Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2007
wyniki

frekanse

7 turniej w dniu 9 lipca 2007

Komentarze Wojciecha Siwca

 

wersja do wydruku

 

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

 

 

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

1

  

KQ1097

108

106

KQ42

  

A3

QJ

A98432

AJ6

8652

97432

K

975
   

J4

AK65

QJ75

1083

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1 1

1

1

pas

1 BA

pas

2 2

pas

2 3

pas

2

pas

pas

pas

      

1 otwarcie wątpliwe, ale na trzeciej ręce przed partią dopuszczalne

2 PRO (pytający rebid otwierającego)

3 minimum rebidu, tylko dwa piki

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

1 1

1

1

pas

1 BA

2

ktr.2

pas

2 3

pas

2

pas

pas

pas

      

 

1 otwarcie wątpliwe, ale na trzeciej ręce przed partią dopuszczalne

2 nadwyżka siłowa, kontra wywoławcza

3 cztery kiery

 

 

 

 

 

 

 

albo może:

W

N

E

S

–

pas

pas

1 1

pas

1

pas

1 BA

2

ktr.2

pas

pas3 (!)

pas

      

1 otwarcie wątpliwe, ale na trzeciej ręce przed partią dopuszczalne

2 nadwyżka siłowa, kontra wywoławcza

3 mało to prawdopodobne, ale któryś z posiadaczy tej karty może się na ukarnienie partnerowej kontry zdecydować

 

 

 

Najczęściej jednak finalnym kontraktem staną się w tym rozdaniu 2 (N). Staranna obrona powinna ograniczyć tę grę do ośmiu wziątek. Gracz E wyjdzie przeciwko niej K, a w drugiej lwie będzie kontynuował zalawintalowanym przez partnera treflem. Powiedzmy, że W zabije tę lewę A i powtórzy treflem. Rozgrywający weźmie w ręce i zagra w atu. Prawy obrońca dojdzie wówczas do ręki A, ściągnie A (mógł też tę czynność wykonać wcześniej), na którego jego partner pozbędzie się swojego ostatniego trefla, i wyjedzie treflem do przebitki. Obrońcy wezmą zatem dwa kara, pika, trefla i treflową przebitkę. Do takiego rezultatu powinno też dojść po każdej innej racjonalnej grze broniących.

Optymalnym dla gracza S rozwiązaniem byłby jednak pas na partnerową kontrę wywoławczą na 2 (mimo że z podlimitowym otwarciem nie byłaby to decyzja łatwa). Broniący wzięliby wówczas bez większego wysiłku aż siedem lew; pikową, dwie kierowe, dwie karowe oraz dwie treflowe, czyli położyliby grę bez dwóch, z kontrą za 300.

Na linii NS wychodzą też mocno podlimitowe 3BA. Lew do wzięcia jest nadmiar, a obrońcom bezwzględnie należą się tylko wziątki na trzy asy oraz K. Oczywiście takich bohaterów, którzy w rozdaniu tym wygrają licytowany kontrakt firmowy, będzie jednak – nawet na tak dużej sali, jak w lipcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 – jak na lekarstwo.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

K9843

KQ7

762

J8

  

QJ762

J964

98

Q9

A5

A853

103

K7543
   

10

102

AKQJ54

A1062

  

W

N

E

S

–

–

pas1

1

pas

1

ktr.2

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 to za mało na pierwszoroczne otwarcie, także we Wspólnym Języku (wówczas przede wszystkim ze względu na słabą jakość longera treflowego)

2 teraz jednak E może z powodzeniem dać wywoławczą kontrę – na pozostałe kolory: kiery i trefle

3 ten rebid (w przeciwieństwie do 2 ) od razu ujawnia wspaniałą jakość longera karowego oraz ogromny potencjał wygrywający ręki S

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas1

1

pas

1

ktr.2

2

2

3

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 to za mało na pierwszoroczne otwarcie, także we Wspólnym Języku (wówczas przede wszystkim ze względu na słabą jakość longera treflowego)

2 teraz jednak E może z powodzeniem dać wywoławczą kontrę – na pozostałe kolory: kiery i trefle

3 wywiad bezatutowy

 

 

 

albo (Nasz System):

W

N

E

S

–

–

1

1

pas

1

pas

3 1

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 przeskok tym bardziej uzasadniony w tej sytuacji, gdy uprzednie 1 było wejściem, a nie otwarciem

 

 

 

 

 

 

 

albo (Wspólny Język):

W

N

E

S

–

–

2 1

2

pas

2 2

pas

3 BA (!)

pas

pas

pas

  

 

1 precision

2 naturalne, nieforsujące, ale też przecież nieobowiązkowe

 

 

 

 

Niestety, na większości stołów dojdzie do kontraktu 3BA (N) i wówczas pierwszy wist 3 (albo 5) obali je. Zostanie bowiem podegrana 10 w dziadku i później, gdy W dostanie się do ręki na A (rozgrywający ma osiem lew: sześć karowych, kierową i treflową, i dziewiątej będzie mógł poszukać jedynie w treflach – zagrywając na drugi starszy honor treflowy u W, lub całego mariasza u E), powtórzy kierem i broniący zdejmą trzy lewy w tym kolorze (a poza tym dostaną trefla i A). Wykładane jest natomiast (o dziwo!) 3BA (S), pod warunkiem wszelako, że pierwszy wist kierowy zostanie przepuszczony do dziesiątki w ręce S.

Niezagrożona jest też częściówka karowa, można wówczas wziąć nawet dziesięć lew.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 7 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7(NS);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 9 (S!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

K98

KQJ653

Q92

7

  

A76

98

KJ4

Q10965

J10543

74

A86

AK2
   

Q2

A102

10753

J843

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 1

1

2

2

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

1 na trzeciej ręce można też dać z tą ręką otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 1

1

2

3 2

pas

3

pas

pas

pas

    

 

1 na trzeciej ręce można też dać z tą ręką otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi

2 maksimum pasa z fitem pikowym

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

2 1

pas2

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

 

 

1 słabe dwa

2 bezpośrednie wejście 2 może łatwo doprowadzić do przelicytowania karty

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

2 1

pas2

2 3

pas

3 4

3

pas

pas

pas

    

1 multi

2 bezpośrednie wejście 2 może łatwo doprowadzić do przelicytowania karty

3 do koloru partnera

4 kiery

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

2 1

pas2

2 3

pas

3 4

pas

pas

ktr.

pas

3

pas

pas

pas

    

 

1 multi

2 bezpośrednie wejście 2 może łatwo doprowadzić do przelicytowania karty

3 do koloru partnera

4 kiery

 

 

 

 

 

Jak widać z powyższych prognoz licytacyjnych, na zdecydowanej większości stołów pary WE wylądują w kontrakcie 3 (E). I powinien on zostać łatwo zrealizowany, do oddania są bowiem jedynie dwa kiery i lewa atutowa (w pierwszej rundzie pików rozgrywający wyjdzie z ręki W – na drugą figurę u S), obrońcy mogą też zmontować przebitkę treflową. Jeśli tego jednak nie dokonają, rozgrywający zrobi nielicytowaną (a może nawet – od czasu do czasu – licytowaną!) końcówkę.

Ponieważ w kiery bierze się dziewięć lew (do oddania pik, dwa kara i trefl), teoretycznym minimaksem rozdania są 4 (NS) z kontrą, bez jednej za 100.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

965

QJ832

K542

9

  

QJ42

A9

J98

QJ64

K107

K1075

Q3

10532
   

A83

64

A1076

AK87

  

W

N

E

S

pas1

pas

pas

1 BA

pas

2 2

pas

2 3

pas

pas

pas

  

1 bardzo brzydkie 11 PC, nie ma więc mowy o żadnym otwarciu

2 transfer na kiery

3 beznadwyżkowe przyjęcie transferu partnera

 

 

 

 

 

 

Standardowa sekwencja – na wielu stołach lipcowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 dojdzie więc właśnie do kontraktu 2 (S). Standardowe będą również wist i rozgrywka – W wyjdzie D albo D, a rozgrywający zrobi swoje. Odda bowiem jedynie trzy lewy atutowe (dwukrotnie zagrywając z ręki do honorów dziadka), karo oraz pika (jeden ze stołowych pików zostanie bowiem wyrzucony na K).

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 7 (W!).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

K

98752

A8754

QJ

  

1087654

10

Q3

K1084

Q32

QJ64

K6

9762
   

AJ9

AK3

J1092

A53

  

W

N

E

S

–

pas1

pas

1 BA

pas

2 2

pas

2 BA3

pas

3 BA4

pas

pas

pas

      

1 odradzam otwarcie 2 (kiery i inny) czy 2 (dwukolorówka Wilkosza); kongery ręki N są bowiem bardzo słabe, zawiera ona natomiast aż trzy figury w kolorach krótkich

2 transfer na kiery (ja jednak polecałbym tu Staymana)

 

3 góra otwarcia, trzykartowy fit kierowy z dwoma starszymi honorami, ręka dobra do bez atu

4 N nie ma poważniejszych podstaw, by przenosić na 4 , a jego 3 nie pokazywałyby drugiego koloru, tylko byłyby powtórnym transferem na kiery

 

albo:

W

N

E

S

–

pas1

pas

1 BA

pas

2 2 (!)

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 odradzam otwarcie 2 (kiery i inny) czy 2 (dwukolorówka Wilkosza); kongery ręki N są bowiem bardzo słabe, zawiera ona natomiast aż trzy figury w kolorach krótkich

2 swoje tak słabe kiery N traktuje jak czwórkę i jest gotów zagrać w ten kolor jedynie wówczas, gdy także jego partner ma w nim cztery karty

 

 

 

Jak już wspomniałem, preferuję sekwencję drugą, tak czy owak – wiele par NS dojdzie w tym rozdaniu do końcówki nie kierowej, tylko bezatutowej. Grana ona będzie z naturalnej i dobrej ręki S, będzie więc można wziąć aż jedenaście lew. Powiedzmy, że przeciwko 3BA (S) obrońca W wyjdzie pikiem. Rozgrywający utrzyma się K na stole i zagra A (może spadnie singlowy honor) i karem. Jeżeli po K E będzie kontynuował pikiem, S zrobi w ręce impas waletem. Optymalny będzie jednak odwrót treflowy – rozgrywający doda wówczas z ręki blotkę, a W weźmie lewę na K i powtórzy treflem. Następnie gracz S przejdzie do ręki A, zgra A oraz A, po czym ściągnie wszystkie lewy karowe. W ostatniej z nich obrońca E znajdzie się w kleszczach pikowo-kierowego przymusu; S łatwo więc skompletuje jedenaście wziątek.

3BA (N) mogłoby zostać ograniczone do lew dziesięciu, ale wyłącznie po wiście treflowym. To jednak jeszcze nie wszystko – ponadto po K W musiałby odwrócić singlową 10 (!). Potem zaś jego partner – po dostaniu się do ręki na K – wyszedłby D. W ten sposób zostałaby ostatecznie zerwana kierowa komunikacja pomiędzy rękami NS – konieczna do ustawienia przymusu dającego jedenastą lewę.

Grając w kiery z dobrej ręki S, rozgrywający skompletowałby jedenaście wziątek, gdyby tylko prawidłowo rozwiązał kolor atutowy. Po ściągnięciu A z góry (od W spadłaby wówczas 10), należałoby dostać się do stołu i zagrać stamtąd 9 (8, 7) – z zamiarem puszczenia jej wkoło lub zabicia K podstawionego przez E waleta czy damy. Dziadkowy trefl zostałby wyrzucony na A i rozgrywający oddałby tylko karo i kiera. Natomiast 5 (N) zostałoby położone po ataku treflowym – nawet gdyby rozgrywający pozbył się wówczas na A drugiego trefla z ręki, popadłby w tarapaty związane ze skrótem atutowym.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (S!), 11 lew; 660 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 11 (NS);

– 11 (S!);

– 7 (NS);

BA – 11 (S!).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

K42

AQJ10

75

J853

  

A10

K9876

KJ8

942

8653

3

A1093

KQ107
   

QJ97

542

Q642

A6

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas

pas1

1

pas

1

pas

pas2

pas

  

1 można dać otwarcie 1 , ale nie wygląda ono jednak najlepiej, szczególnie po partii

2 otwarcie było przecież podlimitowe

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

pas1

1

pas

1

2 2

pas

pas

pas

 

1 można dać otwarcie 1 , ale nie wygląda ono jednak najlepiej, szczególnie po partii

2 teraz wejście 2 jest jeszcze bardziej niebezpieczne

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

pas1

1

pas

1

2 2

pas

pas

ktr.3

pas

pas (!)

pas

  

1 można dać otwarcie 1 , ale nie wygląda ono jednak najlepiej, szczególnie po partii

2 teraz wejście 1 jest jeszcze bardziej niebezpieczne

3 kontra wywoławcza, nadwyżka siłowa

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

pas

 

Nieprzyjemne rozdanie częściówkowe, w protokole którego będą wyraźnie dominować zapisy za wpadki (obustronne). Jedynym kontraktem, jaki może w nim zrealizować strona NS, jest 1 , podczas gdy WE mają maksymalnie do wygrania 2 . Bez pomocy ze strony obrońców żadna ze stron nie jest w stanie zrealizować kontraktu 1BA, a jedynie W, grając w to miano, może wziąć sześć lew. Wiele będzie jednak zależeć od pierwszego wistu – np. przeciwko 1BA (W) – a będzie takich gier niemało – najgroźniejszy (i jedyny bezwzględnie kladący) jest atak w piki, inne w mniejszym lub większym stopniu działają na korzyść rozgrywającego.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (S!);

– 7 (NS);

BA – 6 (W!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

AJ6

Q973

Q8

QJ54

  

53

A6

AJ1052

K1093

K8742

10

976

A862
   

Q109

KJ8542

K43

7

  

W

N

E

S

–

–

–

2 1

pas2

3

pas

pas

3 BA3

pas

4

pas

pas

pas

    

1 słabe dwa

2 ręka graniczna, od biedy można z nią wejść 3

3 wskazanie kolorów młodszych

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

2 1

3

3

ktr.2

pas

4

pas

pas

pas

 

1 słabe dwa

2 “coś” w karcie, kontra wywoławcza, 3 byłyby zapowiedzią forsującą (alternatywą jest podniesienie do 4 )

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

–

2 1

pas2

3 3

pas

pas

3 BA4

pas

4

pas

pas

pas

    

 

1 multi

2 teraz bezpośrednie wejście byłoby jeszcze bardziej ryzykowne

3 fity w obu kolorach starszych, blokujące

4 wskazanie kolorów młodszych

 

 

 

3 (S) zostałyby już położone bez jednej, ale wyłącznie po ataku pikowym (poprzedzonym ewentualnie ściągnięciem A) i zmontowaniu przez obrońców przebitki w tym kolorze. Jeszcze trudniej byłoby położyć 3 (N) – aby tego dokonać E musiałby wyjść w karo, a jego partner – zabić pierwszą lewę A i odwrócić w pika. I w tym wypadku kładącą lewą byłaby przebitka pikowa.

Jeżeli jednak gracz W wskaże w drugim okrążeniu kolory młodsze, ostatecznym kontraktem staną się rozgrywane przez jego partnera 4 . Niestety, ze względu na podział atutów 4–1, gra ta zostanie położona bez jednej. Paradoksalnie – do wygrania byłoby natomiast 4 (W) (na atutach rozłożonych 5–3, a nie 4–4), 4 (E) położyłby natomiast tylko i wyłącznie pierwszy wist w singlową 7. Podobnie wygląda zresztą sprawa z kontraktem 3 – z ręki W można by było zrealizować go zawsze, podczas gdy z ręki E położyłby go wist singlem treflowym. Krótko mówiąc, stronie WE nie będzie łatwo stanąć w wychodzących kontraktach: 3 (E) czy 4 , trudno jej będzie również położyć grę 3 (N) przeciwników. Większość zapisów powinna się więc znaleźć po stronie NS.

Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew, 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (W!);

– 8 (NS);

– 9 (W!);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

876

KQJ10

J974

76

  

105

43

K10653

J983

J43

A96

A82

AK104
   

AKQ92

8752

Q

Q52

  

W

N

E

S

pas

pas

1 BA

ktr.1

2 2

ktr.3

pas

2 4

pas

pas

pas

  

1 kontra dwukolorowa: starsza piątka – młodsza czwórka albo układ 5–4 w kolorach starszych (jedna z wersji popularnej konwencji, są też jednak i inne)

2 naturalne

3 do koloru partnera

4 kiery i piki albo kiery i trefle

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

1 BA

ktr.1

pas

2 2

pas

2 3

2 BA4

3

pas

pas

pas

      

1 kontra dwukolorowa: starsza piątka – młodsza czwórka albo układ 5–4 w kolorach starszych (jedna z wersji popularnej konwencji, są też jednak i inne)

2 do koloru partnera

3 kiery i piki albo kiery i trefle

4 kolory młodsze

 

 

Zwycięsko z tej batalii częściówkowej powinna wyjść posiadająca starsze honory strona NS. Ale ponieważ przeciwnicy mogą bezpiecznie walczyć do wysokości 3 / , konieczne będzie przelicytowanie tych ich gier trzema kierami (czy też trzema pikami). Oba te kontrakty zostaną zrealizowane, do oddania są bowiem tylko dwa trefle, karo i kier. Jeśli jednak przeciwko 3 (S) W wyjdzie blotką kier, a E lewę tę przepuści, rozgrywający, aby obronić się przed przebitką w trzeciej rundzie kierów, będzie musiał ściągnąć A K D, a następnie powtórzyć kierem. Po zabiciu A (drugiej albo trzeciej rundy koloru) E ściągnie A i będzie kontynuował blotką tego ostatniego koloru. Rozgrywający przebije w ręce, dojdzie do stołu kierem i zagra stamtąd blotkę treflową. E wskoczy K i znów wyjdzie w karo. S przebije wówczas w ręce ostatnim atutem, wróci na stół kierem i jeszcze raz zagra w trefla. E zabije A, ale kar mieć już nie będzie, odejdzie więc treflem i rozgrywający zdobędzie ostatnią lewę na damę w tym kolorze.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew albo 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

J6

K873

K876

Q75

  

AK742

J964

2

1062

10985

105

A95

AKJ4
   

Q3

AQ2

QJ1043

983

  

W

N

E

S

–

pas

1

1

1

3

3 1

pas

4

pas

pas

pas

1 w tej sekwencji fit pikowy musi zostać natychmiast pokazany, nawet za cenę pewnego przelicytowania karty

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

1

1

2

2

pas

3 1

pas

4

pas

pas

pas

    

 

 

 

1 krótkość karowa, inwit do wyłączenie w tym kolorze

 

 

 

 

Im wyżej zablokują karami przeciwnicy, tym łatwiej strona WE osiągnie pikową końcówkę. Przy wyłączeniu karowym będzie to bardzo przyzwoity kontrakt, a ze względu na podział atutów 2–2 i fakt, że D leży pod impasem, będzie można zrobić go z nadróbką. Do oddania są przecież tylko dwa kiery, wystarczy, że później rozgrywający ściągnie A K i zaimpasuje damę treflową…

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

AK8765

32

63

QJ7

  

10432

1076

987

953

QJ

KJ

AK1052

10864
   

9

AQ9854

QJ4

AK2

  

W

N

E

S

–

–

1

1 1

pas

1

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

      

1 kontra z singlem pik byłaby niebezpieczna

 

 

 

 

 

 

 

Powinna to być standardowa końcówka, na linii NS jest przecież 26 miltonów oraz uzgodniony kolor starszy. Do oddania są tylko dwa kara i lewa atutowa, rozgrywający więc bez żadnych problemów zrobi swoje. Możliwe jest również wygranie kontraktu 4 (do którego dojdzie, gdy S nieopatrznie skontruje otwarcie 1 E) – rozgrywający zagra A K i pika, odda lewę na dziesiątkę, a potem wysoką blotką z ręki N odbierze obrońcy W jego ostatni niski atut. A po impasie damą i ściągnięciu asa wyrobi przebitką kiery. W tym wypadku nie odda zatem lewy kierowej, tylko zamiast niej – pikową.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

842

83

K10983

Q104

  

A109763

A10

A2

986

KJ5

QJ2

765

KJ53
   

Q

K97654

QJ4

A72

  

W

N

E

S

–

–

–

1

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

3 3

pas

4

pas

pas

pas

1 konwencja Drury – 10+ PC z fitem pikowym

2 wejście normalne (11+ PC), a nie podlimitowe (według z jednej wersji tej konwencji; najsłabszy byłby rebid 2 )

3 mocny inwit

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 BA3

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

 

1 konwencja Drury – 10+ PC z fitem pikowym

2 wejście normalne (11+ PC), a nie podlimitowe (według z jednej wersji tej konwencji; najsłabszy byłby rebid 2 )

3 układ zrównoważony, zatrzymanie kierowe, mocny inwit

 

 

Większość par WE dojdzie tu do końcówki pikowej, rasowi maksowicze na pewno jednak przedłożą ponad nią kontrakt 3BA. Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) obrońca N wyjdzie w licytowane przez partnera kiery. Rozgrywający weźmie tę lewę dziesiątką w ręce (lub figurą na stole; S nie wstawi przecież na nią króla), po czym ściągnie wiele razy piki. Każdy z obrońców będzie musiał trzymać po trzy trefle (inaczej rozgrywający wyrobiłby sobie dwie lewy w tym kolorze), dojdzie zatem do następującej końcówki (są też możliwe inne jej warianty):

11

  

-

8

K109

Q104

  

7

A

A2

986

-

QJ

7

KJ53
   

-

K97

Q

A72

  

 

 

Rozgrywający zagra teraz ostatni atut – N zrzuci karo, a S – kiera, 
a W ściągnie A oraz A i – w końcówce:

 

11

  

-

-

K

Q104

  

-

-

2

986

-

Q

-

KJ5
   

-

K

-

A72

  

 

 

wyjdzie z ręki 9(8). N postawi 10, a dziadek W. Jeśli S zabije tę lewę A, to następnie ściągnie K i będzie musiał wyjść spod 7. Na 2 W doda z ręki 6 i będzie musiał wziąć ostatnie dwie lewy. Jeśli natomiast w czterokartowej końcówce obrońca S dziadkowego W przepuści – w następnej lewie zostanie wpuszczony kierem – na króla, po czym ściągnie jeszcze tylko A, a ostatnią wziątkę będzie musiał oddać dziadkowi – na K.

Jedenastej wziątki pozbawi rozgrywającego jedynie pierwszy wist karowy. Powiedzmy, że rozgrywający zabije A (przepuszczenie nic by mu nie pomogło) i ściągnie piki, po drodze impasując K. 

 

 

Wówczas jednak kluczowa końcówka będzie wyglądała na przykład tak:

11

  

-

8

K98

Q104

  

6

A

2

986

-

QJ

-

KJ53
   

-

K9

Q

A72

  

 

Jeżeli teraz do ostatniego atutu N dołoży karo, a S – kiera (choć w tym momencie obaj broniący mogą już wyrzucić po treflu), to W ściągnie następnie A; N musi wówczas dołożyć trefla. Kiedy jednak rozrywający zagra następnie trefla do waleta – S zabije asem i wyjdzie D. A jego partner przejmie ją K i ściągnie jeszcze 9.

Podobnie ma się sprawa z kontraktami bezatutowymi – po wiście kierowym (a także pikowym i treflowym) rozgrywający będzie miał szansę na zdobycie jedenastu lew – jeżeli ustawi opisaną wyżej wpustkę (czy wręcz przymusowpustkę). Natomiast pierwszy wist w najsilniejszy kolor obrony – kara, ograniczy przeciwnika do zaledwie dziesięciu wziątek.

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 10 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

QJ75

A

AQ

AQJ853

  

AK1083

86

K106

K62

942

QJ10753

87

109
   

6

K942

J95432

74

  

W

N

E

S

1

ktr.

2 1

pas

pas

3

pas

pas

pas

      

1 słaba ręka na 6+

2 kontra objaśniająca na treflach

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

1

ktr.

2 1

pas

pas

2 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

1 słaba ręka na 6+

2 kontra objaśniająca na treflach

 

 

 

 

3 (N) zostaną łatwo wygrane, co więcej – jedynie pierwszy wist w atu pozbawi rozgrywającego nadróbki. N weźmie wówczas lewę D w ręce, zgra A i odejdzie pikiem. Obrońcy będą wówczas kontynuowali atak atutowy, a N pobije go damą w ręce i – powiedzmy – ściągnie do końca trefle. I w końcówce gracz W zostanie wpuszczony pikiem, po czym będzie musiał albo wyrobić przeciwnikowi wziątkę pikową, albo umożliwić mu wykonanie impasu karowego, albo dopuścić go K do dziadku.

Nieco więcej kłopotów będzie ze zrealizowaniem kontraktu firmowego, ale i wówczas rozgrywający – dobrze wiedząc, że prawie wszystkie brakujące mu miltony znajdują się w ręce otwierającego licytację gracza W – powinien odnieść zwycięstwo. Przeciwko 3BA (N) obrońca E zaatakuje D. N weźmie asem w ręce, po czym zagra A i D. W zabije K i na chwilę tylko odłoży autoegzekucję, odchodząc w trefla. Rozgrywający ściągnie wówczas wszystkie trefle i w siedmiokartowej końcówce:

12

  

QJ75

-

AQ

3

  

AK108

-

K106

-

94

J107

87

-
   

6

K

J9543

-

  

 

 

 

do 3 W będzie musiał zrzucić albo karo, albo pika. W pierwszym wypadku N odejdzie D(W) i dostanie jeszcze lewy pikową oraz dodatkową karową (na damę). Jeśli natomiast do ostatniego trefla obrońca z prawej pozbędzie się pika, N zagra A i D i będzie musiał dostać na końcu dwie lewy pikowe (albo zostać dopuszczony karem do dobrego stołu).

 

 

 

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 11 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

9832

1063

3

A7654

  

Q6

AKQ2

Q752

KQ10

KJ107

987

KJ64

J8
   

A54

J54

A1098

932

  

W

N

E

S

–

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

2 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 wielkie bez atu, we Wspólnym Języku wskazują też tylko dwa piki

 

 

 

 

 

Ten kontrakt zagra prawie każda para WE. Jeżeli przeciwko 3BA (W) obrońca N odda naturalny wist treflowy, rozgrywający zdąży wyrobić tylko piki. Po dostaniu się do ręki na A S powtórzy bowiem treflem, a jego partner lewę tę przepuści. W tych okolicznościach rozrywający zdobędzie tylko dziewięć lew: cztery kierowe, dwie treflowe i trzy piki. I to pod warunkiem że w pierwszej lewie nie dołoży ze stołu W i weźmie ją w ręce królem albo damą. W ten sposób w drugiej rundzie trefli (którą gracz N będzie musiał przepuścić dla zachowania komunikacji z partnerem) W utrzyma się W w dziadku i odegra znajdujące się tam dwie lewy pikowe (pierwsza runda pików zostanie bowiem przez obrońcę S przepuszczona). Druga droga do zdobycia dziewięciu lew to zabicie pierwszego trefla gdziekolwiek, zagranie D, która zostanie przepuszczona, a następnie przerzucenie się na kara. W tych okolicznościach na dziewięć wziątek rozgrywającego złożą się: cztery kiery, pik, dwa trefle i dwa kara.

Natomiast po każdym ataku różnym od treflowego rozgrywający zdoła sobie wyrobić zarówno trzy lewy pikowe, jak i dwie karowe. Zdobyłby zatem wówczas aż jedenaście wziątek, gdyby nie to, że obrońcy zawsze mogą wcześniej odebrać swoje trzy asy.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

54

K954

1092

K984

  

762

J32

J753

AJ5

10

A106

AK864

10732
   

AKQJ983

Q87

Q

Q6

  

W

N

E

S

–

–

1

1

2

ktr.1

pas

4

pas

pas

pas

  

1 kontra wywoławcza, “coś” w karcie

 

 

 

 

 

 

 

 

Jeśli tylko gracz N zabierze głos w licytacji (nie jest to jednak obowiązkowe), jego partner bez wątpienia zapowie końcówkę w piki. Przy aktualnym rozkładzie kart będzie wszakże musiał oddać karo, trefla oraz dwa kiery – gdy obrońcy nie popełnią błędu, wpadnie więc bez jednej.

Na NS wychodzą tylko 3 , zatem teoretycznym minimaksem rozdania są obronne 4 (WE) z kontrą bez jednej, za 100.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

15

  

A10762

J4

J106

Q83

  

4

Q103

AK9873

AJ4

J93

A97

42

K9765
   

KQ85

K8652

Q5

102

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas1

1 BA

2 2

3

3

pas

pas

pas

      

1 karta zbyt słaba na wejście 1 w niekorzystnych założeniach

2 wskazanie kolorów starszych

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

1

pas1

1 BA

2 2

3

3

pas

pas

4 3

pas

pas

pas

 

 

1 karta zbyt słaba na wejście 1 w niekorzystnych założeniach

2 wskazanie kolorów starszych

3 W spodziewa się, że na swoją odpowiedź 1BA partner ma fit karowy

 

 

 

 

Rozgrywający kontrakt 3 zawodnik N będzie musiał oddać po dwie lewy w każdym z kolorów młodszych oraz kiera. Ponieważ jednak przeciwnicy nie mają pików na kontrę, nie zostanie raczej skontrowany. Jego wpadka za 100 będzie zatem w turnieju na maksy opłacalną obroną wykładanych na linii WE 3 (a tym bardziej możliwych do wygrania 4 ).

Niektóre pary WE znajdą się jednak w kontrakcie 4 , a wówczas nie unikną oddania pika, kiera oraz lewy atutowej. Aby zrobić swoje, rozgrywający musiałby wiec wykonać w treflach tzw. impas Czekańskiego, tzn. wyjść z ręki W, ewentualnie ściągając przedtem A. Nie będzie to jednak zagranie łatwe, chociaż – po ujawnieniu się u S mariasza pikowego, K oraz D – jak najbardziej możliwe do przeprowadzenia.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew albo 4 (WE), 10 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

AQ72

==

K10432

Q743

  

104

AKJ74

Q985

J9

KJ95

98653

A

K82
   

863

Q102

J76

A1065

  

W

N

E

S

1 1

ktr.

4 2

pas

4

pas

pas

pas

1 otwarcie mizerne, ale ze względu na dobrego longera w kierach – dopuszczalne

2 splinter – nieidealny ze względu na singlowego asa, inne możliwości też są jednak nieciekawe

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

1

pas1

1 BA

pas

2

2 2

3

4

pas

pas

pas

 

 

1 kiery trochę za słabe na wejście

2 wskazanie kolorów starszych

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

1

1

1 BA

4

pas

pas

pas

Wszystkie drogi prowadzą tu stronę WE do końcówki w kiery, znajdzie się więc w niej ogromna większość uczestniczących w lipcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 duetów. Po ataku karowym wygrywający utrzyma się asem w ręce E i ściągnie A. Trzecia dama atu u S zostanie zatem łatwo wyimpasowana w następnym okrążeniu atutów. Ponieważ A leży za królem, to aby zdobyć wziątek jedenaście, rozgrywający będzie musiał postawić na szansę pikową – tzn. założyć, że otwierający ma w tym kolorze asa z damą. Wówczas na dobrego pika z ręki E będzie można wyrzucić od W jednego trefla. Jeśli jednak rozgrywający zagra pika do króla i trefla do króla, to weźmie tylko lew dziesięć.

Po A i A należy zatem wyjść z ręki W 10. Obrońca N wskoczy wówczas zapewne asem, co będzie silną sugestią, że posiada też D. N powinien więc 10 przepuścić – żywiąc nadzieję, że przeciwnik zadysponuje wówczas z ręki W króla.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (NS);

– 11 (WE);

– 7 (N!);

BA – 9 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

KQ654

Q985

72

83

  

9

A63

Q1084

AKJ106

7

KJ7

AKJ9653

52
   

AJ10832

1042

==

Q974

  

W

N

E

S

–

pas

1

3

4 1

6 2 (!)

ktr.

pas

pas

pas

    

1 splinter

2 nie ma na co czekać, a przed największym problemem powinno postawić przeciwników właśnie bezpośrednie zgłoszenie 6

 

 

 

 

 

Każda para WE powinna tu dojść do szlemika w kara, także bez interwencji przeciwników pikami. Ta jednak nastąpi i jeśli nawet tę drogę ku 6 kontrpartnerom ułatwi, to pozwoli też graczom NS na zapowiedzenie obronnych 6 . Niektóre z duetów NS uczynią to nawet prewencyjnie, tzn. zanim jeszcze 6 zostanie zalicytowane.

Szlemik karowy jest na WE wykładany, trzeba oddać tylko lewę pikową. Grając w piki, NS oddadzą natomiast trzy kiery i dwa trefle, wpadną zatem jedynie bez czterech, przed partią za 800.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS) z kontrą, 8 lew; 800 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (E!);

– 12 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

AK3

K7432

AJ86

3

  

J1096

85

5

AJ10742

542

QJ96

9732

K6
   

Q87

A10

KQ104

Q985

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

4 4

pas

4 5

pas

5 6

pas

6 7

pas

pas

pas

      

1 PRO

2 góra rebidu, tylko dwa kiery

3 naturalne 5 –4 (albo nawet 4 –4 i bardzo silna karta), forsing do dogranej został już ustanowiony ostatnią odpowiedzią partnera

4 skoro partner pokazuje drugi kolor, to albo myśli o szlemiku, albo boi się kontraktu 3BA (ze względu na krótkość w pikach albo treflach), uzgodnienie kar z tak dobrym fitem jest więc obowiązkowe

5 cuebid

6 brak cuebidów w kolorach czarnych

7 brak cuebidu treflowego w ręce partnera to dobra wiadomość dla gracza N, może on bowiem liczyć na wyłączenie w tym kolorze

 

 

U par grających takim ustaleniem – S może po 3 swojego partnera skoczyć na 4 , przez co wskaże bardzo dobry – czterokartowy – fit karowy oraz starszą figurę w kierach (drugą). Ta informacja powinna wystarczyć e-N-owi do zapowiedzenia szlemika w kara.

6 jest tu bardzo porządnym kontraktem i może zostać zrealizowane albo przez wyrobienie kierów, albo na obustronne przebitki (gdy obrońcy nie zawistują w atu). Tak czy owak – w większości wypadków trzecia (bądź czwarta) runda kierów będzie musiała zostać przebita w dziadku 4 (po jednokrotnym bądź dwukrotnym zaatutowaniu), dwa jego honory, wraz z A W ręki, muszą bowiem posłużyć do ściągnięcia czterech atutów E. Chyba że lewy obrońca wyjdzie na pierwszym wiście blotką atu – rozgrywający weźmie wówczas tę lewę 6 w ręce, może też ściągnąć następnie K(D), po czym zagra A, K, przebije w dziadku kiera 10, wróci do ręki A, przebije na stole kiera D, przejdzie do ręki K i przy pomocy A W dwa razy jeszcze zaatutuje. Na dwanaście wziątek rozgrywającego złoży się wówczas sześć lew atutowych (cztery w ręce plus dwie kierowe przebitki na stole), trzy pikowe, dwa honory kier i kierowa forta. Po innym ataku natomiast rozgrywający będzie mógł albo oddać trefla i kontynuować na obustronne przebitki (przy czym jeden kier będzie musiał zostać przebity 4), albo również wyrobić sobie kiery. W tym drugim wypadku dobrze będzie zacząć od ściągnięcia K D (częściowe atutowanie), a potem przebić kiery w dziadku 4 i 10, komunikując się z ręką pikami, a do ostatecznego wyatutowania użyć A i W z ręki. Krótko mówiąc – rozgrywka musi być staranna i dobrze zaplanowana. Rozgrywka na podział atu 3–2 (przebicie dwóch kierów honorami na stole) zakończy się bowiem wpadką bez jednej, zarówno kiery dzielą się bowiem 4–2, jak i kara 4–1.

Te pary NS, które w rozdaniu tym zatrzymają się w 3BA, będą mogły wziąć tylko dziewięć lew: cztery karowe, trzy pikowe i dwie kierowe.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 1370 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 12 (NS);

– 10 (NS);

– 9 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

QJ42

943

2

KJ983

  

K9863

A106

86

A107

A1075

KJ752

743

5
   

==

Q8

AKQJ1095

Q642

  

W

N

E

S

–

–

–

1

1

1 BA

4 1

5

ktr.2

pas

pas

pas

1 interesującą alternatywą jest zapowiedź 3 bądź nawet 4 – kolor z fitem, jeśli para grą tą konwencją

2 także dlatego, aby powstrzymać partnera przed ewentualnym zgłoszeniem 5 , które – z punktu widzenia W – na pewno już nie wychodzą

 

 

 

Końcówka pikowa bez wątpienia zostałaby wygrana – N zawistowałby przeciwko niej w singletona karo, a jego partner zagrałby trzy razy w ten kolor. Trzecią rundę kar rozgrywający musiałby przebić w ręce 9, 8 albo 6. Niezależnie od tego czy N nadbiłby, czy nie, W kontynuowałby K i obrońca z lewej mógłby zdobyć tylko jedną wziątkę atutową. Oczywiście, rozgrywający musiałby ponadto zaimpasować przeciwnikowi S D (lub zagrać ten kolor z góry), w drugiej i trzeciej rundzie kar N zrzuciłby jednak najprawdopodobniej dwa kiery, czym ułatwiłby rozgrywającemu jego i tak nietrudne zadanie.

5 (NS) będzie więc opłacalną obroną popartyjnej końcówki przeciwników, nawet wówczas gdyby W zaatakował A i treflem (co jest absolutnie nierealne), a potem został dopuszczony na A i podałby swojemu partnerowi drugą treflową przebitkę. Wpadka kosztowałaby wówczas 500 punktów (bez trzech). W rzeczywistości obrońca W wyjdzie jednak na pewno w pika, przepadną więc obie przebitki i gra zostanie położona tylko bez jednej, za 100. Zawsze jedynie bez jednej można by natomiast było położyć kontrakt 5 (NS), rozgrywający oddałby wówczas jedynie dwie lewy kierowe i asa atu.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą, 10 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

BA – 6 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

J864

KJ

64

Q9654

  

953

73

AKQJ53

K8

A107

1096

92

AJ1072
   

KQ2

AQ8542

1087

3

  

W

N

E

S

1

pas

1 BA

2

3

pas

pas

pas

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 (WE) zostaną łatwo zrealizowane, nawet z nadróbką – jeśli rozgrywający zdecyduje się na zaimpasowanie D w ręce N. Odda wówczas tylko dwie lewy kierowe oraz pika. Bez wistu kierowego WE wygraliby też 3BA, każdy z zawodników S zalicytuje jednak ten kolor, a potem wyjdzie w niego przeciwko ewentualnym 3BA (E)…

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (NS);

– 6 (NS, WE!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

J53

J5432

A

AQ62

  

A7642

AKQ7

1092

K

K1098

98

654

10543
   

Q

106

KQJ873

J987

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2

2 3

pas

pas

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

1 półforsujące

2 naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym

3 ostatni moment na zabranie głosu w licytacji

 

 

albo:

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1

2 2

pas

pas

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

 

1 półforsujące

2 słaby kolor i sporo niebezpieczeństwo, ale kto nie ryzykuje…

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

pas

2

pas

pas

3 /

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

 

 

 

1 naturalne

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

3

3 2

pas

pas

pas

 

 

1 naturalne

2 W widzi, że partner w zasadzie musi mieć fit pikowy (N ma bowiem 5 –4 , a jego partner nie odpowiedział 1 , tylko 1BA)

 

 

 

czy wreszcie:

W

N

E

S

–

1

pas

1 BA1

2 2

pas

pas

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

 

1 naturalne

2 słaby kolor i sporo niebezpieczeństwo, ale kto nie ryzykuje…

 

 

 

 

 

Nie sądzę, aby strona NS często utrzymała się w częściówce w kolor młodszy, zarówno jej 3 , jak i 3 powinny bowiem zostać przelicytowane przez przeciwników trzema pikami. Niejeden W pokaże ten kolor już po 1BA e-S-a, inni zrobią to później. Do oddania są trzy kara (chociaż nie można zdjąć ich szybko) oraz lewa treflowa. Wystarczy, że rozgrywający ściągnie A, a w następnej rundzie tego koloru wyimpasuje obrończy N waleta (S wskaże przecież sześciokartowego longera w karach). Inna metoda – po ataku e-N-a A, a potem zagraniu przezeń A i trefla – to ściągnięcie A K oraz A K D i zrzucenie ze stołu kara. Nawet jak obrońca S tej lewy nie przebije, to rozgrywający odda mu karo, a potem dokona na stole dwóch przebitek – kierowej i karowej.

Jeżeli jednak po A N wyjdzie w kiera, to rozgrywający – jeżeli zamierza kontynuować według wariantu drugiego – będzie musiał najpierw wyjść w trefle, aby przerwać przeciwnikom komunikację tym kolorem. Gdyby bowiem tego nie uczynił, to S po dostaniu się do ręki karem dopuściłby A partnera, a ten ściągnąłby W. I rozgrywający mógłby dokonać tylko jednej przebitki.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (WE);

BA – 5 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

K832

AKJ96

32

54

  

10

432

109764

K987

9764

1075

J8

AQ32
   

AQJ5

Q8

AKQ5

J106

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

2 BA

pas

3 1

pas

3 2

pas

4 3

pas

5 4

pas

5 5

pas

pas

pas

      

1 sześć kierów albo 5+ –4

2 cztery piki

3 zachęcające uzgodnienie pików (4 uzgadniałyby kiery)

4 cuebid, wyklucza cuebidy w pominiętych kierach i treflach

5 trzeba hamować, na pewno zjeżdżają bowiem dwa trefle

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

1 1

pas

3

pas

3 BA2

pas

4 3

pas

4 4

pas

pas

pas

  

 

1 to we Wspólnym Języku forsuje, a rebid bezatutowy wykluczałby cztery piki

2 zachęcająca ręka bez krótkości

3 cuebid, brak kontroli w pominiętych treflach i karach

4 trzeba hamować, zjeżdżają bowiem na pewno dwa trefle

 

 

 

Wszystkie pary, które w naukowy sposób stwierdzą brak w swoich rękach zatrzymania treflowego, unikną wprawdzie szlemika, ale też swą licytacją wysterują obrońcom wist treflowy (zwłaszcza w sekwencji według Naszego Systemu). A bez tego gracz W (piki będą najczęściej grane z ręki S) w trefla raczej nie wyszedłby i rozgrywający wziąłby lew dwanaście. Oczywiście pod warunkiem że nie zagrałby na jeszcze jedną nadróbkę, przebijając w dziadku trzecią rundę kar 8 (po dwukrotnym zaatutowaniu). Wówczas bowiem E dokonałby nadbitki 9 i teraz już na pewno zagrałby dwa razy w trefle. I rozgrywający zostałby ograniczony do dziesięciu wziątek.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew albo 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 11 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

A62

J85

K642

853

  

104

Q10942

Q10

AQ76

K53

K63

A985

KJ10
   

QJ987

A7

J73

942

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2 1

pas

pas

pas

1 10 PC, ale w tym aż trzy damy, uważam zatem tę kartę za zbyt słabą na zgłoszenie z nią PRO 2

 

 

 

 

 

Gdyby W zdecydował się jednak na użycie tej konwencji, para znalazłaby się w końcówce kierowej:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2 1

pas

2 2

pas

4 3

pas

pas

pas

 

 

 

 

1 PRO

2 góra rebidu, trzy kiery

3 alternatywą są 3 albo 3 , aby sprawdzić możliwość zagrania 3BA

 

 

 

 

Myślę, że większość par WE poprzestanie na częściówce kierowej (bądź bezatutowej), niektóre osiągną jednak na pewno dograną. 4 są możliwe do wygrania pod warunkiem oddania tylko jednej lewy atutowej (na pewno trzeba bowiem oddać pika i karo). Bardziej naturalne (i teoretycznie poprawne) rozwiązanie takiego koloru, jak w tym rozdaniu kiery, to zagranie blotki do króla, a potem impas waleta w ręce. Pozwoli ono na zdobycie czterech wziątek kierowych także przy A W x x u S (oraz singlowym W w ręce dowolnego z obrońców). Zagranie 10 wkoło w pierwszej rundzie koloru będzie natomiast zwycięskie jedynie przy drugim i trzecim W u N oraz przy singlowym asie tamże.

Końcówki kierowe powinny być więc raczej przegrywane. Taki sam los spotka kontrakty 3BA, choć wyłącznie po ataku pikowym. Ten z ręki S jest jednak zupełnie naturalny i oczywisty.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

109

A83

AJ1052

A73

  

7642

97652

Q4

52

AQJ3

Q104

K963

64
   

K85

KJ

87

KQJ1098

  

W

N

E

S

pas

1

ktr.1

rktr.2

2

pas

pas

3 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 tylko dubel w treflach, ale ze względu na dużo honorów w kolorach starszych – dopuszczalna

2 11+ PC

3 forsing

 

 

 

Kolejny kontrakt standardowy, w którym powinna znaleźć się zdecydowana większość par NS uczestniczących w lipcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007. Rozgrywający powinien wziąć jedenaście lew, tym bardziej jeśli będzie wiedział, że większość brakujących mu miltonów znajduje się w ręce W. Oprócz sześciu wziątek treflowych, dwóch kierowych, pika (po podegraniu w tym kolorze asa) i kara zdobędzie on ponadto albo wziątkę na W (po zaimpasowaniu damy), albo dodatkową lewę w karach (po wykonaniu w tym kolorze dwukrotnego impasu).

Z tego samego powodu na linii NS wychodzi też szlemik w trefle – wystarczy zaimpasować D, na A wyrzucić z ręki S karo, a w międzyczasie zagrać pika do króla, by potem dokonać w ręce N pikowej przebitki (sześć trefli w ręce S, pikowa przebitka u N, trzy kiery, pik i karo). Co więcej – po lokalizującej w jego ręce większość brakujących stronie NS honorów wywoławczej kontrze gracza E – będzie to kontrakt jak najbardziej poprawny!

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 920 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 12 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

BA – 11 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

AQ96

QJ753

==

K873

  

J10432

K9

KJ65

AQ

==

1082

AQ108743

J96
   

K875

A64

92

10542

  

W

N

E

S

–

1

3

3

5

pas

pas

pas

 

albo:

W

N

E

S

–

1

3

3

5

5

pas

pas

ktr.

pas

pas

pas

 

 

Końcówka karowa, w której znajdzie się w ten czy inny sposób niejedna para WE – zostanie łatwo wygrana, rozgrywający odda tylko kiera i trefla. Strona NS – wykorzystując korzystne założenia – powinna więc przelicytować 5 przeciwników obronnymi 5 . Jeżeli kontrakt ten zostanie ustawiony z naturalnej ręki N, to gracz ten odda tylko cztery lewy: atutową, dwie treflowe oraz pikową (albo przebitkę w tym ostatnim kolorze). Gorzej byłoby grać ten kontrakt z ręki S – broniący mogliby wówczas zmontować dwie przebitki pikowe i położyć go bez trzech, z kontrą za 500.

Oczywiście gracz W nie musi od razu skakać na 5 , może po drodze spróbować zagrać kontrakt 3BA:

W

N

E

S

–

1

3

3

3 BA

pas

pas

pas

Przeciwnicy najprawdopodobniej pozwolą mu go grać, a N wyjdzie naturalnie w blotkę kierową. Jeśli jego partner po zabiciu tej lewy asem będzie kontynuował kierem – dziewięć lew wypadnie rozgrywającemu z ręki. Rzecz jasna jednak, S powinien odwrócić w drugiej lewie 5, zdoła w ten sposób dwukrotnie podegrać rozgrywającemu W 10. Broniący zdobędą wówczas cztery wziątki pikowe i położą grę bez jednej. Kładący będzie również atak blotką pikową i odwrót ze strony NS pikiem albo nawet treflem. Na wielu stołach rozdanie to może zostać rozwiązane właśnie w ten sposób.

Minimaks teoretyczny: 5 (N!) z kontrą, 9 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 11 (WE);

– 9 (N!);

– 8 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

Q5

AKQJ

Q9

K10752

  

8762

1075

A1054

A3

J3

8432

J8632

Q6
   

AK1094

96

K7

J984

  

 

1 forsujące

2 quasi-naturalne, niepokój o kara

 

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

2

pas

2

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

2

pas

2

pas

2 BA1

pas

3

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

 

Większość duetów NS zagra w tym rozdaniu 3BA, a te, które dojdą do tej gry – nawet w sposób mniej naukowy – po drodze ogłoszą całemu światu swoją słabość karową. Niczego raczej jednak w ten sposób nie stracą, i tak każdy z obrońców zaatakowałby bowiem przeciwko 3BA w kara. Rozgrywający wezmą zatem karo, cztery kiery i pięć pików, czyli dziesięć lew.

W rozdaniu tym można zdobyć jedenaście wziątek, grając w kolor – piki, a nawet w kiery, w tym drugim wypadku na sześciu atutach (!). Wystarczy zagrać trefla do króla. A przy hipotetycznej grze w kiery nie wolno ponadto wcześniej dwa razy zaatutować (po ataku dwa razy w kara) – aby trzecie zagranie w kara móc przebić blotką w ręce S (a dopiero potem wyatutować honorami kierowymi ręki N, po dostaniu się tam K albo D).

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (NS);

– 11 (NS);

– 11 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

KQ95

K92

64

Q873

  

10843

J10

QJ93

J104

A7

Q8654

10872

A6
   

J62

A73

AK5

K952

  

W

N

E

S

–

–

–

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

 

I ten kontrakt zostanie wylicytowany na prawie wszystkich stołach turnieju. Przeciwko 3BA (S) obrońca W ma solidny wist karowy. Rozgrywający zabije asem w ręce, po czym najprawdopodobniej zagra pika do mariasza. E pobije A i będzie kontynuował karem. Rozgrywający raz przepuści, zabije królem trzecią rundę kar, po czym – aby zrobić zalicytowaną grę – będzie musiał zagrać na drugiego A w ręce E. Konieczne będzie zatem dostanie się na stół D albo K i zagranie stamtąd blotki treflowej do króla w ręce, a następnie puszczenie trefla wkoło. Dzięki temu S zdobędzie trzy wziątki treflowe, a ponadto dwa piki, dwa kiery i dwa kara. A obrońcy dostaną tylko dwa czarne asy oraz dwie lewy karowe.

Po ataku innym niż karowy istnieje szansa na zdobycie dziesięciu wziątek, rozgrywający musiałby jednak wówczas rozegrać jak poprzednio trefle, a także wziąć trzy lewy pikowe, tzn. w zasadzie zaimpasować dziesiątkę w tym ostatnim kolorze.

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

K4

AQ10752

AQ8

102

  

AQ83

J

J10654

Q64

976

83

K72

AK973
   

J1052

K964

93

J85

  

 

 

 

 

 

W

N

E

S

pas

1

pas

3 1

pas

pas

pas

  

1 blokujące

 

albo:

W

N

E

S

pas

1

pas

3 1

ktr. (!)

pas

4

pas

pas

pas

    

1 blokujące

 

Te pary, które utrzymają się w kontrakcie 3 , łatwo go zrealizują, mają bowiem do oddania dwa trefle, pika oraz karo. Tam jednak, gdzie gracz W włączy się do licytacji, jego strona osiągnie kontrakt 4 , który okaże się opłacalną obroną maksymalnej gry przeciwników. Zostanie bowiem położona tylko bez jednej, a nie będzie nawet jak jej skontrować. Ponadto jeśli przeciwko 4 (E) S wyjdzie blotką kierową, grę wypuści, bowiem rozgrywający zarówno przebije w dziadku trefla, jak i wyrobi sobie kara, na które pozbędzie się z ręki dwóch blotek pikowych. Jednakże każdy inny atak 4 (E) położy – obrońcy zdążą albowiem wyrobić sobie wziątkę na K. Powiedzmy jednak, że S wyjdzie na pierwszym wiście K, wówczas do położenia kontraktu przeciwników będzie prowadzić jedynie zagranie w drugiej lewie małym pikiem (dwójką albo piątką). Rozgrywający zabije wtedy asem, przejdzie do ręki A, przebije na stole kiera, ściągnie D i zagra karo – do króla w ręce, by następnie odegrać K. Obrońcy wezmą wówczas kiera, dwa kara oraz pika.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8 lew albo 4 (WE) z kontrą, 9 lew albo 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

Q3

A1062

104

KJ762

  

A62

Q94

QJ7

8543

KJ85

K5

K9632

Q10
   

10974

J873

A85

A9

  
 

1 kolory starsze

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

pas

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

2 1 (!)

pas

2

pas

pas

3

3

pas

pas

pas

      

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

pas

1 BA

pas

pas

2 1 (!)

3

3

pas

pas

pas

      

 

 

1 kolory starsze

 

 

 

 

 

 

Grając w kara, WE musieliby oddać dwa trefle, kiera, lewę atutową i pika, kontrakt 3 przegraliby zatem bez jednej. Taki sam los spotkałby ich grę 1BA (obrońcy wzięliby trzy kiery, trzy trefle i asa karowego). Żadnego z tych kontraktów nie dałoby się jednak skontrować, wszystko więc, co w rozdaniu tym mogą zrobić gracze NS, to – po wznowieniu licytacji przez e-S-a – zalicytować 2 , a potem przepchnąć się w 3 . Jeżeli wówczas rozgrywający zagra na drugi honor atutowy u E (posunięcie zupełnie naturalne), odda tylko karo, dwa piki i kiera, czyli weźmie dziewięć lew i zapisze sobie 140.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

BA – 6 (WE).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

KJ52

Q103

AQJ53

6

  

A9

942

1074

KQJ72

Q1084

5

K982

A1095
   

763

AKJ876

6

843

  

1 multi

2 partnerze, pokaż kolor swojego longera transferem

3 transfer na kiery

W

N

E

S

–

–

pas

2 1

pas

4

pas

pas

pas

      

1 słabe dwa

 

 

W

N

E

S

–

–

pas

2 1

pas

4 2

pas

4 3

pas

4

pas

pas

pas

      

 

 

Także ta końcówka powinna być często grana. Przeciwko 4 (S) W wyjdzie K, więc rozgrywający będzie mógł przebić na stole dwa trefle, a potem dwukrotnie podegrać piki (w niektórych sytuacjach konieczne stanie się jednak zagranie pika do króla). Weźmie wówczas osiem wziątek atutowych (sześć w ręce i dwie przebitki treflowe w dziadku), pika oraz A. Jeśli natomiast broniący zagrają dwa razy w piki, to rozgrywając musi wziąć drugą lewę K i zagrać na wyrobienie kar – przy pomocy ekspasu przeciwko królowi oraz przebiciu w ręce blotki karowej. Stosowną komunikację do stołu (ręki N) zapewnią mu atuty. Wreszcie po ataku kierowym będzie można albo wyrobić jak poprzednio kara i trafić piki, albo przebić w dziadku jednego trefla (po oddaniu im lewy treflowej przeciwnicy połączą bowiem powtórnie atu), zagrać na ekspas karowy i także trafić piki (to znaczy zagrać w tym kolorze blotkę z ręki do króla ręki N). Na zdecydowanej większości stołów końcówki kierowe będą realizowane.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 10 (NS);

– 7 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

Q62

7653

A43

A75

  

A1098753

A9

K108

J

K4

10842

J965

1092
   

J

KQJ

Q72

KQ8643

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

1

1

ktr.1

pas

2

2

2 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 kiery

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

2

2

2 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

Możliwe są też inne sekwencje, najczęściej skończy się jednakże na kontrakcie 3BA (N). Przeciwko tej grze E wyjdzie K i będzie kontynuował pikiem (albo wręcz W przejmie partnerowego K asem i powtórzy 10). Po każdej z takich obron N weźmie lewę na D (zrzucając ze stołu karo i – ewentualnie – kiera). W czterokartowej końcówce gracz W znajdzie się w przymusie wpustkowym – zachowa wówczas pika, A i K x – zostanie zatem wpuszczony na A i zmuszony do zagrania spod K. A gdyby przyszło mu do głowy wysinglowanie K, rozgrywający łatwo to rozczyta (będzie miał bowiem dokładnie rozliczone piki) i pociągnie A z góry. Tak czy owak, N skompletuje dziewięć wziątek.

Kontrakt 3BA (N) położyłby jedynie niezbyt realny atak karowy, podgrywający damę w dziadku. Kluczowa końcówka składałaby się wówczas z sześciu kart (w każdej z rąk) – po wpuszczeniu go na A W dopuściłby zatem swojego partnera K, a ten drugi raz podegrałby kara. Obrońcy wzięliby zatem kiera, dwa kara oraz dwa piki.

Natomiast po pierwszym wiście K na zmianę ataku na karowy będzie już za późno – rozgrywający doda bowiem ze stołu blotkę, zabije tę lewę asem w ręce i zagra w kiery, wyrabiając sobie dwie lewy w tym kolorze. Weźmie zatem sześć trefli, karo i dwa kiery, a broniący będą mogli jedynie odebrać A K, A i K.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 8 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (WE);

BA – 9 (S!).

 

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

Q10986

J72

95

1064

  

754

Q

J84

AKQ752

A32

K1083

AQ72

93
   

KJ

A9654

K1063

J8

  

Nasz System:

W

N

E

S

1

pas

1

pas

2

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

 

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

2

pas

2 1

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

1 pytanie

2 6+ , bez starszej czwórki, ręka bez singletona, alternatywnie można zalicytować 2BA (na zasadzie, że singlowa dama to tak jak dwie blotki)

 

 

 

 

Ten kontrakt zagra prawie cała sala. Przeciwko 3BA (E) S wyjdzie najprawdopodobniej blotką karo. Rozgrywający weźmie pierwszą lewę D w ręce, po czym wyjdzie stamtąd blotką kier albo blotką karo. Aby ograniczyć przeciwnika do zawsze mu należnych dziesięciu wziątek, broniący S będzie musiał wskoczyć A albo K i wyjść w pika. Inaczej rozgrywający weźmie lewę na W i zagra w kiery, albo zdobędzie wziątkę na D, po czym ściągnie sześć trefli, co postawi obrońcę S w sytuacji przymusowpustkowej.

Przeciwko 3BA (W) N wyjdzie w pika. Aby zdobyć dziesięć wziątek, rozgrywający będzie musiał zabić drugiego pika, a potem wyrobić sobie lewy karową (dodatkową) i kierową. Jeżeli zabije dopiero trzeciego pika, weźmie już tylko dziewięć lew.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

10

1042

KJ9765

Q84

  

A864

AJ98

10

10762

KQJ753

K7

32

AJ3
   

92

Q653

AQ84

K95

  

W

N

E

S

–

pas

1

ktr.1

2 BA2

3

4

pas

pas

      

1 tylko 11 PC, ale wywoławcza kontra jest z tą ręką jak najbardziej dopuszczalna

2 rzetelny bilans na 3 , ręka z singeltonem

 

 

 

 

 

 

Cóż, to kolejna w lipcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 standardowa końcówka. Przeciwko 4 (E) obrońca S wyjdzie najprawdopodobniej w atu (a może – tam, gdzie partner wskaże kara – A i blotką tego koloru). Rozgrywający odatutuje i – aby zdobyć jedenaście wziątek – będzie musiał zaimpasować u S D (i na A pozbyć się z ręki trefla). Niepowodzeniem – jeśli chodzi o perspektywę wzięcia jedenastu lew – zakończy się natomiast rozgrywka na eliminację i końcową wpustkę treflami (skuteczna, gdyby S posiadał całego mariasza trefl). Powiedzmy bowiem, że S zaatakowałby A i karem, a rozgrywający po przebiciu w dziadku ściągnąłby K oraz K i A, przebiłby w ręce kiera, wszedłby na stół A, przebiłby w ręce ostatniego kiera dziadka, po czym wyszedłby stamtąd blotką treflową – na szansę, iż S ma całego mariasza treflowego (a przedtem, że spadnie D x x). Zawodnika E spotkałaby jednak przykra niespodzianka – pierwszą lewę treflową wziąłby bowiem obrońca N na damę, po czym kontynuowałby treflem. I jego partner dostałby jeszcze wziątkę na K, więc kontrakt zostałby ograniczony do marnych dziesięciu lew. Do podobnej końcówki można by było doprowadzić po wiście atutowym – E wziąłby w ręce, zgrałby K oraz A, przebiłby w ręce trzecią rundę kierów i odszedłby karem. Powiedzmy, że lewę karową wziąłby obrońca S i kontynuowałby pikiem (albo karem). Rozgrywający utrzymałby się w dziadku, przebiłby w ręce czwartego kiera, wróciłby na stół przebitką kara (albo drugą rundą pików) i zagrałby stamtąd w trefla – do waleta w ręce. Obrońca S pobiłby go jednak K i wyszedłby 5, podgrywając stołową 10. I w tym wypadku broniący wzięliby zatem dwa trefle, a rozgrywający końcówkę pikową musiałby się zadowolić marnymi dziesięcioma wziątkami.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33