Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
1 |
|
K9765
AJ6
QJ
AJ2
|
|
43
K753
K109532
Q
|
![](Image1.gif)
|
Q10
Q42
A6
K108654
|
|
|
AJ82
1098
874
973
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 BA1 |
pas2 |
pas3 |
pas4 |
|
|
|
1 równy układ, bezatutowe wartości i słaby
kolor pikowy – wszystko to przemawia za otwarciem 1BA, a nie
1
2 w dzisiejszych czasach wejście 2 ma zazwyczaj
takie czy inne znaczenie konwencyjne, z taką ręką jak ta trzeba więc
pasować (istnieje jednak konwencja umożliwiająca wejście z tą
kartą do licytacji – kontra wskazująca rękę
jednokolorową, na – rzecz jasna – dowolnym kolorze)
3 mała siła, równy układ, nie ma więc
najmniejszych podstaw do zadania Staymana
4 jeżeli stosowany system to umożliwia,
należy – z tą kartą, na ostatniej ręce – podjąć walkę,
zgłaszając albo naturalne 2 , albo zapowiedź 2 o znaczeniu 4+ –5 /
(5+ –4 / ), czy wreszcie kontrę dwukolorową,
o znaczeniu 5+ / –4 / (w zależności od
możliwości systemowych)
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 BA1 |
pas2 |
pas3 |
2 4 |
2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 równy układ, bezatutowe wartości i słaby
kolor pikowy – wszystko to przemawia za otwarciem 1BA, a nie
1
2 w dzisiejszych czasach wejście 2 ma zazwyczaj
takie czy inne znaczenie konwencyjne, z taką ręką jak ta trzeba więc
pasować (istnieje jednak konwencja umożliwiająca wejście z tą
kartą do licytacji – kontra wskazująca rękę
jednokolorową, na – rzecz jasna – dowolnym kolorze)
3 mała siła, równy układ, nie ma więc
najmniejszych podstaw do zadania Staymana
4 naturalne
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 BA1 |
pas2 |
pas3 |
2 4 |
2 |
3 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
1 równy układ, bezatutowe wartości i słaby
kolor pikowy – wszystko to przemawia za otwarciem 1BA, a nie
1
2 w dzisiejszych czasach wejście 2 ma zazwyczaj
takie czy inne znaczenie konwencyjne, z taką ręką jak ta trzeba więc
pasować (istnieje jednak konwencja umożliwiająca wejście z tą
kartą do licytacji – kontra wskazująca rękę
jednokolorową, na – rzecz jasna – dowolnym kolorze)
3 mała siła, równy układ, nie ma więc
najmniejszych podstaw do zadania Staymana
4 naturalne
To tylko kilka możliwości, jak może się
potoczyć licytacja w tym rozdaniu. Jest to bowiem interesująca –
szczególnie w turnieju na maksy – batalia częściówkowa,
z której zwycięsko może wyjść zarówno strona NS
(1BA, 2 , a nawet 3 ), jak i WE (2–3 , 3 );
niektóre z tych gier zostaną nawet skontrowane. 1BA i 2
strony NS zostaną łatwo wygrane, kontrakty 3 i 3 (WE)
powinny już zakończyć się wpadką bez jednej. Te ostatnie dwie
gry – obronne wobec wychodzących przeciwnikom 2 – nie będą
jednak łatwe do skontrowania.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą,
8 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
2 |
|
102
KQJ54
J976
108
|
|
AKQ8743
9
A5
KQ9
|
![](Image1.gif)
|
J95
63
102
AJ7632
|
|
|
6
A10872
KQ843
54
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
2 1 |
ktr.2 |
2 3 |
3 |
pas |
4 BA4 |
pas |
5 5 |
pas |
6 6 |
pas |
pas |
pas |
1 dwukolorówka Wilkosza
2 kontra wywoławcza do hipotetycznych
pików otwierającego lub silna karta na dowolnym składzie
(kontra objaśniająca)
3 do koloru partnera (z punktu
widzenia N – S ma najprawdopodobniej piki i trefle)
4 pytanie o (same) asy
5 tu: jeden as
6 partnera nie powinno to dziwić – po
prostu W miał kontrę objaśniającą na pikach
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
2 1 |
ktr.2 |
4 3 |
pas4 |
pas |
4 BA5 |
pas |
5 6 |
pas |
6 |
pas |
pas |
pas |
1 dwukolorówka kiery i inny
2 kontra wywoławcza albo objaśniająca
3 mimo niekorzystnych założeń N – z pięcioma kierami –
śmiało może sobie pozwolić na taki skok
4 w tym wypadku gracza E nie stać
na pochwalenie się treflami na szczeblu pięciu
5 na pewno zapowiedź 4 nie oddałaby
ogromnego potencjału wygrywającego tej urodziwej karty, 5 byłoby
inwitem do nie wiadomo czego (teoretycznie – według klasycznej
licytacji naturalnej – do zatrzymania w kolorze
przeciwników, tu: kierach), W powinien więc chwycić byka za rogi i zapytać
o asy; i jeżeli partner wskaże jednego z nich –
zapowiedzieć szlemika
6 tu jeden as
Oczywiście, może zdarzyć się i tak, że
partner będzie posiadał A albo A, a i tak trzeba będzie
oddać lewę karową, ryzyko jest jednak na pewno warte podjęcia.
Przecież już A W x x w ręce E da wykładane 6 ,
a przy A x x x tamże powodzenie tej gry będzie wymagało
podziału trefli 3–3. Przeciwnicy wysoko zablokowali, nie da się
więc precyzyjnie zbilansować rąk WE i pewne decyzję muszą
być podejmowane na podstawie statystyki.
Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 980
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 12 (WE);
– 8 (NS);
– 9 (NS);
– 12 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
3 |
|
742
J9862
108
872
|
|
J3
1043
9742
AK53
|
![](Image1.gif)
|
KQ10865
Q5
KJ5
J4
|
|
|
A9
AK7
AQ63
Q1096
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
1 |
1 BA1 |
pas |
2 2 |
2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
1 alternatywnie można dać wywoławczą
kontrę, zapowiedź 1BA dobrze jednak określa typ i siłę
honorową ręki S i przez to pozwala na precyzyjne
zbilansowanie rozdania
2 transfer na kiery
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
1 |
ktr. |
pas |
2 |
2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
W ten czy inny sposób strona NS powinna stanąć
w częściówce kierowej – na szczeblu trzech, gracz E
będzie bowiem walczył do wysokości 2 . Zresztą kontrakt
2 (E) zostałby łatwo zrealizowany – rozgrywający oddałby
tylko asa atu, dwa kiery i dwa kara, a ósmą
wziątkę wyrobiłby sobie na 9 na stole (zagrywając z ręki K,
a potem W – od N spada bowiem 10 x). Grę 2
(E) położyłby natomiast pierwszy wist karowy i przebitka w
ty kolorze.
Przeciwko 3 (S) gracz W
zaatakuje najprawdopodobniej A, K i treflem, którego jego
partner przebije. Potem rozgrywający odda jeszcze lewę pikową i zrobi swoje.
Zresztą także pierwszy atak pikowy – w kolor licytowany przez partnera wistującego,
ograniczyłby rozgrywającego do dziewięciu wziątek.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9
lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS);
– 8 (E!);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
4 |
|
J8
J105
AQ8
AQJ97
|
|
AK1093
973
J
K543
|
![](Image1.gif)
|
Q652
A4
107654
82
|
|
|
74
KQ862
K932
106
|
|
W |
N |
E |
S |
pas1 |
1 BA |
pas |
2 2 |
pas |
2 |
pas |
2 BA3 |
pas |
3 4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 karta odrobinę za słaba na pierwszoręczne,
popartyjne otwarcie, niektórzy jej posiadacze otwarcie (1 ) jednak na pewno
dadzą
2 transfer na kiery
3 inwit, 3 forsowałyby do końcówki
4 minimum otwarcia, więc N zaproszenia partnera nie
przyjmuje, przenosi jednak na bezpieczniejszą grę w kiery
W |
N |
E |
S |
1 |
ktr. |
1 BA1 |
2 2 |
2 |
pas |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
1 bilansowe podniesienie do 2 , ostatnio
jednak coraz częściej używana jest w tej roli zapowiedź
2
2 karta graniczna pomiędzy 2 a 3
– gdyby jednak zawierała bocznego singletona, należałoby z nią
bezwarunkowo zgłosić 3
Ze wspomnianych wyżej powodów niektóre pary NS
dojdą w tym rozdaniu do końcówki w kiery. Przeciwko grze
kierowej W wyjdzie A, a gdy zobaczy w dziadku potężne
trefle, to ze swoim K leżącym pod impasem może następnie
wystraszyć się i ściągnąć też K (aby nie stracić tej
lewy). A dopiero po zgraniu dwóch figur pikowych W wyjdzie
w singla karowego. Jego partner dostanie się później do ręki A i pośle
do przebitki karo, rozgrywający i tak zdobędzie jednak
dziewięć wziątek i kontrakt 3 zrealizuje. Aby położyć 3
(S) pierwszy broniący musi wyjść w karo w drugiej lewie
(albo wręcz w pierwszej), przed odegraniem drugiego pika. Jego
partner zabije wówczas asem pierwszą rundę kierów i wyjdzie
10, wskazując dojście pikowe – na damę. Po dokonaniu
pierwszej przebitki W wyjdzie więc blotką pikową – spod
króla, aby dopuścić partnera do ręki na D. A potem
nastąpi druga przebitka karowa i kontrakt 3
zostanie położony bez jednej, a 4 – bez dwóch.
Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew
albo 3 (NS), 9 lew albo 3 (NS), 9
lew; 110 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
5 |
|
QJ65
QJ874
Q4
94
|
|
10
A105
J5
K1087653
|
![](Image1.gif)
|
K984
K2
A62
AQJ2
|
|
|
A732
963
K109873
==
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 BA1 |
pas2 |
2 3 |
pas |
2 BA4 |
pas |
3 5 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 piękne 17 PC, ręka ta jest więc
na otwarcie 1BA w zasadzie za silna, należy zatem
rozpocząć z nią od 1
2 można się zdecydować z tą ręką
jakieś konwencyjne wejście dwukolorowe, w niekorzystnych założeniach
byłoby to jednak krok wielce ryzykowny
3 jednoznaczny transfer na trefle
4 nadwyżkowe przyjęcie transferu
partnera
5 krótkość pikowa
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 BA1 |
pas2 |
2 3 |
pas |
3 4 |
pas |
3 5 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 piękne 17 PC, ręka ta jest więc
na otwarcie 1BA
w zasadzie za silna, należy zatem
rozpocząć
z nią od 1
2 można się zdecydować z tą ręką
jakieś konwencyjne wejście dwukolorowe, w niekorzystnych założeniach
byłoby to jednak krok wielce ryzykowny
3 transfer na trefle albo inwit do końcówki bezatutowej
– w składzie zrównoważonym bez starszych czwórek
4 góra otwarcia
5 krótkość w pikach
albo (oba systemy):
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
1 |
3 1 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 6+ , 9–11 PC, inwit do 3BA
Wszystkie drogi prowadzą w tym rozdaniu do kontraktu
3BA (E), będzie to zatem gra absolutnie standardowa.
Gracz S zaatakuje 10 i rozgrywający będzie musiał
szybko odciągnąć swoje dziesięć lew: A, siedem trefli i dwa kiery.
W protokołach będą zatem dominować zapisy 430 dla WE.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10
lew; 430 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 7 (NS);
– 8 (N!);
– 7 (NS);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
6 |
|
AK10
10432
Q6
9643
|
|
6
Q987
10874
KQ102
|
![](Image1.gif)
|
Q9872
KJ
AJ53
85
|
|
|
J543
A65
K92
AJ7
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas1 |
1 |
pas |
1 |
1 |
1 BA |
pas |
pas |
pas |
|
1 brzydkie 11 PC – raczej nienadające się
na pierwszoręczne otwarcie
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 1 |
pas |
1 BA2 |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 niektórzy gracze E na otwarcie
się jednak zdecydują
2 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym
Języku nieforsujące
Strona NS ma w tym rozdaniu przewagę
siły (22 PC : 18 PC), to przeciwnicy powinni w nim jednak
zrealizować grę 1BA (mają bowiem do wzięcia trzy lewy
karowe, dwie treflowe oraz dwie kierowe; a do oddania na przykład
dwa piki, dwa kiery, karo i trefla). Na WE
wychodzi także kontrakt 2 , a do pozbawienia wówczas
rozgrywającego dziewiątej wziątki prowadzą jedynie dwa pikowe
skróty ręki W (zagrania te muszą być rzecz jasna dokonane
ze strony S). Pozwoli to na wypromowanie broniącym
drugiej wziątki atutowej – na 9 w ręce S. A ponadto
wezmą oni trzy asy oraz lewę na K.
Minimaks teoretyczny: 1 BA (WE), 7
lew albo 2 (WE), 8 lew; 90 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
7 |
|
AQ10932
107
K1052
J
|
|
74
K654
864
K987
|
![](Image1.gif)
|
KJ
Q83
QJ973
1052
|
|
|
865
AJ92
A
AQ643
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
3 1 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
1 inwit
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
pas |
2 4 |
pas |
4 5 |
pas |
pas |
pas |
|
1 5+ , 15+ PC
2 sztuczny forsing do dogranej (10+
PC)
3 naturalne, cztery kiery
4 naturalne, 5+
5 trzykartowy fit pikowy, brak specjalnych
nadwyżek
To również powinien być kontrakt zapowiedziany
przez prawie wszystkie pary NS uczestniczące w majowym
turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007.
Przeciwko tej grze E wyjdzie najprawdopodobniej D i rozgrywający
łatwo weźmie jedenaście lew, a odda tylko K oraz kiera.
Jedno lub nawet dwa kara zostaną przebite w dziadku,
ewentualnie gracz N zaimpasuje dwukrotnie kiery i wyrobi sobie
dodatkową wziątkę w tym kolorze. W pierwszej rundzie pików zostanie
wykonany impas damą, a w następnej ściągnięty z góry as.
Takie jest bowiem optymalne rozwiązanie tak skonfigurowanego koloru,
aby oddać w nim tylko jedną lewę.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 7 (NS);
– 9 (N!);
– 11 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
8 |
|
1098743
4
QJ
AQ75
|
|
K
A52
K7654
K1092
|
![](Image1.gif)
|
Q52
KQJ1093
1098
6
|
|
|
AJ6
876
A32
J843
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
1 |
1 |
ktr.1 |
1 BA2 |
2 |
2 |
3 3 |
pas |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 kontra negatywna
2 bilansowe podniesienie do 2
3 nieforsujące
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
1 |
1 |
2 1 |
2 |
3 |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 nieforsujące
albo:
W |
N |
E |
S |
1 |
1 |
2 1 |
2 |
3 |
3 |
4 2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 nieforsujące
2 jako obrona trzech pików
Kolejna interesująca batalia częściówkowa.
Na WE wychodzą bezproblemowo 3 (do oddania pik,
dwa kara i trefl), a na NS – 3 (do oddania po
jednej lewie w każdym z kolorów). Ze względu na to, że
piki są od kierów starsze, strona NS zawsze powinna przelicytować
3 swoich przeciwników trzema pikami. Z kolei –
jeżeli po 3 (N) – gracz E, z sześcioma sekwensowymi kierami i układową
ręką – zapowie obronne 4 , to gry tej nie będzie miał nawet kto
skontrować. I zamiast 140 punktów WE oddadzą ich tylko
50...
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
9 lew albo 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 9 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
9 |
|
J76532
5
K1043
102
|
|
10
Q82
QJ98
87654
|
![](Image1.gif)
|
AKQ
1063
652
AQJ9
|
|
|
984
AKJ974
A7
K3
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 BA |
2 1 |
pas |
pas |
pas |
|
1 jeżeli stosowany system dopuszcza taką
ewentualność, tzn. gdy nie jest to na przykład wskazanie ręki dwukolorowej
(kierów z młodszym)
Druga droga, jak otwiera się tu przed
zawodnikiem S, to pas po 1BA (E), z nadzieją,
że sam będzie w stanie położyć popartyjnego przeciwnika. I rzeczywiście,
broniący wezmą wówczas K, pięć kierów i A, gra zostanie
zatem położona bez jednej, za 100. Natomiast grając w
kiery, S łatwo weźmie osiem lew, za 110 (odda tylko
trzy piki, A i lewę atutową). Jeszcze lepiej, bo za 140
(dziewięć lew) grałoby się stronie NS w piki (do oddania trzy
lewy atutowe i A), trudno jej jednak będzie znaleźć się w
takim kontrakcie. Chyba że S spasuje, a jego partner
zapowie na ostatniej ręce 2 (!). Wprawdzie N ma tylko
cztery miltony, ale posiada też superofensywny układ 6–4 i znajduje
się w założeniach korzystnych. Poza tym gracz ten będzie w
takiej sytuacji wiedział, że partner musiał przepasować na drugiej
ręce dużą kartę, jego zapowiedź 2 – z bilansu stołu! –
można więc (przynajmniej w aktualnych założeniach) uznać za w
pełni uzasadnioną.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew, 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 6 (WE);
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 9 (NS);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
10 |
|
Q4
732
10653
9654
|
|
K10632
98
842
A32
|
![](Image1.gif)
|
A985
AKQ
AK97
K8
|
|
|
J7
J10654
QJ
QJ107
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 BA |
pas |
3 1 |
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
pas |
4 BA4 |
pas |
5 5 |
pas |
6 6 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 przede wszystkim pytanie o trzy/cztery piki,
mogą wszakże kryć się za tą zapowiedzią także naturalne
trefle
2 cuebid, czterokartowy fit pikowy, nadwyżka honorowa czyli 21+
PC (w klasycznym Naszym Systemie było to wskazanie dużej ręki w
układzie 4–2–2–5)
3 brak cuebidów w kolorach czerwonych
4 Blackwood na pikach, partner
wskazał pięć pików (najczęściej) albo układ pikowo-treflowy
5 dwie wartości bez damy atu
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
4 4 |
pas |
4 BA5 |
pas |
5 6 |
pas |
6 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 odwrotka
2 7–10 PC, pięć pików
3 zachęta szlemikowa
4 cuebid
5 Blackwood
6 dwie wartości bez damy atu
W obu powyższych sekwencjach E dowie się o
braku damy atu, poprzestanie więc na szlemiku. A ten zostanie
łatwo zrealizowany z nadróbką, piki dzielą się bowiem
2–2 z podzielonymi honorami. W tym szlemiku powinna się
znaleźć zdecydowana większość par WE uczestniczących w
majowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007.
A niektóre pokuszą się nawet zapewne o zapowiedzenie wielkiego
szlema...
Minimaks teoretyczny: 7 (WE),
13 lew; 2210 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 12 (WE);
– 9 (WE);
– 13 (WE);
BA – 12 (WE).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
11 |
|
AK5
AJ107
QJ842
8
|
|
432
K9862
97
K75
|
![](Image1.gif)
|
98
Q43
K105
J10643
|
|
|
QJ1076
5
A63
AQ92
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
3 1 |
pas |
3 BA2 |
pas |
4 3 |
pas |
4 BA4 |
pas |
5 5 |
pas |
5 BA6 |
pas |
6 7 |
pas |
6 8 |
pas |
pas |
pas |
|
1 co najmniej quasi-naturalne (stoper do bez atu)
2 zatrzymanie w czwartym kolorze – treflach
3 dokończenie zachęty deskryptywnej
(sekwencji opisowej,) czyli wskazanie ręki w
(modelowym) układzie 3–4–5–1, w sile 15–17 PC
4 Blackwood – po ujawnieniu przez partnera fitu
pikowego wartość ręki S bardzo wzrosła, a A x
x – w podstawowym kolorze e-N-a – jest po prostu
bezcenny
5 tu: trzy wartości
6 pytanie o boczne króle (S bada możliwości wielkiego
szlema)
7 brak króla; gdyby N odpowiedział
6 , wskazując jednego króla, musiałby on znajdować się w karach,
a wówczas S zainwitowałby wielkiego szlema w piki odzywką
6 (a partner powinien przyjąć ten inwit z D, czyli taką
kartą: A K x A x x x K D x x x x)
Ten szlemik jest dużo trudniejszy od poprzedniego,
ale inteligentna licytacja, na przykład zastosowanie przez zawodnika N
opisanej wyżej zachęty deskryptywnej (sekwencji opisowej), powinna do niego
doprowadzić. Co więcej, po takim początku S będzie nawet miał
szansę, aby zainwitować wielkiego szlema. Rozgrywka 6 również
nie będzie trudna, w zależności od poczynać obrony S
wyrobi sobie kara (i przebije na stole trefla) albo
zaimpasuje K i będzie kontynuował na obustronne przebitki (a od
W spadnie pierwotnie trzeci K).
Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 980
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 12 (NS);
– 8 (NS);
– 12 (NS);
BA – 11 (N!).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
12 |
|
1052
KQ62
987
1074
|
|
K873
J9
AK43
A83
|
![](Image1.gif)
|
AQ9
1053
QJ62
J96
|
|
|
J64
A874
105
KQ52
|
|
W |
N |
E |
S |
1 BA |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
Standardowa licytacja, standardowy kontrakt.
Przeciwko 3BA (W) gracz N wyjdzie
najprawdopodobniej w kiery i broniący ściągną cztery lewy w tym
kolorze. Wszystkie pozostałe – cztery kara, cztery piki i A –
będą już jednak należały do rozgrywającego. To najbardziej
banalne z dotychczasowych rozdań majowego turnieju tegorocznych Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9
lew; 400 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
13 |
|
A109
93
AK103
K1043
|
|
Q7654
KQ64
52
72
|
![](Image1.gif)
|
KJ2
A872
986
J95
|
|
|
83
J105
QJ74
AQ86
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 BA1 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
1 te solidne 14 miltonów, podparte trzema dziesiątkami i dwiema dziewiątkami w
pełni upoważniają do otwarcia 1BA ze strefy
15–17 PC; jedynym bezatutowym mankamentem tej ręki jest pusty
dubel w kierach, z drugiej strony – niektórzy teoretycy zalecają,
aby do bilansu bezatutowego każdą dziesiątkę liczyć za pół
miltona
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 1 |
pas |
1 BA |
pas |
pas |
pas |
|
1 dla graczy superortodoksyjnych
Ci ostatni w tym rozdaniu bardzo dobrej końcówki bezatutowej
więc nie osiągną. 3BA (NS) zostanie wygrane zawsze, jeżeli tylko
broniący nie ściągną (nie będą w stanie ściągnąć) więcej niż
czterech kierów.
Teoretycznie rzecz biorąc, strona WE
może obronić popartyjną końcówkę przeciwników czterema pikami –
bez dwóch, z kontrą za 500, nie sądzę jednak, aby
obrona ta została znaleziona przy choćby jednym
stole.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
8 lew; 500 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
– 8 (WE);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
14 |
|
K52
J105
1092
K1085
|
|
AJ83
Q763
54
J72
|
![](Image1.gif)
|
74
A842
K73
A963
|
|
|
Q1096
K9
AQJ86
Q4
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas1 |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało
na pierwszoręczne otwarcie
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas1 |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
pas |
2 2 |
pas |
2 |
pas |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało
na pierwszoręczne otwarcie
2 wskazanie kolorów starszych – przed partią
krok jak najbardziej uzasadniony (przynajmniej w turnieju na maksy)
Ożywienie licytacji przez gracza W
może przynieść jego stronie wiele punktów. I to raczej nie
dlatego, iż E będzie później rozgrywał 2 i wpadnie
tylko bez jednej, za 50 (do oddania pik, kier, dwa kara i dwa trefle),
ile dlatego, że pogorszy to przeciwnikom kontrakt – z 1BA na 3 .
A grając w bez atu, NS byliby w stanie wziąć osiem
lew, za 120, przynajmniej wówczas, gdyby zawodnik S trafił
rozgrywkę. Po pierwszym wiście w kiera, zabitym przez E
asem, rozgrywający zrobiłby najlepiej, gdyby wyrzucił K (!). Potem
dostałby się więc na stół drugą albo trzecią rundą kierów
i wykonałby impas karowy. Następnie zagrałby z ręki D,
a w końcu wyrobiłby sobie ósmą wziątkę w pikach. Zaś po
utrzymaniu się w drugiej lewie w ręce K S najprawdopodobniej
wszedłby na stół K i zaimpasowałby kara, potem więc E
zabiłby asem pierwszą rundę trefli i obrońcy ściągnęliby
jeszcze dwa kiery oraz dwa piki. W ten sposób rozgrywający
zdobyłby tylko siedem wziątek.
Natomiast kontrakt karowy zawsze może zostać
ograniczony do lew dziewięciu, co da stornie NS zapis
110. Na przykład po zabiciu pierwszej lewy A E odwróci w
pika i rozgrywający będzie musiał oddać albo przebitkę,
albo drugą lewę honorową w tym kolorze.
Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS), 8
lew; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
15 |
|
KQJ1076
J103
Q42
Q
|
|
943
K92
8753
A107
|
![](Image1.gif)
|
5
AQ8
AJ10
J98642
|
|
|
A82
7654
K96
K53
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
2 1 |
2 2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
1 słabe trefle, ale solidne wartości w
kolorach czerwonych i dobry układ
2 10 PC ale układ 4333, ręka S
nie jest więc warta nic ponad podniesienie do 2
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
2 1 |
2 2 |
3 |
3 3 (?) |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 słabe trefle, ale solidne wartości w
kolorach czerwonych i dobry układ
2 10 PC ale układ 4333, ręka S
nie jest więc warta nic ponad podniesienie do 2
3 ze względu na niekorzystne założenia i beznadziejne
wartości w kolorach bocznych N powinien – rzecz jasna –
powstrzymać pokusę przepchnięcia się w 3
3 strony WE zostaną łatwo zrealizowane, i to
z nadróbką, rozgrywający odda bowiem tylko pika, karo
(dwukrotnie impasując ten kolor) oraz lewę atutową (i to
niezależnie od tego, czy zagra trefle z góry, czy też
wykona w tym kolorze podwójny impas; to ostatnie zagranie jest
wskazane przez brydżową teorię/statystykę). Natomiast grając w
piki, N dostanie na pewno wist treflowy i weźmie osiem
lew (czyli grając 3 , wybroni się bez jednej; jeśli zatem
nie został skontrowany, obroni opłacalnie treflową częściówkę
przeciwników). Na K wyleci bowiem z ręki N
jedno karo (kier) i rozgrywający odda tylko trefla, karo oraz trzy
kiery. Aby ograniczyć rozgrywającego kontrakt pikowy do siedmiu
wziątek, obrońca E musiałby wcześnie zagrać w kiery (co
jest jednak absolutnie nierealne) – aby partner dostał się do ręki na K
i podegrał kara. W toku dalszej gry W zabiłby pierwszą
rundę trefli asem i powtórzyłby karem – broniący
dostaliby wówczas trzy lewy kierowe, dwie karowe i treflową,
czyli ewentualny kontrakt 3 (N) położyliby bez dwóch,
za 200. A to nawet bez kontry zapewniłoby im zupełnie
przyzwoitą notę turniejową.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
16 |
|
1085
A87
A642
KQ3
|
|
AK62
54
J97
J1082
|
![](Image1.gif)
|
Q974
K1093
Q53
96
|
|
|
J3
QJ62
K108
A754
|
|
W |
N |
E |
S |
pas |
1 |
pas |
2 BA1 |
pas |
3 BA2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 inwit
2 porządne 13 PC, trzeba więc raczej
zaproszenie partnera przyjąć
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
1 |
pas |
1 BA1 |
pas |
pas |
pas |
|
1 niektórzy posiadacze tej karty uznają inwit
za wątpliwy i poprzestaną na zapowiedzeniu 1BA
Większość par NS znajdzie się w kontrakcie
firmowym i przegra go, obrońcy wcześniej czy później ściągną
bowiem cztery piki, dostaną też wziątkę na K. Zresztą gdyby
nawet przeciwnicy w piki nie wyszli, rozgrywający nie dysponowałby
dziewięcioma lewami. Ani nawet ośmioma, musiałby więc
wyrabiać kiery...
W protokołach rozdania najpopularniejszym
zapisem będzie zatem 50 dla WE – za wpadkę strony NS
bez jednej na kontrakt 3BA.
Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS), 8
lew; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (WE);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
17 |
|
A1064
J10
1062
K754
|
|
8753
K9852
74
J6
|
![](Image1.gif)
|
Q2
7643
AJ8
AQ83
|
|
|
KJ9
AQ
KQ953
1092
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
1 BA1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 |
pas |
2 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 naturalne, 15–18 PC, otwarcie 1 nie jest
w Polsce naturalne, S może więc pozwolić sobie na zgłoszenie
zapowiedzi 1BA bez zatrzymania treflowego
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
pas |
pas |
|
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
W rozdaniu tym przy grze utrzyma się prawie
zawsze strona NS. Nie w tym dziwnego, posiada ona bowiem
wyraźną przewagę siły nad przeciwnikami (23 PC : 17 PC).
Teoretycznie już jednak 1BA (S) może zostać położone,
ale wyłącznie po ataku ttW i odwrocie ze strony gracza E
w kiery. Obrońcy wezmą wówczas dwie lewy treflowe, cztery kierowe
oraz A. Jeżeli jednak przeciwko 1BA (S)
zawodnik W odda dosyć naturalny wist w kiera (czy
nawet w pika), rozgrywający weźmie aż dziewięć lew, wyrobi sobie
bowiem kara, wykonując w pierwszej rundzie tego koloru impas przeciwko
waletowi. Zdobędzie zatem: po ataku kierowym – dwa kiery, trzy
piki i cztery kara, a po pikowym – cztery piki, kiera i cztery
kara. Nie będzie to specjalnie trudne, S będzie bowiem wiedział
(szczególnie po ataku kierowym, ujawniającym u W króla w
tym kolorze), że wszystkie istotne figury znajdują się w ręce
zawodnika E.
Podobnie w wypadku kontraktu karowego – pierwszy
wist W i odwrót ze strony E w kiera na pewno
ograniczą rozgrywającego do ośmiu wziątek, po innym ataku będzie
on już jednak w stanie skompletować lew dziewięć. Odda bowiem wówczas
tylko dwa trefle, kiera i karo (a przynajmniej będzie
miał szansę na oddanie tylko takich czterech lew).
Najwyższy kontrakt w tym rozdaniu będzie mogła wygrać
strona WE – są nim 3 . Rozgrywający ma wówczas
do oddania tylko dwa piki, kiera i karo –
wystarczy, że zagra atu do króla oraz że wykona impas
przeciwko K. A wszystko to wynika z faktu, że
lokalizacja honorów jest tu korzystna dla wyraźnie słabszej
honorowo strony WE.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 7 (NS);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
18 |
|
A98
AQJ64
Q104
73
|
|
Q532
1032
AK987
9
|
![](Image1.gif)
|
KJ64
K95
J53
AJ6
|
|
|
107
87
62
KQ108542
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas1 |
2 |
pas |
pas2 |
pas |
|
|
1 niektórzy gracze N wejdą do licytacji 2 ,
będzie to jednak krok dosyć ryzykowny
2 w turnieju na maksy można sobie
darować jakikolwiek inwit
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
2 |
2 |
3 |
3 1 |
pas |
pas |
pas |
1 w turnieju na maksy można sobie
darować jakikolwiek inwit
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
3 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
2 |
2 |
3 |
3 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
W rozdaniu tym na większości stołów
pary WE powinny utrzymać się w wysokich częściówkach
pikowych. I to zarówno tam, gdzie będą licytować same, jak i tam,
gdzie do licytacji włączy się strona przeciwna.
Przeciwko tym grom zawodnicy N będą atakować
w trefle. Rozgrywający zabije na stole A i zagra w
atu, N dostanie się zatem do ręki na A i będzie
kontynuował A i D. W toku dalszej gry obrońca ten
będzie więc jeszcze musiał dostać dwie wziątki: na D i na W.
I rozgrywający kontrakt pikowy weźmie dziewięć lew.
Najwyższą grą możliwą do zrealizowania przez stronę
NS są natomiast 2 . Gdy jednak S znajdzie się w opłacalnej
obronie trzema treflami, W przelicytuje ją bez wątpienia trzema pikami.
Te pary WE, które znajdą się w pikowej końcówce,
będą musiały zaznać goryczy porażki bez jednej (chyba że
N nie otworzy na czas kierów, co jest jednak bardzo mało
realne).
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
19 |
|
AQ82
96
J1094
984
|
|
5
AK872
A652
J105
|
![](Image1.gif)
|
KJ73
Q54
8
AQ732
|
|
|
10964
J103
KQ73
K6
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
3 1 |
pas |
3 2 |
pas |
4 3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 forsujące uzgodnienie kierów (choć w
klasycznym Naszym Systemie była to sekwencja tylko
inwitująca), alternatywą jest skok na 4 , karta E
– jako forsing do dogranej – jest bowiem minimalna
2 krótkość, modelowy układ ręki W:
1–5–4–3
3 informacja o krótkości pikowej w
ręce partnera jeszcze bardziej osłabiła kartę E
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
2 BA1 |
pas |
3 2 |
pas |
4 3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 gdy 3 jest nieforsujące, można przejść
przez forsujące 2BA (chociaż i tu alternatywą jest
bezpośredni skok na 4 )
2 opis ręki W: 1–5–4–3
3 informacja o krótkości pikowej w
ręce partnera jeszcze bardziej osłabiła kartę E
Kolejny kontrakt standard. Do oddania są
tylko dwie lewy: na A i K, w praktyce S
dostanie jednak na wielu stołach szansę wykonania efektownego
zagrania psychologicznego, jeżeli przeciwko 4 (W) N
zaatakuje W (kara to jednak drugi kolor rozgrywającego, więc
alternatywnie N może zawistować w atu). Rozgrywający zabije
A w ręce, po czym – aby zachować kontrolę nad karami –
może wyjść z ręki W na impas (a przedtem ściągnąć
na przykład A). Gracz S powinien W przepuścić!
(będzie wiedział z licytacji i zrzutki partnera,
że rozgrywający ma w ręce trzy trefle). Jeżeli następnie
rozgrywający do końca wyatutuje i powtórzy impas
treflowy, S zabije K i obrońcy ściągną ponadto trzy
kara i A, gra zostanie zatem położona bez dwóch.
Natomiast w wypadku, gdy gracz W nie ściągnie do końca kierów,
tylko od razu powtórzy impas treflowy, S weźmie lewę na K,
dopuści partnera na A i trefla przebije.
W ten sposób rozgrywający zostanie ograniczony do dziesięciu wziątek,
co w turnieju na maksy także nie będzie faktem pozbawionym
znaczenia.
Alternatywnie – po utrzymaniu się w pierwszej
lewie w ręce A rozgrywający może wyjść w pika. N wskoczy
wówczas A i zagra w atu. Najprawdopodobniej W
utrzyma się wówczas w ręce i zagra W na impas
(nadal nie będzie bowiem mógł sobie pozwolić na pełne
wyatutowanie, gdyż straciłby w ten sposób kontrolę nad karami). Jeżeli S
nie zabije pierwszej lewy treflowej królem, dojdzie do takiej
samej sytuacji co opisana wyżej.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 7 (WE);
– 11 (WE);
– 7 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
20 |
|
972
KJ
9863
Q975
|
|
K1053
62
AJ1052
J4
|
![](Image1.gif)
|
AQJ8
AQ10954
Q
K3
|
|
|
64
873
K74
A10862
|
|
W |
N |
E |
S |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
Kolejna oczywista końcówka – tym
razem w piki, niektórzy gracze E zapowiedzą ją nawet od razu w
drugim okrążeniu. Rozkłady są dla strony WE bardzo
korzystne – atuty dzielą się 3–2, a N posiada K
W sec – pod impasem. Nie będzie więc żadnych trudności ze
zrobieniem (raczej nielicytowanego) szlemika (pięć lew pikowych,
sześć kierowych i A), do oddania pozostanie tylko
A. Jeśli już o grę na szczeblu sześciu chodzi, to na linii WE
może też zrealizować szlemika w bez atu – wystarczy
ponadto (co zostało już wymienione wyżej) zaimpasować K...
Minimaks teoretyczny: 6 BA (WE), 12
lew; 1440 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 11 (WE);
– 12 (WE);
– 12 (WE);
BA – 12 (WE).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
21 |
|
AJ54
Q94
A764
97
|
|
Q10987
A1085
Q
AQ10
|
![](Image1.gif)
|
63
73
J982
K6542
|
|
|
K2
KJ62
K1053
J83
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas1 |
pas |
pas |
1 |
pas |
pas |
ktr.2 |
pas |
1 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 trochę za mało na otwarcie
2 kontra wznawiająca
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
1 |
1 |
1 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
Jak widać, wszystkie drogi prowadzą tu do kontraktu
1BA (N), tylko te pary NS, które otwierają 1 z czwórki (i gracz N
zdecyduje się, by ze swoją graniczną kartą dać pierwszoręczne
otwarcie), znajdą się w wyraźnie lepszej częściówce karowej. Grając
w bez atu, N powinien bowiem oddać A oraz pięć
lew treflowych. Nawet jeśli przeciwko tej grze padnie wist pikowy
(w kolor licytowany przez partnera wychodzącego), to
rozgrywający będzie musiał zagrać w kiery. A wówczas E,
dokładając lawintalową 3, łatwo namówi swojego partnera do odwrotu
treflowego ( A, D i 10).
Natomiast grając w kara, S odda tylko
dwa trefle, a ponadto A i lewę atutową. Pod
warunkiem rzecz jasna, że rozwiąże prawidłowo (i skutecznie)
kolor atutowy, tzn. ściągnie A z góry i po spadnięciu
od W damy wykona w następnej rundzie koloru impas dziesiątką
na stole (zgodnie z zasadą ograniczonego wyboru, głoszącą,
że z konfiguracji D W sec W mógł wyrzucić damę
albo waleta; natomiast posiadając singlową D, nie miał wyboru, gdyż
musiał dołożyć właśnie tę kartę).
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
22 |
|
854
AKQ52
9
8763
|
|
Q107
43
AK762
J42
|
![](Image1.gif)
|
K92
6
Q1053
KQ1095
|
|
|
AJ63
J10987
J84
A
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
1 1 |
pas |
4 2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 tylko 11 PC, ale ze względu na układ
5–4 w kolorach starszych otwarcie jak najbardziej dopuszczalne
2 w Naszym Systemie być może pewne
niedolicytowanie, nie widać jednak nic lepszego
Jak widać, w dzisiejszym turnieju dominują raczej
rozkłady banalne, owocujące standardowymi kontraktami. W tym
rozdaniu zdecydowana większość par NS zagra końcówkę
w kiery i zrealizuje ją bez nadróbek. Trzeba bowiem będzie
oddać na wstępie A, a potem dwie lewy pikowe.
Strona WE mogłaby tu spróbować obrony pięcioma karami (np.
gdy W – po otwarciu
e-S-a – wszedł 2 , to po 4 e-N-a jego
partner mógłby zgłosić atakująco-obronne 5 ). Co ciekawe, byłoby
to działanie w pełni opłacalne (bez jednej, z kontrą
za 200), chyba że broniący zmontowaliby przebitkę treflową
(wówczas rozgrywający wpadłby bez dwóch, z kontrą za 500).
Przeciwko 5 (W) N wyszedłby jednak na pewno A,
tracąc jedyną łączność z partnerem (dzięki której mógłby
się potem dostać do ręki i posłać do przebitki trefla).
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 9 (WE);
– 10 (NS);
– 8 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
23 |
|
K96
Q743
AJ832
5
|
|
432
K1098
10964
98
|
![](Image1.gif)
|
10875
6
KQ7
KJ1073
|
|
|
AQJ
AJ52
5
AQ642
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
4 |
pas |
4 1 |
pas |
5 2 |
pas |
5 3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 cuebid, N ma zbyt ładną kartę,
aby zgłosić negatywne 4
2 cuebid
3 teraz jednak N nie pokazuje A,
aby wyhamować partnera; przecież już jego 4 w poprzednim okrążeniu
były zapowiedzią graniczną
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
1 odwrotka
2 7–10 PC, cztery kiery
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
4 3 |
pas |
4 4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 odwrotka
2 11+ PC, cztery kiery (ładne
dziesięć miltonów, można więc zgłosić taką własnie
zapowiedź)
3 splinter
4 teraz już N, który w poprzednim
okrążeniu nieco zawyżył ocenę karty, musi zareagować
negatywnie
Niektóre pary NS niewątpliwie znajdą się
jednak w tym rozdaniu w szlemiku. Nie jest to kontrakt prawidłowy, i to
nie tylko dlatego, że atuty dzielą się akurat 4–1. Nawet przy ich
rozkładzie 3–2 rozgrywający musiałby wyrobić sobie przebitkami trefle
bądź kara (albo zaimpasować K). Teraz najlepszą drogą
do wzięcia jedenastu lew jest gra na obustronne
przebitki – po uprzednim ściągnięciu trzech lew pikowych i ewentualnym
zaimpasowaniu K (to ostatnie nie jest jednak dla zdobycia jedenastu
wziątek absolutnie konieczne). Tak grając, odda się tylko dwie
lewy atutowe.
Oprócz licznych sześćsetpięćdziesiątek dla NS
w protokołach będą jednak figurowały zarówno sześćsetdwudziestki,
jak i setki, a nawet dwusetki na przeciwną linię
– za przegrane przez pary NS szlemiki, a nawet
kontrakty 5 .
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
– 9 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
24 |
|
AQ74
A9862
A53
6
|
|
1092
QJ54
107
9873
|
![](Image1.gif)
|
3
103
J964
AKQJ52
|
|
|
KJ865
K7
KQ82
104
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
pas |
1 |
2 |
2 1 |
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
pas |
4 4 |
pas |
4 BA5 |
pas |
5 6 |
pas |
6 |
pas |
pas |
pas |
|
1 forsujące
2 splinter, krótkość treflowa,
szlemikowe uzgodnienie trefli
3, 4 cuebidy
5 Blackwood
6 dwie wartości plus D
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
pas |
1 |
2 |
ktr.1 |
pas |
3 |
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
pas |
4 BA4 |
pas |
5 5 |
pas |
6 |
pas |
pas |
pas |
|
1 w pierwszym czytaniu kontra negatywna
2, 3 cuebidy na pikach, ten drugi przyrzeka też
zatrzymanie w pominiętych przez partnera treflach
4 Blackwood
5 dwie wartości plus D
Piękny szlemik w piki – nieco podlimitowy, jeśli chodzi o
siłę honorową, ale na pełnym wyłączeniu treflowym. Rozgrywka nie
będzie przedstawiała specjalnych problemów – S wyrobi sobie
dwoma przebitkami w ręce fortę kierową, weźmie zatem sześć
lew atutowych (pięć w ręce i przebitka trefla na stole),
trzy karowe, A K oraz kierową fortę.
Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 980
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 12 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
25 |
|
K7642
852
842
93
|
|
A853
AJ
AJ53
J108
|
![](Image1.gif)
|
Q9
10643
K1097
762
|
|
|
J10
KQ97
Q6
AKQ54
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
pas1 |
1 |
pas |
1 |
ktr.2 |
1 |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 ze względu na tylko dubla w
kierach nie można zgłosić kontry wywoławczej, alternatywą
wobec pasa jest wejście 1BA
2 kontra wywoławcza (do kierów
przeciwników)
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
1 BA1 |
pas |
pas |
ktr. |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 naturalne, 15–18 PC, otwarcie 1 nie jest
naturalne, więc W może sobie pozwolić na takie wejście
nawet bez stopera treflowego
Strona WE może tu wziąć siedem lew,
grając w bez atu (cztery karowe, pikowa i kierowa oraz dodatkowa wziątka w
którymś z kolorów starszych), oraz osiem, grając w kara.
Ten kolor trudno jej będzie jednak uzgodnić, szczególnie wówczas,
gdy W wejdzie 1BA od razu po otwarciu gracza S
1 . A ponieważ ponadto otwierający to 1BA często
skontruje, przy grze – w kontrakcie 2 – utrzyma się strona NS.
Zostanie on obłożony bez jednej, rozgrywający będzie bowiem
musiał oddać trzy lewy atutowe, dwie karowe i kierową (jeden
kier z ręki N zostanie wyrzucony na trefle
dziadka). Rozgrywający wpadnie zatem za 50, chyba że
zostanie przez gracza W skontrowany, wówczas ta strona zapisze
sobie 100 punktów.
Minimaks teoretyczny: 1 BA (WE), 7
lew albo 2 (WE), 8 lew; 90 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 7 (S!);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
26 |
|
J2
9832
Q10874
K9
|
|
AKQ
A64
AK92
654
|
![](Image1.gif)
|
987643
J10
J
AJ87
|
|
|
105
KQ75
653
Q1032
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 BA |
pas |
3 1 |
pas |
3 2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 przede wszystkim pytanie o trzy-cztery piki (E
nie chce zapowiadać 4 z tak słabym kolorem), za zapowiedzią
tą mogą też jednak kryć się prawdziwe trefle
2 trzy piki
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
3 2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1 odwrotka
2 7–10 PC, sześć pików
Jeszcze jeden w dzisiejszym turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007 kontrakt, który zostanie powtórzony na bardzo
wielu stołach. Także rozgrywka będzie banalna – trzeba będzie
oddać dwie lewy treflowe (jeden kier z ręki E
zostanie wyrzucony na K).
A jeżeli gracz W w pogoni za maksem
– zdecyduje się na grę 3BA, to: po wiście blotką karo –
rzeczywiście maksymalną notę upoluje, weźmie bowiem jedenaście lew;
po ataku D, kierem albo pikiem – zdobędzie dziesięć wziątek;
natomiast po wiście K (!) – zostanie położony bez jednej,
nigdy nie dostanie się bowiem do fort pikowych w dziadku.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 11 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
27 |
|
J73
A6
K3
AQJ1092
|
|
AK104
754
Q1072
K5
|
![](Image1.gif)
|
Q986
Q93
854
743
|
|
|
52
KJ1082
AJ96
86
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 |
1 BA1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 |
pas |
3 3 |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 naturalne, 15–18 PC
2 transfer na kiery
3 5+ –4+ , forsing
do dogranej
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 |
2 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
3 4 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
1 naturalne, nieforsujące
2 pozytywne
3 5 –4
4 dubel w kierach, niepokój o piki
Przeciwko 3BA (N) gracz E
wyjdzie w pika i broniący ściągną cztery lewy w tym
kolorze. Pozostałe będą już jednak należały do rozgrywającego,
wystarczy, że zaimpasuje on K.
Teoretycznie rzecz biorąc, lepszym kontraktem będzie
końcówka w kiery, kiedy to rozgrywający (wówczas gracz S)
będzie mógł przebić w ręce trzeciego pika. Jeżeli następnie
celnie wyimpasuje on D oraz zaimpasuje K, weźmie aż jedenaście
lew. Najprawdopodobniej jednak S – po przebiciu w ręce
trzeciej rundy pików – wyjdzie stamtąd W(10) i puści go
wkoło. Obrońca E weźmie wówczas lewę na D i zagra po
raz czwarty w piki. Rozgrywający dokona przebitki asem
na stole, a potem wróci do ręki A, do końca wyatutuje
(także wówczas, gdyby E posiadał D x x x, a jego
partner 9 x) i wreszcie zaimpasuje trefle. Do wpadki dojdzie
tylko wówczas, jeżeliby obrońca E miał w atutach czwartą
damę z dziewiątką, broniący zdobędą wówczas dwie lewy
atutowe (chyba że w końcówce rozgrywający zdecyduje się zagrać
na paradę atutową).
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 9 (NS);
– 11 (NS);
– 8 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
28 |
|
A95
KQ9
Q10
K10874
|
|
KQJ104
A4
J87
AQ6
|
![](Image1.gif)
|
8632
J32
K964
J5
|
|
|
7
108765
A532
932
|
|
W |
N |
E |
S |
1 |
ktr.2 |
2 3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 bardzo dobre piki i 17 PC, karta jest
więc za silna na otwarcie 1BA (15–17 PC)
2 kontra wywoławcza, mimo tylko
dubla w karach zapowiedź lepsza od wejścia 2
3 słabe z fitem (z silniejszą kartą
E zgłosiłby 1BA albo – w myśl nowszej konwencji –
2 )
Na zdecydowanej większości stołów pary WE
powinny zagrać częściówki w piki. Dzięki korzystnej
konfiguracji kar rozgrywający weźmie dziewięć lew, odda bowiem
tylko po jednej w każdym z kolorów. Gorzej grałoby się w piki z ręki E,
kiedy to pierwszy wist w kiera bądź w trefla ograniczyłby
rozgrywającego do ośmiu wziątek.
Maksymalne kontrakty, jakie mogłaby tu zrealizować
strona NS, to 3 i 2 , każdy z nich zostanie
jednak na pewno przelicytowany przez przeciwników pikami.
Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew ; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 8 (NS);
– 9 (W!);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
29 |
|
AQJ9862
A4
KJ83
==
|
|
==
KJ63
A10762
10854
|
![](Image1.gif)
|
1074
92
Q95
AKQ73
|
|
|
K53
Q10875
4
J962
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
2 |
2 |
4 |
4 |
pas |
pas |
5 |
5 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
2 |
ktr. (!) |
4 |
5 |
pas |
pas |
5 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
Na zdecydowanej większości stołów
zawodnicy N będą rozgrywać kontrakty 4 albo 5 . Rozgrywający
przebije wist treflowy, po czym – najprawdopodobniej, w pogoni za jedenastoma wziątkami –
wejdzie na stół K i zagra stamtąd w karo. Aby wziąć
te teoretycznie mu należne jedenaście lew, N będzie musiał
(gdy W doda blotkę) wstawić z ręki K. A potem
przebije na stole dwa kara i odda tylko karo i kiera.
A, ściśle mówiąc, będzie nawet mógł uniknąć oddania tej
ostatniej lewy, jeśli w końcówce wpuści obrońcę W
na A i wymusi odeń zagranie spod K (przymus
wpustkowy).
Mimo wszystko obrońca W nie powinien
wskakiwać na zagraną z dziadka singlową blotkę karo
asem! Jeżeli bowiem rozgrywający dołoży wówczas z ręki waleta –
E pobije go damą i wyjdzie w atu. N zdoła potem
przebić na stole tylko jedno karo i zdobędzie jedynie dziewięć
lew, wpadnie więc nawet na końcówkę.
Inna sprawa, że rozgrywający zawsze będzie w
stanie zapewnić sobie realizację końcówki (po ataku A), jeżeli przebije
pierwszą lewę w ręce i wyjdzie stamtąd w karo. Optymalnie byłoby
zagrać z ręki K, wtedy po przebiciu w dziadku dwóch
blotek tego koloru rozgrywającemu wyrobiłby się W (jako że
E ma D x x), wziąłby więc ostatecznie jedenaście lew.
Idąc jeszcze dalej – jeżeli przeciwko
pikowej grze e-N-a obrońca E wyjdzie blotką
atu, to jedyna droga do zdobycia przez rozgrywającego
jedenastu wziątek wieść będzie przez utrzymanie się w
pierwszej lewie na stole i zagranie stamtąd w karo – do króla (!)
w ręce.
Teoretycznie rzecz biorąc, strona WE
może korzystnie obronić kontrakt 5 przeciwników, zapowiadając
6 z ręki W (!). Rozgrywający będzie wówczas w
stanie przegrać ten kontrakt tylko bez dwóch, z kontrą za 500.
6 (E) może już natomiast zostać położone bez trzech,
z kontrą za 800, chociaż wyłącznie po wistach karowym albo
atutowym.
Minimaks teoretyczny: 6 (W!) z kontrą,
10 lew; 500 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 10 (W!);
– 9 (WE);
– 7 (W!);
– 11 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
30 |
|
Q106
AK6
J7
AQ854
|
|
AK9753
QJ4
2
J32
|
![](Image1.gif)
|
==
108532
Q1053
K1096
|
|
|
J842
97
AK9864
7
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
1 BA1 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
1 naturalne, 15 – 18 PC
To także powinna być gra dosyć
popularna. Przeciwko 3BA (N) obrońca E wyjdzie
w kiera. Gdyby kara podzieliły się 3–2, rozgrywający walczyłby
o swoje (chociaż przy K za impasem obrońcy zawsze byliby w
stanie go położyć), przy karach rozłożonych 4–1 pozostanie mu
jedynie dążyć do niskiej wpadki. Powiedzmy, że N zabije
asem drugą rundę kierów i wyjdzie z ręki W.
Optymalnym zagraniem obrońcy E będzie wówczas dołożenie
blotki (!). Gdyby bowiem podstawił się on damą, przeciwnik mógłby
lewę tę przepuścić, a w następnej rundzie kar zaimpasować
dziesiątkę i zdobyć aż pięć wziątek w tym kolorze. Wprawdzie
i to nie pozwoliłoby to graczowi N na zrealizowanie
gry, ale wpadłby tylko bez jednej.
Natomiast gdy W utrzyma się, rozgrywający będzie
mógł wziąć tylko trzy lewy karowe, a ponadto dwa kiery,
trefla i wyrobionego pika, wpadnie zatem bez dwóch.
Z wyższych gier na NS wychodzą
jedynie 4 , i to pod warunkiem że rozgrywający odda tylko
jedną lewę atutową. Gdyby więc obrońcy rozpoczęli od
trzykrotnego zagrania w piki i przebitki, to gracz S
– aby zrealizować grę – musiałby wyimpasować obrońcy z prawej
damę z dziesiątką karo.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 130
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);*
– 7 (N!);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
31 |
|
1092
32
QJ87654
6
|
|
Q76
1076
AK
KJ942
|
![](Image1.gif)
|
A843
K984
3
AQ105
|
|
|
KJ5
AQJ5
1092
873
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas1 |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
pas |
2 BA4 |
pas |
3 5 |
pas |
3 BA6 |
pas |
pas |
pas |
1 PRO (pytający rebid odpowiadającego)
2 12–13– PC, trzy kiery
3, 5 naturalne
4 ręka dobra do bez atu
W opisany wyżej sposób E wskazuje krótkość
karową i prosi partnera, aby się do tego ustosunkował.
W ma dwa górne kara i niezbyt ładną kartę,
steruje więc do gry w bez atu. Bez względu na atak,
na jaki przeciwko 3BA (W) zdecyduje się gracz N,
rozgrywający będzie w stanie zdobyć dziesięć wziątek. Zagra bowiem
pika do damy i wyrobi sobie w tym kolorze dwie
dodatkowe lewy. W sumie weźmie więc pięć trefli, dwa kara i trzy
piki.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10
lew; 430 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 10 (E!);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (E!);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
32 |
|
AK8
K986
KJ104
K3
|
|
J4
10752
A983
Q72
|
![](Image1.gif)
|
Q92
A
Q52
AJ8654
|
|
|
107653
QJ43
76
109
|
|
W |
N |
E |
S |
pas |
1 BA1 |
pas2 |
2 3 |
pas |
2 BA4 |
pas |
3 5 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 w zasadzie należy rozpocząć od 1 , karta jest
bowiem zbyt silna na otwarcie 1BA
2 niestety, w dzisiejszych czasach nie ma jak
wejść z tą kartą do licytacji, chyba że kontra wskazuje
rękę jednokolorową na dowolnym kolorze
3 transfer na piki, jeżeli S
nie może zadać Staymana
4 maksimum otwarcia i trzykartowy fit
pikowy z dwoma figurami
5 powtórny transfer
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
1 BA1 |
pas2 |
2 3 |
pas |
2 4 |
3 5 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 w zasadzie należy rozpocząć od 1 , karta jest
bowiem zbyt silna na otwarcie 1BA
2 niestety, w dzisiejszych czasach nie ma jak
wejść z tą ręką do licytacji, chyba że kontra wskazuje
rękę jednokolorową na dowolnym kolorze
3 Stayman – jeżeli S może
sobie na taką zapowiedź pozwolić (tzn. wówczas, gdy partner na pewno
nie zgłosi żadnej zapowiedzi powyżej 2 ; po 2 e-N-a S
zgłosi wówczas 2 , o znaczeniu: słaba karta,
5 –4 )
4 cztery kiery, niewykluczone cztery piki
5 skoro E nie mógł wejść do licytacji od
razu po otwarciu 1BA.... (ryzykowne, ale racjonalne)
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
1 |
2 |
pas |
3 |
ktr. |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
Jak z powyższego wynika, na większości stołów
strona NS utrzyma się w kontrakcie 3 . I przegra je
co najmniej bez jednej, rozgrywający będzie bowiem musiał oddać
przynajmniej jedno karo, dwa trefle, kiera i pika. Wpadka bez jednej,
a nawet bez dwóch (byle bez kontry) będzie jednak opłacalną
obroną bezproblemowo wychodzącej stronie WE dziesięciolewowej
częściówki w trefle. Grając w trefle, E odda bowiem
jedynie dwie lewy pikowe oraz karową. Na większości stołów
WE w ogóle jednak nie zaistnieją w licytacji. A tam, gdzie
E będzie mógł trefle zgłosić, przepchną się co najwyżej
do szczebla trzech. Po przelicytowaniu tych 3 trzema pikami graczom
WE bardzo trudno będzie bowiem tak kontrakt przeciwników
skontrować, jak i przelicytować go czterema treflami.
A jak układ w tym rozdaniu jest dla strony
WE sprzyjający, najlepiej świadczy fakt, że ich hipotetyczne
3BA położy jedynie atak kierowy (poprzedzony ewentualnie ściągnięciem
jednej figury pikowej).
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
33 |
|
K642
5432
K2
J85
|
|
AJ10
J106
Q85
A632
|
![](Image1.gif)
|
Q8
Q987
AJ976
109
|
|
|
9753
AK
1043
KQ74
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
ktr.1 |
1 |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 słaba ta kontra bardzo, ale w
turnieju na maksy trzeba walczyć w każdym rozdaniu
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
ktr. |
1 |
2 |
pas |
pas |
ktr.1 |
pas |
2 |
pas |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 skoro w turnieju na maksy trzeba walczyć
w każdym rozdaniu...
Z tej częściówkowej batalii powinna wyjść
zwycięsko strona WE – przeciwnicy, mimo posiadania uzgodnionych
pików, mają bowiem mniej armat. Gra karowa zakończy się
najprawdopodobniej wzięciem dziewięciu lew – wistując przeciwko
niej, gracz S ściągnie bowiem K i A (sygnalizując
w tym kolorze dubletona), a następnie wyjdzie K. Rozgrywający
zabije na stole asem i zagra blotkę karo do waleta w
ręce (optymalny sposób rozwiązania tak rozłożonego koloru, jeżeli nie
ma, rzecz jasna, dodatkowych przesłanek). A potem ściągnie
A i D, wróci do ręki kierem i zagra D
na impas. N dostanie więc lewę na K i ściągnie
jeszcze trefla.
Natomiast NS, grając 2 , leżeliby bez jednej,
choć tylko wówczas, gdy przeciwnicy zmontowaliby przebitkę treflową.
Inaczej rozgrywający oddałby jedynie dwie lewy atutowe, dwie karowe i treflową
i zrobiłby swoje. Wniosek stąd, iż jeżeliby po 3 (E)
gracze NS przepchnęli się w 3 , to WE, aby uzyskać
dobry zapis, musieliby tę grę skontrować (i nie puścić w
obronie lewy, czyli położyć przeciwników bez dwóch, za 300).
Przy tak marnej sile strony NS przepychy takie nie będą się
jednak raczej zdarzały, już samo uzgodnienie pików będzie dla jej
zawodników dużym sukcesem.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew, 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy
grze w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 9 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
|