6 BA (E!), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (E!);

– 10 (WE);

– 7 (WE);

– 12 (E!);

BA – 12 (E!).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

AKQ109

Q10

AJ1032

6

  

J5

A8

954

KQJ1042

87642

953

86

A85
   

3

KJ7642

KQ7

973

  

W

N

E

S

–

–

pas

2 1

3

4

pas

pas

pas

      

1 słabe dwa

 

W

N

E

S

–

–

pas

2 1

3

4 /4 2

pas

4 3

pas

pas

pas

  

1 multi

2 w zależności od ustaleń; licytacja na wszelki wypadek, w zamian można śmiało zgłosić 4

3 słabe dwa na kierach

 

 

Znów gra kończąca bardzo popularna – prawie wszystkie duety NS powinny zapowiedzieć 4. Rozgrywający odda tylko trefla i asa atu, weźmie więc lew jedenaście.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 11 (NS);

– 11 (NS);

– 9 (NS);

BA – 6 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

A7654

10875

K7

108

  

K3

2

QJ1095

Q9763

Q982

AKJ963

A8

J
   

J10

Q4

6432

AK542

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

pas

1

pas

1 BA2

pas

2 /3 3

pas

pas

pas

    

1 zbyt słabe longery na popartyjne otwarcie 2BA – dwukolorówka na młodszych

2 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

3 z dobrymi kierami i ofensywnym układem 6–4 kuszący jest rebid 3

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

2 BA1 (?)

pas

3 2

pas

pas

pas

    

1 otwarcie wątpliwe ze względu na marną jakość longerów i popartyjne założenia

2 3 byłyby sztuczną zapowiedzią forsującą – pytaniem o układ ręki partnera

 

 

 

Nawet po otwarciu 2BA gracze WE staną w bardzo przyzwoitym kontrakcie 3 – na siedmiu atutach. Rozgrywający łatwo zrobi swoje, będzie nawet miał szansę, aby wziąć nadróbkę.

Natomiast przeciwko bardziej popularnej grze w kiery S ściągnie A i wyjdzie W. A jego partner pobije dziadkowego króla asem i odwróci – optymalnie – blotką atu. Aby możliwe było wzięcie dziewięciu lew, rozgrywającemu nie wolno wówczas będzie wykonać w ręce impasu waletem. Jeśli bowiem tak postąpi, odda dwie lewy atutowe, a ponadto jeszcze wziątkę na K (nie dostanie się bowiem do dziadka, aby wykonać w tym ostatnim kolorze impas). Natomiast zabicie zagrania kierowego ze strony N asem (albo nawet dołożenie wówczas z ręki blotki), pozwoli graczowi E na zdobycie lew dziewięciu. Wprawdzie nie dostanie on szansy na zaimpasowanie K i będzie musiał oddać na niego lewę, w pikach spadają jednak od S W 10 sec, jeśli więc E w drugiej rundzie tego koloru zagra z ręki damą, nie odda drugiej lewy w tym kolorze.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

KQ842

A3

J1075

Q8

  

1075

Q4

A84

AK972

AJ

KJ10862

Q92

J6
   

963

975

K63

10543

  

Nasz System:

W

N

E

S

1

1

2 1

pas

3

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

1 forsujące

 

 

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

1

1

ktr.1

pas

1 BA2

pas

2 3

pas

3

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

 

1 kontra sputnik albo przygotowanie forsingu na jakimś kolorze

2 rebid 2 przyrzekłby 15+ PC i forsowałby, W musi zatem zgłosić 1BA z tylko ćwierćzatrzymaniem w pikach

3 forsing na kierach

 

 

 

W ten czy inny sposób zdecydowana większość uczestniczących w grudniowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 duetów WE powinna osiągnąć końcówkę kierową. Przeciwko tej grze S wyjdzie w pika i rozgrywający łatwo wyrobi sobie wziątkę na 10 na stole i wyrzuci na nią z ręki karo. Nawet bez wistu pikowego grę powinno się łatwo zrealizować – albo bowiem obrońcy zagrają w którymś momencie w kara i rozgrywający wyrobi sobie dodatkową lewę w tym kolorze, albo – bez wistów karowych – gracz E wyegzekwuje w końcówce karowo-treflowy przymus przeciwko obrońcy S. Tak czy owak, do oddania będą tylko pik, as atu i karo.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 8 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

AKJ1087

A103

753

8

  

6

J8742

AKQJ62

7

Q942

KQ6

9

KJ632
   

53

95

1084

AQ10954

  

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1

2 2

3

4

pas

pas

pas

    

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

2 dwukolorówka piki i młodszy

 

 

 

 

 

4 strony WE zostaną łatwo zrealizowane – rozgrywający ma tylko do oddania pika, kiera i trefla. Opłacalna jest obrona tej gry czterema pikami – i niejeden gracz ją zapowie. Po optymalnych wistach 4 (NS) zostaną obłożone bez trzech, z kontrą za 500. Ale ta optymalna obrona musi się rozpocząć wistem treflowym (!) – tylko on uniemożliwi bowiem przeciwnikowi wykorzystanie dwóch lew w tym kolorze (po co najmniej jednokrotnym zaatutowaniu i wykonaniu impasu damą trefl w dziadku). Po naturalnym ataku singlową 9 natomiast – W zdejmie trzy lewy w tym kolorze i albo wyjdzie w atu (N nie zdoła wówczas przebić na stole kiera, ale weźmie pięć pików, A i dwa trefle), albo będzie kontynuował czwartym karem (wypromuje to wprawdzie graczowi E drugą wziątkę atutową na 9, ale rozgrywający wyrzuci w tej lewie ze stołu kiera i nie odda lewy w tym kolorze). W praktyce obronne 4 e-N-a zakończą się więc superopłacalną wpadką bez dwóch, za 300.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 7 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

J9

A84

QJ98

5432

  

AK7642

7

1042

AK6

Q

KJ53

653

QJ1087
   

10853

Q10962

AK7

9

  

 

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

pas

pas

 

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

 

 

 

 

 

Optymalnym (i minimaksowym) kontraktem są tu 2BA (WE), kiedy to można swobodnie odegrać trzy piki i pięć trefli (a obrońcy mają do wzięcia jedynie cztery kara oraz kiera), niełatwo będzie go jednak osiągnąć. Większość par WE zatrzyma się w częściówce 2, która będzie mogła zostać – i najczęściej zostanie – położona na przebitce treflowej. Ze względu bowiem na zablokowanie pików i brak szybkiego, a przy tym bezpiecznego zejścia do ręki – rozgrywający nie będzie w stanie dokonać całkowitego wyatutowania.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (N!);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

A63

A94

Q653

AK3

  

10985

KQJ3

K8

J97

KQJ74

1062

109

1086
   

2

875

AJ742

Q542

  

 

 

 

1 kolory starsze

2 kolory młodsze

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 BA

pas

pas

pas

      

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 BA

pas

pas

2 1

pas

2

2 BA2

pas

3

pas

pas

pas

      

 

 

Rozgrywając 1BA, N zabiłby pierwszą albo drugą rundę pików, nieudanie zaimpasowałby K i wziąłby osiem lew (obrońcy dostaliby K oraz cztery piki). Po dwukrotnym przepuszczeniu pików broniący dostaliby szansę, aby zmienić wist na kierowy i ograniczyć w ten sposób przeciwnika do tylko siedmiu wziątek (WE zdobyliby wówczas dwa piki, K i trzy kiery).

Jeśli natomiast gracz W ożywi licytację, to jego strona znajdzie wprawdzie dobrą grę pikową, ale i przeciwnicy dostaną szansę, aby poprawić się na lepszy od bezatutowego kontrakt karowy. N weźmie wówczas dziesięć lew i zapisze sobie smakowite 130.

Oczywiście, skoro już do tego dojdzie, gracz E, wykorzystując przedpartyjne założenia, może jeszcze przelicytować 3 przeciwników trzema pikami. NS nie pójdą jednak wówczas w 4, tylko otwierający te 3 skontruje. I za plus 300 (z kontrą bez dwóch) strona NS dostanie notę zbliżoną do maksymalnej.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

KJ1093

8654

4

K83

  

Q5

AQ2

AQ5

AJ1095

A7642

J

KJ732

Q7
   

8

K10973

10986

642

  

W

N

E

S

1

1 (?)

pas

pas

ktr.

pas

pas1 (!)

pas

1 piki nie za silne, ale patrz założenia!

 

 

 

 

 

Jeżeli gracz N zdecyduje się na – wielce wątpliwe, to fakt – wejście do licytacji 1, może to skończyć się dlań tragicznie. W ożywi bowiem licytację kontrą, a E najprawdopodobniej ukarni ją (dość słabe piki, ale założenia!; E ma też aż jedenaście miltonów). Staranna obrona ograniczy wówczas rozgrywającego do trzech lew. Przeciwko 1 (N) z kontrą E wyjdzie bowiem singlowym W, a W zgra dwa kiery (w drugiej rundzie tego koloru E pozbędzie się trefla) i pośle kiera do przebitki. Po jej dokonaniu jego partner będzie kontynuował treflem, a W zabije A i wyjdzie W. E przebije więc rozgrywającemu K, po czym dopuści karem partnera, a ten ściągnie dobrą 10 i zagra w kara. Rozgrywający przebije w ręce i pozostaną mu tam w tym momencie K W 10 9 i dobry kier. Jeśli odejdzie kierem – E dokona przebitki blotką pik i wyjdzie w karo, broniący będą więc musieli jeszcze dostać dwie lewy atutowe – na asa i damę. A gdy w pięciokartowej końcówce N zagra w piki – broniący skrócą go dwukrotnie (karami albo karem i treflem), weźmie więc on już tylko dwie lewy atutowe (a obrońcy E wypromuje się jeszcze jedna lewa na blotkę pik). Przeciwnik zdobędzie więc tylko trzy lewy i wpadnie aż bez czterech, za 1100.

A jeżeli N do licytacji nie wejdzie:

W

N

E

S

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

1 we Wspólnym Języku wskazują też tylko dubla w pikach (brak odwrotki)

 

 

 

Myślę, że u większości par WE licytacja wygaśnie w 3BA, ewentualnie w inwitowych 4BA. Rozgrywający dostanie wist pikowy albo kierowy, potem więc zaimpasuje K i – ewentualnie – K i weźmie dwanaście lew. 6BA (E) położyłby, rzecz jasna, pierwszy wist kierowy.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (W!), 12 lew ; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 12 (W!);

– 6 (NS, WE!);

– 10 (W!);

BA – 12 (W!).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

AK973

KJ87

9

KQ8

  

865

AQ92

J102

1065

QJ102

6

764

J9732
   

4

10543

AKQ853

A4

  

W

N

E

S

–

1

pas

2

pas

2

pas

3 1

pas

4 2

pas

4

pas

pas

pas

  

1 zachęcające uzgodnienie kierów

2 krótkość karowa

 

 

 

 

 

Z tak słabymi kierami S nie powinien wybierać się wyżej, jeśli jednak N zgłosi jeszcze cue-bid 4:

W

N

E

S

–

1

pas

2

pas

2

pas

3 1

pas

4 2

pas

4

pas

4

pas

4 BA3

pas

5 4

pas

pas

 

 

1 zachęcające uzgodnienie kierów

2 krótkość karowa

3 Blackwood; alternatywą jest cue-bid 5, po którym N zgłosi 5 i licytacja powinna na tym wygasnąć

4 dwie wartości bez damy atu

 

 

 

 

Rzymski Blackwood ujawni brak jednej wartości oraz damy atu, licytacja powinna więc wygasnąć w 5. Rozgrywający dwukrotnie podegra ze stołu kiery – do figur ręki, będzie więc musiał oddać dwie lewy atutowe. Aby wygrać szlemika, N musiałby rozpocząć od zagrania kiera do ósemki w ręce (albo wyjść ze stołu 10 – a potem, gdy W zabije ją asem – w drugiej rundzie atutów wykonać w ręce impas ósemką). Rzecz jasna, jest to zagranie niemożliwe do wykonania, grający w kiery będą więc brali lew jedenaście (dzięki równym podziałom pozostałych kolorów). Dużo łatwej byłoby wziąć dwanaście lew grając w bez atu, ale to też wyłącznie dzięki podziałowi kar 3–3 (rozgrywającemu wystarczyłaby wówczas tylko jedna lewa kierowa).

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 1440 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 11 (NS);

– 12 (NS);

– 10 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

AQJ10942

Q74

63

Q

  

5

K86532

9852

42

87

AJ10

A74

AK1093
   

K63

9

KQJ10

J8765

  

W

N

E

S

–

–

1 BA

pas

2 1

2 2

3

4

pas

pas

pas

  

1 transfer na kiery

2 bardziej konstruktywne aniżeli 3

 

 

 

 

 

 

 

Do pikowej końcówki na linii NS będzie też można dojść w inny sposób, nawet gdy w pierwszym okrążeniu N skoczy na 3. Kontrakt jest wykładany, do oddania są tylko trefl, kier i karo.

Opłacalna i minimaksowa obrona pięcioma kierami (bez dwóch, z kontrą za 300) nie będzie raczej znajdowana; gracz E będzie bowiem poważnie liczył na obłożenie końcówki przeciwników. Niejeden posiadacz tej karty nawet te 4 skontruje.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 9 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 9 (WE);

– 10 (NS);

BA – 7 (N!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

75

Q109643

98

K106

  

A102

K52

K72

Q875

KJ98

-

QJ1053

A942
   

Q643

AJ87

A64

J3

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas1

1

pas2

1

pas

2

ktr.

pas

2 BA

pas

3

pas

pas

pas

    

1 odradzam zgłoszenie z tą ręką wywoławczej kontry

2 można zgłosić naturalne 2 (czy nawet 1), lepiej wszakże poczekać i ewentualnie wejść do licytacji dopiero w następnym okrążeniu

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas1

1

pas2

1

pas

3

ktr.

pas

pas (!)

pas

    

1 odradzam zgłoszenie z tą ręką wywoławczej kontry

2 można zgłosić naturalne 2 (czy nawet 1), lepiej jednak poczekać i ewentualnie wejść do licytacji dopiero w następnym okrążeniu

 

 

Jeżeli N zdecyduje się na – wątpliwe, szczególnie w aktualnych założeniach – podniesienie do 3, jego partner będzie grał ten kontrakt z kontrą, odda oczywistych pięć lew i wpadnie za magiczne 200 (pocałunek śmierci!). Częściej jednak odpowiadający zadowoli się podniesieniem do 2, E wywoławczo je skontruje i ostatecznie zawodnik ten będzie rozgrywał częściówkę karową.

Rozgrywający ma do wzięcia łatwe dziesięć lew – do oddania są tylko as atu oraz dwa trefle. Ale te ostatnie niekoniecznie – w kolorze treflowym można bowiem wykonać tzw. impas wewnętrzny (intraimpas) – tzn. w pierwszej rundzie koloru zagrać blotkę z ręki E do ósemki na stole (i dziesiątki e-N-a), a w drugiej – kontynuować z dziadka D, impasując przeciwnikowi z prawej króla i jednocześnie wyłapując jego partnerowi singlowego już w tym momencie waleta. Oczywiście, koniecznym warunkiem zrealizowania kontraktu 5 jest też dwukrotne zaimpasowanie obrońcy S D – weźmie się wówczas cztery lewy karowe, cztery pikowe oraz trzy treflowe. Wyłącznie ze względów artystycznych przedstawię jeszcze tylko końcówkę, do której może dojść, gdyby rozgrywający poprzedził impas pikowy ściągnięciem króla w tym kolorze (oczywiście, i w tym wypadku konieczne byłoby wykonanie impasu wewnętrznego w treflach):

 

31

  

-

Q1094

-

-

  

A

K5

-

8

J9

-

J

9
   

Q6

AJ

-

-

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Po zagraniu przez rozgrywającego ostatniego kara obrońca S znalazłby się w pikowo-kierowym przymusie krzyżowym.

 

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 11 (WE);

– 8 (NS);

– 9 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

QJ1032

4

J9

AQJ63

  

A86

J102

765

10952

K54

A98753

832

8
   

97

KQ6

AKQ104

K74

  

W

N

E

S

pas

1

pas

2

pas

2

pas

2 BA1

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 forsujące

 

 

 

 

 

 

Przeciwko tej kolejnej standardowej końcówce gracz W wyjdzie najprawdopodobniej W, stawiając swojego partnera przed bardzo trudnym problemem. Otóż jeżeli E W przepuści (po tej licytacji jest bardzo mało prawdopodobne, aby S miał w kierach pustą damę), S weźmie lewę w ręce, a następnie odegra pięć kar oraz pięć trefli (jedenaście lew). Jeszcze gorsze będzie jednak zabicie pierwszej lewy A i kontynuacja kierem, jako że przeciwnik zdobędzie wówczas aż lew dwanaście.

Optymalne posunięcie obrońcy E to pobicie pierwszej lwy A i zagranie w pika. Tylko wówczas broniący ściągną dwie lewy w tym ostatnim kolorze, a rozgrywający zostanie ograniczony jedynie do zawsze mu należnych dziesięciu wziątek.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

KJ5

Q954

AQJ

J108

  

107432

J83

-

AQ976

98

K62

K1083

K543
   

AQ6

A107

976542

2

  

W

N

E

S

–

1

pas

1

pas

1

pas

2

ktr.

pas

3

3

pas

pas

pas

  

 

 

 

Obie strony powinny zaistnieć w licytacji, ostatecznie górą będzie w niej jednak posiadający starszy kolor para NS. 3 (WE) powinny zostać obłożone bez jednej, do oddania są bowiem dwa piki i trzy kiery (jeżeli tylko broniący ani razu nie zagrają w ten ostatni kolor). 3 (S) zostaną zaś łatwo zrealizowane – mimo rozkładu koloru atutowego 4–0. Wystarczy, iż rozgrywający trafnie rozegra kiery (najlepiej będzie wykonać w tym kolorze impas culbertsonowski), a odda jedynie trefla, kiera oraz dwie lewy atutowe.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33