Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2006
wyniki

3 turniej w dniu 13 marca 2006

Komentarze Wojciecha Siwca do rozdań 3 turnieju
Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006. 

 

0,6MB  

wersja do wydruku

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

1

  

KJ72

Q

J104

AKQ93

  

86

KJ1062

Q7

J1076

Q1053

984

K9853

4
   

A94

A753

A62

852

  

W

N

E

S

–

1

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

3 2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

  

1 PRO

2 pięć trefli, brak trzech kierów; we Wspólnym Języku 15+ PC

3 ten kontrakt powinien zostać wygrany w oparciu o pięciokartowego longera roboczego w treflach

Większość par NS wylicytuje tu końcówkę bezatutową, na ogół z ręki S. Niestety, ze względu na podział trefli 4–1 zrealizowanie gry nie będzie łatwe, nawet po wiście kierem różnym od króla. Aby wziąć dziewięć, a po wiście małym kierem dziesięć lew, trzeba by było zaimpasować obrońcy W waleta z dziesiątką trefl, a to w zakryte karty będzie w zasadzie niemożliwe. Wniosek stąd, iż kontrakt firmowy na NS będzie częściej przegrywany, aniżeli realizowany.

Teoretycznie rzecz biorąc, możliwe jest też wygranie na linii NS końcówki pikowej, na siedmiu atutach. Także wówczas rozgrywający musiałby jednak wykonać podwójny impas treflowy, oddałby wówczas jedynie dwie lewy atutowe oraz karo.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

Q874

AK762

J103

Q

  

106

Q1098

86

A8762

J952

543

754

KJ5
   

AK3

J

AKQ92

10943

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

2

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 BA3

pas

4 BA4

pas

6 5

pas

pas

pas

      

1 forsujące; te pary, u których zapowiedź ta forsująca nie jest, muszą zgłosić w zamian czwartokolorowe 2 (bilansowe 3 byłyby co najmniej lekkim niedolicytowaniem karty

2 modelowy układ ręki S: 3–1–5–4

3 graczowi N chodziło przede wszystkim o ewentualne uzgodnienie rozłożonych 5–3 kierów

4 inwit

5 niezłe wartości: A K w kierach i dama w drugim kolorze partnera oraz trzykartowy fit karowy pozwalają na przyjęcie jego zaproszenia szlemikowego

Obie ręce, N i S, są jednak graniczne i mimo że zdecydowanie popieram przedstawione wyżej akcje, zdaję sobie sprawę, iż może się też zdarzyć, że albo S nie zainwituje szlemika, albo N inwitu tego nie przyjmie. A wówczas para NS zakończy licytację w kontrakcie firmowym.

Grając w bez atu, NS wezmą tylko dziesięć lew: pięć karowych, trzy pikowe oraz dwie kierowe. Szlemik karowy jest natomiast kontraktem jak najbardziej godnym polecenia: bez pierwszego wistu atutowego rozgrywający odda trefla, a potem przebije w dziadku dwie karty tego koloru, po ataku w karo natomiast S dokona w dziadku tylko jednej przebitki treflowej, ale za to przebije w ręce dwa kiery i wyrobi sobie w tym kolorze fortę. Weźmie zatem sześć lew atutowych, trzy kiery i trzy piki. Wystarczy, że precyzyjnie zaplanuje kolejność zagrań.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 1370 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 12 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

K873

85

KQ54

K93

  

64

1072

109

AQ8764

10952

A

A7632

1052
   

AQJ

KQJ9643

J8

J

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1

pas

4 1

pas

pas

pas

  

1 ręka S zawiera tylko pięć przegrywających, poza tym wzmocniła ją pikowa odpowiedź partnera, zgłoszenie końcówki jest więc w pełni usprawiedliwione

Ta końcówka powinna zostać osiągnięta na prawie wszystkich stołach. Nawet gdyby gracz S nie docenił wartości swojej ręki i zgłosił z nią rebid 3, jego partner podniesie go do szczebla dogranej. Trzeba będzie oddać tylko trzy asy, jeśli wszakże obrońcy mocno spóźnią się ze zdjęciem A, przegrywający trefl z ręki S mozezostać wyrzucony na pika bądź karo. A to da rozgrywającemu końcówkę kierową bezcenną nadróbkę.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 10 (NS);

– 8 (NS)

BA – 6 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

AJ763

876

832

A4

  

KQ108

KQJ

1076

Q106

5

1043

AK54

KJ985
   

942

A952

QJ9

732

  

Nasz System:

W

N

E

S

1

1

2 1

pas

3 BA2

pas

pas

pas

1 forsing

2 fit treflowy z figurą i kilka zatrzymań pikowych przemawiają za zgłoszeniem 3BA, a nie 2BA

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

1

1

ktr.1

pas

1 BA

pas

2 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

1 zalicytowanie z tą ręką nieforsujących 2 byłoby nidolicytowaniem, E zgłasza więc kontrę, o znaczeniu: kontra sputnik albo forsing na jakimś kolorze

2 forsing na treflach

 

 

Kontrakt firmowy, grany z dobrej ręki W, jest wykładany, możliwe jest nawet – po niezbyt precyzyjnej obronie – zrobienie nadróbki (cztery trefle, dwa kara, dwa kiery i dwa piki).

3BA (E) położyłby natomiast (jedynie) pierwszy wist blotką pikową. Gdyby rozgrywający zadysponował wówczas ze stołu figurę, N musiałby jednak ją przepuścić. W toku dalszej gry prawy obrońca dostałby się do ręki A i kontynuowałby małym pikiem, a w końcu S doszedłby A i zagrałby w piki po raz trzeci. Broniący wzięliby więc dwa boczne asy oraz trzy lewy pikowe. Jeżeliby zaś w pierwszej lewie gracz E wstawił z dziadka 10 albo 8, N wziąłby lewę W i odwróciłby w karo bądź w kiera. Tak czy owak, obrońcy zdobyliby pięć wziątek: dwa piki i po jednej w każdym z pozostałych kolorów albo dwa piki, trefla oraz dwa kiery.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (W!), 9 lew, 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 9 (W!).

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

J9

J93

A1043

AKJ3

  

A6

AKQ10874

Q

Q64

102

62

98652

8752
   

KQ87543

5

KJ7

109

  

W

N

E

S

–

1

pas

1

4

pas

pas

4

pas

pas

pas

  

albo:

W

N

E

S

–

1

pas

1

ktr.

1 BA

pas

4

5 (!)

ktr.

pas

pas

pas

      

Kolejna łatwa końcówka, tym razem w piki, rozgrywający odda tylko dwa asy. Bardziej interesująca sytuacja powstanie jedynie wówczas, gdy gracz W przelicytuje przeciwników pięcioma kierami. Najprawdopodobniej N skontruje tę zapowiedź, a jego partner – z ręką zawierająca aż sześć przegrywających – kontrę tę utrzyma. 5 (WE) zostanie obłożone tylko bez trzech, z kontrą za 500, a więc opłacalnie w stosunku do popartyjnej gry przeciwników, wartej 650. Jak już jednak wspomniałem, graczowi S bardzo trudno będzie zdecydować się na zgłoszenie 5, jeśli więc W powie 5, to najczęściej staną się one – z kontrą N – kontraktem ostatecznym.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 11 (NS);

BA – 5 (NS, WE!).

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

1076

KJ3

76

QJ432

  

J

1098752

K943

98

AKQ8542

–

A105

A105
   

93

AQ64

QJ82

K76

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

2 1

pas

2 2

pas

4 3

pas

pas

pas

    

1 forsing do dogranej

2 negat

3 minimum forsingu na samodzielnym longerze pikowym

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

1

pas1

1

pas

2 2

pas

2

pas

4 3

pas

pas

pas

    

1 ze względu na tylko dubla w pikach S nie może zgłosić kontry wywoławczej

2 sztuczny forsing do dogranej

3 minimum forsingu na samodzielnym longerze pikowym

 

 

Także z dojściem do tej końcówki nie będzie miała problemu żadna para WE, już prędzej niektóre z nich przelicytują kartę do szczebla pikowego szlemika. Dziesięć lew jest pewnych, a jedenastą zdobędzie się jedynie pod warunkiem celnego rozegrania koloru karowego (zakładam bowiem, że rozgrywający nie zdoła przebić w dziadku pika). W tym celu trzeba będzie ściągnąć A (ewentualnie), po czym wyjść z ręki 10 i przepuścić wstawionego przez obrońcę S waleta (bądź damę). Rzecz jasna, najłatwiej będzie wykonać taki manewr po pierwszym wiście D, który na niejednym stole zostanie oddany. Co więcej, po takim ataku zaistnieje nawet spora szansa na zrealizowanie nielicytowanego – a może nawet licytowanego! – szlemika. Otóż rozgrywający zabije D asem w ręce i wyjdzie stamtąd 5 – z nadzieją, że może uda mu się dokonać w dziadku treflowej przebitki. I aby szlemika obłożyć obrońca S będzie wówczas musiał wskoczyć K (!) i wyjść w atu. Cóż się bowiem stanie, gdy S w dosyć naturalny sposób doda treflową blotkę? Rozgrywający wstawi ze stołu 8, N weźmie lewę W i będzie musiał wyjść w pika (inaczej gracz E przebije w dziadku trefla, zaimpasuje waleta karo i już będzie dysponował dwunastoma wziątkami). Rozgrywającemu nie pozostanie wówczas nic innego, jak ściągnąć atuty. Dojdzie do następującej końcówki:

6

  

-

KJ

7

Q4

  

-

10

K94

9

5

–

105

A10
   

-

A

J82

K

  

 

 

 

 

 

 

Do ostatniego atutu S nie będzie mógł wyrzucić ani kara (by rozgrywający nie zdobył trzech wziątek w tym kolorze), ani K (aby gracz E nie wyimpasował jego partnerowi D, rozstanie się zatem z A. Ze stołu zostanie wtedy zrzucona 4, także blotki karowej pozbędzie się gracz N. Teraz gracz E ściągnie dwa kara, impasując obrońcy S waleta i kończąc ten proces w dziadku.

 

 

 

 

 

 

6

  

-

K

-

Q4

  

-

10

K

9

-

–

5

A10
   

-

-

82

K

  

 

 

 

I K wprowadzi w kierowo-treflowy przymus obrońcę N.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

A3

J10953

J10532

10

  

K4

62

K98

AK5432

102

AKQ84

A74

986
 

 

 

 

 

 

albo:

  

QJ98765

7

Q6

QJ7

 

 

 

  

W

N

E

S

–

–

–

2 1

3

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 słabe dwa

2 naturalne, forsing

W

N

E

S

–

–

–

2 1

3

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 multi

2 naturalne, forsing

 

W

N

E

S

–

–

–

3

3 BA (!)

pas

4 BA1

pas

pas

pas

    

 

1 inwit

 

 

 

 

Powiedzmy, że przeciwko 3(4)BA (W) obrońca N zawistuje A i pikiem. Rozgrywający weźmie lewę K, po czym w oczywisty sposób skonstatuje, że wygra grę (i to z nadróbką bądź nawet dwoma), jeśli tylko uda mu się wyrobić lewy treflowe bez dopuszczenia do głosu niebezpiecznego przeciwnika S, posiadacza fort pikowych. Gracz W powinien więc wejść na stół A albo A i wyjść stamtąd 6 (!). Jeżeli obrońca S dołoży wówczas 7, a więc najniższego z brakujących rozgrywającemu trefli, ten ostatni powinien dodać z ręki blotkę (!). Jeśli tylko S nie posiada D W 10 7, lewa ta będzie musiała dostać się w ręce bezpiecznego przeciwnika N. Rzeczywiście, N zdobędzie wziątkę na 10, wszystkie pozostałe (łącznie jedenaście) będą już jednak należały do rozgrywającego. Jeśliby natomiast S wstawił na 6 waleta albo damę, W zabije w ręce asem, wejdzie na stół K i zagra stamtąd 9, a z ręki – na siódemkę e-S-a dołoży blotkę. W ten sposób D W 7 prawego obrońcy zostaną wyimpasowane i rozgrywający zdobędzie lew dwanaście.

Powiedzmy teraz, że przeciwko kontraktowi bezatutowemu rozgrywanemu przez W gracz N nie wyjdzie w piki, tylko zawistuje W. Rozgrywający zabije A w dziadku, po czym i w tym wypadku wyjdzie stamtąd 6 (!) i na 7 e-S-a dołoży z ręki blotkę. N dostanie lewę na 10, a następnie będzie mógł ściągnąć A [lub wyjść 10(9) – na zerwanie komunikacji], co ograniczy rozgrywającego do jedenastu lew. Natomiast po każdej innej kontynuacji e-N-a rozgrywający – dysponujący w tym momencie dziesięcioma wziątkami – ściągnie wszystkie trefle, ustawiając lewego obrońcę w przymusie kaskadowym (z tzw. groźbą rozszerzoną w kierach). Przyniesie mu on aż dwie dodatkowe wziątki, ostatecznie W zrobi zatem nielicytowanego szlemika.

Ostatni przypadek warty rozważenia – gdy po pierwszym wiście W rozgrywający utrzyma się na stole A i wyjdzie stamtąd 6, a S wstawi W albo D, to rozgrywający pobije w ręce A, wejdzie do dziadka A, zaimpasuje e-S-owi drugi honor treflowy i ściągnie wszystkie lewy w tym kolorze. I w tym wypadku dojdzie do przymusu kaskadowego przeciwko N, który zwiększy liczbę lew rozgrywającego z jedenastu do trzynastu (!).

Minimaks teoretyczny: 5 BA (W!), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 8 (W!);

– 8 (WE);

– 8 (NS);

BA – 11 (W!).

 

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

QJ3

J72

J109

Q1086

  

K985

AK986

K754

–

A762

Q53

3

K9542
   

104

104

AQ862

AJ73

  

W

N

E

S

1

pas

1 1

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

    

1 ręka E jest dostatecznie silna, aby odpowiedzieć 1, a (ewentualnie) uzgodnić kiery dopiero w następnym okrążeniu

2 bilansowe uzgodnienie pików

 

 

Tym razem nie wszystkie pary WE uzgodnią piki, niektóre zagrają końcówkę w kiery (trafią się też częściówki: w kiery i w piki). Grając w piki, E bez trudu skompletuje jedenaście wziątek, odda tylko A i lewę atutową (zagra karo do króla na stole, a potem ściągnie A K). Tymczasem grając w rozłożone 5–3 kiery, W nie zdoła przebić na stole dwóch przegrywających kar z ręki, będzie więc musiał oddać pika, A i jeszcze jedno karo. Da mu to tylko dziesięć lew, o jedną mniej niż przy grze w rozłożone 4–4 piki. W turnieju na maksy różnica pomiędzy 450 dla WE a 420 dla tej strony będzie jednak bardzo istotna.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 11 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

KQ1082

A6

965

A72

  

A743

753

AK2

K103

J9

KJ1042

J743

Q9
   

65

Q98

Q108

J8654

  

W

N

E

S

–

1

pas

pas

ktr.

pas

2

pas

pas

pas

    

 

albo:

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1 (!)

ktr.2 (!)

pas

2

pas

pas

pas

    

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące, tu: z tak słabą kartą – należy traktować je jako zapowiedź taktyczną, mającą na celu utrudnienie licytacji przeciwnikom (korzystne założenia!)

2 dlatego właśnie W nie powinien wahać się, tylko zgłosić kontrę (o takim samym znaczeniu jak kontra wywoławcza na otwarcie 1), inaczej jego strona może zostać wyblokowana.

 

Jeżeli bowiem gracz W na 1BA e-S-a spasuje, licytacja może się na tym zakończyć i S to 1BA zrealizuje! Chyba że E zdecyduje się na ożywkę 2, w niekorzystnych założeniach nie będzie to jednak decyzja oczywista.

2 (W) zostaną łatwo wygrane (do oddania dwie lewy atutowe i po jednej w każdym z pozostałych kolorów; obrońcy muszą jednak szybko otworzyć piki, inaczej E będzie miał szansę, aby zaimpasować W i na K pozbyć się z ręki przegrywającego pika). Teoretycznym minimaksem rozdania są 2 (NS) bez jednej, z kontrą za 100, przy mocno opieszałej obronie 2 zostaną nawet od czasu do czasu zrealizowane.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS) z kontrą, 7 lew, 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

AKJ

AKQ94

K93

KJ

  

10962

5

A102

Q10764

Q85

J87

QJ765

92
   

743

10632

84

A853

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 3

pas

3 4

pas

3 5

pas

4 6

pas

4 7

pas

4

pas

pas8

pas

  

1 acolowski forsing do dogranej

2 klasyczny negat

3 5+ albo 4–5+/

4 zachęcające uzgodnienie kierów; czterokartowy fit i boczny as w pełni gracza S do zrobienia takiego kroku upoważniają

5, 6, 7 cue-bidy

8 ręka N zawiera zbyt wiele dziur, aby można było wyjść z nią z licytacją powyżej szczebla dogranej, nawet gdyby jej posiadacz zrobił wszakże jeszcze jeden krok naprzód, jego partner zareaguje na to negatywnie i licytacja wygaśnie w 5

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

4 4

pas

4 5

pas

4

pas

pas

pas

  

1 sztuczny forsing do dogranej

2 skład zrównoważony, co najmniej ładne 4PC (ze słabszą ręką S zgłosiłby powtórny negat 2)

3 5+

4, 5 cue-bidy na kierach

8 ręka N zawiera zbyt wiele dziur, aby można było wyjść z nią z licytacją powyżej szczebla dogranej, nawet gdyby jej posiadacz zrobił wszakże jeszcze jeden krok do naprzód, jego partner zareaguje na to negatywnie i licytacja wygaśnie w 5

 

Każda para NS powinna osiągnąć w rozdaniu tym końcówkę (najczęściej w kiery), a jednocześnie na tyle dokładnie ocenić posiadane wartości, aby zatrzymać się poniżej szlemika. Nawet jeśli przeciwko 4(5) (N) gracz E odda pomocny rozgrywającemu wist treflowy, ten ostatni nie zdoła wziąć dwunastu lew. Nie dysponuje bowiem drugim – poza A – dojściem do dziadka, nie będzie zatem w stanie wykorzystać dodatkowej wziątki treflowej. N podegra po prostu kara, a potem przebije w dziadku trzecią rundę tego koloru; odda zatem lewy karową oraz pikową.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 9 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

876

AQ96

K972

84

  

KQ42

85

43

KJ1092

105

KJ73

865

A765
   

AJ93

1042

AQJ10

Q3

 

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

pas…

      

Oto typowa dla tego rozdania sekwencja w polskich systemach licytacyjnych. 1BA (NS) zostanie obłożone bez jednej. Przeciwko tej grze obrońca E wyjdzie najprawdopodobniej w nielicytowane trefle. Po zdjęciu pięciu wziątek treflowych W podegra kiery, a potem dostanie jeszcze pika (albo jego partner weźmie drugą wziątkę kierową). Tymczasem rozgrywający ma do zdobycia tylko cztery kara oraz dwa asy w kolorach starszych.

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

2 (!?)

2

3

pas

pas

pas

    

Niewykluczone, że niektórzy gracze W zdecydują się na ożywienie licytacji 2 (acz będzie to krok dosyć ryzykowny), wówczas to właśnie strona WE utrzyma się w znakomitym kontrakcie 3. I zrealizuje go, odda bowiem jedynie dwa kara, kiera i pika.

Wreszcie ostatnia możliwość – dla par, które otwierają 1 z czwórki. Wówczas licytacja może potoczyć się następująco:

 

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1

pas

1

pas

2

pas

pas

pas…

      

Gracz W nie zdecyduje się już raczej na ożywienie licytacji na szczeblu trzech, więc 2 (S) staną się kontraktem ostatecznym. Po starannej obronie zostanie on obłożony bez jednej, rozgrywający będzie bowiem musiał oddać po dwie lewy w treflach, pikach i kierach. Wpadka bez jednej, za 50, podobnie jak w wypadku kontraktu 1BA (NS), okaże się jednak wysoce opłacalną obroną wykładanych 3 strony WE (wartych ponad dwa razy więcej punktów zapisowych).

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

J1072

9542

843

K9

  

AQ65

AK10

A9

A1052

K9843

Q3

1052

764
   

–

J876

KQJ76

QJ83

  

W

N

E

S

1

pas

1

pas1

1 BA2

pas

2 3

pas

3 4

pas

4

pas

pas

pas

    

1 kontra S na zazwyczaj negatywne 1 E byłaby odzywką wywoławczą

2 ręka bliska rebidu 2BA

3 transfer na piki

4 góra rebidu, czterokartowy fit pikowy (możliwe są też tu rozmaite rozwiązania konwencyjne)

 

W ten czy inny sposób końcówkę pikową powinna osiągnąć w tym rozdaniu każda para WE, uczestnicząca w marcowych Korespondencyjnych Mistrzostwach Polski 2006. A więc kolejne płaskie i mało interesujące rozdanie? Raczej tak, albowiem i w rozgrywce nie powinno zdarzyć się nic zaskakującego. Gracz W będzie musiał oddać lewę atutową, a także karo i trefla. Trzeci trefl z dziadka zostanie bowiem wyrzucony na kiera, a trzecie karo przebite w ręce.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

1082

7632

K5

A1093

  

K5

AK95

1076

KQ85

AQJ64

J1084

J4

J4
   

973

Q

AQ9832

762

  

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1 BA

pas

2 1

pas

2

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

1 transfer na piki

2 ponadto 4+ kiery, forsing do dogranej

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

3 1

ktr.

pas

4

pas

4

pas

pas

pas

 

 

1 na trzeciej ręce otwarcie dopuszczalne, choć dosyć niebezpieczne

 

 

 

I znów zdecydowana większość par WE powinna znaleźć się w końcówce, tym razem kierowej. I także ten kontrakt zostanie bezproblemowo zrealizowany, są bowiem do oddania jedynie dwa kara i trefl, a singlowa dama atu leży przed asem i królem. Na tej samej linii można też łatwo wygrać końcówkę w piki, na siedmiu tylko, ale za to bardzo solidnych atutach.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew albo 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 10 (WE);

– 10 (WE);

BA – 6 (WE).

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

103

J72

10762

KQ62

  

8764

Q1095

8

A1097

AKQJ9

AK83

A4

84
   

52

64

KQJ953

J53

  

 

 

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

2 1

pas

2 2

pas

2 3

pas

4 3

pas

4 4

pas

5 5

pas

5 6

pas

5 7

pas

6

pas

pas

      

1 acolowski forsing do dogranej, ręka E zawiera przecież tylko cztery przegrywające

2 klasyczny negat

3 5+ albo 4–5+/

4 splinter: czterokartowy fit pikowy, krótkość karowa, góra negatu

5 cue-bid

6 cue-bid, tu na pewno as

7 z logiki licytacji wynika, że jest to wskazanie kontroli trzeciej klasy w kierach; przecież W ujawnił już – w ramach zadeklarowanego uprzednio negatu – krótkość karową i honorowy cue-bid treflowy, nie może więc posiadać ponadto cue-bidu honorowego pierwszej albo drugiej klasy w kierach (chyba że ma K oraz K, ale to wydedukuje już ze swojej silnej karty partner)

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 3

pas

4 4

pas

4 BA5

pas

5 6

pas

6

pas

pas

      

1 sztuczny forsing do dogranej

2 powtórny negat albo naturalne, ale nienadające się do zalicytowania z przeskokiem kiery – zapowiedź najbliższa prawdy o trudnej do opisania ręce W

3 naturalne, 5+

4 splinter z fitem pikowym, ręka pozytywna, a więc nie powtórny negat, tylko naturalne kiery, nienadające się zgłoszenia z przeskokiem

5 Blackwood, ponieważ jednak partner musi mieć figurę/-y w treflach i "coś" w kierach można w zamian od razu zapowiedzieć szlemika

6 tu: jedna wartość

Jeśli wszakże W będzie miał D x x x x, wielki szlem w piki okaże się wyśmienitą propozycją. Zazwyczaj trudno jest jednak rozpoznać wszystkie wartości – honorowe i układowe – ręki słabszej. Tak jest i w tym wypadku, E nie bardzo ma jak sprawdzić, czy partner posiada piątą D, kontentuje się zatem szlemikiem. Zarówno 6, jak i 6 są w tym rozdaniu wykładane.

 

Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew albo 6 (WE), 12 lew; 980 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 12 (WE);

– 12 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

15

  

975

AQ54

K2

AKJ7

  

QJ62

J2

AQ1064

95

AK10

97

953

Q10864
   

843

K10863

J87

32

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 BA

pas

2 1

Ktr.2

3 3

pas

pas

1 transfer na kiery

2 kontra wistowa

3 góra otwarcia, czterokartowy fit kierowy

 

 

 

Kontrakt mierzony, rozgrywający odda tylko A oraz trzy lewy pikowe. Teoretycznie rzecz biorąc, gracze WE mogliby opłacalnie obronić te 3 trzema pikami (na siedmiu atutach!), z kontrą bez jednej, za 100; najprawdopodobniej jednak żaden z nich nawet nie zgłosi tego koloru. Gdyby licytacja rozwijała się nieco wolniej, np. N zgłosiłby tylko 2, E zapowiedziałby jeszcze 3, ale i tak zostałby przelicytowany trzema kierami.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

Q7652

A8642

106

3

  

A10

5

KQ9874

KQ74

843

J10973

A3

A82
   

KJ9

KQ

J52

J10965

 

  

W

N

E

S

1

2 1

ktr.

2

pas2 (!)

pas

ktr.3

pas

3 4

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 dwukolorówka na starszych

2 W nie licytuje od razu 3/, tylko czeka na ewentualną kontrę partnera, by ją odnieść; wskaże w ten sposób ręka nadwyżkową

3 E kontruje – ma wprawdzie tylko trzy blotki pikowe, ale też solidną zacinkę w drugim kolorze e-N-a – kierach, po pierwszym wiście atutowym 2 zostaną więc na pewno obłożone

4 zgodnie ze swym planem W odnosi propozycyjną kontrę partnera, przez co wskazuje rękę nadwyżkową; mówi też, że posiada stopera w pikach, ale nie trzyma drugiego koloru przeciwnika – kierów

 

W ten prawdziwie naukowy sposób gracze WE dochodzą do optymalnych popartyjnych 3BA, na które wezmą dziesięć lew i zapiszą sobie 630. Tymczasem 2 (NS) zostałyby obłożone tylko bez jednej, z kontrą za 100. Kontra E na 2 powinna forsować tę stronę do wysokości 3 – tak aby mieli oni zarówno okazję do skontrowania 2 czy 2 przeciwników (tak przez W, jak i przez E), jak i byli w stanie precyzyjnie zbilansować własne ręce (dzięki możliwości zastosowania przez gracza W forsującego pasa po 2/ e-S-a). Np. gdyby po 2 e-S-a W zalicytował 3 czy 3, wskazałby w ten sposób kartę beznadwyżkową albo wręcz podlimitową.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 10 (WE).

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

8532

986

Q10

QJ108

  

107

542

J743

6543

AJ64

AJ7

K986

97
   

KQ9

KQ103

A52

AK2

 

  

W

N

E

S

–

pas

1

ktr.

pas

1 1

pas

2 BA2

pas

3

pas

3

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

1 negat, 0–6 PC w składzie dowolnym

2 w tym wypadku optuję za rebidem 2BA, nie tyle ze względu na obecność w ręce S dwóch wysokich blotek, ale dlatego, że jego honory są położone korzystnie – za otwierającym licytację

 

Rzeczywiście, wszystkie brakujące rozgrywającemu figury (poza W) znajdują się u E i S jest tego w pełni świadom. Wystarczy więc, że zaimpasuje waleta kier (po dostaniu się do stołu treflem), a – bez pierwszego wistu karowego – z łatwością skompletuje dziesięć wziątek: cztery treflowe, trzy kierowe, pikową oraz dwie karowe (dodatkową lewę karową rozgrywający wyrobi sobie w końcówce, zagrywając do dziesiątki na stole). Tylko pierwszy wist karowy definitywnie ograniczy gracza S do dziewięciu wziątek – wprawdzie da mu on szybko drugą lewę w tym kolorze, ale też sprawi, że broniący zdołają odegrać dwie forty karowe (a ponadto E weźmie A i A).

Na WE wychodzą też minimaksowe 4, na siedmiu atutach. Ponieważ kara są w tym rozdaniu tzw. kolorem zamrożonym (tzn. ta strona, która zagra w nie jako pierwsza, straci lewę), broniący nie mogą ich otworzyć. W końcówce jedno karo z ręki N zostanie więc wyrzucone na kiera. I grający w piki odda tylko A oraz dwie lewy atutowe.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

432

109

J4

A108753

  

Q1096

K6

AK985

QJ

85

AJ5432

Q63

92
   

AKJ7

Q87

1072

K64

  

W

N

E

S

–

–

2 1

pas2

pas

pas

    

1 słabe dwa

2 ewentualna wywoławcza kontra S byłaby – szczególnie w tych założeniach – zapowiedzią bardziej niż wątpliwą

 

W

N

E

S

–

–

2 1

pas2

2 3

pas

pas

pas4

1 multi

2 kontra S byłaby wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego

3 do koloru partnera

4 kontra byłaby wywoławcza – do kierów, ręka S nie jest wszakże na taką akcję odpowiednia

 

2 (WE) zostaną bez problemów zrealizowane, rozgrywający odda tylko dwa piki, dwa trefle i lewę atutową. Na WE wychodzą też 3 (do oddania dwa piki i dwa trefle). Strona NS raczej nie weźmie udziału w licytacji, gdyby wszakże do tego doszło, musiałaby się ratować kontraktem 3. Jest tylko jedna droga do położenia tej gry: obrońcy muszą zdjąć dwa kara i dwa kiery, a następnie E powinien zagrać w ten ostatni kolor po raz trzeci, aby zepsuć przeciwnikom lewę na D (na którą mógłby zostać wyrzucony z ręki N przegrywający pik). Tak czy owak, 3 strony NS nie muszą przecież zostać skontrowane, a gdy gracz W przepchnie się w 3, to zapis powędruje na stronę przeciwną...

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew albo 3 (WE), 9 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

BA – 6 (NS).

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

7532

109

A9

Q7643

  

AQJ10

AQJ7

84

K85

K6

62

KQJ1076

1092
   

984

K8543

532

AJ

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

1 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

 

W turnieju na maksy trudno sobie wyobrazić inną licytację, a i w meczu potoczy się ona w ten prosty sposób na prawie wszystkich stołach. Tymczasem po naturalnym ataku blotką treflową 3BA (W) zostaną obłożone, N dostanie się bowiem do ręki A i odbierze treflowe forty. Aby obłożyć 3BA (E), S musiałby natomiast wyjść A i kontynuować W (jak jednak ustawić kontrakt firmowy z ręki E?).

Na WE wychodzi zaś końcówka w kara, do oddania są bowiem wówczas tylko dwa asy w kolorach młodszych. Nie sądzę wszakże, aby w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 znalazło się w tym kontrakcie więcej niż kilka par...

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 11 (WE);

– 8 (WE);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

A1073

974

7

AJ1073

  

K95

106

K109432

Q4

QJ2

QJ832

AQ6

86
   

864

AK5

J85

K952

 

  

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

1 BA1

pas

pas

pas

1 w Naszym Systemie półforsujące, także po pasie partnera, we Wspólnym Języku nieforsujące

albo:

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

2 1

pas

pas

pas

1 po uprzednim pasie odpowiedź jak najbardziej dopuszczalna

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

2 1

ktr.2

pas

3

pas

pas

pas

  

1 po uprzednim pasie odpowiedź jak najbardziej dopuszczalna

2 kontra na pozostałe kolory

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

2 1

ktr.2

pas

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

 

1 po uprzednim pasie odpowiedź jak najbardziej dopuszczalna

2 kontra na pozostałe kolory

 

 

 

W rozdaniu tym może się spełnić każdy z powyższych scenariuszy, rozrzut zapisów będzie więc niemały. 1BA (W) zostanie obłożone bez dwóch, obrońcy zdejmą bowiem pięć trefli, dwa kiery oraz pika, kontrakt 2 tej strony powinien natomiast zostać łatwo zrealizowany. Gracze NS wezmą zaś aż dziewięć lew w trefle (pod warunkiem złapania damy atu), kontrakt ten może jednak i powinien zostać obroniony przez przeciwników trzema karami, o ile nie padnie kontra, będzie to ich kosztować jedynie 100. Z powyższego wynika, że gracze WE mogą zapisać sobie +90 (za wygrane 2), a NS: +100 (za 3 przeciwników, bez jednej), +110 (za 3, swoje) bądź nawet +200 (za 1BA przeciwników, bez dwóch bądź ich 3kk – tylko bez jednej, ale za to z kontrą). Ponadto na linii NS można zrealizować kontrakt 3, na siedmiu atutach (+140).

 

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

AKQ6

K1064

862

K6

  

J4

QJ85

AQ3

QJ94

10

973

J10954

A732
 

 

 

 

 

 

 

 

albo:

  

987532

A2

K7

1085

 

 

 

 

 

  

W

N

E

S

–

1 BA

pas

2 1

pas

2

pas

pas

1 transfer na piki

 

albo:

W

N

E

S

–

1 BA

pas

2 1

pas

2

pas

pas

ktr.

pas

2 BA2

pas

3

3

pas

pas

pas

      

1 transfer na piki

2 kolory młodsze

 

 

W

N

E

S

–

1 BA

pas

2 1

pas

2

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

      

 

 

1 transfer na piki

2 inwit

 

 

 

 

Gracz W powinien podjąć na pozycji re-open walkę, i tak jego strona wcześniej czy później zostanie jednak przelicytowana przez któregoś z przeciwników trzema pikami. Wprawdzie WE mogliby wziąć osiem lew w trefle i piki, a nawet w kiery, ich oponenci zdobędą jednak absolutnie bezproblemowo dziewięć lew w piki. Można wręcz powiedzieć – tylko dziewięć, jako że oba ich króle w kolorach młodszych są położone pod asami. Gdyby choć jeden z nich leżał korzystnie – końcówka w piki byłaby na linii NS wykładana. Myślę zresztą, że niejedna para na tej linii grająca do superprawidłowego kontraktu 4 dojdzie; po przyjęciu transferu przez N jego partner zgłosi inwitowe 3, a N dołoży końcówkę. I zazna, niestety, goryczy niesprawiedliwej porażki bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

BA – 5 (WE).

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

10

A96542

A93

732

  

AQ2

J1087

KJ2

Q54

KJ7

KQ3

Q10

AK986
   

986543

–

87654

J10

  


Nasz System:

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

pas

2 BA

pas

4 BA1

pas

pas2

pas

1 inwit

2 E ma minimum rebidu

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

4 BA4

pas

pas5

pas

 

1 odwrotka

2 10+ PC, tylko cztery kiery

3 naturalne, pięć trefli

4 kolejna nadwyżka, inwit

5 E ma minimum silnego trefla

Po dokładnym zbilansowaniu swoich rąk WE powinni zatrzymać się w 4BA – kontrakcie zupełnie jeszcze bezpiecznym. Także rozgrywka nie dostarczy większych emocji – N dostanie tylko dwa asy, a E z łatwością weźmie oczywiste jedenaście lew. Zapis 660 dla WE powinien zatem absolutnie dominować w protokole, a jednocześnie zapewnić obu stronom notę zbliżoną do średniej.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (E!);

– 6 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

8532

K9

A96

AK43

  

K1074

QJ102

KQ75

2

A6

A87643

82

Q107
   

QJ9

5

J1043

J9865

 

 

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas1

1

pas

2

ktr.2

4 3

pas4

pas

pas

    

1 N nie może zgłosić kontry wywoławczej ze względu na posiadania tylko dwóch pików

2 kontra wywoławcza – na piki i trefle

3 dziesięć ładnych miltonów i świadomość posiadania wraz z partnerem dziesięciu atutów czynią zgłoszenie końcówki krokiem oczywistym

4 ze względu na popartyjne założenia S nie podejmuje obrony pięcioma treflami

 

 

I znów rozkład niezbyt interesujący. Każda para WE powinna dojść w nim do końcówki w kiery i zrealizować ją z nadróbką. Rozgrywający ma do oddania tylko trefla i karo, wystarczy zatem, że zaimpasuje króla atu, a z łatwością skompletuje jedenaście wziątek. Nawet naturalny wist D niczego nie zmieni, E dostanie w ten sposób tylko jedną dodatkową lewę w tym kolorze, nadal będzie więc musiał oddać karo i trefla.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 11 (WE);

– 7 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

AQJ1054

AJ5

7

A98

  

62

K

AK64

KJ7542

K9

10987643

Q9

Q6
   

873

Q2

J108532

103

  

Nasz System:

W

N

E

S

1

ktr.1

1

pas

2

2 2

3

3 3

pas

pas

pas

  

1 ręka o zbyt dużym potencjale rozgrywającym, aby wejść z nią skromnym 1

2 wskazanie kontry objaśniającej na pikach

3 gdyby S chciał zainwitować końcówkę, zgłosiłby kolor przeciwnika 3

 

 

 

albo:

W

N

E

S

1

ktr.1

1

pas

2

2 2

3

3 3

4

4 4

pas

pas

pas

      

 

1 ręka o zbyt dużym potencjale rozgrywającym, aby wejść z nią skromnym 1

2 wskazanie kontry objaśniającej na pikach

3 gdyby S chciał zainwitować końcówkę, zgłosiłby kolor przeciwnika 3

4 zbyt agresywna licytacja strony WE może jednak wpędzić ich przeciwników w końcówkę, którą N zapowie na wszelki wypadek: aby albo ją wygrać, albo – w założeniach przedpartyjnych – opłacalnie obronić kontrakt 4 (WE)

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

2

ktr.

2

pas

3

3 1

pas

pas

pas

      

 

1 kontra objaśniająca na pikach

 

 

 

 

Dzięki bardzo korzystnym dla strony NS rozkładom jej 4 będą mogły zostać zrealizowane, wystarczy, że rozgrywający nie wstawi/nie zagra ze stołu D, tylko kierową blotkę. Potem wystarczy dwa razy zaatutować – z góry, aby W nie przebił drugiej rundy kierów, a do oddania będą tylko trzy lewy: treflowa, karowa i pikowa. Z tego punktu widzenia stronie WE będzie się opłacało – po 4 przeciwników – zgłosić obronne 5. Rozgrywający odda wówczas pika, kiera, trefla i karo (bądź przebitkę w tym ostatnim kolorze), wpadnie więc bez dwóch, z kontrą za 300.

 

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 9 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 8 (WE);

– 10 (NS);

BA – 5 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

AK85

J543

J75

Q2

  

Q762

KQ976

–

AJ76

103

A108

K10942

1093
   

J94

2

AQ863

K854

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1 1

1

1

2

pas

pas

3

pas

pas

pas

      

1 na trzeciej ręce otwarcie w pełni usprawiedliwione

 

 

 

 

 

 

Po w pełni usprawiedliwionym trzecioręcznym otwarciu 1 gracze NS powinni przelicytować 2 swoich przeciwników trzema karami. Wprawdzie po starannej obronie 2 (WE) zostałyby obłożone, trudno jednak byłoby je skontrować. Natomiast 3 (NS) – mimo podziału atutów 5–0 – można wygrać. Rozgrywający jest bowiem w stanie wziąć aż pięć lew atutowych w ręce – drogą przebitek kierowych i ewentualnej wpustki atutowej, a ponadto dwa piki, trefla oraz treflową przebitkę na stole. Dwie lewy pikowe oraz przebitka trzeciego trefla muszą jednak poprzedzić czwartą rundę kierów, aby prawy obrońca nie dokonał groźnej dla rozgrywającego obrzutki.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

K9

K102

A853

KJ96

  

AJ1074

A3

Q107

832

6

QJ9765

J942

A4
   

Q8532

84

K6

Q1075

 

 

 

 

 

 

  

W

N

E

S

–

–

2 1

pas

pas

pas2

    

1 słabe dwa

2 tylko dubel pik, więc kontra wywoławcza jest z tą ręką bardzo niebezpieczna

 

albo:

W

N

E

S

–

–

2 1

pas

pas

ktr.2

pas

2

pas

pas

pas

  

1 słabe dwa

2 grozi bowiem kontraktem pikowym na sześciu atutach, w tym wypadku okaże się jednak szczęśliwa

 

 

W

N

E

S

–

–

2 1

pas

2 2

pas3

pas4

pas5

 

 

1 multi

2 do koloru partnera

3 na pozycji bezpośredniej jest jeszcze więcej przeciwwskazań do kontry

4 kiery

5 tylko gracze superagresywni ożywią po partii dwoma pikami

 

2 (WE) zostaną łatwo zrealizowane, na ogół z nadróbką, broniącym będzie bowiem bardzo trudno zmontować szybką przebitkę karową. Teoretycznie rzecz biorąc, należy się im jednak pięć wziątek: K, A, karowa przebitka, kier oraz trefl.

Być może wbrew pierwszemu wrażeniu także strona NS jest jednak w stanie zdobyć osiem lew, grając w piki. Rozgrywający weźmie drugą lewę K, przejdzie do ręki K, zagra pika do króla w dziadku, po czym na przykład wyjdzie w trefle, a w toku dalszej gry ściągnie dwie lewy treflowe, A i przebije w ręce karo. A potem będzie musiał dostać ósmą lewę na D w ręce.

Na NS wychodzi również dziewięciolewowa częściówka treflowa (do oddania pik, pikowa przebitka, as atu oraz kier).

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (NS);

BA – 6 (NS).

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

KJ9

106

AQ982

1087

  

AQ854

A

K76

AK42

762

K87542

104

J9
   

103

QJ93

J53

Q653

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1 BA1

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

    

1 półforsujące

2 5+–4+, forsing do dogranej

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

pas

1

pas

2

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

 

Końcówka pikowa na linii WE będzie osiągana dosyć często, nie zawsze wszakże zostanie zrealizowana. Na ogół bowiem rozgrywający ten kontrakt – po ataku kierowym – będą przebijać w dziadku trzecią rundę trefli, zrzucać na K czwartego trefla z ręki, po czym zagrywać do K – na szansę, że honor ten jest położony korzystnie. Gdyby tak rzeczywiście było, rozgrywający oddaliby tylko karo i dwa piki, więc gra zostałaby zrealizowana.

Niestety, w autentycznym rozdaniu nie tylko piki leżą za pikami, ale i kara za karami, do sukcesu prowadzi więc jedynie specyficzna rozgrywka, wymagająca od gracza W poruszania się mniej lub bardziej w widne karty. Otóż po zabiciu pierwszego wistu kierowego (optymalny dla obrony) asem w ręce rozgrywający powinien ściągnąć A K, przebić na stole trefla, wyrzucić na K karo, wrócić do ręki A (bądź przebić tam kiera, którego N wprawdzie nadbije, ale w tym samym momencie znajdzie się na wpustce), przebić w dziadku czwartą rundę trefli, po czym przebić w ręce kiera. Nawet jeśli obrońca N lewy tej nie nadbije, W będzie kontynuował pikiem (gdyby N w pierwszej rundzie pików pozbył się waleta, teraz należałoby wyjść damą!), wpuszczając obrońcę z lewej. I ten – po zainkasowaniu zawsze mu należnych dwóch lew atutowych – będzie musiał wyjść w karo, wyrabiając rozgrywającemu dziesiątą wziątkę na króla.

Oczywiście po drugim z możliwych wistów – treflowym, zadanie rozgrywającego końcówkę pikową będzie znacznie łatwiejsze. Na 8 (wist odwrotny) W wstawi ze stołu 9, dostanie więc dodatkową wziątkę w tym kolorze i pozbędzie się na nią z dziadka kara. A potem przebije na stole czwartą rundę trefli (gdyby N dodał w niej trefla do koloru, należałoby wyrzucić z dziadka drugie karo, a potem przebić tam dwie karty tego koloru, trzeciej zaś pozbyć się na K), odda przeciwnikom karo, zaś w toku dalszej gry przebije na stole karo, a ostatnią kartę tego koloru z ręki zrzuci na K. Odda więc tylko karo oraz dwa piki.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 8 (WE);

– 10 (W!);

BA – 7 (W!).

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

5

K109542

Q643

87

  

J832

A87

J5

QJ104

AKQ97

QJ63

A2

93
   

1064

–

K10987

AK652

 

  

W

N

E

S

pas

pas1

1

2 BA2

3 3

4 4

4 5

pas

pas

pas

    

1 w założeniach niekorzystnych ręka ta jest nieco za słaba na otwarcie 2 bądź 2 multi

2 dwukolorówka na młodszych

3 honory w kolorach młodszych w ręce W są najprawdopodobniej nic nie warte, w zupełności wystarczy wiec miękkie podniesienie do 3 (zamiast na przykład licytacji w kolor przeciwnika 3, zapewniającej co najmniej rzetelny bilans za 3)

 

4 wskazanie czterokartowego fitu i układowej ręki to obowiązek gracza N; to jego partner może być przecież silniejszy/bardziej układowy i na NS będzie wówczas wychodziła końcówka w kara

5 z istotnymi nadwyżkami i potencjalnym wyłączeniem w karach graczowi E trudno byłoby powstrzymać się przed zgłoszeniem końcówki

 

Niestety, przyjdzie oddać dwa trefle, karo i lewę na K (chyba że S zagra trzy razy w trefle – E nadbije wówczas przebitkę e-N-a, ściągnie trzy razy atu, kończąc waletem na stole, na D zrzuci z ręki karo, zagra kiera do damy, wróci do dziadka A i powtórzy stamtąd kierem – do waleta w ręce). Niestety, skontrowanie przeciwnikom 4, które zakończyłyby się ich wpadką bez jednej i superzapisem 200 dla WE, nie było w racjonalny sposób możliwe.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew ; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

AQ74

1085

AQ4

AQ6

  

J2

Q62

K872

K1032

K65

AJ943

5

J854
   

10983

K7

J10963

97

  

W

N

E

S

–

1

1

pas

2

ktr.1

pas

3 2

pas

pas3

pas

  

1 kontra wywoławcza, w zasadzie wielkie bez atu; z kartą treflowo-pikową N zgłosiłby 2

2 karta warta zalicytowania pików z przeskokiem (układ 5–4 i cztery miltony, w tym raczej dobrze położony K)

3 minimum, równy układ i niepewne układy impasowe, stąd pas na ostatnią zapowiedź partnera

 

 

Niejedna para NS w końcówce pikowej na pewno się jednak znajdzie. A że układy są dla tej strony bardzo korzystne: K leży za asem, a oba młodsze króle przeciwników pod impasem, atuty dzielą się zaś 3–2 z rozłożonymi honorami, nie powinno być problemów ze zdobyciem dziesięciu wziątek. Rozgrywający zaimpasuje podwójnie piki i przebije w dziadku kiera oraz karo. Impas karowy będzie jednak musiał zostać wykonany przed ściągnięciem trzeci raz atu, S odda więc trzecią lewę na przebitkę (karową). W protokole powinny zatem dominować zapisy 620 dla NS i 170 dla NS, z przewagą tych ostatnich.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 10 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

AK108

–

K9852

KQ97

  

Q76

J753

Q76

542

J93

AQ92

1043

A106
   

542

K10864

AJ

J83

  

W

N

E

S

–

–

pas1

pas

pas

1

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

pas

pas

  

1 ręka za słaba na pierwszoręczne otwarcie licytacji

 

 

 

 

Gracz N w naturalny sposób opisze swoją rękę, po czym jego partner powinien wybrać grę w piki. Znów rozkłady są dla strony NS przychylne, dzięki czemu może ona wziąć w piki aż lew dziesięć, a w trefle – jedenaście, ani bilans honorowy, ani stopień sfitowania rąk nie upoważniają jednak specjalnie do zapowiedzenia końcówki. Będą zatem grane przede wszystkim kontrakty częściowe: w piki (10 lew, 170 dla NS), trefle (11 lew, 150 dla NS), kara (10 lew, 130 dla NS) bądź w bez atu (8 lew, 120 dla NS). O przychylności rozkładu dla strony NS najlepiej świadczy fakt, że może ona wziąć też 9 lew, grając w kiery, na pięciu zaledwie atutach. Pod warunkiem wszakże, że ten "superkontrakt" zostanie ustawiony z lepszej ręki N. 3 z "naturalnej" ręki S położy bowiem definitywnie (tylko i wyłącznie) pierwszy wist blotką pikową!

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 10 (NS);

– 9 (N!);

– 10 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

A8

Q9763

AQ

J1092

  

J53

J82

9873

854

KQ964

A4

J42

AQ3
   

1072

K105

K1065

K76

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

1

2

pas

pas

pas

  

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

1

2

pas

pas

ktr.

rktr.

2

3

pas

pas

pas

      

Tym razem w protokole będą występować w dużej przewadze częściówki kierowe strony NS. Kolejny raz karty leżą jednak jak zaczarowane i jeżeli tylko rozgrywający trafnie i prawidłowo z matematycznego punktu widzenia rozwiąże kolor atutowy (tzn. zagra blotkę do króla na stole, a następnie wyjdzie stamtąd 10 i puści ją wkoło), zdobędzie aż dziesięć wziątek. Poza asem atu i pikiem do bezwarunkowego oddania jest bowiem jeszcze tylko lewa na A. Gracze odważni, lub – jak kto woli – brawurowi, którzy znajdą się w końcówce kierowej, nie powinni mieć zatem większych problemów z jej realizacją.

Natomiast strona przeciwna ma do wzięcia tylko sześć lew w piki. Graczom NS trudno jednak będzie skontrować już ich 2, mimo że kontrakt ten zostałby łatwo położony bez dwóch, z kontrą za 300.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

–7 (NS);

BA –7 (NS).

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

K3

K653

K1097

J53

  

A98

A72

Q32

8742

J65

10

J8654

KQ96
   

Q10742

QJ984

A

A10

  

W

N

E

S

pas

pas

pas

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

4 2

pas

pas

pas

      

1 w Naszym Systemie półforsujące, także po pasie partnera, we Wspólnym Języku nieforsujące

2 dziesięć dobrych miltonów i znakomite uzupełnienia w obu kolorach partnera pozwalają na bezpośrednie zgłoszenie dogranej; nawet jednak gdyby N podniósł tylko do 3, końcówkę dołoży jego partner

 

Do oddania jest tylko A, A oraz lewa treflowa, ta ostatnia wszakże jedynie wówczas, gdy obrońcy zaatakują w ten kolor od razu na pierwszym wiście. Po każdym innym ataku rozgrywający odblokuje A, wejdzie na stół K albo K i na K pozbędzie się z ręki przegrywającej 10. A zapis 650 zapewni stronie NS bardzo porządną notę turniejową.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 7 (NS);

– 10 (NS);

– 8 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

Q10852

K5

1032

A32

  

–

QJ1042

KQ85

Q1097

KJ976

A7

A96

865
   

A43

9863

J74

KJ4

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1 BA1

pas

pas2

pas

1 w NS – półforsujące, we WJ – nieforsujące

2 gołe 12 PC w składzie zrównoważonym, więc także w NS – pas

 

 

 

Kolejny przyjazny dla uczestników marcowych Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 rozkład. Wprawdzie na WE znajdują się tylko 22 PC, nie posiada ona też żadnego koloru uzgodnionego, mimo to nie powinna mieć większych problemów ze zrealizowaniem dwóch końcówek: w kiery i w bez atu. W pierwszym wypadku jest do oddania tylko lewa atutowa oraz dwa trefle, w drugim – te same wziątki plus A jeszcze. Co równie ważne – gracz W nie musi stosować żadnych specjalnych manewrów rozgrywkowych, wystarczy, że dwukrotnie zaimpasuje waleta trefl oraz starannie zaplanuje komunikację.

Oczywiście licytowanych końcówek nie będzie dużo, przeważać będą częściówki, i to raczej w bez atu.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 9 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33