Świat Brydża w Internecie

Kto zjadł ciasteczka owocowe?
Właśnie dzisiaj poszłam z rodzicami i oczywiście moim wiernym przyjacielem Kubusiem Puchatkiem do YMCA na pływalnię. Niestety, w basenie była zmiana wody, zajrzeliśmy więc na salę, gdzie grali brydżyści miejscowej sekcji. Ponieważ ostatnio na dobranoc Kubuś uczył mnie tej pięknej gry, zaproponowałam rodzicom rozegranie roberka. Błyskawicznie ustaliłam stawkę: za jeden punkt ciasteczko z galaretką owocową. A jak wiecie, nazywam się Wiktoria, byłam więc pewna wygranej. Zagrałam z Kubusiem przeciwko Mamie z Tatą. Już w pierwszym rozdaniu, po licytacji rodziców 1 – 2 – 4, zgodnie z regułami tej królewskiej gry otrzymałam prawo pierwszego wyjścia (może właściwszym słowem byłoby zamiast wyjścia – „wypuszczenia”). Zawistowałam w 3, pokazał się stolik:

Do blotki ze stołu partner dołożył damę, zabitą królem. Teraz Tata zgrał asa i króla kier, po czym wyszedł w karo. Kubuś zabił asem i wyszedł w ósemkę trefl, którą Tata pokrył asem. Dla wprawy policzyłam lewy obrony: A, przebitka atutem, as atutowy… dalej pustka, lepiej pomyśleć o czymś przyjemniejszym. Ale dlaczego Kubuś patrzy na mnie z takim politowaniem? O co tu chodzi??? – „chyba Ci majteczki opadają” powiedziałam do niego w myślach. Czy po to wybiera się w życiu i bridżu partnera, by potem Mu nie ufać?? Znasz jego trefle, to przecież D W 10 9 8, a on wychodzi znienacka w ósemkę, pomyśl chwilę. Wiem, ma kładącą lewę w treflach, lecz dojścia mu brak, chyba że w wirtualnej rzeczywistości, odparłam zniecierpliwiona. Spodziewałem się po tobie więcej, spróbuj chociaż – prowokował Kubuś. Przekonałeś mnie, odrzekłam, w duchu zaś pomyślałam „policzymy się później”. Przebiłam asem atutowym, rezygnując z lewy na dwójkę (choć „małe jest piękne”) i wyszłam w atu, oczekując gromkiego wybuchu śmiechu wszystkich siedzących przy stole. I wtedy dotarł do mnie głos zwierzątka o małym rozumku: no, czasami to nawet ty przejawiasz trochę zdrowego rozsądku.
Oto całe rozdanie:

	Mama W10854 D83 KD 754
Ja A2 W9542 108654 3		Kubuś K 1076 A93 DW10982
	Tata D9763 AK W72 AK6

Piękny sen małej Wiktorii
Kubuś usypia mnie, opowiadając historyjki brydżowe:
„Oto wypełniona sala brydżoramy. Na ekranach telewizorów setki tysięcy ludzi śledzi pojedynek o mistrzostwo świata. Blue Team staje po raz kolejny do batalii o tytuł przeciwko Stanom Zjednoczonym. Giorgio Belladonna z Benito Garozzo zdają sobie sprawę, iż kolejny Puchar Świata wisi na włosku. Włosi po raz ostatni rzucają się do ataku. Wbrew szansom matematycznym dochodzą do wielkiego szlema w trefle.

	Garozzo DW8 AW965 K82 AD
Kantar 7653 K432 W53 K10		43 D1087 D1064 753
	Belladonna AK109 — A97 W98632

Po wiście w blotkę kier Giorgio, niezbyt zadowolony widokiem dziadka, przebija treflem i gra blotkę atutową, impasując damą. Kiedy na zagranego asa spada król, ociera pot z czoła. Kolejny raz fortuna sprzyja Włochom. Tytuł mistrzów świata znowu wsiądzie w samolot i poleci do Italii.”
Wtedy zasypiam…
Znajduję się w Nowym Jorku, śledząc finałowy pojedynek Bermuda Bowl. Napięcie sięga zenitu. Edwin Kantar nie wytrzymuje nerwowo i nie jest w stanie uczestniczyć dalej w grze. W tej sytuacji zgodnie z regulaminem mecz musi zakończyć się walkowerem. I wówczas kapitan drużyny amerykańskiej proponuje mnie na zastępstwo – „Włosi są dżentelmenami, więc na takie zastępstwo na pewno się zgodzą, Młoda Damo” – mówi. Zgadzają się. Siadam. Włosi błyskawicznie dochodzą do siedmiu trefli. Przypominam sobie opowiadanie Kubusia. A więc ten piękny sen nie będzie miał dla mnie miłego zakończenia. Po zagraniu przez Beladonnę blotki trefl dokładam króla – znam przecież rozkład, więc nie ma to znaczenia. Ale co to? Wielki Giorgio nie kontynuuje gry, tylko analizuje rozdanie. Dlaczego ten wiecznie uśmiechnięty zawodnik nie gra, tylko myśli? Wreszcie rozumiem. Dla niego rozkład trefli jest następujący: u mnie singlowy król, u partnera czwarta dziesiątka. Ten błyskotliwy i genialny technik znajduje rozwiązanie. Tą szansą jest równy podział pików i kierów, a w końcówce zagranie na wielką paradę. Utrzymuje się asem trefl, ściąga asa kier, wyrzucając karo, przebija kiera, cofa się pikiem, przebija jeszcze raz kiera, gra asa i króla karo, teraz ściągnięcie dwóch pików doprowadza do końcówki:

	— W 8 D
ja — — W53 —		— — D 107
	Belladonna 10 — — W9

Teraz wystarczy zagrać pika, przebić go damą trefl i zagrać dowolną kartę ze stołu, by wyłapać na wielkiej paradzie dziesiątkę atutową. Na nieszczęście dla Belladonny mój partner przebije trzeciego pika, a ja zostanę najbardziej znaną dziewczynką w brydżowym światku. Uśmiecham się przez sen… Jutro opowiem to wszystko Kubusiowi. Niech on oceni sam, czy to szczęście sprzyjało Włochom, czy też Edwin Kantar dostał swą życiową szansę przejścia do historii brydża, lecz na swoje nieszczęście tym razem jej nie wykorzystał.

Ostatnio Kubuś namiętnie czytuje literaturę brydżową. Jego kontra to zapewne tzw. kontra Lightnera, która zakazuje wistu w piki i kiery, a w wersji podstawowej nakazuje wist w pierwszy kolor zgłoszony przez dziadka, tj. trefle. Ja jednak, jak to dzieci, postanowiłam trochę pokombinować. Aby obłożyć tę grę, Kubuś musi mieć: renons trefl, asa karo; renons karo, asa trefl; bądź oba młodsze asy – przecież przeciwnicy liczby asów nie sprawdzili. Wszystkie szanse mogę połączyć, wistując w króla karo. Okazało się, że straciłam lewę na króla, który bez tego wistu byłby pewną lewą, jednak to właśnie on pozbawił rozgrywającego wszelkich złudzeń, mimo iż kontra Kubusia nie mogłaby się znaleźć w żadnym podręczniku dotyczącym zastosowania kontry Lightnera.
Całe rozdanie wyglądało tak:

	Młodzieniec 2 653 63 A4 KDW1087
Ja 92 W42 K10965 653		Kubuś KDW10874 85 72 A9
	Młodzieniec 1 A AKD1097 DW83 42

Przeciwnicy popatrzyli na mnie tym razem z uznaniem. Jeden z nich, wysoki blondyn, powiedział do drugiego: „popatrz, taka mała, a już potrafi wykonać manewr Merrimac w pierwszej lewie, ty nie możesz nawet opanować wistu z czwartej najlepszej”.
Wieczorem poprosiłam Kubusia, aby zamiast bajki opowiedział mi, co to jest ten Merrimac. Oto co usłyszałam:
Merrimac to nazwa amerykańskiej kanonierki, zatopionej w czasie wojny z Hiszpanią w 1898 r. przez własną załogę w wąskim wejściu do portu Santiago, co uwięziło znajdującą się w porcie flotę hiszpańską, uniemożliwiając jej udział w wojnie morskiej, co przesądziło o klęsce Hiszpanów. Mój król karo spełnił rolę kanonierki, która unieruchomiła całą flotę, tj. longera treflowego.

Ciocia gra
Na weekend przyjechała do nas Ciocia Krysia i prosto od progu zawołała: słyszałam, że Wasza córka Wiktoria i jej przyjaciel Kubuś grają nieźle w bridża. Muszę z wami zagrać, weźcie mnie na „kółko brydżowe” do YMCA, prosiła usilnie. Grywałam już z najlepszymi w Polsce – kontynuowała, nie mówiąc, oczywiście, kogo ma na myśli. Kubuś natychmiast się wyrwał: „gramy, oczywiście, o lody z bitą śmietaną”. No, skoro chcecie, żeby to Mama płaciła, to ja się zgadzam. Chcąc nie chcąc, partnerką Cioci musiała być Mama. Nasz stolik obsiedli kibice, nawet kierownik Bajger nie odmówił sobie przyjemności obejrzenia, jak gra Ciocia. Po kilku remisowych rozdaniach Kubuś okazał się zwierzątkiem o całkiem „niemałym rozumku”.
Po licytacji:

	dziadek W106 A52 ADW106 D4
Ja		Kubuś
	Ciocia AK972 D6 973 K83

Ciocia błyskawicznie dołożyła blotkę ze stołu, Kubuś jednak zabił królem, popatrzył wokoło niepewnym wzrokiem i wymaszerował w 8. Ciocia oznajmiła: zapomnij o przebitce karo, piki gram górą, i tak też zrobiła. Zaimpasuję karo u Wiktorii, oddam pika, potem na karo lub asa kier wyrzucę trefla, swoja gra – oznajmiła – „gra się troszeczkę”, powiedziała zarozumiale. Tu popatrzyła tryumfalnie wokoło, oczekując uznania kibiców. Kubuś jednak wziął lewę na króla karo, a następnie ściągnął D i A. Pokaż karty, krzyknęła Ciocia. No, to nie do wiary, chyba ta ósemeczka karowa to Ci wypadła z łapek.
Oto całe rozdanie:

	Mama W106 A52 ADW106 D4
Ja 53 10983 542 W952		Kubuś D84 KW74 K8 A1076
	Ciocia AK972 D6 973 K83

Kubuś łakomczuch
Dzisiaj znowu poszłam z moim wiernym przyjacielem Kubusiem do YMCA, aby zagrać roberka i rozruszać nasze małe rozumki. Ostatnio wygrałam lody, postanowiłam także dziś wygrać jakieś pychotki, w końcu nie było z nami Mamy, mogłam sobie pozwolić na małe łakomstwo.
Jacek i Placek oczywiście już byli na miejscu i czekali na pozostałych graczy.
Ustaliliśmy, iż pozamieniamy się partnerami, tzn. Jacek zagra ze mną, a Kubuś z Plackiem.
Stawką były batoniki „Kubuś”, które kusiły, leżąc na półeczce w klubowej kawiarence.
Już w pierwszym rozdaniu dostałam wcale niemało. Zresztą opowiem:

	Jacek 94 ADW KW9852 74
Kubuś		Placek
	Ja A105 K2 1064 AD1093

Kubuś posłusznie wyszedł w kolor Placka trójką. Wiedziałam, że aby mieć jakiekolwiek szanse, trzeba zerwać komunikację pomiędzy wistującymi. Przepuściłam waleta, a potem damę zagraną przez Placka, układając plan rozrywki: kara po dwa u obrońców z asem u Kubusia – po zagraniu do króla, a potem kara wkoło mam pewne 10 lew. A tu nagle na trzeciego pika Kubuś znienacka wyrzuca asa karo. Piękne odblokowanie, dające szansę Plackowi dojścia drugą damą karo do wyrobionych pików. Nic ci to nie da – znam zasady bezpiecznej rozgrywki. Przechodzę damą kier do dziadka i głęboki impas trefl, niestety, Kubuś bierze waletem i gra w karo. Oj, ty, zwierzątko o małym rozumku wiem, że szukasz dojścia do Placka, ale ja nie dam się nabrać, zabiję królem i rozegram teraz kontrakt przez trefle. Jak pomyślałam, tak też zrobiłam!!! I wtedy pociemniało mi w oczach. Nie, nic mi nie spadło na głowę, to odblask od blotki pik dorzuconej przez Placka. Została jeszcze szansa impasu króla trefl, niestety, zawiodła. Kiedy Kubuś wziął lewę na króla trefl, na stole pojawiła się ona, śniąca mi się po nocach niby zjawa – dama karo. Kontrakt tak banalny w rozgrywce dzięki stworzonej przez Kubusia fatamorganie został obłożony.
Oto całe rozdanie:

	Jacek 94 ADW KW9852 74
Kubuś 83 10764 AD3 KW85		Placek KDW762 9853 7 62
	Ja A105 K2 1064 AD1093

	Kubuś 65 A875 9863 AD7
Honoratka KW1042 D106 W102 63		Kropek D9 W932 K5 109842
	Ja A873 K4 AD74 KW5

Honoratka wyszła po spektakularnym namyśle w czwórke pik. Kropek zabił damą, po czym powtórzył dziewiątką. Zastanowiłam się, ile razy mam przepuścić, i wtedy przypomniałam sobie nauki Kubusia: Kiedyś sformułowano dla młodych adeptów brydża na podobne okazje „Prawo siedmiu” – liczbę kart w kolorze ataku, jaką mamy na połączonych rękach, odejmujemy od siedmiu, a rezultat mówi nam, ile należy razy przepuścić kolor, w w który nastąpił wist. W tym wypadku 7–6 dawało 1. D przepuściłam, zaś 9 zabiłam asem.
Teraz potrzebowałam wziąć trzy lewy na trefle, dwie lewy kierowe, pikową, a jeszcze brakowało co najmniej trzech lew karowych. Dostałam się więc na stół treflem, zaimpasowałam damą karo i kiedy ten impas się powiódł, ponownie dostałam się na stół i zgrałam w karo. Wtedy na stole pojawił się król karo, przepuściłam go spokojnie, uniemożliwiając dojście Honoratce do fort pikowych; kontrakt stał się już wówczas nieprzegrywalny. „Jesteś genialna” – wykrzyknął Kubuś – wykonałaś manewr „całus dla króla”. Czy jednak sześcioletnia dziewczynka może to zrozumieć? Ja nie zrozumiałam!!!.
Spytałam więc – jako mała dziewczynka – Kubusia, po co było to jego prawo siedmiu. Kubuś odparł zaś spokojnie, iż gdybym przepuściła jeszcze raz pika, Kropek pozbyłby sie króla karo, stosując manewr cesarsko-królewski, polegajacy na poświęceniu figury dla umożliwieniu partnerowi dojścia. O tych i innych zagraniach mających na celu zerwanie komunikacji między wistującymi Kubuś obiecał opowiedzieć przy podwieczorku.
Zajadaliśmy z apetytem przysmaki wigilijne, wtedy Kubuś wyjaśnił nam, iż manewr cesarski polega na wyrzuceniu honoru, aby umożliwić dojscie partnerowi do fort wyrobionych wcześniejszym atakiem.
Po raz pierwszy ten manewr został zastosowany przez byłego władcę Indochin Bao-Daia, stąd też też jego nazwa. Powiedziałam Kubusiowi, iż dzisiaj jest taki miły i świątęczny dzień, ale opowiesz nam to wszystko później. A teraz, Kubusiu, poszukajmy prezentów, które przygotował dla nas Aniołek.
Wszyscy, Wiktoria i moi mali Drodzy Przyjaciele, życzymy Wam, Czytelnikom, Miłych, Wesołych Świąt i Wszystkiego Najlepszego w Naszym Bajkowym Świecie.

Wiktoria uczy się liczenia podatków
Właśnie dziś kończył się kolejny roczek mojego brydżowego żywota i Kubuś postanowił uczcić nadchodzący Nowy Rok, zapraszając swoich małych przyjaciół, abyśmy mogli wspólnie sprawdzić, czego nauczyliśmy się na zajęciach brydżowych w krakowskiej YMCA. Gra coraz bardziej nabierała rumieńców. Każdy z nas chciał udowodnić, iż czas poświęcony naszej ulubionej grze nie został zmarnowany.
Wreszcie Kubuś i mnie poddał próbie.
Po licytacji:

		Kubuś AK8 KW53 KD10 843

		Wiktoria DW10974 D4 — AK752

Kropek wyszedł w 5 i pomyślałam, iż zadanie moje wcale nie jest łatwe. Chętnie zamieniłabym mariasza karo na skromną damę trefl, ale, niestety, jestem tylko małą dziewczynką, nie zaś czarodziejką. Nie bardzo wiedziałam, jak sobie z tym poradzić, ale jeżeli A jest u Honoratki – może wskoczy ona nim na zagraną blotkę, bojąc się straty lewy. Ja wtedy będę mogła wyrzucić na wyrobione w stole kiery i wyekspasowaną u Honoratki figurę karo przegrywające trefle z ręki. Spróbuję. Ponieważ jednak nie do końca byłam pewna, czy to dobry pomysł – przebiłam karo w ręce, dostałam się do dziadka atutem, skąd zagrałam małego kiera. Kiedy Honoratka zaczęła się niecierpliwie wiercić na stołeczku – uzmysłowiłam sobie, iż było to zagranie w stylu: „to jest to – co Wiktorynki lubią najbardziej”. Teraz zrozumiałam, że jeżeli Honoratka zabije asem – to zagram, tak jak planowałam. Jeżeli zaś nie zabije – to wyrobię figurę karo, wyrzucę nań kiera – i zagram na prozaiczny podział trefli.
Całe rozdanie wyglądało tak:

	Kubuś AK8 KW53 KD10 843
Kropek 653 862 6542 D96		Honoratka 2 A1097 AW9873 W10
	Ja DW10974 D4 — AK752

„Brawo Wiktoria” – zawołał Kubuś – „Honoratka stała się ofiarą twoją i manewru Miltona Worka”. „Jak to wymyśliłaś, żeby nie położyć figury karo. Świetnie to wykombinowałaś, iż gdyby Honoratka, a w to nie wątpię – przepuściła figurę karo – to każda twoja zrzutka byłaby przedwczesną i zarazem drogą donikąd”. Oczywiście, w trakcie rozgrywki nie przeprowadziłam tak błyskotliwej analizy, więc jak zwykle spytałam kokieteryjnie: „przecież mówiłeś, że Milton Work to współtwórca metody obliczenia siły ręki, a liczone jego metodą punkty do dziś nazywane są potocznie miltonami”. „To także, ale był też autorem pewnego manewru rozgrywkowego, określanego również jako Mortons Fork (widelec Mortona). Jest to literacki żart wykorzystujący podobieństwa brzmienia nazwisk.
Morton to skarbnik Henryka VIII – króla Anglii, który zastosował specyficzną metodę pobierania podatków od londyńskich kupców. Gdy podatnik wnosił opłaty nieregularnie i niechętnie – wymierzano mu grzywnę, gdyż podejrzewano go o pozorowanie trudności finansowych w celu ukrycia rzeczywistych dochodów. Natomiast kupcowi wnoszącego opłaty terminowo i rzetelnie ustalano wyższy podatek, zakładając, iż wymierzono mu poprzednio zbyt mały. W brydżu manewr ten daje identyczne efekty – niezależnie, co zrobi obrońca – musi stracić.” Przestraszyłam się, a co będzie, jeżeli nasz minister finansów czytuje Świat Brydża i przy obliczaniu podatków za 2003 r. zastosuje manewr Miltona Worka. „Nie martw się” -uśmiechnął się Kubuś – „dziś są inne czasy, minister jest człowiekiem inteligentnym i myślę, że zadowolą go częstsze wygrane przy brydżowym stoliku”. I wtedy wznieśliśmy noworoczny toast szklaneczką soku pomarańczowego za PZBS, Redakcję Świata Brydża, Naszych Czytelników i za wszystkich, którzy kochają grę w brydża.

Po dołożeniu przez dziadka blotki partner dodał dziesiątkę, a Kropek zabił królem. Teraz sciągnął dwa razy atu, zagrywając króla i asa. Zagrał z ręki asa trefl, a następnie blotką do stołu. Dołożyłam waleta, patrząc optymistycznie w przyszłość. Kubuś patrzył na mnie jednak niezbyt rozradowanym wzrokiem. Teraz rozjaśniło mi się w główce, bo przecież Kubuś nie miał już odejścia i musiał podarować dziesiątą lewę – badź to wyrabiając

8, bądź to wyrabiając

K, gdyż całe rozdanie wyglądało tak:

	Honoratka K1076 A873 K84 104
ja W9 5 W532 KW9862		Kubuś 84 DW1062 AD109 D3
	Kropek AD532 K94 76 A75

Przepraszam – wykrztusiłam. Zdarza się, machnął łapką Kubuś. Zaniechałaś po prostu „manewru krokodyla”. Przecież nie wiedziałam, że krokodyle grywają w brydża. Tego ja też nie jestem pewny, ale przecież my namiętnie oglądamy filmy przyrodnicze i wiesz przecież, jak zachowuje się krokodyl. Przeważnie znajduje się w stanie letargu. Potrafi jednak błyskawicznie zadziałać. Jedno jego kłapnięcie paszczą i znajdujące się w pobliżu zwierzątko zostaje połknięte.
Masz rację, dlatego przepraszam i zapraszam cię w niedzielę na wycieczkę do ZOO. Super, więc żebyś się już nie martwiła, to coś ci opowiem:
Poziom ciut wyższy – półfinał MŚ w Sztokholmie – rozgrywa Francuz Mouiel. Na pozycji W, czyli twojej, Amerykanin Rodwell (drużyna, w której grał, wygrała te mistrzostwa).
Licytacja:

	D982 KW10 9743 A6
AK10743 92 KW1065 —		W65 87643 D 10853
	— AD5 A82 KDW9742

Rozgrywający natychmiast zdał sobie sprawę, że sytuacja jest prawie beznadziejna. Jedyna szansa to prawie nieprawdopodobny przymus. Podstawowym jego warunkiem jest to, by przy królu pik znajdowała się długość karowa. Jednak, aby przymus zrealizować, należy po drodze oddać lewę, w tym momencie przeciwnicy nie mogą wyjść w karo, żeby nie zerwać linii komunikacyjnej.Na tym poziomie nie było to możliwe. Mouiel wymyślił jednak rozkład, przy którym obrońcy będą bezradni, a mianowicie u E musi znajdować się singlowy król karo, wówczas powtórne zagranie przez obronę w karo będzie niemożliwe. Liczyłem dziś w nocy szansę na taki rozkład, kiedy jednak doliczyłem do 0,0000….%, niestety, zasnąłem. Ale S postanowił zagrać na tę mikroskopijną szansę. Przebił asa pik, ściągnął cztery razy atuty i wyszedł w dwójkę karo do domniemanego singlowego króla u E. Króla tam nie było – za to zdrzemnął się Rodwell – być może nigdy nie chciał być prawdziwym krokodylem. Dla Mouiela to wystarczyło. Przebił zagranego.pika, zgrał do końca atuty, a następnie dwa kiery, doprowadzając do końcówki:

	D K 9 —
K — KW —		W 74 — —
	— 5 A8 —

Kontrakt był prawidłowy, ale grany, niestety, z niewłaściwej ręki. Dołożyłam ze stołu

10, przepuszczając dołożonego waleta. Honoratka musiała ostatnio czytać Świat Brydża, a w nim artykuł o manewrze Merrimac, gdyż wyszła w

K, odcinając mnie od fort karowych (jak tak dalej pójdzie, to wszystkie dzieciaki w szkole będą mnie ogrywały). Nie na darmo Kubuś uczył mnie, że gra się do końca, gdyż w brydżu wszystko jest możliwe. Zaczęłam główkować. Zagranie w kiera nie daje nic, gdyż może być wykonane z ręki S jednorazowo, a as kier, nawet jeżeli jest u Kropka, w żaden sposób nie może być drugi. Pozostała nikła szansa dojścia do fort karowych

9, szansę na to dawał następujący rozkład trefli:

D W sec lub

D W trzeci u Kropka, wtedy położy on figurę na zagraną blotkę, ja zaś zabiję ją asem, odblokuję kara i wyjdę ze stołu w

10. Kropek będzie miał do wyboru: zabić ją figurą i dopuścić mnie do fort karowych bądź też przepuścić, wyrabiając mi cztery lewy treflowe, co wraz z dwoma lewami w pikach, karach oraz lewą kierową zapewni realizację kontraktu. Zagrałam w

3, po dołożeniu przez Kropka blotki położyłam dziesiątkę. Honoratka, jak to zwykle czynią rezolutne kobietki, zaczęła dogłębnie analizować sytuację, po czym dodała do tej lewy blotkę. Teraz już wiedziałam, że przepuściła z czwartą figurą, zdając sobie doskonale sprawę, iż po zabiciu dalsza rozgrywka będzie dziecinną igraszką, gdyż

9 stanie się moją wyśnioną „autostradą komunikacyjną”. Wtedy zgrałam górne trefle i kara, bacznie obserwując zrzutki. Skład ręki Honoratki miałam jednak już na dłoni: 5-2-2-4. Wyobraziłam sobie końcówkę:

	dziadek D KD95 — 5
Kropek — W10743 9 —		Honoratka 952 A8 — D
	Wiktoria 6 62 DW10 —

	Kubuś D107 KD95 AK AK105
Kropek 84 W10743 9753 W4		Honoratka KW952 A8 62 D872
	Wiktoria A63 62 DW1084 963

Jak to jest, Kubusiu? Wykonałam impas, który nie gwarantował kontraktu, a to jednak on doprowadził do szczęśliwego końca. – My będziemy takie zagrania nazywali „wirtualny impas”. Honoratka mogła wziąć na damę trefl, lecz wtedy kontrakt byłby pewny, postanowiła więc podarować ci lewę treflową, która nie przesądzała jeszcze o niczym. Wtedy ty sprytnie wykorzystałaś darowane ci tempo na wyrobienie kierów, co w efekcie doprowadziło do realizacji kontraktu.

Gwiazdka u przyjaciół
Zbliżały się Święta Bożego Narodzenia. Kubuś zaprosił swoich małych przyjaciół: świnkę Honoratkę i chomika Kropkę na małego brydżyka.
Ukochana wróżka Lilka przyrządziła ulubione nasze soczki: jabłkowy i truskawkowy oraz ciasteczka, na które zwróciły się wszystkie oczka: „babcine babeczki”o kształtach ulubionych naszych postaci.
Zwierzęta licytowały:

Lekcja historii
Poszłam dzisiaj z Kubusiem do YMCA na brydżyka. Przy stole siedziało samotnie dwóch młodych ludzi. Trochę niezadowoleni – pewnie liczyli na trochę lepszych przeciwników – zgodzili się na rozegranie kilku partyjek. Jedno rozdanie było bardzo dynamiczne.

W	N	E	S
Ja	Młodzieniec 2	Kubuś	Młodzieniec 1
—	—	4	ktr.
pas	6	pas	6
pas	pas	ktr.	pas…

Wieczorem, niestety, musiałam zadowolić się kanapeczkami z żółtym serem.
Kubuś, uśmiechnięty, pocieszał mnie, zajadając ze smakiem swojego kuzyna „Kubusia”, iż ser jest zdrowszy od batoników. Tym razem mój mały przyjaciel zasłużył na „małe co nieco” jak nigdy.

W	N	E	S
Honoratka	Kubuś	Kropek	Ja
—	—	—	1 BA
pas	2	pas	2
pas	3 BA	pas…

Wiktoria idzie do ZOO
Minęły święta, a potem sylwester, a my znowu zasiedliśmy do naszej ukochanej gry. Po licytacji:

W	N	E	S
Wiktoria	Honoratka	Kubuś	Kropek
pas	pas	1	1
pas	3	pas	4
pas…

Teraz zagrał króla kier i Rodwell mógł już tylko schować karty do pudełka i obiecać sobie solennie, iż od tej pory spać będzie wyłącznie w łóżku.
Na to stwierdziłam rezolutnie, że gdyby rozgrywający puścił pika w pierwszej lewie, a Rodwell nie zerwał komunikacji, grając w karo – doszłoby do podobnej końcówki.
– Masz rację, ale to doskonały gracz i mógłby to wymyślić, a zasnąć czasami zdarza się każdemu.

Wirtualny impas
Właśnie szykowaliśmy się do oglądania popołudniowej bajki, gdy nagle pojawili się Kropek z Honoratką, z gromkim: „hej, ho, hej, ho, na brydżyka się przyszło!”. Bajka nie zając, nie ucieknie, gramy roberka, zadecydował Kubuś. Po kilku płaskich rozdaniach przyszło nieco trudniejsze.
Po licytacji: