Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2006
wyniki

frekanse

8 turniej (indywidualny) 14 sierpnia 2006

Komentarze Wojciecha Siwca 
Wersja do wydruku (pdf)
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

1

  

J7

5

A7543

105432

  

KQ654

A643

96

KQ

83

K98

KQJ82

J96
   

A1092

QJ1072

10

A87

  

W

N

E

S

–

pas1

pas

1

1

pas2

1 BA

pas

2

pas

2 3

pas

pas4

pas

    

1 oczywiście, nie ma mowy o otwarciu 2BA – dwukolorówka na młodszych

2 od biedy można by z tą ręką zgłosić negatywną kontrę

3 tzw. negatywny wybór koloru, z dubletonem pik

4 to dosyć puste 14 PC (secowy mariasz w treflach, niskie blotki), a partner jest po pasie, nie ma więc co marzyć o wygraniu końcówki

Po sekwencji przedstawionej wyżej, albo do niej zbliżonej, na większości stołów sierpniowego turnieju indywidualnego Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 powinno dojść do kontraktu 2 (W). Przeciwko tej grze N wyjdzie najprawdopodobniej singlem kierowym, więc zostanie ona łatwo obłożona, w najczęstszym wariancie rozwoju wydarzeń obrońcy wezmą bowiem cztery lewy atutowe (wraz z przebitką/-ami) oraz dwa asy w kolorach młodszych. Analiza wykazuje, że najwyższe kontrakty, jakie w rozdaniu tym może zrealizować znacznie silniejsza od przeciwników strona WE (24 PC : 16 PC), to 1BA i 2. Nie będą one jednak łatwe do osiągnięcia.

Minimaks teoretyczny: 1 BA (WE), 7 lew albo 2 (WE), 8 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

AJ86

72

KJ

AJ1086

  

Q10975

AQ1043

6

95

K4

865

Q974

K732
   

32

KJ9

A108532

Q4

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas

2 1

pas2

2 3

pas

pas4

ktr.5

pas

3 6

pas

pas7

pas

  

1 dwukolorówka Wilkosza 5+–5+, co najmniej jeden longer w kolorze starszym

2 według powszechnie stosowanych ustaleń – tak powszechnie, że powinny one chyba również obowiązywać w turnieju indywidualnym – kontra na otwarcie 2 powinna być wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego; z tą kartą gracz N musi zatem (na razie) spasować

3 do koloru partnera

4 kiery i jakiś inny kolor

5 kontra wywoławcza do ujawnionych kierów otwierającego

6 jeśli i w takiej sekwencji stosowana jest konwencja lebensohl, taka zapowiedź powinna przyrzekać pełne pokrycie bilansowe dla zapowiedzianego kontraktu...

7 ... mimo to N nie widzi racjonalnej końcówki (S jest po pasie, nie wszedł też do licytacji w drugim okrążeniu – po 2 zawodnika E)

W

N

E

S

–

–

pas

pas

2 1

ktr.2

pas

3 3

pas

pas4

pas

  

1 dwukolorówka 5+–5+, kiery i inny

2 kontra wywoławcza

3 jeżeli para NS gra lebensohlem, jest to zapowiedź o pełnym pokryciu bilansowym...

4 ... mimo to N nie dąży do zagrania końcówki (partner jest po pasie)

Na linii NS znajdują się jednak 24 PC i niezły longer roboczy w karach, niejedna para dojdzie tu zatem do 3BA. Niestety, ze względu na podział kar 4–1 i brak szybkiego dojścia do ręki S gra ta w żaden sposób nie będzie mogła zostać zrealizowana. A po celnej obronie, rozpoczętej atakiem, pikowym, będzie już można położyć 3 (NS). Obrońcy wezmą bowiem pika, trefla, dwa kiery oraz lewę atutową.

Analiza pokazuje, że wyższe kontrakty w tym rozdaniu jest w stanie wygrać wyraźnie honorowo słabsza (16 PC : 24 PC) strona WE – a są nimi 2 i 2 .

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew albo 2 (WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (S!);

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

3

AQ104

AJ872

AJ4

  

965

KJ6

K43

K1092

AK42

98752

96

Q7
   

QJ1087

3

Q105

8653

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

pas1

1

pas

2 2

pas

3 3

pas

pas

pas

  

1 z tak słabymi kierami wejście do licytacji tym kolorem byłoby poważnym nadużyciem

2 rewers, 5+–4, nadwyżka honorowa

3 co najmniej tolerancja karowa (dubleton), nieforsujące

3 (NS) powinny być w tym rozdaniu kontraktem najpopularniejszym. Przeciwko tej grze, ustawionej w naturalny sposób z ręki N, E wyjdzie A, a potem będzie kontynuował karem. Rozgrywający utrzyma się na stole i zagra stamtąd D, a z ręki zrzuci trefla. A potem odda jeszcze jedną lewę – albo karową, albo kierową. Także każda inna racjonalna linia postępowania powinna doprowadzić gracza N do zdobycia dziesięciu wziątek.

Strona NS może też wziąć osiem lew w bez atu i dziewięć w piki. Ten ostatni kontrakt – na zaledwie sześciu atutach – byłby wszakże nieco ekwilibrystyczny, przynajmniej w licytacji.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 10 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS).

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

A1042

K1084

83

AK2

  

K

Q732

A94

J10965

Q6

AJ5

KQJ105

873
   

J98753

96

762

Q4

  

W

N

E

S

pas

1

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2

pas

pas

2

3

pas

pas

pas

W tym rozdaniu zostanie stoczona walka w strefie częściowego zapisu. Wcześniej czy później strona NS zaistnieje w licytacji pikami, jej 2 powinny jednak zostać przelicytowane przez przeciwników trzema karami. Mimo popartyjnych założeń niektóre pary NS, świadome obecności na swojej osi dziesięciu atutów, pójdą wówczas jeszcze w 3 .

NS mają do wzięcia w piki lew osiem, jeżeli jednak obrońcy nie zdejmą szybko dwóch kierów (z podegraniem znajdującego się u N króla), to jeden kier ręki S zostanie wyrzucony na trefla i grający w piki łatwo już skompletuje lew dziewięć. Także 3 (NS) powinny już zostać położone, w praktyce jednak – jeśli rozgrywający zdoła wyrobić sobie trefla i dostać się do fort tego koloru trzecią rundą atutów (asem), także on zrobi swoje.

WE posiadają jeszcze jeden kolor uzgodniony – trefle, i są w stanie wziąć w nie lew dziewięć, jeśli rozgrywającym będzie W. 3 (E) położy bowiem pierwszy wist kierowy i dalsza staranna obrona.

W tym interesującym rozdaniu częściówkowym wiele zależeć będzie zatem nie tylko od licytacji, ale też od rozgrywki i obrony; w protokołach będą zatem figurowały zarówno zrealizowane częściówki pikowe, karowe i – najrzadziej – treflowe, jak i obustronne zapisy za wpadki.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (W!);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

KJ2

J1095

A875

J4

  

Q64

AQ3

106

109765

98753

742

K3

Q32
   

A10

K86

QJ942

AK8

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

Ta standardowa końcówka bezatutowa zostanie osiągnięta na prawie każdym stole sierpniowych Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006. Dziewięć lew jest pewnych (cztery karowe, trzy pikowe – po impasie damy, i dwie treflowe), a postępując celnie, będzie można nawet zrobić nadróbkę. Powiedzmy, że przeciwko 3BA (S) obrońca W wyjdzie (odwrotnie) 9. Rozgrywający wstawi ze stołu W i dołożoną przez E D zabije w ręce asem. Jeżeli gracz S wyjdzie następnie D na impas, prawy obrońca weźmie lewę K i powtórzy treflem, podgrywając obecną w ręce S konfigurację K 8. I już rozgrywający będzie w stanie wygrać tylko swoje. Aby zrobić nadróbkę, S – po zabiciu pierwszej lewy A – musiałby zostawić w spokoju kara, tylko w pierwszej kolejności wyrobić sobie dodatkową lewę/-y w kierach, wychodząc z ręki dowolną kartę tego koloru. Obydwa dojścia kierowe – D oraz A – znajdują się bowiem w ręce bezpiecznego przeciwnika W, który nie jest w stanie efektywnie kontynuować ataku treflowego. Dopiero po wyrobieniu sobie kierów rozgrywający zagrałby w kara – taka gra, i tylko taka, gwarantowałaby mu zdobycie dziesięciu wziątek, czyli zrobienie bezcennej nadróbki.

Obawiam się jednak, że w praktyce przeciwko 3BA (S) będzie padał wist czwartą najlepszą 6, na którą rozgrywający i tak wstawi ze stołu W (mimo że w widne karty zwycięskie byłoby przepuszczenie tej lewy do ręki). E pobije waleta damą, potem więc obaj obrońcy będą mogli kontynuować bezpiecznie trefle i rozgrywający w żaden sposób nadróbki nie dostanie.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (S!);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

1097

J75

QJ

AJ763

  

42

Q1086

AK106

984

J6

AK92

85432

105
   

AKQ853

43

97

KQ2

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

2

pas

pas

ktr.1

pas

3

3

pas

pas

pas

  

1 kontra wywoławcza

Kto ma piki, ten ma władzę! – powiada stare brydżowe porzekadło, a jego słuszność potwierdzi się raz jeszcze w tym rozdaniu. Nawet jeśli bowiem strona WE włączy się do walki, to jej 3 czy 3 (obie gry łatwe do realizacji) zostaną na pewno przelicytowane przez gracza S trzema pikami. I także ta gra zostanie bezproblemowo zrobiona, rozgrywający odda bowiem jedynie dwa kara i dwa kiery. A jeśli obrońcy którejś z tych lew nie zdejmą, gracz S będzie w stanie zdobyć lewę dziesiątą, a nawet jedenastą.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (NS);

BA – 4 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

K1096

A64

J6542

6

  

Q74

Q10985

A108

84

AJ832

J72

KQ73

J
   

5

K3

9

AKQ1097532

  

W

N

E

S

–

–

–

1 1

1

1

2 2

5 3

pas

pas

pas

  

1 także we Wspólnym Języku, gdzie teiretycznie rzecz biorąc, wymaga to 15+ PC

2 co najmniej bilansowe podniesienie do 3

3 trudno być w takich sytuacjach mądrym, tyle właśnie ta ręka jest jednak mniej więcej warta, a fakt, że obaj przeciwnicy zabrali głos w licytacji, sprawia, iż szansa na wygranie racjonalnego szlemika wyraźnie maleje

Na pewno jednak w tym dynamicznym rozdaniu licytacja potoczy się również na wiele innych sposobów. Rozgrywający kontrakt treflowy ma do oddania tylko dwa asy; strona przeciwna dysponuje natomiast opłacalną obroną pięcioma treflami; z kontrą bez dwóch za 500. W trudnej sytuacji postawi zawodnika W grający na pozycji S pozbawiony jakichkolwiek zahamowań łowca maksów, który w powyższej sekwencji – po 2 E – strzeli 3BA (aby dopiero po ewentualnej wistowej kontrze obrońcy z prawej poprawić się na 5). Jeżeli W wyjdzie wówczas w uzgodnione kiery, rozgrywający skasuje lew jedenaście i pełnego maksa. Jak sądzę, zdecydowana większość graczy S zdecyduje się jednak w takiej sytuacji na zapowiedzenie normalnych 5.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

K

AJ10965

109

QJ98

  

A76

87

Q763

A632

QJ98543

Q2

J8

K4
   

102

K43

AK542

1075

  

W

N

E

S

–

1

2

3

3

4

pas

pas

pas

      

Większość par NS dojdzie w atakoobronie do końcówki kierowej. Położenie tej gry wymaga wzięcia przez obrońców przebitki treflowej. Przeciwko 4 (N) E wyjdzie na pewno D, W zabije tę lewę A, a z ręki rozgrywającego spadnie K. Przy silnych karach na stole jedyną szansą obrony będzie zdobycie kilku lew treflowych, W powinien zatem odwrócić 2. Dalsza skuteczna obrona okaże wówczas bezproblemowa.

Natomiast w pwypadku kontraktów pikowych, do których też od czasu do czasu dojść może – 3 (E) albo ewidentnie obronnych 4 (E) z kontrą – obrońca S powinien zawistować A, a potem wyjść w kiera. Po zdjęciu dwóch kierów nastąpi zagranie K i kara, co zapewni lewę singlowemu K w ręce N. W ten sposób kontrakt 3 (E) zostanie na pewno obłożony, a gra 4 (E) z kontrą położona bez dwóch, za 300.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

BA – 5 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

1063

A852

A1042

85

  

AK2

K6

Q53

AQ762

QJ98

Q94

J987

109
   

754

J1073

K6

KJ43

  

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

Na większości stołów sierpniowych KMP 2006 pary WE znajdą się w tej podlimitowej końcówce bezatutowej. Teoretycznie, tzn. w widne karty, gra ta powinna zostać obłożona, bezwzględnie kładzie ją wszakże jedynie pasywny wist pikowy albo atak blotką karo. W obu wypadkach – gdy obrońca S dostanie się potem do ręki K, musi zagrać W (10). Po takiej grze broniący dostaną dwie lewy karowe i trzy kierowe. Z powyższego widać, że wiele gier 3BA (W) zakończy się powodzeniem, chociażby po pierwszym wiście blotką kierową. Rozgrywający jest bowiem w stanie skompletować dziewięć wziątek, na przykład w postaci czterech pików, kiera, dwóch kar i dwóch trefli. Pozwolę sobie nawet wyrazić przypuszczenie, że kontrakty 3BA będą znacznie częściej realizowane, aniżeli kładzione.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew, 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (WE);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

J8

KQJ42

3

KQ865

  

K10764

8653

Q

432

AQ9

-

A98742

AJ107
   

532

A1097

KJ1065

9

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

2 BA1

ktr.

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

1 dwukolorówka kiery i trefle (dwa najmłodsze kolory, jak bezpośrednio po otwarciu 1)

To rozdanie sprowadzi się z kolei do walki kierów przeciwko pikom. Strona NS ma tu do bezproblemowego wzięcia dziewięć lew przy grze w kiery, i raczej wyżej wspinać się nie powinna. WE natomiast mogą zdobyć dziewięć lew, grając w piki, i to z trudem, być może nawet nieco w widne karty. A już 4 (WE) powinny zostać bezwzględnie obłożone.

Oto najprostsza z dróg do wzięcia dziewięciu lew w piki wiodąca: Przeciwko 3 (W) gracz N wyjdzie najprawdopodobniej K. Rozgrywający przebije w dziadku 9 (wolno mu wszakże alternatywnie zrzucić stamtąd blotkę karową lub treflową), ściągnie A D oraz A, przebije w ręce karo, zgra K, po czym wyjdzie stamtąd w trefla. Tak grając, W weźmie sześć lew atutowych (pięć w ręce i przebitkę kiera na stole), karo i dwa trefle. Odda natomiast trzy kiery oraz trefla.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 9 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

32

Q10

AQJ32

AQ73

  

AKJ6

K9843

K75

2

Q975

J762

86

KJ10
   

1084

A5

1094

98654

  

 

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

2

2

pas

pas1

pas

    

 

 

1 K jest najprawdopodobniej źle położony, jakikolwiek inwit do dogranej można więc sobie z czystym sumieniem darować

Strona WE powinna zatem uniknąć w tym rozdaniu końcówki. Akurat beznadziejnej, do oddania są bowiem as atu, dwa kara i trefl. WE mogą też wziąć dziewięć lew, grając w piki. Natomast górny pułap możliwości strony przeciwnej to osiem wziątek przy grze w kara i trefle.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

Q97

A1072

43

AJ62

  

K642

K9

A6

K9854

A1085

QJ5

KJ1095

7
   

J3

8643

Q872

Q103

  

Nasz System:

W

N

E

S

1

pas

1

pas

2

pas

4

pas

pas

pas

    

Wspólny Język:

W

N

E

S

2

pas

2 1

pas

2 2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

1 pytanie

2 5+–4

Kolejna standardowa końcówka. Przeciwko 4 (E) S wyjdzie najprawdopodobniej w kiera, a N pobije K asem i będzie kontynuował kierem. Rozgrywający weźmie lewę D w ręce, po czym ściągnie A K oraz A K i wyjdzie W na ekspas. Będzie to rozgrywka skuteczna i zarazem optymalna, gdyby bowiem S zagrał alternatywnie na przebicie na stole dwóch kar, to ze względu na problemy komunikacyjne pierwszej z tych przebitek musiałby dokonać przed dwukrotnym zaatutowaniem. A wówczas groziłoby mu to tym, że N nadbije karo, dopuści A partnera (gdyby ten go posiadał), a zagranie tego ostatniego czwarty raz w kara wypromuje broniącym drugą lewę atutową.

Przy aktualnym rozkładzie także ta druga linia rozgrywki doprowadzi jednak do sukcesu. W tym wariancie postępowania po utrzymaniu się w ręce D rozgrywający ściągnie A K i przebije na stole trzecią rundę kar. Obrońca N może nadbić, uczyni to jednak od trzech atutów, nie będzie też w stanie dopuścić A partnera, aby ten zagrał w kara po raz czwarty...

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

K2

7542

AK8

A953

  

J43

QJ9

94

KJ1087

9875

3

Q532

Q642
   

AQ106

AK1086

J1076

-

  

W

N

E

S

–

1

pas

1

pas

2

pas

4 1

pas

4 2

pas

4 3

pas

5 4

pas

6 5

pas

pas

pas

  

1 splinter

2, 3 cue-bidy

4 A

5 partner ma A, nie może więc posiadać wartości dających dobrego wielkiego szlema

albo:

W

N

E

S

–

1

pas

1

pas

2

pas

3

pas

4

pas

4 1

pas

5 2

pas

5

pas

6 3

pas

pas

pas

      

1, 2 cue-bidy

3 dwa asy i dwa króle, w tym znakomite uzupełnienie w karach, o które zabiega partner, to prawdziwe superwartości

Niezależnie od obranej drogi szlemika powinna tu osiągnąć znakomita większość par NS, nawet tych przypadkowych, stworzonych w turnieju indywidualnym. Rozgrywka nie nastręczy żadnych problemów, trzeba będzie tylko oddać lewę atutową.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 1430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (N!);

– 11 (NS);

– 12 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

KQ1098

105

QJ83

104

  

J5

Q976

AK4

9752

A742

J84

2

QJ863
   

63

AK32

109765

AK

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

1 BA1

pas

2 /2 2

pas

pas

pas

      

1 lepiej opisać tę rękę jako 12–14 PC w składzie zrównoważonym, aniżeli dać rebid 2 z tak lichym kolorem

2 w turnieju na maksy kusi zapowiedzenie 2

Większość par NS stanie w częściówkach karowych, niektóre zagrają niskie kontrakty w piki. Gra w kara będzie zupełnie bezproblemowa, odda się tylko dwa topy atutowe oraz A, rozgrywający skompletuje zatem dziesięć wziątek, zapisując sobie 130. Przy grze w piki rozgrywający będzie musiał zabezpieczyć się przed skrótem atutowym (po ataku treflowym). Osiągnie ten cel, gdy przed atutowaniem (a ściślej mówiąc, po co najwyżej jednokrotnym zagraniu w piki) weźmie się za wyrabianie kar. Tak postępując, odda przeciwnikom jedynie dwa kara oraz dwie lewy pikowe (asa i blotkę – czy to w postaci karowej przebitki, czy to w postaci forty). Zapisze sobie wówczas 140, czyli doścignie teoretycznego minimaksa rozdania.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 10 (NS);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

15

  

8

Q

K942

QJ109843

  

K9432

A75

A106

72

Q10

J643

J875

A65
   

AJ765

K10982

Q3

K

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

3

pas

pas

pas

      

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

3 to najlepszy z możliwych kontrakt strony NS. Jeszcze lepsze byłyby tylko 2, które na pewno zostałyby zrealizowane, w żadnym ze współczesnych systemów zatrzymanie się tak nisko nie jest jednak możliwe. Oczywiście, od czasu do czasu rozgrywający kontrakt 3 grę tę zrealizuje, może ona jednak zostać obłożona na wiele sposobów. Na przykład po ataku karowym W zabije asem zagraną ze stołu damę (a na blotkę wstawi 10) i zagra w atu. A jego partner zabije asem i wyjdzie blotką karo – do 10 u W i K w ręce rozgrywającego. Ten ostatni ściągnie następnie atuty i zagra w kiera – W weźmie wówczas lewę A i powtórzy 7: wówczas W 8 w ręce E, położone za 9 4 u N, wezmą jeszcze dwie lewy i kontrakt 3 (NS) zostanie położony bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 7 (WE);

BA – 7 (E!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

63

763

10875

AKQ7

  

A1095

Q

KJ962

J105

-

AK109852

43

8632
   

KQJ8742

J4

AQ

94

  

W

N

E

S

pas1

pas

3

3

pas

pas/4

pas

(pas)

(pas)

      

1 brzydkie 11 PC, nie ma zatem mowy o pierwszoręcznym otwarciu

W rozdaniu tym pary NS będą grać w piki, na szczeblu trzech bądź czterech. Teoretycznie rzecz biorąc, rozgrywający może zostać ograniczony do ośmiu wziątek, po następującej obronie: W wistuje D i E zagrywa trzy razy w ten kolor. Jeżeli S przebije trzeciego kiera figurą atu, W dokonuje obrzutki i musi potem dostać trzy lewy atutowe. A kiedy S przebije trzeciego kiera blotką atu, W nadbija i zagrywa w trefla (w drugiej lewie kierowej gracz ten pozbył się już jednego trefla). A potem lewy obrońca bije asem figurę pik i zagrywa swojego ostatniego trefla. W ten sposób rozgrywający nie może wykorzystać trzeciej lewy treflowej i pozbyć się na nią z ręki D, w końcówce musi więc oddać lewę karową i przegrać kontrakt 3 bez jednej.

Także strona WE może wziąć w kiery tylko lew osiem, przynajmniej po optymalnej obronie. Obrońca N musi zgrać A K D, w jednej z poprzednich lew jego partner powinien wszakże ściągnąć A. A potem na D S pozbędzie się D i przebije drugą rundę kar...

Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

1032

QJ652

A953

8

  

KJ

109743

K84

Q74

AQ54

AK8

QJ10

K109
   

9876

-

762

AJ6532

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA

pas

3 BA1

pas

pas

pas

1 z tak słabym kolorem W może sobie darować próbę uzgodnienia kierów (gdy kolor ten jest rozłożony 5–3)

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 BA3

pas

pas4

pas

    

1 odwrotka

2 7–9 PC, pięć kierów

3 propozycja kontraktu, wskazująca układ zrównoważony, już rebid 2 przyrzekł trzy kiery

4 także W ma rękę zrównoważoną, a jego pięciokart kierowy nie jest najwyższej jakości; wiadomo też, że końcówka jest nadwyżkowa

W ten czy inny sposób para WE powinna tu dojść do kontraktu firmowego, będzie to zatem gra standardowa. Rozgrywający może zdobyć aż jedenaście wziątek: cztery pikowe, trzy kierowe oraz po dwie w karach i treflach, musi jednak zaimpasować damę z waletem kier, a jego drugie zagranie w trefle (gdy obrońca S przepuści pierwszą rundę tego koloru) powinno poprzedzać zagranie po raz drugi w kara (gdy broniący N nie zabije asem pierwszej rundy tego koloru). Gdyby bowiem E zagrał drugi raz w kara przed wyrobieniem sobie drugiej lewy treflowej, N przepuściłby i tę lewę. A potem S dostałby się do ręki A (bijąc nim drugą rundę tego koloru) i wyszedłby w karo, N ściągnąłby wówczas dwie lewy karowe. I rozgrywający pozostałby tylko z dziesięcioma wziątkami.

Opisane wyżej zagrania są jednak dosyć trudne i ryzykowne, zapisy 460 dla WE będą więc raczej rezultatem niezbyt starannej obrony aniżeli przemyślanej strategii rozgrywającego.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (E!);

– 9 (WE);

– 6 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

QJ1076

87

J43

K52

  

8432

J1064

Q95

83

AK

Q953

AK72

974
   

95

AK2

1086

AQJ106

  

W

N

E

S

–

–

1 BA

pas

pas

pas

    

albo:

W

N

E

S

–

–

1 BA

pas

2 1

pas

2

pas

pas

pas

    

1 Stayman ratunkowy

Strona NS raczej nie wejdzie do licytacji, będą zatem grywane kontrakty 1BA (E) i – dużo rzadziej – 2 (E). Przy grze w bez atu obrońcy ściągną pięć trefli i dwa kiery, a rozgrywający weźmie cztery kara i dwa piki. Kontrakt zakończy się zatem wpadką bez jednej. Natomiast grając w kiery, E zdobędzie aż dziewięć wziątek (odda jedynie dwie lewy atutowe oraz dwa trefle) i doścignie teoretycznego minimaksa rozdania.

Na zdecydowanej większości stołów sierpniowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2006 ostatecznym kontraktem będzie jednak 1BA (E), lew sześć, 50 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

J9873

J103

A9

1043

  

A4

Q765

QJ42

QJ6

Q102

AK

108653

K85
   

K65

9842

K7

A972

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

3 BA1

pas

pas

pas

    

1 kara są zbyt słabe na odpowiedź 2

Dzięki powyższej naturalnej i zdroworozsądkowej sekwencji kontrakt firmowy zostanie ustawiony z dużo lepszej ręki E. 3BA (W) zostałoby położone po naturalnym ataku pikowym, podgrywającym damę z dziesiątką w ręce E. Potem S zabiłby pierwszą lewę karową królem i kontynuowałby pikiem, w końcu zaś jego partner dostałby się do ręki A i ściągnąłby pikowe forty, obrońcy dostaliby też wziątkę na A.

Natomiast przy kontrakcie 3BA (E) pierwszy atak pikowy kosztowałby obrońców tempo, ponadto piki w ich rękach pozostałyby niewygodnie zablokowane. Gdy rozgrywający wziąłby pierwszą lewę 10 w ręce, musiałby jednak następnie zagrać w kara (a nie w trefle!). S zdobyłby lewę na K, nie mógłby jednak kontynuować K, musiałby zagrać blotką. Rozgrywający utrzymałby się wówczas A w dziadku i powtórzyłby karem. N wziąłby lewę na A, piki broniących byłyby jednak zablokowane. Prawy obrońca zagrałby zatem blotką pikową do króla w ręce partnera, ten ostatni nie dysponowałby już wszakże dojściem do swojego vis-a-vis. S dostałby więc jeszcze tylko lewę na A i rozgrywający kontrakt firmowy zrobiłby swoje. Skuteczna rozgrywka sprowadzałaby się zatem do tego, aby wytrącić dojście do ręki niebezpiecznego przeciwnika N (na K), zanim będzie on miał gotowe do ściągnięcia, niezablokowane forty pikowe.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (E!), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

BA – 9 (E!).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

Q5

9754

J876

653

  

AJ1073

KJ10632

-

AQ

9642

A8

KQ952

102
   

K8

Q

A1043

KJ9874

  

W

N

E

S

1

pas

2

pas

3 1

pas

4

pas

pas

pas

    

1 5+ –5+, nadwyżka, czyli forsing do dogranej

Szlemik pikowy jest tu kontraktem zupełnie przyzwoitym, trudno jednak wylicytować go metodą w pełni naukową, tym bardziej że W posiada renons w podstawowym kolorze partnera. Nawet gdyby E zdecydował się w drugim okrążeniu na rebid 3 , W pokazałby krótkość zapowiedzią 4, na co jego partner musiałby zareagować negatywnie.

Przy aktualnym podziale atutów 2–2 rozgrywka szlemika jest banalna – chodzi tylko o to, aby wyrobić kiery jedną przebitką w dziadku (a potem przebić tam jeszcze trefla), kiedyby natomiast okazało się, iż konieczne jest przebicie na stole dwóch kierów (np. gdyby S posiadał D x x x), musiałby ponadto udać się impas K. Gdyby natomiast atuty podzieliły się 3–1 z singlową figurą, rozgrywający musiałby wyrobić sobie kiery bez przebitki (tzn. zagrać ten kolor z góry, licząc na singlową bądź drugą damę) albo – przy konieczności przebicia kiera w dziadku (przy D x x w ręce dowolnego z obrońców bądź D x x x u N) liczyć na udany impas K.

Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą, 8 lew; 1400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 12 (WE);

– 12 (WE!);

BA – 11 (E!).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

K32

J4

964

109643

  

QJ54

107

J103

AK87

A1096

A3

KQ75

J52
   

87

KQ98652

A82

Q

  

W

N

E

S

–

pas

1

2

ktr.

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

    

Oczywista końcówka, w której powinna się znaleźć zdecydowana większość par WE. Rozgrywający wyimpasuje króla atu, nie odda też lewy treflowej, w tym kolorze leci bowiem singlowa dama. Odda zatem jedynie kiera, i to wyłącznie po ataku w ten kolor, bez niego przegrywający kier z ręki W zostanie bowiem wyrzucony na fortę karową i rozgrywający zdobędzie wszystkie trzynaście wziątek.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 11 (WE);

– 7 (NS);

– 11 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

97

AJ93

AJ9842

A

  

AJ6

K874

107

QJ95

Q532

1052

5

86432
   

K1084

Q6

KQ63

K107

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

2

pas

2

pas

3 1

pas

3 BA2

pas

pas

pas

  

1 5+–4 lub tylko wartości kierowe, ręka ukierunkowana ku grze w kolor

2 karta S jest jednak bardziej niż bezatutowa

Niektóre pary NS znajdą jednak na pewno drogę do ostrego szlemika karowego. Jeśli zostanie on ustawiony z ręki N, E dostanie szansę, aby obłożyć go pierwszym wistem pikowym. Jeżeli wszakże 6 zostanie ustawione z ręki S (po naturalnym – przynajmniej w systemach naturalnych – otwarciu 1), będzie on łatwy do wygrania – wystarczy wówczas na K wyrzucić z ręki N pika, zaimpasować K i przebić w ręce S kiera.

Wyraźna większość par NS stanie jednak w standardowych 3BA. Dziesięć lew jest pewnych (sześć kar, dwa trefle i dwa kiery), jedenastą będzie zaś można uzyskać – bardziej w widne karty niż w turniejowej rzeczywistości – zagrywając na trzecią 10 w ręce E...

Minimaks teoretyczny: 6 (S!), 12 lew; 920 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 12 (S!);

– 10 (NS);

– 8 (NS);

BA – 11 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

Q

Q105

QJ10854

842

  

J762

A97

63

AJ103

K10943

KJ62

2

975
   

A85

843

AK97

KQ6

  

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 3

pas

pas

pas

      

1 transfer na kara

2 lepsze przyjęcie niż przez 3, przede wszystkim wskazanie bardzo dobrego fitu karowego

3 poza karami N nie ma lew, zwłaszcza szybkich

3 (NS) zostaną przegrane bez jednej, rozgrywający odda bowiem dwa trefle i trzy kiery, będzie to jednak wysoce opłacalna obrona dużej pikowej gry przeciwników. WE mają przecież do oddania tylko pika, karo i trefla, bezproblemowo robią więc 4 . Tymczasem, w popartyjnych założeniach, najprawdopodobniej żaden z graczy tej pary w ogóle nie zabierze głosu w licytacji. Chyba że (sekwencja życzeniowa):

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

pas

2 BA1

ktr.2 (!)

3

4

pas

pas

pas

1 transfer na kara

2 kontra wywoławcza, przede wszystkim wskazanie możliwości gry w kolory starsze

bądź chociażby:

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 3

ktr.4 (!)

pas

3 5

pas

pas

pas

1 transfer na kara

2 lepsze przyjęcie niż przez 3, przede wszystkim wskazanie bardzo dobrego fitu karowego

3 poza karami N nie ma lew, zwłaszcza szybkich

4 wyprzedzająca kontra re-open, przede wszystkim na kolory starsze

5 gracz z niepospolitą wyobraźnią może nawet zapowiedzieć 4

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 10 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

J3

AJ5

AK96

AQ106

  

98642

K32

-

K9432

7

874

QJ8752

J75
   

AKQ105

Q1096

1043

8

  

W

N

E

S

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3

pas

3 BA

pas

4 BA2

pas

5 BA3

pas

6 BA4

pas

pas

pas

  

1 we Wspólnym Języku wskazanie dodatkowo tylko dwóch pików

2 inwit, ładne 11 PC plus wysokie blotki w pełni uzasadniają taką akcję

3 w tych okolicznościach W, a także W to honory bezcenne, N przyjmuje zatem zaproszenie partnera, cedując na niego wybór miana ostatecznego kontraktu

4 S nie ma nieujawnionych jeszcze nadwyżek układowych, stawia więc na grę w bez atu

Nawet bez żadnej pomocy ze strony pierwszego wistującego N powinien wziąć dwanaście lew: pięć pikowych, trzy kierowe, dwie karowe i dwie treflowe. I to zarówno wówczas gdy zagra kiery z góry, jak i jeżeli dwukrotnie zaimpasuje ten kolor, najpierw wychodząc z ręki S dziesiątką, a potem damą; a następnie wykona impas damą treflową. A pierwszy wist – kierowy albo treflowy – tylko ułatwi rozgrywającemu zadanie. Także atak D nie stworzy zawodnikowi N zgubionej opcji – może on nawet wyrobić sobie wówczas doddatkową wziątkę w karach, a potem zaimpasować K.

W rozdaniu jest w zasadzie do wzięcia trzynaście lew: pięć pikowych, cztery kierowe i po dwie w karach i treflach, ze względu na komunikację można je efektywnie wykorzystać jedynie przy grze w kiery. Rzecz jasna, wychodzi jedynie 7 z ręki S, 7 (N) położy bowiem pierwszolewowa przebitka karowa.

Minimaks teoretyczny: 7 (S!), 13 lew; 1510 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 11 (NS);

– 13 (S!);

– 12 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

J109

Q76

Q10

AK542

  

A84

A84

9842

1063

752

K5

AKJ65

QJ7
   

KQ63

J10932

73

98

  

W

N

E

S

–

1

1

ktr.1

1 BA

pas

pas

2 2

3

pas

pas

pas

1 dwie starsze czwórki lub 5–4

2 5–4

Tym razem kolejna batalia częściówkowa. Strona NS wygrałaby 2, ale byłby to górny pułap jej możliwości. Gracze WE przelicytują jednak na pewno ten kontrakt trzema karami. Jeżeli przeciwko 3 (E) S wyjdzie w trefla, gra zostanie położona. Broniący wezmą bowiem A K, treflową przebitkę oraz dwie lewy pikowe. Natomiast po każdym innym ataku 3 (WE) zostaną zrealizowane.

Na WE wychodzą też zupełnie bezproblemowo 2BA, a pierwszy wist treflowy (nawet honorem) wypuszcza końcówkę w to miano.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

AQ10

9

K1085

AJ754

  

J843

KJ83

AQ3

K3

K976

AQ742

4

Q109
   

52

1065

J9762

862

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 1

pas

2

pas

4

pas

pas

pas

1 z tak dobrym fitem kierowym i silną ręką (końcówka albo szlemik) nie powinno się zgłaszać tak słabego koloru jak w tym wypadku piki

Kolejna końcówka dla każdego, chociaż brydżowi puryści zagrają ją być może w rozłożone 4–4 piki. Nie będzie to jednak stanowić o niczym istotnym – zarówno grając w kiery, jak i piki, trzeba bowiem oddać A oraz dwie lewy pikowe.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew albo 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 10 (WE);

– 10 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

J532

QJ3

AQ1097

6

  

A8

A10654

J542

108

Q1074

K98

6

Q9543
   

K96

72

K83

AKJ72

  

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

pas

3 1

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 konwencja 5431 (klasyczna): krótkość treflowa, 5+, modelowo układ 4–3 w kolorach starszych

Kolejny kontrakt standard, znajdą się w nim prawie wszyscy. Przeciwko 3BA (S) gracz W wyjdzie blotką kierową i broniący wyrobią sobie ten kolor. Po utrzymaniu się w dziadku kierem rozgrywający zaimpasuje trefle waletem, a potem ściągnie A, K, A K i wykona na stole impas dziesiątką karo. Da mu to wymagane dziewięć wziątek: pięć karowych, trzy treflowe i kierową.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

AJ76

Q6

Q72

KQ43

  

103

10852

10854

AJ6

KQ9842

K97

-

8752
   

5

AJ43

AKJ963

109

  

W

N

E

S

pas

1

2

ktr.1

pas

2 BA

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 kontra negatywna

2 4–5+, forsing

albo:

W

N

E

S

pas

1

3

ktr.1

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 kontra negatywna

Znów końcówka, w której powinna się znaleźć zdecydowana większość par NS. Przeciwko 3BA (N) gracz E zaatakuje K, którego rozgrywający powinien przepuścić. Będzie to konieczny wstęp do wzięcia lew jedenastu, na które złożą się pik, sześć kar, dwa trefle (po podegraniu znajdującego się u W asa) oraz dwa kiery (impas króla lub kierowo-pikowy przymus kontrolny przeciwko obrońcy E).

Na linii NS jest też możliwy do wygrania szlemik karowy – przede wszystkim dzięki udającemu się impasowi K. W realizacji tego kontraktu pomaga też dobre położenie A.

Minimaks teoretyczny: 6 (WE) z kontrą, 7 lew ; 1100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 12 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

BA – 11 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

Q7

A85

AK9542

J8

  

K5

J762

763

9542

AJ1082

KQ4

8

A1063
   

9643

1093

QJ10

KQ7

  

W

N

E

S

–

1

1

2

pas

pas

ktr.

pas

2 /2

pas

pas

pas

albo:

W

N

E

S

–

1

1

2

pas

3

pas

pas

pas

      

I z tej batalii częściówkowej zwycięsko powinna wyjść posiadająca zarówno piki, jak i kiery strona WE. Rzeczywiście, jej 2 i 2 zostaną łatwo wygrane, chociaż – ze względu na skrót karowy – bez nadróbek. Zupełnie bezproblemowo wychodzą też na tej linii 3, na “prawidłowych” ośmiu atutach. Natomiast strona NS ma do oddania dwa piki, trefla i dwa kiery (po szybkim otworzeniu tego ostatniego koloru przez obrońców), jej 3 powinny więc zostać obłożone bez jednej. Jeśli jednak gracz N szybko znajdzie się w tym kontrakcie, najprawdopodobniej nie zostanie skontrowany, a wpadka za 100 okaże się opłacalną obroną należnego stronie WE zapisu 110.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew albo 2 (WE), 8 lew albo 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

K763

A93

A87

832

  

A

KQJ107

KJ102

654

J1084

84

6543

KQ7
   

Q952

652

Q9

AJ109

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1

pas

1

pas

2

pas

2 1

pas

pas

pas

    

1 tzw. negatywny wybór koloru, z dublem kierowym

Winien to być kontrakt w tym rozdaniu najpopularniejszy, realizowany bez nadróbki. Rozgrywający ma bowiem do oddania asa atu, dwa trefle, A oraz karową przebitkę. Przeciwko 2 (W) N wyjdzie w trefla, a jego partner zabije K asem i będzie kontynuował treflem. Rozgrywający utrzyma się wówczas D na stole i jeśli zagra natychmiast w atu, nigdy już nie dostanie się na stół i będzie musiał grać kara z ręki, odda więc dwie lewy w tym kolorze. A jeśli, korzystając z jedynego pobytu w dziadku, rozgrywający zaimpasuje damę karo, broniący przebiją mu potem trzecią rundę tego koloru.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS) z kontrą, 7 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

J9

A10984

Q62

K62

  

74

QJ53

743

AQ98

Q652

6

KJ95

J1073
   

AK1083

K72

A108

54

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

2 1

pas

4 2

pas

pas

pas

  

1 odpowiedź two-over-one 2 można dać już z 10 PC (a nawet mniejszą siłą i dobrym 6+-kartowym longerem)

2 według większości stosowanych w Polsce rozwiązań, alternatywne 3 nie forsowałyby

Przeciwko 4 (N) gracz E wyjdzie najprawdopodobniej w trefla, a jego partner zabije pierwszą lewę A i będzie kontynuował treflem. Rozgrywający weźmie w ręce K, przebije trefla w dziadku, ściągnie K i zagra ze stołu treflem – z zamiarem wstawienia z ręki dziesiątki (rozgrywka bezpieczna). A kiedy W podstawi się W, N zabije w ręce A i będzie kontynuował 10, oddając prawemu obrońcy lewę na damę. Ten zagra wówczas w trefla, skracając rękę N, rozgrywający będzie jednak w stanie do końca wyatutować, a następnie zaimpasować D i zrobić nadróbkę. Aby ograniczyć przeciwnika do lew dziesięciu, obrońcy muszą wcześniej otworzyć kara (gracz W!) i wyrobić sobie w tym kolorze wziątkę. Na NS wychodzi również ulubiony, nie tylko w turnieju indywidualnym, kontrakt wielu brydżystów – 3BA.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

10

KJ9652

AK5

K108

  

KQJ98

83

1094

975

A73

Q7

QJ63

A632
   

6542

A104

872

QJ4

  

W

N

E

S

pas

1

pas1

2

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

  

1 ręka stanowczo za słaba na wywoławczą kontrę

2 kiedyś grano w tej sekwencji w Polsce tzw. wywołaniem kombinowanym, znakomitą konwencją autorstwa niezapomnianego Zbigniewa Szuriga; wówczas N mógłby zainwitować dograną, wskazując singla pikowego [2 (N, mam singletona) – 2BA (S, automatyczne) – 3 (N, singleton pikowy)], po czym S miałby jeszcze łatwiejsze dołożenie końcówki.

Jeśli tylko rozgrywający – zgodnie ze statystyką – zagra atuty z góry – łatwo zrobi dziesięć lew. Końcówka jest jednak podlimitowa, tak że dojdą do niej tylko niektóre pary NS.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

AJ85

J8

Q74

AJ102

  

K763

102

K932

873

Q10942

A965

J106

Q
   

-

KQ743

A85

K9654

  

 

Nasz System:

W

N

E

S

–

1

1

2 1

3 2

3 BA

pas

pas3

pas

      

1 forsing

2 blokujące

3 zgłoszenie przez partnera 3BA na takiej pozycji to decyzja trudna do kontestacji, nawet z układem 5–5 i renonsem pikowym

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

1

1

ktr.1

3 2

pas

pas

4 2

pas

pas

pas

  

1 w pierwszym czytaniu kontra sputnik (albo przygotowanie forsingu na dowolnym kolorze)

2 wyjaśnienie, że kontra przyrzekała forsing na kierach

Jeżeli gracz S zdoła ujawnić oba posiadane kolory, ostatecznym kontraktem stanie się końcówka treflowa. Rozgrywający odda wówczas jedynie kiera i karo, zrobi więc bezproblemowo swoje. Także kontrakt 4, do którego może dojść po zgłoszeniu przez S w pierwszym okrążeniu dwuznacznej kontry i zablokowaniu licytacji przez W, powinien zostać łatwo zrealizowany – rozgrywający odda tylko dwie lewy atutowe oraz K.

Najpopularniejsze i tak będzie chyba jednak 3BA, oczywiście ustawione z dobrej ręki N. Po ataku pikowym rozgrywający zabije króla asem i zagra W. A obrońca E pobije go A i wyjdzie w W (obrona optymalna). Dziewięć lew jest pewnych (pięć treflowych, dwie kierowe, pikowa i karowa), aby jednak myśleć o nadróbce, rozgrywający powinien zabić tę lewę A, a następnie ściągnąć wszystkie trefle. Dojdzie wówczas do następującej końcówki:

 

33

  

J85

8

Q7

-

  

76

10

K93

-

Q10

965

10

-
   

-

KQ74

8

K

  

 

 

Na K gracz N zrzuci z ręki blotkę pikową, a E? E znajdzie się wówczas w interesującym przymusie. Jeżeli pozbędzie się kiera, wszystkie kiery na stole będą już dobre i w końcówce rozgrywający odda jeszcze tylko karo (a w sumie weźmie aż jedenaście lew). Jeśli natomiast E zrzuci karo, zostanie wpuszczony czwartą rundą kierów i będzie musiał podarować przeciwnikowi dziesiątą wziątkę na W w ręce N. Optymalną zrzutką lewego obrońcy będzie zatem W. Wówczas rozgrywający – jeśli tylko precyzyjnie rozczyta sytuację, do której doszło (co nie powinno być trudne) – ściągnie K, pozostawiając w dziadku D (!), i zagra stamtąd w karo. Sytuacja będzie wówczas wyglądać następująco:

 

 

33

  

J8

-

Q7

-

  

7

-

K932

-

Q

96

10

-
   

-

Q74

8

-

  

 

 

 

Gdy broniący W nie wskoczy K, rozgrywający weźmie lewę D w ręce i wpuści gracza E na D. I E będzie musiał wyjść w kiery, dając przeciwnikowi jeszcze jedną albo nawet dwie (gdy wykona on impas siódemką) wziątki w tym kolorze. A jeżeli W K wskoczy i wyjdzie w pika (obrona optymalna), to jego partner utrzyma się D i zagra 6. W tych okolicznościach – aby zrobić nadróbkę – rozgrywający będzie musiał wstawić ze stołu 7!

To wszystko teoria, opisana wyżej rozgrywka trąci bowiem postępowaniem w widne karty, jest jednak interesująca i inspirująca. Gwoli absolutnej precyzji, 4BA (S) bezwzględnie położy pierwszy wist blotką pikową.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (N!), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

BA – 10 (N!).

 

 

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33