Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

Turniej nr. 2 - 10 lutego 2003 

Rozdanie 23		AJ7 Q932 Q74 A65	Rozd. S, Po partii OBIE
K2 AJ74 KJ95 J94			93 10865 A2 KQ1072
		Q108654 K 10863 83

albo

Ręka S absolutnie nie spełnia kryteriów popartyjnego otwarcia słabe 2. Także kontra
e-N-a – po otwarciu W 1 – jest decyzją wątpliwą i, zwłaszcza po partii, potencjalnie niebezpieczną. Jednakże w dzisiejszych czasach, gdy turniejowych graczy obowiązuje maksyma “Licytuj albo giń!”, znajdzie ona wielu zwolenników. Po zgłoszeniu przez E kierów S zapowie bilansowo-blokujące 3, po czym piłeczka wróci do gracza E. W żadnym wypadku nie może on odpuścić rozdania – ewentualny pas nie tylko byłby licytacją skrajnie defetystyczną, ale też najczęściej przyniósłby stronie WE w pełni zasłużone zero (tak jak w tym rozdaniu). E powinien na ostatniej ręce 3 skontrować: ma przecież nadwyżkę honorową, a poza kierami może też grać w trefle. Kluczowa w rozdaniu decyzja znajdzie się wówczas w ręce W: będzie on musiał wybrać pomiędzy zdyscyplinowanym pasem (minimum otwarcia, skład zrównoważony, król w kolorze przeciwników) a zagraniem typu “wszystko albo nic”, czyli zgłoszeniem 4. Jak już wspomniałem, znacznie bardziej racjonalna jest pierwsza z powyższych zapowiedzi.

3 z kontrą zostaną obłożone bez jednej, za 200, co powinno zapewnić stronie WE zupełnie przyzwoitą notę. Nawet jeśli W zawistuje w trefla, rozgrywający nie będzie dysponował szybkim zejściem do ręki, aby zaimpasować piki – obrońcy zdążą więc jeszcze wziąć swoją przebitkę karową. A oprócz trzech kar dostaną też lewy na A oraz treflową.

Jeżeli przeciwko 4 (E) obrońca S wyjdzie w pika, końcówka zostanie szybko położona bez jednej. Natomiast po każdym innym ataku, a z ręki W zawsze (!) – 4 mogą zostać zrealizowane. Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) N zawistuje blotką atu. Rozgrywający pobije K asem, po czym będzie kontynuował kierami. Po zaatutowaniu (albo w jego trakcie) W wyrobi sobie kolor treflowy. Po ściągnięciu do końca fort treflowych gracz N znajdzie się w przymusie, a ostatecznie zostanie wpuszczony A i zmuszony do zagrania spod D (oczywiście, wcześniej rozgrywający ściągnie A). Po wejściu do licytacji gracza N kontrą zwycięska rozgrywka trąci banałem. Chodzi wyłącznie o to, aby kiery jako pierwszy zalicytował W. Nie bardzo jednak widzę na to sposób. Nawet gdyby w pierwszym okrążeniu E naciągnął swoją rękę na rekontrę, S nadal skoczy na 3, i co dalej?

Skoro jednak ustaliliśmy, że 4 z ręki W są wykładane, to jeżeli już dojdzie do zapowiedzenia takiego kontraktu, stronie NS będzie się opłacało przelicytować go obronnymi czterema pikami. I wpaść na nie bez dwóch z kontrą, za 500.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 8 lew; 500 dla WE.

 następne rozdanie