Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

3 jedna wartość

albo

Pary WE staną w tym rozdaniu przed dosyć trudnym zadaniem: po pierwsze – lepiej jest zagrać im w kiery niż w piki, po drugie – należy uniknąć przelicytowania karty do szlemika. Moim zdaniem, znacznie lepsza jest pierwsza z powyższych sekwencji. Tym bardziej iż ręka W w pełni kwalifikuje się na forsujące zniesienie 3 – zawiera przecież ośmiokart kierowy z jedną tylko przegrywającą oraz 14 PC (dama w kolorze partnera jest honorem pełnowartościowym). Ponadto godna poparcia jest filozofia: Jak mam taakie kiery, to gramy w kiery albo w nic nie gramy! Ale w następnym okrążeniu W powinien wycofać się na 4 – jego ręka to jednak minimum forsingu, kiery nie są do końca pełne, niepokoją też (w kontekście ewentualnego szlemika) dziury w kolorach młodszych. Gracz E będzie jeszcze mógł pozwolić sobie na Blackwooda, kiedy jednak dowie się o braku dwóch wartości, wyhamuje w 5.

Jeżeli natomiast W rozpocznie swoją licytację od odpowiedzi 2, stronie WE może być dużo trudniej – zarówno “uzgodnić” kiery (a nie piki), jak i zatrzymać się przed grą premiową.

Grając w kiery, strona WE ma do oddania tylko A oraz K, kontrakt pikowy – grany z naturalnej ręki E – zostanie natomiast bez większego trudu ograniczony do lew dziesięciu (po każdym wiście poza pikowym oraz A; po pikowym rozgrywający przejdzie do ręki A, do końca wyatutuje, wyrobi sobie kiery, ekspasując obrońcy N króla w tym kolorze, po czym dostanie się do stołu K). Już lepiej byłoby ustawić kontrakt pikowy z ręki W (!) – gdyby ktoś potrafił tego dokonać, jedenastej wziątki pozbawiłby go tylko pierwszy wist karowy.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

następne rozdanie