Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 jeżeli S nie będzie mógł/chciał zgłosić naturalnego 1BA, pozostanie mu zalicytować kontrę

Przedstawiłem dwa scenariusze dla strony NS optymistyczne, z równym powodzeniem jej licytacja może bowiem wygasać w częściówkach (przede wszystkim kierowych). Lokalizacja honorów jest jednak dla NS-u niezwykle korzystna, gracze ci mogą więc zrealizować w tym rozdaniu aż dwie końcówki (obie z nadróbkami!). Po otwarciu licytacji przez E – S powinien być zresztą w pełni świadomy nadzwyczajnej wartości swoich układów impasowych, będzie zatem w stanie doprowadzić do końcówki z pełną premedytacją.

Trzy bez atu są tu kontaktem dosyć szczęśliwym – ze względu na obecność w ręce E drugiego ccA (do stołu nie ma innego dojścia poza kierowymi). 

Niemniej wystarczy dwukrotnie przepuścić piki (w który to kolor bez wątpienia zaatakują przeciwnicy), a potem wyimpasować prawemu obrońcy króla z waletem trefl oraz króla karowego (można to zrobić mimo tylko dwóch dojść do dziadka – dzięki obecności tamże wysokoblotkowego sekwensu treflowego), aby skompletować dziesięć wziątek. Gracz S jest zresztą w stanie przewidzieć kłopoty komunikacyjne przy grze w bez atu i zdecydować się na końcówkę w kolor. Tym bardziej że grając w kiery, można wziąć jedną lewę więcej: cztery kierowe, pikową, trzy treflowe (podwójny impas) oraz trzy karowe (po wyjściu ze stołu W – po wstawieniu przez E K i przebiciu w dziadku trzeciej rundy tego koloru wyrobi się w ręce 9). Należy tylko starannie zaplanować komunikację pomiędzy rękami N i S.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

 następne rozdanie