|
Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
|
1 |
|
 KQ1097
 108
 106
 KQ42
|
|
|
A3
QJ
A98432
AJ6 |
|
8652
97432
K
975 |
| |
|
J4
AK65
QJ75
1083 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 1 |
|
1 |
1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 otwarcie wątpliwe, ale na trzeciej ręce
przed partią dopuszczalne
2 PRO (pytający rebid otwierającego)
3 minimum rebidu, tylko dwa piki
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 1 |
|
1 |
1 |
pas |
1 BA |
|
2 |
ktr.2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 otwarcie wątpliwe, ale na trzeciej ręce
przed partią dopuszczalne
2 nadwyżka siłowa, kontra wywoławcza
3 cztery kiery
albo może:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1 1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA |
|
2 |
ktr.2 |
pas |
pas3 (!) |
|
pas |
|
|
|
1 otwarcie wątpliwe, ale na trzeciej ręce
przed partią dopuszczalne
2 nadwyżka siłowa, kontra wywoławcza
3 mało to prawdopodobne, ale któryś z
posiadaczy tej karty może się na ukarnienie partnerowej kontry
zdecydować
Najczęściej jednak finalnym kontraktem staną się
w tym rozdaniu 2 (N). Staranna obrona powinna ograniczyć tę
grę do ośmiu wziątek. Gracz E wyjdzie przeciwko niej K, a w
drugiej lwie będzie kontynuował zalawintalowanym przez partnera
treflem. Powiedzmy, że W zabije tę lewę A i powtórzy
treflem. Rozgrywający weźmie w ręce i zagra w atu. Prawy obrońca
dojdzie wówczas do ręki A, ściągnie A (mógł też tę czynność
wykonać wcześniej), na którego jego partner pozbędzie się swojego
ostatniego trefla, i wyjedzie treflem do przebitki. Obrońcy wezmą
zatem dwa kara, pika, trefla i treflową przebitkę. Do takiego
rezultatu powinno też dojść po każdej innej racjonalnej grze broniących.
Optymalnym dla gracza S rozwiązaniem byłby
jednak pas na partnerową kontrę wywoławczą na 2 (mimo że
z podlimitowym otwarciem nie byłaby to decyzja łatwa). Broniący wzięliby
wówczas bez większego wysiłku aż siedem lew; pikową, dwie kierowe,
dwie karowe oraz dwie treflowe, czyli położyliby grę bez dwóch, z
kontrą za 300.
Na linii NS wychodzą też mocno podlimitowe
3BA. Lew do wzięcia jest nadmiar, a obrońcom bezwzględnie należą się
tylko wziątki na trzy asy oraz K. Oczywiście takich bohaterów, którzy
w rozdaniu tym wygrają licytowany kontrakt firmowy, będzie jednak –
nawet na tak dużej sali, jak w lipcowym turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007 – jak na lekarstwo.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
|
2 |
|
K9843
KQ7
762
J8 |
|
|
QJ762
J964
98
Q9 |
|
A5
A853
103
K7543 |
| |
|
10
102
AKQJ54
A1062 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas1 |
1 |
|
pas |
1 |
ktr.2 |
3 3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 to za mało na pierwszoroczne otwarcie, także
we Wspólnym Języku (wówczas przede wszystkim ze względu na słabą
jakość longera treflowego)
2 teraz jednak E może z powodzeniem dać
wywoławczą kontrę – na pozostałe kolory: kiery i trefle
3 ten rebid (w przeciwieństwie do 2 ) od
razu ujawnia wspaniałą jakość longera karowego oraz ogromny potencjał
wygrywający ręki S
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas1 |
1 |
|
pas |
1 |
ktr.2 |
2 |
|
2 |
3 |
pas |
3 3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 to za mało na pierwszoroczne otwarcie, także
we Wspólnym Języku (wówczas przede wszystkim ze względu na słabą
jakość longera treflowego)
2 teraz jednak E może z powodzeniem dać
wywoławczą kontrę – na pozostałe kolory: kiery i trefle
3 wywiad bezatutowy
albo (Nasz System):
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
3 1 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 przeskok tym bardziej uzasadniony w tej
sytuacji, gdy uprzednie 1 było wejściem, a nie otwarciem
albo (Wspólny Język):
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
2 1 |
2 |
|
pas |
2 2 |
pas |
3 BA (!) |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 precision
2 naturalne, nieforsujące, ale też przecież
nieobowiązkowe
Niestety, na większości stołów dojdzie do
kontraktu 3BA (N) i wówczas pierwszy wist 3 (albo 5) obali
je. Zostanie bowiem podegrana 10 w dziadku i później, gdy W
dostanie się do ręki na A (rozgrywający ma osiem lew: sześć
karowych, kierową i treflową, i dziewiątej będzie mógł poszukać
jedynie w treflach – zagrywając na drugi starszy honor treflowy u W,
lub całego mariasza u E), powtórzy kierem i broniący zdejmą
trzy lewy w tym kolorze (a poza tym dostaną trefla i A). Wykładane
jest natomiast (o dziwo!) 3BA (S), pod warunkiem wszelako, że
pierwszy wist kierowy zostanie przepuszczony do dziesiątki w ręce S.
Niezagrożona jest też częściówka karowa, można
wówczas wziąć nawet dziesięć lew.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
7 lew; 500 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7(NS);
– 10 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 9 (S!).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
|
3 |
|
K98
KQJ653
Q92
7 |
|
|
A76
98
KJ4
Q10965 |
|
J10543
74
A86
AK2 |
| |
|
Q2
A102
10753
J843 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 1 |
1 |
2 |
|
2 |
3 |
pas |
pas |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
1 na trzeciej ręce można też dać z tą ręką
otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1 1 |
1 |
2 |
|
3 2 |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 na trzeciej ręce można też dać z tą ręką
otwarcie słabymi 2 bądź 2 multi
2 maksimum pasa z fitem pikowym
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
2 1 |
pas2 |
3 |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 słabe dwa
2 bezpośrednie wejście 2 może łatwo
doprowadzić do przelicytowania karty
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
2 1 |
pas2 |
2 3 |
|
pas |
3 4 |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 multi
2 bezpośrednie wejście 2 może łatwo
doprowadzić do przelicytowania karty
3 do koloru partnera
4 kiery
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
2 1 |
pas2 |
2 3 |
|
pas |
3 4 |
pas |
pas |
|
ktr. |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 multi
2 bezpośrednie wejście 2 może łatwo
doprowadzić do przelicytowania karty
3 do koloru partnera
4 kiery
Jak widać z powyższych prognoz licytacyjnych, na
zdecydowanej większości stołów pary WE wylądują w
kontrakcie 3 (E). I powinien on zostać łatwo zrealizowany,
do oddania są bowiem jedynie dwa kiery i lewa atutowa (w pierwszej
rundzie pików rozgrywający wyjdzie z ręki W – na drugą figurę
u S), obrońcy mogą też zmontować przebitkę treflową. Jeśli
tego jednak nie dokonają, rozgrywający zrobi nielicytowaną (a może
nawet – od czasu do czasu – licytowaną!) końcówkę.
Ponieważ w kiery bierze się dziewięć lew (do
oddania pik, dwa kara i trefl), teoretycznym minimaksem rozdania są
4 (NS) z kontrą, bez jednej za 100.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą,
9 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 9 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
|
4 |
|
965
QJ832
K542
9 |
|
|
QJ42
A9
J98
QJ64 |
|
K107
K1075
Q3
10532 |
| |
|
A83
64
A1076
AK87 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas1 |
pas |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 bardzo brzydkie 11 PC, nie ma więc mowy o żadnym
otwarciu
2 transfer na kiery
3 beznadwyżkowe przyjęcie transferu
partnera
Standardowa sekwencja – na wielu stołach lipcowego
turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 dojdzie
więc właśnie do kontraktu 2 (S). Standardowe będą
również wist i rozgrywka – W wyjdzie D albo D, a
rozgrywający zrobi swoje. Odda bowiem jedynie trzy lewy atutowe
(dwukrotnie zagrywając z ręki do honorów dziadka), karo oraz pika
(jeden ze stołowych pików zostanie bowiem wyrzucony na K).
Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 7 (W!).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
|
5 |
|
K
98752
A8754
QJ |
|
|
1087654
10
Q3
K1084 |
|
Q32
QJ64
K6
9762 |
| |
|
AJ9
AK3
J1092
A53 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 BA3 |
|
pas |
3 BA4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 odradzam otwarcie 2 (kiery i inny) czy
2 (dwukolorówka Wilkosza); kongery ręki N są bowiem
bardzo słabe, zawiera ona natomiast aż trzy figury w kolorach krótkich
2 transfer na kiery (ja jednak polecałbym
tu Staymana)
3 góra otwarcia, trzykartowy fit kierowy z
dwoma starszymi honorami, ręka dobra do bez atu
4 N nie ma poważniejszych podstaw, by
przenosić na 4 , a jego 3 nie pokazywałyby drugiego koloru, tylko
byłyby powtórnym transferem na kiery
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 2 (!) |
pas |
2 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 odradzam otwarcie 2 (kiery i inny) czy
2 (dwukolorówka Wilkosza); kongery ręki N są bowiem
bardzo słabe, zawiera ona natomiast aż trzy figury w kolorach krótkich
2 swoje tak słabe kiery N traktuje jak
czwórkę i jest gotów zagrać w ten kolor jedynie wówczas, gdy także
jego partner ma w nim cztery karty
Jak już wspomniałem, preferuję sekwencję drugą,
tak czy owak – wiele par NS dojdzie w tym rozdaniu do końcówki
nie kierowej, tylko bezatutowej. Grana ona będzie z naturalnej i dobrej
ręki S, będzie więc można wziąć aż jedenaście lew.
Powiedzmy, że przeciwko 3BA (S) obrońca W wyjdzie
pikiem. Rozgrywający utrzyma się K na stole i zagra A (może
spadnie singlowy honor) i karem. Jeżeli po K E będzie
kontynuował pikiem, S zrobi w ręce impas waletem. Optymalny będzie
jednak odwrót treflowy – rozgrywający doda wówczas z ręki blotkę,
a W weźmie lewę na K i powtórzy treflem. Następnie gracz
S przejdzie do ręki A, zgra A oraz A, po czym ściągnie
wszystkie lewy karowe. W ostatniej z nich obrońca E znajdzie się
w kleszczach pikowo-kierowego przymusu; S łatwo więc
skompletuje jedenaście wziątek.
3BA (N) mogłoby zostać ograniczone do lew
dziesięciu, ale wyłącznie po wiście treflowym. To jednak jeszcze nie
wszystko – ponadto po K W musiałby odwrócić singlową
10 (!). Potem zaś jego partner – po dostaniu się do ręki na K
– wyszedłby D. W ten sposób zostałaby ostatecznie zerwana
kierowa komunikacja pomiędzy rękami NS – konieczna do
ustawienia przymusu dającego jedenastą lewę.
Grając w kiery z dobrej ręki S, rozgrywający
skompletowałby jedenaście wziątek, gdyby tylko prawidłowo rozwiązał
kolor atutowy. Po ściągnięciu A z góry (od W spadłaby wówczas
10), należałoby dostać się do stołu i zagrać stamtąd 9 (8,
7) – z zamiarem puszczenia jej wkoło lub zabicia K podstawionego
przez E waleta czy damy. Dziadkowy trefl zostałby wyrzucony na
A i rozgrywający oddałby tylko karo i kiera. Natomiast 5 (N)
zostałoby położone po ataku treflowym – nawet gdyby rozgrywający
pozbył się wówczas na A drugiego trefla z ręki, popadłby w
tarapaty związane ze skrótem atutowym.
Minimaks teoretyczny: 5 BA (S!), 11 lew; 660
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 11 (NS);
– 11 (S!);
– 7 (NS);
BA – 11 (S!).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
|
6 |
|
K42
AQJ10
75
J853 |
|
|
A10
K9876
KJ8
942 |
|
8653
3
A1093
KQ107 |
| |
|
QJ97
542
Q642
A6 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas1 |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
pas2 |
pas |
|
1 można dać otwarcie 1 , ale nie wygląda
ono jednak najlepiej, szczególnie po partii
2 otwarcie było przecież podlimitowe
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas1 |
1 |
pas |
1 |
|
2 2 |
pas |
pas |
pas |
1 można dać otwarcie 1 , ale nie wygląda
ono jednak najlepiej, szczególnie po partii
2 teraz wejście 2 jest jeszcze bardziej
niebezpieczne
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
pas1 |
1 |
pas |
1 |
|
2 2 |
pas |
pas |
ktr.3 |
|
pas |
pas (!) |
pas |
|
1 można dać otwarcie 1 , ale nie wygląda
ono jednak najlepiej, szczególnie po partii
2 teraz wejście 1 jest jeszcze bardziej
niebezpieczne
3 kontra wywoławcza, nadwyżka siłowa
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas |
pas |
Nieprzyjemne rozdanie częściówkowe, w protokole którego
będą wyraźnie dominować zapisy za wpadki (obustronne). Jedynym
kontraktem, jaki może w nim zrealizować strona NS, jest 1 ,
podczas gdy WE mają maksymalnie do wygrania 2 . Bez pomocy ze
strony obrońców żadna ze stron nie jest w stanie zrealizować
kontraktu 1BA, a jedynie W, grając w to miano, może wziąć sześć
lew. Wiele będzie jednak zależeć od pierwszego wistu – np.
przeciwko 1BA (W) – a będzie takich gier niemało – najgroźniejszy
(i jedyny bezwzględnie kladący) jest atak w piki, inne w mniejszym lub
większym stopniu działają na korzyść rozgrywającego.
Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 90
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 7 (S!);
– 7 (NS);
BA – 6 (W!).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
|
7 |
|
AJ6
Q973
Q8
QJ54 |
|
|
53
A6
AJ1052
K1093 |
|
K8742
10
976
A862 |
| |
|
Q109
KJ8542
K43
7 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2 1 |
|
pas2 |
3 |
pas |
pas |
|
3 BA3 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 słabe dwa
2 ręka graniczna, od biedy można z nią wejść
3
3 wskazanie kolorów młodszych
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2 1 |
|
3 |
3 |
ktr.2 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 słabe dwa
2 “coś” w karcie, kontra wywoławcza,
3 byłyby zapowiedzią forsującą (alternatywą jest podniesienie do
4 )
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2 1 |
|
pas2 |
3 3 |
pas |
pas |
|
3 BA4 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 multi
2 teraz bezpośrednie wejście byłoby jeszcze
bardziej ryzykowne
3 fity w obu kolorach starszych, blokujące
4 wskazanie kolorów młodszych
3 (S) zostałyby już położone bez
jednej, ale wyłącznie po ataku pikowym (poprzedzonym ewentualnie ściągnięciem
A) i zmontowaniu przez obrońców przebitki w tym kolorze. Jeszcze
trudniej byłoby położyć 3 (N) – aby tego dokonać E
musiałby wyjść w karo, a jego partner – zabić pierwszą lewę A
i odwrócić w pika. I w tym wypadku kładącą lewą byłaby przebitka
pikowa.
Jeżeli jednak gracz W wskaże w drugim okrążeniu
kolory młodsze, ostatecznym kontraktem staną się rozgrywane przez
jego partnera 4 . Niestety, ze względu na podział atutów 4–1, gra
ta zostanie położona bez jednej. Paradoksalnie – do wygrania byłoby
natomiast 4 (W) (na atutach rozłożonych 5–3, a nie 4–4),
4 (E) położyłby natomiast tylko i wyłącznie pierwszy wist
w singlową 7. Podobnie wygląda zresztą sprawa z kontraktem 3
– z ręki W można by było zrealizować go zawsze, podczas gdy
z ręki E położyłby go wist singlem treflowym. Krótko mówiąc,
stronie WE nie będzie łatwo stanąć w wychodzących
kontraktach: 3 (E) czy 4 , trudno jej będzie również położyć
grę 3 (N) przeciwników. Większość zapisów powinna się
więc znaleźć po stronie NS.
Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew, 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 10 (W!);
– 8 (NS);
– 9 (W!);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
|
8 |
|
876
KQJ10
J974
76 |
|
|
105
43
K10653
J983 |
|
J43
A96
A82
AK104 |
| |
|
AKQ92
8752
Q
Q52 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 BA |
ktr.1 |
|
2 2 |
ktr.3 |
pas |
2 4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 kontra dwukolorowa: starsza piątka
– młodsza czwórka albo układ 5–4 w kolorach starszych (jedna z
wersji popularnej konwencji, są też jednak i inne)
2 naturalne
3 do koloru partnera
4 kiery i piki albo kiery i trefle
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1 BA |
ktr.1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
|
2 BA4 |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 kontra dwukolorowa: starsza piątka
– młodsza czwórka albo układ 5–4 w kolorach starszych (jedna z
wersji popularnej konwencji, są też jednak i inne)
2 do koloru partnera
3 kiery i piki albo kiery i trefle
4 kolory młodsze
Zwycięsko z tej batalii częściówkowej powinna wyjść
posiadająca starsze honory strona NS. Ale ponieważ przeciwnicy
mogą bezpiecznie walczyć do wysokości 3 / , konieczne będzie
przelicytowanie tych ich gier trzema kierami (czy też trzema
pikami). Oba te kontrakty zostaną zrealizowane, do oddania są
bowiem tylko dwa trefle, karo i kier. Jeśli jednak przeciwko 3 (S)
W wyjdzie blotką kier, a E lewę tę przepuści,
rozgrywający, aby obronić się przed przebitką w trzeciej rundzie
kierów, będzie musiał ściągnąć A K D, a następnie powtórzyć
kierem. Po zabiciu A (drugiej albo trzeciej rundy koloru) E ściągnie
A i będzie kontynuował blotką tego ostatniego koloru. Rozgrywający
przebije w ręce, dojdzie do stołu kierem i zagra stamtąd blotkę
treflową. E wskoczy K i znów wyjdzie w karo. S przebije
wówczas w ręce ostatnim atutem, wróci na stół kierem i jeszcze raz
zagra w trefla. E zabije A, ale kar mieć już nie będzie,
odejdzie więc treflem i rozgrywający zdobędzie ostatnią lewę na damę
w tym kolorze.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew
albo 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
– 9 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
9 |
|
J6
K873
K876
Q75 |
|
|
AK742
J964
2
1062 |
|
10985
105
A95
AKJ4 |
| |
|
Q3
AQ2
QJ1043
983 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
1 |
3 |
3 1 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 w tej sekwencji fit pikowy musi zostać
natychmiast pokazany, nawet za cenę pewnego przelicytowania karty
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
1 |
2 |
2 |
pas |
|
3 1 |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 krótkość karowa, inwit do wyłączenie w
tym kolorze
Im wyżej zablokują karami przeciwnicy, tym łatwiej
strona WE osiągnie pikową końcówkę. Przy wyłączeniu
karowym będzie to bardzo przyzwoity kontrakt, a ze względu na podział
atutów 2–2 i fakt, że D leży pod impasem, będzie można zrobić
go z nadróbką. Do oddania są przecież tylko dwa kiery, wystarczy, że
później rozgrywający ściągnie A K i zaimpasuje damę treflową…
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 650
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 11 (WE);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
|
10 |
|
AK8765
32
63
QJ7 |
|
|
10432
1076
987
953 |
|
QJ
KJ
AK1052
10864 |
| |
|
9
AQ9854
QJ4
AK2 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
1 1 |
|
pas |
1 |
pas |
3 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 kontra z singlem pik byłaby niebezpieczna
Powinna to być standardowa końcówka, na linii NS
jest przecież 26 miltonów oraz uzgodniony kolor starszy. Do oddania są
tylko dwa kara i lewa atutowa, rozgrywający więc bez żadnych problemów
zrobi swoje. Możliwe jest również wygranie kontraktu 4 (do którego
dojdzie, gdy S nieopatrznie skontruje otwarcie 1 E) –
rozgrywający zagra A K i pika, odda lewę na dziesiątkę, a potem
wysoką blotką z ręki N odbierze obrońcy W jego ostatni
niski atut. A po impasie damą i ściągnięciu asa wyrobi przebitką
kiery. W tym wypadku nie odda zatem lewy kierowej, tylko zamiast niej
– pikową.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS),
10 lew albo 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 10 (NS);
– 10 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
|
11 |
|
842
83
K10983
Q104 |
|
|
A109763
A10
A2
986 |
|
KJ5
QJ2
765
KJ53 |
| |
|
Q
K97654
QJ4
A72 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
1 |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 2 |
pas |
3 3 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 konwencja Drury – 10+ PC
z fitem pikowym
2 wejście normalne (11+ PC), a nie
podlimitowe (według z jednej wersji tej konwencji; najsłabszy byłby
rebid 2 )
3 mocny inwit
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
1 |
pas |
2 1 |
pas |
|
2 2 |
pas |
2 BA3 |
pas |
|
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1 konwencja Drury – 10+ PC
z fitem pikowym
2 wejście normalne (11+ PC), a nie
podlimitowe (według z jednej wersji tej konwencji; najsłabszy byłby
rebid 2 )
3 układ zrównoważony, zatrzymanie kierowe,
mocny inwit
Większość par WE dojdzie tu do końcówki
pikowej, rasowi maksowicze na pewno jednak przedłożą ponad nią
kontrakt 3BA. Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) obrońca N
wyjdzie w licytowane przez partnera kiery. Rozgrywający weźmie tę lewę
dziesiątką w ręce (lub figurą na stole; S nie wstawi przecież
na nią króla), po czym ściągnie wiele razy piki. Każdy z obrońców
będzie musiał trzymać po trzy trefle (inaczej rozgrywający wyrobiłby
sobie dwie lewy w tym kolorze), dojdzie zatem do następującej końcówki
(są też możliwe inne jej warianty):
|
11 |
|
-
8
K109
Q104 |
|
|
7
A
A2
986 |
|
-
QJ
7
KJ53 |
| |
|
-
K97
Q
A72 |
|
Rozgrywający zagra teraz ostatni atut – N
zrzuci karo, a S – kiera,
a W ściągnie A oraz A
i – w końcówce:
|
11 |
|
-
-
K
Q104 |
|
|
-
-
2
986 |
|
-
Q
-
KJ5 |
| |
|
-
K
-
A72 |
|
wyjdzie z ręki 9(8). N postawi 10, a
dziadek W. Jeśli S zabije tę lewę A, to następnie ściągnie
K i będzie musiał wyjść spod 7. Na 2 W doda z ręki
6 i będzie musiał wziąć ostatnie dwie lewy. Jeśli natomiast w
czterokartowej końcówce obrońca S dziadkowego W przepuści
– w następnej lewie zostanie wpuszczony kierem – na króla, po czym
ściągnie jeszcze tylko A, a ostatnią wziątkę będzie musiał
oddać dziadkowi – na K.
Jedenastej wziątki pozbawi rozgrywającego jedynie
pierwszy wist karowy. Powiedzmy, że rozgrywający zabije A
(przepuszczenie nic by mu nie pomogło) i ściągnie piki, po drodze
impasując K.
Wówczas jednak kluczowa końcówka będzie wyglądała
na przykład tak:
|
11 |
|
-
8
K98
Q104 |
|
|
6
A
2
986 |
|
-
QJ
-
KJ53 |
| |
|
-
K9
Q
A72 |
|
Jeżeli teraz do ostatniego atutu N dołoży
karo, a S – kiera (choć w tym momencie obaj broniący mogą już
wyrzucić po treflu), to W ściągnie następnie A; N
musi wówczas dołożyć trefla. Kiedy jednak rozrywający zagra następnie
trefla do waleta – S zabije asem i wyjdzie D. A jego partner
przejmie ją K i ściągnie jeszcze 9.
Podobnie ma się sprawa z kontraktami bezatutowymi
– po wiście kierowym (a także pikowym i treflowym) rozgrywający będzie
miał szansę na zdobycie jedenastu lew – jeżeli ustawi opisaną wyżej
wpustkę (czy wręcz przymusowpustkę). Natomiast pierwszy wist w
najsilniejszy kolor obrony – kara, ograniczy przeciwnika do zaledwie
dziesięciu wziątek.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
|
12 |
|
QJ75
A
AQ
AQJ853 |
|
|
AK1083
86
K106
K62 |
|
942
QJ10753
87
109 |
| |
|
6
K942
J95432
74 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
ktr. |
2 1 |
pas |
|
pas |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 słaba ręka na 6+
2 kontra objaśniająca na treflach
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
ktr. |
2 1 |
pas |
|
pas |
2 BA |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 słaba ręka na 6+
2 kontra objaśniająca na treflach
3 (N) zostaną łatwo wygrane, co więcej
– jedynie pierwszy wist w atu pozbawi rozgrywającego nadróbki. N
weźmie wówczas lewę D w ręce, zgra A i odejdzie pikiem. Obrońcy
będą wówczas kontynuowali atak atutowy, a N pobije go damą w
ręce i – powiedzmy – ściągnie do końca trefle. I w końcówce
gracz W zostanie wpuszczony pikiem, po czym będzie musiał albo
wyrobić przeciwnikowi wziątkę pikową, albo umożliwić mu wykonanie
impasu karowego, albo dopuścić go K do dziadku.
Nieco więcej kłopotów będzie ze zrealizowaniem
kontraktu firmowego, ale i wówczas rozgrywający – dobrze wiedząc,
że prawie wszystkie brakujące mu miltony znajdują się w ręce
otwierającego licytację gracza W – powinien odnieść zwycięstwo.
Przeciwko 3BA (N) obrońca E zaatakuje D. N weźmie
asem w ręce, po czym zagra A i D. W zabije K i na chwilę
tylko odłoży autoegzekucję, odchodząc w trefla. Rozgrywający ściągnie
wówczas wszystkie trefle i w siedmiokartowej końcówce:
|
12 |
|
QJ75
-
AQ
3 |
|
|
AK108
-
K106
- |
|
94
J107
87
- |
| |
|
6
K
J9543
- |
|
do 3 W będzie musiał zrzucić albo karo,
albo pika. W pierwszym wypadku N odejdzie D(W) i dostanie
jeszcze lewy pikową oraz dodatkową karową (na damę). Jeśli
natomiast do ostatniego trefla obrońca z prawej pozbędzie się pika, N
zagra A i D i będzie musiał dostać na końcu dwie lewy pikowe
(albo zostać dopuszczony karem do dobrego stołu).
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 600
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 11 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
|
13 |
|
9832
1063
3
A7654 |
|
|
Q6
AKQ2
Q752
KQ10 |
|
KJ107
987
KJ64
J8 |
| |
|
A54
J54
A1098
932 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
pas |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 BA1 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 wielkie bez atu, we Wspólnym Języku wskazują
też tylko dwa piki
Ten kontrakt zagra prawie każda para WE. Jeżeli
przeciwko 3BA (W) obrońca N odda naturalny wist treflowy,
rozgrywający zdąży wyrobić tylko piki. Po dostaniu się do ręki na
A S powtórzy bowiem treflem, a jego partner lewę tę przepuści.
W tych okolicznościach rozrywający zdobędzie tylko dziewięć lew:
cztery kierowe, dwie treflowe i trzy piki. I to pod warunkiem że w
pierwszej lewie nie dołoży ze stołu W i weźmie ją w ręce królem
albo damą. W ten sposób w drugiej rundzie trefli (którą gracz N
będzie musiał przepuścić dla zachowania komunikacji z partnerem) W
utrzyma się W w dziadku i odegra znajdujące się tam dwie lewy
pikowe (pierwsza runda pików zostanie bowiem przez obrońcę S przepuszczona).
Druga droga do zdobycia dziewięciu lew to zabicie pierwszego trefla
gdziekolwiek, zagranie D, która
zostanie przepuszczona, a następnie przerzucenie się na kara. W tych
okolicznościach na dziewięć wziątek rozgrywającego złożą się:
cztery kiery, pik, dwa trefle i dwa kara.
Natomiast po każdym ataku różnym od treflowego
rozgrywający zdoła sobie wyrobić zarówno trzy lewy pikowe, jak i
dwie karowe. Zdobyłby zatem wówczas aż jedenaście wziątek, gdyby
nie to, że obrońcy zawsze mogą wcześniej odebrać swoje trzy asy.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (WE), 9 lew; 600
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 9 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
14 |
|
54
K954
1092
K984 |
|
|
762
J32
J753
AJ5 |
|
10
A106
AK864
10732 |
| |
|
AKQJ983
Q87
Q
Q6 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
1 |
|
2 |
ktr.1 |
pas |
4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 kontra wywoławcza, “coś” w
karcie
Jeśli tylko gracz N zabierze głos w
licytacji (nie jest to jednak obowiązkowe), jego partner bez wątpienia
zapowie końcówkę w piki. Przy aktualnym rozkładzie kart będzie
wszakże musiał oddać karo, trefla oraz dwa kiery – gdy obrońcy nie
popełnią błędu, wpadnie więc bez jednej.
Na NS wychodzą tylko 3 , zatem teoretycznym
minimaksem rozdania są obronne 4 (WE) z kontrą bez jednej,
za 100.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
9 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 9 (NS);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
|
15 |
|
A10762
J4
J106
Q83 |
|
|
4
Q103
AK9873
AJ4 |
|
J93
A97
42
K9765 |
| |
|
KQ85
K8652
Q5
102 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 |
pas1 |
1 BA |
2 2 |
|
3 |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 karta zbyt słaba na wejście 1 w niekorzystnych założeniach
2 wskazanie kolorów starszych
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
1 |
pas1 |
1 BA |
2 2 |
|
3 |
3 |
pas |
pas |
|
4 3 |
pas |
pas |
pas |
1 karta zbyt słaba na wejście 1 w
niekorzystnych założeniach
2 wskazanie kolorów starszych
3 W spodziewa się, że na swoją
odpowiedź 1BA partner ma fit karowy
Rozgrywający kontrakt 3 zawodnik N będzie
musiał oddać po dwie lewy w każdym z kolorów młodszych oraz kiera.
Ponieważ jednak przeciwnicy nie mają pików na kontrę, nie
zostanie raczej skontrowany. Jego wpadka za 100 będzie zatem w turnieju
na maksy opłacalną obroną wykładanych na linii WE 3 (a tym
bardziej możliwych do wygrania 4 ).
Niektóre pary WE znajdą się jednak w
kontrakcie 4 , a wówczas nie unikną oddania pika, kiera oraz lewy
atutowej. Aby zrobić swoje, rozgrywający musiałby wiec wykonać w
treflach tzw. impas Czekańskiego, tzn. wyjść z ręki W,
ewentualnie ściągając przedtem A. Nie będzie to jednak zagranie
łatwe, chociaż – po ujawnieniu się u S mariasza pikowego,
K oraz D – jak najbardziej możliwe do przeprowadzenia.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew
albo 4 (WE), 10 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
16 |
|
AQ72
==
K10432
Q743 |
|
|
104
AKJ74
Q985
J9 |
|
KJ95
98653
A
K82 |
| |
|
863
Q102
J76
A1065 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 1 |
ktr. |
4 2 |
pas |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 otwarcie mizerne, ale ze względu na
dobrego longera w kierach – dopuszczalne
2 splinter – nieidealny ze względu na
singlowego asa, inne możliwości też są jednak nieciekawe
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas1 |
1 BA |
|
pas |
2 |
2 2 |
3 |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
1 kiery trochę za słabe na wejście
2 wskazanie kolorów starszych
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
1 |
1 BA |
|
4 |
pas |
pas |
pas |
Wszystkie drogi prowadzą tu stronę WE do końcówki
w kiery, znajdzie się więc w niej ogromna większość uczestniczących
w lipcowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007 duetów.
Po ataku karowym wygrywający utrzyma się asem w ręce E i ściągnie
A. Trzecia dama atu u S zostanie zatem łatwo wyimpasowana w
następnym okrążeniu atutów. Ponieważ A leży za królem, to aby
zdobyć wziątek jedenaście, rozgrywający będzie musiał postawić na
szansę pikową – tzn. założyć, że otwierający ma w tym kolorze
asa z damą. Wówczas na dobrego pika z ręki E będzie można
wyrzucić od W jednego trefla. Jeśli jednak rozgrywający zagra
pika do króla i trefla do króla, to weźmie tylko lew dziesięć.
Po A i A należy zatem wyjść z ręki W
10. Obrońca N wskoczy wówczas zapewne asem, co będzie silną
sugestią, że posiada też D. N powinien więc 10 przepuścić
– żywiąc nadzieję, że przeciwnik zadysponuje wówczas z ręki W
króla.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (WE);
– 7 (N!);
BA – 9 (WE).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
|
17 |
|
KQ654
Q985
72
83 |
|
|
9
A63
Q1084
AKJ106 |
|
7
KJ7
AKJ9653
52 |
| |
|
AJ10832
1042
==
Q974 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
3 |
|
4 1 |
6 2 (!) |
ktr. |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 splinter
2 nie ma na co czekać, a przed największym
problemem powinno postawić przeciwników właśnie bezpośrednie zgłoszenie
6
Każda para WE powinna tu dojść do szlemika
w kara, także bez interwencji przeciwników pikami. Ta jednak nastąpi
i jeśli nawet tę drogę ku 6 kontrpartnerom ułatwi, to pozwoli też
graczom NS na zapowiedzenie obronnych 6 . Niektóre z duetów NS
uczynią to nawet prewencyjnie, tzn. zanim jeszcze 6 zostanie
zalicytowane.
Szlemik karowy jest na WE wykładany, trzeba
oddać tylko lewę pikową. Grając w piki, NS oddadzą natomiast
trzy kiery i dwa trefle, wpadną zatem jedynie bez czterech, przed partią
za 800.
Minimaks teoretyczny: 6 (NS) z kontrą,
8 lew; 800 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (E!);
– 12 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (NS);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
|
18 |
|
AK3
K7432
AJ86
3 |
|
|
J1096
85
5
AJ10742 |
|
542
QJ96
9732
K6 |
| |
|
Q87
A10
KQ104
Q985 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 BA |
|
pas |
2 1 |
pas |
2 BA2 |
|
pas |
3 3 |
pas |
4 4 |
|
pas |
4 5 |
pas |
5 6 |
|
pas |
6 7 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 PRO
2 góra rebidu, tylko dwa kiery
3 naturalne 5 –4 (albo nawet 4 –4
i bardzo silna karta), forsing do dogranej został już ustanowiony
ostatnią odpowiedzią partnera
4 skoro partner pokazuje drugi kolor, to albo
myśli o szlemiku, albo boi się kontraktu 3BA (ze względu na krótkość
w pikach albo treflach), uzgodnienie kar z tak dobrym fitem jest więc
obowiązkowe
5 cuebid
6 brak cuebidów w kolorach czarnych
7 brak cuebidu treflowego w ręce partnera to
dobra wiadomość dla gracza N, może on bowiem liczyć na wyłączenie
w tym kolorze
U par grających takim ustaleniem – S może
po 3 swojego partnera skoczyć na 4 , przez co wskaże bardzo dobry
– czterokartowy – fit karowy oraz starszą figurę w kierach (drugą).
Ta informacja powinna wystarczyć e-N-owi do zapowiedzenia
szlemika w kara.
6 jest tu bardzo porządnym kontraktem i może
zostać zrealizowane albo przez wyrobienie kierów, albo na
obustronne przebitki (gdy obrońcy nie zawistują w atu). Tak czy
owak – w większości wypadków trzecia (bądź czwarta) runda kierów
będzie musiała zostać przebita w dziadku 4 (po jednokrotnym bądź
dwukrotnym zaatutowaniu), dwa jego honory, wraz z A W ręki, muszą
bowiem posłużyć do ściągnięcia czterech atutów E. Chyba że
lewy obrońca wyjdzie na pierwszym wiście blotką atu – rozgrywający
weźmie wówczas tę lewę 6 w ręce, może też ściągnąć następnie
K(D), po czym zagra A, K, przebije w dziadku kiera 10, wróci
do ręki A, przebije na stole kiera D, przejdzie do ręki K i
przy pomocy A W dwa razy jeszcze zaatutuje. Na dwanaście wziątek
rozgrywającego złoży się wówczas sześć lew atutowych (cztery w ręce
plus dwie kierowe przebitki na stole), trzy pikowe, dwa honory kier i
kierowa forta. Po innym ataku natomiast rozgrywający będzie mógł
albo oddać trefla i kontynuować na obustronne przebitki (przy czym
jeden kier będzie musiał zostać przebity 4), albo również wyrobić
sobie kiery. W tym drugim wypadku dobrze będzie zacząć od ściągnięcia
K D (częściowe atutowanie), a potem przebić kiery w dziadku 4 i
10, komunikując się z ręką pikami, a do ostatecznego wyatutowania
użyć A i W z ręki. Krótko mówiąc – rozgrywka musi być
staranna i dobrze zaplanowana. Rozgrywka na podział atu 3–2
(przebicie dwóch kierów honorami na stole) zakończy się bowiem wpadką
bez jednej, zarówno kiery dzielą się bowiem 4–2, jak i kara 4–1.
Te pary NS, które w rozdaniu tym zatrzymają
się w 3BA, będą mogły wziąć tylko dziewięć lew: cztery karowe,
trzy pikowe i dwie kierowe.
Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 1370
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 12 (NS);
– 10 (NS);
– 9 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
19 |
|
QJ42
943
2
KJ983 |
|
|
K9863
A106
86
A107 |
|
A1075
KJ752
743
5 |
| |
|
==
Q8
AKQJ1095
Q642 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
1 |
1 BA |
4 1 |
5 |
|
ktr.2 |
pas |
pas |
pas |
1 interesującą alternatywą jest zapowiedź
3 bądź nawet 4 – kolor z fitem, jeśli para grą tą
konwencją
2 także dlatego, aby powstrzymać partnera
przed ewentualnym zgłoszeniem 5 , które – z punktu widzenia W
– na pewno już nie wychodzą
Końcówka pikowa bez wątpienia zostałaby wygrana
– N zawistowałby przeciwko niej w singletona karo, a jego
partner zagrałby trzy razy w ten kolor. Trzecią rundę kar rozgrywający
musiałby przebić w ręce 9, 8 albo 6. Niezależnie od tego
czy N nadbiłby, czy nie, W kontynuowałby K i obrońca
z lewej mógłby zdobyć tylko jedną wziątkę atutową. Oczywiście,
rozgrywający musiałby ponadto zaimpasować przeciwnikowi S D
(lub zagrać ten kolor z góry), w drugiej i trzeciej rundzie kar N
zrzuciłby jednak najprawdopodobniej dwa kiery, czym ułatwiłby
rozgrywającemu jego i tak nietrudne zadanie.
5 (NS) będzie więc opłacalną obroną
popartyjnej końcówki przeciwników, nawet wówczas gdyby W
zaatakował A i treflem (co jest absolutnie nierealne), a potem został
dopuszczony na A i podałby swojemu partnerowi drugą treflową
przebitkę. Wpadka kosztowałaby wówczas 500 punktów (bez trzech). W
rzeczywistości obrońca W wyjdzie jednak na pewno w pika,
przepadną więc obie przebitki i gra zostanie położona tylko bez
jednej, za 100. Zawsze jedynie bez jednej można by natomiast było położyć
kontrakt 5 (NS), rozgrywający oddałby wówczas jedynie dwie
lewy kierowe i asa atu.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą,
10 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 10 (WE);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
|
20 |
|
J864
KJ
64
Q9654 |
|
|
953
73
AKQJ53
K8 |
|
A107
1096
92
AJ1072 |
| |
|
KQ2
AQ8542
1087
3 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 BA |
2 |
|
3 |
pas |
pas |
pas |
3 (WE) zostaną łatwo zrealizowane, nawet
z nadróbką – jeśli rozgrywający zdecyduje się na zaimpasowanie
D w ręce N. Odda wówczas tylko dwie lewy kierowe oraz pika.
Bez wistu kierowego WE wygraliby też 3BA, każdy z zawodników S
zalicytuje jednak ten kolor, a potem wyjdzie w niego przeciwko
ewentualnym 3BA (E)…
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 10 (WE);
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
21 |
|
J53
J5432
A
AQ62 |
|
|
A7642
AKQ7
1092
K |
|
K1098
98
654
10543 |
| |
|
Q
106
KQJ873
J987 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
pas |
2 2 |
pas |
2 |
|
2 3 |
pas |
pas |
3 |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 półforsujące
2 naturalne trefle albo nieminimum w składzie
zrównoważonym
3 ostatni moment na zabranie głosu w licytacji
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
2 2 |
pas |
pas |
3 |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 półforsujące
2 słaby kolor i sporo niebezpieczeństwo, ale
kto nie ryzykuje…
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
2 |
pas |
pas |
3 / |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 naturalne
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
pas |
2 |
pas |
3 |
|
3 2 |
pas |
pas |
pas |
1 naturalne
2 W widzi, że partner w zasadzie musi
mieć fit pikowy (N ma bowiem 5 –4 , a jego partner nie
odpowiedział 1 , tylko 1BA)
czy wreszcie:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 BA1 |
|
2 2 |
pas |
pas |
3 |
|
pas |
pas |
3 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 naturalne
2 słaby kolor i sporo niebezpieczeństwo, ale
kto nie ryzykuje…
Nie sądzę, aby strona NS często utrzymała
się w częściówce w kolor młodszy, zarówno jej 3 , jak i 3
powinny bowiem zostać przelicytowane przez przeciwników trzema
pikami. Niejeden W pokaże ten kolor już po 1BA e-S-a,
inni zrobią to później. Do oddania są trzy kara (chociaż nie można
zdjąć ich szybko) oraz lewa treflowa. Wystarczy, że rozgrywający ściągnie
A, a w następnej rundzie tego koloru wyimpasuje obrończy N
waleta (S wskaże przecież sześciokartowego longera w karach).
Inna metoda – po ataku e-N-a A, a potem zagraniu przezeń
A i trefla – to ściągnięcie A K oraz A K D i zrzucenie ze
stołu kara. Nawet jak obrońca S tej lewy nie przebije, to
rozgrywający odda mu karo, a potem dokona na stole dwóch przebitek –
kierowej i karowej.
Jeżeli jednak po A N wyjdzie w kiera, to
rozgrywający – jeżeli zamierza kontynuować według wariantu
drugiego – będzie musiał najpierw wyjść w trefle, aby przerwać
przeciwnikom komunikację tym kolorem. Gdyby bowiem tego nie uczynił,
to S po dostaniu się do ręki karem dopuściłby A partnera,
a ten ściągnąłby W. I rozgrywający mógłby dokonać tylko
jednej przebitki.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 5 (NS).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
|
22 |
|
K832
AKJ96
32
54 |
|
|
10
432
109764
K987 |
|
9764
1075
J8
AQ32 |
| |
|
AQJ5
Q8
AKQ5
J106 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 BA |
|
pas |
3 1 |
pas |
3 2 |
|
pas |
4 3 |
pas |
5 4 |
|
pas |
5 5 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 sześć kierów albo 5+ –4
2 cztery piki
3 zachęcające uzgodnienie pików (4
uzgadniałyby kiery)
4 cuebid, wyklucza cuebidy w pominiętych
kierach i treflach
5 trzeba hamować, na pewno zjeżdżają bowiem
dwa trefle
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
1 1 |
|
pas |
3 |
pas |
3 BA2 |
|
pas |
4 3 |
pas |
4 4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 to we Wspólnym Języku forsuje, a
rebid bezatutowy wykluczałby cztery piki
2 zachęcająca ręka bez krótkości
3 cuebid, brak kontroli w pominiętych treflach
i karach
4 trzeba hamować, zjeżdżają bowiem na pewno
dwa trefle
Wszystkie pary, które w naukowy sposób stwierdzą
brak w swoich rękach zatrzymania treflowego, unikną wprawdzie
szlemika, ale też swą licytacją wysterują obrońcom wist treflowy
(zwłaszcza w sekwencji według Naszego Systemu). A bez tego
gracz W (piki będą najczęściej grane z ręki S) w
trefla raczej nie wyszedłby i rozgrywający wziąłby lew dwanaście.
Oczywiście pod warunkiem że nie zagrałby na jeszcze jedną nadróbkę,
przebijając w dziadku trzecią rundę kar 8 (po dwukrotnym
zaatutowaniu). Wówczas bowiem E dokonałby nadbitki 9 i teraz
już na pewno zagrałby dwa razy w trefle. I rozgrywający zostałby
ograniczony do dziesięciu wziątek.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew
albo 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 11 (NS);
– 11 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
|
23 |
|
A62
J85
K642
853 |
|
|
104
Q10942
Q10
AQ76 |
|
K53
K63
A985
KJ10 |
| |
|
QJ987
A7
J73
942 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
pas |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
1 BA |
pas |
|
2 1 |
pas |
pas |
pas |
1 10 PC, ale w tym aż trzy damy, uważam zatem
tę kartę za zbyt słabą na zgłoszenie z nią PRO 2
Gdyby W zdecydował się jednak na użycie tej
konwencji, para znalazłaby się w końcówce kierowej:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
pas |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
1 BA |
pas |
|
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
|
4 3 |
pas |
pas |
pas |
1 PRO
2 góra rebidu, trzy kiery
3 alternatywą są 3 albo 3 , aby sprawdzić
możliwość zagrania 3BA
Myślę, że większość par WE poprzestanie
na częściówce kierowej (bądź bezatutowej), niektóre osiągną
jednak na pewno dograną. 4 są możliwe do wygrania pod warunkiem
oddania tylko jednej lewy atutowej (na pewno trzeba bowiem oddać pika i
karo). Bardziej naturalne (i teoretycznie poprawne) rozwiązanie takiego
koloru, jak w tym rozdaniu kiery, to zagranie blotki do króla, a potem
impas waleta w ręce. Pozwoli ono na zdobycie czterech wziątek
kierowych także przy A W x x u S (oraz singlowym W w ręce
dowolnego z obrońców). Zagranie 10 wkoło w pierwszej rundzie
koloru będzie natomiast zwycięskie jedynie przy drugim i trzecim W
u N oraz przy singlowym asie tamże.
Końcówki kierowe powinny być więc raczej
przegrywane. Taki sam los spotka kontrakty 3BA, choć wyłącznie po
ataku pikowym. Ten z ręki S jest jednak zupełnie naturalny i
oczywisty.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 9 (WE);
– 10 (WE);
– 7 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
|
24 |
|
109
A83
AJ1052
A73 |
|
|
7642
97652
Q4
52 |
|
AQJ3
Q104
K963
64 |
| |
|
K85
KJ
87
KQJ1098 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
ktr.1 |
rktr.2 |
|
2 |
pas |
pas |
3 3 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko dubel w treflach, ale ze względu na dużo
honorów w kolorach starszych – dopuszczalna
2 11+ PC
3 forsing
Kolejny kontrakt standardowy, w którym powinna znaleźć
się zdecydowana większość par NS uczestniczących w lipcowym
turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2007. Rozgrywający
powinien wziąć jedenaście lew, tym bardziej jeśli będzie wiedział,
że większość brakujących mu miltonów znajduje się w ręce W.
Oprócz sześciu wziątek treflowych, dwóch kierowych, pika (po
podegraniu w tym kolorze asa) i kara zdobędzie on ponadto albo wziątkę
na W (po zaimpasowaniu damy), albo dodatkową lewę w karach (po
wykonaniu w tym kolorze dwukrotnego impasu).
Z tego samego powodu na linii NS wychodzi też
szlemik w trefle – wystarczy zaimpasować D, na A wyrzucić z ręki
S karo, a w międzyczasie zagrać pika do króla, by potem dokonać
w ręce N pikowej przebitki (sześć trefli w ręce S,
pikowa przebitka u N, trzy kiery, pik i karo). Co więcej – po
lokalizującej w jego ręce większość brakujących stronie NS
honorów wywoławczej kontrze gracza E – będzie to kontrakt
jak najbardziej poprawny!
Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 920
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 12 (NS);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 8 (NS);
BA – 11 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
|
25 |
|
AQ96
QJ753
==
K873 |
|
|
J10432
K9
KJ65
AQ |
|
==
1082
AQ108743
J96 |
| |
|
K875
A64
92
10542 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
3 |
3 |
|
5 |
pas |
pas |
pas |
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
3 |
3 |
|
5 |
5 |
pas |
pas |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
Końcówka karowa, w której znajdzie się w ten czy
inny sposób niejedna para WE – zostanie łatwo wygrana,
rozgrywający odda tylko kiera i trefla. Strona NS –
wykorzystując korzystne założenia – powinna więc przelicytować
5 przeciwników obronnymi 5 . Jeżeli kontrakt ten zostanie
ustawiony z naturalnej ręki N, to gracz ten odda tylko cztery
lewy: atutową, dwie treflowe oraz pikową (albo przebitkę w tym
ostatnim kolorze). Gorzej byłoby grać ten kontrakt z ręki S
– broniący mogliby wówczas zmontować dwie przebitki pikowe i położyć
go bez trzech, z kontrą za 500.
Oczywiście gracz W nie musi od razu skakać
na 5 , może po drodze spróbować zagrać kontrakt 3BA:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
3 |
3 |
|
3 BA |
pas |
pas |
pas |
Przeciwnicy najprawdopodobniej pozwolą mu go grać,
a N wyjdzie naturalnie w blotkę kierową. Jeśli jego partner po
zabiciu tej lewy asem będzie kontynuował kierem – dziewięć lew
wypadnie rozgrywającemu z ręki. Rzecz jasna jednak, S powinien
odwrócić w drugiej lewie 5, zdoła w ten sposób dwukrotnie podegrać
rozgrywającemu W 10. Broniący zdobędą wówczas cztery wziątki
pikowe i położą grę bez jednej. Kładący będzie również atak
blotką pikową i odwrót ze strony NS pikiem albo nawet treflem.
Na wielu stołach rozdanie to może zostać rozwiązane właśnie w ten
sposób.
Minimaks teoretyczny: 5 (N!) z kontrą,
9 lew; 300 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 11 (WE);
– 9 (N!);
– 8 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
|
26 |
|
Q5
AKQJ
Q9
K10752 |
|
|
8762
1075
A1054
A3 |
|
J3
8432
J8632
Q6 |
| |
|
AK1094
96
K7
J984 |
|
|
1 forsujące
2 quasi-naturalne, niepokój o kara
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
3 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1 |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
2 BA1 |
pas |
3 |
|
pas |
3 2 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
Większość duetów NS zagra w tym rozdaniu
3BA, a te, które dojdą do tej gry – nawet w sposób mniej naukowy
– po drodze ogłoszą całemu światu swoją słabość karową.
Niczego raczej jednak w ten sposób nie stracą, i tak każdy z obrońców
zaatakowałby bowiem przeciwko 3BA w kara. Rozgrywający wezmą zatem
karo, cztery kiery i pięć pików, czyli dziesięć lew.
W rozdaniu tym można zdobyć jedenaście wziątek,
grając w kolor – piki, a nawet w kiery, w tym drugim wypadku na sześciu
atutach (!). Wystarczy zagrać trefla do króla. A przy hipotetycznej
grze w kiery nie wolno ponadto wcześniej dwa razy zaatutować (po ataku
dwa razy w kara) – aby trzecie zagranie w kara móc przebić blotką w
ręce S (a dopiero potem wyatutować honorami kierowymi ręki N,
po dostaniu się tam K albo D).
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 7 (NS);
– 11 (NS);
– 11 (NS);
BA – 10 (NS).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
|
27 |
|
KQ95
K92
64
Q873 |
|
|
10843
J10
QJ93
J104 |
|
A7
Q8654
10872
A6 |
| |
|
J62
A73
AK5
K952 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 BA |
|
pas |
2 |
pas |
2 |
|
pas |
3 BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
I ten kontrakt zostanie wylicytowany na prawie
wszystkich stołach turnieju. Przeciwko 3BA (S) obrońca W ma
solidny wist karowy. Rozgrywający zabije asem w ręce, po czym
najprawdopodobniej zagra pika do mariasza. E pobije A i będzie
kontynuował karem. Rozgrywający raz przepuści, zabije królem trzecią
rundę kar, po czym – aby zrobić zalicytowaną grę – będzie musiał
zagrać na drugiego A w ręce E. Konieczne będzie zatem
dostanie się na stół D albo K i zagranie stamtąd blotki
treflowej do króla w ręce, a następnie puszczenie trefla wkoło. Dzięki
temu S zdobędzie trzy wziątki treflowe, a ponadto dwa piki, dwa
kiery i dwa kara. A obrońcy dostaną tylko dwa czarne asy oraz dwie
lewy karowe.
Po ataku innym niż karowy istnieje szansa na
zdobycie dziesięciu wziątek, rozgrywający musiałby jednak wówczas
rozegrać jak poprzednio trefle, a także wziąć trzy lewy pikowe, tzn.
w zasadzie zaimpasować dziesiątkę w tym ostatnim kolorze.
Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 400
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
– 9 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
|
28 |
|
K4
AQ10752
AQ8
102 |
|
|
AQ83
J
J10654
Q64 |
|
976
83
K72
AK973 |
| |
|
J1052
K964
93
J85 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
3 1 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 blokujące
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1 |
pas |
3 1 |
|
ktr. (!) |
pas |
4 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 blokujące
Te pary, które utrzymają się w kontrakcie 3 , łatwo
go zrealizują, mają bowiem do oddania dwa trefle, pika oraz karo. Tam
jednak, gdzie gracz W włączy się do licytacji, jego strona osiągnie
kontrakt 4 , który okaże się opłacalną obroną maksymalnej gry
przeciwników. Zostanie bowiem położona tylko bez jednej, a nie będzie
nawet jak jej skontrować. Ponadto jeśli przeciwko 4 (E) S
wyjdzie blotką kierową, grę wypuści, bowiem rozgrywający zarówno
przebije w dziadku trefla, jak i wyrobi sobie kara, na które pozbędzie
się z ręki dwóch blotek pikowych. Jednakże każdy inny atak 4 (E)
położy – obrońcy zdążą albowiem wyrobić sobie wziątkę na
K. Powiedzmy jednak, że S wyjdzie na pierwszym wiście K,
wówczas do położenia kontraktu przeciwników będzie prowadzić
jedynie zagranie w drugiej lewie małym pikiem (dwójką albo piątką).
Rozgrywający zabije wtedy asem, przejdzie do ręki A, przebije na
stole kiera, ściągnie D i zagra karo – do króla w ręce, by następnie
odegrać K. Obrońcy wezmą wówczas kiera, dwa kara oraz pika.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą,
8 lew albo 4 (WE) z kontrą, 9 lew albo 4 (WE) z
kontrą, 9 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
|
29 |
|
Q3
A1062
104
KJ762 |
|
|
A62
Q94
QJ7
8543 |
|
KJ85
K5
K9632
Q10 |
| |
|
10974
J873
A85
A9 |
|
|
1 kolory starsze
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas |
pas |
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas |
2 1 (!) |
|
pas |
2 |
pas |
pas |
|
3 |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
pas |
|
1 BA |
pas |
pas |
2 1 (!) |
|
3 |
3 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 kolory starsze
Grając w kara, WE musieliby oddać dwa
trefle, kiera, lewę atutową i pika, kontrakt 3 przegraliby zatem
bez jednej. Taki sam los spotkałby ich grę 1BA (obrońcy wzięliby
trzy kiery, trzy trefle i asa karowego). Żadnego z tych kontraktów nie
dałoby się jednak skontrować, wszystko więc, co w rozdaniu tym mogą
zrobić gracze NS, to – po wznowieniu licytacji przez e-S-a
– zalicytować 2 , a potem przepchnąć się w 3 . Jeżeli wówczas
rozgrywający zagra na drugi honor atutowy u E (posunięcie zupełnie
naturalne), odda tylko karo, dwa piki i kiera, czyli weźmie dziewięć
lew i zapisze sobie 140.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
|
30 |
|
KJ52
Q103
AQJ53
6 |
|
|
A9
942
1074
KQJ72 |
|
Q1084
5
K982
A1095 |
| |
|
763
AKJ876
6
843 |
|
|
1 multi
2 partnerze, pokaż kolor swojego longera transferem
3 transfer na kiery
|
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
2 1 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 słabe dwa
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
2 1 |
|
pas |
4 2 |
pas |
4 3 |
|
pas |
4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Także ta końcówka powinna być często grana.
Przeciwko 4 (S) W wyjdzie K, więc rozgrywający będzie
mógł przebić na stole dwa trefle, a potem dwukrotnie podegrać piki
(w niektórych sytuacjach konieczne stanie się jednak zagranie pika do
króla). Weźmie wówczas osiem wziątek atutowych (sześć w ręce i
dwie przebitki treflowe w dziadku), pika oraz A. Jeśli natomiast
broniący zagrają dwa razy w piki, to rozgrywając musi wziąć drugą
lewę K i zagrać na wyrobienie kar – przy pomocy ekspasu przeciwko
królowi oraz przebiciu w ręce blotki karowej. Stosowną komunikację
do stołu (ręki N) zapewnią mu atuty. Wreszcie po ataku
kierowym będzie można albo wyrobić jak poprzednio kara i trafić
piki, albo przebić w dziadku jednego trefla (po oddaniu im lewy
treflowej przeciwnicy połączą bowiem powtórnie atu), zagrać na
ekspas karowy i także trafić piki (to znaczy zagrać w tym kolorze
blotkę z ręki do króla ręki N). Na zdecydowanej większości
stołów końcówki kierowe będą realizowane.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (NS);
– 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
|
31 |
|
Q62
7653
A43
A75 |
|
|
A1098753
A9
K108
J |
|
K4
10842
J965
1092 |
| |
|
J
KQJ
Q72
KQ8643 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1 |
|
1 |
ktr.1 |
pas |
2 |
|
2 |
2 BA |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 kiery
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2 |
|
2 |
2 BA |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
Możliwe są też inne sekwencje, najczęściej skończy
się jednakże na kontrakcie 3BA (N). Przeciwko tej grze E
wyjdzie K i będzie kontynuował pikiem (albo wręcz W
przejmie partnerowego K asem i powtórzy 10). Po każdej z takich
obron N weźmie lewę na D (zrzucając ze stołu karo i –
ewentualnie – kiera). W czterokartowej końcówce gracz W
znajdzie się w przymusie wpustkowym – zachowa wówczas pika, A i
K x – zostanie zatem wpuszczony na A i zmuszony do zagrania spod
K. A gdyby przyszło mu do głowy wysinglowanie K, rozgrywający
łatwo to rozczyta (będzie miał bowiem dokładnie rozliczone piki) i
pociągnie A z góry. Tak czy owak, N skompletuje dziewięć
wziątek.
Kontrakt 3BA (N) położyłby jedynie niezbyt
realny atak karowy, podgrywający damę w dziadku. Kluczowa końcówka
składałaby się wówczas z sześciu kart (w każdej z rąk) – po
wpuszczeniu go na A W dopuściłby zatem swojego partnera
K, a ten drugi raz podegrałby kara. Obrońcy wzięliby zatem kiera,
dwa kara oraz dwa piki.
Natomiast po pierwszym wiście K na zmianę ataku
na karowy będzie już za późno – rozgrywający doda bowiem ze stołu
blotkę, zabije tę lewę asem w ręce i zagra w kiery, wyrabiając
sobie dwie lewy w tym kolorze. Weźmie zatem sześć trefli, karo i dwa
kiery, a broniący będą mogli jedynie odebrać A K, A i K.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą,
8 lew; 300 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
– 8 (WE);
BA – 9 (S!).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
|
32 |
|
Q10986
J72
95
1064 |
|
|
754
Q
J84
AKQ752 |
|
A32
K1083
AQ72
93 |
| |
|
KJ
A9654
K1063
J8 |
|
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
pas |
|
2 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
2 |
pas |
2 1 |
pas |
|
3 2 |
pas |
3 BA |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 pytanie
2 6+ , bez starszej czwórki, ręka
bez singletona, alternatywnie można zalicytować 2BA (na zasadzie, że
singlowa dama to tak jak dwie blotki)
Ten kontrakt zagra prawie cała sala. Przeciwko 3BA (E)
S wyjdzie najprawdopodobniej blotką karo. Rozgrywający weźmie
pierwszą lewę D w ręce, po czym wyjdzie stamtąd blotką kier albo
blotką karo. Aby ograniczyć przeciwnika do zawsze mu należnych dziesięciu
wziątek, broniący S będzie musiał wskoczyć A albo K i
wyjść w pika. Inaczej rozgrywający weźmie lewę na W i zagra w
kiery, albo zdobędzie wziątkę na D, po czym ściągnie sześć
trefli, co postawi obrońcę S w sytuacji przymusowpustkowej.
Przeciwko 3BA (W) N wyjdzie w pika. Aby
zdobyć dziesięć wziątek, rozgrywający będzie musiał zabić
drugiego pika, a potem wyrobić sobie lewy karową (dodatkową) i kierową.
Jeżeli zabije dopiero trzeciego pika, weźmie już tylko dziewięć
lew.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 9 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
|
33 |
|
10
1042
KJ9765
Q84 |
|
|
A864
AJ98
10
10762 |
|
KQJ753
K7
32
AJ3 |
| |
|
92
Q653
AQ84
K95 |
|
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
ktr.1 |
|
2 BA2 |
3 |
4 |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 tylko 11 PC, ale wywoławcza kontra jest z tą
ręką jak najbardziej dopuszczalna
2 rzetelny bilans na
3 , ręka z singeltonem
Cóż, to kolejna w lipcowym turnieju Korespondencyjnych
Mistrzostw Polski 2007 standardowa końcówka. Przeciwko 4 (E)
obrońca S wyjdzie najprawdopodobniej w atu (a może – tam,
gdzie partner wskaże kara – A i blotką tego koloru). Rozgrywający
odatutuje i – aby zdobyć jedenaście wziątek – będzie musiał
zaimpasować u S D (i na A pozbyć się z ręki trefla).
Niepowodzeniem – jeśli chodzi o perspektywę wzięcia jedenastu lew
– zakończy się natomiast rozgrywka na eliminację i końcową wpustkę
treflami (skuteczna, gdyby S posiadał całego mariasza trefl).
Powiedzmy bowiem, że S zaatakowałby A i karem, a rozgrywający
po przebiciu w dziadku ściągnąłby K oraz K i A, przebiłby
w ręce kiera, wszedłby na stół A, przebiłby w ręce ostatniego
kiera dziadka, po czym wyszedłby stamtąd blotką treflową – na
szansę, iż S ma całego mariasza treflowego (a przedtem, że
spadnie D x x). Zawodnika E spotkałaby jednak przykra
niespodzianka – pierwszą lewę treflową wziąłby bowiem obrońca N
na damę, po czym kontynuowałby treflem. I jego partner dostałby
jeszcze wziątkę na K, więc kontrakt zostałby ograniczony do
marnych dziesięciu lew. Do podobnej końcówki można by było
doprowadzić po wiście atutowym – E wziąłby w ręce, zgrałby
K oraz A, przebiłby w ręce trzecią rundę kierów i odszedłby
karem. Powiedzmy, że lewę karową wziąłby obrońca S i
kontynuowałby pikiem (albo karem). Rozgrywający utrzymałby się w
dziadku, przebiłby w ręce czwartego kiera, wróciłby na stół
przebitką kara (albo drugą rundą pików) i zagrałby stamtąd w
trefla – do waleta w ręce. Obrońca S pobiłby go jednak K
i wyszedłby 5, podgrywając stołową 10. I w tym wypadku broniący
wzięliby zatem dwa trefle, a rozgrywający końcówkę pikową musiałby
się zadowolić marnymi dziesięcioma wziątkami.
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew, 450
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze
w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 11 (WE);
BA – 7 (WE).
|
