Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2007
wyniki

frekanse

12 turniej w dniu 10 grudnia 2007

Komentarze Wojciecha Siwca

 
 

wersja do wydruku

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

1

  

J53

J9

QJ43

AJ95

  

K8

AQ1062

K1065

86

A10942

K3

A7

K743
   

Q76

8754

982

Q102

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 5+ , forsing na jedno okrążenie

2 ręka graniczna: tylko 14 PC, ale ładne honory (same kontrole) i podparty dwoma wysokimi blotkami longer w pikach; można zatem zalicytować z nią tak negatywne 2 (minimum otwarcia), jak i nadwyżkowe (a więc przesądzające dograną) 2BA bądź 3 (ze wskazaniem na pierwszą z tych zapowiedzi, longer treflowy jest bowiem bardzo słaby, zatem zapowiedź 2BA lepiej opisuje charakter tej ręki)

3 co najmniej quasi-naturalne, przesądzenie końcówki (rebid 2BA także forsowałby, ale ponadto przyrzekałby stopery w obu nielicytowanych jeszcze kolorach – treflach i karach)

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

 

1 5+ , forsing na jedno okrążenie

2 nadwyżka, modelowy układ ręki 5 332

 

 

 

Prawie każda para, uczestnicząca w ostatnim w tym roku turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, stanie w tym rozdaniu w kontrakcie 3BA. Otwarcie (E) trafia tu bowiem do otwarcia (W), WE nie mają jednak żadnego koloru uzgodnionego. Rozkłady są dla strony rozgrywającej korzystne (w kierach spada drugi walet, piki dzielą się 3–3, a A jest dobrze położony), po każdym ataku innym niż treflowy wyrobi sobie więc ona dwie forty pikowe i skompletuje jedenaście wziątek (pięć kierowych, cztery pikowe oraz dwie karowe). Tylko atak treflowy, trudny do oddania, szczególnie z ręki S, ale też na niejednym stole wysterowany licytacją (trefle często bowiem będą jedynym kolorem nielicytowanym), ograniczy rozgrywającego do dziesięciu lew (pięciu kierowych, dwóch pikowych, dwóch karowych i treflowej), na wyrobienie fort pikowych zabraknie już wówczas czasu.

Na WE wychodzi też szlemik w kiery – na siedmiu atutach, jego realizacja wymaga jednak wielce sprzyjających rozkładów (które akurat są w tym rozdaniu obecne), trudno zatem nazwać go kontraktem choćby zbliżonym do prawidłowego.

Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 12 (WE);

– 11 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

AQ983

KJ42

AK3

4

  

1062

A753

865

K97

KJ7

Q986

74

Q652
   

54

10

QJ1092

AJ1083

  

W

N

E

S

–

–

pas

2 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka na młodszych

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 3

pas

4 /5 4

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka na młodszych

2 pytanie o układ ręki partnera, forsing do końcówki

3 modelowo układ 2–1–5–5

4 wybór końcówki

 

 

Dosyć oczywiste otwarcie 2BA – dwukolorówka na młodszych ustawi, niestety, grę bezatutową z gorszej ręki S. I jeżeli obrońca W odda wówczas naturalny atak blotką kierową, a jego partner – po utrzymaniu się w pierwszej lewie D – odwróci blotką treflową (pod najsłabszy stół), albo nawet karem, kontrakt 3BA (S) zostanie położony. Gracz N powinien jednak dostrzec ten problem i zrezygnować z gry 3BA (która mogłaby zostać bezwarunkowo zrealizowana jedynie z jego ręki), a w zamian zapytać się o dokładny układ ręki partnera i zapowiedzieć końcówkę w kolor: 4 – na siedmiu atutach, ale z dubletonem pikowym przy krótkości kierowej, bądź 5 – w jedyny kolor uzgodniony. Oba te kontrakty mają szanse zostać zrealizowane, choć zadanie rozgrywającego 5 , szczególnie po wiście atutowym, nie będzie należało do najłatwiejszych. Jeżeli wszakże zagra on natychmiast kiera do króla, a następnie zaekspasuje dwukrotnie trefle, wychodząc z ręki S waletem, a potem dziesiątką, zdobędzie upragnione jedenaście wziątek (pięć kar w ręce S, treflowa przebitka u N, trzy lewy treflowe, pik i kier).

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 11 (NS);

– 7 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (N!).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

A10

A108

KQ7

KQJ74

  

KQ762

KJ5

AJ8

108

J843

7642

1094

A2
   

95

Q93

6532

9653

  
 

 

1 kontra objaśniająca na treflach

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

ktr.

2

pas

pas

3 1

pas

pas

pas

      

1 kontra objaśniająca na treflach

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

ktr.

2

pas

pas

3 1

3

pas

pas

pas

    

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

ktr.

2

pas

pas

3 1

3

pas

pas

ktr.2(!)

pas

4

pas

pas

pas

  

 

 

 

1 kontra objaśniająca na treflach

2 nadwyżka siłowa

 

 

 

 

 

Rozgrywający częściówkę treflową gracz N będzie musiał oddać po jednej lewie w każdym z kolorów, zdobędzie więc dziewięć wziątek. Kontrakt 3 zostanie zatem zrealizowany. Po zgłoszeniu przez e-N-a tej ostatniej zapowiedzi gracz E – z czterokartowym fitem pikowym – może wszakże przepchnąć się w 3 . Optymalnie dla strony NS byłoby teraz grę tę skontrować, położyć w oczywisty sposób bez jednej i zapisać sobie magiczne 200. Jeżeli jednak N zgłosi wówczas nadwyżkową kontrę, to jego partner – bez lewy, ale za to z dużym fitem treflowym – najprawdopodobniej odejdzie na 4 . A ten kontrakt zostanie już położony bez jednej i zapis zmieni znak (lub – jak mówią niektórzy – linię). Z powyższego wynika, że N powinien na 3 przeciwników spasować (tym bardziej że nie ma wpadki w ręce, a jego kontra nie jest stricte karna) i koniec końców zadowolić się zapisem 50 za ich wpadkę bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

KQ94

KJ5

KQJ82

A

  

J53

A9873

74

K107

A10762

Q642

3

J62
   

8

10

A10965

Q98543

  

 

Nasz System:

W

N

E

S

pas

1

pas1

4 2

pas

5

pas

pas

pas

      

1 od biedy można wejść 1 , zarówno siła honorowa, jak i jakość podstawowego longera ręki E są jednak słabiutkie

2 zasadniczo blokujące, ale jako takie wskazują układową ręka i długi fit karowy (alternatywne 3 byłyby – moim zdaniem – zapowiedzią zbyt delikatną)

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

1

1 (?)

4 1

pas

4 BA2

pas

5 3

pas

pas

pas

  

1 kolor i fit

2 Blackwood na karach

3 tu: jedna wartość (po odpowiedzi 5 , wskazującej dwie wartości, N zapowie szlemika w kara)

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

pas

1

pas1

1

pas

1 2

pas

2 3

pas

4 BA4

pas

5 5

pas

pas

pas

  

1 kolor i fit

2 rebid 2 byłby sztucznym forsingiem do dogranej, a po wskazującym silnego trefla na karach rebidzie 
3 na pewno zostałyby zgubione piki

3 naturalne, 5+ , (4)5–11 PC

4 Blackwood na karach

5 tu: jedna wartość (po odpowiedzi 5 , wskazującej dwie wartości, N zapowie szlemika w kara)

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

1

1 (?)

2 1

2

4 BA2

pas

5 3

pas

pas

pas

  

1 naturalne, nieforsujące (z ofensywnym układem 6–5 S nie powinien pasować, tylko od razu pokazać kolor starszy rangą, aby potem zgłosić jeszcze ewentualnie trefle)

2 Blackwood na karach

3 tu: jedna wartość

 

 

 

Rozdanie to nie powinno sprawić stronie NS większych problemów – N łatwo rozpozna, że partner ma słabą kartę na karach, co znacznie wzmocni jego rękę. Otwierający będzie dysponował bezpiecznym Blackwoodem, skorzysta więc z tej konwencji i wypasuje odpowiedź 5 partnera. Także rozgrywka końcówki karowej będzie bezproblemowa – S odda tylko dwa asy.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

AJ42

J10

AJ6

9653

  

K10973

Q87

K

AK107

865

AK964

Q1087

2
   

Q

532

95432

QJ84

  

 

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

pas1

pas

pas

1

pas

2 2

pas

4 3

pas

pas

pas

1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na pierwszoręczne otwarcie

2 dosyć ładne 9 PC z trzykartowym fitem pikowym, nie będzie więc błędem zastosowanie z tą ręką konwencji Drury’ego

3 po otrzymaniu informacji, że partner ma około 10 PC z fitem pikowym – W powinien bezzwłocznie zapowiedzieć końcówkę w piki; jego ręka jest dosyć układowa, nie upoważnia go zatem do przymierzenia się do alternatywnej gry w bez atu

 

 

Ta końcówka też powinna być dość często osiągana, na pewno jednak nie dojdą do niej (prawie) wszystkie duety WE. E powinien lekko naciągnąć swoją rękę i użyć konwencji Drury’ego, a W zaraz potem zapowiedzieć dograną w piki. Przeciwko 4 (W) obrońca N wyjdzie W, a rozgrywający zabije go A w dziadku i zagra stamtąd w pika – do damy, króla i asa w ręce N. Ponieważ S nie ma żadnego dojścia, a N posiada tylko dwa kiery, ten ostatni z przeciwników nie zdoła ani wziąć przebitki kierowej, ani odciąć rozgrywającego od kierów dziadka. W odda zatem jedynie dwie lewy atutowe oraz A i łatwo zrobi swoje.

Alternatywna końcówka kierowa – także na ośmiu atutach – mogłaby zostać położona, aczkolwiek jedynie po ataku pikowym i wzięciu przez broniących dwóch przebitek w tym kolorze (albo dwóch naturalnych lew pikowych i tylko jednej przebitki); ponadto bowiem rozgrywający musiałby oddać A oraz A.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (W!);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

QJ5

862

K962

QJ10

  

943

10953

A5

K983

K2

J7

J10874

7652
   

A10876

AKQ4

Q3

A4

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

2

pas

3 1

pas

3 BA2

pas

pas3

pas

      

1 w pierwszym czytaniu inwit do końcówki, przede wszystkim pikowej, na wartości kierowe; tu jednak S próbuje zbadać szanse alternatywnej wobec gry w piki końcówki bezatutowej

2 z absolutnie zrównoważonym układem ręki oraz dobrymi zatrzymaniami w obu kolorach młodszych (a przy tym nadwyżką honorową) N może śmiało zaproponować grę 3BA

3 i o to właśnie chodziło!

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1 BA

pas

2 1

pas

3 2

pas

3 BA/43

pas

pas

pas

  

1 silny trefl na pikach

2 N musi ujawnić trzykartowy fit pikowy (nawet gdyby zapowiedział teraz 2BA, by wskazać absolutnie zrównoważony układ ręki, to powinien wskazać fit pikowy w następnym okrążeniu; będzie to znaczyło, że ma trzy piki, ale nie daje oczywistej lewy przebitkowej)

3 S może zaryzykować 3BA (będzie to bowiem raczej kontrakt nadwyżkowy), z jego punktu widzenia dużo bezpieczniejsza będzie jednak końcówka w piki (w skrajnym wypadku partner może mieć układ 3–3–2–5)

 

 

W zasadzie każda para NS, uczestnicząca w grudniowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007, osiągnie w tym rozdaniu końcówkę, tylko mniejszość zagra ją jednak w bez atu. Tymczasem ze względu na to, że jest to dograna nadwyżkowa, a obie ręce NS są zrównoważone – w piki i w bez atu bierze się tyle samo lew – jedenaście. 3BA to zatem kontrakt optymalny, i to nie tylko dlatego, że gra toczy się w turnieju na maksy. Pokazałem wyżej, w jaki sposób można go osiągnąć, w Naszym Systemie będzie to nieco łatwiejsze niż we Wspólnym Języku. Zarówno grając w bez atu, jak i w piki, rozgrywający łatwo wyimpasuje obrońcy E K, odda więc jedynie lewy treflową i karową. Zapis plus 660 zapewni jednak stronie NS dużo wyższą notę aniżeli plus 650.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS), 11 lew; 660 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (S!);

– 8 (NS);

– 11 (S!);

– 11 (NS);

BA – 11 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

A72

J10752

Q

Q964

  

K5

AK643

K105

K85

Q864

8

J8732

J102

J1093

Q9

A964

A73

 
 

 1 zbyt słabe kiery na ukarnienie kontry partnera

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2 1

pas

pas

pas

    

1 5+ –4 , do pasa

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

pas

ktr.

pas

1 BA1

pas

pas

pas

      

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1 BA

pas

pas

pas

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1 BA

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 BA4

pas

3 5

pas

pas

pas

    

 

1 Stayman

2 cztery kiery, niewykluczone cztery piki

3 dokładnie cztery piki, ręka niedobra do gry w bez atu, słabe

4 tylko dwa piki

5 4 –5+ , do pasa

 

 

 

Możliwe są tu też różne inne scenariusze licytacyjne, najpopularniejszymi kontraktami będą jednak 1BA i 2 (czasem też 3 ) na WE oraz 1BA na NS. Teoretycznie rzecz biorąc, mogą zostać zrealizowane jedynie 1BA (NS), i to dosyć łatwo, oraz 2 (WE). W tym ostatnim wypadku rozgrywający musiałby wszakże zagrać blotkę karo do króla u W, a także przebić tam pika. Oddałby wówczas jedynie dwie lewy atutowe, dwa trefle oraz A. W rzeczywistości w protokołach widnieć będą też jednak liczne zapisy za wpadki, przede wszystkim strony WE.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew, 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

K1083

KQ1097

52

107

  

AQ975

852

K976

8

J4

A43

A8

AKQJ63
   

62

J6

QJ1043

9542

  

Nasz System:

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

1

pas

3 1

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 forsing do dogranej na 6+

2 naturalne, 5+

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

pas

pas

1

pas

1

pas

3 1

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

1 silny trefl na treflach, bardzo dobry kolor (już naturalny rebid 2 forsowałby, choć tylko na jedno okrążenie)

2 naturalne, 5+

 

 

 

 

 

W zasadzie każda para WE powinna stanąć w tym rozdaniu w firmowych 3BA. Przeciwko tej grze S wyjdzie D, a rozgrywający zabije ją w ręce A i wyjdzie W na impas (zagranie z ręki blotką, aby zaasekurować się przed singlowym K u S, mogłoby doprowadzić do zablokowania pików, co – po spodziewanej kontynuacji karowej – byłoby dla rozgrywającego tragiczne). Ponieważ K leży za impasem, a kolor ten dzieli się 4–2 (i nie spada w nim druga dziesiątka), E zdobędzie tylko tyle lew, ile mu się należało od samego początku, tzn. jedenaście (sześć treflowych, dwie karowe, dwie pikowe i kierową); w rozdaniu tym standardowym wpisem do protokołu będzie zatem 460 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

64

108432

J9

J1076

  

93

9

A8543

A9853

AQ52

A75

K6

KQ42
   

KJ1087

KQJ6

Q1072

==

  

 

 

 

 

 

 

 

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas

1

1

pas1

pas

1 BA2

pas

3 3

pas

5 4

pas

pas

pas

    

1 kontra byłaby kontrą sputnik, zatem W musi na razie spasować

2 wielkie bez atu

3 konwencja 5431: krótkość kierowa, modelowo układ 5–4 w kolorach młodszych

4 partner spasował po 1 , E nie szuka więc szlemika, tym bardziej że wie, iż K leży za impasem

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

pas

1

1

2 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

 

1 naturalne, nieforsujące

2 kolor przeciwnika

3 5+ –4+

 

 

 

 

Oczywiście, także we Wspólnym Języku gracz W może po wejściu e-S-a 1 spasować, z nadzieją, że pokaże swój układ w następnym okrążeniu. Jeśli jednak wejdzie wówczas w miarę standardowymi, nieforsującymi 2 , jego partner – uprzedzony jedynie o zagrożeniu pikowym – doprowadzi najprawdopodobniej do kontraktu 3BA.

Przeciwko 3BA (E) obrońca S wyjdzie bez wątpienia K i – ze względu na podział trefli 4–0 – gra zostanie bezwarunkowo położona. Natomiast końcówka w trefle jest absolutnie z czapy, rozgrywający ściągnie najpierw K i rozpozna podział atutów 4–0, a następnie wyrobi sobie przebitkami kara (przedtem wolno mu też będzie zgrać D). Odda zatem jedynie lewy na K oraz atutową.

Prawidłowym kontraktem – przynajmniej bez pikowej interwencji gracza S – byłby w tym rozdaniu szlemik treflowy. Kontrakt ten zostałby bezwarunkowo zrealizowany, gdyby albo trefle podzieliły się 2–2, albo kara byłyby rozłożone 3–3. A przy gorszej konfiguracji kolorów młodszych rozgrywający mógłby się jeszcze ratować impasem pikowym. W tym wypadku – po wejściu – e-S-a 1 i pasie gracza W – E powinien raczej z gry premiowej zrezygnować, wie bowiem, że K leży za impasem. Nadal jednak – tzn. przy założeniu, że odda się pika – szansa na korzystną (zwycięską) konfigurację kolorów młodszych przekracza 50% (!).

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (E!);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

AQ84

Q102

A76

K105

  

95

KJ65

1092

9642

J10763

==

Q854

QJ73
   

K2

A98743

KJ3

A8

  

 

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

3 1

pas

4 2

pas

4 3

pas

4 BA4

pas

5 5

pas

5 6

pas

6 7

pas

6 BA8

pas

pas

pas

      

1 6+ , longer dobrej jakości, nadwyżka honorowa, ponieważ kiery nie są zbyt silne, można też zgłosić alternatywnie 2BA (nadwyżka, modelowy układ ręki: 5 332)

2, 3 cuebidy; po wskazaniu przez partnera sześciu kierów i nadwyżki w sile N musi uznać sprawę zalicytowania szlemika za w zasadzie przesądzoną

4 Blackwood na kierach

5 dwie wartości bez damy atu

6 pytanie o boczne króle (N bada szansę alternatywnego szlemika w bez atu)

7 dwa króle

8 w związku z tym N zapowiada nie 6 , tylko 6BA

 

Szlemik, i to w bez atu, jest w tym rozdaniu kontraktem ze wszech miar prawidłowym. Jeżeli tylko kiery dadzą pięć wziątek , na co jest bardzo duża szansa, rozgrywający będzie już dysponował dwunastoma lewami. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że prawidłowe rozegranie tak rozłożonego koloru, jak w tym rozdaniu kiery, aby zmaksymalizować szansę na wzięcie w nim pięciu lew, to ściągnięcie asa z góry, a następnie wyjście z ręki S blotką. Pozwoli to na osiągnięcie celu, jeśli tylko E nie ma w kierach K W x oraz kolor ten nie dzieli się 4–0. Po głębszej analizie okazuje się jednak, że jeszcze lepsze jest zagranie blotki do dziesiątki w ręce N od razu w pierwszej rundzie kierów – w porównaniu z rozgrywką poprzednią (najpierw as z góry) pozwoli ono bowiem na wzięcie pięciu lew kierowych w przypadku podziału tego koloru 4–0 (obu konfiguracji, tzn. czterech kart tak u W, jak i w ręce E), szansa na co wynosi 10%. Tymczasem rozgrywka pierwsza (as z góry) będzie bezwzględnie lepsza od drugiej tylko przy singlowym W u E, szansa na co wynosi 6,25%. Należy zatem rozpocząć rozgrywkę kierów blotką do dziesiątki (!). W tym wypadku ujawni się podział koloru 4–0, z longerem u W, rozgrywający cofnie się więc do ręki S i zagra stamtąd blotkę do damy kierowej. Weźmie więc pięć lew kierowych i łatwo już szlemika zrealizuje.

Na marginesie – gdyby 10 została zabita przez E waletem, optymalną kontynuacją byłoby pociągnięcie A z góry, a nie zagranie z ręki N D – na impas (!). To pierwsze posunięcie byłoby bowiem skuteczne (w porównaniu z drugim) przy dwóch konfiguracjach K x (W) – W x (E) [13,3%], a drugie – przy dwóch konfiguracjach x (W) – K W x (E) [12,5%]; różnica pomiędzy nimi jest jednak, jak widać, minimalna.

Łączne szanse powodzenia (racjonalnych) sposobów rozegrania tak rozłożonego koloru (jak w tym rozdaniu kiery), aby zmaksymalizować szansę zdobycia w nim pięciu wziątek, wynoszą kolejno:

  1. as z góry, a potem blotka z ręki S – 77,5% [układy przegrywające: x (W) – K W x (E) – dwie konfiguracje (2 x 6,25% = 12,5%) oraz obie konfiguracje rozkładu 4–0 (2 x 5% = 10%)];
  2. blotka do dziesiątki, a gdy ta zostanie zabita przez E waletem – D z ręki N wkoło, na impas – 80,45 % [układy przegrywajace: K x (W) – W x (E) – dwie konfiguracje (2 x 6,66% = 13,3%) oraz K x x (W) – W (E) – jedna konfiguracja (6,25%)];
  3. blotka do dziesiątki, a gdy ta zostanie zabita przez E waletem – A z góry – 81,25% [układy przegrywające: x (W) – K W x (E) – dwie konfiguracje (2 x 6,25% = 12,5%) oraz K x x (W) – W (E) – jedna konfiguracja (6,25%)].

 

Inna sprawa, że zagranie w pierwszej rundzie kierów blotki z ręki S spowoduje utratę nadróbki przy singlowym K u E.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 990 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 10 (NS);

– 12 (NS);

– 10 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

A752

8

964

KJ543

  

 

J103

QJ10432

AJ

97

KQ94

K9

Q102

AQ82
   

86

A765

K8753

106

  

1 multi

2 pytanie

W

N

E

S

–

–

–

pas

2 1

pas

4

pas

pas

pas

    

1 słabe dwa

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

4

pas

pas

pas

    

 

3 kiery, góra otwarcia (z dołem W odpowiedziałby 3 , nie precyzowałyby one na razie koloru jego longera)

 

To również będzie dosyć popularna końcówka i prawie wszyscy rozgrywający wygrają ją z nadróbką. Tylko bowiem pierwszy wist blotką pikową (także ze strony e-N-a; po takim wyjściu e-S-a jego partner musiałby ponadto pierwszą lewę przepuścić) pozwoliłby bowiem broniącym na późniejsze zmontowanie przebitki w tym kolorze i ograniczenie przeciwnika do dziesięciu wziątek.

Niewątpliwie niektórzy zawodnicy E wybiorą jako kontrakt końcowy firmowe 3BA. Jeśli obrońca S odda wówczas naturalny wist blotką karo, rozgrywający zdąży wyrobić jedynie kiery (pików już nie) i zrobi tylko swoje.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew albo 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 10 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

K10

J76

QJ654

A42

  

A432

1093

AK82

63

85

K82

973

KQJ108
   

QJ976

AQ54

10

975

  

 

Nasz System:

W

N

E

S

1 1

1

pas2

1

pas

1 BA

2

2

pas

2

pas

pas

pas

      

1 z dwoma asami i królem przy jednym z nich można sobie śmiało pozwolić na otwarcie, nawet w składzie zrównoważonym 2wejście 2 forsowałoby, a negatywna kontra wskazałaby oba kolory starsze (w układzie 4–4 lub 5 –4 )

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

1 1

1

2 2

2

pas

pas

pas

  

1 z dwoma asami i królem przy jednym z nich można sobie pozwolić na otwarcie, nawet w składzie zrównoważonym

2 naturalne, 5+ , nieforsujące

 

 

Większość racjonalnych dróg powinna zaprowadzić pary NS do kontraktu 2 . I ten zostanie zrealizowany, rozgrywający ma bowiem do oddania tylko dwa trefle i po jednej lewie w każdym z pozostałych kolorów. Przeciwko 2 (S) gracz W zawistuje A, a w drugiej lewie wyjdzie w trefla (bądź zagra w trefle od razu na pierwszym wiście). Rozgrywający przepuści, a E po utrzymaniu się 10 powtórzy K albo wyjdzie karem. W tym drugim wypadku S wyrzuci z ręki drugiego z jej przegrywających trefli, odda więc lewę karową zamiast treflowej. Kontraktowi 2 (NS) nic jednak nie zagrozi.

Na NS wychodzą też 2 , na siedmiu atutach, trzeba wówczas oddać takie same pięć lew co przy grze w piki.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew albo 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 8 (NS);

– 8 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

A652

K109543

4

J10

  

K1097

AQ2

QJ862

2

J

6

A93

KQ987643
   

Q843

J87

K1075

A5

  

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

2 1

3

pas/3

3 BA

pas

pas

pas

1 słabe dwa – poważnym przeciwwskazaniem dla tego otwarcia jest czwórka pików z boku

W

N

E

S

–

2 1

3

pas/3 2

3 BA

pas

pas

pas

1 multi – poważnym przeciwwskazaniem dla tego otwarcia jest czwórka pików z boku

2 tu 3 to licytacja do koloru partnera

 

albo:

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

2

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

 

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

pas

2

pas

2 1

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

 

1 pytanie

2 6+ , brak starszej czwórki

 

 

 

Na większości stołów dojdzie do kontraktu 3BA (W). Po ataku kierowym rozgrywający bez przeszkód wyrobi sobie trefle i weźmie dziesięć lew (siedem treflowych, karową i dwie kierowe). Podobnie zakończy się gra po wiście pikowym. Kontrakt położyłby jedynie nierealny wist singlową 4 (!): gdyby rozgrywający zabił pierwszą lewę A, straciłby dojście do lew treflowych; natomiast po przepuszczeniu – S utrzymałby się K i odwróciłby w kiera. Po takiej obronie zostałby obłożony nawet kontrakt o dwa szczeble niższy, tzn. 1BA (W)!

Najwyższą grą, jaka na pewno zostałaby zrealizowana przez WE, są 4 (E). 4 (W) położyłby natomiast pierwszy wist karowy i późniejsza przebitka w tym kolorze.

Z powyższej analizy wynika jednak, że także wszystkie końcówki 3BA (W) zostaną wygrane, i to z nadróbką.

Minimaks teoretyczny: 4 (E!), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (E!);

– 8 (WE);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 6 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

K87

AK9875

KQ73

==

  

AQ1043

104

J6

9832

J62

Q62

A94

KJ107
   

95

J3

10852

AQ654

  

 

W

N

E

S

–

–

pas1

pas

pas2

1

pas

1 BA3

pas

3 4

pas

pas/4 5

pas

(pas)

(pas)

  

1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na otwarcie

2 przed partią dopuszczalne jest trzecioręczne otwarcie 1

3 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

4 rebid 2 groziłby pasem ze strony partnera (a na maksy N woli grać w kiery, nawet jeśli partner ma w tym kolorze singletona)

5 S nie zna rzeczywistej wartości swoich honorów w treflach, grając w turnieju na maksy – powinien więc w zasadzie spasować; niektórzy posiadacze tej ręki wrzucą jednak końcówkę, licząc na fortuny traf...

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas1

pas

1 2

2

ktr.3

pas

2 4

3 5

pas

pas6

pas

      

1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na otwarcie

2 przed partią dopuszczalne jest trzecioręczne otwarcie 1

3 kontra negatywna, alternatywą – nieciekawą ze względu na absolutnie zrównoważony układ – jest zalicytowanie koloru przeciwnika 3 , przyrzekające maksimum pasa z fitem pikowym

4 W powtarza piki, gdyż zgłoszenie 3 potwierdziłoby normalne otwarcie

5 znów zapowiedź 3 groziłaby pasem ze strony partnera i grą w ten kolor, a N woli grać w kolor starszy – kiery

6 teraz S nie ma najmniejszych podstaw, żeby dołożyć końcówkę

 

 

Na większości stołów grudniowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 pary NS utrzymają się w częściówkach kierowych, na ogół na szczeblu trzech. Nieliczne wrzucą końcówkę i dzięki korzystnym rozkładom zrealizują ją. Tym bardziej że E wyjdzie przeciwko niej w pika, co znacznie ułatwi rozgrywkę. Tak czy owak, rozgrywający ma do oddania jedynie pika, kiera i karo, nawet gdyby musiał rozgrywać ten ostatni kolor z ręki (wyjdzie wówczas królem, a następnie damą).

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

15

  

109863

J

K10765

J5

  

KQ7

A2

AQ943

K92

AJ

Q10843

J2

8643
   

542

K9765

8

AQ107

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

1 forsing do dogranej na longerze karowym

2 pytanie, choć możliwe też naturalne trefle

3 modelowy układ 5 332 – z dublem w kierach

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

 

 

 

1 wielkie bez atu

2 pytanie, mogą też być naturalne trefle

3 tylko dwa kiery, brak 4+-kartowego fitu treflowego

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

 

 

 

1 wielkie bez atu, tylko dubel w kierach (nie padła bowiem odwrotka 2 )

 

 

 

Niezależnie od stosowanego systemu i sposobu jego użycia prawie każda para WE stanie w tym rozdaniu w kontrakcie 3BA (W). Przeciwko tej grze broniący N wyjdzie najprawdopodobniej pikiem. W widne karty istnieje wprawdzie rozgrywka wygrywająca, w zakryte – jeżeli tylko broniący nie podadzą rozgrywającemu pomocnej dłoni, zadanie tego ostatniego będzie niezwykle trudne. Otóż, aby zrealizować kontrakt, W musiałby zagrać blotkę karo do dziadkowego waleta i kontynuować stamtąd D (!). Ponadto konieczna byłaby jeszcze końcowa wpustka treflem obrońcy S – aby umożliwił on rozgrywającemu wzięcie jeszcze jednej lewy kierowej. W zdobyłby wówczas trzy wziątki pikowe, trzy kierowe, karową i treflową (na króla). Jak z powyższego niedwuznacznie wynika, standardowe kontrakty firmowe będą więc dużo częściej przegrywane aniżeli realizowane.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

97

J1094

A52

AKJ2

  

542

AKQ85

KJ63

6

J8

73

Q1074

Q10953
   

AKQ1063

62

98

874

  

 

 

 

 

 

Nasz System:

W

N

E

S

1

pas1

1 BA2

2 3

pas

2 BA4

pas

3 BA5 (!)

pas

pas

pas

  

1 ze względu na dubla w pikach N nie może zalicytować wywoławczej kontry

2 półforsujące

3 1BA prawie na pewno nie obiegnie, pas nie miałby zatem sensu

4 naturalne, inwitujące

5 S liczy na sześć lew pikowych, asekurancką alternatywą jest zgłoszenie negatywnych 3

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

1

pas1

pas

1

pas

2 BA2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

  

1 ze względu na dubla w pikach N nie może zalicytować wywoławczej kontry

2 12+–15 PC w składzie zrównoważonym, bez 3+-kartowego fitu pikowego

3 S liczy na wzięcie sześciu lew pikowych, asekurancką alternatywą jest zgłoszenie negatywnych 3

 

 

Dobra ocena karty, szczególnie przez zawodnika S, zaskutkuje znakomitym kontraktem 3BA i wysoką notą dla pary NS. Oprócz sześciu pików rozgrywający weźmie bowiem wówczas karo i dwie lewy treflowe. A broniący są w stanie szybko ściągnąć jedynie trzy kiery. Tyle samo lew – dziewięć wziąłby grający w piki zawodnik S. Oczywiście, optymalny kontrakt 3BA (NS) nie będzie osiągany zbyt często...

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

– 9 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

K82

A75

K84

AJ92

  

A965

94

A107

K875

103

J1032

J963

1063
   

QJ74

KQ86

Q52

Q4

  

W

N

E

S

–

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

Znów standardowa sekwencja i standardowy kontrakt, zostanie to powtórzone na prawie wszystkich stołach grudniowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007. Gdyby 3BA rozgrywane było przez S, obrońca W wyszedłby najprawdopodobniej blotką pikową. Rozgrywający zabiłby damą wstawioną przez E na trzeciej ręce 10 i potem mógłby wykonać impas 8 w dziadku. Dałoby mu to już dziewięć lew, a gdy odgadłby ponadto konfigurację trefli (trzecia dziesiątka u E) i zagrałby na przykład blotkę ze stołu do damy w ręce, zrobiłby też nadróbkę. Dziesięć lew dawałoby się zresztą wziąć zawsze (gdyby kontrakt rozgrywany był przez S), przede wszystkim dlatego, że każde zagranie ze strony obrońcy W (nie tylko w pierwszej lewie) byłoby działaniem na korzyść rozgrywającego.

Na prawie każdym stole kontrakt firmowy będzie jednak rozgrywany przez otwierającego – zawodnika N. Gdy broniący E zdecyduje się wówczas na wist karowy, ograniczy przeciwnika do dziewięciu wziątek. Każdy inny atak – pikowy, kierowy albo treflowy – pozwoli natomiast rozgrywającemu na zdobycie dodatkowej lewy (w kolorze wistu), także ten ostatni będzie zatem w stanie zrobić swoją grę z nadróbką.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (S!), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (S!);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 10 (NS);

BA – 10 (S!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

84

A986

AK109

A93

  

J32

32

86543

852

AK65

J4

Q

KQJ1076
   

Q1097

KQ1075

J72

4

  

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

1

1 1

pas

2 2

3 3

pas4

pas

4

pas

pas

pas

      

1 tylko 8 PC, ale niezłe kiery i układ 5–4, zatem wejście dopuszczalne, nawet w założeniach niekorzystnych

2 Drury

3 naturalne, we Wspólnym Języku przyrzekają też minimum 15 PC

4 na wysokości trzech naturalny, negatywny

 

 

Jeszcze jeden kontrakt, który powinna osiągnąć w zasadzie każda para NS. Przeciwko 4 (S) obrońca W wyjdzie najprawdopodobniej w trefla. Wcześniej czy później rozgrywający będzie musiał oddać dwa piki, ale wszystkie pozostałe lewy już weźmie. 650 dla NS będzie więc zapisem absolutnie standardowym.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 10 (NS);

– 11 (NS);

– 7 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

KQ109

2

KJ43

AQ85

  

32

AK10653

102

1064

85

J87

Q87

J9732
   

AJ764

Q94

A965

K

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

4 1

pas

5 2

pas

5 3

pas

5

pas

6

pas

pas

pas

      

1 splinter

2, 3 cuebidy

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

3 BA1

pas

4 2

pas

4 3

pas

4

pas

4 BA4

pas

5 5

pas

6

pas

pas

pas

      

 

 

 

1 splinter z krótkością kierową (czyli w kolorze tzw. niewygodnego splintera)

2, 3 cuebidy

4 Blackwood na pikach

5 dwie wartości bez damy atu

 

 

 

 

 

Po otwarciu partnera 1 gracz N powinien wskazać krótkość kierową i czterokartowy fit pikowy splinterem (czy to “naturalnym” 4 , czy to jeszcze bardziej konwencyjną zapowiedzią 3BA). Otwierający ma w kierach tylko damę (a więc stosunkowo niewiele spalonych wartości), dysponuje też dobrymi honorami (dwoma asami i królem) oraz niezłym składem 5431, powinien zatem na partnerowego splintera zareagować pozytywnie – zgłoszeniem cuebidu treflowego. Po karowym cuebidzie ze strony N – S powraca na piki, nie stać go bowiem na samodzielne zapowiedzenie szlemika. Odpowiadający został już jednak dostatecznie zachęcony – dla niego sprawa zalicytowania gry premiowej jest już przesądzona.

Szlemik pikowy jest w tym rozdaniu zaiste znakomitym kontraktem – w zdecydowanej większości wypadków (także przy aktualnym rozkładzie) zostanie zrealizowany nawet bez potrzeby wykonywania impasu karowego. Prawie zawsze będzie bowiem można przebić w ręce N (od krótszego fragmentu atutów) dwa kiery z ręki rozgrywającego. Sądzę zatem, że w kontrakcie tym znajdzie się znaczna część uczestniczących w grudniowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 par WE.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 980 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 12 (NS);

– 8 (S!);

– 12 (NS);

BA – 11 (N!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

4

J875

J87

AJ872

  

AJ93

A1032

AKQ102

==

Q7

Q6

963

KQ10643
   

K108652

K94

54

95

  

W

N

E

S

1

pas

1 BA

pas

2

pas

3 1

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 fit karowy, ręka zrównoważona (jako że w poprzednim okrążeniu E zgłosił 1BA, a nie 2 )

albo:

 

 

 

 

 

Nasz System:

W

N

E

S

1

pas

2

pas

2

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

Pary WE nie powinny mieć problemów tak ze zbilansowaniem swoich rąk, jak i z rozpoznaniem, że treflowy renons otwierającego trafia do sporych wartości w tym kolorze w ręce jego partnera. Efektem tych poczynań powinien być kontrakt 3BA, na ogół ustawiony ze zrównoważonej ręki E. Rozgrywający będzie dysponował ośmioma wziątkami (pięcioma karowymi, kierową oraz dwoma pikowymi), a każde zagranie ze strony broniących (tak gracza S, jak i jego partnera) wyrobi mu lewę dziewiątą, ze zrealizowaniem gry nie będzie zatem większych problemów. Co więcej, broniący muszą uważać, aby nie pomóc przeciwnikowi w zrobieniu nadróbki, staranna obrona będzie jednak w stanie do tego nie dopuścić.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 9 (W!);

– 8 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

4

J9

K10954

J10862

  

A86

K742

87

AKQ3

Q107

AQ5

AQJ6

974
   

KJ9532

10863

32

5

  

W

N

E

S

–

pas1

1 BA

pas

2 2

pas

2 3

pas

4 BA4

pas

pas5

pas

1 karta zdecydowanie za słaba na otwarcie dwukolorowymi 2BA

2 Stayman

3 brak starszych czwórek

4 inwit do szlemika

5 pas ze względu na zupełne minimum otwarcia

 

 

Po starannej, bilansowej licytacji większość par WE zatrzyma się w tym rozdaniu w kontrakcie 4BA. Dziesięć lew jest absolutnie z góry [pik, trzy kiery, trzy kara (po impasie przeciwko królowi) oraz trzy trefle], jedenasta znajdzie się bez trudu jako efekt takiego czy innego przymusu: pikowo-kierowego przeciwko S (prostego lub wpustkowego albo nawet zwykłej wpustki) bądź treflowo-karowego przeciwko N. Nie mówiąc już o tym, że przeciw 4BA (E) broniący S może zdecydować się na “bezpieczny” wist 8 (w zasadzie zgodny z alfabetem sygnałów) i potem jego 10 znajdzie się w impasie (pod K 7 dziadka). Ściślej mówiąc, taki atak, a potem wpustka pikowa (obrońcy S) bądź przymus treflowo-karowy (przeciwko N) dadzą już rozgrywającemu lew dwanaście. S nie może również wyjść w pika, gdyż to również da rozgrywającemu dwanaście wziątek (na jeden z opisanych wyżej sposobów). Jedynie naprawdę bezpieczny wist karowy, treflowy albo małym kierem i dalsza staranna obrona na pewno ograniczą rozgrywającego do lew dwunastu. Przed łatwiejszym zadaniem stanąłby obrońca N – gdyby w jakiś sposób kontrakt bezatutowy został ustawiony z ręki W: aby nie puścić dwunastej lewy, mógłby on wyjść w cokolwiek poza blotką treflową.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 11 (WE);

– 9 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

9863

K94

1086

K62

  

AJ54

A108

A94

J74

K

Q7653

J72

10983
   

Q1072

J2

KQ53

AQ5

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

ktr.

1

2

2

pas

pas

pas

  

 

 

 

W rozdaniu tym czeka nas niezbyt długa i niespecjalnie dynamiczna licytacja dwustronna, w efekcie której zdecydowana większość par NS utrzyma się w kontrakcie 2 . I będzie to z ich strony posunięcie nie tylko naturalne, ale też optymalne. Przeciwnicy – strona WE – mogliby bowiem wziąć osiem lew, grając w kiery, mają bowiem do bezwzględnego oddania jedynie karo (jedno karo z ręki E zostanie wyrzucone na A z dziadka), trzy trefle oraz lewę atutową. Stronie WE należy się więc 110 punktów – za wygranie tego kontraktu. Tymczasem, grając w piki, N będzie musiał oddać trzy lewy atutowe, kiera oraz dwa kara, wpadnie zatem tylko bez jednej, za 50. A nie ma mowy o tym, aby po licytacji, jaka będzie miała miejsce, kontrakt 2 strony otwierającej został skontrowany...

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 7 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

K1083

8

K87

K9432

  

7654

Q10654

AJ

86

Q2

AK

10963

AQJ75
   

AJ9

J9732

Q542

10

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2

pas

pas

pas

    

1 takie otwarcie to najlepszy opis ręki E

2 transfer na kiery

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 4

pas

pas

pas

 

 

1 takie otwarcie to najlepszy opis ręki E

2 Stayman

3 brak starszej czwórki

4 5 –4 , do pasa (jeżeli konwencja ta jest elementem systemu pary WE)

 

 

 

Niestety, w rozdaniu tym udział w licytacji każdej ze stron będzie typowym wyścigiem o wpadkę (przynajmniej w teorii). Dokładna analiza wykazuje bowiem, że najwyższym kontraktem, który może zrealizować tu którykolwiek z duetów, jest 1 (NS). Najprawdopodobniej jednak gracze NS w ogóle nie zabiorą głosu w licytacji, to zawodnik E otworzy ją na czwartej ręce 1BA (otwarcie to daje bowiem zdecydowanie najlepszy opis jego ręki) i ostatecznie WE wylądują w kontrakcie 2 . Będą wówczas musieli oddać dwa piki, karo oraz trzy lewy atutowe, w którymś bowiem momencie broniący zagrają trzeci raz w piki, zmuszając rękę E do dokonania przebitki asem albo królem atu. Przykrą alternatywą dla rozgrywającego będzie oddanie dodatkowej lewy pikowej. A że ponadto S ma tylko singla w treflach, wpadki na 2 (WE) doprawdy trudno będzie uniknąć...

Minimaks teoretyczny: 1 (NS), 7 lew; 80 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

1086

1084

QJ93

832

  

AQ

K95

1084

KQJ74

K94

AQJ732

A52

9
   

J7532

6

K76

A1065

  

W

N

E

S

1 BA

pas

2 1

pas

2 2

pas

4 3

pas

4 4

pas

pas

pas

1 transfer na kiery

2 beznadwyżkowe przyjęcie transferu partnera

3 autosplinter

4 zbyt dużo spalonych wartości w treflach

 

 

 

 

 

To była licytacja naukowa, precyzyjna, pozwalająca stronie WE na zatrzymanie się w optymalnym kontrakcie. Niestety, w żadnym brydżowym turnieju nie przyznaje się not ani też dodatkowych punktów za styl. Nie zdziwiłaby mnie zatem sekwencja następująca, daleka wprawdzie o teoretycznej precyzji, ale – zapewne – diabelsko skuteczna:

W

N

E

S

1 BA

pas

4 1 (!)

pas

4 2

pas

6 (!)

pas

pas

pas

    

 

1 Gerber

2 dwie wartości bez damy atu

 

 

 

 

 

I pokażcie mi gracza S, który zawistuje teraz w karo! W każdym razie znalezienie tego jedynego kładącego ataku będzie niezwykle trudne.

Inna ewentualność:

W

N

E

S

1 BA

pas

4 1

pas

4

pas

4 BA2

pas

5 3

pas

6

pas

 

 

1 teksas na kiery

2 Blackwood na kierach

3 dwie wartości bez damy atu

 

 

 

Teraz jednak N wyjdzie na pewno D i szlemika położy...

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 11 (WE);

– 8 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

K105

K9532

Q7

Q104

  

J964

J6

9853

KJ2

A2

Q874

AK104

975
   

Q873

A10

J62

A863

  
1 ale raczej pas, jak w sekwencji poprzedniej

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

1

pas

1

pas

pas

pas

  

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

1

pas

1

pas

1 BA1

pas

pas

pas

      

Nieco silniejsza honorowo strona NS (21 PC:19PC) powinna w tym rozdaniu utrzymać się w niewysokim kontrakcie 1 albo 1BA. Obie te gry zostaną zrealizowane, najczęściej z nadróbką, ponadto NS mogliby też zrobić równie niewysokie kontrakty 1 i 2 . Natomiast wszelkie gry strony WE wyższe niż 1 powinny już zostać położone. W sumie niezbyt ciekawe rozdanie, acz w turnieju na maksy wniesie ono taki sam wkład w punktację łączną co rozkłady interesujące, ba – fascynujące...

Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

A

Q985

QJ752

1052

  

J105

63

AK843

AK6

9832

KJ2

6

Q9843
   

KQ764

A1074

109

J7

  

 

1 kolory starsze

2 jeśli byłaby to zapowiedź naturalna, najczęściej takie 2BA pełnią jednak rolę wywołania na kolory młodsze

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1 BA

pas

pas

2 1

pas

2

3

pas

pas

pas

    

1 kolory starsze

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1 BA

pas

pas

2 1

pas

2

2 BA2

pas

pas

pas

    

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1 BA

pas

pas

ktr.1

pas

2 2

pas

2 3

pas

pas

2 BA/3

pas

pas

pas

    

 

 

 

1 kontra dwukolorowa, c co najmniej jednym longerem w kolorze starszym

2 do koloru partnera

3 kolory starsze

 

 

 

 

Jeśli gracz S pozwoli przeciwnikom grać 1BA, W łatwo zrobi osiem lew (pięć trefli, dwa kara i kier) i zapewni swojej stronie bardzo dobry zapis, a tym samym wysoką notę turniejową. Z układem 5–4 w starszych S powinien jednak bezwarunkowo włączyć się do walki, zwłaszcza na pozycji wygasającej, czy to dwukolorowymi 2 , czy to kontrą bi. Jego partner doprowadzi wówczas do kontraktu 2 , który będzie można nawet zrealizować (na przykład przez wykonanie w kolorze atutowym tzw. impasu culbertsonowskiego). W praktyce zawodnik E przelicytuje jednak te 2 trzema treflami. Grę tę będzie można już położyć, ale chyba nie przy stole, wymagałoby to bowiem od obrońcy S oddania wizjonerskiego pierwszego wistu blotką pikową (!??). Jego partner zabiłby wówczas A i odwróciłby w kiery, a S – po wzięciu tej lewy A – ściągnąłby K D i zagrałby w piki po raz czwarty, co doprowadziłoby do promocji lewy atutowej w ręce N....

Cóż, zawodnikowi S pozostanie wtedy na pocieszenie konstatacja, że dzięki jego ożywce para NS straciła tylko 110, a nie 120 punktów...

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 8 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

K3

K87

K84

97642

  

AQJ986

Q9643

Q

Q

72

102

J107532

K53
   

1054

AJ5

A96

AJ108

  

W

N

E

S

–

–

–

1 1

1 2

1 BA

pas

pas

2

3

pas

pas

pas

      

1 ze względu na gęste, podwiązane 14 PC wchodzi też w rachubę otwarcie 1BA

2 chyba że S dysponuje stosownym wejściem dwukolorowym

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

2 1

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 ze względu na długie i solidne piki, a rachityczne kiery

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

2 1

3 2

pas

pas

pas

      

 

1 ze względu na długie i solidne piki, a rachityczne kiery

2 jeśli byłaby to zapowiedź jedynie inwitowa

 

 

 

Jak widać, lepiej sprawdzi się tu otwarcie 1 , po którym strona NS będzie miała szansę na zagranie optymalnych 3 . Gracz S może nawet wówczas zrobić nadróbkę, jeśli zagra w atu, a potem wyeliminuje z ręki E piki oraz kiery i wpuści tego przeciwnika trzecią rundą kar. Prawy obrońca będzie wtedy musiał zagrać w kara – pod podwójny renons i rozgrywający ucieknie z przegrywającym kierem.

Natomiast po alternatywnym otwarciu e-S-a 1BA i nieuniknionym wejściu W 2 – mało która para NS zdoła się zatrzymać w 3 (aby cel ten osiągnąć, N musiałby zgłosić lebensohlowe 2BA?, a następnie spasować na automatyczne 3 partnera), najczęściej skończy się na kontrakcie 3BA. Gra ta zostanie położona, jeśli tylko W zawistuje przeciwko niej pikiem różnym od asa. Co więcej, po takim ataku kontrakt 3BA (S) zostanie najprawdopodobniej obłożony bez dwóch. Ażeby bowiem wybronić się tylko bez jednej, za 50 (tzn. skompletować osiem wziątek), rozgrywający – po zabiciu ataku pikowego królem w dziadku – musiałby ściągnąć A oraz A albo K i odejść 10 (!), wpuszczając obrońcę W. Jeżeli ten ściągnąłby wszystkie piki, to następnie musiałby wyjść w kiery – spod damy. Dałoby to przeciwnikowi siódmą wziątkę, gdy zaś zgrałby on też dwa pozostałe kiery, broniący E znalazłby się w przymusie karowo-treflowym, co zaowocowałoby ósmą lewą dla rozgrywającego.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

KJ643

Q

104

Q9753

  

A75

J1053

732

1086

Q9

A982

K986

A42
   

1082

K764

AQJ5

KJ

  

W

N

E

S

pas

pas1

1

ktr.

pas

2 2

pas

pas

pas

      

1 otwarcie dwukolorowe wielce wątpliwe ze względu na kiepskie longery i niezbyt dużą siłę

2 zapowiedź z bilansu

 

 

 

 

 

 

ewentualnie:

W

N

E

S

pas

2 1

ktr.2 (?)

3 3

3

3

pas

pas

pas

      

1 multi

2 kontra wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego, możliwa też ręka silna w składzie nieokreślonym

3 fity w obu kolorach starszych, inwitujące

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

2 1

ktr.2 (?)

3 3

3

pas4

pas

ktr.5

pas

pas

pas

  

1 multi

2 kontra wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego, możliwa też ręka silna w składzie nieokreślonym

3 fity w obu kolorach starszych, inwitujące

4 piki, minimum otwarcia

5 kontra karna

 

 

W

N

E

S

pas

2 1

ktr.

rktr.2

3

pas

pas

ktr.3

pas

pas

pas

  

 

1 dwukolorówka piki i młodszy

2, 3 obie zapowiedzi karne

 

 

 

 

Najczęściej zawodnicy NS zagrają częściówkę w piki, na szczeblu dwóch albo trzech. Z realizacją tej gry nie powinno być problemów, do oddania są jedynie A, dwie lewy atutowe oraz as treflowy. Tam jednak, gdzie E włączy się do licytacji po otwarciu e-N-a (2 albo 2 ), powinien już za to zostać surowo ukarany. Grając w swój najlepszy kolor – kiery, WE wezmą bowiem tylko sześć lew (do oddania pik, kier, trzy kara oraz dwa trefle), ich kontrakt 3 , z oczywistą kontrą e-S-a, zakończy się już zatem wpadką bez trzech, za 500.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 7 (N!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

KQ6

K74

5

K108752

  

J1053

5

A1098762

3

A98742

QJ10

Q

J96
   

==

A98632

KJ43

AQ4

  

 

 

 

 

 

 

 

 

Nasz System:

W

N

E

S

–

1

2 1

3 2

4

ktr.3

pas

4 BA4

pas

5 5

pas

pas

5

ktr.

pas

pas

pas

      

1 blokujące

2 naturalne, forsing

3 kontra propozycyjna, zgłoszenie w zamian 5 grozi tym, że partner dołoży szlemika

4 wywoławcze, możliwość gry w kiery i oba kolory młodsze

5 pełny fit kierowy

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

2 1

pas

3 2

pas

4 2

pas

4

pas

pas

pas

  

1 precision

2 6+ , forsing do dogranej

3 splinter z fitem kierowym

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

2 1

pas

2 2

ktr.3

3 4

pas

3 5

pas

4 6

pas

4

pas

pas

pas

  

1 precision

2 pytanie

3 kontra wistowa

4 6+ , brak starszej czwórki, ręka z singletonem

5 naturalne, forsing

6 fit kierowy

 

 

 

Gracze NS mają do oddania jedynie A i lewę atutową, wychodzi im więc 5 . Przeciwnicy – przynajmniej tam, gdzie E zdoła zgłosić piki – będą jednak bronić – jak sądzę – do upadłego: najpierw czterema pikami, a potem – po zapowiedzeniu przez NS 5 – pięcioma pikami. Nawet ta ostatnia obrona okaże się opłacalna – co więcej, aby doprowadzić do wpadki bez dwóch, za 500, broniący muszą przynajmniej raz połączyć atu. Oprócz trzech oczywistych przegrywających (kierowej, pikowej i treflowej) E ma bowiem w ręce jeszcze cztery karty do ewentualnego przebicia na stole: dwa trefle i dwa kiery. A po połączeniu atutów dokona tam tylko trzech przebitek. Gdyby zaś rozgrywającemu udało się dokonać w dziadku czterech przebitek, byłby w stanie ograniczyć swoje przegrywające do trzech.

W praktyce – po połączeniu mu atutów – E odda trefla, pika i dwa kiery, zgodnie z przewidywaniami teoretycznymi wpadnie więc bez dwóch, za 500.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (WE);

– 11 (NS);

– 9 (WE);

BA – 10 (W!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

J2

J9864

==

A107632

  

Q98743

AQ

KQ

QJ8

106

532

1075432

54
   

AK5

K107

AJ986

K9

  

 

 

 

 

 

 

 

 

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

1

1

ktr.1

pas

2 2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

4 4

pas

4

pas

pas

pas

  

1 kontra sputnik

2 kolor przeciwnika, forsing do dogranej

3 naturalne

4 naturalne, duży układ treflowo-kierowy; gdyby S chciał grać 3BA niezależnie od karty partnera, zgłosiłby ten kontrakt w poprzednim okrążeniu (z przeskokiem)

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

1

1

ktr.1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 4

pas

4

pas

pas

pas

      

 

1 kontra sputnik

2 wielkie bez atu

3 naturalne, forsing

4 trzy kiery

 

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

1

1

2 1

pas

4

pas

pas

pas

  

 

 

1 5+ , nieforsujące, słaby kolor, ale ofensywny układ 6–5; jeśli będzie trzeba, N pokaże trefle w następnym okrążeniu

 

 

 

To również powinien być kontrakt standardowy, osiągnięty na zdecydowanej większości stołów. Przeciwko 4 (N) obrońca E wyjdzie w kolor partnera – piki. Rozgrywający powinien zabić na stole asem, zgrać też K, a następnie ściągnąć K, A i trzecią rundę tego ostatniego koloru przebić na stole 7 albo 10. Następnie będzie można zagrać w atu, do sukcesu (tj. zdobycia jedenastu lew) doprowadzi też rozgrywającego ściągnięcie A, wyrzucenie nań z ręki N forty treflowej i gra na obustronne przebitki. Do oddania pozostaną jedynie dwie lewy atutowe – na damę i asa.

Natomiast przeciw 4 (S) W zawistuje najprawdopodobniej w pika (lub K), co też w niczym nie utrudni przeciwnikowi rozgrywki.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew, 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 8 (S!);

BA – 9 (S!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

6

85

AQJ8632

K92

  

87

AJ

K974

108654

AKQ10954

4

10

QJ73
   

J32

KQ1097632

5

A

  

W

N

E

S

–

–

–

4

pas

pas

4

pas

pas

pas

    

Powyższa sekwencja licytacyjna zostanie powtórzona się na bardzo wielu stołach ostatniego w tym roku turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Końcówka w kiery jest na linii NS absolutnie wykładana, co więcej – szansę na położenie kontraktu 5 (S) stworzy jedynie pierwszy wist blotką karo, wytrącający rozgrywającemu kluczowe dojście do stołu w momencie, gdy jego trefle są zablokowane, a przebicie pika – jeszcze nieprzygotowane. Po każdym innym ataku S albo przebije w dziadku pika i wykorzysta K (na wyrzutkę ostatniego pika z ręki), albo zdobędzie dwie lewy karowe (po impasie króla) i na dwa asy w kolorach młodszych pozbędzie się z ręki dwóch blotek pikowych.

Atak blotką karo zagrozi też kontraktowi 4 (S), ale rozgrywający będzie w stanie się wybronić. Musi tylko zrobić w dziadku impas damą karo i kontynuować stamtąd A. Jeśli E dokona wówczas przebitki swoim singlem atu (?), to S nadbije, zgra A (choć nawet niekoniecznie) i wyjdzie z ręki W (aby nie dopuścić do głosu obrońcy W, który byłby w stanie dwukrotnie połączyć kiery). Jak widać, gra zostanie wówczas zrealizowana z nadróbką!

Aby ograniczyć kontrakt 4 do dziesięciu lew i, co jeszcze ważniejsze, położyć grę 5 (po ataku blotką karo do dziadkowej damy i kontynuacji przez rozgrywającego A), obrońcy E nie wolno będzie tej drugiej lewy ( A) przebić (!), w zamian powinien pozbyć się dowolnego pika bądź trefla. S zagra wówczas ze stołu w pika, na którego E musi wskoczyć figurą i kontynuować swoim bezcennym singlowym kierem. Jego partner pobije wtedy K asem i powtórzy W – po takiej obronie rozgrywający nigdy już nie dostanie się na stół i zostanie z jeszcze jednym przegrywającym pikiem w ręce.

Końcówka w piki strony WE może natomiast zostać położona albo na przebitce treflowej, albo na promocji W w ręce S drugą rundą kar. Obrońca S powinien zatem bądź to zaatakować singlowym A, dopuścić partnera karem i przebić trefla, bądź to wyjść w singla karo, a jego partner – powtórzyć w drugiej lewie karem...

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

QJ8632

742

A843

==

  

A

K106

KJ7

KJ9843

105

J53

10962

AQ106
   

K974

AQ98

Q5

752

  

W

N

E

S

1

2 1

pas

4

pas (!?)

pas

pas

  

1 blokujące

 

 

 

 

Po tej – zresztą dosyć oczywistej – sekwencji przeciwników gracze WE zostaną po prostu wyblokowani – ani E nie może przecież zainterweniować po 2 e-N-a (chyba że szalenie naciąganą kontrą negatywną, ani jego partnera nie stać na powtórzenie koloru otwarcia na szczeblu pięciu (i to w niekorzystnych założeniach!). Tymczasem na linii WE wychodzi końcówka w trefle, wystarczy zaimpasować obie czerwone damy (bądź zagrać karo do waleta, a potem ściągnąć w tym kolorze króla i wyrobić sobie w nim dziesiątkę w ręce E; następnie wystarczy już tylko trafić kiery).

Natomiast kontrakt 4 (N) zostanie położony wyłącznie po wiście karowym, podgrywającym dziadkową damę i wyrabiającym obrońcom lewę w tym kolorze. Poza nią WE dostaną wówczas asa atu oraz dwie wziątki kierowe. Końcówka pikowa z ręki S jest zaś możliwa do zrealizowania zawsze. Gracz ten musi tylko tak poprowadzić rozgrywkę, aby nie dopuścić do ręki niebezpiecznego obrońcy E, a w końcówce – wpuścić jego partnera (gracza W) trzecią rundą kierów, na króla (po uprzednim wyeliminowaniu pików i trefli). W będzie wówczas musiał wyjść spod K albo w trefle – pod podwójny renons; w obu wypadkach rozgrywający nie odda lewy karowej i zrobi swoje.

Tak więc w rozdaniu, w którym strona WE jest w stanie wygrać końcówkę w trefle [lub “za darmo” obronić wykładane 4 (S)], na wielu stołach to przeciwnicy zrealizują końcówkę w piki (także z ręki N, gdy E nie wyjdzie w kara).

Minimaks teoretyczny: 5 (S!) z kontrą, 10 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (S!);

– 10 (S!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

1096

10973

KQ32

K3

  

KQ7

64

J5

A109875

2

AQJ82

986

J642
   

AJ8543

K5

A1074

Q

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1

pas

2

pas

pas1 (!?)

pas

      

1 skoro S nie dał Drury...

 

ale raczej tak:

W

N

E

S

–

pas

pas

1

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

      

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

1

pas

2

pas

3

pas

4

pas

4

pas

pas

pas

  

 

Na wielu stołach gracze NS osiągną tę godną lepszego losu końcówkę w piki. Niestety, trzeba będzie oddać dwa asy i dwie wziątki atutowe, gra ta zakończy się więc wpadką bez jednej. Tymczasem gdyby dało się ograniczyć przegrywające w kolorze atutowym – zgodnie ze statystyką – do jednej – końcówka zostałaby zrealizowana w wielu przypadkach, często nawet wówczas, gdyby A leżał za królem. Konieczne byłoby jednak wówczas, aby także A znajdował się w ręce W – rozgrywający wyrobiłby sobie wtedy lewę treflową, wszedłby na stół karem i na K pozbyłby się z ręki kiera. Powtarzam – 4 to w tym rozdaniu bardzo przyzwoita końcówka, godna lepszego losu...

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew, 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33