Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1

Niezbyt atrakcyjne (jeżeli w turnieju na maksy w ogóle takowe bywają) rozdanie ze strefy zapisu częściowego, w którym obie strony mają do wygrania niewysokie kontrakty. Teoretycznie rzecz biorąc, NS mogą wziąć osiem lew w kiery, a WE – osiem lew w kara bądź w piki. Optymalny i minimaksowy kontrakt 2 (WE) będzie jednak bardzo trudno ustawić – na linii tej jest tylko siedem pików, a dziewięć kar – już prędzej gracze ci przepchną się w 3. Ten ostatni kontrakt powinien już zostać obłożony bez jednej – przeciwnicy mają bowiem dosyć czasu, aby wyrobić i odegrać lewę treflową (a poza tym wezmą kiera, dwa kara oraz D). Jeżeli jednak tego zaniedbają, przegrywający trefl z ręki W zostanie wyrzucony na fortę pikową i 3 zostaną zrealizowane.

Inna możliwość zdobycia przez parę WE zapisu na swoją stronę to przepchnięcie się przeciwników w 3 (po 3 albo 2 WE), mają oni w końcu na swojej linii aż dziewięć atutów. Nie będzie to jednak przypadek zbyt częsty ze względu na popartyjne założenia. Jeśli jednak do niego dojdzie, 3 zostaną łatwo obłożone bez jednej (być może nawet z turniejową kontrą), obrońcy wezmą bowiem A K, A oraz A D. Istnieje nawet szansa na wpadkę bez dwóch – jeżeli WE zawistują trzy razy w piki, a rozgrywający zagra kiera do damy. Gracz W pobije ją wówczas A i wyjdzie w trefla, a jego partner zdejmie ttA D i zagra po raz czwarty w pika. W przebije tę lewę 10, więc w ręce E wypromuje się W – szósta wziątka obrońców.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 110 dla WE.

 następne rozdanie