Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 słabe dwa, z tak obrzydliwymi miltonami nie polecam otwarcia 1

albo:

Jeszcze raz powtarzam – z tak paskudnymi punktami otwarcie licytacji przez E 1 byłoby poważnym nadużyciem (choć, prawdę mówiąc, w tym wypadku na pewno nie doprowadziłoby do przelicytowania karty). Końcówkę pikową z naturalnej ręki E można tu uznać za kontrakt standardowy, chociaż – jak zwykle w takich rozdaniach na pewno nie zabraknie też zwolenników kontraktu firmowego (Przede wszystkim trzy bez!).

Rozgrywający kontakt pikowy z ręki E nie powinien mieć problemów z wzięciem jedenastu lew (gdyby rozgrywającym był W, np. po wywołaniu transferu 4, pierwszy wist honorem treflowym ograniczyłoby go do dziesięciu wziątek). Powiedzmy, iż obrońca S wyjdzie pasywnie w karo. E weźmie tę lewę (gdziekolwiek), ściągnie A, zaimpasuje kiery damą, zgra A i wyjdzie ze stołu kolejnym kierem. N zagra optymalnie, przebijając tę lewę blotką atu, a następnie wychodząc W. Kiedy jednak lewa ta zostanie zabita na stole asem (W–D–K–A) i rozgrywający zadysponuje ze stołu kolejnego kiera, N będzie mógł co najwyżej przebić go królem atu. A gracz E pozbędzie się wówczas z ręki przegrywającego trefla.

Szybkie kontynuowanie atutowania (A, a potem pik do waleta) doprowadziłoby do zdobycia przez rozgrywającego tylko dziesięciu lew: N pobiłby W królem i wyszedł W, a potem jego partner dostałby się do ręki kierem i ściągnąłby wziątkę treflową. Rozgrywka skuteczna jest również wszakże postępowaniem jak najbardziej uzasadnionym teoretycznie: kiedy na A spadnie od S dama, rozgrywającemu wolno będzie przyjąć, iż K znajduje się raczej w ręce N. A z pierwszego – pasywnego – wistu karowego wynika, iż S nie miał do wyboru bezpiecznego wyjścia w inny kolor, zatem prawdopodobieństwo zastania w jego ręce K (a także K) jest większe niż szansa, że honor(-y) ten znajduje się u jego partnera. Oba te wnioskowania ponownie oparte są na zasadzie ograniczonego wyboru.

Za chwilę dojdziemy do kwestii minimaksa, najwyższy więc czas, aby rozważyć perspektywy alternatywnej wobec pikowej gry w bez atu. Otóż z ręki W wychodzi tylko 3BA – po wiście honorem treflowym obrońcy dostaną bowiem lewę pikową oraz trzy treflowe. Z ręki E natomiast można wygrać aż 5BA (!) – choć, przyznajmy to szczerze – bardziej w zakryte niż w widne karty. Niech S zawistuje przeciwko kontraktowi bezatutowemu w karo. Rozgrywający weźmie tę lewę – powiedzmy – na stole, po czym będzie musiał kontynuować stamtąd W (albo zagrać blotke pik do ósemki w ręce!). S zabije W damą i powtórzy karem. Po wzięciu tej lewy E zaimpasuje piki dziesiątką, po czym ściągnie wszystkie wziątki w tym kolorze, a następnie wykona impas damą kier, zgra A i wpuści obrońcę S kierem. W trzykartowej końcówce gracz ten będzie musiał zachować dobrego kiera i drugiego K x, czyli pozbyć się wszystkich fort karowych (chyba że wysingluje K!). Teraz więc stanie przed koniecznością podarowania przeciwnikowi jedenastej wziątki na K.

Rzecz jasna i w tym wypadku rozgrywającemu nie wolno jest zagrać pików z góry – gdyby tak uczynił, N dostałby się do ręki K, odwrócił W i z przymusu wpustkowego wyszłyby nici.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (E!), 11 lew; 660 dla WE.

następne rozdanie