Rozdanie 27 |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Rozd. S, Po partii NIKT | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
||
![]() ![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
- |
- |
- |
1 |
2 |
3 |
3 |
5 |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1
blokujące2
forsing na kierach
albo
W |
N |
E |
S |
- |
- |
- |
1 |
3 |
ktr. |
4 |
5 |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1
pełny siedmiokart w jakimś kolorze, brak bocznego asa i króla, w pierwszym czytaniu: pytanie o zatrzymanie w karach
albo
W |
N |
E |
S |
- |
- |
- |
pas |
3 BA1 |
pas |
4 |
pas |
pas |
1
pełny siedmiokart w kolorze młodszym, brak bocznego asa i królaRęka S jest graniczna, na zdecydowanej większości
stołów padnie z nią jednak otwarcie 1. Uaktywni ono gracza N, więc
potem strona NS przelicytuje końcówkę przeciwników pięcioma
karami. Okażą się one opłacalną obroną wychodzących tak 4
, jak i
5
– z kontrą bez dwóch, za 300. Tam zaś, gdzie strona WE
dostanie wolną drogę, zapowie ona szybko swoją końcówkę – kierową
albo treflową. Obie te gry są łatwe do zrealizowania, co więcej –
obrońcy będą musieli się pilnować, aby nie wypuścić nadróbek. Wistując
przeciwko 5
, wystarczy zdjąć oba asy, a jeżeli gracze NS tego
nie dokonają, przeciwnik dostanie szansę, aby wziąć nawet wszystkie
trzynaście lew (
A, trefle, a potem impas dziesiątki kier i kiery do
spodu – łącznie: siedem lew treflowych i sześć kierowych).
lp |
zapis
|
ile razy |
punkty |
% |
1 | -1600 | 1 | 0.09 | 0.01 |
2 | -1400 | 1 | 2.28 | 0.18 |
3 | -1100 | 2 | 5.55 | 0.45 |
4 | -830 | 1 | 8.83 | 0.72 |
5 | -800 | 1 | 11.01 | 0.89 |
6 | -790 | 1 | 13.19 | 1.07 |
7 | -750 | 3 | 17.56 | 1.42 |
8 | -730 | 1 | 21.93 | 1.78 |
9 | -670 | 1 | 24.11 | 1.95 |
10 | -650 | 4 | 29.57 | 2.40 |
11 | -630 | 1 | 35.03 | 2.84 |
12 | -590 | 8 | 44.86 | 3.64 |
13 | -550 | 2 | 55.78 | 4.52 |
14 | -520 | 7 | 65.60 | 5.32 |
15 | -510 | 5 | 78.71 | 6.38 |
16 | -500 | 19 | 104.91 | 8.50 |
17 | -490 | 3 | 128.93 | 10.45 |
18 | -480 | 66 | 204.27 | 16.55 |
19 | -460 | 2 | 278.52 | 22.57 |
20 | -450 | 39 | 323.29 | 26.20 |
21 | -440 | 3 | 369.14 | 29.91 |
22 | -430 | 2 | 374.60 | 30.36 |
23 | -420 | 60 | 442.30 | 35.84 |
24 | -400 | 21 | 530.74 | 43.01 |
25 | -350 | 1 | 554.76 | 44.96 |
26 | -300 | 39 | 598.44 | 48.50 |
27 | -260 | 1 | 642.11 | 52.03 |
28 | -250 | 2 | 645.39 | 52.30 |
29 | -230 | 13 | 661.77 | 53.63 |
30 | -200 | 8 | 684.70 | 55.49 |
31 | -190 | 2 | 695.61 | 56.37 |
32 | -170 | 18 | 717.45 | 58.14 |
33 | -150 | 24 | 763.31 | 61.86 |
34 | -140 | 6 | 796.07 | 64.51 |
35 | -130 | 13 | 816.81 | 66.19 |
36 | -110 | 1 | 832.10 | 67.43 |
37 | -100 | 20 | 855.03 | 69.29 |
38 | -50 | 20 | 898.70 | 72.83 |
39 | 50 | 72 | 999.16 | 80.97 |
40 | 100 | 32 | 1112.71 | 90.17 |
41 | 110 | 4 | 1152.02 | 93.36 |
42 | 140 | 1 | 1157.48 | 93.80 |
43 | 150 | 15 | 1174.95 | 95.21 |
44 | 200 | 4 | 1195.69 | 96.90 |
45 | 300 | 8 | 1208.80 | 97.96 |
46 | 500 | 5 | 1222.99 | 99.11 |
47 | 630 | 1 | 1229.54 | 99.64 |
48 | 800 | 1 | 1231.72 | 99.82 |
49 | 1100 | 1 | 1233.91 | 99.99 |
50 | Śred. | 52 | 617.00 | 50.00 |
Znacznie
trudniejsze zadanie czeka gracza S, wistującego przeciwko rozgrywanym
przez E 4. Najlepiej dla tego obrońcy byłoby, gdyby od razu
zaatakował w trefla, zrywając przeciwnikowi komunikację do zwycięskiego w
wielu innych okolicznościach manewru: najpierw
A, potem
A, impas
waletem kier i pełne odatutowanie, a na końcu trefle do spodu. Jedyny inny
wist, nie odbierający jeszcze obrońcom wszelkich szans, to pierwsze wyjście
w karo. Jeśli jednak S ściągnie nawet
A, to w drugiej lewie
musi już koniecznie wyjść w trefla. Przyjrzyjmy się np., temu, czym mogłoby
się zakończyć – niewątpliwie przy leżących na stole pełnych
treflach kuszące – ściągnięcie w drugiej lewie (po zdjęciu
A)
asa pik. Jeżeli nawet tuż po tym S zawistowałby wreszcie w trefla,
rozgrywający – technik doskonały byłby w stanie odpowiedzieć następującym
kontrposunięciem: zabiłby trefla asem, ściągnąłby
A, wszedłby na stół
K i kontynuowałby stamtąd dobrymi treflami. Jeśli obrońca N
przebiłby któregoś trefla, E nadbiłby w ręce, ściągnąłby
K,
przebiłby w dziadku pika (od N spadłaby wówczas
D), po czym wróciłby
do ręki jakąś przebitką, do końca wyatutowałby i pozostałyby mu już
tylko same kiery oraz dobry
W. Gdyby zaś N nie przebił dwóch
kolejnych trefli, rozgrywający wyrzuciłby z ręki oba pozostałe mu tam
jeszcze piki, by potem wyimpasować prawemu obrońcy trzecią
10.
A po każdej innej (niż A, a potem trefl) kontynuacji
w drugiej i trzeciej lewie rozgrywający wyegzekwowałby nadróbkę w
znacznie prostszy sposób: najpierw zaimpasowałby kiery (w drugiej rundzie
tego koloru), a potem bez żadnych przeszkód wykorzystałby lewy treflowe.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS) z kontrą,
9 lew; 300 dla WE.