Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 półforsujące

Taki sam kontrakt zostanie zapowiedziany na prawie wszystkich stołach, z jego wygraniem także nie powinno być większych problemów. Na szczęście dla strony rozgrywającej piki są bowiem w rękach obrońców zblokowane, a do ręki W nie ma szybkiego dojścia. Najczęściej rozgrywający weźmie dwie lewy pikowe, cztery kierowe, karową oraz dwie treflowe. Przy poprawnej obronie (polegającej na oddaniu pierwszego wistu w piki) będzie to jednocześnie maksymalna liczba lew, na jaką rozgrywający może w tym rozdaniu liczyć.

Istnieje wszakże jeszcze jeden kontrakt końcowy, jaki strona NS może tu zrealizować, i to wyżej od 3BA punktowany. Są nim 4 (!), w którym – w skali całego kraju – na pewno kilka par NS się znajdzie. Dla rozgrzania umysłu przeanalizujmy jedną z wielu dróg do wygrania końcówki kierowej. Pierwszy wist D zostanie pobity – powiedzmy – w ręce N, po czym rozgrywający ściągnie A K D (z dziadka – pik). Następnie N wyjdzie z ręki D. Jeżeli obrońca W zabije tę lewę K, na trzynastego trefla zostanie potem wyrzucone z ręki N karo, a dojście do stołu A posłuży do zagrania stamtąd W wkoło. Kiedy natomiast gracz W D przepuści, rozgrywający dostanie się do dziadka A i również zagra W – na impas. E pobije tę lewę asem, ściągnie W (na którego z dziadka zostanie wyrzucony trefl lub karo) i zawistuje W. Rozgrywający przebije go ostatnim atutem w ręce, po czym ściągnie K i odejdzie karem, wpuszczając obrońcę W i zmuszając go do zagrania spod K. Proszę zwrócić uwagę, że E nie może zawistować w trefla, gdyż od razu straciłby w tym kolorze lewę (trefle są w tym rozdaniu tzw. kolorem zamrożonym).

Po mniej testującej obronie zadanie rozgrywającego będzie jeszcze łatwiejsze.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

 następne rozdanie