Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2008

2 można tak zalicytować nawet bez stopera w kierach

wreszcie może się zdarzyć i tak:

Kontrakt 2 (NS), do którego dojdzie na wcale niemałej liczbie stołów, może zostać położony aż bez czterech. Wystarczy, że gracz W odda przeciwko tej grze dosyć naturalny wist blotką treflową, a jego partner zabije tę lewę asem i odwróci w atu, powiedzmy – blotką. W ściągnie wówczas 10 i A i wyjdzie W, aby podegrać (a w rzeczywistości – okrążyć) dziadkową D. E zabije D asem, ściągnie K (W zrzuci trefla bądź kiera) i powtórzy karem, podgrywając znajdującą się w ręce rozgrywającego dziesiątkę. Po odebraniu dwóch wziątek karowych – na dziewiątkę i króla (co wykończy tzw. impas Czekańskiego, czyli czekankę) – W odejdzie małym treflem, wpuszczając przeciwnika do stołu. Ten będzie wówczas musiał zagrać stamtąd w kiera, dostanie się zatem do ręki na singlowego A i wcześniej czy później wyjdzie stamtąd w trefla – z konfiguracji 10 7. I W 9 w ręce obrońcy W zdobędą wówczas jeszcze dwie wziątki. W sumie obrońcy wezmą zatem aż dziewięć lew: trzy pikowe, trzy karowe oraz trzy treflowe, kładąc niewysoką przecież grę przeciwników 2 aż bez czterech.

Nawet po obronie nieco odbiegającej od opisanego wyżej ideału wpadka gracza S powinna być pokaźna.

Może więc zawodnik ten powinien na otwarcie swojego partnera spasować, szczególnie we Wspólnym Języku? Otóż po optymalnej obronie kontrakt 1 (N) może zostać ograniczony do pięciu wziątek, rozgrywający wpadnie zatem jedynie bez dwóch. Pierwszy wist jest w zasadzie obojętny – wystarczy, by E nie rozpoczął 10. Na przykład po ataku małym kierem rozgrywający utrzyma się singlowym asem w dziadku, po czym zagra stamtąd w trefle (dążąc do wzięcia pięciu lew kierowych i treflowej, czyli do ograniczenia wpadki do bez jednej). Aby mimo wszystko położyć grę bez dwóch, za magiczne 200, E musiałby zabić figurę treflową asem i wyjść blotką pik, spod mariasza. A jego partner pobić tę lewę A (nie dziesiątką!) i kontynuować W. Dopiero po opisanym już wyżej zdjęciu trzech lew karowych metodą Czekańskiego W powtórzyłby 10 i jego partner ściągnąłby w tym kolorze mariasza. A następnie wyszedłby trzynastym karem, które W przebiłby 9, promując broniącym wziątkę atutową. W sumie WE zdobyliby trzy piki, trzy kara, trefla oraz lewę atutową, co byłoby równoznaczne z położeniem kontraktu 1 (N) bez dwóch, za 200. Tak precyzyjna obrona będzie jednak w praktyce szalenie trudna do przeprowadzenia, obstawiam zatem, że większość kontraktów 1 (N) zakończy się wpadką tylko bez jednej, za 100.

Pozostaje zająć się losem tych duetów WE, które w rozdaniu tym postawią na grę własną. Najczęściej będą to rozgrywane przez zawodników W częściówki bezatutowe. Otóż teoretycznie rzecz biorąc, tylko pierwszy wist blotką kier (!) bezwzględnie pozbawi rozgrywającego dziewięciu lew. Po każdym innym będzie on w stanie wziąć trzy lewy pikowe, cztery karowe (wykonując w tym kolorze czekankę, co po otwarciu licytacji przez e-N-a i ujawnieniu się w ręce e-S-a A będzie zagraniem w pełni uzasadnionym i nietrudnym do wymyślenia) oraz dwie treflowe (albo treflową i kierową – po ataku honorem kierowym nawet w tym ostatnim wypadku konieczne będzie jednak wykonanie w karach impasu Czekańskiego). Jedynie po ataku małym kierem gracze NS odbiorą lewę treflową oraz pięć kierowych. Wniosek stąd, że grając w bez atu, zawodnicy WE powinni wziąć dziewięć lew (jak już bowiem wspomniałem – po otwarciu przez e-N-a 1 i ujawnieniu się w ręce e-S-a A zagranie na czekankę w karach będzie w pełni uzasadnione i nietrudne do wymyślenia).

Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.

– 9 (WE);

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

W rozdaniu tym kontraktem najbardziej popularnym, wręcz standardowym, będą 4 (W). Przeciwko tej grze N zaatakuje rzecz jasna D i zadanie rozgrywającego stanie się dziecinnie proste. Po prostu zaimpasuje on K i wyatutuje do końca, a potem odda A i wykona impas dziesiątką karo w dziadku. Weźmie zatem pięć lew kierowych, trzy karowe i dwie pikowe. Zadanie rozgrywającego stałoby się znacznie trudniejsze, gdyby N oddał natchniony wist blotką karową (!?). Aby na pewno zrealizować grę, W musiałby wówczas wstawić ze stołu 10 (!). Gdyby bowiem pobił ją asem, mógłby już zostać łatwo obłożony, oddałby bowiem dwa trefle, pika i karo.

Na linii WE wychodzi też końcówka w bez atu, aby jednak – po optymalnym dla obrony wiście pikowym – zdobyć dziewięć wziątek, rozgrywający musiałby zaimpasować nie tylko K, ale również damę z waletem karo (pięć lew kierowych, dwie pikowe i trzy karowe).

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 6 (NS, WE!);

Po raz trzeci w dzisiejszym turnieju otwarcie 1BA rozpoczyna i zarazem kończy licytację. Przeciwko 1BA (E) obrońca S zaatakuje na pewno K (a może lepiej D – aby partner odblokował się hipotetycznym W). Jedynie po tym wiście i kierowej kontynuacji w lewie drugiej (pierwszą lewę E na pewno przepuści, jeśli jednak w poprzedniej N do parterowej D dołoży W, S będzie mógł bezpiecznie kontynuować honorem kierowym) kontrakt będzie mógł zostać położony bez dwóch (a nie tylko bez jednej). Powiedzmy, że rozgrywający zabije drugiego kiera i wyjdzie z ręki blotką treflową. S będzie wtedy musiał wskoczyć K, ściągnąć dwa kiery (N zrzuci dwa trefle, a E – kiera) i bezpiecznie odejść treflem. Rozgrywający utrzyma się na stole W i zagra karo do króla w ręce, potem zaś będzie musiał jeszcze dostać piątą lewę na D albo na honor pikowy. Szóstej nie zdobędzie jednak w żaden sposób, wpadnie zatem bez dwóch. NS zapiszą sobie wówczas 100 punktów, a więc nieco więcej, niż mogliby uzyskać za grę własną. Po optymalnej bowiem obronie (wymagałaby ona jednak wistu w kolor młodszy ze strony W i ataku treflowego ze strony E) gra bezatutowa strony NS zostałaby ograniczona do siedmiu wziątek.

Minimaks teoretyczny: 1 BA (NS), 7 lew; 90 dla NS.

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!);