Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2009

Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

¹ inwit, ale bez trzech kierów, z trzema kartami w tym kolorze N zalicytowałby 2

²  karta graniczna, osiem nie najładniejszych oczek z singlem w podstawowym kolorze partnera, niskie blotki, z ręką tą należy zatem raczej spasować

Spora liczba par NS uczestniczących w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009 dojdzie jednak w tym rozdaniu do tego granicznego kontraktu firmowego. Przeciwko rozgrywanej przez e-S-a grze bezatutowej (czy to końcówce, czy to częściówce) W wyjdzie na pewno w kolor czarny: piki albo nielicytowane przez przeciwników trefle. Rozgrywający zabije pika asem na stole – aby zachować pewne dojście K do ręki, do potencjalnych fort kierowych, po czym ściągnie A i zrobi impas waletem kierowym w ręce. Gdyby to broniący E miał w tym kolorze trzecią damę, S dysponowałby już dziewięcioma wziątkami (pięcioma kierowymi oraz czterema pikowymi), teraz jednak to W zabije W damą. I jeśli nawet powtórzy pikiem, rozgrywający będzie dysponował jedynie ośmioma lewami, o zrealizowaniu kontraktu nie będzie zatem mowy. Jeszcze łatwiej będzie się grało obrońcom po ataku treflowym, który szybko wyrobi im w tym kolorze trzy wziątki. Rozgrywający nadal będzie wówczas musiał zaimpasować kiery – będzie to bowiem jego jedyna szansa na wzięcie dziewięciu lew – po zdobyciu wziątki na D broniący ściągną więc trefle oraz A K i położą grę bez dwóch. Rzecz jasna, po pasywnym zagraniu zawodnika W w pika (bądź w kiera) rozgrywający wybroni się tylko bez jednej, odegra bowiem cztery kiery i cztery piki.

W przypadku kontraktu 2BA(S) i wistu w trefle, rozgrywający – aby zagwarantować sobie swoje – nie powinien raczej grać przez kiery (grozi to bowiem wpadką bez jednej), tylko wyrobić sobie wziątkę karową (po oddaniu asa i króla w tym kolorze). Następnie S sprawdzi piki i przy równym podziale tego koloru będzie już dysponował ośmioma wziątkami (a przeciwnicy odbiorą bądź będą mogli odebrać pięć lew – dwa kara i trzy piki). Oczywiście, impas kierowy pozostanie rozgrywającemu w zanadrzu – na okoliczność gorszego rozkładu pików, choć oczywiście szansą alternatywną może się wówczas stać pikowo-kierowy przymus przeciwko jednemu z obrońców (na który będzie można zagrać, gdy zawodnicy WE odbiorą swoje pięć wziątek, tzn. dokonają redukcji lew do przymusu).

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

–  9 (NS);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (NS).

¹ zapowiedź z bilansu, bez fitu kierowego; marne te 11 PC, oj, marne, dlatego alternatywą jest odpowiedź o szczebel niższa, tzn. 1BA

² S dokłada z uwagi na solidny sześciokart w kierach – który ma szansę stać się przy grze w bez atu longerem robrowym – oraz ogólnie bezatutowy obraz swej ręki

albo:

Sądzę, że przeważać będzie sekwencja druga z powyższych oraz licytacje do niej podobne, tzn. iż bardzo dobre końcówki bezatutowe będą osiągane stosunkowo rzadko. Przeciwko 3BA(S) obrońca W wyjdzie bez wątpienia W, a jego partner weźmie pierwszą lewę singlowym K i odwróci pasywnie w kiera. Rozgrywający utrzyma się w ręce i podegra trefle, tak czy owak – nie powinien mieć jednak żadnych problemów ze skompletowaniem dziewięciu wziątek. Najczęściej oprócz sześciu kierów S weźmie po jednej lewie w każdym z pozostałych kolorów.

Tyle samo lew weźmie w tym rozdaniu zawodnik grający w kiery, sądzę zresztą, że najpopularniejszym kontraktem będą właśnie 3(S), a wpisem w protokół – 140 dla NS. Inaczej mówiąc, los rozdania znajdzie się na ogół w rękach gracza N, tzn. zależał będzie od odpowiedzi, na jaką zdecyduje się on w pierwszym okrążeniu licytacji. Oczywiście, swoją rolę będzie miał też do odegrania jego partner, który nawet po 2BA(N) może przecież zgłosić tak 3, jak i 4. Jak już wspomniałem, właściwa ocena karty S – jej solidnego longera oraz ogólnie bezatutowego charakteru – pozwala jej posiadaczowi na podniesienie do 3BA.

Minimaks teoretyczny:  4 (WE) z kontrą, 8 lew albo 4(WE) z kontrą, 8 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS);

– 8 (WE);

BA – 9 (NS).

¹ możliwość gry w pozostałe trzy kolory, krótkość pikowa; poważną alternatywą, szczególnie według polskich wskazań licytacyjnych, jest jednak naturalne zgłoszenie najdłuższego koloru, czyli wejście 2

² dużo kierów, niespecjalna siła, raczej misfit pikowy

³ trzymam kiery, nie trzymam pików (tak postępujemy w wypadku dwóch kolorów przeciwnika)

⁴ zatrzymanie pikowe

albo:

¹ możliwość gry w pozostałe trzy kolory, krótkość pikowa; poważną alternatywą, szczególnie według polskich wskazań licytacyjnych, jest jednak naturalne zgłoszenie najdłuzszego koloru, czyli wejście 2

² dużo kierów, niespecjalna siła, raczej misfit pikowy

³ naturalne, 5⁺, kontra objaśniająca na tym kolorze (po zgłoszeniu przez partnera trefli karta W nabrała jeszcze większej wartości), forsing na jedno okrążenie; przy dwóch kolorach zagrożonych W bada możliwość zagrania innej końcówki niż bezatutowa

⁴ fit karowy, nieforsujące (E trzyma nieźle piki, ale ma tylko singla w kierach – skoro więc partner nie dąży zdecydowanie do gry w bez atu, także on wskazuje na bardziej kolorowy aniżeli bezatutowy charakter swojej ręki)

⁵ na linii WE znajduje się najprawdopodobniej więcej trefli niż kar

albo:

Nasz System:

¹ w pierwszym czytaniu kontra negatywna, tu: przygotowanie wskazania słabej ręki na kierach (w następnym okrążeniu N planuje zgłoszenie 3), zgłoszenie teraz 2 byłoby forsujące na jedno okrążenie

² być może pewne niedolicytowanie (po kontrze N), E nie chce jednak licytować 2BA z singlem kierowym, jest też na taką zapowiedź odrobinę za słaby

³ kolor przeciwnika, w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy, W ma na tyle ładną kartę, że podejmuje próbę zagrania końcówki

⁴ zatrzymanie w pikach

Wspólny Język:

¹ naturalne, nieforsujące

² fit karowy

³ trzymam kiery, nie trzymam pików (tak postępujemy w wypadku dwóch kolorów przeciwnika)

albo:

¹ możliwość gry w pozostałe trzy kolory, krótkość pikowa; poważną alternatywą, szczególnie według polskich wskazań licytacyjnych, jest jednak wejście 2

² dużo kierów, niespecjalna siła, raczej misfit pikowy

³ przy zagrożonych obu kolorach starszych W rezygnuje z ewentualnej gry w bez atu i pokazuje swój drugi kolor

⁴ fit treflowy; z A zamiast K W E mógłby pomyśleć o zgłoszeniu cuebidu 4 (prawie na pewno krótkościowego), co otworzyłoby drogę do niezłego szlemika

To tylko kilka z licznych możliwych wariantów rozwoju licytacji w tym rozdaniu. Oczywiście najlepiej wypadną te duety WE, które osiągną końcówkę w trefle bądź w kara, te są bowiem nieobkładalne. Wszystko, co będą mogli zrobić wówczas przeciwnicy, to przelicytować 5 czy 5 obronnymi pięcioma kierami i zamiast punktów 600 zapłacić 500 (za wpadkę bez trzech z kontrą). Kontrakt 3BA(E) zostanie położony wyłącznie po ataku kierowym – rozgrywający będzie musiał raz przepuścić, a N – po wzięciu pierwszej lewy – odwróci 8(!). Jego partner pobije wówczas pikowy honor ręki E (najprawdopodobniej waleta) i zagra w ten kolor jeszcze dwa razy, wyrabiając sobie w nim forty. I jeżeli potem dostanie się do ręki na K, forty te odegra. A bez wyrobionych trefli rozgrywający będzie dysponował tylko ośmioma lewami (pięć kar, kier, pik i A). Wniosek stąd, że tam, gdzie gracz N zdoła swój najlepszy kolor – kiery – pokazać, rozgrywający znajdzie się na straconej pozycji.

Podobny los spotka zawodnika W, gdy to on stanie się rozgrywającym kontrakt 3BA. Przeciwko tej grze N wyjdzie najprawdopodobniej K. Rozgrywający będzie musiał przepuścić, a wówczas lewy broniący zagra 8, podgrywając pikowe honory dziadka, i znów zupa się wyleje.

Rzadki to zatem przypadek, ale w rozdaniu tym końcówka w którykolwiek kolor młodszy jest w turnieju na maksy kontraktem o niebo lepszym niż 3BA. Na szczęście, strona WE jest w stanie fakt ten rozpoznać na podstawie licytacji przeciwników. W końcu licytacja to muzyka, a aby odczytać i właściwie zinterpretować jej tony wcale nie trzeba mieć słuchu absolutnego.

Minimaks teoretyczny:  5 (NS) z kontrą,  8 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 11 (WE);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (WE).

¹ zapowiedź blokująca, E przedkłada ją ponad 1, gdyż jego piki są słabe, a fit karowy – solidny, szczególnie w świetle faktu, że najczęściej także partner posiada pięć kar (chyba że ma trójkolorówkę albo – we Wspólnym Języku – układ 4−5 w sile 11−14 PC)

Ten kontrakt powinien być absolutnie standardowy, tzn. osiągną go prawie wszystkie duety NS uczestniczące w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009. Przeciwko 4(N) gracz E zwiastuje D, a rozgrywający pierwszą lewę przebije. N nie uniknie oddania dwóch lew treflowych, jeśli więc pociągnie A K z góry, skompletuje jedenaście wziątek. W świetle faktu, iż zawodnik E skoczył blokująco na 3, N może jednak wykonać w drugiej rundzie koloru atutowego impas przeciwko damie. Będzie się bowiem spodziewał w ręce przeciwnika z lewej singletona, a ten może się znajdować przede wszystkim w kierach (ewentualnie w treflach). Jeżeli tak się stanie, będzie to można określić jako sukces blokującej zapowiedzi 3. Wprawdzie nie przeszkodzi ona przeciwnikom w osiągnięciu optymalnego kontraktu, ale przyniesie stronie WE teoretycznie nienależną jej lewę atutową. A różnica pomiędzy turniejowymi notami za zapisy 650 dla NS i 620 dla NS nie będzie mała…

Minimaks teoretyczny:  5 (NS), 11 lew;  650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (WE);

– 11 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (NS).

¹ znam wszakże graczy, tak z polskiej, jak i zagranicznej czołówki, którzy bez wahania otworzyliby z tą ręką 1 (mimo niekorzystnych założeń)

² minimalna karta na wejście do licytacji na szczeblu jednego, tu: zdaniem e-S-a wyłącznie wistowe

³ splinter (jedna z opcji)

⁴ mimo że kosztowałoby to już „górala” (500 punktów za wpadkę bez dwóch z kontrą), N nie może po prostu tego nie zalicytować

⁵ blackwood, W ma wprawdzie tylko singla w karach, ale i minimum cztery atuty, jego splinter ani trochę więc zawodnika E nie zniechęcił

⁶ tu: jedna wartość

⁷ chcąc, nie chcąc – trzeba hamować

albo:

¹ znam wszakże graczy, tak z polskiej, jak i zagranicznej czołówki, którzy bez wahania otworzyliby z tą ręką 1 (mimo niekorzystnych założeń)

² minimalna karta na wejście do licytacji na szczeblu jednego, tu: zdaniem e-S-a, wyłącznie wistowe

³ kolor plus fit, co najmniej dziesięć kart w kierach i treflach (a minimum cztery w każdym z nich) – jest to konwencja w takiej sekwencji bardziej użyteczna od splintera, dobrze bowiem ustawia parę WE w bardzo prawdopodobnej dalszej licytacji dwustronnej (splinterem pozostają tu tylko 3, czyli podwójny przeskok kolorem przeciwnika)

⁴ mimo że kosztowałoby to już „górala” (500 punktów za wpadkę bez dwóch z kontrą), N nie może po prostu tego nie zalicytować

⁵ blackwood,  szansa na szlemika pozostaje otwarta

⁶ tu: jedna wartość

⁷ chcąc, nie chcąc – trzeba hamować

Pikowe przeszkody, które na pewno wzniesie w tym rozdaniu znajdująca się w niekorzystnych założeniach strona NS, ani trochę nie utrudnią zadania przeciwnikom. WE sprawdzą swoje możliwości szlemikowe, ale ostatecznie – ze względu na brak dwóch kluczowych wartości – wyhamują w 5. I zrobią swoje, nie unikną bowiem oddania dwóch asów w kolorach czarnych. Protokoły rozdania zdominuje zatem zapis 450 dla WE. Żaden z graczy tej strony nie zdecyduje się natomiast na skontrowanie przeciwnikom 4, mimo że kontrakt ten można by już było położyć bez dwóch, za 500 (gdyby tylko broniący przebili karo, to jednak nie byłoby trudne).

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

–  6 (NS, WE!);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

– 8 (NS);

BA – 7 (WE).

Nasz System:

¹ dwukolorówka 5⁺−5⁺ na młodszych

² naturalne, inwit do końcówki albo do szlemika

³ mimo układu 5332 pięciokartowy fit w jednym z kolorów partnera oraz korzystne założenia upoważniają gracza S do takiego skoku

⁴ partner po coś te 3 licytował (miał przecież do swojej dyspozycji inne odzywki inwitujące, m.in. dwa kolory przeciwnika), z takim fitem W musi zatem uzgodnić ten kolor na szczeblu pięciu

⁵ pytanie o pięć wartości (W może mieć A zamiast K)

⁶ tu: jedna wartość

⁷ kontra wskazująca jedną lewę

⁸ S nie liczy, że zdobędzie wziątkę na swoją D x x, idzie zatem w obronę…

⁹ a W 7 kontruje, wie bowiem, że 7BA na pewno im nie wychodzi

Wspólny Język:

¹ to już – według wszelkich kryteriów – jest silny trefl

² dwukolorówka 5⁺−5⁺ na młodszych

³ blackwood na kierach

⁴ a może nawet 6?

⁵ pierwszy szczebel, a więc tu: jedna wartość (acz możliwe są też w tej sekwencji inne rozwiązania konwencyjne)

⁶ kontra wskazująca jedną lewę defensywną

⁷ S nie liczy, że zdobędzie wziątkę na swoją D x x, idzie zatem w obronę…

⁸ a W 7 kontruje, wie bowiem, że 7BA na pewno im nie wychodzi

Wbrew być może pierwszemu wrażeniu to dynamiczne, układowe rozdanie nie jest wcale trudne do prawidłowego rozwiązania w praktyce, i to przez obie strony. WE szybko zorientują się, że połączone ręce obu zawodników dają bilans na śmiałe wkroczenie w strefę szlemową. Później E sprawdzi asy i przekona się, że można zapowiedzieć tylko szlemika. Z kolei zawodnicy NS nie powinni mieć problemu z rozpoznaniem – przy pomocy popularnej i wielce użytecznej konwencji: kontra na ostatniej ręce przyrzeka jedną lewę defensywną – że nie położą  6 i zapowiedzeniem obronnych 7. Na ten kontrakt trzeba będzie oddać dwie wziątki pikowe, karową oraz atutową, wpadka wyniesie zatem jedynie bez czterech, z kontrą za 800, czyli dużo mniej aniżeli 1430 punktów, jakie bezproblemowo zapisaliby sobie przeciwnicy za zrobienie szlemika w piki albo w kiery. Oczywiście, aby ten ostatni cel osiągnąć, rozgrywający obu kontraktów musieliby trafić D oraz D, z tym jednak po licytacji, jaka miała miejsce, nie byłoby najmniejszych problemów.

Minimaks teoretyczny: 7 (NS) z kontrą, 9 lew; 800 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 12 (WE);

– 12 (W!);

BA – 12 (WE).

¹ tylko 11 PC z singlowym królem, ale ze względu na układ 5−5 w kolorach starszych otwarcie na szczeblu jednego należy chyba – w dzisiejszych czasach – uznać za akceptowalne

² układ 5⁺−4⁺

³ forsujące, N jest zbyt silny, aby od razu skoczyć na 4, musi dać partnerowi przepustkę do licytacji szlemikowej

⁴ układ 5⁺−5⁺

 ⁵ zachęcające uzgodnienie pików – niebrzydkie 14 PC i dwa czterokartowe fity w kolorach partnera

⁶ w zasadzie S powinien pokazać teraz singletona, ale po pierwsze – nie chce w ten sposób traktować swojego singlowego króla, a po drugie – pragnie w końcu wskazać, że ma absolutne minimum otwarcia

Jak w poprzednim rozdaniu wychodzi tu szlemik w trzy miana – oba kolory starsze oraz bez atu – a obrona 7 (oraz 7) jest opłacalna (chociaż – w tym wypadku – tylko minimalnie), „wykładane” 6, 6 i 6BA, wszystkie wyłącznie z dobrej ręki N (grana przez S każda z tych gier zostałaby położona po wiście w trefle), nie są tu wszakże kontraktami godnymi polecenia i w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009 będą osiągane co najwyżej sporadycznie (i to raczej przez pomyłkę czy niepewność aniżeli w pełni świadomie, w sposób racjonalny). Aby wziąć dwanaście lew, trzeba bowiem wyimpasować K (E ma w tym kolorze singlową dziesiątkę) oraz zrobić impas przeciwko waletowi w drugim okrążeniu pików. Każdy z tych manewrów jest optymalny z punktu widzenia rozgrywki pojedynczego koloru, ale szansa, iż oba zakończą się sukcesem, oscyluje w granicach 15%. Prawie wszystkie duety NS poprzestaną zatem na końcówkach, a w protokole pojawi się wiele zapisów 680 dla tej strony. Natomiast strona WE, która mogłaby te 6cc/pp/BA(N!) opłacalnie obronić (za 1400, czyli bez pięciu z kontrą), w ogóle nie zabierze w tym rozdaniu głosu w licytacji.

Minimaks teoretyczny: 7 (WE) z kontrą, 8 lew albo 7(WE) z kontrą, 8 lew, 1400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (WE);

– 12 (N!);

– 12 (N!);

BA – 12 (N!).

¹ splinter

² oczywiste ze względu na spalone wartości treflowe

Kolejna standardowa dograna w piki – po rozpoznaniu sytuacji splinterowym bojem wstępnym powinna w niej zatrzymać się każda para WE uczestnicząca w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009. W ma bowiem w kolorze partnerowego koloru mariasza, a więc prawie że najgorsze wartości (za zdecydowanie najgorsze uznaje się konfigurację król z waletem). Rozgrywający będzie musiał oddać dwa  czarne asy, łatwo skompletuje jednak jedenaście wziątek i zapisze sobie 450 punktów.

Na WE wychodzi też siedmioatutowa końcówka w kiery oraz dograna w bez atu, kontrakty te nie znajdą jednak zapewne zbyt wielu zwolenników…

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 8 (WE);

– 10 (WE);

– 11 (WE);

BA – 9 (WE).

Nasz System:

¹ forsing do końcówki

² układ 5⁺−4⁺

³ fit pikowy, ręka bez aspiracji szlemikowych

Wspólny Język:

¹ tę kartę można już zakwalifikować do silnego trefla, aczkolwiek niekoniecznie

² układ 5⁺−4⁺, forsing do końcówki

³ fit pikowy, karta – w ramach dotychczasowej wymiany informacji – minimalna

albo:

¹ tę kartę można już zakwalifikować do silnego trefla, aczkolwiek niekoniecznie

² stayman

³ brak starszych czwórek

⁴ 4−5 – według bardzo w Stanach Zjednoczonych popularnej konwencji Smolenia

⁵ trzykartowy fit pikowy

Licytację według konwencji Smolenia przytaczam nie tylko po to, by wprowadzić polski akcent (tak przynajmniej można domniemywać na podstawie nazwiska nieżyjącego już jej twórcy) oraz pokazać, jak gra się za oceanem, także bowiem w Polsce spotkałem ostatnio kilka par tak grających. Wynika stąd, że w czasach Internetu zupełnie kiedyś obce pomysły licytacyjne bez problemu trafiają też na nasz rodzimy grunt. Tak czy owak, w rozdaniu tym większość par, powiedziałbym nawet – zdecydowana, powinna wylicytować końcówkę w piki. I bez trudu ją zrealizować – W posiada bowiem trzeciego K, już zatem impas i jedna przebitka  pozwolą na wyrobienie wszystkich trefli w ręce S. A że na wszelki wypadek także kara dzielą się 4−4, z wzięciem dziesięciu lew w piki nie powinno być żadnych problemów. Zapis 420 dla NS będzie więc w protokołach tego rozdania dominujący. Tym bardziej że na linii tej można też zrealizować siedmioatutową końcówkę w kiery…

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

BA – 7 (NS).

¹ 11 PC w składzie absolutnie zrównoważonym, zatem za mało na pierwszoręczne otwarcie; oczywiście – nie dla każdego...

Ewidentna porażka silnego bez atu – otóż w tym rozdaniu zablokuje ono stronie otwierającej kiery, co skończy się dla niej  nie najlepiej. A przynajmniej powinno, przeciwko 1BA(S) W wyjdzie bowiem najprawdopodobniej swoim czwartym najlepszym karem i gra zostanie położona bez jednej. oczywiście także po dalszej starannej obronie ze strony zawodników WE – zanim bowiem rozgrywający wyrobi sobie siódmą wziątkę w pikach (ma bowiem cztery lewy kierowe, treflową i karową), przeciwnicy zdołają odebrać trzy kara oraz dwa trefle. A że ponadto wezmą A K, kontrakt zostanie położony bez jednej. Rzecz jasna pod warunkiem że E będzie pamiętał o dwukrotnym podegraniu trefli…

Tymczasem, grając w uzgodnione, rozłożone 4−4 kiery, NS łatwo wzięliby aż dziewięć lew. Rozgrywający musiałby tylko celnie rozwiązać kolor treflowy, tzn. nie zrobić w nim dwa razy impasu. S oddałby wówczas dwa piki, karo i trefla i zapisałby sobie niewysokie, ale dosyć efektowne 140 punktów.

Z dojściem do optymalnego kontraktu nie będą natomiast miały żadnych problemów pary grające słabym bez atu – S otworzy tam 1, a jego partner odpowie 1. Oczywiście, także po otwarciu silnym bez atu N mógłby zadać staymana i uzgodnić kiery, ma jednak tylko 7 PC i kartę typowo bezatutową, próba ewentualnego uzgodnienia kierów byłaby więc typowym szukaniem guza i częściej niż do sukcesu doprowadziłaby do przelicytowania karty, np. do 2BA, i wpadki.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

BA – 6 (NS, WE!).

¹ słabe dwa

albo:

¹ słabe dwa

² S jest po pasie, ale na taką akcję w zasadzie powinien mieć około 10 PC

¹ multi

² do koloru partnera

³ w tej sytuacji S już na pewno powinien pasować

⁴ kiery

Na zdecydowanej większości stołów W otworzy licytację słabymi 2 albo 2 multi i licytacja wygaśnie w 2 właśnie, rozgrywanych przez niego albo przez jego partnera. Rozgrywający powinien zorientować się, iż zacinka atutowa znajduje się w ręce N, będzie wówczas w stanie ograniczyć wpadkę do bez jednej (odda trzy lewy atutowe, dwie pikowe i karową). Jeżeli nawet jednak gracze NS zapiszą sobie 100 za wpadkę rozgrywającego bez dwóch, nie dościgną pułapu 110 punktów, jakie należą się im w tym rozdaniu za bezproblemowe zrealizowanie kontraktu 3 (do oddania kier, atut i dwa trefle; broniący nie pozwolą bowiem rozgrywającemu na przebicie dwóch kart tego ostatniego koloru w ręce N bądź też odbędzie się to za cenę wypromowania obecnego u W W na lewę). Do kontraktu 3(NS) będzie jednak dochodziło sporadycznie, tzn. jedynie tam, gdzie S zdecyduje się na takie właśnie ożywienie licytacji na pozycji re-open (krok nieco wątpliwy, karta tego gracza jest bowiem na takie posunięcie w zasadzie przynajmniej odrobinę za słaba).

Minimaks teoretyczny:  3 (WE) z kontrą, 8 lew albo 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

BA – 7 (NS).

Po otwarciu licytacji przez N silnym 1BA szlemik będzie w zasadzie przesądzony, a w turnieju na maksy należy bezwzględnie zapowiedzieć go w bez atu. Z punktu widzenia S szansa na wielkiego szlema nie jest duża, co innego, gdyby zamiast K D posiadał on A. Teraz N musiałby mieć na przykład A K D, A W x x oraz albo K, albo K – na drogę ku poszukiwaniu w ręce partnera takich wybranych wartości (honorowych i układowych) mogą się jednak wybrać jedynie te pary NS, które dysponują precyzyjnym aparatem licytacyjnym: staymanem rozkładowym, wygodnym przejściem do strefy szlemowej oraz pytaniem o wartości w poszczególnych kolorach. A i wówczas wcale nie ma gwarancji, że S otrzyma wszystkie potrzebne mu do zapowiedzenia wielkiego szlema informacje, na przykład, czy dowie się o kluczowym walecie. To już lepiej opłaca się wrzucić to, co zazwyczaj i tak będzie kontraktem optymalnym, tzn. 6BA, a przy tym nie przekazywać przeciwnikom żadnych dodatkowych informacji; może nie zdejmą oni wówczas swojego asa i nadróbka na szlemika zapewni stronie NS bardzo dobry zapis i korespondującą z nim notę turniejową. W tym na przykład wypadku po takiej licytacji E, nie wiedząc, czy kontrakt jest nadwyżkowy, pełnobilansowy czy podlimitowy, może nie ściągnąć A, a wówczas NS zdobędą wszystkie trzynaście wziątek i zapiszą sobie apetyczne 1470 punktów. Natomiast jeżeli S będzie badał szanse wielkoszlemowe, E bez trudu połapie się, iż ostateczny szlemik to kontrakt nadwyżkowy i A na pewno ściągnie, ograniczając stronę NS do jedynie 1440 punktów.

Minimaks teoretyczny: 6 BA(NS), 12 lew; 1440 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 9 (NS);

– 12 (NS);

– 11 (NS);

BA – 12 (NS).

¹ PRO

² minimum, brak trzech kierów

Po nieudanej próbie uzgodnienia kierów (gdy partner ma w tym kolorze trzy karty) S zakończy licytację, zapowiadając kontrakt 3BA. Przeciwko tej grze zawodnik W zawistuje w kolor młodszy – kara albo trefle.  Atak karowy wyjaśni rozkład tego koloru, rozgrywający nie powinien mieć wówczas problemów ze zrobieniem nadróbki: weźmie trzy kiery, dwa kara, trzy piki i dwa trefle. Najwygodniej dla gracza S będzie, gdy w pierwszej lewie wstawioną na trzeciej ręce przez E D przepuści, ale także po zabiciu jej asem da sobie radę (tzn. skompletuje dziesięć wziątek). Natomiast pierwszy wist w trefle – podgrywający dziadkowego waleta – oraz dalsza staranna obrona ogranicza rozgrywającego do dziewięciu wziątek. Potem jeszcze tylko – gdy S weźmie pierwszą lewę A w ręce i zagra w kiery – gdy E zdecyduje się zabić K asem (alternatywnie może bowiem honor ten przepuścić), musi odwrócić pasywnie w kiera. Jego partner dostanie się wówczas do ręki na D i powtórzy treflem. Zanim więc rozgrywający wyrobi sobie dodatkową wziątkę w karach, obrońca E będzie miał do ściągnięcia dwa dobre trefle. S będzie wówczas musiał zadowolić się swoim., weźmie trzy kiery, trzy piki, dwa trefle i jedno karo.

Zawsze natomiast będzie można wziąć dziesięć lew, gdy kontrakt bezatutowy zostanie ustawiony z lepszej ręki N, chociaż w niektórych wypadkach, np. po pasywnym wiście pikowym, aby cel ten osiągnąć, rozgrywający będzie musiał precyzyjnie rozczytać rozdanie i w jego końcówce zagrać na karowo-treflowy przymus wpustkowy przeciwko obrońcy E (skutkiem którego wymusi odeń zagranie w trefle – spod damy).

Minimaks teoretyczny:  4 BA(N!), 10 lew; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 11 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

BA – 10 (N!).

¹ pytanie o singletona

² krótkość treflowa

^{3, 4} cuebidy

⁵ blackwood na pikach

⁶ dwie wartości  bez damy atu

Po bilansowych 3 otwierającego i wskazaniu przezeń krótkości treflowej jego partner będzie miał pełne prawo, aby po sprawdzeniu asów zapowiedzieć szlemika. Z jego punktu widzenia bardzo rzadko będzie to bowiem kontrakt bezszansowny, a często okaże się zupełnie odgórny (np. przy K i A K D w ręce otwierającego; a to tylko dwanaście oczek, wybranych – to fakt). W tym wypadku gra premiowa okaże się kontraktem granicznym, jej zrealizowanie będzie bowiem wymagało nieoddania lewy kierowej, szansa na co przekracza 50%. W rzeczywistości rozgrywający rozwiąże kolor kierowy zgodnie ze wskazaniami rachunku prawdopodobieństwa, tzn. pociągnie A K, z góry i łatwo weźmie dwanaście lew. A nawet – jeśli tylko broniący nie odbiorą na pierwszym wiście trefla – zrobi cenną nadróbkę.

Na NS wychodzi równie łatwo szlemik kierowy, choć bez nadróbki – nawet wówczas, gdy przeciwnicy w trefla nie wyjdą…

Minimaks teoretyczny: 6 (WE),  12 lew albo 6(WE), 12 lew; 980 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

–  6 (NS, WE!);

– 12 (WE);

– 12 (WE);

BA –  10 (WE).

¹ tylko 11 PC i feralny układ trójkolorowy, ale obie starsze czwórki, co rozgrzesza pierwszoręczne otwarcie

² od biedy można też zgłosić w zamian blokujące 3, choć − przy szerokiej strefie otwarcia − w zasadzie ręka N jest na tę zapowiedź odrobinę za słaba

Wspólny Język:

¹ tylko 11 PC i feralny układ trójkolorowy, ale obie starsze czwórki, co rozgrzesza pierwszoręczne otwarcie

² odpowiedź blokująca, w tym systemie (o węższej strefie otwarcia) przyrzekająca 5−9 PC z co najmniej czterema karami; a więc najbardziej wierny opis ręki N

³ na wysokości trzech E nie zabierze już raczej głosu w licytacji

Na zdecydowanej większości stołów marcowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009 licytacja powinna wygasnąć w kontrakcie 3(S). Rozgrywający bez trudu zrobi swoje, ma bowiem do nieuniknionego oddania jedynie kiera, karo i pika. Najczęściej odda też jeszcze jedną lewę, wcześniej czy później broniący połączą bowiem dwukrotnie atuty, co uniemożliwi mu przebicie dwóch pików na stole czy dwóch trefli w ręce (bądź grę w końcówce rozdania na obustronne przebitki pikowo-treflowe). Protokoły zdominuje zatem wyraźnie zapis 110 dla NS…

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 9 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 6 (NS, WE!);

BA – 6 (WE).

Obawiam się, że tak właśnie potoczy się na wielu stołach licytacja w tym rozdaniu. Do znajdującego się na pozycji re-open gracza S dobiegnie bowiem otwarcie 1. A jego najdłuższy kolor znajduje się w kierach właśnie, ponadto założenia są niekorzystne dla przeciwników. Większość graczy S zdecyduje się zatem na wzięcie pewnego zapisu, i to najprawdopodobniej w wysokości kilkuset punktów. I tak się stanie, staranna obrona powinna bowiem ograniczyć rozgrywającego kontrakt 1 zawodnika W do trzech wziątek (po naturalnym ataku w piki albo w trefle). Na przykład S przebije trzy trefle, a jego partner – czwartą rundę pików singlowym asem atu. Rozgrywający będzie się wówczas musiał zadowolić trzema wziątkami kierowymi. I NS zapiszą sobie 400 punktów – tak, jakby zrealizowali przedpartyjną końcówkę.

Rzeczywiście, taka końcówka, a nawet szlemik na tej linii wychodzi, tyle że wyłącznie w kara. I wcale niełatwo grę tę osiągnąć. Cóż bowiem może zrobić gracz S na pozycji re-open, gdy nie zdecyduje się na pasa. Po pierwsze, może ożywić licytację zapowiedzią 1 – z silnej czwórki. Wówczas partner uzgodni mu ten kolor i ostatecznym kontraktem staną się najprawdopodobniej 4. A ta gra po naturalnym ataku A – do skrótu, zostanie położona, co najmniej bez jednej. Rozgrywający będzie bowiem musiał oddać lewę karową, a wtedy E zagra w trefla po raz drugi. I S kompletnie straci kontrolę atutową.

Równie smutny los spotka kontrakt 3BA(S) – nawet jeżeli broniący nie ściągną na wstępie pięciu trefli, rozgrywający będzie dysponował jedynie ośmioma wziątkami.

Inna metoda na ewentualne ożywienie przez gracza S licytacji to kontra, z renonsem treflowym zapowiedź ta wygląda jednak niezwykle groźnie. Licytacja może się wówczas rozwinąć w sposób następujący:

¹ N jest za słaby na 3, kontra partnera padła przecież na pozycji re-open

S ze swoją układową ręką może rzecz jasna od razu zdecydować się na grę w kolor i doprowadzić do 5, o szlemiku nie będzie jednak mowy. Ale niejedna para NS zatrzyma się po takim wstępie w 3BA…

Podsumowując, pas gracza S na pozycji re-open to krok jak najbardziej racjonalny i największa szansa na wzięcie przez jego stronę może nie najwyższego z możliwych, ale też niekoniecznie niskiego zapisu. Jeżeli tylko obrona przeciwko 1(W) potoczy się optymalnie, NS zapiszą sobie 400 punktów, za które otrzymają zupełnie przyzwoitą notę. Pobiją ją jedynie zapisy 420 dla NS i 920 dla NS – za rzadko osiągane końcówki karowe (z nadróbką) oraz – zapowiadane już zupełnie sporadycznie – szlemiki w ten kolor.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 920 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (E!);

– 12 (NS);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (NS).

¹ słabe dwa

² zapowiedź konstruktywna, na zasadzie, że po bloku nie ma bloku

¹ multi

² zapowiedź konstruktywna, na zasadzie, że po bloku nie ma bloku

Tak, na zdecydowanej większości stołów marcowego turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009 ostatecznym kontraktem staną się właśnie 4(E). Aby grę tę położyć, zawodnik S musiałby oddać wist treflowy, i to blotką(!?); wówczas NS zdołaliby odebrać dwa czerwone asy oraz dwie wziątki treflowe. Ale już bardziej normalny atak D albo trefle by w rękach broniących zablokował (gdyby N zachował K), albo też od razu straciliby oni jedną ze swoich lew w tym kolorze (jeśliby N położył na trzeciej ręce K). Oczywiście stałoby się tak jedynie wtedy, gdyby rozgrywający zabił pierwszą lewę A. A potem trafiłby jeszcze, rzecz jasna, kara…

W rzeczywistości gracze N wskażą w licytacji – naturalnie lub w sposób konwencyjny – kiery – więc ich partnerzy wybiorą na kartę pierwszego wistu damę w tym kolorze. I znów rozgrywający będzie górą – położy na D ze stołu króla (albo nawet doda wówczas blotkę!), a potem zaatutuje i na dobrego W pozbędzie się z ręki trefla (szybko, jeśli N odwróci w drugiej lewie w trefle). I pozostanie mu już tylko trafić karo, tzn. zagrać z ręki blotkę do dziadkowego króla w tym kolorze. To jednak – po otwarciu licytacji przez e-N-a słabymi dwoma – nie będzie trudne. Gracz ten ujawni przecież posiadanie A, E będzie zatem wiedział, że drugi czerwony tuz znajduje się raczej w ręce jego partnera. Rozgrywający odda kiera, karo i trefla, zrobi zatem swoje. Najczęstszym wpisem w protokół będzie więc 420 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4 (S!) z kontrą, 9 lew albo 4 (NS), 9 lew albo 4(S!), 9 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (S!);

– 9 (NS);

– 9 (S!);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

Nasz System:

¹ pytanie

² minimum rebidu, brak trzech pików, 6⁺

³ 6⁺, próba uzgodnienia tego koloru, gdy partner ma w nim dubletona

⁴ brak dubla w pikach, zatem krótkość w tym kolorze

⁵ zachęcające uzgodnienie trefli

⁶ cuebid

⁷ blackwood; W wie – z bilansu rozdania, iż partner musi posiadać albo króla, albo asa w kierach, bez punktów w kolorach starszych nie miałby bowiem otwarcia

⁸ tu: trzy wartości z pięciu

Wspólny Język:

¹ precision

² pytanie

³ 6⁺, brak starszej czwórki, karta z singletonem

⁴ pytanie o singla

⁵ singiel w pikach, modelowy układ ręki E: 1−3−3−6

⁶ zachęcające uzgodnienie trefli

⁷ cuebid

⁸ blackwood; W wie – z bilansu rozdania, iż partner musi posiadać albo króla, albo asa w kierach, bez punktów w kolorach starszych nie miałby bowiem otwarcia

⁹ tu: trzy wartości z pięciu

Ładny i chyba nietrudny do licytacji wielki szlem w trefle. W trakcie licytacji W powinien rozpoznać, że partner ma sześciokartowego longera w treflach oraz krótkość pikową, a przy tym trzy wartości z pięciu. Pozwoli mu to doliczyć się trzynastu lew przy grze w trefle: przy podziale atutów 2−2 będzie można przebić w ręce W trzy piki i wyrobić sobie w tym kolorze dwie forty (siedem wziątek atutowych: sześć w ręce E i przebitka u W, a ponadto dwa kara, kier, A i dwie pikowe forty); przy podziale trefli 3−1 potrzebny będzie korzystny układ pików (3−3 albo 4−2 z drugim królem) – wówczas wyrobi się ten kolor już dwoma przebitkami. Ponadto partner może mieć na przykład D, na pewno zatem warto zaryzykować zapowiedzenie wielkiego szlema. W aktualnym rozdaniu odkłada się wprawdzie czwarty król pik, ale trefle dzielą się 2−2, ze zrealizowaniem wielkiego szlema w ten ostatni kolor nie będzie zatem żadnych problemów. Powiedzmy, że rozgrywający (E) dostanie pierwszy wist w atu – utrzyma się wówczas w ręce, ściągnie A, przebije w ręce pika, wróci do dziadka A i przebije jeszcze jednego pika. Absolutna łatwizna!

Oczywiście rozgrywający powinien wyrabiać piki przebitkami, a nie impasować w tym kolorze króla!

Na linii WE wychodzą też szlemiki: pikowy i bezatutowy, tyle że wyłącznie z lepszej ręki W. Oba te kontrakty ustawione z ręki E położy bowiem pierwszy wist kierowy, podgrywający dziadkową damę.

Minimaks teoretyczny: 7 (WE), 13 lew; 1440 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 13 (WE);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

–  12 (W!);

BA – 12 (W!).

¹ wejście graniczne, szczególnie w aktualnych założeniach

Analiza wykazuje, że gracz S (czy jego partner) zrobiłby dokładnie 1BA, oczywiście pod warunkiem że nie dostałby ataku karowego (wówczas wziąłby nadróbkę). Z licytacji zwycięsko wyjdą jednak najprawdopodobniej zawodnicy WE, tzn. E utrzyma się w kontrakcie 2. I będzie musiał leżeć bez jednej (odda bowiem dwa piki, kiera, karo oraz dwa trefle), na swoje szczęście nie zostanie jednak raczej skontrowany. Ponieważ jest jednak po partii, wpadnie za 100, przeciwnicy zapiszą sobie zatem o dziesięć punktów więcej, aniżeli należało im się za zrealizowanie najwyższego z możliwych kontraktu własnego, czyli 1BA. Takie wpisy, 100 dla NS, będą właśnie w protokołach tego rozdania dominować.

Minimaks teoretyczny: 1 BA(NS), 7 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).

¹ ze względu na krótkość w pikach N nie może dać kontry wywoławczej

² solidny inwit, zazwyczaj 13−15 PC, tu N ma wprawdzie tylko dwanaście oczek, ale też trzy wysokie blotki oraz dobrze położone, bo za otwarciem zawodnika W – honory

³ S  też ma wejście jak otwarcie, dokłada więc końcówkę

Obaj zawodnicy NS mają też świadomość, że prawie wszystkie brakujące im miltony znajdują się w ręce otwierającego licytację gracza W, co istotnie ułatwi e-N-owi rozgrywkę. I tak będzie w istocie – rozgrywający najpierw zagra dwa razy w piki, aby rozejrzeć się w tym kolorze, a potem wyrobi sobie dwie dodatkowe wziątki w treflach, wiedząc, że najprawdopodobniej W ma w tym kolorze nie tylko króla, ale i waleta. N weźmie zatem cztery lewy pikowe, trzy treflowe oraz dwie karowe.

Na bazie tego rozdania warto przypomnieć sobie wielce użyteczne stwierdzenie–wskazówkę, iż Łatwiej jest wygrać 3BA na 24 PC rozłożonych 12−12 aniżeli na 26 PC rozłożonych 24−2.

Minimaks teoretyczny: 3 BA(NS), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 8 (NS);

BA – 9 (NS).

¹ zasadniczo blokujące, ale w tych założeniach przyrzekają coś użytecznego w karcie

Końcówka jak najbardziej do licytacji, powinna się w niej znaleźć większość grających w marcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2009  duetów NS. Niestety, N ma do niczego niepotrzebne K W w kolorze krótkości partnera. Ponadto kiery dzielą się 3−1, i to w taki sposób, że S musi bezwzględnie oddać w tym kolorze lewę. NS będą zatem musieli wpaść bez jednej, ale zapis 100 dla WE będzie w protokole rozdania niezwykle popularny.

 Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 8 (WE);

–  8 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (NS).

¹ kontra dwukolorowa: starsza piątka – młodsza czwórka albo układ 5⁺−4⁺ w kolorach starszych (jedna z kilku popularnych, możliwych do zastosowania w tej sekwencji, konwencji)

² E jest za słaby na karną rekontrę, ale też zbyt silny na to, aby uciekać, pasuje więc, by rozpoznać, o co chodzi w rozdaniu

³ do koloru partnera

⁴ kolory starsze;

⁵ kontra wywoławcza, nadwyżka, przynajmniej układowa, silna sugestia układu 5−5

⁶ W rozpoznał, że partner nie jest słaby, zgłasza zatem 4 w ataku, aby ten kontrakt zrealizować

⁷ wykorzystując przewagę założeń, N walczy do końca, licząc, że nie wpadnie więcej niż bez jednej

albo:

¹ wskazanie kolorów starszych w układzie 5⁺−4⁺

² E jest za słaby na karną rekontrę, ale też zbyt silny na to, aby uciekać, pasuje więc, by rozpoznać, o co chodzi w rozdaniu

³ kontra wywoławcza, nadwyżka, przynajmniej układowa, silna sugestia układu 5−5

⁴ W liczy na wygranie tego kontraktu

⁵ wykorzystując przewagę założeń, N walczy do końca, licząc, że nie wpadnie więcej niż bez jednej

Interesująca batalia częściówkowa, która na wielu stołach zakończy się dopiero na szczeblu czterech. Mimo podziału atutów 4−0 WE wygraliby 4, po uporczywych wistach w atu rozgrywający musiałby jednak wyrobić sobie przebitką W albo ustawić obrońcę N w przymusie kierowo-karowym. Nie wolno byłoby mu natomiast zaimpasować damy karo.

W świetle powyższego faktu optymalne w tym rozdaniu działanie strony NS to przelicytowanie 4 przeciwników czterema pikami. Kontrakt ten zostanie na pewno położony, czy to na przebitce karowej, czy to na skrócie karowym, wpadka bez jednej, z kontrą za 100, będzie jednak opłacalną obroną możliwych do wygrania na stronie WE 4. A różnica pomiędzy 130 dla WE a 100 dla tej strony wyniesie wiele punktów turniejowych.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 7 (W!);

– 7 (NS);

– 9 (NS);

BA – 8 (WE).

Nasz System:

¹ po partii nie warto zgłaszać tak słabego koloru

² sześciokart albo bardzo dobra piątka

albo:

¹ …ale czasami jednak się to opłaci

² wskazuje trappingpasa na kierach

Wspólny Język: