Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
Turniej nr. 3 - 10 marca 2003
Rozdanie 15

Dealer S Po partii NS		AKJ9765 2 J942 9
Q8 K6 Q87653 Q84			42 AJ9 == AK1076532
		103 Q1087543 AK10 J

albo:

To tylko dwa z wielu możliwych scenariuszy rozwoju wydarzeń w tym dynamicznym rozdaniu. Ręka S jest nieodpowiednia na jakiekolwiek otwarcie blokujące – tak 2, jak i 3; decyduje o tym zarówno słaba jakość longera kierowego (posiadanie siedmiokartu jest natomiast przeciwwskazaniem do otwarcia słabe dwa), jak i obecność asa z królem w kolorze bocznym. Jeżeli ktoś obawia się otworzyć z nią 1 (ze względu na zbyt małą siłę honorową), powinien na otwarciu spasować... Po czym licytacja rozwinie się tak samo (lub podobnie), jak po rozpoczęciu od 1 (4 od N, 5 od E?, ?).

Odpowiedź 4 (na otwarcie na szczeblu jednego) przyrzeka solidnego, co najmniej siedmiokartowego longera w pikach oraz niewiele z boku (i w ogóle niezbyt dużą siłę honorową). Gracz E zareaguje na tę zapowiedź kontrpartnera w sposób zupełnie oczywisty, tzn. zgłosi 5. Los rozdania znajdzie się wówczas w rękach e-S-a. Może on zdecydować się na “niewdawanie się w żadne awantury” i na 5 spasować (bądź, co gorsza, skontrować je ??) albo – wyciągnąwszy wnioski z przedstawionej wyżej definicji odpowiedzi 4 (niezbyt silna ręka, długie, solidne piki, nic z boku; ponadto – najczęściej – misfit kierowy) – przelicytować przeciwnika odzywką 5. Przyznaję, w aktualnych założeniach takie przedsięwzięcie wymagać będzie nie lada odwagi. I, teoretycznie rzecz biorąc – będzie ono działaniem przegrywającym, w praktyce jednak...

Końcówka treflowa zostanie łatwo zrealizowana, do oddania są bowiem tylko dwie lewy pikowe. (W rzeczywistości – po oczywistym pierwszym ataku A, jak również po każdym innym wiście niepikowym – 5 zostanie wygrane z dwoma nadróbkami; do tego tematu jeszcze wrócimy). Kontrakt 5 natomiast można położyć aż bez dwóch (z kontrą – za 500), wymaga to jednak obrony niezwykle precyzyjnej i pełnej wyobraźni. Otóż, pierwszy wist musi paść blotką trefl (2 – to będzie lawinatal karowy) albo blotką kier (9 – tu nie ma żadnego wyboru). Gracz W dojdzie D (albo K), pośle do przebitki karo, po czym zostanie dopuszczony do ręki dojściem nie wykorzystanym w lewie pierwszej (9 – K albo 2 – D) i pośle do przebitki kolejne karo. Po innej obronie 5 zostanie obłożone tylko bez jednej. Jestem pewien, że takich zapisów – za położenie przez WE 5 z kontrą bez jednej – wcale nie będzie w protokole mało. Chyba że WE nie zadowolą się ochłapami i po 5 przeciwników zapowiedzą 6. A następnie – po oczywistym ataku A bądź każdym innym wiście niepikowym – zrealizują je z nadróbką!!! Rozgrywający, dysponując nawet nadmiarem dojść do stołu (trzy treflowe oraz K), zdoła bowiem bez najmniejszego wysiłku wyrobić sobie przebitkami trzy forty karowe (czyli o jedną więcej, niż będzie mu potrzebne do pełni szczęścia).

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 400 dla WE.

 następne rozdanie