Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2007
wyniki

frekanse

3 turniej w dniu 12 marca 2007

Komentarze Wojciecha Siwca

 

wersja do wydruku

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

 

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

1

  

AQ

J95

J10765

K84

  

KJ1064

A103

A92

109

873

KQ74

-

AQJ653
   

952

862

KQ843

72

 

 

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

pas1

1

pas2

1

pas

2

pas

2 3

pas

2 4

pas

4

pas

pas

pas

1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na pierwszoręczne otwarcie, nawet przed partią

2 rzecz jasna, nie ma mowy o wejściu 
z tą ręką 1

3 pytanie

4 trzy piki, brak specjalnych nadwyżek

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

pas1

2

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 4

pas

3 5

pas

4 6

pas

pas

pas

1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na pierwszoręczne otwarcie, nawet przed partią

2 pytanie

3 5+–4

4 kolejne pytanie

5 modelowo układ 3–4–1–5; alternatywnie można odpowiedzieć 3, co wskaże sześciokart w tym kolorze, a następnie – po jeszcze jednym pytaniu ze strony partera 3 – pokazać krótkość karową; wówczas E ujawni układ 2–4–1–6; informacja o trzech pikach jest jednak ważniejsza niż wiadomość o szóstym treflu

6 można przejść przez wywołanie końcowe 4, jeśli – rzecz jasna – para ma tę konwencję w swoim arsenale

Jeszcze jedna możliwość:

W

N

E

S

–

pas1

2

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 4

pas

3 5

pas

3 6

pas

4 7

pas

pas

pas

    

1 11 PC w składzie zrównoważonym to za mało na pierwszoręczne otwarcie, nawet przed partią

2 pytanie

3 5+–4

4 kolejne pytanie

5 6–4

6 naturalne, 5, forsing

7 trzykartowy fit pikowy, układ 3–4–0–6, alternatywą jest bezpośrednio pokazująca renons zapowiedź 4

Niezależnie od stosowanego systemu każda para WE powinna stanąć w tym rozdaniu w końcówce pikowej. Przeciwko tej grze N zawistuje W. Rozgrywający przebije w dziadku i najprawdopodobniej zagra następnie w atu – do waleta w ręce. N weźmie lewę na D i jeżeli nawet ściągnie A i powtórzy karem, to rozgrywający utrzyma się w ręce, do końca wyatutuje, a potem zaimpasuje K. W trzeciej rundzie trefli zostanie wyrzucone z ręki karo, więc W odda tylko dwie lewy atutowe. Do zdobycia jedenastu wziątek doprowadzi też rozgrywającego każda inna rozsądna linia postępowania, na przykład przebicie w dziadku dwóch kar (kiery są rozłożone 3–3, więc nawet jeżeli rozgrywający zostanie w pewnym momencie wpuszczony tym kolorem na stół, przebije czwartą rundę kierów w ręce, do końca zaatutuje i zaimpasuje K).

Korzystne rozkłady w treflach i kierach pozwoliłyby też rozgrywającemu na wzięcie jedenastu lew w bez atu (a także w kiery i w trefle), mógłby się bowiem wówczas zupełnie obyć bez wziątek pikowych. Amatorów końcówki bezatutowej zapewne nie znajdzie się jednak w tym rozdaniu wielu...

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 7 (WE);

– 11 (WE);

– 11 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

2

  

Q10852

J2

A1094

K5

  

73

106

Q875

AQ874

AKJ94

A983

62

62
   

6

KQ754

KJ3

J1093

  

W

N

E

S

–

–

1

pas

1 BA1

pas

2

pas

2 2

pas

pas

pas

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

2 tu: negatywny wybór koloru

 

 

 

 

 

 

2 (E) powinny być w tym rozdaniu kontraktem standardowym. Będzie on przegrany bez jednej albo bez dwóch, rozgrywający może bowiem wziąć co najwyżej pięć lew atutowych w ręce, A oraz A. Ponieważ jednak zdobycie pięciu wziątek pikowych wymagałoby wykonania głębokich impasów w tym kolorze (np. zabicia pierwszej lewy W – asem na stole i zagrania stamtąd 7 – z zamiarem puszczenia jej wkoło), dominować będą wpadki bez dwóch, za 100 (dla NS).

Inna sprawa, iż gdyby gracze NS byli w stanie wejść do licytacji i utrzymać się w kontrakcie 2, mieliby duże szanse, aby grę tę zrealizować. Rozgrywający (S) oddałby bowiem jedynie dwie lewy atutowe, dwie treflowe i pikową. Jako pierwszy kiery zapowie jednak w tym rozdaniu gracz E, e-S-owi nie uda się więc ani zgłosić tego koloru, ani tym bardziej weń zagrać. Wpadka przeciwników bez dwóch na 2 – jeżeli tylko bez kontry (a praktycznie nie będzie jak jej zaaplikować), będzie więc dla nich opłacalną obroną hipotetycznego kontraktu 2 strony NS.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE) z kontrą, 7 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (S!);

– 8 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (N!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

3

  

Q64

K65

KJ9543

8

  

K109

873

872

Q763

J53

J109

Q10

KJ954
   

A872

AQ42

A6

A102

  

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 1

pas

1 BA

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 BA4

pas

4/55

pas

pas

pas

  

1 alternatywą jest inwitujący skok na 3, kara ręki N są jednak na taką zapowiedź zbyt słabe, odpowiada on zatem 1 – planując, że na 3 skoczy w następnym okrążeniu (lub zgłosi wówczas odpowiednią sekwencję zastępczą)

2 transfer na kara

3 beznadwyżkowe przyjęcie transferu partnera

4 krótkość treflowa, modelowy układ ręki N: 3–3–6–1 (z ręką na sześciu karach bez singla N zapowiedziałby 3BA od razu po rebidzie 1BA partnera, a z kartą silniejszą odpowiedziałby na otwarcie 1 – 3 albo 2BA; w innej – mniej wygodnej wersji konwencji – wskazuje się singletona treflowego zapowiedzią 4, podczas gdy 3BA wskazuje właśnie rękę na sześciu karach bez singla, a przy tym lekko inwitującą

5 S ma teraz pełne podstawy, aby nie zgodzić się na 3BA: przy niezbyt silnych karach partnera jedno zatrzymanie treflowe na pewno nie wystarczy do wygrania kontraktu firmowego; w zamian otwierający może wybrać do gry siedmioatutową końcówkę w kiery (modelowy układ ręki partnera to 3–3–6–1) albo dograną w kara

 

Na marginesie powyższych rozważań konwencyjnych – gdyby w przedstawionej sekwencji N mógł ujawnić singla treflowego dopiero niewygodną zapowiedzią 4, 4BA otwierającego musiałyby być wyborem kontraktu. Oczywiście, w tym wypadku gracz S i tak na grę w bez atu by się nie zdecydował, nadal musiałby wybrać pomiędzy 4 a 5.

Optymalna będzie w tym rozdaniu gra w kiery, kiedy to można będzie zdobyć wszystkie lewy. W praktyce nie będzie to jednak łatwe – aby osiągnąć ten cel, rozgrywający musiałby przebić w ręce N trefla (a może nawet dwa), a potem zagrać kara z góry. W praktyce rozgrywający, nie dysponujący tu niestety pełnym komfortem komunikacyjnym, w pierwszej kolejności wykorzysta szansę pikową (dobre położenie króla, a potem podział tego koloru 3–3), odda więc lewę na K. Ale ze skompletowaniem dwunastu wziątek nie powinno być żadnych problemów.

Dwanaście lew można tu wziąć także, grając w kara, piki i bez atu, ale wyłącznie pod warunkiem trafienia drugiej damy karo za impasem. Wprawdzie po ściągnięciu A z góry spadnie od E dziesiątka, nie będzie to jednak dostatecznie silną przesłanką, aby zamiast impasu zagrać w następnej lewie króla z góry. Z drugiej strony, obrońca E może zrzucić do A damę (!), sugerując rozgrywającemu, że karta ta była w jego ręce singlowa, i skłonić go, aby w drugiej rundzie koloru wykonał w ręce N impas dziewiątką.

Los kontraktu 3BA (S) po oczywistym wiście treflowym będzie więc wysoce niepewny. Powiedzmy, że rozgrywający zabije pierwszą lewę A, a w następnej ściągnie A. Gdy od E spadnie wówczas 10, S będzie musiał podjąć decyzję co do kontynuacji w tym kolorze i jeżeli postawi na prawidłowy z teoretycznego punktu widzenia impas, zazna goryczy porażki bez jednej. Jeśli zaś do A obrońca z prawej wyrzuci damę, a rozgrywający sprawdzi następnie podział kierów, będzie już miał dziewięć lew (cztery kierowe, treflową, pikową i trzy karowe). Czy jednak w turnieju na maksy zadowoli się nimi i potrafi odrzucić pokusę zdobycia aż dwunastu wziątek? (przy aktualnym rozkładzie doprowadziłoby do tego zagranie w drugiej rundzie kar króla z góry; przy singlowej D u E trzeba by natomiast było w kolejnej lewie zaimpasować kara dziewiątką w dziadku). Na pewno nie, a ponieważ zagranie K z góry da dwanaście lew przy konfiguracji D 10 u E, a jednocześnie w pełni zagwarantuje realizację gry, wielu graczy S może pójść tą drogą.

Minimaks teoretyczny: 7 (NS), 13 lew; 1510 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 12 (NS);

– 13 (NS);

– 12 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

4

  

J5

K84

J543

Q743

  

A8732

A932

872

J

Q964

J5

A1096

A105
   

K10

Q1076

KQ

K9862

  

 

W

N

E

S

pas

pas

1 1

pas2

1

pas

2

pas

pas

pas

    

1 na trzeciej ręce otwarcie dopuszczalne, nawet po partii, alternatywą jest jednak 1

2 można też spasować ze względu na podlimitowe otwarcie, a podnieść piki dopiero w następnym okrążeniu, jeśli przeciwnicy ożywią licytację

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

1 1

pas

1

pas

pas

ktr.

pas

2

2

pas

pas

pas

    

 

 

 

1 na trzeciej ręce otwarcie dopuszczalne, nawet po partii, alternatywą jest jednak 1

 

 

 

 

albo nawet:

W

N

E

S

pas

pas

1 1

pas

1

pas

2

ktr.2

pas

2 BA3

pas

3

3 4

pas

pas

pas

 

 

1 na trzeciej ręce otwarcie dopuszczalne, nawet po partii, alternatywą jest jednak 1

2 krok dosyć ryzykowny, ale ... to tylko maksy!

3 kolory młodsze

4 W jest świadom faktu, że wraz z partnerem posiadają dziewięć pików

 

 

czy wreszcie tak:

W

N

E

S

pas

pas

pas

1 1

1

pas

2 2

pas

2 3

pas

pas

pas

1 z 13 PC S nie odważy się chyba na przepasowanie rozdania (choć byłoby to dla jego strony rozwiązanie optymalne)

2 konwencja Drury

3 wejście minimalne

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

pas

1 1

1

pas

2 2

pas

2 3

2 BA4

pas

3

pas

pas

3

pas

pas

pas

    

 

1 z 13 PC S nie odważy się chyba na przepasowanie rozdania (choć byłoby to dla jego strony rozwiązanie optymalne)

2 konwencja Drury

3 wejście minimalne

4 kolory młodsze

 

 

 

 

Kto ma piki, ten ma władzę! – głosi znane brydżowe porzekadło, i w tym rozdaniu przy grze utrzyma się zatem strona WE – w kontraktach 2 albo 3. Rozgrywka będzie bezproblemowa – W odda tylko lewę atutową, kiera oraz dwa kara i pewnie skompletuje dziewięć wziątek. 3 przeciwników dawało się już obłożyć, ale tylko pod warunkiem, że WE zmontowaliby przebitkę w kierach. Inaczej rozgrywający mógłby zagrać najpierw trefla do damy, a potem wyimpasować obrońcy E dziesiątkę, oddałby wówczas po jednej lewie w każdym kolorze i kontrakt 3 zrealizowałby.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 9 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

5

  

764

AQ8752

A10

32

  

AK853

J9

J754

Q10

Q1092

63

986

J987
   

J

K104

KQ32

AK654

  

W

N

E

S

–

1 1

pas

2

2

3

4

4 BA2

pas

5 3

pas

6

pas

pas

pas

  

1 otwieramy 1, a nie słabymi 2 czy 2 multi; niezły sześciokart kierowy oraz dwa asy, jeden wsparty damą, to bowiem za duża karta na otwarcie zaporowe

2 Blackwood na kierach

3 dwie wartości plus dama atu

 

 

Gracz W nie powstrzyma się chyba od wejścia pikami, ale to tylko ułatwi dojście przeciwnikom do szlemika. Daliby oni sobie jednak też radę bez tej interwencji, i to na wiele sposobów, np. po tej – najbardziej chyba naukowej sekwencji:

W

N

E

S

–

1

pas

2

pas

2

pas

3 1

pas

3 2

pas

5 3

pas

6 4

pas

pas

pas

      

1 quasi-naturalne

2 sześć kierów

3 dokończenie sekwencji opisowej (deskryptywnej): E ujawnił rękę w składzie 1–3–4–5 i mocny inwit do szlemika w kiery (w tym celu konieczny był przeskok na 5, samo podniesienie z 3 na 4 mogłoby bowiem zostać uczynione z ręką nieaspirującą do wyższej gry – po prostu bez zatrzymania pikowego i tylko z dublem, a nawet singlowym honorem w kierach), w sile 15 – 17 PC

 

4 pełne wyłączenie w pikach! – dołożenie szlemika przez N jest więc bardziej niż oczywiste

Rozgrywka nie przysporzy graczowi N żadnych problemów. A jeżeli broniący nie zdejmą na pierwszym wiście pika, rozgrywający zdobędzie wszystkie trzynaście wziątek.

 

Gwoli ścisłości – WE mogą obronić korzystnie szlemika przeciwników (wartego 1430 punktów), idąc w 6 – bez sześciu, z kontrą (przed partią) za 1400. Byłaby to zaiste mierzona obrona!

Minimaks teoretyczny: 6 (WE) z kontrą, 6 lew; 1400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 12 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

6

  

QJ763

J932

64

J2

  

9

AQ5

KJ9852

K98

10

10876

-

AQ1076543
   

AK8542

K4

AQ1073

-

  

W

N

E

S

–

–

4 1

4

5

5

ktr.2

pas

pas

pas

    

1 dużo trefli, układ, karta mocno ofensywna – należy więc rozpocząć jak najwyżej

2 partner podniósł do 5 w założeniach niekorzystnych, E może więc zaryzykować wistową kontrę

 

 

 

 

Kontra ze strony ręki, która uprzednio zgłosiła wysokie otwarcie zaporowe, jest przesłaniem wistowym, mówi po prostu: partnerze, szukaj przebitki! W tym wypadku nie była ona konieczna, nawet bez pierwszego wistu w kara 5 (S) zostanie bowiem położone (W weźmie dwie lewy kierowe, a potem i tak dostanie wziątkę na położonego za asem K), podniesie jednak istotnie turniejową notę pary WE. Jej 5 zostałoby bowiem łatwo wygrane (do oddania pik i kier), przeciwnikom wychodziły natomiast 4, a ich 5 da się położyć tylko bez jednej. Ponieważ jednak w tym rozdaniu będzie się toczyła dynamiczna, wysoka licytacja dwustronna, każdy zapis na swoją stronę (nawet skromne 100 dla WE) będzie w cenie.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą, 10 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (E!);

– 10 (NS);

BA – 6 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

7

  

A985

AK107

65

654

  

K1072

96

103

K10872

6

532

AKJ984

AQJ
   

QJ43

QJ84

Q72

93

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 1

1

ktr.2

1

2

3 3

pas

pas

pas

    

1 na trzeciej ręce można też otworzyć z tą kartą 1 (siła koloru!)

2 kontra negatywna, obie starsze czwórki albo układ 5–4

3 alternatywnie można zgłosić z tą ręką nadwyżkową kontrą (a dopiero potem – po ewentualnych 2 partnera – 3); kolor karowy E jest jednak dostatecznie solidny, a szansa na końcówkę na linii WE praktycznie nie istnieje (obaj przeciwnicy zabrali głos w licytacji)

 

 

ewentualnie jednak:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 1

1

ktr.2

1

2

ktr.3

pas

3 4

pas

pas5

pas

1 na trzeciej ręce można też otworzyć z tą kartą 1 (siła koloru!)

2 kontra negatywna, obie starsze czwórki albo układ 5–4

3 kontra nadwyżkowa, ani trochę karna (przeciwnicy nieprzymuszenie uzgodnili kiery)

4 naturalne 5+, z mniejszą liczbą kart w tym kolorze W zapowiedziałby 3, nawet z dubletonem

5 jeżeli E nie bardzo ufa partnerowi, powie 3 (kara jakie mam, sam widzę!)

 

 

NS zrealizowaliby 2, przeciwnicy przelicytują ich jednak na pewno 3, rzadko – 3. Grając w kara, rozgrywający odda oczywiste cztery lewy: dwie kierowe, pikową oraz na damę atu. Interesująca jest gra w trefle – jeżeli obrońcy nie skrócą stołu, rozgrywający wyrobi sobie przebitką kara i łatwo skompletuje dziesięć wziątek (pięć treflowych i pięć karowych). Zatem optymalna obrona przeciwko grze w trefle to zagranie dwa razy w kiery (N wistuje A, do którego S dokłada D, więc N kontynuuje kierem – do waleta u S), a następnie podegranie przez obrońcę S pików. Drugie zagranie w ten ostatni kolor skróci stół i w ten sposób wytrąci dojście do (jeszcze niewyrobionych) kar. Rozgrywający uratuje jednak dziesięć lew, grając następnie na obustronne przebitki (po ściągnięciu A K) – trzecia runda kierów zostanie przebita w ręce 2, wszystkie pozostałe przebitki zostaną natomiast dokonane najstarszymi atutami. Da to grającemu w trefle aż osiem lew atutowych oraz dwie karowe, w sumie dziesięć właśnie.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

8

  

A654

1084

A543

94

  

KQ97

95

7

KJ8532

J832

KJ732

Q8

Q7
   

10

AQ6

KJ10962

A106

 

 

  

W

N

E

S

pas1

pas

pas

1

2

ktr.2

pas

2

pas

3

pas

3 3

pas

3 4

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 nawet we Wspólnym Języku to za mało na pierwszoręczne otwarcie 2

2 kontra negatywna

3 zatrzymanie kierowe

4 zatrzymanie pikowe

 

albo:

W

N

E

S

pas1

pas

pas

1

2

ktr.2

pas

2

pas

3

pas

5

pas

pas

pas

  

 

 

1 nawet we Wspólnym Języku to za mało na pierwszoręczne otwarcie 2

2 kontra negatywna

 

 

 

 

W karcie S – w połączeniu z inwitowymi wartościami, jakie przyrzekł partner – można się doszukać zarówno dużej szansy na dziewięć szybkich lew (w oparciu o longera roboczego w karach), jak i możliwości wygrania końcówki w kara (wysokie wartości i układ z singletonem, a więc karta ukierunkowana do gry w kolor). I oba te odczucia potwierdzi turniejowa praktyka – na NS wychodzą bowiem bezproblemowo tak 3BA (na impasie kierowym z nadróbką), jak i 5 (impas przeciwko K bądź spadnięcie w tym kolorze waleta). O praktycznej wyższości pierwszego z powyższych kontraktów decyduje możliwość zdobycia bezcennej w grze turniejowej nadróbki. O ile, rzecz jasna, rozgrywający – po wiście treflowym – zdecyduje się na nią zagrać.

Ponieważ każda z wychodzących końcówek jest kontraktem podlimitowym, wiele par NS zatrzyma się w karowych częściówkach.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (WE, WE!);

– 11 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 10 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

9

  

J105

86

AK8

QJ743

  

AK7

1073

52

A8652

Q6432

KJ954

109

10
   

98

AQ2

QJ7643

K9

 

  

W

N

E

S

–

pas1

pas2

1

pas

2 BA3

pas

3 4

pas

pas

pas

  

1 karta zbyt słaba na otwarcie z nią licytacji

2 w niekorzystnych założeniach zaporowe otwarcie dwukolorowe byłoby krokiem zbyt ryzykownym

3 zapowiedź z bilansu, około 11 PC w składzie zrównoważonym bez starszych czwórek

4 minimum otwarcia i sześć nie najlepszych kar – S schodzi więc na bezpieczniejsze od 2BA – 3

 

 

Inna możliwość (dosyć archaiczna):

W

N

E

S

–

pas1

pas2

1

pas

2 3

pas

2

pas

3 4

pas

pas

pas

      

1 karta zbyt słaba na otwarcie z nią licytacji

2 w niekorzystnych założeniach zaporowe otwarcie dwukolorowe byłoby krokiem zbyt ryzykownym

3 jeśli N nie chce zajmować bez atu z pustym dublem w kierach (obawa w pełni zrozumiała), musi rozpocząć od 2 (lub uzgodnienia kar – w sposób naturalny albo konwencyjny, w zależności od możliwości systemowych)

4 fit karowy, inwit (N jest przecież po pasie)

Niezależnie jednak od stosowanych systemów czy konwencji gracze NS powinni zatrzymać się tu w częściówce karowej (3), mimo solidnego sześciokartu karowego nie mają bowiem ani zatrzymania w pikach, ani dziewięciu szybkich lew (gdyby przeciwnicy nie trafili pierwszego wistu). Rzecz jasna, 3BA (S) mogłoby zostać zrealizowane jedynie po ataku blotką treflową – spod asa, albo po wiście kierowym – gdyby następnie rozgrywającemu udało się skraść wziątkę treflową.

 

 

Ze wszech miar poprawne 3 (NS) są natomiast kontraktem żelaznym, a jeżeli broniący nie zmontują treflowej przebitki, zostaną nawet zrobione z nadróbką. Przeciwnicy natomiast, którzy ze względu na niekorzystne założenia na ogół nie wejdą w ogóle do licytacji (chyba że N odpowiedziałby 2, a będący po pasie E wywoławczo by je skontrował), mogliby wziąć osiem lew w oba kolory uzgodnione – kiery i piki. Na pewno jednak te 2/2 (WE) zostałyby przelicytowane przez stronę NS 3, a ewentualne 3/ (WE) – skontrowane i (raczej) obłożone bez jednej, za magiczne 200 (pocałunek śmierci). Gwoli ścisłości, należy jednak nadmienić, że 3 (WE) mogłyby zostać położone jedynie na przebitce pikowej, a 3 (WE) – na przebitce kierowej.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew, 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

10

  

Q1062

63

87

J10987

  

9843

AK84

KQJ

A2

K5

QJ1097

10432

Q5
   

AJ7

52

A965

K643

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

ktr.

pas

2 1

pas

4

pas

pas

pas

1 zapowiedź z bilansu

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdecydowana większość par WE, uczestniczących w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007, powinna tę końcówkę w kiery osiągnąć. A że na ogół gra zostanie ustawiona z naturalnej ręki E (chyba że W wejdzie wątpliwym 1BA, a jego partner zgłosi transfer na kiery), nie będzie można jej położyć. Rozgrywający bowiem wyatutuje i wyrobi sobie kara, a potem na czwartą kartę tego ostatniego koloru z ręki pozbędzie się z dziadka blotki treflowej. Broniący dostaną jedynie lewy na A oraz dwie pikowe.

W tym wypadku ważniejsze od tego, aby kontrakt był rozgrywany z silniejszej ręki, jest to, aby na wiście znalazł się silniejszy z obrońców. Proszę zwrócić uwagę na fakt, że 4 (W) zostaną po naturalnym ataku W bezwzględnie położone.

Minimaks teoretyczny: 4 (E!), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (E!);

– 10 (E!);

– 7 (NS);

BA – 9 (E!).

 

 

 

 

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

11

  

K3

K2

AK1042

Q843

  

AJ5

QJ654

85

K102

Q10987

7

J63

AJ76
   

642

A10983

Q97

95

 

 

 

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

1 BA2

pas

pas3

pas

      

1 zbyt słaba ręka na otwarcie

2 polecam otwarcie 1BA, mimo układu 5422, a to ze względu na dwa drugie króle w kolorach starszych (otwarcie 1BA najlepiej oddaje typ i siłę tej ręki)

3 sześć miltonów i skład zrównoważony, nie będzie zatem zbyt wielkim błędem na 1BA spasować, zwłaszcza że kiery nie są za silne (przy dublu kierowym w ręce partnera 2 mogą zostać obłożone – szczególnie przy złym podziale tego koloru, a 1BA zrealizowane, nawet z nadróbką)

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

1 BA2

pas

2 3

pas

2

pas

pas

pas

      

1 zbyt słaba ręka na otwarcie

2 polecam otwarcie 1BA, mimo układu 5422, a to ze względu na dwa drugie króle w kolorach starszych (otwarcie 1BA najlepiej oddaje typ i siłę tej ręki)

3 transfer na kiery; oczywiście nie będzie też większym błędem zgłoszenie z tą ręką transferu

 

 

 

czy wreszcie:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

1 BA2

2 3

2 4

2 5

pas

pas

pas

 

 

1 zbyt słaba ręka na otwarcie

2 polecam otwarcie 1BA, mimo układu 5422, a to ze względu na dwa drugie króle w kolorach starszych (otwarcie 1BA najlepiej oddaje typ i siłę tej ręki)

 

3 4+–5/ – według jednej z popularnych w naszym kraju konwencji obronnych po otwarciu 1BA (według innej – E może zgłosić kontrę dwukolorową – 5+/–4/; są też w użyciu inne warianty czy nawet zupełnie inne konwencje)

4 naturalne, nieforsujące

5 partner ma pięć pików

 

 

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas1

1 BA2

2 3

2 4

2 5

pas

pas

2 BA6 (!)

pas

pas/3

(pas)

(pas)

(pas)

      

1 zbyt słaba ręka na otwarcie

2 polecam otwarcie 1BA, mimo układu 5422, a to ze względu na dwa drugie króle w kolorach starszych (otwarcie 1BA najlepiej oddaje typ i siłę tej ręki)

3 4+–5/ – według jednej z popularnych w naszym kraju konwencji obronnych po otwarciu 1BA (według innej – E może zgłosić kontrę dwukolorową – 5+/–4/; są też w użyciu inne warianty czy nawet zupełnie inne konwencje)

4 naturalne, nieforsujące

5 partner ma pięć pików

6 naturalne! S zorientował się, że przeciwnicy na pewno znaleźli kolor uzgodniony, co nie wróży dobrze jego stronie; po prostu przepycha się więc na 2BA; jest to często – w tego typu licytacjach dwustronnych – bardzo dobra i tym samym warta zapamiętania taktyka

 

 

To tylko kilka wariantów tego, co w tym rozdaniu zdarzyć się może. W każdym razie wszystko powinno rozstrzygnąć się w licytacji. Grając w bez atu, N łatwo weźmie bowiem osiem lew (pięć karowych, dwie kierowe oraz pikową), strona NS bez trudu zrealizuje też kontrakt 3. Ze zrealizowaniem 2 mogłyby już być kłopoty, szczególnie gdyby po transferze kontrakt ten został ustawiony z ręki N, a obrońca E wyszedł przeciwko niemu w singla atu. Jeśli zaś chodzi o stronę WE, to kontrakt 2 wygrałaby ona dosyć łatwo (biorąc po cztery lewy w pikach i treflach), gra w ten kolor o szczebel wyżej zostałaby już natomiast położona, czy to po trzykrotnym połączeniu przez broniących atutów, czy to po zmontowaniu przez nich przebitki w treflach. Ten właśnie kontrakt – 3 (WE) z kontrą, lew osiem, 100 dla NS – jest w rozdaniu tym jego teoretycznym minimaksem.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 9 (NS);

– 8 (S!);

– 8 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

12

  

94

AQ1072

AJ65

K5

  

Q10862

J654

8

862

A

K93

10742

QJ974
   

KJ753

8

KQ93

A103

  

W

N

E

S

pas

1

pas

1

pas

2

pas

2 BA1

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 forsujące

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

1

pas

1

pas

2

pas

3 1

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

 

 

1 czwarty kolor

 

 

 

 

 

Na każdym stole powinno dojść do standardowych 3BA, ostatnia sekwencja ustawi jednak ten kontrakt z akurat lepszej ręki N. Przeciwko 3BA (N) gracz E nie będzie bowiem mógł zawistować bez straty lewy w trefla, co da rozgrywającemu czas na wyrobienie sobie dwóch dodatkowych wziątek w kierach (najpierw impas 10 w ręce N, a potem zagranie A, D i blotki kierowej – by wyfortować w tym kolorze piątą kartę). Oprócz trzech kierów weźmie on lewę pikową, cztery kara i dwa trefle, czyli łącznie dziesięć lew. Rozgrywka musi jednak toczyć się przez kiery, a nie przez piki, gdyby bowiem rozgrywający zagrał po raz drugi w ten ostatni kolor (do K na stole), wyrobiłby obrońcom czwartą wziątkę na D (oprócz niej zdobyliby oni lewę na A oraz dwie kierowe).

Natomiast gdy gra bezatutowa zostanie ustawiona z gorszej ręki S, to pierwszy wist treflowy nie tylko pozbawi rozgrywającego szans na dziesiątą wziątkę, ale nawet kontrakt 3BA znajdzie się po nim w niebezpieczeństwie. Rozgrywający uratuje się tylko wówczas, gdy zagra na końcową wpustkę zawodnika E (trzecią rundą trefli lub na A), po uprzednim odebraniu mu kart bezpiecznych odejść. Wpuszczony gracz E będzie musiał wyjść w kiera, spod króla, i dziewiątką lewą stanie się D na stole.

Na podstawie powyższych rozważań wolno mi przypuszczać, że niejeden kontrakt 3BA, zwłaszcza z tych granych z ręki S, zakończy się wpadką.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (N!), 10 lew; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 11 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

BA – 10 (N!).

 

 

 

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

13

  

Q62

KQJ972

95

63

  

A1054

A86

Q7

AQJ4

J9

543

KJ1043

1082
   

K873

10

A862

K975

  

W

N

E

S

–

2 1

pas

pas

ktr.2

pas

2 BA3

pas

3 4

pas

3 5

pas

pas

pas

    

1 słabe dwa

2 z czterema pikami i pustym asem w kierach zapowiedź dużo lepsza od – być może alternatywnych – 2BA (jedyną zaletą tej ostatniej odzywki jest w miarę precyzyjne wskazanie przedziału punktowego ręki W oraz jej zrównoważonego składu)

3 lebensohlowskie

4 w zasadzie automatyczne (chyba że W jest bardzo silny)

5 w kontekście całości – sign off na karach

 

 

W

N

E

S

–

2 1

pas

2 2

ktr.3

pas4

2 BA5

pas

3 6

pas

3 7

pas

pas

pas

    

1 multi

2 do koloru partnera

3 kontra wywoławcza przeciwko kierom (możliwe jest też stosowanie na tej pozycji tzw. kontry amerykańskiej – wywoławczej albo karnej z kierami; wszystko wyjaśni się dla partnera, gdy N – pasem bądź przeniesieniem na 2 – pokaże, jaki naprawdę ma kolor), wówczas z kontrą wywoławczą przeciwko pikom W musi spasować i dać kontrę dopiero w następnym okrążeniu, gdy N przeniesie na 2

4 kiery

5 lebensohlowe

6 w zasadzie automatyczne (chyba że W jest bardzo silny)

7 w kontekście całości – sign off na karach

 

 

Tylko jedna z powyższych, zdyscyplinowanych sekwencji daje stronie WE szansę na znalezienie optymalnej częściówki karowej. Jeśli bowiem gracz W zapowie w zamian 2BA, będzie grał ten kontrakt i weźmie tylko sześć lew (pikową, kierową, karową oraz trzy treflowe).

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

14

  

A3

1074

J109542

94

  

K82

Q8

K63

QJ1052

J10764

KJ965

7

76
   

Q95

A32

AQ8

AK83

  

 

W

N

E

S

–

–

2 1

ktr.2

pas

pas

2 3

ktr.4

2

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 dwukolorówka Wilkosza, przed partią otwarcie dopuszczalne

2 wywoławcza kontra przeciwko hipotetycznym pikom otwierającego albo silna ręka w składzie nieokreślonym

 

3 kolory starsze

4 powtórna kontra, a więc silna ręka, alternatywą jest zgłoszenie dobrze precyzujących siłę ręki S 2BA (19–21+ PC w składzie zrównoważonym)

 

albo:

W

N

E

S

–

–

2 1

ktr.2

pas

pas

2 3

2 BA4

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka Wilkosza, przed partią otwarcie dopuszczalne

2 wywoławcza kontra przeciwko hipotetycznym pikom otwierającego albo silna ręka w składzie nieokreślonym

3 kolory starsze

4 19–21+ PC w składzie zrównoważonym

 

 

 

W

N

E

S

–

–

2 1

ktr.

2 2

pas

pas

2 BA3

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

 

1 dwukolorówka kiery i inny

2 do koloru partnera

3 19–21+ PC w składzie zrównoważonym

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

2 1

ktr.

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 4

pas

pas/3BA5

pas

(pas)

(pas)

  

1 dwukolorówka kiery i inny

2 lebensohlowskie

3 w zasadzie automatyczne

4 w kontekście całości sign off na karach

5 S może czuć się niedolicytowany i opierając się na bardzo dobry ficie karowym, zgłosić 3BA

 

 

 

Po ataku blotką pikową rozgrywający kontrakt 3 BA przepuści do ręki, wyrobi sobie kara i łatwo weźmie dziesięć lew. Jeśli chodzi o piki, to jedynym zagraniem grę kładącym byłby merrimac w pierwszej lewie, czyli atak K (!), wytrącający dojście do kar dziadka przed wyrobieniem tego koloru. Po wiście w kiery szanse obrony wyraźnie wzrosną, rozgrywający będzie bowiem musiał przepuścić pierwszą lewę (gdyby bowiem zabił ją A, oddałby potem K i cztery kiery). Jeżeli wówczas pozostanie przy głosie W, tzn. jego D utrzyma się – konieczna będzie zmiana ataku na K. Jeśli natomiast D W zostanie prawidłowo przejęta przez jego partnera królem, to wystarczy, że E wyjdzie w następnej lewie w dowolnego pika (choć najwłaściwszy będzie odwrót W). W obu wypadkach dojście do dziadka na A zostanie wytrącone, rozgrywający zdobędzie więc tylko dwie wziątki karowe i o wygraniu kontraktu będzie sobie mógł co najwyżej pomarzyć (a tak naprawdę to wpadnie bez dwóch albo nawet bez trzech).

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

15

  

3

863

AJ962

J1093

  

A864

Q75

K75

854

J975

A10

Q1083

A72
   

KQ102

KJ942

4

KQ6

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

2

pas

pas1

pas

      

1 sporo niskich wartości, żadnego asa, nie ma więc mowy o inwicie

 

 

 

 

 

 

 

Przeciwnicy raczej nie powalczą (chociaż kontrakt 2 mogliby przegrać tylko bez jednej) i przy grze utrzyma się – w niewysokich częściówkach kierowych – strona NS. Rozgrywający powinien bez większego trudu wziąć dziewięć lew, chociaż – jeśli obrońcy szybko połączą trzykrotnie atuty, tak, że rozgrywającemu nie uda się przebić na stole ani jednego pika, to aby wziąć na kontrakt 2 nadróbkę, będzie on musiał zaimpasować waleta pik.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

16

  

82

KQ10975

7

J1065

  

AKQ10653

62

3

A42

97

J83

KQ10652

K9
   

J4

A4

AJ984

Q873

  

W

N

E

S

1

pas

2 1

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

    

1 jeśli system pozwala na zgłoszenie tej odpowiedzi z 9 PC

 

albo:

W

N

E

S

1

pas

1 BA1

pas

4

pas

pas

pas

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

 

wreszcie:

W

N

E

S

1

2 1

ktr.2

pas

4

pas

pas

pas

 

1 jako przygotowanie ewentualnej obrony

2 kontra negatywna, ręka za słaba na forsujące praktycznie do dogranej 3

 

 

Tak jak wszystkie drogi prowadzą do Rzymu, tak w rozdaniu tym pary WE jak jeden mąż powinny znaleźć się w 4. Także rozgrywka będzie prosta – obrońcy zdejmą dwa kiery i A, druga runda kar zostanie przebita przez rozgrywającego figurą.

WE mają jednakże opłacalną obronę – 5, z kontrą bez dwóch, za 300, nie będzie ona jednak raczej znajdowana. To już bardziej prawdopodobne jest, iż niektóre pary tej linii znajdą się w obronnych 5 – ten kontrakt będzie już jednak mógł zostać położony bez trzech, z kontrą za 500, chociaż wyłącznie po zmontowaniu przez broniących przebitki treflowej (bez niej i 5 będzie tylko bez dwóch, za 300).

Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą, 9 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (E!);

– 8 (NS);

– 10 (WE);

BA – 6 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

17

  

9

5

K10654

AKJ986

  

K732

KJ963

A9

Q10

AJ108

AQ10742

Q2

3
   

Q654

8

J873

7542

 

  

W

N

E

S

–

1

1

3 1

4 2

5 3

pas4

6 5

ktr.

pas

pas

pas

1 blokujące

2 cue-bid, silne uzgodnienie kierów

3 drugi kolor, N przygotowuje partnerowi grunt pod decyzję co do ewentualnej wyższej obrony

4 pas forsujący, brak cue-bidu karowego

5 S ma też fit treflowy i zero defensywy, a zapowiada obronne 6 od razu, aby zwiększyć szansę na to, że przeciwnicy podejmą błędną decyzję

 

 

Rzecz jasna może się zdarzyć, że – zwłaszcza po szybkich 6 e-N-a – przeciwnicy niewłaściwie ocenią sytuację i zapowiedzą szlemika w kiery. Jeżeli wówczas NS zdecydują się już wyżej nie bronić, zapiszą sobie smakowite 50 punktów za wpadkę przeciwników bez jednej. Przy grze w rozłożone 6–5 kiery rozgrywający – nawet jeśli wyłapie D, co nie powinno być trudne – będzie musiał oddać trefla i karo.

Do wygrania jest natomiast szlemik w piki (!) – na dwóch czwórkach, po warunkiem że udałoby się go ustawić z lepszej ręki W. Rozgrywający przebiłby wówczas na stole drugiego trefla, ściągnąłby A i wyimpasowałby D obrońcy z prawej. Udałoby się to wszystko również dlatego, że od N spadłaby singlowa 9. 6 (W) mogłoby także zostać wygrane po każdym innym wiście i obronie, na przykład na treflowej wpustce gracza N (wymuszającej odeń zagranie spod K), ale także na inne sposoby. Gwoli ścisłości, 6 (E) położyłby pierwszy wist karowy.

Natomiast grająca w kara strona NS miałaby na pewno do oddania pika, kiera i karo, obrońcy mogliby jednak zmontować ponadto przebitkę w treflach. Optymalna byłaby zatem obrona treflami – jeżeli rozgrywający zagrałby wówczas karo do króla, oddałby tylko trzy lewy, więc nawet wykładanego szlemika pikowego z ręki W – wartego 980 punktów – obroniłby za zaledwie 500 punktów. Obrona karami – po optymalnej grze broniących – kosztowałaby już natomiast 800.

Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą, 10 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 9 (NS);

– 11 (WE);

– 12 (W!);

BA – 7 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

18

  

10982

K74

J5

Q743

  

Q53

AJ102

A862

AJ

K7

63

K109743

K92
   

AJ64

Q985

Q

10865

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas

1 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Przeciwko standardowym ze wszech miar 3BA (W) gracz N wyjdzie 10 (9) i rozgrywający będzie się musiał zadowolić dziesięcioma wziątkami (sześć kar, dwa trefle, kier i pik). Dużo lepsze byłyby 3BA (E) – S nie mógłby wówczas zaatakować efektywnie w piki, a rozgrywający zaimpasowałby dwukrotnie kiery i ostatecznie skompletowałby lew jedenaście. Stąd właśnie teoretyczny minimaks rozdania – 5BA (E!), lew jedenaście.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (E!), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 11 (WE);

– 9 (WE);

– 7 (WE);

BA – 11 (E!).

 

 

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

19

  

KJ9

87432

Q82

AJ

  

Q7642

J9

A93

K43

53

KQ1065

54

9752
   

A108

A

KJ1076

Q1086

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas1

1

pas

2

pas

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

1 piki zbyt słabe na wejście

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas1

1

pas

2

pas

2 BA2

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

 

1 piki zbyt słabe na wejście

2 jeżeli jest to zapowiedź nieforsująca, inwit

 

 

 

 

 

To również powinien być kontrakt wysoce popularny. Po wyrobieniu kar oraz zaimpasowaniu K i D (celnym) rozgrywający jest w stanie wziąć lew dziesięć. Nadróbki definitywnie pozbawiłby go tylko wist kierowy, gdyby jednak oddał go obrońca E, musiałaby to być mała blotka, a nie honor.

Na NS wychodzi też szlemik karowy, nie jest to jednak kontrakt marzeń. Aby wziąć dwanaście lew, grając w kara, trzeba bowiem zaimpasować trefle waletem na stole, a potem przebić tam trzecią rundę tego koloru, ponadto należy celnie zaimpasować D. Tylko taki ciąg kroków rozgrywkowych zapewni graczowi S dwanaście wziątek: cztery karowe w ręce, treflową przebitkę na stole, trzy treflowe na honory, trzy pikowe oraz kierową.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 920 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 12 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

20

  

10986

Q942

Q7

Q87

  

A432

AKJ86

42

42

J

107

K10986

KJ965
   

KQ75

53

AJ53

A103

  

W

N

E

S

1

pas

1 BA1

ktr.

pas

2

pas

pas

pas

      

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

2 kontra wywoławcza – jak na otwarcie 1

 

 

 

 

 

 

To również nie powinno być rozdanie zbyt burzliwe, oczywiście pod warunkiem że strona WE szybko wycofa się z walki i pozwoli przeciwnikom grać skromne 2. Rozgrywający nie powinien mieć problemów ze zrealizowaniem gry, ma do oddania dwa kiery, asa atu i lewę treflową (zagra najpierw trefla do damy, a potem trefla do dziesiątki w ręce S). Ze względu na podział pików 4–1 trzeba też będzie oddać jeszcze jedną lewę atutową, najczęściej w postaci treflowej przebitki.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (E!);

– 8 (E!);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

21

  

AQ87

43

9654

K107

  

J65

987

1082

AJ53

1093

Q652

KQJ3

42
   

K42

AKJ10

A7

Q986

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1 BA

pas

2

pas

2 1

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 cztery kiery, wykluczone cztery piki

 

 

 

 

 

 

Kolejny kontrakt, który zostanie zalicytowany na praktycznie każdym stole marcowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007. Wiele zależeć będzie jednak od pierwszego wistu. Gracz W okaże się prawdziwym mistrzem pierwszego ataku, jeżeli położy przed sobą blotkę karo (!). Po takim początku rozgrywający będzie mógł zdobyć tylko dziewięć wziątek, po zagraniu przezeń w trefle – W zabije bowiem asem i broniący ściągną kara.

Po licytacji, jaka będzie miała miejsce, W wyjdzie jednak najprawdopodobniej w blotkę kierową. Rozgrywający będzie miał wówczas gwarantowane dziesięć lew – po cztery w pikach i kierach oraz karową i treflową. A gdy ponadto wyłapie W zdobędzie ich jedenaście lub nawet dwanaście (gdy zaimpasuje W u W od razu w pierwszej rundzie tego koloru, weźmie wówczas aż trzy lewy treflowe).

Moim zdaniem, w protokole najwięcej będzie zapisów 660 dla NS – za wzięcie lew jedenastu, oraz 630 dla tej strony – za bezpieczne dziesięć wziątek po ataku kierowym. Inne wpisy – 600 i 690 dla NS – będą się też trafiać, ale zdecydowanie mniej często.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 11 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

22

  

5

A9652

J1062

A108

  

AKQ974

Q10

K43

53

1063

J43

Q9875

K7
   

J82

K87

A

QJ9642

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

pas1

1

pas

2

3

pas

3

pas

4

pas

pas

pas

  

1 odradzam otwarcie z tą ręką

 

 

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

2 1

2

ktr.

pas

3

pas

pas

pas

  

 

1 ostatecznie dopuszczalne

2 kontra negatywna

 

 

 

Z kontraktami treflowymi nie będzie żadnych problemów – rozgrywający odda pika, kiera oraz trefla i bezproblemowo skasuje dziesięć lew. Prawdziwym challenge’em, tyle że dla broniących, będą natomiast gry kierowe. Przeciwko 4 (N) E wyjdzie na pewno w pika. Jeżeli jego partner po utrzymaniu się w pierwszej lewie D, nie spojrzy dalej poza A, wypuści grę. Rozgrywający dokona bowiem przebitki w ręce, wejdzie na stół K (przedtem może ściągnąć A) i zagra D na impas. E weźmie lewę na K, potem jednak N ściągnie też A (jeśli do tej pory tego nie zrobił) oraz A i będzie grał dobre trefle. Broniący dostaną jeszcze tylko wziątkę atutową. Żeby położyć grę W musiałby w drugiej lewie odwrócić w blotkę karową! (albo jego partner wyjść w blotkę karo na pierwszym wiście!) – wytrąciłby w ten sposób kluczowe dojście do stołu i gra nie mogłaby już zostać zrealizowana...

...ale tylko pod warunkiem że zagraną na impas D E pobiłby królem. Zobaczmy bowiem, do czego by doszło, gdyby po opisanym wyżej początku (dwa razy piki – drugi przebity w ręce, K do stołu i D na impas) – obrońca E nie zabił damy trefl królem (!!). Najprawdopodobniej rozgrywający impas treflowy by powtórzył, zagrywając blotkę do dziesiątki w ręce. Dopiero teraz E wziąłby lewę królem, po czym koniecznie musiałby odwrócić karem. Gracz N utrzymałby się A na stole, przeszedłby do ręki A i zagrałby A. Tej lewy graczowi E nie byłoby wolno przebić! Rozgrywający kontynuowałby wówczas z ręki karem, przebiłby je w dziadku i zagrałby stamtąd dobrego trefla, na którego pozbyłby się z ręki trzeciego kara. Dopiero teraz E dokonałby przebitki, a następnie ściągnąłby karo – lewę kontrakt kładącą.

Podobnie rozwinęłaby się sytuacja, gdyby po przebiciu w ręce drugiego pika rozgrywający ściągnął A, wszedł na stół K i zagrał D na impas. Jeżeliby E przepuścił, przeciwnik bez wątpienia powtórzyłby impas – obrońca z lewej wziąłby wówczas lewę K i wyszedłby w karo. A potem nie przebiłby jeszcze A. I w tym wypadku broniący dostaliby w końcówce wziątkę karową, co byłoby równoznaczne z położeniem gry przeciwników bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 7 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (WE).

 

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

23

  

853

J52

Q8

AQ953

  

1096

86

J10963

1074

KJ72

AQ974

A54

K
   

AQ4

K103

K72

J862

 

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA

pas

pas

pas

      

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA

2 1

pas

2

pas

pas

pas

1 kolory starsze

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA

2 1

pas

2

3

pas

pas

pas

      

Nie niepokojeni przez przeciwników gracze NS zagrają spokojne 1BA i nawet po ataku karowym i zaimpasowaniu K będą w stanie wziąć dziewięć lew. Rozgrywający zabije bowiem królem w ręce dopiero trzecią rundę kar, a potem wyrobi sobie lewy w treflach, pikach (impasując króla) i kierach (podgrywając asa z damą w ręce E). Zdobędzie więc cztery wziątki treflowe, karową, dwie kierowe i dwie pikowe. Oczywiście gdyby rozgrywającemu udało się trafić singlowego K za asem, wziąłby lew dziesięć (po ataku karowym; dziesiątej wziątki definitywnie by go pozbawił jedynie wist pikowy). Końcówka w bez atu wychodzi więc na NS zawsze, nie ma jednak na ten kontrakt nawet podlimitowego pokrycia bilansowego.

Jeśli gracz E wejdzie do licytacji, najlepiej będzie pozwolić mu grać (a gdyby się dało – skontrować) 2 bądź 2 i obłożyć go bez dwóch, za 200. Jeżeli bowiem N przelicytuje przeciwników 3, jego partner zrobi tylko swoje, za 110, odda bowiem po jednej lewie w każdym z kolorów (chyba że trafi K, wtedy zdobędzie nadróbkę).

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

BA – 9 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

24

  

982

A75

9873

1086

  

J10753

K6432

A

97

64

QJ

J652

KQJ42
   

AKQ

1098

KQ104

A53

 

 

  

W

N

E

S

2 1

pas

2 2

ktr.

pas

2 BA3

pas

3 4

pas

3 5

pas

pas

pas

      

1 dwukolorówka Wilkosza – układ 5+–5+ z co najmniej jednym longerem w kolorze starszym

2 do koloru partnera

3 lebensohlowskie

4 zazwyczaj automatyczne

5 sign off w karach, w tym wypadku N musi zgłosić tę zapowiedź z tylko czterema karami

 

 

W

N

E

S

2 1

pas

pas

ktr.

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

3 4

pas

pas

pas

      

 

1 dwukolorówka kiery i inny

2 lebensohlowskie

3 zazwyczaj automatyczne

4 sign off w karach, w tym wypadku N musi zgłosić tę zapowiedź z tylko czterema karami

 

 

Cóż, między innymi dlatego wymyślono ongiś otwarcia zaporowe, iż utrudniają one licytację nawet dużo silniejszym przeciwnikom, czasami bardzo utrudniają. W tym wypadku zarówno 2, jak i 2 strony WE zostałyby już obłożone bez jednej, gracz S jest jednak tak silny, że musi włączyć się do licytacji i ... wygrać wyścig o wpadkę. Rzeczywiście, grając w kara, trzeba będzie oddać dwa kiery, dwa trefle oraz co najmniej jedną lewę atutową i – w najlepszym wypadku – polec bez jednej (a w gorszym – bez dwóch). Jedyna możliwość zdobycia przez stronę NS należnego im zapisu to zgłoszenie przez S zamiast kontry 2BA (15–18 PC w składzie zrównoważonym) mimo braku zatrzymania kierowego. Byłby to jednak prawdziwy strzał w dziesiątkę...

Minimaks teoretyczny: 2 BA (NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 8 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

25

  

A73

109764

8

J1082

  

J106

AQ83

AQ6

K54

K854

K

10732

AQ73
   

Q92

J52

KJ954

96

  

W

N

E

S

–

pas

1 1

pas

1

pas

1

pas

2 2

pas

2 3

pas

3 BA

pas

pas

pas

1 nie otwieramy “systemowym” 1 ze względu na słabość tego koloru

2 PRO

3 mniej niż trzy kiery, brak specjalnych nadwyżek

 

 

 

Jeszcze jeden kontrakt, który zostanie powtórzony na prawie wszystkich stołach. Jeśli przeciwko 3BA (W) obrońca N wyjdzie pasywnie w kiera, rozgrywający weźmie lewę singlowym królem na stole, po czym powinien zabrać się za wyrabianie pików, najlepiej – zagrywając blotką spod króla (dojścia do ręki będą bowiem bardzo cenne w późniejszej fazie gry). Najprawdopodobniej to N zabije tę lewę A i wyjdzie treflem. W weźmie K w ręce (dwa treflowe dojścia do dziadka bardziej przydadzą się później), po czym powtórzy pikiem. Obrońca S zdobędzie lewę na D i wyjdzie w trefla. Rozgrywający utrzyma się D na stole, zgra piki (z ręki – karo), zaimpasuje kara damą i ściągnie A. W tej lewie obrońca N – posiadacz longerów w kierach i treflach – znajdzie się w treflowo-kierowym przymusie, który przyniesie rozgrywającemu bezcenną jedenastą wziątkę.

Jedynym wistem, który definitywnie pozbawi rozgrywającego jedenastej lewy, jest trefl. Rozgrywający utrzyma się wówczas K w ręce i zagra stamtąd W wkoło. S zabije D i będzie kontynuował treflem. A potem N weźmie lewę A i zagra w trefle po raz trzeci. W ten sposób rozgrywający zupełni straci treflową łączność ze stołem, która była mu niezbędna do wyegzekwowania zwycięskiego przymusu kierowo-treflowego przeciwko N. I będzie mógł wziąć jedynie dziesięć lew.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

BA – 10 (WE).

 

 

 

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

26

  

105

J1085

63

J9742

  

A632

9632

AQ97

Q

KQ8

AQ74

108

A853
   

J974

K

KJ542

K106

  

W

N

E

S

–

–

1 BA

pas

2

pas

2 1

pas

4

pas

pas

pas

1 cztery kiery, brak czterech pików

 

 

 

 

 

 

 

 

Znów gra kończąca, w której powinna się znaleźć praktycznie każda para WE uczestnicząca w marcowym turnieju tegorocznych Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Przeciwko 4 (E) obrońca S wyjdzie najprawdopodobniej w pika, będzie to bowiem – z jego perspektywy – wist najbardziej bezpieczny. Rozgrywający weźmie lewę królem w ręce (acz może ją również pobić asem na stole) i pomyśli o przebiciu na stole trzech trefli. Zgra zatem A, przebije w dziadku trefla, wróci do ręki D i przebije kolejnego trefla. Teraz najpewniej i najbezpieczniej będzie cofnąć się do ręki asem atu – aby na pewno dokonać na stole przebitki czwartej rundy trefli. Od S spadnie wówczas szczęśliwie K, co wyjaśni rozkład koloru atutowego. Rozgrywający przebije więc ostatniego trefla, a następnie zagra A. N dokona przebitki 9 i odejdzie W – swoją ostatnią kartą tego koloru. E przebije w ręce, ściągnie D i odejdzie atutem, wpuszczając obrońcę N na waleta. I w dwukartowej końcówce gracz ten będzie musiał wyjść w kara, do układu impasowego A D na stole. Jego szczęście polegać będzie wszakże na tym, że i tak K znajdował się w ręce jego partnera, tzn. leżał pod impasem.

Rzecz jasna, jeśli rozgrywający nie pociągnie A z góry, tylko którymś momencie wykona impas damą kier w ręce, odda trzy lewy atutowe. Weźmie zatem tylko dziesięć wziątek zamiast teoretycznie mu należnych jedenastu.

Zagranie A z góry zostanie wykonane przede wszystkim dlatego, aby na pewno przebić na stole wszystkie trzy blotki trefl z ręki. Singlowy K spadnie więc od e-S-a niejako przy okazji. Ale to pozwoli rozgrywającemu wziąć aż jedenaście lew.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 11 (WE);

– 10 (WE);

BA – 11 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27

  

KQ1076

976

J9

K74

  

A98

A8542

10852

5

J4

KQ103

A764

A109
   

532

J

KQ3

QJ8632

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 1

ktr.

pas

3 2

pas

4

pas

pas

pas

    

1 na trzeciej ręce otwarcie w pełni uzasadnione

2 karta W warta jest bilansowego skoku na 3, zwłaszcza że odpowiedź 2 mogłaby zostać dana z zupełnie bezawartościową ręką

 

 

 

Końcówka jest jednak przynajmniej lekko podlimitowa, więc znajdzie się w niej tylko część par WE. Nie osiągną natomiast dogranej na przykład te duety, w których gracz W odpowie na wywoławczą kontrę partnera (na trzecioręczne otwarcie 1 e-N-a) anemicznymi 2. Tymczasem 4 są tu znakomitą propozycją. Gracz W odda jedynie pika oraz dwa kara i łatwo zrobi swoje.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 10 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (NS);

BA – 8 (WE).

 

 

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

28

  

AJ106

QJ

K97

KQ32

  

93

62

Q106

1098764

Q74

A98753

843

J
   

K852

K104

AJ52

A5

  

W

N

E

S

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

3 1

pas

3 2

pas

4 3

pas

4 4

pas

4 5

pas

4 6

pas

4 BA7

pas

5 8

pas

5 9

pas

5 10

pas

5 11

pas

pas

pas

  

1 zachęcające uzgodnienie pików

2 decyzja graniczna: wprawdzie D W sec nie wyglądają najlepiej, ale pozostałe honory ręki N są zupełnie przyzwoite, na pewno nie może on więc zamykać drogi do szlemika, skacząc na 4

3 zapowiedź ta powinna zostać zrozumiana przez partnera jako wskazanie karty nienegatywnej

4, 5 cue-bidy

6 teraz już N musi dać do tyłu

7 Blackwood

8 tu: jedna wartość

9 pytanie o damę atu

10 brak D

11 brakuje jednej wartości i damy atu, więc przy tylko ośmiu atutach na linii WE szlemik nie będzie kontraktem prawidłowym

 

 

Pewna liczba par WE, być może po nieco mniej precyzyjnej niż powyższa sekwencji licytacyjnej, na pewno jednak w tym rozdaniu szlemika w piki osiągnie. I ci, którzy damę atu złowią, bez trudu ten kontrakt zrealizują. Nieco bardziej szansowne będzie jednak zagranie na D u W, tzn. ściągnie K, a potem impas waletem w ręce N. Pozwoli to na nieoddanie lewy atutowej przy D x x x u W, a także przy singlowej D u E. Wprawdzie przy podziale pików 4–1 nie weźmie się lewy przebitkowej, rozgrywającemu pozostaną jednak w zanadrzu impas przeciwko D bądź karowo-treflowy przymus.

Paradoksalne i zaskakujące jest zatem to, że postępując zgodnie ze wskazaniami “poprawnościowymi” – nie wolno tego szlemika licytować, a jeżeli się już to mimo wszystko uczyni, to należy go... przegrać! Tymczasem gracz mniej “poprawny” zrealizuje w tym rozdaniu nie tylko 6, ale nawet 6BA (!). Wyimpasuje bowiem obrońcy E D, a potem ustawi jego partnera w treflowo-karowym przymusie. Cóż, nikt nigdy nie powiedział, że brydż jest grą absolutnie sprawiedliwą...

Inna sprawa, że tam, gdzie kontrakt pikowy będzie grany przez S, W zawistuje przeciwko niemu w 10 (9), a E dołoży na trzeciej ręce waleta, rozgrywający powinien wydedukować, że E jest w treflach krótki. I w związku z tym poszukać D u niego właśnie – w hipotetycznie dłuższym fragmencie koloru atutowego...

Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew ; 1440 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 11 (NS);

– 8 (NS);

– 12 (NS);

BA – 12 (NS).

 

 

 

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

29

  

Q543

K852

10

7654

  

J96

J106

QJ853

83

K72

A974

K942

109
   

A108

Q3

A76

AKQJ2

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1

pas

1

pas

1 BA

pas

2

pas

2

pas

2 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

  

 

 

 

 

Tak zapewne przebiegnie licytacja na wielu stołach, nie bardzo bowiem widać tu drogę do osiągnięcia lepszej od 3BA końcówki treflowej. Oczywiście można ją na siłę znaleźć, wątpię jednak, by ktokolwiek powtórzył ją świadomie przy prawdziwym brydżowym, turniejowym stole. Tymczasem jeżeli przeciwko 3BA (S) gracz W wyjdzie bezkombinacyjnie w karo, rozgrywający nie zdoła się obronić – wcześniej czy później odda A oraz cztery lewy karowe. Natomiast po każdym innym wiście kontrakt firmowy będzie już można zrealizować, chociaż raczej wyłącznie w widne karty. Do sukcesu nie doprowadzi bowiem wówczas rozgrywającego zagranie na naturalną szansę pikową (K przed damą), tylko rozgrywka na sprytną wpustkę końcową, wykorzystująca fakt, iż piki są w tym rozdaniu tzw. kolorem zamrożonym (tzn. że strona, która zagrywa weń jako pierwsza, traci lewę). Powiedzmy na przykład, że przeciwko 3BA (S) padnie wist W (jedyna rozsądna alternatywa wobec ataku karowego). S weźmie lewę D w ręce (inaczej sam musiałby zagrać ze stołu kiera – do damy w ręce). A następnie ściągnie pięć trefli. W siedmiokartowej końcówce, przykładowo takiej:

29

  

Q54

K85

10

-

  

J96

6

QJ8

-

K72

A9

K4

-
   

A108

3

A76

-

  

 

 

każdy z obrońców będzie musiał zachować trzy piki (jeśli bowiem pika odrzuci E, będzie można zagrać A i blotkę wkoło i wyrobić sobie lewę na D, natomiast gdy pika pozbędzie się W, zagranie A i blotki do damy wyrobi rozgrywającemu dziewiątą wziątkę na 10 w ręce). Każdy z nich zachowa więc tylko po cztery karty w kolorach czerwonych. W tej końcówce rozgrywający będzie więc nawet mógł zgrać A i odejść albo karem albo kierem. Broniący odbiorą wówczas swoje cztery lewy w kolorach czerwonych, po czym w dwukartowej końcówce (tylko pikowej) któryś z nich będzie musiał wyjść w pika – W spod waleta albo E spod króla. I rozgrywający dostanie dodatkową wziątkę w tym kolorze.

W podobny sposób będzie można – tyle że zawsze, po każdym wiście – zrealizować na osi NS końcówkę treflową. Powiedzmy, że przeciwko 5 (S) obrońca W wyjdzie w atu. S zabije A w ręce, zgra A przebije na stole karo, zagra stamtąd kiera do damy (E nie będzie mógł wskoczyć A, gdyż dałoby to przeciwnikowi dwie lewy kierowe), przebije w dziadku drugie karo i zgra kilka trefli. Dojdzie wówczas do na przykład takiej, tym razem pięciokartowej, końcówki:

29

  

Q54

K8

-

-

  

J96

6

Q

83

K72

A (A9)

K (-)

-
   

A108

3

-

2

  

 

Z tych samych przyczyn, które wyłuszczyłem, analizując rozgrywkę i obronę przeciwko kontraktowi 3BA, żaden z broniących nie będzie mógł uronić pika, obaj zachowają więc tylko po dwie czerwone karty. W końcówce z ostatniego diagramu rozgrywający odejdzie więc kierem. Broniący odbiorą dwie lewy (kiera i karo albo dwa kiery), po czym ten z nich, który utrzyma się przy piłce, będzie musiał wyjść w pika: W spod waleta, albo E spod asa. Rozgrywający otrzyma więc jedenastą lewę, stanowiącą o wygraniu kontraktu, w pikach i to właśnie z racji zamrożenia tego koloru.

 

 

 

 

 

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30

  

A82

QJ743

K8

1065

  

KQ10973

K

A10542

3

J64

865

93

QJ984
   

5

A1092

QJ76

AK72

 

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

1

1

ktr.1

2

3

3 2

4

pas

pas

pas3

      

1 kontra negatywna, od biedy można też zgłosić w zamian forsujące na jedno okrążenie 2

2, 3 kusi zgłoszenie obronnych 4, drugi longer W jest jednak w karach – kolorze otwarcia S, jego ręka zawiera więc więcej przegrywających, niżby się mogło na pierwszy rzut oka wydawać

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

1

1

ktr.1

pas

3

4

5 2

pas

pas

pas

      

1 kontra negatywna, od biedy można też zgłosić w zamian forsujące na jedno okrążenie 2

2 jeżeli jednak nawet W zdecyduje się na prewencyjne zgłoszenie obronnych 4, N raczej nie skontruje tej gry, tylko powie 5 (piąty kier, drugi król w kolorze otwarcia partnera, pewność, że S ma krótkość pikową)

 

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

1

1

2 1

pas

4

pas2

pas

pas

  

1 nieforsujące

2 tu W nie wie nawet o ficie pikowym w ręce partnera, tym bardziej więc w 4 nie pójdzie

Obrona 4 kosztowałaby już stronę WE 500 – za bez trzech z kontrą. Broniący połączyliby bowiem trzykrotnie atuty i oprócz A, A i trefla rozgrywający musiałby jeszcze oddać trzy kara z ręki.

 

 

Natomiast grając w kiery, S (N) odda na pewno A oraz – najprawdopodobniej – także K. Często wykona bowiem w kolorze atutowym normalny impas, będzie więc musiał zadowolić się jedenastoma wziątkami. Inna sprawa, że zdobycie dwunastu wziątek nie powinno być w praktyce specjalnie trudne, ściągnięcie A znakomicie bowiem pomoże rozgrywającemu rozwiązać stojące przed nim problemy komunikacyjne. Powiedzmy, że przeciwko 5 (S) W odda normalny wist K. Rozgrywający zabije na stole A, po czym – postępując w sposób jak najbardziej naturalny (jako że będzie musiał przebić w ręce dwa piki, a na figurę karową wyrzucić ze stołu trefla) – przebije w ręce pika, zagra blotkę karo do króla (W nie będzie mógł wskoczyć asem bez natychmiastowej straty lewy) i przebije w ręce pika. Teraz bardzo wygodnym zagraniem będzie pociągnięcie A z góry – jak nie spadnie król, S powtórzy z ręki 10, a potem wyrobi sobie lewę na W i pozbędzie się na nią z dziadka trefla (ponadto wyimpasować dałoby się tylko drugiego króla). W rzeczywistości na A spadnie K, więc rozgrywający do końca wyatutuje i wyrobi sobie karo. Weźmie więc aż dwanaście lew: pięć kierowych na stole, A, dwie pikowe przebitki w ręce, dwie karowe i dwie treflowe. Gwoli absolutnej ścisłości, tylko absolutnie nierealny pierwszy wist małym karem (!) – spod asa z dziesiątką, definitywnie pozbawiłby rozgrywającego kontrakt kierowy gracza S dwunastej wziątki.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 11 (NS);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

31

  

KJ94

1094

A9643

10

  

A762

J87

Q52

A82

Q853

Q6

KJ10

9743
   

10

AK532

87

KQJ65

  

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

2 1

pas

pas2

pas

      

1 karta odrobinę za słaba na odpowiedź 1, a uzgodnienie kierów dopiero w następnym okrążeniu

2 w turnieju na maksy jakikolwiek inwit można sobie śmiało darować, tym bardziej że brak jest ku temu wygodnej metody

 

 

 

 

S nie potrzebuje przecież od partnera specjalnej pomocy w treflach, stąd rebid 3 wiódłby często donikąd. Najbardziej pasowałoby tu mocno już niestety zapomniane wywołanie kombinowane, przy pomocy którego S zainwitowałby dograną, pokazując partnerowi singla pikowego:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 BA3

pas

3 4

pas

pas

pas

  

1 karta odrobinę za słaba na odpowiedź 1, a uzgodnienie kierów dopiero w następnym okrążeniu

2 wywołanie kombinowane – wstęp do pokazania singletona

3 automatyczne

4 singiel pikowy (3/3 pokazałyby singla w kolorze licytowanym)

 

 

Ze spalonymi wartościami w pikach N zaproszenia partnera nie przyjąłby. Gdyby natomiast – zamiast K W – miał K czy A, wrzuciłby 4. Nawet A i A albo A dałyby dobrą końcówkę.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (NS);

–7 (NS);

BA – 8 (NS).

 

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

32

  

J83

J63

5432

1083

  

Q1052

A1087

1096

62

964

K

AJ7

KJ9754
   

AK7

Q9542

KQ8

AQ

  

Nasz System:

W

N

E

S

pas

pas

1

ktr.

1 1

pas

2

2 BA

pas

pas

pas

  

1 6–10 PC, 4+

 

 

 

 

 

 

 

albo

W

N

E

S

pas

pas

1

ktr.

1 1

pas

2

pas2 (!)

pas

pas

    

1 6–10 PC, 4+

2 zapowiedź dosyć racjonalna, przeciwnicy wskazali posiadanie około 20 PC, więc N jest zerowy; jeśli S coś zapowie – to wpadnie, największą szansę na nieoddanie dużego zapisu na stronę przeciwną daje więc pas (!)

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

pas

pas

2

ktr.

pas

2

pas

2 /2 BA

pas

pas

pas

  

W tym wypadku gracz S będzie musiał, niestety, poleżeć. 2 (S) mogą zostać przegrane tylko bez jednej (za 50), a 2BA – po wskazanym, optymalnym dla obrony, ataku treflowym – bez dwóch (za 100). Wziąwszy pod uwagę fakt, że E najprawdopodobniej swoje 2 by zrealizował (za 90), nie będzie dużej tragedii, a kontrakt 2 – jeśli rzecz jasna, rozgrywający wybroni się tylko bez jednej – będzie wręcz można uznać za opłacalną obronę wykładanych 2 strony przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 

 

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

33

  

Q973

A3

9865

K102

  

K6

KQ10987

A102

J5

J108542

J6

J43

84
   

A

542

KQ7

AQ9763

  

W

N

E

S

–

pas

pas

1

1

1

pas

2 1

2

3

pas

3 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

      

1 we Wspólnym Języku przyrzeka to też 15+ PC i na jedno okrążenie forsuje

2 zatrzymanie karowe, niepokój o co najmniej jeden kolor starszy; w wypadku, gdy mamy do sprawdzenia zatrzymania do bez atu w dwóch (trzech) kolorach, zawsze pokazujemy stopery (en passant), nawet jeżeli jeden z tych kolorów jest kolorem licytowanym przez przeciwnika

 

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

pas

1

1

1

pas

2

2

3

pas

5 1

pas

pas

pas

  

1 znów możemy dostrzec w tej ręce tak możliwość wzięcia dziewięciu szybkich lew na bez atu, jak i układ i wysokie honory orientujące kartę ku grze kolorowej; może nawet to drugie podejście powinno zatriumfować – przecież W nie tylko wszedł kierami, ale i powtórzył ten kolor na szczeblu dwóch

 

 

 

 

W istocie, przeciwko 3BA (S) W wyjdzie D (aby partner odblokował się waletem, gdy go posiada, lub dał ilościówkę) i rozgrywający w żaden sposób nie uniknie wpadki. Na zgrywane przez gracza S trefle E szybko dołoży ilościówkę i jeszcze jednego pika, W będzie więc wiedział, że może pozbyć się obu swoich kart w tym kolorze i zachować jedynie A oraz kierowe forty.

Końcówka w trefle także nie jest tu wybitnym kontraktem (skoro z licytacji wiadomo, że A leży za mariaszem), można ją jednak wygrać dzięki szczęśliwej konfiguracji pików. Obrońca W ma bowiem w tym kolorze drugiego króla, już jedna przebitka pika w ręce wyrobi więc dziadkową D jako jedenastą wziątkę rozgrywającego. Ponadto weźmie on bowiem sześć trefli w ręce, dwa starsze asy, karo oraz kierową przebitkę na stole.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew, 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 8 (NS).

 

 

 
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33