Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 transfer na kiery

Jeżeli gracz N zdecyduje się na trzecioręczne otwarcie 1, może być zmuszony do rozgrywania tego kontraktu z kontrą i – po starannej obronie – obłożony bez trzech, za 500. Powiedzmy, że przeciwko 1 z kontrą E odda książkowy wist damą atu. 

Rozgrywający weźmie lewę K i wyjdzie z ręki (na przykład) w karo. Lewy obrońca wskoczy wówczas A i powtórzy 8, a W przepuści ją. Jeżeli N pobije tę lewę W, wpadnie ostatecznie aż bez czterech (!), W dojdzie bowiem potem do ręki K, odatutuje do końca i podegra K w ręce rozgrywającego. A E zabije pierwszą lewę pikową i będzie kontynuował karami. Oprócz K W N weźmie więc tylko lewę na K.

Jeśli natomiast w lewie trzeciej 8 zostanie przez rozgrywającego przepuszczona (!), będzie on potem musiał wziąć jeszcze dwa atuty (oraz K), ostatecznie wpadnie więc “tylko” bez trzech.

A gdy N nie otworzy licytacji (albo dokona tego, ale przeciwnicy zmarnują swoją szansę), strona WE dolicytuje się do własnej końcówki – bezatutowej, najczęściej z (nieco gorszej) ręki E. I jeżeli tylko S nie zaatakuje w pika, rozgrywający będzie miał szansę, aby zrobić nadróbkę. Wzięcie lew dziewięciu nie powinno nastręczać żadnych problemów, widać je przecież gołym okiem, są to: dwa piki, dwa kiery, trzy kara oraz dwa trefle. W końcówce gracz N będzie jednak musiał chronić trzy kolory: kiery, piki oraz trefle i nie wytrzyma nacisku, jaki (w odpowiedni sposób) wywrze na niego rozgrywający. Dokładna, dosyć skomplikowana analiza pokazuje, że tylko pierwszy wist w piki – podgrywający damę w dziadku – może przeszkodzić graczowi E w przeprowadzeniu zwycięskiej (jeśli chodzi o zdobycie dziesiątej wziątki) rozgrywki końcowej. 4BA (W) jest natomiast zawsze wykładane (przy zgłoszonym już w poprzednich miesiącach zastrzeżeniu: jeżeli rozgrywający będzie postępował prawidłowo/trafne – od czasu do czasu niepotrzebne proszę skreślić).

Minimaks teoretyczny: 4BA (W!), 10 lew; 430 dla WE.

następne rozdanie