Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2007
wyniki

frekanse

4 turniej w dniu 16 kwietnia 2007

Komentarze Wojciecha Siwca

 

wersja do wydruku

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

1

  

9

7632

AQ6542

98

  

K862

AJ9

KJ973

10

107543

5

108

KQ642
   

AQJ

KQ1084

-

AJ753

  

W

N

E

S

–

pas

pas1

1

2

3 2

pas

4

pas

pas

pas

  

1 karta graniczna, można też zdecydować się z nią na otwarcie dwukolorowe, patrz inne wersje przebiegu licytacji

2 N ma długie kara za karami, czterokartowy fit kierowy przemawia jednak wyraźnie przeciwko trappingpasowi (na pewno WE znajdą bowiem lepszy niż kara kolor do gry i nie ma co im w tym pomagać)

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

2 1

2

ktr.2

4

pas

pas

4

pas

pas

ktr.

pas

pas

pas

  

 

 

1 dwukolorówka Wilkosza

2 kontra do długości

 

 

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

pas

2 1

4 2

4

5

pas

pas

pas

      

 

1 dwukolorówka piki i młodszy

2 dwukolorówka trefle plus kiery

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

2 1

4 2

4

pas

pas

ktr.3

pas

5 4

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka piki i młodszy

2 dwukolorówka trefle plus kiery

3 nadwyżka, silna karta

4 mimo wszystko graczowi N – z czterokartowym fitem kierowym – trudno będzie spasować; tym bardziej że kontra partnera nie jest karna, tylko – obok ujawnionej już dwukolorówki kierowo-treflowej – wskazuje dużą siłę

 

 

 

Na początek kwietniowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 interesujący, dynamiczny rozkład. Tam, gdzie gracz E w pierwszym okrążeniu spasuje, tzn. nie ujawni dwukolorówki z pikami – strona NS najprawdopodobniej bez trudu osiągnie końcówkę w kiery i będzie ją rozgrywać. Natomiast po dwukolorowym otwarciu E – jego partner bez wątpienia zapowie 4 (w niektórych wypadkach prewencyjnie, tzn. zanim jeszcze padną ze strony przeciwnej 4), stawiając przeciwników przed poważnym problemem. Jeżeli te 4 zostaną zapowiedziane szybko (prewencyjnie), graczom NS trudno je będzie nawet skontrować, w zamian często pójdą oni w 5.

A to będzie już za wysoko, strona NS ma bowiem do wzięcia w kiery tylko lew dziesięć; obrońcy muszą bowiem dostać trzy wziątki: dwie kierowe oraz treflową. Nawet jeżeli rozgrywający (gracz S) zaekspasuje obrońcy W K i potem na dobrego W pozbędzie się ze stołu trefla, to i tak zabraknie mu potem w dziadku atutów, aby przebić tam wszystkie pięć kart przegrywających z ręki (K – w trakcie ekspasu, oraz cztery trefle). Tak czy owak, jeden trefl będzie musiał zostać oddany, a do wzięcia będzie tylko dziesięć lew.

Obrona czterema pikami okaże się natomiast jak najbardziej opłacalna – rozgrywający odda tylko dwie lewy atutowe, dwie karowe oraz treflową, wpadnie więc bez dwóch (z kontrą – za 300).

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 8 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

– 8 (WE);

BA – 8 (S!).

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

KQ106

Q1063

A6

J98

  

A94

5

J9842

A1072

752

KJ942

K53

K5
   

J83

A87

Q107

Q643

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas

pas

1

1

1 BA

pas1

pas

pas

  

1 przeciwko zabraniu głosu w licytacji przemawia misfit kierowy oraz marna jakość kar – koloru, którym można by ewentualnie zainterweniować

 

 

Dla odmiany rozkład wyraźnie spokojniejszy. Na większości stołów przy grze utrzyma się strona NS – w niewysokim kontrakcie 1BA. Jego zrealizowanie będzie możliwe, co nie znaczy łatwe (jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać). Powiedzmy, że przeciwko jej grze W zaatakuje blotką karo. Rozgrywający dołoży ze stołu 6, a obrońca E weźmie lewę K i będzie kontynuował karem. Po utrzymaniu się A w dziadku S musi zagrać stamtąd 9 (8) – do D w ręce. W weźmie tę lewę A i ponowi karem. Rozgrywający zrzuci ze stołu kiera, utrzyma się D w ręce, po czym zagra stamtąd w trefla – do ósemki w dziadku. Po lewie na K E wyjdzie bezpiecznie pikiem, a jego partner zabije asem trzecią rundę tego koloru, ściągnie dwie forty karowe (ze stołu – dwa kiery, z ręki S – kier i trefl) i odejdzie kierem. Rozgrywający utrzyma się wówczas A w ręce, wejdzie na stół W i odegra trzynastego pika – swoją siódmą wziątkę. Po optymalnej obronie – będzie to jedyna droga prowadząca gracza S ku wymaganym siedmiu lewom. Znacznie łatwej wiodłoby mu się, gdyby przeciwko 1BA obrońca W zaatakował w licytowane przez partnera kiery, do wistu singlem przeciwko grom bezatutowym (nawet w kolor wskazany w licytacji przez partnera) należy jednak podchodzić z dużą rezerwą.

Minimaks teoretyczny: 1 BA (NS), 7 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

864

106

KQJ107

A96

  

A75

J832

9532

Q3

QJ10

974

64

J10872
   

K932

AKQ5

A8

K54

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 1

pas

1 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 alternatywna odpowiedź 1BA może sprawić, iż gra zostanie ustawiona z gorszej ręki

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

1 ta wyraźnie gorsza od 1 odpowiedź może sprawić, iż kontrakt 3BA będzie rozgrywany z gorszej ręki

 

 

 

 

I tak w istocie by się stało. Jeżeli przeciwko 3BA (N) obrońca E wyjdzie D (atak jak najbardziej naturalny, zwłaszcza w turnieju na maksy) – broniący będą w stanie zdjąć trzy lewy pikowe i ograniczyć rozgrywającego do tylko dziesięciu wziątek. Natomiast grając w bez atu z lepszej ręki S, będzie można wziąć o jedną lewę więcej. I to nawet po najgroźniejszym dla rozgrywającego, być może niezbyt realnym, ataku D (po wyjściu w kiera bądź w pika jedenasta wziątka nadskoczy od razu, po wiście karowym natomiast rozgrywka może potoczyć się tak samo jak po ataku treflowym). Gracz S musi tylko zabić pierwszego trefla, na przykład królem w ręce, po czym ściągnąć pięć lew karowych. W końcówce:

3

  

864

106

-

A9

  

A7

J832

-

3

QJ10

9

-

J108
   

K93

AKQ5

-

-

  

 

 

 

 

 

wystarczy odegrać też A oraz A K D, a następnie odejść czwartą rundą tego ostatniego koloru. Obrońca W zostanie wówczas wpuszczony na W, po czym będzie musiał podarować przeciwnikowi jedenastą wziątkę na K.

 

 

 

 

 

 

 

 

Inny, bardziej artystyczny, sposób na zdobycie jedenastu lew to pobicie D królem (bądź asem) i zagranie cztery razy w kiery, a następnie pobicie kontynuacji treflowej asem i ściągnięcie pięciu lew karowych. Wówczas – w końcówce:

3

  

8

-

J

9

  

A75

-

-

-

QJ

9

-

J
   

K93

-

-

-

  

 

 

po zagraniu ze stołu W dojdzie do oryginalnego przymusu (tzw. przymusu wymuszającego, ang. vice squezee): aby chronić W, E będzie się musiał pozbyć pika, a wówczas S zagra pika do króla w ręce i asa u W, ostatnią wziątkę zdobędzie wtedy 9 w ręce rozgrywającego.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 5 BA (S!), 11 lew; 460 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 11 (S!);

– 11 (S!);

– 10 (NS);

BA – 11 (S!).

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

AQ

854

Q8765

A93

  

J108743

A109

J

QJ6

K962

762

103

K1042
   

5

KQJ3

AK942

875

  

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

ktr.3

2 4

3 BA5

4 6

pas

pas

ktr.

pas

pas

pas

      

1 multi, wprawdzie kolor pikowy ręki W jest słaby honorowo, ale podwiązany wysokimi blotkami

2 do koloru partnera

3 tzw. kontra amerykańska: karna albo wywoławcza – wszystko wyjaśni się (dla gracza N), gdy W ujawni swój prawdziwy kolor

4 piki

5 dla N ujawniło się więc, iż partner kontrował karne, z kierami

6 nie każdy z graczy E zdecyduje się na tę zapowiedź, wówczas licytacja skończy się na 3BA (N)

 

 

albo:

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

pas3

2 4

pas

pas5

ktr.6

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 multi, wprawdzie kolor pikowy ręki W jest słaby honorowo, ale podwiązany wysokimi blotkami

2 do koloru partnera

3 jeżeli para NS nie gra kontrą amerykańską, S musi na razie spasować

4 piki

5 E może też (powinien) zgłosić 3 albo 4 (w prewencyjnej obronie)

6 kontra wywoławcza

albo:

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

pas3

2 4

pas

3

ktr.5

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 multi, wprawdzie kolor pikowy ręki W jest słaby honorowo, ale podwiązany wysokimi blotkami

2 do koloru partnera

3 jeżeli para NS nie gra kontrą amerykańską, S musi na razie spasować

4 piki

5 kontra wywoławcza

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

pas3

2 4

pas

4 (!)

?5

1 multi, wprawdzie kolor pikowy ręki W jest słaby honorowo, ale podwiązany wysokimi blotkami

2 do koloru partnera

3 jeżeli para NS nie gra kontrą amerykańską, S musi na razie spasować

4 piki

5 w tym wypadku S może nie zdecydować się na kontrę, wówczas licytacja wygaśnie na 4

 

 

W

N

E

S

2 1

pas

3

ktr.2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 słabe dwa

2 kontra wywoławcza

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

2 1

pas

4 (!)

?2

1 słabe dwa

2 jeżeli S zdecyduje się na kontrę, partner ukarni ją, jeśli zaś S na taką zapowiedź się nie zdobędzie, ostatecznym kontraktem staną się 4 (W) – bez kontry!

 

 

Kolejne interesujące rozdanie – jeżeli gracz S dostanie szansę, aby wywoławczo skontrować 2 bądź 3 – jego partner zapowie 3BA. Oczywiście strona WE nadal może przelicytować je obronnymi czterema pikami. Kiedy natomiast do zawodników S dobiegnie licytacja na wysokości 4, nie każdy z nich zdecyduje się na kontrę. Tymczasem 3BA (N) są wykładane, a po ataku w pika rozgrywający zrobi nawet dwie nadróbki. Ściślej mówiąc – tylko pierwszy wist w trefla ograniczy gracza N do dziewięciu wziątek. 3BA ze złej ręki S [a nawet 2BA (S)] zostaną natomiast obłożone po ataku w piki. Grając w piki, WE wezmą zaś osiem lew (do oddania: A, dwa kiery, karo i trefl), wpadną więc tylko bez dwóch (z kontrą po partii – za 500, a więc opłacalnie w stosunku do wartości także popartyjnej końcówki przeciwników).

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 8 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 8 (WE);

BA – 9 (N!).

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

A1087

K1074

1043

Q6

  

Q63

Q962

A87

752

K542

AJ5

QJ96

108
   

J9

83

K52

AKJ943

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas

pas1

1

pas

1

ktr.2

2

pas

pas/2 BA

pas

(pas)

(pas)

      

1 karta za słaba na otwarcie

2 kontra wywoławcza

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

pas

pas1

2

pas

2 2

pas

3 3

pas

pas

pas

  

1 karta za słaba na otwarcie

2 pytanie, alternatywnie można spasować

3 sześć trefli, brak starszej czwórki, karta bez singletona (bądź: dobra do bez atu)

 

 

 

 

W tym rozdaniu zdecydowana większość par NS utrzyma się w częściówkach treflowych albo bezatutowych. Niestety, często będą to już gry za wysokie, a więc i – przynajmniej teoretycznie – niemożliwe do zrealizowania. Grając w trefle, S będzie musiał oddać dwa kara, dwa kiery i pika, powinien więc zostać ograniczony do ośmiu wziątek. Natomiast kontrakt bezatutowy może zostać ograniczony do lew siedmiu: z ręki N – po ataku D (W) bądź treflowym, z ręki S – jedynie po wiście treflowym. W praktyce nie będzie to jednak łatwe. Powiedzmy, że przeciwko osiągniętym w jednej z powyższych sekwencji 2BA (N) broniący E odda naturalny wist D. Rozgrywający, aby uchronić się przez natychmiastowym ściągnięciem mu czterech kar, przepuści, i zamrozi w ten sposób kolor (przypominam: kolor zamrożony to taki, w który żadna ze stron nie może zagrać jako pierwsza bez straty lewy). Aby ograniczyć przeciwnika do siedmiu lew, E musi następnie wyjść w trefla. Rozgrywający zabije na stole A i zagra stamtąd W, dążąc do wyrobienia sobie lew w tym ostatnim kolorze. Broniący W położy wszakże na W damę, co popsuje graczowi N komunikację do tego stopnia, że będzie on w stanie zdobyć tylko A oraz sześć trefli (czyli siedem lew zaledwie). W praktyce obronie nietrudno będzie jednak zboczyć ze zwycięskiego tropu, kontrakty 2BA (NS) będą więc – myślę, że wcale nie tak znów rzadko – realizowane. To już dużo łatwej będzie położyć bez jednej 3 (NS).

Minimaks teoretyczny: 1 BA (NS), 7 lew albo 2 (NS), 8 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

J1097

K

Q10964

643

  

A84

763

K32

AQ52

Q532

J1092

75

J108
   

K6

AQ854

AJ8

K97

  

W

N

E

S

–

–

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2

pas

2 3

pas

2 BA4

pas

3 5

pas

pas

pas

      

1 oczywiście, alternatywą jest otwarcie 1, postawi ono jednak otwierającego w bardzo trudnej sytuacji po odpowiedzi partnera 1; chociaż we Wspólnym Języku N może na otwarcie 1 po prostu spasować

2 Stayman w celu ewentualnego poprawienia kontraktu; alternatywą jest rzecz jasna pas

3 słaba ręką z czwórką pik w składzie niezrównoważonym (nie wszystkie systemy pozwalają na zgłoszenie takiej zapowiedzi, jest ona wszakże możliwa zarówno w klasycznym Naszym Systemie, jak i we Wspólnym Języku 2000).

4 tylko dwa piki

5 5+

 

 

Powyżej przedstawiono drogę do prawie optymalnego kontraktu 3 (N) [ lepsza byłaby jedynie częściówka karowa grana przez S, kiedy to można by było skompletować aż dziesięć wziątek; 4 (N) położy natomiast atak karowy bądź treflowy]. Ponieważ jednak nie jest ona (droga ta) zupełnie oczywista, a w niektórych systemach w ogóle nie da się nią podążyć, w protokołach znajdą się też inne kontrakty grane przez stronę NS – przede wszystkim częściówki, a nawet końcówki bezatutowe. Teoretycznie rzecz biorąc, wszystkie one powinny zostać przez przeciwników położone.

Minimaks teoretyczny: 4 (S!), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (S!);

– 10 (S!);

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

1074

AQJ7

4

AJ973

  

A85

K652

1053

Q64

J32

4

AQJ9862

102
   

KQ96

10983

K7

K85

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

pas1

pas

1

pas

1

pas

2

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

      

1 trochę za mało na pierwszoręczne otwarcie

2 wielu posiadaczy tej karty od razu wrzuci 4; można też zainwitować dograną w inny sposób

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

pas1

pas

2

pas

2 2

pas

2 3

pas

3 4

pas

4

pas

pas

pas

      

 

1 trochę za mało na pierwszoręczne otwarcie

2 pytanie

3 5+–4

4 otwarcie partnera padło na trzeciej ręce (acz po partii), stąd tylko inwit

 

 

 

 

W tej końcówce kierowej powinna znaleźć się zdecydowana większość par NS, tym bardziej że na niektórych stołach gracz S otworzy licytację. Rozgrywający wezmą (na ogół) jedenaście lew, będzie bowiem można wyimpasować czwartego króla atu u W, korzystnie położone są też A oraz D. Jedenastej wziątki nie pozbawią rozgrywającego nawet wisty karowe – drugą lewę karową weźmie on królem w ręce S (i wyrzuci od N pika), a potem dwa razy zaatutuje (impasując K) i zagra w piki. Ewentualna kontynuacja karowa będzie mogła zostać przebita w ręce S, co pozwoli na wyimpasowanie do końca pierwotnie czwartego K u W.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (WE);

– 11 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

KQ853

QJ

AK

KJ82

  

AJ76

87

762

AQ94

102

A5432

Q10953

3
   

94

K1096

J84

10765

  

W

N

E

S

pas1

1 2

2 3

pas

2 BA4

3 5

pas

pas

3 6

pas

pas

pas

1 także we Wspólnym Języku, karta ta nie jest bowiem w żaden sposób warta 19 PC

2 karta graniczna, niemniej odrobinę za słaba na pierwszoręczne otwarcie

3 dwukolorówka kiery i młodszy, przed partią akcja dopuszczalna

4 pytanie o drugi kolor w ręce partnera, przyrzeka pozytywną ręką (z kartą słabszą W zgłosiłby 3 – do koloru partnera)

5 naturalne

6 z treflami partner skontrowałby 3 gracza N

W rozdaniu tym licytacja może się też rozwinąć na kilka innych sposobów, np. graczowi E wolno będzie po 1 e-N-a spasować. Optymalną grą na linii NS są 3 – rozgrywający odda wówczas dwie lewy atutowe oraz A oraz A, zrobi więc swoje. Nie będzie to jednak kontrakt łatwy do osiągnięcia, a najwyższym z pozostałych, jaki może zrealizować tu silniejsza honorowo strona NS, jest 1.

3 (NS) – za 110 punktów – mogą jednak zostać przez przeciwników opłacalnie obronione trzema karami, choć wyłącznie granymi przez W. Rozgrywający odda wówczas pika, kiera oraz trzy lewy atutowe (dwie e-N-owi – na asa z królem oraz trzecią e-S-owi – na wypromowanego w ten czy inny sposób W). Kontrakt 3 (E!) – po ataku treflowym bądź pikowym – zakończy się już natomiast wpadką bez dwóch – oprócz pika i kiera obrońcy wezmą aż cztery lewy atutowe (S zdobędzie nie tylko W, ale też dodatkową wziątkę na wypromowaną mu pikami 8).

Minimaks teoretyczny: 3 (W!) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (W!);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (W!).

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

8

1097652

KQ9

Q108

  

64

Q8

76532

J964

AKJ10973

AJ3

4

52
   

Q52

K4

AJ108

AK73

  

W

N

E

S

–

2 1

3 2

3 BA (!)

pas

pas

pas

  

1 multi, słabe kiery, ale w korzystnych założeniach otwarcie od biedy dopuszczalne

2 konstruktywne (po bloku nie ma bloku!)

 

W

N

E

S

–

2 1

3 2

3 BA (!)

pas

pas

pas

  

1 słabe dwa, słabe kiery, ale w korzystnych założeniach otwarcie od biedy dopuszczalne

2 konstruktywne (po bloku nie ma bloku!)

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

1 BA1

pas

2 2

2

pas

pas

3 3

pas

4 /3 BA

pas

pas

pas

  

 

 

1 naturalne, 15–18 PC

2 transfer na kiery

3 sześć kierów, nieforsujące

 

 

 

Po zdyskontowaniu licytacji gracza E – S ma szansę zapowiedzieć kontrakt 3BA. Będzie bowiem wiedział, że jego D x x to nie tylko pewne zatrzymanie, ale też wielce prawdopodobna lewa. Przeciwko 3BA (S) W wyjdzie w pika, a jego partnerowi nie pozostanie nic innego, jak zagrać trzy razy w ten kolor. Rozgrywający utrzyma się D, po czym – aby zrealizować grę, będzie musiał w drugiej (albo nawet w pierwszej) rundzie koloru zaimpasować obrońcy W W. Weźmie wówczas cztery kara, cztery trefle i pika. Po wskazaniu przez E długich pików (praktycznie longera siedmiokartowego) impas W w ręce W będzie krokiem jak najbardziej racjonalnym, wręcz wskazanym.

Los alternatywnej końcówki w kiery będzie natomiast zależał od poczynań obrony, a ściśle mówiąc – gracza E. Na pierwszy rzut oka rozgrywający ma wówczas do oddania tylko pika i dwie lewy atutowe (po zagraniu kiera do króla i powtórzeniu kierem), kiedy jednak E zawistuje dwukrotnie w piki, a potem wskoczy A w pierwszej rundzie atutów i zagra w piki po raz trzeci – jego partner dokona przebitki D. A ponadto obrońcy wezmą A oraz A i W (w ręce E), końcówka kierowa zostanie więc położona bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew, 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

BA – 9 (NS).

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

J63

92

AK987654

-

  

Q10872

J4

Q

AJ1074

A

KQ8653

J103

Q53
   

K954

A107

2

K9862

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

3 1

pas

pas

ktr.2

pas

3

pas

pas

pas

    

1 niektórzy gracze N zdecydują się nawet na skok na 4

2 nadwyżka, kontra wywoławcza

 

 

 

 

Kontrakt 3 (NS) zostałby łatwo wygrany, rozgrywający oddałby tylko dwa piki, kiera oraz lewę atutową. Silniejsza honorowo strona WE (22 PC : 18 PC) zazwyczaj przelicytuje jednak tę grę, najczęściej trzema karami. Na pierwszy rzut oka połączone ręce WE nie zawierają zbyt wielu przegrywających, kontrakt 3 (E) da się jednak obłożyć po następującej obronie: S będzie musiał zaatakować singlową 2, a N wziąć tę lewę K (A) i odwrócić blotką karową. S przebije tę lewę 7. Powiedzmy, że rozgrywający nadbije na stole W, a potem zagra w atu. Lewy obrońca zabije wówczas K asem, po czym wyjdzie w trefla. Jego partner dokona przebitki 9, a następnie ściągnie A i zagra w kara raz jeszcze, co wypromuje e-S-owi kładącą kontrakt wziątkę na dziesiątkę atu.

A gdyby po nadbiciu 7 waletem rozgrywający cofnął się do ręki A i zagrał stamtąd swoje ostatnie karo – z zamiarem przebicia go na stole – S jako pierwszy dokonałby przebitki 10, po czym wyszedłby w trefla. Jego partner przebiłby 2 i zagrałby po raz trzeci w karo. A jego partner przebiłby je asem atu i powtórzyłby treflem, którego z kolei gracz N przebiłby 9.

Optymalnym kontraktem strony WE są w tym rozdaniu 4 (W), które pomimo podziału atutów 5–0 można zrealizować. 4 (E) położy natomiast wist atutowy, likwidujący jedną przebitkę (pika) w dziadku.

Minimaks teoretyczny: 4 (W!), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (W!);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

A62

AQ9432

109

QJ

  

87

86

8632

K10542

J1053

KJ107

J

9873
   

KQ94

5

AKQ754

A6

  

 

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1

pas

2 1

pas

3 2

pas

4 3

pas

4 4

pas

4 BA5

pas

5 6

pas

6 kk7

pas

pas

pas

  

1 duży rewers: 5+ (praktycznie 6+)–4, forsing do dogranej

2 naturalne, sześć kierów

3 potwierdzenie sześciu kar: aspiracje szlemikowe albo poszukiwanie optymalnej końcówki z ręką bez zatrzymania treflowego

4 cue-bid, aprobata dla (hipotetycznych) szlemikowych aspiracji partnera (negatem byłoby: 4BA – ze stoperem treflowym, bądź 5 – bez zatrzymania w treflach, a także 4 – gdyby N upierał się przy grze w ten kolor)

5 Blackwood na karach

6 dwie wartości bez damy atu

7 S nie ma specjalnych podstaw, aby przedłożyć ponad 6 szlemika w bez atu

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

1 1

pas

1

pas

1 2

pas

2 3

pas

3 4

pas

3 5

pas

4 6

pas

4 7

pas

4 BA8

pas

5 9

pas

6 10

pas

pas

pas

  

1 to już na pewno jest silny trefl!

2 4+, forsing

3 PRO

4 silny trefl na 5+–4

5 sześć kierów

6 sześć kar: aspiracje szlemikowe albo poszukiwanie optymalnej końcówki z ręką bez zatrzymania treflowego

7 cue-bid, aprobata szlemikowych dążeń partera

8 Blackwood na karach

9 dwie wartości bez damy atu

10 S nie ma specjalnych podstaw, aby przedłożyć ponad 6 szlemika w bez atu

 

Mam nadzieję, że niejedna para NS, uczestnicząca w kwietniowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007, wylicytuje tego bardzo przyzwoitego szlemika w kara. Powiedzmy, że przeciwko 6 (S) obrońca W wyjdzie w atu. Rozgrywający zabije pierwszą lewę A w ręce, ściągnie A, przebije w ręce kiera i wejdzie na stół 10. Ujawni się podział atutów 4–1, nie będzie więc można bezpiecznie przebić w ręce kolejnego kiera, w zamian rozgrywający zagra zatem D na impas. W weźmie wówczas lewę K i powtórzy treflem, więc gracz S utrzyma się w ręce A i ściągnie pozostałe kara. Powstanie następująca końcówka:

11

  

A62

Q9

-

-J

  

87

-

-

K105

J1053

K

-

-
   

KQ94

-

7

-

  

 

 

Na 7 z ręki zostanie wyrzucona ze stołu 9 i obrońca E – posiadacz longera pikowego oraz K – znajdzie się w prostym przymusie pikowo-kierowym.

W podobny sposób – na pikowo-treflowym przymusie przeciwko obrońcy E – można też będzie zrealizować w tym rozdaniu szlemika w bez atu. Na początku gry rozgrywający wykona impas treflowy albo nawet kierowy. A niepowodzenie tego manewru będzie równoznaczne z konieczną redukcją lewy do przymusu. Szlemik karowy jest tu jednak kontraktem wyraźnie lepszym od bezatutowego ze względu na istniejące w pierwszym z tych kontraktów możliwości przebitkowe. Daje to szansę na przebicie w ręce S jednego – a przy podziale kar 3–2 nawet dwóch – kierów.

 

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 990 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (S!);

– 12 (NS);

– 10 (S!);

– 12 (S!);

BA – 12 (NS).

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

103

J108632

J84

42

  

AQ4

A

10632

A10976

KJ8

KQ74

Q7

Q853
   

97652

95

AK95

KJ

  

W

N

E

S

1 1

pas

1

pas

1 BA2

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 także we Wspólnym Języku – ze względu na słabość kar

2 rebid nieidealny, ale jak najbardziej dopuszczalny, zwłaszcza z singlowym starszym honorem w kierach

 

 

 

 

 

To powinien być kontrakt standardowy. Przeciwko 3BA (W) N wyjdzie najprawdopodobniej w 10, a rozgrywający – po wzięciu tej lewy – zagra A i trefla do damy, aby – w optymalny sposób – wyrobić sobie ten ostatni kolor. Po lewie na K S powinien ściągnąć A i – po ujrzeniu dołożonej przez partnera 4 (marki) – kontynuować K i blotką karową – do waleta w ręce N. Broniący ściągną wówczas trzy należne im lewy karowe i ograniczą przeciwnika do dziewięciu wziątek. A jeżeli kara nie zostaną przez obronę odebrane – rozgrywający zdobędzie cenną nadróbkę.

Gdyby kara e-S-a były silniejsze, np. posiadałby on w tym kolorze A K 10 9 albo A K 10 x x x, pierwsze zagranie karowe powinno zostać wykonane królem (a ogólnie mówiąc: odwrotnie niż zazwyczaj para z konfiguracji A–K wychodzi). Byłby to sygnał dla partnera (tu: gracza N), iż w drugiej lewie karowej (do A e-S-a) należy odblokować się waletem. Nietypowe, niezwykłe zagranie jednego z graczy wymaga, aby i partner zrobił coś nietypowego, niezwykłego! Po takim odblokowaniu gracz S bez przeszkód ściągnąłby swoje pozostałe kara.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

K75

10964

KQJ5

KQ

  

1032

J32

943

AJ97

Q864

7

82

1086432
   

AJ9

AKQ85

A1076

5

  

W

N

E

S

–

1

pas

1

pas

2

pas

3 1

pas

4 2

pas

4 BA3

pas

5 4

pas

6

pas

6 BA5

pas

pas

pas

      

 

 

1 w pierwszym czytaniu inwit do końcówki – przede wszystkim kierowej – na uzupełnienie karowe

2 przyjęcie inwitu, a ponadto co najmniej cztery kara

3 Blackwood na kierach

4 tu: zero wartości

5 środkowe wartości w kolorach młodszych pozwalają na przeniesienie na 6BA

Partner widzi dwanaście lew przy grze w kiery, N – z D oraz D W – może więc z powodzeniem przenieść na 6BA. Istotnie – do wzięcia jest dwanaście lew tak przy grze w kiery, jak i w bez atu (oraz kara), przeciwnicy dostaną jedynie A. Ten wyśmienity szlemik powinien zostać osiągnięty na wielu stołach, na ogół jednak będzie on grywany w kiery. Ale dopiero plus 1440, za dwanaście lew w bez atu, zapewni stronie NS prześwietną notę turniejową.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 1440 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 12 (NS);

– 12 (NS);

– 10 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

AQ10965

1065

J104

5

  

J7

Q9

A972

AJ762

K42

AK32

Q853

98
   

83

J874

K6

KQ1043

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

1 5+, niewykluczona starsza czwórka, forsing do dogranej

2 ręka dobra do bez atu, starsza czwórka możliwa

3 W nie pokazuje kar, gdyż nie chodzi mu ani o inną niż 3BA końcówkę, ani o wyższą grę (a jego konfiguracje w kolorach starszych to typowe wartości bezatutowe)

 

 

ewentualnie:

W

N

E

S

–

–

1

pas

2 1

2 2

pas

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 5+, niewykluczona starsza czwórka, forsing do dogranej

2 dobry kolor, wskazanie wistu

3 teraz W pokazuje wartości karowe, aby sprawdzić zatrzymania w kolorach starszych, przede wszystkim w pikach

 

 

 

Rozgrywka kontraktu firmowego nie będzie jednak łatwa. Powiedzmy, że przeciwko 3BA (E) S wyjdzie w (pokazane przez partnera) piki. E będzie musiał przepuścić pierwszą rundę tego koloru (gdy N wstawi na trzeciej ręce 9 albo na dziadkowego W postawi damę), a następnie zagrać na drugiego K u S, tzn. A i blotkę tego koloru wkoło. Będzie to jednak warunek konieczny sukcesu (metoda hipotezy) – gdyby bowiem K znajdował się u N, gracz ten ściągnąłby także forty pikowe. Po wyrobieniu kar rozgrywający będzie dysponował ośmioma lewami, a dziewiątą da mu W – wiąże się to jednak z koniecznością przyjęcia kolejnego założenia, iż także cały mariasz treflowy leży w ręce S.

Tam, gdzie N nie zgłosi pików, jego partner może zaatakować przeciwko kontraktowi firmowemu K. Fakt ten wcale nie ułatwi jednak zadania rozgrywającemu, nadal bowiem – aby zdobyć osiem lew – będzie on w zasadzie musiał zagrać na drugiego K w ręce S.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (E!);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

15

  

KQ1082

J

Q98

AQ84

  

J975

A1098632

A

9

63

Q4

J76543

763
   

A4

K75

K102

KJ1052

  

W

N

E

S

–

–

–

1

4

4

pas

pas

pas

      

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

3

3 1

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 naturalne, forsing

 

czy wreszcie:

W

N

E

S

–

–

–

1

1

1

pas

1 BA

2

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

Najlepsze okaże się dla gracza W skaczące wejście 4, N zapowie bowiem po nim 4 i te staną się kontraktem ostatecznym. Po ataku D i kierowej kontynuacji ręka N zostanie wówczas groźnie skrócona i aby zrealizować grę, rozgrywający będzie następnie musiał zaimpasować obrońcy W W – zdobędzie wówczas pięć lew pikowych i pięć treflowych. Nie będzie to jednak zagranie (impas przeciwko W) realne (W ujawnił bardzo długie kiery, umiejscowienie tam ponadto czterech pików byłoby zatem postępkiem wbrew statystyce), w praktyce rozgrywający zagra więc na pewno piki z góry i zazna goryczy porażki, i to nie bez jednej.

Tam, gdzie zawodnicy W zadowolą się wejściem 1 bądź skokiem na 3, ich przeciwnicy dostaną szansę, aby zatrzymać się w optymalnych 3BA (S). Oczywiście, i ten kontrakt może zostać przez stronę WE przelicytowany obronnymi czterema kierami [opłacalne jest nawet 5 (WE) – tylko bez trzech, przed partią z kontrą za 500], na pewno jednak nie zawsze się tak stanie (jeśli już, to W skoczy na 4 od razu po otwarciu 1 e-S-a). Jeżeli przeciwko 3BA (S) W zaatakuje w kiera (10), to rozgrywający zdobędzie dziewięć lew: kierową, trzy pikowe (zagra przecież ten kolor z góry) oraz pięć treflowych. Możliwy jest też pierwszy wist A, a potem wysoką blotką kierową – także wówczas S zagra piki z góry i skompletuje dziewięć wziątek. Inne wisty z ręki W to zagrania czysto teoretyczne, choć na przykład po “bezpiecznym” ataku treflowym rozgrywający mógłby wyrobić sobie dwie wziątki w karach i zdobyć lew dziesięć (przy tym samym oczywistym założeniu, że piki zostałyby zagrane z góry).

Teoretycznym minimaksem rozdania jest jednak kontrakt 5BA (S!), w widne karty, tzn. impasując W, zawsze bowiem można wziąć nań lew jedenaście. Każdą grę bezatuową z ręki N, z 1BA włącznie, położy natomiast – tylko i wyłącznie – pierwszy wist D.

Możliwe jest też zrealizowanie kontraktu 5 (S!), a i 4 (S!) są grą niczym niezagrożoną [tzn., aby ją na pewno wygrać, nie trzeba koniecznie impasować W, jak w wypadku kontraktu 4 (N!) po ataku D].

Minimaks teoretyczny: 5 BA (S!), 11 lew; 660 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 9 (S!);

– 8 (WE);

– 11 (S!);

BA – 11 (S!).

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

72

AQ64

Q43

KJ84

  

KQJ10985

KJ3

2

A6

A3

1098752

AK8

Q2
   

64

-

J109765

109753

  

W

N

E

S

1

pas

2

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

    

To również powinien być kontrakt standardowy. W nie powinien uzgadniać partnerowych kierów, jako że sam ma nieprzemakalne piki. Rozgrywający weźmie na pewno jedenaście lew – odda tylko dwa kiery. Teoretycznie rzecz biorąc, jedenastej wziątki pozbawiłby go jedynie nierealny wist blotką kierową – spod asa z damą. S przebiłby kiera i odwróciłby w trefla. Rozgrywający zabiłby w ręce asem, zaatutowałby, na K pozbyłby się z ręki przegrywającego trefla, wcześniej czy później musiałby jednak oddać jeszcze dwa kiery – asa i damę. Patrząc na problem z tego punktu widzenia, wykładane jest 5 (E!), kiedy to broniący nie są w stanie zmontować przebitki kierowej.

Na WE wychodzi również 5 (z obu rąk – do oddania tylko dwie lewy atutowe) oraz 5BA (W!). Ten ostatni kontrakt może zostać wygrany na końcowej wpustce zawodnika N kierem, wymuszającej odeń wyjście spod K. 5BA (E!) położy natomiast atak treflowy.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (W!), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (E!);

– 7 (NS);

– 11 (WE);

– 11 (E!);

BA – 11 (W!).

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

J962

K654

1065

K8

  

A75

Q1087

Q974

65

KQ4

32

KJ8

QJ974
   

1083

AJ9

A32

A1032

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

pas

    

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

ktr.

1

1

1 BA

pas

pas

pas

    

Niewysoka gra dla WE – na tej linii wychodzą kontrakty 1, 1 i 1BA, w tym ostatnim powinna się znaleźć większość uczestników kwietniowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007. Przeciwko 1BA (E) broniący S wyjdzie najprawdopodobniej blotką pik. Rozgrywający wyrobi sobie kara oraz trefla (bądź nawet kiera) i bez trudu skompletuje siedem lew. Obrońcom natomiast należą się zaś dwa trefle, dwa kiery, A oraz forta pikowa.

Minimaks teoretyczny: 1 BA (WE), 7 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

K9

8732

1082

AQJ9

  

542

AKJ65

76

1064

Q76

Q

AKQ95

7532
   

AJ1083

1094

J43

K8

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

1

1

ktr.1

pas

2

pas

2

pas

pas

pas

1 kontra sputnik

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

1

1

ktr.1

pas

2

pas

2

2

pas

pas

pas

      

 

 

1 kontra sputnik

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

1

1

2 1

ktr.

pas

2

pas

pas

pas

  

 

 

1 nieforsjuące

 

 

 

 

 

To tylko kilka wariantów możliwego w tym rozdaniu rozwoju wydarzeń. Ich wspólną cechą jest, że ... wszystkie zapowiedziane kontrakty ostateczne powinny zostać przegrane. NS mają bowiem do oddania z góry trzy kiery i trzy kara, a WE – trzy trefle oraz trzy piki. Teoretycznie rzecz biorąc, jedynymi możliwymi do zrealizowania grami są w tym rozdaniu 1 i 1, oba na NS. Podczas jednak, gdy przeciwko 2 (S) W ma oczywisty wist A, to kontrakt 2 (E) może zostać łatwo zrealizowany. Przeciwko niemu S nie wyjdzie bowiem raczej ani w pika, ani w trefla, rozgrywający zdobędzie więc pięć lew karowych i trzy kierowe.

Minimaks teoretyczny: 1 (NS), 7 lew; 80 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 6 (WE);

– 6 (WE);

– 7 (NS);

BA – 5 (NS).

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

KQJ84

A652

Q5

K8

  

73

K8

K642

A7642

1096

J1097

J83

QJ9
   

A52

Q43

A1097

1053

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

2

pas

4

pas

pas

pas

      

1 konwencja Drury: 10–11 PC z fitem pikowym

2 5+–4+, forsujące, nic nie mówi o sile otwarcia (według jednej z wersji konwencji; są też inne)

 

 

 

Końcówka ta powinna zostać osiągnięta na znacznej liczbie stołów. Przeciwko 4 (N) obrońca E wyjdzie D (zwłaszcza tam, gdzie N ujawni bocznego longera w kierach). A W zabije ją A i będzie kontynuował treflem. Gra przez kiery skazana będzie na niepowodzenie (do oddania dwa kiery, karo i trefl, chyba że rozgrywający założy drugiego K za damą), nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać wysokie karty środkowe w karach i w trzeciej lewie wyjść z ręki N D i puścić ją wkoło. Teraz jeżeli obrońca W D przepuści, rozgrywający weźmie się za kiery (choć może też powtórzyć karem do dziesiątki na stole). I nawet jeśli zagra A i blotkę kier do damy, to potem czwartą rundę tego koloru przebije w dziadku asem atu. A gdy D zostanie pobita królem, to gracz N przebije w ręce trzecią rundę trefli, po czym albo zaimpasuje kara dziesiątką, ściągnie A (od E spadnie wówczas pierwotnie trzeci W), wyatutuje trzy razy, kończąc na stole, i wykorzysta dobrą 9, albo zagra najpierw A i kierem do damy, a gdy ta szansa zawiedzie, trzy razy zaatutuje i wyjdzie blotką karo do dziesiątki w dziadku. Oczywiście, dobra table presence może pozwolić rozgrywającemu zorientować się, iż E nie ma K, wówczas w drugiej rundzie tego koloru zawsze zadysponuje on ze stołu blotkę...

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

QJ642

J84

9

AQ102

  

853

KQ76

K103

J85

A

10953

76542

943
   

K1097

A2

AQJ8

K76

  

W

N

E

S

pas

pas

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

3 3

pas

4

pas

pas

pas

      

1 ręka graniczna, można też zacząć od 1

2 transfer na piki

3 nadwyżka, czterokartowy fit pikowy

 

 

 

 

albo (Nasz System):

W

N

E

S

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

2 BA

pas

3 1

pas

4 2

pas

pas

pas

  

 

 

1 pytanie, acz możliwe też naturalne trefle

2 dół wielkiego bez atu, cztery piki

 

 

 

 

(Wspólny Język):

W

N

E

S

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

  

 

 

1 odwrotka

2 nadwyżka, pięć pików

 

 

 

 

Każda droga powinna w rozdaniu tym doprowadzić parę NS do optymalnego kontraktu 4. Rozgrywka też nie będzie trudna: tylko pierwszy wist kierowy (z ręki W – królem bądź damą) pozbawi rozgrywającego dwunastej wziątki. Po ataku kierowym odda on natomiast lewę w tym kolorze oraz asa atu. Bez wyjścia w kiery przegrywający kier z ręki S zostanie natomiast zrzucony na fortę treflową.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 11 (NS);

BA – 10 (S!).

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

J2

K874

9

AQJ972

  

Q86

Q6532

AK4

104

A1094

J9

107632

K5
   

K753

A10

QJ85

863

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

1

pas

1

pas

2

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

pas

pas

      

1 10–11(12) PC, inwit

2 sześć trefli, słaba karta

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

2

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 BA3

pas

3 4

pas

pas

pas

      

 

1 pytanie

2 5+–4

3 inwit

4 sześć trefli, słaba karta

 

 

 

 

Zdecydowana większość par NS powinna zagrać tu częściówki treflowe. Rozgrywający ma do oddania tylko pika, karo i króla atu, bez trudu skompletuje więc dziesięć wziątek (dwa kiery zostaną przebite w dziadku). Gra w bez atu będzie wyraźnie gorsza: przeciwko 2BA (S) W zaatakuje np. A, a w drugiej lewie wyjdzie w pika. A potem E dostanie się do ręki na K i broniący ściągną trzy piki oraz K. Rozgrywający zdobędzie więc tylko siedem wziątek.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

Q32

Q

K1095

QJ1042

  

J1096

J98743

-

K63

874

1052

AQJ4

A95
   

AK5

AK6

87632

87

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas1

1 2

pas

2 3

pas

pas

2 4

3 5

pas

3

pas

pas

pas

  

1 karta zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

2 słabe kara, ale piątka, alternatywą byłoby otwarcie 1

3 pojedyncze podniesienie, 5–9 PC z fitem karowym, brak starszej czwórki, alternatywą jest odpowiedź 1 z trzykartem w tym kolorze (najlepiej opisałoby jednak tę kartę staroświeckie bilansowe podniesienie do 3, dziś jest to wszakże odzywka blokująca)

4 oczywiste ożywienie licytacji

5 naturalne

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas1

1 2

pas

2 3

pas

2 BA4

pas

3 5

pas

pas

pas

      

1 karta zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

2 słabe kara, ale piątka, alternatywą byłoby otwarcie 1

3 także we Wspólnym Języku 3 są zapowiedzią blokującą, pozostaje więc zgłoszenie 2, tu o znaczeniu: co najmniej cztery kara, brak starszych czwórek, siła 10+ PC, forsing na jedno okrążenie

4 12–14 PC w składzie zrównoważonym

5 minimum poprzedniej odpowiedzi

 

 

Na większości stołów pary NS zagrają częściówki karowe. Trzeba będzie oddać trzy lewy atutowe oraz dwa trefle, kontrakt 3 zakończy się więc już wpadką bez jednej. Paradoksu dopełni fakt, iż na tej samej linii można zrealizować 3BA. Do takiego kontraktu dojdą od czasu do czasu duety licytujące Wspólnym Językiem, gdy N odpowie na otwarcie partnera forsującymi na jedno okrążenie 2. Przeciwko 3BA (S) W wyjdzie w kiera. Rozgrywający utrzyma się D na stole, po czym wyjdzie stamtąd honorem treflowym. Gdy przeciwnicy zabiją tę lewę, oszczędzą graczowi S dalszych kłopotów: ten ostatni łatwo wyrobi sobie do końca trefle i ostatecznie weźmie po trzy lewy w każdym z kolorów poza karami (będzie tylko musiał pamiętać o utrzymaniu stosownej komunikacji pomiędzy rękami NS pikami, aby być w stanie odegrać wszystkie należne mu wziątki). Powiedzmy jednak, że broniący prawidłowo przepuszczą pierwszą rundę trefli, a gdy rozgrywający będzie kontynuował z dziadka tym kolorem, E zabije A i odejdzie pikiem. S utrzyma się wówczas D na stole i powtórzy stamtąd treflem. W weźmie lewę na K i wyjdzie w pika. Rozgrywający ściągnie wtedy A K oraz A K, zrzucając z dziadka karo i trefla, po czym – w końcówce czterokartowej – zagra karo do dziesiątki na stole, wpuszczając przeciwnika z prawej. I ten ściągnie jeszcze tylko A, ostatnie dwie wziątki będzie natomiast musiał oddać dziadkowi – na K oraz fortę treflową.

Podobnie (ale też i w inny sposób) może potoczyć się gra [prowadząca do zrealizowania kontraktu 3BA (S)], gdy drugą rundę trefli zabije królem obrońca W i odejdzie w pika.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

75

9853

KJ10876

8

  

Q6432

KQJ6

A

1062

108

A10

932

J97543
   

AKJ9

742

Q54

AKQ

  

W

N

E

S

–

–

–

1

1

pas

pas

1 BA

pas

2 BA1

pas

3

pas

pas

pas

  

1 transfer na kara

 

 

 

 

 

 

Graczowi N trudno będzie liczyć na to, iż wszystkie jego kara okażą się pełnowartościowe także przy grze w bez atu, doprowadzi więc do kontraktu w kolor. Przeciwko 3 (S) gracz W zaatakuje K. Jeżeli jego partner przejmie tę figurę A i będzie kontynuował 10, którą z kolei W przejmie waletem bądź damą, broniący szybko ograniczą rozgrywającego do dziewięciu wziątek. Jeśli natomiast K albo 10 nie zostaną przejęte, E będzie musiał szybko dojść do partnera A, inaczej – na przykład po dosyć naturalnie się prezentującym odwrocie pikowym – rozgrywający na figury treflowe zrzuci ze stołu dwa kiery i zrobi cenną nadróbkę.

Żaden z obrońców nie ma też A x x (czy A x x x), rozgrywający także przy grze w bez atu będzie więc w stanie wykorzystać wszystkie lewy karowe dziadka. Broniący muszą zatem pośpiesznie odebrać swoje cztery lewy kierowe. W tym wypadku, tzn. przy grze w bez atu – po naturalnym ataku K – nie powinno to jednak być ani trochę trudne.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 8 (S!);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

53

K63

KQ93

J742

  

-

J8742

762

AQ1083

K9642

Q95

J105

95
   

AQJ1087

A10

A84

K6

  

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

ktr.3

pas4

35

pas

3 6

pas

3 BA/4

pas

pas

pas

      

1 multi

2 do koloru partnera

3 kontra amerykańska (karna bądź wywoławcza) albo czysto wywoławcza (w tym możliwa kontra objaśniająca) – w zależności od ustaleń pary

4 kiery – N będzie więc licytował (w pierwszym czytaniu) do wywoławczej kontry partnera przeciwko kierom

5 naturalne (kara e-N-a są wyraźnie silniejsze od jego trefli), ręka pozytywną (ze słabą kartą padłyby lebensohlowe 2BA)

6 kontra objaśniająca na pikach, forsing

 

 

W

N

E

S

2 1

pas

pas

ktr.2

pas4

33

pas

3 4

pas

3 BA/4

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka kiery i inny

2 kontra wywoławcza (możliwy wariant silny)

3 naturalne (kara e-N-a są wyraźnie silniejsze od jego trefli), ręka pozytywna (za słabą kartą padłyby lebensohlowe 2BA)

4 kontra objaśniająca na pikach, forsing

 

 

 

Prawie wszystkie pary NS zagrają końcówkę: w piki bądź w bez atu. Grając w piki, trzeba będzie oddać lewę atutową oraz dwa trefle. Podobnie będzie przy grze w bez atu. Powiedzmy, że przeciwko 3BA (N) obrońca E wyjdzie w kiery. Rozgrywający zabije tę lewę K w ręce, zaimpasuje piki damą, wróci do ręki K i zaimpasuje piki ósemką. A następnie ściągnie A i będzie kontynuował ten kolor damą i w końcu odda obrońcy E należną mu wziątkę na K. Po jej zdobyciu gracz ten będzie musiał wyjść w trefla – jego partner weźmie wówczas D i A, co ograniczy przeciwnika do dziesięciu wziątek. Gdyby zaś po lewie na K E zagrał w cokolwiek innego, rozgrywający zdobyłby już jedenaście lew (i odpowiednio wysoką notę turniejową): pięć pikowych, cztery karowe oraz dwie kierowe.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 10 (S!);

– 7 (S!);

– 10 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

1098742

Q76

94

K5

  

Q53

8542

1076

J106

KJ

AK10

KQ852

AQ9
   

A6

J93

AJ3

87432

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3 2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 22–23 PC

2 Stayman

3 brak starszych czwórek

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

2 1

ktr.

pas

2 BA2

pas

3 BA3

pas

pas

pas

    

1 słabe dwa, otwarcie dalekie od ideału, ale w korzystnych założeniach dopuszczalne

2 lebensohl – z przeciętną kartą partner ma zgłosić automatycznie 3 – W zalicytuje wówczas 3 – do pasa

3 E jest jednak zdecydowanie za silny na 3, zapowiada zatem 3BA (po zaporowym otwarciu przeciwników często trudno jest o dokładne zbilansowanie rąk)

 

 

W

N

E

S

–

2 1

ktr.2

2 3

pas

2 4

2 BA5

pas

3 6

pas

3 7

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 multi, otwarcie dalekie od ideału, ale w korzystnych założeniach dopuszczalne

2 kontra wywoławcza przeciwko hipotetycznym pikom otwierającego lub silna karta w dowolnym składzie

3 do koloru partnera

4 piki

5 19+–22 PC w składzie zrównoważonym (alternatywą jest powtórna kontra, 2BA pozwolą jednak na bardziej precyzyjne zbilansowanie rozdania)

6 Stayman (u niektórych par pytaniem o drugą starszą czwórkę jest transfer na kolor przeciwnika, tu: 3)

7 brak czterech kierów

 

 

Sporo par WE dojdzie w tym rozdaniu do kontraktu firmowego, z ręki W bądź – jak w powyższej sekwencji – E. Przeciwko 3BA (W) N zawistuje w pika, a jego partner zabije asem i będzie kontynuował pikiem. Rozgrywający utrzyma się W na stole, po czym weźmie się za wyrabianie kar. Powiedzmy, że wyjdzie K (atrakcyjną alternatywą będzie zagranie blotki karo do dziesiątki w ręce, patrz niżej), a S zabije A i odejdzie blotką kierową. Rozgrywający pobije D gracza N A na stole, po czym zagra D i karem, wpuszczając obrońcę S na W. Ten będzie kontynuował kierem, rozgrywający weźmie wówczas dwie lewy na K 10 w dziadku, ściągnie dwie forty karowe, a potem zagra A i treflem, oddając obrońcy N lewę na K. Ostatnia lewa padnie jednak łupem D w ręce W. Rozgrywający zdobędzie więc dziewięć wziątek.

Po pierwszym wiście w pika gracz W może jednak wygrać już kontrakt z nadróbką (tylko atak blotką kierową lub treflem i dalsza staranna obrona bezwzględnie ograniczyłyby go do lew dziewięciu). W tym celu musiałby jednak w trzeciej lewie wyjść ze stołu blotką karową (!). Powiedzmy, że S wstawi wówczas W i zagra blotką kierową. Rozgrywający zabije D obrońcy N asem na stole i ponownie wyjdzie stamtąd małym karem. S wskoczy A i – aby natychmiast nie stracić lewy – odejdzie karem. Rozgrywający utrzyma się wówczas 10 w ręce, odegra D i wyjdzie W na impas. Da mu to dziesięć lew: trzy karowe, trzy treflowe, dwie kierowe i dwie pikowe.

Myślę wszakże, że już za samo zrealizowanie w tym rozdaniu kontraktu 3BA (bez nadróbki) strona WE otrzyma bardzo przyzwoitą notę turniejową.

Minimaks teoretyczny: 4 (N!) z kontrą, 7 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (N!);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

KJ1093

5

8

AJ10942

  

Q64

J1096

642

K53

2

Q873

AKQJ97

Q7
   

A875

AK42

1053

86

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

2 1

3

4

pas

pas

pas

  

1 dwukolorówka z pikami, tak jak po otwarciu 1

 

 

 

 

 

 

 

 

Jeżeli chodzi o bilans czysto honorowy, końcówka pikowa na linii NS jest lekko podlimitowa, ze wzlędu na istotną rekompensatę układową powinna się w niej jednak znaleźć zdecydowana większość par. Gdy broniący odbiorą karo (tzn. gracz W zawistuje w ten kolor), rozgrywający odda jeszcze na pewno trefla oraz – prawdopodobnie – wziątkę na damę atu, zdobędzie więc jedenaście albo dziesięć lew. Jeśli jednakże przeciwko 4 (S) W wyjdzie W, obrońcy bezpowrotnie stracą lewę karową i rozgrywający skompletuje jedenaście albo nawet dwanaście wziątek. Trafienie D będzie jednak trudne, mimo że E swoim skokiem na 3 wskazał 5+ oraz cztery kiery. Ponadto może on jednak z powodzeniem posiadać układ 2–2 w kolorach czarnych albo nawet singla treflowego.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

– 11 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

Q

A10832

4

A106543

  

A1098

J54

J1075

K2

532

K7

AK982

J98
   

KJ764

Q96

Q63

Q7

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

2 1

pas

2 2

pas

pas

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

2 1

pas

pas

ktr.

3

3

3

pas

pas

pas

  

Strona WE raczej nie pozwoli swoim przeciwnikom zagrać spokojnych 2. I mimo że jej 3 mogłyby już zostać położone bez dwóch, gracz N – z ofensywnym składem 6–5 – postawi raczej na grę własną i ostatecznie stanie przed niełatwym wcale zadaniem zrealizowania kontraktu 3. Przeciwko tej grze E zawistuje A, a w drugiej lewie wyjdzie w pika. Jego partner zabije A i będzie kontynuował karem. Powiedzmy, że rozgrywający przebije tę lewę w ręce 2 (alternatywnie może zrzucić blotkę treflową), a następnie wyjdzie stamtąd blotką trefl – do damy na stole. W zabije K i ponowi karem. Rozgrywający będzie już teraz musiał przebić w ręce, a następnie zgra A, wyjdzie treflem i przebije go w dziadku – koniecznie damą atu (!). Teraz gracz N ściągnie dobre K W, zrzucając z ręki dwa trefle, po czym – w końcówce czterokartowej:

27

  

-

A108

-

10

  

10

J54

-

-

-

K7

K9

-
   

76

96

-

-

  

 

 

wyjdzie ze stołu 9 i puści ją wkoło. Obrońca E weźmie lewę na K, ale w następnej będzie musiał wyjść bądź to w kiera (przeciwnik ściągnie wówczas do końca atu i wykorzysta dobrą 10), bądź to w karo (N przebije na stole 6 i zrzuci z ręki 10, a potem – w dwukartowej końcówce – wyparaduje obrońcy W W 5).

Istnieją też inne drogi do wygrania kontraktu 3 (NS) wiodące. Żadna z nich nie jest jednak łatwa, sądzę zatem, że w protokole tego rozdania dominować będą raczej zapisy za (obustronne) wpadki.

 

 

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (NS).

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

108

8732

K1054

AK5

  

AQ94

64

Q8

QJ963

J532

K1095

97

1087
   

K76

AQJ

AJ632

42

  

W

N

E

S

pas1

pas

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 zbyt mało na pierwszoręczne otwarcie

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas1

pas

pas

1 BA

ktr.2

rktr.3

pas

pas

2 4

pas5

pas

2 6

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 zbyt mało na pierwszoręczne otwarcie

2 kontra dwukolorowa: 5+/–4/ (jedna z wersji tej konwencji)

3 rekontra siłowa, 9+ PC

4 5+–4/

5 forsujący

6 naturalne

 

 

Praktycznie każda para NS, uczestnicząca w kwietniowym turnieju KMP 2007, powinna w rozdaniu tym stanąć w kontrakcie 3BA (S). Przeciwko tej grze obrońca W wyjdzie D. Jeżeli rozgrywający zagra kara z góry (choć niewątpliwie – po wskazaniu przez W układu 5–4 – korciło go będzie wykonanie impasu przeciwko damie) i zaimpasuje K będzie dysponował dziesięcioma wziątkami. Potrafię jednak wyobrazić sobie i taką rozgrywkę: zabicie pierwszego trefla asem na stole, udany impas damą kier w ręce, karo do króla i bezpieczny impas waletem karo w ręce (by E nie podegrał K). Impas ten nie uda się, ale i tak rozgrywający będzie miał dziewięć lew: cztery karowe, trzy kierowe (po powtórzeniu impasu przeciwko K) i dwie treflowe.

Jak już jednak wspomniałem – grając w bez atu z dobrej ręki S, zawsze da się wziąć dziesięć lew (po zagraniu kar z góry). Natomiast 3BA (N) może zostać ograniczone do jedynie dziewięciu wziątek, ale tylko i wyłącznie pod warunkiem, że obrońca E odda wówczas iście diabelski wist W (!).

Minimaks teoretyczny: 4 BA (S!), 10 lew ; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 11 (NS);

– 10 (S!);

– 8 (S!);

BA – 10 (S!).

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

KQ6

Q9

AQ87

K763

  

A1097

AJ74

965

Q2

85432

10652

KJ10

10
   

J

K83

432

AJ9854

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

1 BA

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 transfer na piki

2 nadwyżkowe przyjęcie transferu partnera

3 krótkość pikowa

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

1 BA

pas

2 1

pas

32

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 transfer na piki albo inwit do 3BA w składzie zrównoważonym, bez starszej czwórki

2 góra otwarcia

3 6+, krótkość pikowa

 

 

 

To też będzie raczej kontrakt standard. Przeciwko 3BA (N) gracz E wyjdzie najprawdopodobniej pikiem, a jego partner zabije asem i będzie pikiem kontynuował. Rozgrywający wyrobi sobie potem kiera, będzie więc dysponował dziesięcioma lewami (sześć treflowych, dwie pikowe, jedna kierowa i jedna karowa). I tyle powinien ostatecznie wziąć, chyba że za bardzo połakomi się na drugą nadróbkę i po zagraniu blotki kier do damy zaimpasuje w końcówce króla karo. E odwróci wówczas w kiera i kontrakt zostanie położony bez jednej. Myślę jednak, że uprzednie ściągnięcie sześciu lew treflowych pozwoli rozgrywającemu na pełne zorientowanie się w sytuacji i – w konsekwencji – pewne zrealizowanie gry z jedną, zawsze mu należną nadróbką.

Gwoli ścisłości, kontrakt 3BA (S) mógłby zostać ograniczony przez obrońców do dziewięciu lew po ataku w karo. Nawet gdyby rozgrywający (wówczas gracz S) dołożył ze stołu blotkę, to E utrzymałby się 10 i dopuściłby partnera A (lub nawet A), a ten powtórzyłby karem...

Minimaks teoretyczny: 4 BA (N!), 10 lew; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (N!);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

BA – 10 (N!).

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

J

AQJ95

AK96

762

  

AK65

32

103

J10984

Q104

K7

QJ7542

K5
   

98732

10864

8

AQ3

  

W

N

E

S

–

–

pas1

pas

pas

1

pas

2 2

pas

3

pas

4 3

pas

pas

pas

  

1 otwarcie 1 byłoby dosyć wątpliwe

2 alternatywą jest zapowiedź 2BA – bilans na 3 z bocznym singletonem, to jednak byłoby z kolei pewnym przelicytowaniem tej urodziwej skądinąd karty

3 singiel karo przy czterech atutach w pełni upoważnia do przyjęcia zaproszenia partnera

albo:

W

N

E

S

–

–

1

pas

1

2

pas

3 1

pas

4

pas

pas

pas

      

 

 

1 można też atakująco-obronnie wrzucić od razu 4

 

 

 

 

 

 

I w tej honorowo lekko podlimitowej, ale ze względu na układowy charakter obu rąk NS dosyć oczywistej końcówce w kiery powinna się znaleźć większość mających ku temu sposobność par. Układy są dla strony NS korzystne – wprawdzie K leży za impasem, ale atuty dzielą się 2–2, można więc albo przebić na stole dwa kara i trefla (po wyrzuceniu jednej karty tego koloru na K i wykonaniu impasu damą treflową), albo trzema przebitkami w ręce wyrobić sobie fortę pikową. Tak czy owak, da to rozgrywającemu jedenaście lew, na tyle też opiewa w tym rozdaniu jego teoretyczny minimaks.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 7 (NS);

– 11 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 8 (NS).

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

54

J32

A32

97642

  

KQ972

K4

KJ

AKQ10

AJ8

986

109864

85
   

1063

AQ1075

Q75

J3

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1 BA1

pas

3 2

pas

4 3

pas

pas

pas

    

1 półforsujące, m.in. minipodniesienie: 4–6 PC z fitem pikowym; ze względu na wyraźny fit pikowy i lewę przebitkową alternatywą jest po prostu podniesienie do 2

2 5+–4+, forsing do końcówki

3 ta zapowiedź świadczy właśnie o wspomnianym minipodniesieniu

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

1

1

pas

2

pas

3

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas

1

1

2 1

pas

4 2

pas

pas

pas

    

 

 

 

1 jednoznaczne wskazanie silnego trefla na pikach

2 porządny fit pikowy i nic ponadto

 

 

 

 

Kolejna standardowa końcówka, tym razem w piki. Rozgrywający ma dwa pewne dojścia atutowe do dziadka – jedno z nich wykorzysta więc do podegrania kar, a drugie – do podegrania kierów. Tam, gdzie W trafi kara, weźmie lew jedenaście, tam, gdzie chybi ten kolor – tylko dziesięć. Jeśli gracz S wejdzie do licytacji 1 (a potem jego partner zawistuje w ten kolor), rozgrywający będzie dysponował pewną przesłanką co do rozegrania kar. Otóż z porządnymi kierami i A – S mógłby otworzyć licytację na pierwszej ręce. A skoro tego nie uczynił – jest nieco większa szansa na to, iż posiada w karach damę, a nie asa. Z drugiej strony jednak – z A D x x x oraz A – S także najpierw spasowałby, a potem wszedłby do licytacji 1...

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (S!);

– 11 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

KQ9876

96

987

K10

  

-

AKJ872

KQ

J7542

A1052

1043

AJ6

Q98
   

J43

Q5

105432

A63

  

W

N

E

S

1

2

3 BA

pas

pas

pas

    

albo:

W

N

E

S

1

2

3 BA

pas

4

pas

4

pas

pas

pas

    

albo:

W

N

E

S

1

2

ktr.1

pas

4 2

pas

4

pas

pas

pas

    

 

1 w pierwszym czytaniu kontra negatywna

2 układowa ręka na kierach i treflach, licytacja z bilansu

 

 

 

W rozdaniu tym dominować będą końcówki kierowe, ręka W jest bowiem mocno układowa, ukierunkowana ku grze kolorowej. Ale i niejeden gracz W na zapowiedziane przez partnera z przeskokiem 3BA spasuje. Inna sprawa, iż karta E byłaby na taki skok bardziej odpowiednia, gdyby obecną w niej 10 zastąpił W.

Grając w bez atu, E weźmie bez trudu dziesięć lew: sześć kierowych, trzy karowe i pikową. Tyle samo wziątek należy się grającemu w kiery zawodnikowi W. Jeśli jednak przeciwnicy nie zmontują wówczas przebitki treflowej, rozgrywający wyrobi sobie ten właśnie kolor i ostatecznie skompletuje lew jedenaście. Atak K można śmiało między bajki włożyć, grający w kiery zrobią więc nadróbkę i pobiją grających w bez atu o te drobne dziesięć, ale jakże cennych małych punktów...

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (NS);

BA – 10 (WE).

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

K92

2

KQJ1043

952

  

AQ108763

K5

975

3

4

AJ109743

8

AKQ10
   

J5

Q86

A62

J8764

  

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1

pas

4

pas

pas

pas

    

I w tej końcówce (w kiery) powinny znaleźć się prawie wszystkie biorące udział w kwietniowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 pary WE (chyba że niektórzy gracze W przelicytują swoich partnerów czterema pikami). Rozgrywający odda karo oraz – na pewno – lewę na damę atu, przebije bowiem na stole trefla. Zdobędzie więc jedenaście wziątek, a 450 dla WE będzie w protokole zapisem bezwzględnie dominującym.

Grając w piki, W mógłby wziąć tylko dziesięć lew, pod warunkiem że N zawistowałby w kiera bądź w trefla. W toku dalszej gry obrońcy – oprócz wziątki na K – dostaliby wówczas jeszcze albo karo oraz kierową przebitkę (N), albo dwie lewy karowe.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 11 (WE);

– 10 (WE);

BA – 7 (S!).

 

 

 
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33