Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
Turniej nr. 6 - 9 czerwca 2003

		K843 K106 AQ9 K83
AQJ5 QJ74 5 9752			7 532 K7643 Q1064
		10962  A98 J1082 AJ

Standardowa droga do standardowego kontraktu 4 (N), który jednak – przede wszystkim ze względu na niekorzystny rozkład atutów – zostanie obłożony, chociaż tylko po pierwszym wiście treflowym albo kierowym. Aby marzyć o sukcesie, rozgrywający 

będzie bowiem musiał szybko wyatutować, czyli sprowadzić grę do bez atu (inaczej grozi mu przebitka karowa), i to tak, aby oddać tylko dwie lewy pikowe (tzn. w pierwszej rundzie tego koloru konieczne będzie zaimpasowanie obrońcy W damy z waletem). Jeżeli E zawistuje przeciwko 4 w trefla, to jego partner – po pierwszym i drugim dostaniu się do ręki honorami pikowymi – będzie kontynuował treflami. Kiedy zatem w końcu obrońca E weźmie lewę na K (gdyby doszedł nim wcześniej, dałby partnerowi przebić karo), ściągnie też fortę treflową, co będzie równoznaczne z obłożeniem końcówki pikowej bez jednej.

Podobnie skończy się rozdanie, kiedy obrońca E wybierze na kartę pierwszego wistu blotkę kier. Gdy po pełnym odatutowaniu rozgrywający zagra w karo na impas, E – w razie potrzeby – przepuści pierwszą rundę tego koloru, a potem zabije karo królem i powtórnie zagra w kiera. Popsuje to przeciwnikowi komunikację do tego stopnia, że nie będzie on w stanie odegrać – teoretycznie już mu należnych – lew treflowych i (pozostałych) karowych.

Ponieważ obrońca W nie jest w stanie skutecznie zaatakować w kiery, 4 (S) położy tylko pierwszy wist treflowy.

Jak to często w takich wypadkach (jest bilans na końcówkę, ale zastaliśmy zły podział atutów) bywa, strona NS ma tym rozdania do wygrania kontrakt 3BA. Co więcej, może nawet zrealizować go z nadróbką, ale wyłącznie wówczas, gdy rozgrywającym będzie S. 4BA (N) położy bowiem (jedynie) pierwszy wist kierowy. Zobaczmy, w jaki sposób przebiegać będzie rozgrywka kontraktu bezatutowego, ustawionego z naturalnej ręki N (w turnieju znajdą się na pewno zwolennicy takiego rozwiązania) – po wiście treflowym (atak karowy byłby jeszcze bardziej korzystny dla rozgrywającego) oraz kierowym (jedynym ograniczającym przeciwnika do dziewięciu lew).

Po ataku treflowym rozgrywający utrzyma się waletem na stole i – załóżmy – zagra 10 na impas. E przepuści tę lewę, a N powtórzy impas karowy damą (albo ściągnie A i dopiero potem zagra D). E pobije D królem i będzie kontynuował treflem. Rozgrywający utrzyma się A w dziadku i wyjdzie stamtąd 10. Prawy obrońca podstawi W, więc N poprawi K i powtórzy pikiem. W weźmie wówczas lewę D i zagra trzeci raz w trefle, wyrabiając sobie w tym kolorze fortę. Wtedy jednak rozgrywający nie będzie kontynuował pików (wziąłby wówczas tylko dziewięć lew), tylko – po utrzymaniu się w ręce K – ściągnie A (jeśli jeszcze tego nie uczynił) i przejdzie do stołu A. Powstanie następująca lub podobna doń końcówka:

		84 K10 - -
A QJ - 9			- 5 76 Q
		62  9 J -

Z dziadka zostanie teraz zagrany kkW i obrońca W znajdzie się w przymusie – nie mogąc rozstać się ani z A, ani z honorem kierowym – będzie musiał wyrzucić fortę treflową. Rozgrywający pozbędzie się wówczas z ręki 10 i zagra w pika, wyrabiając sobie w tym właśnie kolorze swoją dziesiątą wziątkę.

Po pierwszym wiście kierowym 4BA (N) zostanie natomiast obłożone w podobny sposób, co grane przez N 4 (po takim samym ataku). Po prostu po dojściu K (na ogół konieczne będzie jednak przepuszczenie przez lewego obrońcę pierwszej lewy karowej) – E zagra drugi raz w kiera, zupełnie niszcząc przeciwnikowi komunikację. A jeżeli kara zostaną rozegrane wcześniej, to E – po lewie na króla – tym bardziej powtórzy kiery, wyrabiając swojemu partnerowi dwie lewy w tym kolorze.

Natomiast gracz S może wziąć w bez atu lew dziesięć, obrońca W nie jest bowiem w tym wypadku w stanie efektywnie zaatakować kierów. A po wiście treflowym S poradzi sobie tak samo jak jego partner.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (S!), 10 lew; 430 dla NS.

następne rozdanie