Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
|
1 |
|
 J98752
 AQJ
 Q9
 94
|
|
|
A
985
AK7432
K75 |
|
104
632
J108
AQ863 |
| |
|
KQ63
K1074
65
J102
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
pas |
pas |
|
1 |
1 2 |
2 |
2 |
|
3 |
pas |
pas |
3 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 piki ręki N są zdecydowanie za słabe
na otwarcie słabymi 2 czy 2 multi
2 teraz jednak wejście 1 jest jak
najbardziej uzasadnione – bynajmniej nie jako wskazanie wistu, tylko
jako krok w walce o częściówkę (kto ma piki, ten ma władzę! –
brzmi stare brydżowe powiedzenie – wskazówka dla grających)
3 S świadom jest obecności na swojej
linii co najmniej dziewięciu pików, śmiało i zdecydowanie przepycha
się więc w 3
Tak potoczy się licytacja na wielu stołach październikowego
turnieju Korespondencyjnych Mistrzów Polski 2006, możliwe są
wszakże również inne rozwiązania. Jeżeli strona WE utrzyma
się w częściówce karowej, zrobi najprawdopodobniej nielicytowanego
szlemika, po ataku w uzgodnione piki W weźmie bowiem sześć lew
atutowych, pięć treflowych oraz A. Zresztą tylko atak kierowy
ograniczyłby rozgrywającego do dziewięciu wziątek – obrońcy zdjęliby
bowiem wówczas trzy lewy w tym kolorze, po czym S zagrałby w
kiery po raz czwarty – pod podwójny renons – promując swojemu
partnerowi wziątkę na damę atu. Jak już jednak wspomniałem, wyjście
gracza N w kiery jest zagraniem niezbyt realnym.
Strona NS ma natomiast do wzięcia osiem lew w
piki – obrońcom należą się dwa kara, dwa trefle oraz wziątka na
asa atu. 3(NS) zostaną zatem przegrane bez jednej, ale będzie
to opłacalna obrona wychodzącej na WE częściówki karowej...
...oraz końcówki bezatutowej, i to zupełnie
bezproblemowej. Obrońcy mieliby bowiem wówczas do zdjęcia tylko
cztery kiery, i to pod warunkiem, że od razu wyszliby w ten kolor. Po
ataku pikowym – czy jakimkolwiek innym – grający w bez atu weźmie
te same dwanaście lew co przy grze w kara. Kontrakt 3BA (WE) będzie
jednak bardzo trudny do racjonalnego wylicytowania.
Tak czy owak, rozdanie jest bardzo ciekawe, a jego
teoretyczny minimaks to 4 (NS) z kontrą bez dwóch, 300 dla WE
– jako obrona wykładanego na linii WE kontraktu 3BA.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą,
8 lew; 300 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 8 (NS);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
|
2 |
|
K52
KJ103
Q82
1072 |
|
|
10743
A52
AJ93
A9 |
|
AQJ96
96
1076
Q84 |
| |
|
8
Q874
K54
KJ653 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
pas1 |
pas |
1 dziewięć miltonów w składzie 5332 to
odrobinę za mało na zainwitowanie końcówki
Gdyby jednak gracz E – świadom obecności
na swojej linii dziewięciu atutów (dziewięć atutów to potęga!)
– zrobił krok do przodu, W przyjmie inwit partnera – ze względu
na posiadanie trzech asów i podwiązanych kar. Rozgrywający łatwo weźmie
dziesięć lew, wyimpasuje bowiem króla atu i dwukrotnie zaimpasuje
kara (zagrywając z ręki E blotkami). Co więcej, tylko pierwszy
wist kierowy ograniczy gracza E do dziesięciu wziątek, po każdym
innym na trzynaste karo zostanie wyrzucony z ręki przegrywający kier i
rozgrywający skompletuje lew jedenaście. Tylko nieliczni zawodnicy E
znajdą się jednak w końcówce...
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 10 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
|
3 |
|
AK8
Q6
Q985
KQ76 |
|
|
Q1032
AK10
J3
9843 |
|
J54
J9753
107
J105 |
| |
|
976
842
AK642
A2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
2 2 |
pas |
3 3 |
|
pas |
5 4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko 11 PC, ale znakomite honory i pięciokart
2 teoretycznie czwórka, możliwe jednak
zgrupowanie honorów w kolorze trzykartowym (a nawet dwukartowym) z ręką
bez zatrzymania kierowego; alternatywą jest zgłoszenie 3BA – po czymś
takim E wyjdzie jednak w kiera i obrońcy zdejmą pięć lew w
tym kolorze
3 S ma wprawdzie tylko pięć kar, ale
jest to jedyna możliwa zapowiedź negatywna, a przy tym wskazująca na
brak zatrzymania kierowego
4 N jest zbyt silny, aby zrezygnować z
końcówki, wolno mu też liczyć, że do oddania będą jedynie dwa
kiery
Jeżeli N postawi na praktykę i w drugim okrążeniu
strzeli 3BA, zostanie przykładnie ukarany, broniący zdejmą bowiem pięć
lew kierowych. Tymczasem końcówka karowa łatwo wychodzi, do oddania są
bowiem wówczas jedynie dwa kiery. A poprawna licytacja, polegająca na
sprawdzeniu braku stopera kierowego, bez trudu do tej optymalnej gry parę
NS doprowadzi...
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 400
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9(NS);
– 11 (NS);
– 7 (NS);
– 8 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
|
4 |
|
9865
3
5432
A942 |
|
|
A7
AJ76
J1096
K63 |
|
KQJ
KQ109842
Q8
5 |
| |
|
10432
5
AK7
QJ1087 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
4 1 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 mimo dużego potencjału wygrywającego karty
E szansa na szlemika jest minimalna; aby był to kontrakt prawidłowy,
partner musiałby bowiem posiadać trzy asa i króla
Mniejsze karty W dające szlemika to np.:
A x x x A x x x A x x x x oraz
A x A x x x A W x x x x x
w drugim wypadku będzie to szlemik na impasie. Można
ewentualnie sprawdzić tę szansę w sposób następujący:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
4 1 |
pas |
|
4 2 |
pas |
pas |
pas |
1 splinter
2 ze spalonym K W licytuje negatywnie
Obrońcy mają do zdjęcia dwa kara i lewę treflową.
Teoretycznym minimaksem rozdania są 4 (NS) z kontrą, lew
osiem, 500 dla WE. Niełatwo będzie go jednak doścignąć. Jedną
szansę widzę w sekwencji rozpoczętej przez W naturalnym
otwarciem 1:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
ktr.1 |
|
2 |
2 |
4 |
pas |
|
pas |
4 |
ktr. |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 kontra na pozostałe kolory: trefle i piki,
też dosyć wątpliwa, przede wszystkim ze względu na lokalizację
honorów w ręce S (tylko trzy miltony w kolorach wskazanych)
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), z
kontrą, 8 lew; 500 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 10 (WE);
– 8 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
|
5 |
|
AQ109762
6
7
KQ64 |
|
|
8
AK953
Q1053
A102 |
|
J5
J1082
A982
J73 |
| |
|
K43
Q74
KJ64
985 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
2 |
|
pas/ 3/ktr. |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Nawet wówczas gdy W wejdzie do licytacji 3
(akcja dosyć wątpliwa, bezpieczniejsza jest kontra), to po 4 N
– E nie zdecyduje się raczej na zgłoszenie obronnych 5.
Tymczasem 4 zostaną łatwo wygrane, rozgrywający dostanie się
bowiem do stołu K, a potem trzecią rundą atutów, przejmując 2
trójką/czwórką, i dwukrotnie podegra trefle. Uwaga! Drugą rundę
kierów trzeba zatem koniecznie przebić atutem innym niż dwójka!
Obrona pięcioma kierami kosztowałaby tylko
300 – z kontrą bez dwóch, za 300 (pod warunkiem wyimpasowania obrońcy
S trzeciej damy atu) – jak już jednak wspomniałem będzie ona
bardzo trudna do znalezienia.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z
kontrą, 9 lew; 300 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (WE);
– 10 (NS);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
|
6 |
|
Q102
J1098
K103
QJ3 |
|
|
AJ765
6
J52
A1097 |
|
843
A75
87
K6542 |
| |
|
K9
KQ432
AQ964
8 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
1 |
2 1 |
2 |
3 |
|
pas |
4 2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 brzydkie honory – mimo 9 PC i
czterokartowego fitu – N poprzestaje więc na podniesieniu do
2...
2 ... potem jednak – z trzecim K – z
entuzjazmem przyjmuje partnerowe zaproszenie do końcówki
Ta końcówka powinna zostać zalicytowana na
zdecydowanej większości stołów – gracze NS mają bowiem
łącznie 23 PC, dziewięć kierów i pełny kolor karowy bokiem. Także
z rozgrywką nie będzie żadnych problemów – rozgrywający odda
tylko trzy asy...
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10
lew; 420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
|
7 |
|
==
KJ64
Q10753
A932 |
|
|
A965432
95
K
Q74 |
|
QJ8
32
AJ82
KJ108 |
| |
|
K107
AQ1087
964
65 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
2 1 |
pas2 |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 słabe dwa
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
2 1 |
ktr. |
3 |
4 |
|
pas |
pas |
pas2 |
|
1 słabe dwa
2 niektórzy gracze E 4 skontrują
czy wreszcie:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
2 1 |
pas2 |
3 |
pas |
|
pas |
ktr. |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas2 |
|
1 słabe dwa
2 niektórzy gracze E 4 skontrują
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
2 1 |
ktr.2 |
2 3 |
3 4 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 multi
2 kontra wywoławcza do hipotetycznych
pików otwierającego
3 do koloru partnera
4 naturalne, pełnobilansowe; ze słabszą ręką
S przeszedłby przez lebensohlowe 2BA
To tylko kilka z możliwych wariantów rozwoju
licytacji w tym rozdaniu. Strona WE ma w nim do wzięcia dziewięć
lew w piki, a NS – dziewięć lew w kiery. W protokole będą
dominowały zapisy 140 dla WE, nie zabraknie też zapisów 100 i
200 dla tej strony – za przegrane przez przeciwników bez jednej 4,
od czasu do czasu z kontrą.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 9 (NS);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
|
8 |
|
10976
92
1093
KJ93 |
|
|
A3
AKJ64
K7652
8 |
|
KJ542
Q87
84
Q107 |
| |
|
Q8
1053
AQJ
A6542 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
2 1 |
pas |
|
3 |
pas |
3 /4 2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 karta za słaba na odpowiedź 1, a
uzgodnienie kierów dopiero w następnym okrążeniu
2 karta graniczna, ze wskazaniem na 3 –
gdyby nie brak przestrzeni licytacyjnej (pomiędzy 3
a 3), E
mógłby się zdecydować na warunkowe przyjęcie inwitu partnera.
W rozgrywce będzie dużo prościej niż w licytacji
– W dostanie się do stołu K albo D i podegra kara, a
potem przebije w dziadku blotkę karową. Dzięki korzystnym rozkładom
w kolorach czerwonych (kiery 3–2, kara 3–3 z asem przed królem)
rozgrywający skompletuje aż jedenaście wziątek. A gdy broniący nie
pośpieszą się ze zdjęciem trefla (tylko np. będą uparcie łączyć
atu), W pozbędzie się swojego singla w tym kolorze na W i
zrobi nielicytowanego szlemika.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 9 (WE);
– 11 (WE);
– 9 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
9 |
|
8643
87
A542
652 |
|
|
10
KJ94
109876
Q108 |
|
J2
A10652
K
AK973 |
| |
|
AKQ975
Q3
QJ3
J4
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
2 1 |
3 |
4 2 |
4 |
|
5 3 |
pas |
pas |
pas |
1 co najmniej inwit do końcówki z fitem
kierowym; ręka W jest wyraźnie za silna na pojedyncze
podniesienie 2
2 naturalne, wartości treflowe (kolor) – w
ten sposób E wciąga partnera do współpracy nad podjęciem
decyzji po spodziewanym zgłoszeniu przez przeciwników 4
3 cztery atuty, singiel pik i starsza figura we
wskazanych przez partnera treflach – wszystko to skłania gracza W
do zapowiedzenia 5; tym bardziej że założenia są korzystne dla
przeciwników i ich obrona na pewno byłaby opłacalna
I kontrakt ten – 5 – zostanie bez trudu
zrealizowany, rozgrywający odda tylko pika i karo, nie powinien mieć
bowiem żadnych problemów ze złapaniem D. Obrona pięcioma pikami
byłaby dla strony NS jeszcze bardzo opłacalna – jeśli
rozgrywający pociągnąłby A z góry, wpadłby tylko bez dwóch –
z kontrą za 300. Byłoby to zresztą zagranie w pełni logiczne – jeśli
bowiem K leży pod impasem (niesinglowy), zawsze trzeba będzie oddać
lewę w tym kolorze.
Jeżeli jednak można być pewnym, że 4 zapowie
prawie każda para NS, to w obronę pięcioma pikami –
po zgłoszeniu przez oponentów 5 – udadzą się tylko nieliczne z
nich. Chociażby dlatego, że żadna z rąk NS nie zawiera
singletona...
Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą,
9 lew, 300 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 7 (WE);
– 11 (WE);
– 9 (WE);
BA – 4 (WE).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
|
10 |
|
K942
A83
102
AK104 |
|
|
63
QJ62
AQJ53
QJ |
|
AQ875
754
964
93 |
| |
|
J10
K109
K87
87652 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
ktr. |
1 |
2 |
|
pas |
pas |
2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
ktr. |
1 |
2 |
|
pas |
pas |
2 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Z obłoków na ziemię! – tym razem rozdanie na
dużo niższym szczeblu i znacznie mniej interesujące. Dominować będą
w nim kontrakty 2 (WE) i 3 (NS). Grając w kara,
gracz W powinien wziąć osiem lew. Wprawdzie K leży pod
impasem, a starsze honory kierowe są podzielone, a kolor ten dzieli się
3–3, rozgrywającemu zabraknie jednak dojść do stołu, aby wykonać
wszystkie konieczne podegrania. Oprócz dwóch trefli i dwóch kierów
odda więc jeszcze albo karo, albo dodatkową lewę kierową.
Natomiast 3 (S) zostaną położone wyłącznie
po ataku pikowym [3 (N) zaś – po wiście kierowym i
karowym]. E weźmie pierwszą lewę D i zagra w karo, a W
odbierze jedną albo dwie lewy karowe i powtórzy pikiem. Po lewie na
A E zagra w pika po raz kolejny i jego partner
przebije/nadbije tę lewę waletem bądź damą atu.
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew;
90 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (S!);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
|
11 |
|
105
J95
864
KQJ105 |
|
|
AK98763
K62
752
== |
|
J2
AQ7
KQJ93
964 |
| |
|
Q4
10843
A10
A8732
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 |
pas |
2 |
pas |
|
3 1 |
pas |
4 2 |
pas |
|
6 3 |
pas |
6 4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 mimo posiadania przez W tylko 10 PC
potencjał wygrywający jego ręki jest tak duży (także ze względu na
fit karowy), iż rebid 3 należy uznać za jak najbardziej
dopuszczalny
2 cue-bid na pikach, wykluczający też cue-bid
w pominiętych treflach
3 wartość ręki W wzrosła jeszcze
bardziej ze względu na pełne wyłączenie treflowe, wskazuje on więc
partnerowi możliwość alternatywnej gry w kara (jednocześnie 6
jest też zapowiedzią samoograniczającą, wyklucza bowiem wielkiego
szlema bądź drogę doń bardzo utrudnia)
4 z W x E przenosi jednak na piki
Rzecz jasna, jest to w dużej mierze sekwencja życzeniowa,
na pewno więc nie wszystkie duety WE dojdą tu do szlemika. 6
jest zresztą kontraktem granicznym – wymaga podziału atutów 2–2 bądź
3–1 z singlową damą (52,5%), ale też tego, aby obrońcy nie
zmontowali na wstępie karowej przebitki. 6 jest wszakże szlemikiem
dużo niższej klasy – po ataku treflowym pojawią się bowiem poważne
problemy z zachowaniem kontroli atutowej.
Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 980
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 12 (WE);
– 7 (WE);
– 12 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
|
12 |
|
AK1092
6
A10932
J4 |
|
|
J5
AKJ75
J64
AQ10 |
|
Q8764
Q42
K8
K92 |
| |
|
3
10983
Q75
87653 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 1 |
pas |
3 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
| |
|
|
|
1 ręka W jest za silna na rebid 1 BA, a
za słaba na 2BA
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 BA |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 transfer na piki
Druga z tych końcówek jest gwarantowana –
rozgrywający dysponuje ośmioma lewami z góry, a dziewiątą dostanie
od razu w pikach bądź w karach. Jeśli zaś chodzi o 4, sprawa jest
nieco bardziej skomplikowana. Przeciwko tej grze N wyjdzie na
pewno A, po czym – aby kontrakt położyć – musi zagrać w blotkę
karo. Nawet jeśli rozgrywający celnie wstawi ze stołu króla, to następnie
będzie musiał kontynuować karem, aby przygotować przebitkę tego
koloru w dziadku (N nie może wyatutować i wyrobić sobie lewy
pikowej, gdyż wówczas – po wzięciu jej przez N na K –
broniący zdjęliby dwa kara). A wtedy N dostanie się do ręki
A (nawet gdyby miał w tym celu przejąć partnerową D i wyrobić
W w ręce rozgrywającego) i zgra K, na którego jego partner pozbędzie
się swojego ostatniego kara. Następnie N wyjdzie w karo, przez
co w ręce S wyrobi się pewna lewa atutowa, kontrakt 4
zostanie więc położony bez jednej. Wniosek stąd, że dużo lepsza,
bo nieobkładalna, jest w tym rozdaniu końcówka w bez atu.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 400
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (NS);
– 9 (WE);
– 8 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
|
13 |
|
K3
Q72
AKJ105
A96 |
|
|
AJ4
105
Q643
K1043 |
|
1052
AJ63
72
J875 |
| |
|
Q9876
K984
98
Q2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 BA |
pas |
pas1 |
|
pas |
|
|
|
1 tylko 7 PC, nie ma raczej więc szans na końcówkę,
nie widać też konieczności ewentualnego uzgadniania kolorów
starszych
Na wielu stołach właśnie 1BA (N) stanie się
kontraktem ostatecznym. Jeśli wszakże gracz ten uzna, że jego ręka
jest na takie otwarcie zbyt silna, rozpocznie od 1 bądź 1 i para
NS dojdzie wówczas do kontraktu 3BA (N). Niestety, grę tę
położy pierwszy wist treflowy, obrońcy wezmą bowiem po nim trzy lewy
w tym kolorze oraz dwa asy. Natomiast po alternatywnym ataku kierowym (bądź
jakimkolwiek innym) kontrakt zostanie łatwo zrealizowany.
Teoretycznie rzecz biorąc, wykładane jest natomiast
3BA (S), kiedy to pierwszy wist treflowy nadrzuci rozgrywającemu
dodatkową lewę. Nawet jednak po najbardziej pasywnym (i raczej
nierealnym do oddania) ataku karowym grę można zrealizować, chociaż
– być może – jedynie w widne karty. Powiedzmy, że
rozgrywający utrzyma się wówczas w ręce 9 i zagra pika do króla
(W nie może wskoczyć A, gdyż wyrobiłby w ten sposób
przeciwnikowi cały kolor pikowy). Następnie jednak gracz S musi
wyjść ze stołu blotką kierową – i wstawić z ręki 8 albo 9
(cały czas chodzi o niedopuszczenie do ręki, chyba że za wysoką cenę,
niebezpiecznego przeciwnika E, który mógłby podegrać obecną
w ręce S D). Obrońca W weźmie tę lewę na 10 i będzie
kontynuował – nadal pasywnie – karem. Rozgrywający utrzyma się wówczas
W na stole, po czym będzie musiał wyjść stamtąd D (!). W końcówce
konieczne będzie jeszcze wykonanie impasu przeciwko W w ręce E.
Tak postępując, S weźmie ostatecznie pięć kar, dwa kiery,
pika i trefla.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (S!), 9 lew; 600
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 9 (NA);
BA – 9 (S!).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
14 |
|
6
QJ75
AQ4
AK532 |
|
|
AQ8742
A
J10972
4 |
|
53
109843
K5
Q976 |
| |
|
KJ109
K62
863
J108 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
ktr. |
pas |
1 BA |
|
2 |
3 1 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 u większości par ta zapowiedź – jako
wskazanie kontry objaśniającej po co najmniej półpozytywnej
reakcji partnera na kontrę wywoławczą – forsuje
Para NS dysponuje 24 PC i niezłym pięciokartem
roboczym w treflach, na wielu stołach zostanie więc zapowiedziany
kontrakt 3BA. Nie będzie go jednak trudno obłożyć, na ogół broniący
wezmą dwa piki, karo i trefla.
Do wygrania są natomiast 3 (N!) –
rozgrywający może wówczas tak poprowadzić grę, aby nie oddać dwóch
kar. Na marginesie, 3 (S) zawsze położy pierwszy wist
karowy: obrońcy wezmą wówczas pika, kiera i karo oraz dwie lewy
atutowe – na D i karową przebitkę.
O dziwo, w rozdaniu tym wyższy od przeciwników
kontrakt może wygrać wyraźnie słabsza honorowo (16 : 24 PC) strona WE.
Dzięki korzystnej konfiguracji kar i pików (mimo podziału tego
ostatniego koloru 4–1) rozgrywający musi oddać jedynie dwie lewy
atutowe, trefla i karo. Trzecia runda kar zostanie przebita na stole,
broniący nie mają bowiem jak połączyć dwukrotnie atutów. Stąd też
zadziwiający teoretyczny minimaks rozdania: 3BA (NS) z kontrą
bez jednej, 100 dla WE – jako opłacalna obrona wykładanych na
WE 3.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS) z kontrą,
8 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (N!);
– 6 (NS, WE!);
– 8 (N!);
– 9 (WE);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
|
15 |
|
6
K987642
AK9
A4 |
|
|
AQ84
A5
Q10873
73 |
|
J107
Q103
652
K865 |
| |
|
K9532
J
J4
QJ1092 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas1 |
|
1 |
1 |
1 BA |
pas |
|
pas |
2 2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 zbyt mała siła i za słabe longery na
otwarcie dwukolorowe w założeniach popartyjnych
2 nieco ryzykowne (kolor kierowy słabo podwiązany),
ale z siedmiokartem w turnieju na maksy – obowiązkowe
Gracz N nie powinien przestraszyć się założeń
i przelicytować przeciwników dwoma kierami. Przeciwko
2 (N) gracz E wyjdzie najprawdopodobniej w partnerowe
kara. Rozgrywający przebije wówczas na stole trzecią rundę kar i
korzystając z pobytu w dziadku zaimpasuje trefle, i tak odda jednak
K, pika oraz trzy lewy atutowe. Będzie bowiem musiał grać kiery z
ręki, W wypromuje więc partnerowi wziątkę na 10.
Minimaks teoretyczny: 2 BA (W!)
z kontrą, 7 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (N!);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
BA – 7 (W!).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
16 |
|
82
Q10972
A109
A84 |
|
|
K4
J53
632
KJ753 |
|
Q765
AK86
K85
Q9 |
| |
|
AJ1093
4
QJ74
1062 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
1 |
|
1 BA |
ktr.1 |
pas |
2 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 dziesięć ładnych miltonow to karta warta
pokazania, szczególnie po uprzednim pasie
Niestety, ten niepozorny kontrakt okaże się już
dla strony NS za wysoki – rozgrywający ma bowiem do oddania
dwie lewy atutowe, kierową, karową oraz dwie treflowe. Także
przeciwnicy nie mają do wygrania dużej gry – wychodzi im bowiem
jedynie 1 i 1. Innymi słowy, jakakolwiek licytacja w tym rozdaniu
to przysłowiowa walka o wpadkę (własną!).
Minimaks teoretyczny: 1 (NS), 7 lew; 80
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
|
17 |
|
J98743
5
K65
J74 |
|
|
A6
J9864
1043
Q109 |
|
102
KQ10
Q82
AK863 |
| |
|
KQ5
A732
AJ97
52 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
1 |
ktr. |
|
1 |
2 2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 zbyt słaby kolor na otwarcie z dwóch
2 licytacja z bilansu
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
1 |
ktr. |
|
1 |
3 2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 zbyt słaby kolor na otwarcie z dwóch
2 dawno temu, grało się, że taki skok to
licytacja z bilansu układowego (niewielka siła, sześciokart pikowy, ręka
układowa), czy ktoś jednak stosuje jeszcze dzisiaj takie rozwiązanie?
3 a po nim S mógłby dołożyć końcówkę
na urodę karty – asy i starsze honory atutowe
A końcówka w piki jest tu do bezproblemowego
wygrania – dzięki udającemu się impasowi na D. Podział tego
koloru 3–3 nie jest już konieczny, piki dzielą się bowiem 2–2, można
więc swobodnie przebić na stole trzeciego trefla z ręki N. Myślę
jednak, że do tych wykładanych 4 dojdzie tylko nieliczna część
mających ku temu sposobność duetów (NS).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 10 (NS);
– 8 (WE);
– 10 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
|
18 |
|
K10
K104
AQ642
Q94 |
|
|
9843
A2
1097
A1062 |
|
72
J9765
85
J875 |
| |
|
AQJ65
Q83
KJ3
K3 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 BA |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 BA |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Rozdanie chyba najmniej interesujące z
dotychczasowych. Standardowa końcówka bezatutowa, rozgrywający ma
jedynie do oddania dwa asy. Obrońca W musi być jednak czujny
– jeżeli po jego ataku 2 rozgrywający weźmie lewę K w ręce
i wyjdzie stamtąd w blotkę kier – W musi wskoczyć A i ściągnąć
A, inaczej sprezentuje przeciwnikowi bezcenną dlań dwunastą wziątkę.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS), 11 lew; 660
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 11 (NS);
– 9 (S!);
– 11 (NS);
BA – 11 (NS).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
19 |
|
K10643
642
A7
1096 |
|
|
Q72
A97
J108
KQ87 |
|
J95
KQ103
KQ943
2 |
| |
|
A8
J85
652
AJ543 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 |
1 1 |
ktr. |
rktr.2 |
|
1 BA |
pas |
2 3 |
pas |
|
pas/2 4 |
pas |
(pas) |
(pas) |
1 wejście minimalne, ale w założeniach
korzystnych dopuszczalne
2 góra pasa
3 4–5+, 7–11 PC, nieforsujące
4 można spasować na 2 (partner może
posiadać pięć kart w tym kolorze), ale w turnieju na maksy warto
przenieść na 2
Tę batalię częściówkową powinna wygrać wyraźnie
silniejsza honorowo (23 PC : 17 PC) strona WE). Zarówno jej
2, jak i polecane w grze turniejowej 2 zostaną łatwo wygrane, do
oddania są bowiem jedynie dwa asy w kolorach młodszych, A K oraz
przebitka w tym kolorze. Ta przebitka musi jednak zostać zmontowana jak
najszybciej – przy grze w kiery koniecznie przed dopuszczeniem
rozgrywającego do głosu, inaczej ten ostatni zaatutuje i skompletuje
dziewięć wziątek (tak w kara, jak i w kiery).
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
|
20 |
|
J104
Q843
10985
K3 |
|
|
762
K10976
762
Q9 |
|
AKQ95
2
QJ4
AJ108 |
| |
|
83
AJ5
AK3
76542
|
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA1 |
pas |
2 2 |
pas |
|
2 3 |
pas |
3 4 |
pas |
|
3 5 |
pas |
pas |
pas |
1 półforsujące
2 naturalne trefle albo nieminimum w składzie
zrównoważonym
3 tzw. minipodniesienie (4–6 PC z
fitem pikowym) albo negatywny wybór koloru (6–11 PC z dublem
pik)
4 trzy kara, a więc układ 5–1–3–4,
inwit do końcówki (16–17 PC)
5 negatywne: minipodniesienie lub
minimum negatywnego wyboru koloru
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Zdecydowana większość par WE zagra w tym
rozdaniu częściówki pikowe. Wprawdzie do szybkiego oddania są tylko
dwa kara i kier, po optymalnej obronie rozgrywający zostanie jednak
ograniczony do dziewięciu wziątek. Po ataku A i K obrońca S
musi jednak ściągnąć też A, po czym odejść pikiem bądź
karem. Po takiej obronie rozgrywający nigdy nie dostanie się do stołu,
będzie więc musiał oddać także lewę na K, mimo że figura ta leży
pod impasem.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
21 |
|
J6
KQJ5
QJ10
KQ52 |
|
|
Q832
87
AK
J9643 |
|
A754
632
962
A107 |
| |
|
K109
A1094
87543
8 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 BA |
pas |
2 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 BA |
pas |
2 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
ktr. |
pas |
2 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Obie częściówki w kolory starsze na szczeblu dwóch
powinny zostać wygrane, czasem nawet z nadróbką. Aby na pewno
ograniczyć rozgrywającego kontrakt 2 do ośmiu wziątek, obrońcy
muszą bowiem przebić karo, podczas gdy przy kontrakcie 2 (WE)
broniący – aby rozgrywający wziął tylko osiem lew – powinni
zmontować przebitkę treflową.
Gdyby natomiast ostatecznym kontraktem stało się
1BA (N), E wyszedłby przeciwko tej grze blotką pik. Jego
partner utrzymałby się D i odwróciłby 9; doszłoby wówczas do
bolesnej, popartyjnej wpadki bez dwóch. Aby wybronić się tylko bez
jednej, gracz N musiałby wstawić w pierwszej lewie K z
dziadka i natychmiast wyrobić sobie szóstą lewę w treflach.
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 110
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
|
22 |
|
954
A3
AKQ75
1097 |
|
|
AQ10862
J76
93
J8 |
|
KJ
K42
1042
AK632 |
| |
|
73
Q10985
J86
Q54 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas |
|
1 |
2 |
pas |
pas |
|
2 |
pas |
pas |
pas |
Na prawie każdym stole październikowego turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2006 pary WE powinny utrzymać się w częściówkach
pikowych. Przeciwko tej grze N ściągnie A K i – jeżeli
automatycznie będzie kontynuował D, podaruje rozgrywającemu dziesięć
lew. W przebije bowiem trzecią rundę kar, trzykrotnie
zaatutuje, po czym wyrobi sobie przebitką trefle i wyjdzie z ręki w
kiera. I N będzie mógł jeszcze tylko wziąć A.
Aby ograniczyć przeciwnika do dziewięciu wziątek,
w trzeciej lewie obrońca N musi wyjść koniecznie w kiera (asem
i blotką, albo nawet blotką, spod asa). I nie chodzi tu nawet o
szybkie wyrobienie drugiej lewy w tym kolorze, co o wytrącenie dojścia
do trefli dziadka – w momencie, gdy ten ostatni kolor nie jest jeszcze
wyrobiony.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE),
9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 7 (NS);
– 7 (NS);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
|
23 |
|
1074
J5
A854
K1097 |
|
|
AJ632
KQ842
106
3 |
|
==
A76
KQJ972
8652 |
| |
|
KQ985
1093
3
AQJ4 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
2 |
3 |
pas |
|
3 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Przeciwko kontraktowi 4 (W) N
wyjdzie w licytowane przez partnera piki. Gra może zostać zrealizowana
na kilka sposobów, żaden z nich nie jest jednak prosty ani oczywisty.
W pierwszej lewie można zrzucić ze stołu trefla albo nawet karo,
naturalną reakcją będzie jednak dokonanie przebitki w dziadku. Wówczas
jednak rozgrywający musi następnie kontynuować stamtąd treflem, aby
przygotować przebitki tego koloru w ręce (eliminujące trefle z rąk
obrońców). Powiedzmy, że lewę tę weźmie broniący S na A
i wyjdzie w atu. Rozgrywający powinien utrzymać się A na stole, a
następnie przebić w ręce trefla, przebić w dziadku blotkę pikową,
przebić w ręce trefla i ściągnąć K D. Teraz należy zagrać z ręki
w karo, a po utrzymaniu się na stole K (N bowiem nie wskoczy
A) – zagrać stamtąd w trefla, aby przerwać broniącym komunikację
tym kolorem. Po jej wzięciu gracz S wyjdzie w pika, którego
rozgrywający pobije w ręce asem. A następnie zagra stamtąd w karo
– N weźmie lewę na K, ale ostatnią wziątkę będzie
musiał oddać dziadkowi – na D.
To tylko jedna z dróg do zrealizowania kontraktu
4 wiodąca (wiele zależy też od pierwszego wistu, jaki odda gracz N).
Są też inne, na ogół jednak niełatwe i wymagające od rozgrywającego
staranności oraz dobrego przeglądu sytuacji.
t
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
|
24 |
|
AQ10
AK105
Q73
KQJ |
|
|
K864
4
A864
8632 |
|
3
QJ98732
2
A1097 |
| |
|
J9752
6
KJ1095
54 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
3 |
pas |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Nieunikniony blok gracza E wpędzi przeciwników
w wyraźnie lepszą od pikowej końcówkę bezatutową. 4 (NS)
zostałyby położone – pod warunkiem że broniący szybko przebiliby
karo; ponadto dostaliby bowiem A, A oraz K. Tymczasem kontrakt
firmowy można zrealizować zawsze, niezależnie od poczynań obrońców.
Rozgrywający wyrobi sobie bowiem piki, zagrywając ten kolor z góry, a
potem dostanie się na stół – do fort pikowych, karami. Będzie
zatem dysponował czterema lewami pikowymi, dwoma karowymi, dwoma
kierowymi i dwoma treflowymi, w sumie dziesięcioma. Weźmie je jednak
wszystkie (dziesięć) tylko wówczas, gdy nie padnie wist treflowy, po
ataku w ten kolor broniący wyrobią sobie bowiem w nim fortę i
ograniczą rozgrywającego do dziewięciu wziątek (wezmą dwa trefle,
A oraz K).
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 5 (NS, WE!);
– 11 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
Nasz System:
|
25 |
|
KQ97
J83
KJ54
108 |
|
|
J85
106
AQ10832
A4 |
|
A2
KQ72
97
QJ973 |
| |
|
10643
A954
6
K652
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
3 1 |
pas |
pas |
pas |
1 9–11 PC na 6+
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2 |
pas |
|
2 1 |
pas |
2 |
pas |
|
3 2 |
pas |
pas |
pas |
1 pytanie
2 5+–4
3 naturalne, nie powinno forsować (gdy
forsująca
byłaby bezpośrednia odpowiedź 3 na otwarcie 2)
W taki sposób powinno dojść do optymalnego
kontraktu 3 (W). Przeciwko tej grze N wyjdzie
najprawdopodobniej K, rozgrywający łatwo przebije więc na stole
pika i zrobi swoje (odda pika, kiera oraz dwa kara; K zostanie
wyimpasowany). Gdyby jednak obrońca N wpadł na zadziwiający
pomysł wyjścia blotką kier, gracz W, aby na pewno zrobić
swoje, musiałby dodać z dziadka blotkę (!). Gdyby bowiem zagrał
standardowo i wstawił stamtąd figurę – S zabiłby ją asem i
odwróciłby w atu. A N wziąłby tę lewę figurą i kontynuowałby
blotką karową. Po takim początku rozgrywający nie zdołałby przebić
na stole pika, oddałby więc dwie lewy w tym kolorze, a ponadto – dwa
kara i kiera, wpadłby zatem bez jednej.
Dlatego więc kontrakt 3, gdyby jakimś cudem udało
się ustawić go z nienaturalnej ręki E, zostałby obłożony
– tylko i wyłącznie – po pierwszym wiście singlową 6.
Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew; 110
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 9 (W!);
– 7 (S!);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
|
26 |
|
K109842
J63
1084
9 |
|
|
Q73
108752
A5
432 |
|
65
KQ94
Q97
KQJ6 |
| |
|
AJ
A
KJ632
A10875
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas1 |
|
1 |
pas |
1 |
ktr.2 |
|
pas |
2 3 |
pas |
3 4 |
|
pas |
3 5 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 trapping-pas – ze względu na
longera treflowego i tylko singla w kierach
2 opóźniona kontra wywoławcza, silna
sugestia krótkości w kierach
3 zapowiedź z bilansu
4 naturalne, kontra objaśniająca
5 partner nie może mieć w tej sekwencji krótkości
pikowej
Nieco podlimitowa końcówka w piki, w której na
pewno nie znajdą się wszystkie pary NS. Przeciwko 4 (N)
obrońca E wyjdzie na zapewne K. Istnieje kilka dróg wiodących
rozgrywającego do celu, a najpewniejsza i najbardziej elegancka z nich
to zabicie pierwszej lewy A, zgranie A, a następnie przebicie
trzech trefli w ręce, a dwóch kierów na stole. Rozgrywający weźmie
wówczas osiem lew atutowych, treflową oraz kierową. W czwartej
rundzie trefli W pozbędzie się kara, e-N-owi nie uda się
więc zrealizować lewy karowej, nie zdobędzie więc nadróbki.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 10 (NS!);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
|
27 |
|
A83
KQ4
QJ109
852 |
|
|
J
9732
K85
J7643 |
|
Q7542
A10865
A2
K |
| |
|
K1096
J
7643
AQ109 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 |
2 1 |
ktr.2 |
|
3 3 |
pas |
pas |
pas |
1 dwukolorówka na starszych (ustalenie coraz
bardziej popularne)
2 wywoławcza na kolory młodsze
3 blokujące
Jeżeli gracz E będzie miał możliwość
szybkiego wskazania dwukolorówki na starszych, jego strona wygra
licytację. W skoczy bowiem wówczas na 3, które często
obiegną z pasami. A nawet jeśli gracz S zapowiedź tę wywoławczo
skontruje, a N na kontrę tę spasuje, strona NS podwoi
wprawdzie swój zysk, ale i tak zapisze sobie tylko 100 punktów. Grający
w kiery będzie bowiem mógł wziąć osiem lew, czyli wpaść tylko bez
jednej. Gdyby wszakże kontrakt kierowy rozgrywał zawodnik E, a S
wyszedłby W, to rozgrywający, aby zdobyć osiem wziątek, musiałby
pierwszą lewę przepuścić. W toku dalszej gry E oddałby pika,
kontynuację K pobiłby asem i przebiłby na stole dwa piki. A potem
dostałby się do ręki i oddałby przeciwnikom pika, ale i sam wyrobiłby
sobie w ten sposób fortę w tym kolorze. Przy takiej rozgrywce broniący
dostaliby jedynie pięć lew: dwie atutowe, dwie pikowe oraz treflową.
Wpadka bez jednej, nawet z kontrą, byłaby jednak opłacalną
obroną wychodzących na linii NS 2, 3 oraz 3BA. Oczywiście,
ta ostatnia końcówka jest w zasadzie nie do zalicytowania, dziewięć
lew w bez atu wziąć jednak jak najbardziej można. Po ataku kierowym
nie zdąży się wprawdzie wyrobić kar, da się jednak wziąć dwa
kiery, cztery piki (i to bez straty tempa – ściągając A, a potem
dwukrotnie impasując obrońcy E D) oraz trzy trefle. A kiedy
obrońcy zaprzestaną gry w kiery – aby nie dopuścić rozgrywającego
tym kolorem do ręki N – ten ostatni zacznie grać w kara. Tak
czy owak, weźmie więc dziewięć lew.
Stąd znów nieco dziwny teoretyczny minimaks
rozdania 4 (WE) z kontrą bez dwóch, za 300 – jako opłacalna
obrona “wykładanych” na linii NS 3BA.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
8 lew; 300 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
|
28 |
|
A1087
1065
K9
AK96 |
|
|
Q543
J984
Q
10532 |
|
J62
32
108643
J74 |
| |
|
K9
AKQ7
AJ752
Q8 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
2 |
pas |
3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
4 BA1 |
|
pas |
6 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 inwit
Jak najbardziej poprawny, bilansowy szlemik w bez
atu. Dziesięć lew jest z góry: dwie pikowe, trzy kierowe, dwie karowe
oraz trzy treflowe. Na K spadnie jednak singlowa dama i W stanie
się lewą jedenastą. Wystarczy następnie zagrać drugi raz w kara –
do waleta w ręce S, a obrońca W już w tym momencie
stanie w przymusie na trzy kolory. Pozbycie się przezeń kiera bądź
trefla od razu da rozgrywającemu dwunastą lewę w kolorze zrzutki,
kiedy zaś W rozstanie się w drugiej rundzie kar z pikiem –
przeciwnik odda lewę w tym właśnie kolorze i wyrobi sobie w nim fortę.
Inny sposób na zdobycie dwunastej lewy to zagranie blotki pikowej z ręki
N – do 9 u S. Pozwoli to na wyrobienie dodatkowej wziątki
w pikach przy trzecim honorze w ręce E bądź obu honorach
(damie z waletem) tamże, w towarzystwie dowolnej liczby blotek.
W najlepszej sytuacji znajdą się te pary NS,
którym uda się ustawić szlemika bezatutowego z ręki S. Wówczas
każdy pierwszy wist gracza W – poza D – podaruje
rozgrywającemu dodatkową (dwunastą) lewę (przynajmniej teoretycznie
– po ataku blotką kierową trzeba jednak byłoby wstawić ze stołu
dziesiątkę, a to nie jest krokiem zupełnie oczywistym). A w końcówce
przymus przeciwko temuż obrońcy łatwo przyniesie rozgrywającemu lewę
trzynastą, czyli bezcenną nadróbkę.
Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew ; 1440
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 12 (NS);
– 12 (NS);
– 11 (NS);
BA – 12 (NS).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
|
29 |
|
QJ73
Q987
10
KQ109 |
|
|
A5
AKJ6
A54
J874 |
|
K1062
1053
963
653 |
| |
|
984
42
KQJ872
A2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 |
|
1 BA1 |
ktr.2 |
pas |
pas (!) |
|
pas |
|
|
|
1 15–18 PC; nie można dać kontry z tylko
dublem pik, pozostaje więc zgłosić 1BA (chociaż kara są trzymane
tylko raz, a kontrakt jest zajmowany raczej ze złej ręki)
2 góra pasa
Otwarcie S jest wprawdzie podlimitowe, ale
posiada on bardzo dobry kolor, pokazany już partnerowi. Należy zatem
śmiało na kontrę na 1BA spasować. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę,
że może to być krok chybiony, jeśli gracz W ma w karach A
10 x x. W tym wypadku będzie to jednak strzał w dziesiątkę.
Przeciwko 1BA (W) z kontrą N wyjdzie singlową 10, a S
przejmie ją waletem. Rozgrywający ma tylko pięć lew – karową,
dwie kierowe, dwie pikowe – i tyleż weźmie, obrońcy będą bowiem w
każdej chwili gotowi do ściągnięcia pięciu kar i czterech trefli. I
na stronę NS zostanie zapisany smakowity “góral”.
A ucieczka gracza S na 2 skończyłaby się
dlań fatalnie – kontrakt ten mógłby już bowiem zostać obłożony.
Obrońcy wzięliby dwa kiery, asa atu i dwa piki, nietrudno byłoby im
też zmontować przebitkę w tym ostatnim kolorze.
Minimaks teoretyczny: 1 BA (NS), 7 lew; 90
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 7 (NS);
– 7 (W!);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
|
30 |
|
AK6
J32
6542
KJ6 |
|
|
975
Q106
J97
AQ102 |
|
108432
AK84
Q
987 |
| |
|
QJ
975
AK1083
543 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas |
1 |
1 |
2 |
|
2 |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Niestety, czwartoręczne otwarcie gracza NS
doprowadzi najprawdopodobniej do oddania zapisu przeciwnikom. Najwyższym
kontraktem wychodzącym na NS jest bowiem 1BA, a tego zawodnicy WE
grać jej na pewno nie pozwolą.
Z kolei graczom NS trudno będzie
ocenić, że 2 już oponentom nie idą, tym bardziej że wyjdzie też
na jaw fakt, iż oni sami (NS) posiadają aż dziewięć kar.
Obie gry – tak 2 (WE), jak i 3 (NS) [czy 2BA (NS)]
będą już jednak skazane na wpadkę bez jednej. W protokołach październikowego
turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 zobaczymy więc
przede wszystkim zapisy za wpadki, z przewagą po stronie WE.
Minimaks teoretyczny: 1 BA (NS), 7 lew; 90
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (W!);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
|
31 |
|
10642
A7432
==
KQJ5 |
|
|
AKJ
106
K942
10876 |
|
973
KQJ85
865
42 |
| |
|
Q85
9
AQJ1073
A93 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
pas1 (!) |
pas |
|
1 rozdanie wygląda na wybitnie misfitowe,
trzeba więc jak najszybciej kończyć licytację
Grający w kara S weźmie bez trudu dziesięć
lew. Odda wziątkę na K, a potem wykorzysta trefle i pozbędzie się
na nie z ręki pika. Ponieważ as z królem pik znajdują się u W,
obrońca będzie mógł odebrać tylko dwie lewy w tym kolorze.
Najbardziej wartościowym kontraktem, jaki w rozdaniu
tym można wygrać, są 3 z dobrej ręki S, 3 z bardziej
naturalnej ręki N położy bowiem wist pikowy, trzykrotne
zaatutowanie przez gracza W, a następnie zagranie przezeń w
kiera. Zarówno licytacja kontraktu 3 (S), jak i jego
rozgrywka musiałaby wszakże odbywać się mniej lub bardziej w
widne karty.
Interesująca może też być gra 3BA (S), do
jakiej na niektórych stołach może dojść. Gracz W zaatakuje
A, a w drugiej lewie wyjdzie w 10. Rozgrywający musi przejąć
honor partnera i odwrócić w pika. Obrońcy wezmą wówczas trzy piki,
kiera i K, czyli położą kontrakt bez jednej.
Minimaks teoretyczny: 3 (S!), 9
lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 10 (S!);
– 7 (W!);
– 9 (S!);
BA – 8 (S!).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
|
32 |
|
86
AQ10843
Q7
Q95 |
|
|
AQJ94
J7
84
A762 |
|
K53
962
J10932
J4 |
| |
|
1072
K5
AK65
K1083 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
3 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
W tej końcówce powinna znaleźć się większość
mających ku temu sposobność duetów NS. Z punktu widzenia S
wygląda, że partner wszedł nieco podlimitowo, ale na dobrym kolorze.
Nie trzyma też pików, można więc mówić o wyłączeniu w tym
kolorze.
Rozgrywka będzie banalna, broniący zdejmą dwa piki
oraz A, reszta lew będzie należała do rozgrywającego. Gdyby
jednak E zdecydował się na – niezbyt uzasadnione, to fakt –
wyjście W (lub w kiera), rozgrywający wyatutowałby i na K
wyrzuciłby z ręki jednego z przegrywających pików. Gdyby potem odgadł
położenie W, wziąłby lew jedenaście.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
|
33 |
|
KJ74
AQJ1052
A
J5 |
|
|
1093
64
KJ82
Q942 |
|
A2
K987
10764
1083 |
| |
|
Q865
3
Q953
AK76 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
3 1 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 niejeden z posiadaczy tej ręki wrzuci od
razu 4
Kolejna końcówka standard. Przeciwko 4 (S)
gracz W wyjdzie najprawdopodobniej w blotką trefl i rozgrywający
łatwo skompletuje dwanaście lew. Wystarczy, że zagra w atu, a potem
zaekspasuje graczowi E K. Tylko pierwszy atak karem różnym
od króla ograniczy rozgrywającego do lew jedenastu. S weźmie
pierwszą lewę A i dziadku i – powiedzmy – zagra stamtąd K
(można też od razu zabrać się za kiery). E pobije tę lewę
A i będzie kontynuował karem. Rozgrywający przebije na stole, po
czym najpóźniej w tym momencie musi zagrać w kiery, tzn. ściągnąć
A i kontynuować D – na ekspas. E nie położy na damę
króla (!), a S zrzuci z ręki karo bądź trefla i powtórzy ze
stołu W. Po takiej obronie rozgrywający będzie musiał oddać drugą
lewę atutową – na 10 bądź 9 w ręce W.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (NS);
– 11 (NS);
BA – 8 (NS).
|
