Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
1 |
|
76
104
J873
J10854
|
|
AQ2
AKJ87
AQ952
==
|
![](stolik.gif)
|
KJ1043
Q3
64
AQ63
|
|
|
985
9652
K10
K972
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
3 4 |
pas |
3 BA5 |
pas |
4 6 |
pas |
4 7 |
pas |
5 8 |
pas |
5 9 |
pas |
5 BA10 |
pas |
6 11 |
pas |
7 12 |
pas |
pas |
pas |
1 minimum otwarcia (12–14 PC), nie
przyrzekają dodatkowego (szóstego) pika
2 forsujące, w zasadzie powinien się za nimi
kryć układ zrównoważony lub quasi-zrównoważony i zatrzymania w
kolorach nielicytowanych (tu: karach i treflach), w tym wypadku gracz W
jest już jednak w zasadzie pewny, że ostateczny kontrakt zostanie
zagrany w piki, licytuje więc 2BA jako pytanie o kartę partnera
3 układ 5+ –4+
4 zachęcające uzgodnienie pików
5 wskazanie układu 5–2–2–4 i
ręki nienegatywnej (w ramach istniejących możliwości –
wprawdzie E ma tylko 12 PC, ale jego D – w pięciokartowym
kolorze partnera – to wartość trudna do przecenienia), z kartą
słabszą padłaby zapowiedź 4
6 cuebid
7 brak cuebidów w kolorach czerwonych, karta E
jest zbyt słaba na zgłoszenie z nią przewyższającego dograną
cuebidu 5
8 cuebid
9 wskazanie D (as i król w tym kolorze
zostały już wykluczone w poprzednim okrążeniu)
10 pytanie o wartości na uzgodnionych pikach
11 dwie wartości bez damy atu
12 W ma wyliczone trzynaście lew przy
grze w piki: pięć atutowych w ręce E, pięć kierowych, dwa
asy w kolorach młodszych i treflową przebitkę w swojej ręce
Na początku sierpniowego turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007 (kiedyś w sierpniu grywaliśmy indywiduela,
od roku także w tym miesiącu rozgrywany jest turniej par) –
sekwencja długa i precyzyjna, prowadząca do znakomitego wielkiego
szlema w piki. Po przedstawionej wyżej sekwencji odpowiadający dokładnie
rozpozna układ i lokalizację honorów w ręce partnera i z łatwością
doliczy się trzynastu wziątek przy grze w piki. Rozgrywka kontraktu
7 również będzie bezproblemowa – wystarczy, że gracz E
przebije w dziadku jedną blotkę treflową.
W rozdaniu wychodzą też wielkie szlemy w kiery i w
bez atu, oba wymagają jednak udanego impasu przeciwko K (na wszelki
wypadek daje się też ustawić karowo-treflowy przymus przeciwko obrońcy
S). Prowadzący licytację zawodnik W również będzie o
tym wiedział (pięć lew pikowych, pięć kierowych, treflowa i dwie
karowe – po impasie króla w tym kolorze) – jeśli zatem
potrzebny mu będzie pełny maks, zapowie 7BA.
Minimaks teoretyczny: 7 BA (WE), 13 lew; 1520
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 11 (WE);
– 13 (WE);
– 13 (WE);
BA – 13 (WE).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
2 |
|
Q
KJ10972
974
K43
|
|
K5
853
AQ63
AQ62
|
![](stolik.gif)
|
J432
A64
1085
985
|
|
|
A109876
Q
KJ2
J107
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
2 1 |
2 BA2 |
pas |
pas |
pas |
1 słabe dwa, mimo 11 PC (brzydkich, z
singlową damą) karta jest zbyt słaba na pierwszoroczne otwarcie 1
2 15–18 PC, skład zrównoważony
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
2 1 |
ktr.2 |
2 3 |
pas |
pas4 |
pas |
|
|
|
1 multi, mimo 11 PC (brzydkich, z
singlową damą) karta jest zbyt słaba na pierwszoroczne otwarcie 1
2 kontra wywoławcza do hipotetycznych
pików otwierającego albo silna kara w składzie nieokreślonym (W
nie zgłasza naturalnych 2BA, gdyż otwierający może posiadać kiery,
a W nie trzyma tego koloru)
3 do koloru partnera
4 piki
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
1 |
1 BA1 |
2 2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 naturalne, 15–18 PC
2 naturalne, nieforsujące
Jak z powyższego przeglądu wynika, na ogół
zawodnicy W będą rozgrywać w tym rozdaniu kontrakt 2BA,
rzadziej strona NS utrzyma się w częściówce kierowej
(ewentualnie pikowej). 2BA (WE) powinny zostać obłożone bez dwóch,
a 2 (NS) – bez jednej. Najwyższym kontraktem możliwym
w tym rozdaniu do zrealizowania są 2 (NS). Wprawdzie na
pierwszy rzut oka wydaje się, że po pasywnej obronie rozgrywający będzie
musiał wówczas oddać kiera, dwa trefle i trzy kara, w trakcie ściągania
kierów broniący (szczególnie gracz E) napotkają na istotne
problemy zrzutkowe, skutkiem których N wyrobi sobie ósmą lewę
na 10, 9 lub 7. Po prostu obrońca E będzie musiał
odrzucić się od 10 lub chroniącej jego zatrzymanie blotki w karach
albo w treflach.
Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7(WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
3 |
|
J852
982
Q7
KJ86
|
|
K943
KQ6
K2
A1074
|
![](stolik.gif)
|
Q6
43
AJ1054
Q532
|
|
|
A107
AJ1075
9863
9
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 BA |
pas |
3 BA1 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 tylko 9 PC, więc niektórzy posiadacze tej ręki
zdecydują się zapewne jedynie na inwit (zgłaszając 2BA lub taką czy
inną zapowiedź konwencyjną); karta E jednakże zawiera też
solidnego, pięciokartowego longera roboczego w karach, co
usprawiedliwia bezpośredni skok na 3BA
Niestety, ta standardowa sekwencja ustawi kontrakt
firmowy z gorszej ręki W, kiedy to po oczywistym ataku małym
pikiem zostanie on położony bez jednej. Niezależnie od tego, czy
rozgrywający wstawi w pierwszej lewie D ze stołu, czy też puści ją
do ręki, broniący będą w stanie wyrobić sobie trzy wziątki w tym
kolorze. A ponadto – w najprawdopodobniejszym wariancie rozwoju
wydarzeń – dostaną A i trefla.
Można natomiast zawsze zrealizować 3BA (E),
nawet po nierealnym do oddania, ale najgroźniejszym dla rozgrywającego)
ataku 9. W rzeczywistości przeciwko temu kontraktowi S
wyjdzie w kiera (najprawdopodobniej waletem), więc rozgrywający bez
trudu weźmie – na przykład – pięć lew karowych, dwie
treflowe i dwie kierowe.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (E!), 9
lew; 600 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (WE);
BA – 9 (E!).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
4 |
|
6
KQ97643
103
QJ8
|
|
A
J5
KJ82
1095432
|
![](stolik.gif)
|
Q985
A102
Q65
K76
|
|
|
KJ107432
8
A974
A
|
|
W |
N |
E |
S |
pas |
3 1 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 przyzwoitej jakości siedmiokart prawie
zawsze upoważnia do otwarcia na szczeblu trzech
Jeżeli zawodnik N zdecyduje się na otwarcie
3 , to zakończy ono licytację. Rozgrywający odda oczywistych pięć
lew (dwie atutowe i po jednej w każdym z kolorów bocznych; przeciwnicy
na pewno połączą bowiem raz atu i nie pozwolą mu na przebicie w
dziadku trefla, połączone z ekspasem króla w tym kolorze) i wpadnie
bez jednej, za 100. Będzie to jednak opłacalna obrona wychodzących
stronie przeciwnej 3 (pod warunkiem że rozgrywający ten ostatni
kontrakt rozwiąże bezpiecznie atuty, tzn. w pierwszej rundzie tego
koloru zagra z obu rąk blotki, a nie blotkę do króla), za 110.
Otwarcia 3 (N) nie da się bowiem skontrować.
Niższe otwarcia wcale nie muszą zakończyć się
dla strony NS lepiej, na przykład:
W |
N |
E |
S |
pas |
2 1 |
pas |
pas |
3 2 |
pas |
pas |
pas |
1 słabe dwa
2 W w poprzednim okrążeniu spasował,
teraz więc może z powodzeniem powalczyć – nie wprowadzając
przy tym partnera w błąd co do swojej siły
W |
N |
E |
S |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
3 3 |
pas |
pas |
pas |
1 multi
2 do koloru partnera
3 W w poprzednim okrążeniu spasował,
teraz więc może z powodzeniem powalczyć – nie wprowadzając
przy tym partnera w błąd co do swojej siły
A gdy – w którejś z ostatnich dwóch
sekwencji – dopiero teraz N poprawi się na 3 , może
zostać przez przeciwnika E karnie skontrowany. A to będzie już
kosztowało 200 punktów, równoznaczne z notą bliską zera…
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 110
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
5 |
|
J853
J62
K10
A962
|
|
A74
K109854
J752
==
|
![](stolik.gif)
|
Q106
A3
AQ3
K10543
|
|
|
K92
Q7
9864
QJ87
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 BA |
pas |
4 1 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 teksas na kiery
Osiem miltonów, nie najgorszej jakości longer
kierowy oraz ofensywny układ 6430 – wszystko to upoważnia
posiadacza tej karty, aby po otwarciu partnera 1BA przesądzić końcówkę
(w kiery). Uczyni to przy pomocy teksasu, aby ustawić grę końcową
z lepszej (silniejszej) ręki partnera, a przy tym nie przekazywać
przeciwnikom zbędnych informacji. Końcówka kierowa rozgrywana przez E
będzie więc w tym rozdaniu kontraktem standardowym. Rozgrywający
powinien oddać pika (zagrywając blotkę do dziesiątki w ręce E),
kiera i lewę czwartego okrążenia w karach (nie zdoła bowiem przebić
czwartej rundy tego koloru), najczęściej zrobi zatem równo swoje. Jeżeli
jednak przeciwko grze kierowej rozgrywanej przez E, obrońca S
odda dosyć naturalny atak D, to rozgrywający (optymalnie) wyrzuci
ze stołu pika. Zdobędzie więc nie tylko wziątkę na K, ale też później
– dysponując trzema dojściami do ręki E (na A, D i
A) wyrobi sobie (dwoma przebitkami) i odegra fortę treflową. Weźmie
zatem lew jedenaście.
Teoretycznie więc biorąc, tylko pierwszy wist D
bądź małym karem (czwórką albo szóstką) i dalsza staranna obrona
– bezwarunkowo ograniczą rozgrywającego do lew dziesięciu.
Gdyby natomiast kontrakt kierowy grany był z ręki W – cel
taki osiągnąłby jedynie atak blotką atu lub 10. Także w innych
wypadkach rozgrywka na jedenaście lew byłaby jednak skomplikowana, w
zasadzie możliwa do przeprowadzenia jedynie w widne karty.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 10 (WE);
– 10 (WE);
– 9 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
6 |
|
1098
AK54
J2
KJ96
|
|
Q72
97
AKQ97
Q85
|
![](stolik.gif)
|
AK65
J32
10853
73
|
|
|
J43
Q1086
64
A1042
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
ktr.1 |
1 |
2 |
pas2 |
pas |
3 |
pas |
pas/3 3 |
pas |
(pas) |
(pas) |
1 w korzystnych założeniach akcja jak
najbardziej dopuszczalna
2 lub wskazująca trzy piki kontra, jeśli WE
grają tą konwencją
3 możliwy jest tu tak spokojny, bezpieczny
pas, jak i nieco ryzykowne przeniesienie na 3 (ten drugi kontrakt będzie
najprawdopodobniej grany na tylko siedmiu atutach)
Obie częściówki strony WE na szczeblu
trzech zostaną łatwo zrealizowane, do oddania są bowiem tylko dwa
kiery i dwa trefle. Zapis plus 140 – za zrealizowanie dzięki
podziałowi atutów 3–3 3 – zapewni graczom WE notę
zbliżoną do maksymalnej.
NS wygraliby natomiast 2 (i 2 ) – pod
warunkiem wyłapania D; mają bowiem do bezwzględnego oddania
jedynie trzy lewy pikowe oraz dwie karowe. Od czasu do czasu strona ta
przelicytuje na pewno 3 przeciwników trzema kierami. Aby
uratować dobry zapis, WE staną wówczas przed koniecznością
zapowiedzenia 3 .
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 8 (NS);
– 9 (WE);
BA – 5 (WE).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
7 |
|
Q10864
94
74
KQ63
|
|
A952
A2
A103
10754
|
![](stolik.gif)
|
7
KQ753
K8652
92
|
|
|
KJ3
J1086
QJ9
AJ8
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas1 |
1 |
pas2 |
1 BA |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 nie można dać kontry wywoławczej ze
względu na tylko dubla w pikach
2 karta zbyt słaba na wejście z nią do
licytacji (dwukolorowymi 2 – piki i młodszy, jeżeli system na
to pozwala)
Jeżeli gracze WE nie wejdą do licytacji, N
łatwo wygra 2 i zapisze sobie 110, oczywiście będzie to rezultat
dla strony WE dosyć mizerny.
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas1 |
1 |
pas2 |
1 BA |
pas |
2 |
2 BA3 (!) |
pas |
3 4 |
pas |
3 5 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 nie można dać kontry wywoławczej ze
względu na tylko dubla w pikach
2 karta zbyt słaba na wejście z nią do
licytacji (dwukolorowymi 2 – piki i młodszy, jeżeli system na
to pozwala)
3 w pierwszym czytaniu wskazanie kolorów młodszych;
alternatywą jest po prostu wywoławcza kontra
4 trefle lepsze (nie gorsze) od kar
5 w kontekście całości: dwukolorówka
karowo-kierowa (ale zbyt mała siła na wywoławczą kontrę czy inną
zapowiedź w poprzednim okrążeniu)
Aby nie przegrać rozdania, E musi więc podjąć
walkę po 2 przeciwników. Pozwoli to jego stronie na znalezienie
uzgodnionych kar i zagranie częściówki w ten kolor (bezproblemowe
dziesięć lew, do oddania tylko dwa trefle i lewa atutowa). Na WE
wychodzą też 3 – na siedmiu atutach.
Jeśli po 3 przeciwnicy zgłoszą 3 , gracze WE
– aby uratować wysoką notę – muszą albo grę tę
skontrować (bez jednej, 200 dla WE), albo chociaż przelicytować
ją czterema karami (130 dla WE).
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew, 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 10 (WE);
– 9 (WE);
– 8 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
8 |
|
K53
987654
85
102
|
|
A42
KQJ2
J43
876
|
![](stolik.gif)
|
Q1086
A10
A1096
AKJ
|
|
|
J97
3
KQ72
Q9543
|
|
W |
N |
E |
S |
pas1 |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
4 BA3 |
pas |
pas4 |
pas |
1 karta nieco za słaba na pierwszoręczne
otwarcie
2 wielkie bez atu, we Wspólnym Języku
dodatkowo wskazanie tylko dwóch kierów (brak odwrotki)
3 inwit
4 dół rebidu
To również powinna być gra standardowa, choć
niektóre pary WE poprzestaną na 3BA (a kilka przegra
licytowanego szlemika!). Jeżeli rozgrywający trafi piki (tj. zagra
blotkę do dziesiątki w ręce), będzie dysponował dziesięcioma
lewami: trzema pikowymi, czterema kierowymi, dwoma treflowymi i karową.
A jedenastą będzie mógł zdobyć na treflowo-karowym przymusie
przeciwko S: prostym albo wpustowym. Przeciwko 3/4BA (E)
wielu graczy S wyjdzie jednak w trefla, od razu dając
przeciwnikowi jedenastą wziątkę (pod warunkiem że następnie rozegra
on trafnie piki).
Teoretycznie rzecz ujmując – gracz E
zawsze będzie w stanie wziąć jedenaście lew w bez atu, jego partner
mógłby natomiast zostać ograniczony do dziesięciu wziątek –
po warunkiem jednakże, że gracz N zaatakowałby wówczas w
trefla albo w karo.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (E!), 11 lew; 460
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (E!);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 10 (E!);
BA – 11 (E!).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
9 |
|
Q
87
Q952
AKJ1054
|
|
K108
AK953
64
Q62
|
![](stolik.gif)
|
J97432
64
AKJ3
3
|
|
|
A65
QJ102
1087
987
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
1 |
ktr.1 |
2 BA2 |
3 |
4 3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 kontra sputnik
2 rzetelnylny bilans na 3
3 ze względu na ofensywny układ 6–4,
singla w treflach i oczekiwane wyłączenie w tym kolorze
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
1 |
ktr.1 |
rktr.2 |
2 |
pas |
pas |
2 3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 kontra sputnik
2 siłowa, 11(12)+ PC
3 fit pikowy
4 ze względu na ofensywny układ 6–4,
singla w treflach i oczekiwane wyłączenie w tym kolorze
Ta podlimitowa, przynajmniej jeśli chodzi o siłę
honorową strony WE, końcówka w piki powinna zostać
zapowiedziana na wielu stołach. Wiadomo przecież nie od dziś, że układ
6–4 to potęga, gracz E będzie też miał prawo spodziewać
się wyłączenia w licytowanych przez przeciwników treflach. Przeciwko
4 (E) zawodnik S wyjdzie w trefle właśnie i obrońcy
– najprawdopodobniej – zagrają dwa razy w ten kolor.
Naturalna linia rozgrywki polegać będzie na przebiciu w dziadku dwóch
blotek karowych. Automatycznie doprowadzi ona rozgrywającego do wzięcia
jedenastu lew – po dokonaniu bowiem przebitek na stole będzie on
musiał kontynuować stamtąd K – odda więc tylko jedną lewę
atutową. Gdyby wszakże po wzięciu pierwszej lewy treflowej N
odwrócił D, a jego partner zabił A i powtórzył pikiem –
to rozgrywający, aby i w tym wypadku skompletować jedenaście wziątek,
musiałby utrzymać się na stole i zaimpasować kara waletem, a potem
przebić na stole trzecią rundę tego koloru. Alternatywna gra przez
kiery przyniosłaby mu tylko dziesięć lew, ten ostatni kolor bowiem
dzieli się 4–2 (a nie 3–3), nie udałoby się więc wyrobić
go tylko jedną przebitką.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 650
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 11 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
10 |
|
1042
J96
KJ963
AQ
|
|
AQ876
K3
Q10875
6
|
![](stolik.gif)
|
J
AQ107542
2
J1032
|
|
|
K953
8
A4
K98754
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
3 |
pas |
4 1 |
pas |
pas |
pas |
1 graczowi W wolno liczyć, że wniesie
do gry w kiery trzy lewy: A, K oraz albo treflową przebitkę,
albo D (po impasie króla w tym kolorze); dokłada zatem czwartego
Końcówka w kiery zostanie zapowiedziana na wielu
stołach, ale jej los będzie zależał od pierwszego wistu (i dalszej
obrony przeciwników). A zadanie defensorów wcale nie będzie łatwe
– aby bowiem kontrakt położyć, muszą oni koniecznie zdjąć
lewę karową (inaczej rozgrywający zaimpasuje piki damą i na A
wyrzuci z ręki jej jedyne karo), a następnie połączyć atuty (by w
toku dalszej gry manewr ten powtórzyć i w ten sposób uniemożliwić
przeciwnikowi przebicie w dziadku trefla). S musi zatem ściągnąć
A i kontynuować 8 (albo wyjść blotką karo – do dziewiątki
w ręce partnera, a ten w drugiej lewie – zagrać w atu).
Po innej obronie rozgrywający albo przebije na stole
trefla, albo wyrobi sobie lewę na honor w tym kolorze. Umożliwi mu to
aktualna konfiguracja koloru treflowego – trzeba tylko dwukrotnie
zagrań weń blotkami, a dopiero w trzeciej rundzie – wyjść z ręki
waletem albo dziesiątką. Jedynie taki układ (dwie lub trzy figury
treflowe bez blotek w ręce któregokolwiek z broniących) daje
rozgrywającemu szansę na wyrobienie sobie w tym kolorze lewy (przy założeniu,
że to on sam będzie musiał w trefle zagrywać).
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9
lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (NS);
– 9 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
11 |
|
Q542
J
105
Q106543
|
|
109
8
AQ7432
A982
|
![](stolik.gif)
|
AK
AKQ102
K986
K7
|
|
|
J8763
976543
J
J
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 1 |
pas |
1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 BA3 |
pas |
3 4 |
pas |
4 5 |
pas |
4 6 |
pas |
4 BA7 |
pas |
5 8 |
pas |
7 BA9 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 tylko 10 PC, ale układ 6–4, poza tym
miltony te są dużo ładniejsze/bardziej wartościowe aniżeli niejedne
14–15 PC
2 jednoznaczne wskazanie sześciu kar (według
zasad licytacji naturalnej – karta zbyt słaba na rebid 2 ;
trefle zostaną ewentualnie pokazane dopiero w następnym okrążeniu),
także we Wspólnym Języku (gdzie niejednoznaczny rebid 2
szczególnie zagmatwałby dalszą licytację)
3 pytanie o singla
4 singiel kierowy (3 mówiłyby o karcie bez
krótkości z trzema kierami)
5 szlemikowe uzgodnienie kar
6 cuebid (może być krótkościowy, gdyż
partner nie wskazał w kierach longera co najmniej pięciokartowego)
7 pytanie o wartości
8 dwie wartości plus dama atu
9 wyliczone trzynaście lew przy grze w bez
atu: sześć karowych, trzy kierowe, dwie pikowe i dwie treflowe
Szkolny wielki szlem – gracz E nie
powinien mieć większych problemów z dowiedzeniem się, że partner
posiada sześć kar, a z honorów – dwa asy i D. Wystarczy mu
to do doliczenia się trzynastu lew przy grze w bez atu. A wszystko
rozpocznie się od otwarcia 1 , które pomimo posiadania przez gracza W
tylko 10 PC jest bardziej niż oczywiste…
Minimaks teoretyczny: 7 BA (WE), 13 lew; 1520
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 13 (WE);
– 11 (WE);
– 7 (WE);
BA – 13 (WE).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
12 |
|
6
A732
A86
QJ862
|
|
8
KQJ104
Q103
K1054
|
![](stolik.gif)
|
AKQ1073
98
J
A973
|
|
|
J9542
65
K97542
==
|
|
W |
N |
E |
S |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
3 BA4 |
pas |
pas/4 5 |
pas |
(pas) |
(pas) |
|
|
1 czwarty kolor
2 zatrzymanie karowe
3 co najmniej sześć pików, forsing
4 krótkość pikowa
5 w zasadzie układ i lokalizacja honorów w ręce
E przemawiają za grą w piki...
Niestety – przede wszystkim ze względu na
parszywy rozkład atutów – 4 zostaną przegrane, i to najczęściej
bez dwóch. S nie pozwoli bowiem rozgrywającemu na wyrzucenie z
ręki (na kiery dziadka) dwóch blotek treflowych, ten ostatni oprócz
dwóch pików, kiera i kara odda więc również lewę treflową.
Sukcesem natomiast może się zakończyć kontrakt
3BA (W). Wprawdzie po ataku karowym i zachowaniu przez obrońców
komunikacji tym kolorem – zostanie on szybko położony bez dwóch
(rozgrywający bowiem odda A i pięć kar), po innym wiście jednak
rozgrywający łatwo zrobi swoje (a może nawet nadróbkę). Atak spod
trzeciego asa nie wygląda na ogół atrakcyjnie, w tym jednakże
wypadku kara to czwarty kolor przeciwników…
Minimaks teoretyczny: 3 (E!), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 8 (NS);
– 9 (E!);
– 8 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
13 |
|
73
10
AQ9543
J872
|
|
AQJ10
Q865
762
K10
|
![](stolik.gif)
|
K95
9432
K10
AQ96
|
|
|
8642
AKJ7
J8
543
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 BA |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
Obie strony posiadają posiadają po 12 PC (otwarcie
do otwarcia), większość par WE znajdzie się więc w końcówkach.
Jeżeli będą nimi 4 , gra zostanie bezwzględnie położona, do
oddania bowiem są A i trzy lewy atutowe. Jedyna droga do zatrzymania
się w wychodzących 3 to inwitowe 2BA W, negatywne 3 E
i zdyscyplinowany pas W.
Na WE są natomiast do wygrania 3BA, pod
warunkiem wszakże, że rozgrywający zaimpasuje obrońcy N W.
Weźmie wówczas cztery lewy pikowe, K oraz cztery trefle. Rzeczywiście
– przy sześciu takich kartach w kolorze (na obu rękach) największa
szansa na zdobycie w nim czterech wziątek to impas przeciwko waletowi,
z co najmniej równym powodzeniem jednak można eposzukać tej figury u S.
Tym bardziej jeżeli rozgrywający będzie się spodziewał longera
karowego w ręce N…
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 600
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
14 |
|
754
874
642
AJ94
|
|
KQ86
3
AJ8
Q7652
|
![](stolik.gif)
|
1032
KJ10952
753
K
|
|
|
AJ9
AQ6
KQ109
1083
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 1 |
2 BA2 |
pas |
pas |
pas |
|
1 słabe dwa
2 15–18 PC, układ zrównoważony albo
quasi-zrównoważony
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 1 |
2 BA2 |
pas |
pas |
pas |
|
1 multi
2 15–18 PC, układ zrównoważony albo
quasi-zrównoważony
Na większości stołów licytacja potoczy się według
jednego z powyższych wariantów. Przeciwko 2BA (S) obrońca W
powinien zaatakować singlowym kierem – w kolor partnera, nie
posiada bowiem żadnej atrakcyjnej alternatywy pośród kolorów własnych.
Rozgrywający zabije pierwszą lewę D ( A) w ręce i w naturalny
sposób puści 8 wkoło. E weźmie lewę singlowym K, po
czym najprawdopodobniej będzie kontynuował kierem, jeśli jednak odwróci
pikiem, S musi wstawić z reki dziewiątkę. Następnie rozgrywający
powtórzy impas treflowy, a potem zagra w kara, impasując waleta. Taka
(mniej więcej) rozgrywka powinna doprowadzić go do wzięcia ośmiu
lew: trzech treflowych, dwóch kierowych, dwóch karowych i pikowej.
Ponieważ 2BA (S) mogą zostać zawsze
zrealizowane, teoretycznym minimaksem rozdania są 3 (WE) z
kontrą, bez jednej, 100 dla NS.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą,
8 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 6 (NS);
– 8 (WE);
– 6 (WE);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
15 |
|
106542
5
K92
A732
|
|
AQ8
AQJ43
J5
986
|
![](stolik.gif)
|
3
K987
AQ10743
54
|
|
|
KJ97
1062
86
KQJ10
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 |
pas1 |
2 |
pas |
2 2 |
pas |
3 3 |
pas |
4 4 |
pas |
pas |
pas |
1 piki za słabe na wejście!
2 minimum otwarcia (12–14 PC), nie
przyrzekają szóstego kiera
3 splinter
4 negatywne ze względu na spalone wartości
pikowe; już jednak np. A D, K i A (13 PC) dałyby wykładanego
szlemika
Splinter pikowy powinien rozwiązać wszelkie
problemy tego rozdania – ze spalonymi wartościami w tym kolorze W
zgłosi negatywne 4 i na tym licytacja wygaśnie. Gdyby natomiast W
miał nawet o jeden punkt honorowy mniej, ale jego miltony byłyby
inaczej zlokalizowane – np. A D, K i A – stronie
tej wychodziłby znakomity szlemik. W tym wypadku w rękach WE
znajdują się dwa przegrywające trefle, obrońcy jednak muszą odebrać
je natychmiast. Po każdym innym ataku rozgrywający wyimpasuje bowiem
K i zdobędzie wszystkie trzynaście wziątek.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 11 (WE);
– 11 (WE);
– 8 (NS);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
16 |
|
K852
3
Q9532
KJ4
|
|
AJ3
A
KJ108
96532
|
![](stolik.gif)
|
96
KQJ76542
A7
7
|
|
|
Q1074
1098
64
AQ108
|
|
W |
N |
E |
S |
1 1 |
pas |
1 |
pas |
1 BA2 |
pas |
2 3 |
pas |
2 4 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 także w Naszym Systemie, trefle
bowiem są zbyt słabe na późniejszy rubid 2
2 najlepszy opis ręki W, przecież aż
dziewięć z jej trzynastu miltonów znajduje się w kolorach
starszych/krótkich; dzięki otwarciu 1 , a nie 1 , W pokazał
przynajmniej jeden prawdziwy kolor (kara)
3 partner zlimitował się na 12–14 PC w
składzie zrównoważonym, szanse na szlemika są niewielkie; dla świętego
spokoju E licytuje jednak PRO
4 dół rebidu (13 PC, ale tylko singiel w
partnerowych kierach), brak trzech kierów
Przeciwko standardowym 4 (E) S
wyjdzie najprawdopodobniej w pika i obrońcy – wcześniej czy później
– dostaną dwie należne im lewy: pikową oraz treflową. Po innej
obronie rozgrywający mógłby wziąć lew dwanaście, przynajmniej wówczas,
gdyby wpadł na pomysł zaekspasowania graczowi N damy
karowej…
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (WE);
– 7 (NS);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
17 |
|
A762
QJ1032
9
A104
|
|
Q83
K764
AK3
K92
|
![](stolik.gif)
|
K
A5
J10764
QJ763
|
|
|
J10954
98
Q852
85
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
pas1 |
1 BA2 |
pas |
2 BA3 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 można zgłosić – tak w Naszym
Systemie, jak i we Wspólnym Języku – taktyczną
odpowiedź 1 , aby utrudnić licytację przeciwnikom
2 11–15 PC w układzie zrównoważonym
3 inwit bez starszych czwórek, rzecz jasna w
razie systemowej konieczności należy zgłosić go sposób konwencyjny
(w Naszym Systemie – rozpoczynając od Staymana
2 , a we Wspólnym Języku – od dwuznacznej odpowiedzi
2 : transfer na trefle albo inwit w składzie zrównoważonym
bez starszych czwórek)
Tylko pierwszy wist A i pikowa kontynuacja położą
ten kontrakt, po każdym innym ataku rozgrywający wytrąci A,
zaimpasuje D i łatwo skompletuje wymagane dziewięć wziątek. I tak
stanie się na wielu stołach – obrońca N ma bowiem
atrakcyjny wist kierowy (damą albo nawet blotką). W kontekście powyższego
widać, jak ważna byłaby taktyczna odpowiedź gracza S 1 na
otwarcie partnera 1 . Po pierwsze – przeciwnicy
najprawdopodobniej nie zagraliby wówczas 3BA, po drugie – gdyby
nawet do tego doszło, pierwszy wist A nie byłby już zagraniem
czysto abstrakcyjnym…
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew
albo 4 (WE), 10 lew; 130 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
18 |
|
A6
6
Q10985
AJ953
|
|
J1054
AK54
J42
74
|
![](stolik.gif)
|
KQ87
Q103
AK6
Q82
|
|
|
932
J9872
73
K106
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 BA |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
Strona WE posiada w tym rozdaniu 25 PC i
uzgodnione, rozłożone 4–4, piki, zdecydowana większość grających
na tej linii duetów znajdzie się więc w końcówce w ten kolor.
Niestety, 4 (WE) będzie można łatwo obalić – obrońcom
należą się dwie lewy treflowe i atutowa, ponadto albo zmontują oni
przebitkę kierową, albo cierpliwie poczekają na wziątkę karową.
Jeszcze gorszy los spotkałby końcówkę w bez atu – broniący
byliby wówczas w stanie zdjąć pięć lew treflowych oraz A, czyli
położyć grę bez dwóch.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
19 |
|
7654
976
7
AK762
|
|
Q9832
Q83
J3
J105
|
![](stolik.gif)
|
AKJ10
A4
A109852
9
|
|
|
==
KJ1052
KQ64
Q843
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
2 |
ktr. |
pas |
2 |
3 |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
W ten albo bardzo podobny sposób potoczy się
licytacja na wielu stołach i ostatecznym kontraktem staną się 4 (W),
od czasu do czasu z kontrą gracza N (który posiada A K, a
jego partner otworzył na pierwszej ręce licytację). Przeciwko pikowej
końcówce przeciwników N wyjdzie A, a w drugiej lewie zagra
blotką kierową. Powiedzmy, że rozgrywający dołoży ze stołu blotkę,
a S weźmie tę lewę na K i będzie kontynuował kierem. W
utrzyma się na stole A, po czym ściągnie A i przekona się o
najgorszym z możliwych rozkładzie atutów. Nie pozostanie mu wówczas
nic innego, jak zagrać A i karem. W drugiej rundzie kar S
wskoczy damą, a jego partner pozbędzie się wtedy swojego ostatniego
kiera. Rozgrywającemu nie uda się więc wykorzystać lewy na D (N
bowiem przebije tę kartę), będzie więc obustronnie przebijał:
trefle w dziadku, a kara w ręce. W końcówce broniącemu N
wypromuje się jednak wziątka na 7, co będzie równoznaczne z położeniem
gry 4 bez jednej. Także wszelkie inne sposoby rozgrywki doprowadzą
do wpadki, przynajmniej bez jednej, byle tylko obrońca N wyszedł
w pierwszej albo w drugiej lewie (po ściągnięciu A) w kiera.
Wpadka strony WE bez jednej, nawet z kontrą,
okaże się jednak wysoce opłacalną obroną końcówki w kiery, którą
mogliby zrealizować przeciwnicy (oczywiście, gdyby ją uprzednio
zalicytowali, co jest jednak wielce wątpliwe). Powiedzmy, że przeciwko
4 (S) W wyszedłby w pika. Rozgrywający przebiłby w ręce
i zagrałby stamtąd K (D). E zabiłby A i powtórzyłby
pikiem. Rozgrywający przebiłby, wszedłby na stół A i zagrałby
stamtąd kierem. Gdyby E dodał blotkę, S musiałby
wstawić z ręki K i kontynuować stamtąd kierem. Kolejny pik zostałby
przebity w ręce, po czym rozgrywający grałby trefle i oddałby
jeszcze tylko jedną wziątkę na damę atu. Alternatywnie gracz S
mógłby w drugiej lewie dostać się na stół A i wyjść stamtąd
w singla karowego (E wskoczyłby asem i kontynuowałby pikiem), a
potem przebić w dziadku karo i zagrać w kiera – do króla w ręce.
Inaczej mówiąc – każda racjonalna linia rozgrywki końcówki
kierowej powinna doprowadzić gracza S do sukcesu.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
9 lew; 200 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 9 (E!);
– 10 (NS);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
20 |
|
Q10963
8
10986
964
|
|
K85
Q9752
AQJ
105
|
![](stolik.gif)
|
J42
AJ104
K543
AQ
|
|
|
A7
K63
72
KJ8732
|
|
W |
N |
E |
S |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 BA3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 minimum otwarcia, nie przyrzekają szóstego
kiera
2 forsujące
3 układ 5 332
Po dowiedzeniu się, że partner ma minimalną kartę
w składzie 5332 – gracz E poprzestanie na 4 . Będzie to
kolejna standardowa końcówka, w której znajdzie się zdecydowana większość
par WE, uczestniczących w sierpniowym turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007. Rozgrywający ją gracz W będzie
musiał oddać pika, kiera oraz albo trefla (na K wyrzuci bowiem z ręki
pika), albo jeszcze jednego pika. Takie same dziesięć lew można by
wziąć, grając w bez atu, pod warunkiem wszelako, że kontrakt ten
zostałby ustawiony z dobrej ręki E (od nożyc treflowych); w
przypadku gry 3BA (W) bowiem atak treflowy okazałby się
katastrofalny. Inna sprawa, że obrońca N na pewno nie zaatakowałby
wówczas w trefla, tylko w pika. Gdyby rozgrywający zabił drugą rundę
pików królem, nadal byłby w stanie zdobyć dziesięć wziątek.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (E!), 10 lew; 630
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 10 (E!);
– 10 (WE);
– 8 (E!);
BA – 10 (E!).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
21 |
|
AJ3
108
A732
Q873
|
|
109652
9
KQJ654
K
|
![](stolik.gif)
|
KQ74
AJ73
98
965
|
|
|
8
KQ6542
10
AJ1042
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas1 |
pas |
1 2 |
2 3 |
ktr.4 |
4 |
5 |
pas |
pas |
pas |
|
1 karta nieco za słaba na pierwszoroczne
otwarcie
2 podlimitowe otwarcie dwukolorowe nie oddałoby
dużego potencjału wygrywającego tej karty
3 dwukolorówka piki i młodszy
4 siłowa, tu: maksimum pasa
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas1 |
pas |
1 2 |
2 3 |
ktr.4 |
4 |
5 |
pas |
pas |
5 (!) |
pas |
pas |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 karta nieco za słaba na pierwszoroczne
otwarcie
2 podlimitowe otwarcie dwukolorowe nie oddałoby
dużego potencjału wygrywającego tej karty
3 dwukolorówka piki i młodszy
4 siłowa, tu: maksimum pasa
Końcówka w trefle zostałaby łatwo zrealizowana,
nawet gdyby rozgrywający oddał lewę na singlowego króla atu za asem
(co zresztą może nastąpić zawsze – w formie kierowej
przebitki). Na linii NS wychodzi też końcówka w kiery –
trzeba wówczas oddać dwie lewy atutowe oraz, najprawdopodobniej, K
(gdyby jednak rozgrywający z jakiegoś powodu zdecydował się na pociągnięcie
A z góry, zdobyłby jedenaście wziątek). Obrona strony WE
pikami, nawet na szczeblu pięciu, jest zatem bardzo opłacalna. Grający
w piki ma do oddania trzy asy oraz jeszcze jedną lewę: czy to w
postaci karowej przebitki przez S (mało realne), czy to na
waleta atu. Ten ostatni honor jest wprawdzie teoretycznie możliwy do
wyimpasowania, treflowo-kierowe skróty ręki W oraz konieczność
wyrobienia przez rozgrywającego (zablokowanych) kar sprawią jednak, że
nie uniknie on oddania drugiej lewy pikowej. Obronne 5 (WE) z
kontrą, zostaną zatem położone za 300, bez dwóch, i tak wysoce opłacalnie
wobec należnych stronie przeciwnej punktów 600, za popartyjną końcówkę
w trefle.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą,
9 lew; 300 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 9 (WE);
– 11 (NS);
– 9 (WE);
BA – 9 (N!).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
22 |
|
A73
AJ752
74
954
|
|
5
84
KJ1086
J10872
|
![](stolik.gif)
|
KQJ84
K1093
Q2
Q6
|
|
|
10962
Q6
A953
AK3
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
pas1 |
2 |
pas |
2 BA |
pas |
pas |
pas |
|
1 polecam z tą ręką pasa, także w Naszym
Systemie – po alternatywnej odpowiedzi półforsującym 1BA
bowiem znacznie łatwiej będzie coś postawić, aniżeli poprawić
kontrakt, nie mówiąc już o wygraniu końcówki
albo (Nasz System)
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
pas |
1 BA1 |
pas |
2 |
pas |
?2 |
|
|
|
1 półforsujące
2 każda z wchodzących teraz w rachubę
zapowiedzi: pas, 2 , 3 czy 3 k, może albo okazać zwycięska,
albo pogłębić tylko katastrofę
Rozdanie wielce podstępne – na WE
wychodzą jedynie kontrakty 1 i 2 , a na NS – 1 ,
1 i 1BA. Wniosek – prawie każda para, która utrzyma się w
nim przy grze, zazna goryczy porażki. Żadna z rąk nie zachęca jednak
jej posiadacza do nadmiernej aktywności, zatem dominujące w protokole
zapisy za obustronne wpadki nie powinny być zbyt wysokie.
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 90
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (NS);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
23 |
AQJ52
A
943
9873
|
|
943
1075
AJ1052
J5
|
![](stolik.gif)
|
K76
KQJ8642
==
K104
|
|
108
93
KQ876
AQ62
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas1 |
pas |
1 |
2 |
ktr.2 |
pas |
3 |
3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 trudno mi dopatrzyć się w tej karcie
pierwszorocznego otwarcia
2 kontra negatywna – wskazanie
kolorów młodszych
Na większości stołów pary WE zagrają w
kiery, od czasu do czasu nawet na szczeblu końcówki (wówczas zapewne
z kontrą). Przeciwko tej grze S wyjdzie we wskazane przez
partnera piki, obrońcy wezmą zatem dwie lewy w tym kolorze, asa atu
oraz dwie lewy treflowe. Obecny w dziadku A okaże się zupełnie
bezproduktywny i kontrakt zostanie przegrany bez jednej.
Bez kontry (tylko za 100) będzie to jednak opłacalna
obrona możliwych do wygrania przez stronę przeciwną 3 (kontrakt
optymalny) i 3 , a nawet 3 . A nie będzie łatwo tych 3
skontrować, niektóre pary WE zagrają nawet bez kontry grę o
szczebel wyższą…
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
24 |
|
A842
K86
Q8
Q1053
|
|
95
AJ10
1054
A7642
|
![](stolik.gif)
|
106
742
J9732
K98
|
|
|
KQJ73
Q953
AK6
J
|
|
W |
N |
E |
S |
pas |
pas1 |
pas |
1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 11 PC w składzie zrównoważonym to zbyt mało
na pierwszoroczne otwarcie
2 konwencja Drury, tu: 10–11 PC z
fitem pikowym
3 cztery kiery, karta nienegatywna (z takąż
padłby rebid 2 ); wypada jednak zaznaczyć, że jest też kilka
innych wariantów tej konwencji
Jeszcze jedna standardowa dograna, która zostanie
osiągnięta na prawie wszystkich stołach sierpniowego turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007. Standardowy, a więc i absolutnie dominujący
w protokołach, będzie też zapis 450 dla NS, rozgrywający
bowiem będzie musiał oddać dwa asy.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
25 |
|
832
1065
AK9
KQJ4
|
|
109
9742
Q10864
76
|
![](stolik.gif)
|
QJ
QJ8
52
A108532
|
|
|
AK7654
AK3
J73
9
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 BA |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
4 3 |
pas |
4 4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 PRO (pytający rebid otwierającego)
2 góra rebidu, trzy piki
3 splinter na pikach
4 negatywne – ze względu na spalone
wartości treflowe
W rzeczywistości szlemik wychodzi, także w bez atu,
ale wyłącznie ze względu na podział pików 2–2, na co jest 40%
szans. Niektóre pary NS bez wątpienia grę premiową osiągną,
w protokołach dominować jednak będą zapisy 450 dla NS, za wzięcie
jedenastu lew w piki. Notę zbliżoną do maksymalnej otrzymają zatem
nie tyle licytujący (nieprawidłowego) szlemika, co te pary NS,
które w rozdaniu tym potrafią zagrać końcówkę w bez atu.
Minimaks teoretyczny: 6 BA (NS), 12 lew; 990
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 12 (NS);
BA – 12 (NS).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
26 |
|
986
J109
K874
A32
|
|
Q42
AQ732
A9
Q87
|
![](stolik.gif)
|
KJ107
K84
J1063
65
|
|
|
A53
65
Q52
KJ1094
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
|
|
Kolejny kontrakt standard, tym razem na szczeblu częściówki.
Zdecydowana większość duetów WE zatrzyma się tu w 2 i
zrobi je z nadróbką. Rozgrywający bowiem ma do oddania dwa trefle,
pika i karo. Strona przeciwna nie posiada natomiast armat, a bez nich
trudno włączyć się do walki, nie tylko zresztą w brydżu…
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew
albo 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
27 |
|
92
Q9
Q97543
AK8
|
|
AKQJ10654
K10
==
Q93
|
![](stolik.gif)
|
873
8763
AK
J1075
|
|
|
==
AJ542
J10862
642
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
2 1 |
ktr.2 |
pas3 |
2 4 |
3 5 |
4 6 |
5 |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 dwukolorówka Wilkosza
2 kontra wywoławcza przeciwko
hipotetycznym pikom otwierającego albo silna karta w składzie nieokreślonym
3 do gry, jeśli partner ma kara
4 w podstawowym wariancie W ma kontrę
wywoławczą z kierami
5 partner przyrzekł w karach co najmniej fit
6 duża karta na pikach
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
2 1 |
ktr.2 |
pas |
3 3 |
pas |
3 4 |
pas |
4 5 |
pas |
pas |
pas6 |
|
|
1 dwukolorówka kiery i inny
2 kontra wywoławcza albo objaśniająca
3 naturalne, 4+ , przyrzekają
pewne wartości (z ręką bezwartościową S zgłosiłby
lebensohlowe 2BA)
4 kontra objaśniająca na pikach,
forsing
5 fit pikowy
6 N nie ma pewności, że drugim kolorem
partnera są kara, nie może więc udać się w obronę
4 (WE) zostaną łatwo wygrane, rozgrywający
odda tylko dwa trefle i kiera. Obrona 5 , do której może łatwo dojść
w sekwencji pierwszej, rozpoczętej przez gracza S otwarciem 2
– dwukolorówką Wilkosza, będzie więc wysoce opłacalna.
Rozgrywający ten kontrakt odda tylko kiera i dwie lewy atutowe (po
ataku treflowym nie wolno mu jednak zagrać w atu, tylko musi od razu
wyjść D, aby przygotować sobie wyrzutkę trefla), wpadnie więc
zaledwie bez jednej, z kontrą za 100. A gdy gracz W nie zaufa
kontrze partnera i pójdzie w 5 , zapis zmieni znak.
Natomiast po sekwencji rozpoczętej przez zawodnika S
dwukolorową zapowiedzią 2 jego partnerowi trudno będzie się
zorientować, że otwierający ma bokiem kara, superobrona 5 nie
zostanie zatem raczej znaleziona.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą,
10 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 10 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
28 |
|
J62
Q10653
75
K106
|
|
Q953
A94
KJ3
A74
|
![](stolik.gif)
|
K104
J8
AQ10942
Q3
|
|
|
A87
K72
86
J9852
|
|
W |
N |
E |
S |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 BA3 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 5+ , niewykluczona starsza czwórka,
forsing do końcówki
2 karta dobra do gry w bez atu, możliwa
starsza czwórka
3 z minimalną siłą i zrównoważonym składem
E nie powtarza kar, tylko podnosi do 3BA
I tę końcówkę osiągnie przygniatająca większość
duetów WE występujących w sierpniowym turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007. Przeciwko 3BA (W) obrońca N
wyjdzie blotką kierową, a jego partner wstawi na trzeciej ręce K.
Rozgrywający przepuści ten honor (choć mógłby też pobić go, a
następnie ściągnąć sześć kar i w końcówce wpuścić obrońcę z
lewej kierem – na wist spod K). Jeżeli S będzie
kontynuował kierem, W przepuści i tę lewę, a trzeciego kiera
zabije asem, ściągnie sześć kar i zagra w pika. Ponieważ A
znajduje się w tej samej ręce co trzy kiery, rozgrywający zdobędzie
nadróbkę.
Aby ograniczyć przeciwnika do dziewięciu wziątek,
broniący S – po utrzymaniu się K – powinien odwrócić
w trefla (!). Rozgrywający będzie musiał dodać z ręki blotkę, a N
– po wzięciu lewy na K – powróci do kierów, zagrywając
damą albo dziesiątką (w pierwszej lewie bowiem zostanie “spróbowany”
z dziadka W). I tę lewę rozgrywający będzie musiał przepuścić
(aby nie przegrać gry), potem odda więc jeszcze A i zrobi równo
swoje.
Na WE możliwe jest zdobycie jedenastu lew
przy grze w piki, pod warunkiem wyłapania waleta w tym kolorze, a
przedtem – ustawienia kontraktu z lepszej ręki W.
Rozgrywający odda wówczas jedynie lewy kierową i pikową. 5 (E)
położy natomiast pierwszy wist treflowy.
Minimaks teoretyczny: 5 (W!), 11 lew; 450
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 11 (WE);
– 7 (WE);
– 11 (W!);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
29 |
|
5
A
KJ107632
AK32
|
|
Q6432
J874
95
Q4
|
![](stolik.gif)
|
AKJ108
10952
AQ
97
|
|
|
97
KQ63
84
J10865
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
1 |
ktr.1 |
3 2 |
4 |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 kontra sputnik
2 blokujące
Ze swoją układową ręką N powinien
przelicytować obronne 3 przeciwników (tylko bez jednej, a grę tę
trudno skontrować) czterema karami. Alternatywne 4 byłyby
zapowiedzią forsującą i jako taka łatwo doprowadziłaby do
przelicytowania karty. Przeciwko 4 (N) obrońca E wyjdzie
A i K. Drugiego pika rozgrywający przebije w ręce i zagra stamtąd
K. Ponieważ jednak nie spadnie singlowa D, N będzie musiał
oddać dwie lewy atutowe i zrobi równo swoje. Na NS wychodzi też
kontrakt 4 .
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew
albo 4 (NS), 10 lew; 130 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
– 8 (WE);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
30 |
|
A98753
9
==
AQ10976
|
|
KQJ104
J4
K875
85
|
![](stolik.gif)
|
62
Q873
1063
K432
|
|
|
==
AK10652
AQJ942
J
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
1 |
1 |
pas1 |
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
pas |
pas4 |
pas |
|
|
|
1 jeżeli partner ożywi licytację kontrą, N
z przyjemnością ją ukarni, tym bardziej że rozdanie wygląda dlań
na misfitowe
2 duży układ kierowo-karowy
3 potwierdziło się, że rozdanie jest
misfitowe
4 zdyscyplinowany
Z tak dużym układem należy rozpocząć w naturalny
sposób na szczeblu jednego, otwarcie konwencyjne bowiem utrudniłoby
ekonomiczne pokazanie posiadanych kolorów. A licytacja na pewno nie
wygaśnie, któryś z przeciwników, bądź partner, ma przecież piki.
Po zdyscyplinowanej licytacji para NS powinna
wyhamować w 4 – ostatnim kontrakcie, którego przeciwnicy nie
są w stanie położyć. Rozgrywający ma wówczas do oddania dwie lewy
atutowe i karową (po zagraniu A, a potem D i W). W praktyce
przeciwko 4 (S) pierwszy broniący odda jednak naturalny wist
K, po którym rozgrywający stanie przed szansą zrobienia bezcennej
nadróbki. Wystarczy na przykład przebić pierwszą lewę w ręce i wyjść
stamtąd D – na ekspas. A gdy W odmówi położenia K,
kontynuować z ręki W, a potem blotką – do przebitki w
dziadku. Następnie należy przebić w ręce kolejnego pika (albo trefla
– po uprzednim zgraniu asa w tym kolorze) i ściągnąć A K
oraz A. Wszystkie pozostałe kara będą już dobre ( K w ręce W
zostanie bowiem wyekspasowany, a od E spadnie pierwotnie trzecia
10). Gracz S odda więc tylko dwie lewy atutowe i zapisze
sobie efektowne plus 450.
Tylko pierwszy wist W ograniczyłby rozgrywającego
do zawsze mu należnych dziesięciu lew.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (N!);
– 10 (NS);
– 10 (NS);
– 8 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
31 |
|
K873
A94
105
K1082
|
|
5
KJ76
Q62
Q9763
|
![](stolik.gif)
|
J109
Q52
AKJ987
4
|
|
|
AQ642
1083
43
AJ5
|
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
pas |
2 BA1 |
3 |
3 2 |
4 |
4 3 |
pas |
pas |
5 4 |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1 inwit do końcówki z fitem pikowym, na ogół
czterokartowym (w Naszym Systemie, we Wspólnym Języku
– co najmniej inwit)
2 negatywne, minimum otwarcia i najgorszy z możliwych
układ kart
3 N dowartościował swoją kartę ze
względu na spodziewane pełne wyłączenie karowe
4 skoro się powiedziało
“a”…
4 (NS) zostałyby zrealizowane, gdyby tylko
rozgrywający wyszedł z ręki W na impas (po ewentualnym ściągnięciu
A). W drugiej rundzie trefli wydałoby się, że E miał
pierwotnie w tym kolorze singla, potem więc S wykonałby też
pewny impas przeciwko 9 (i na dziadkową 10 wyrzuciłby z ręki
kiera).
5 (WE) jest więc bardzo opłacalną obroną
końcówki przeciwników; rozgrywający ma do oddania tylko pika, kiera
i trefla, wpadnie więc zaledwie bez jednej, z kontrą za 100. Gracz E
przebije na stole dwa piki albo – gdy przeciwnicy dwukrotnie połączą
mu atuty – dokona tam tylko jednej przebitki, a ostatniego pika z
ręki pozbędzie się na fortę kierową.
Proszę zwrócić uwagę na fakt, że obrona pięcioma
karami jest opłacalna nawet w stosunku do pikowej częściówki
strony NS (wartej 170), tzn. graczom WE opłaca się wciągnąć
przeciwników w końcówkę (gdyby zamierzali oni poprzestać na 3 ),
a następnie przelicytować ją 5 .
Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą,
10 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 10 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
32 |
|
Q754
5
QJ642
K82
|
|
AJ1032
Q
975
AJ65
|
![](stolik.gif)
|
96
AK1097642
A
73
|
|
|
K8
C J83
K1083
Q1094
|
|
W |
N |
E |
S |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
3 4 |
pas |
5 5 (!) |
pas |
6 |
pas |
pas |
pas |
|
|
1 minimum otwarcia, nie przyrzekają szóstego
pika
2 forsujące do dogranej
3 5+ –4+
4 6+ , ręka ukierunkowana ku grze
w kolor
5 w ramach licytacji partnera i wskazanego
uprzednio przez W minimum otwarcia jego ręka jest doprawdy wyjątkowa:
dwa asy i D (w podstawowym kolorze gracza E) – to wartości
bezcenne, należy zatem poinformować o nich partnera radosnym skokiem
na 5 (tym bardziej że nie widać innej drogi, by przekazać mu tak
dobrą wiadomość)
Szlemik kierowy jest tu kontraktem bardzo dobrym, choć
optymalnie byłoby ustawić go z ręki W. 6 (E) położy
bowiem pierwszy wist treflem różnym od damy, przedwcześnie wytrącający
cenne dojście do stołu. Bez tego ataku rozgrywający wyatutuje, a
potem wyjdzie z ręki w pika. Nawet jeśli obrońca S wskoczy wówczas
K (co jest dodatkowym warunkiem położenia gry po ataku treflowym),
rozgrywający zabije w dziadku asem, wyrobi sobie dodatkową wziątkę w
pikach, a potem dostanie się do niej A (i wyrzuci z ręki przegrywającego
trefla). Przeciwko 6 (W) natomiast pierwszy wist treflowy nie
będzie skuteczny. Po ataku K rozgrywający zdobędzie potem lewę na
W i wyrzuci na nań ze stołu pika. Po wiście blotką treflową zaś
– S będzie musiał wstawić na trzeciej ręce damę.
Rozgrywający przepuści tę lewę lub pobije ją w ręce A i powtórzy
treflem. A następnie zabije kontynuację pikową asem, ściągnie A
(jeśli tego dotychczas nie uczynił), przebije w dziadku trefla, wróci
do ręki D i znów na dobrego W pozbędzie się ze stołu
przegrywającego pika. Manewr ten powiedzie się, jako że obrońca N
– posiadacz trzech trefli – ma też tylko jednego kiera.
Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą,
9 lew; 800 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 9 (NS);
–12 (W!);
– 8 (WE);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
33 |
1076
6
A9653
A743
|
|
952
KJ83
KJ74
J8
|
![](stolik.gif)
|
AKQ3
AQ7
8
K10952
|
|
J84
109542
Q102
Q6
|
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 3 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 duży rewers: 5+ –4 , 18+PC,
forsing do dogranej
2 alternatywnie można skoczyć na 3BA, limitując
rękę do 7–9 PC (z dobrym zatrzymaniem kierowym)
3 modelowo
5 –4 –3 –1
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
pas |
2 BA4 |
pas |
3 5 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 odwrotka
2 7–10 PC, tylko cztery kiery
3 naturalne, cztery piki
4 naturalne (i w tym wypadku można skoczyć na
3BA, aby wskazać bardzo dobre zatrzymanie w karach), choć u niektórych
par taka zapowiedź mówi o czterech pikach
5 naturalne
Na zakończenie sierpniowego turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007 kolejny kontrakt, który zapowiedzą prawie
wszystkie pary WE. Przeciwko 3BA (W) gracz N
zaatakuje blotką karo, jego partner wstawi na trzeciej ręce damę, a
rozgrywający zabije ją królem. Aby zdobyć dziesięć wziątek, W
musiałby następnie, choć niekoniecznie od razu w drugiej lewie, zagrać
trefla do króla; zdobyłby wówczas cztery kiery, cztery piki (a to dzięki
podziałowi tego koloru 3–3; podobnie korzystna byłaby też
konfiguracja 4–2 z W 10 sec), karo oraz trefla. Bardziej
naturalnym posunięciem będzie jednak zagranie W na impas – S
dojdzie wówczas na D i powtórzy 10. Rozgrywający wstawi z ręki
W, a obrońca N zabije A, ściągnie 9 i … Jeśli
odbierze też A, przeciwnik weźmie tylko dziewięć lew. Jeżeli
natomiast N będzie kontynuował czwartym karem, licząc na to,
że dojdzie jeszcze do ręki na A i odbierze karową fortę –
nie zyska, lecz straci lewę. Rozgrywający bowiem dostanie wówczas
drugą wziątkę karową – na siódemkę w ręce, a ponadto ściągnie
cztery kiery i cztery piki, zrobi więc kontrakt z nadróbką. Oczywiście,
można ułożyć taką rękę W, przy której zagranie przez obrońcę
N po raz czwarty w kara będzie skuteczne, tzn. doprowadzi do położenia
gry. Rozgrywający musiałby wówczas posiadać tylko dwa piki (a za to
trefla więcej), nie mógłby natomiast mieć W. W tych okolicznościach,
nawet z drugą lewą karową, W dysponowałby tylko ośmioma wziątkami:
trzema kierowymi, trzema pikowymi i dwoma karowymi; i aby wyrobić sobie
dziewiątą, musiałby jeszcze przejść przez A. A wtedy N wskoczyłby
tym honorem i ściągnąłby fortę karową…
Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew, 430
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (WE);
– 10 (WE);
– 10 (WE);
BA – 10 (WE).
|