Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

2 5⁺, forsing do dogranej;  ³ naturalne, cztery kiery

Taki kontrakt zostanie zapowiedziany na zdecydowanej większości stołów. Liczba wziętych nań lew zależeć będzie od wistu, jaki odda gracz N, oraz umiejętności technicznych rozgrywającego. Powiedzmy, że po licytacji, jaka miała miejsce, N zaatakuje przeciwko 3BA 10. Po tym wiście rozgrywający, któremu nieobce są tajniki przymusów bezredukcyjnych, powinien już zrealizować lew dwanaście. Po wzięciu pierwszej lewy K można sobie pozwolić na ściągnięcie A (acz tylko i wyłącznie w celu uproszczenia pozycji końcowej), a następnie należy odegrać wszystkie kara. Dojdzie wówczas do następującej końcówki:

		A96 109 - -
- A7 - K74			8 J4 3 10
		- KQ - QJ5

Zostanie w niej zagrana ze stołu 3 i S znajdzie się w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Jeśli pozbędzie się wówczas kiera, rozgrywający wyrzuci z ręki blotkę treflową i potem weźmie dwunastą lewę na W. A gdy w pozycji przedstawionej na diagramie S zrzuci trefla, W rozstanie się z 7, po czym zagra w trefle i w tym właśnie kolorze wyrobi sobie brakującą lewę (oddając uprzednio lewę treflową obrońcy S). A niczym niezagrożonym dojściem do niej będzie A. Proszę zwrócić uwagę, iż gdyby N zaatakował A (np. przeciwko szlemikowi bezatutowemu), a potem wyszedł w cokolwiek – pozycja końcowa byłaby dużo prostsza i bardziej znana. Rozgrywający również zrealizowałby dwanaście lew, tyle że doprowadzając w końcówce do prostego (pojedynczego), pozycyjnego przymusu treflowo-kierowego przeciwko obrońcy S.

Podobnie stałoby się po ataku treflowym. Po pierwsze, umożliwiłby on rozgrywającemu wyimpasowanie graczowi S D W (co dałoby mu dwunastą wziątkę na 7 w ręce). Po drugie, można byłoby też wówczas doprowadzić do jednego z opisanych wyżej przymusów. Po prostu gracz W wyszedłby w drugiej lewie K. Jeśli N zabiłby go A, jego partner stanąłby później w opisanym już, prostym przymusie treflowo-kierowym. A gdyby obrońcy z lewej przyszło do głowy, aby K przepuścić, rozgrywający mógłby potem wyegzekwować podobny przymus, tyle że bezredukcyjny.

Szlemika bezatutowego kładą natomiast wisty w kolory czerwone. Oba likwidują możliwości przymusowe. Atak kierowy z jednej strony uniemożliwia redukcję lewy (nie można przecież przepuścić wstawionej przez S D), a z drugiej – niszczy komunikację do przymusu bezredukcyjnego (wytrąca dojście do ręki A). Także pierwszy wist karowy skutecznie atakuje rozgrywającemu jego kluczową linię komunikacyjną. Powiedzmy, że W zagra w drugiej lewie w pika. Jeśliby N przepuścił tę lewę, naraziłby swojego partnera na przymus bezredukcyjny. Wystarczy jednak, aby lewy obrońca pobił D asem i powtórzył karem. Rozgrywający pobije tę lewę, ale nie będzie w stanie odegrać K przed ściągnięciem pozostałych kar. Końcówka będzie zatem bogatsza o jedną kartę i do żadnego przymusu nie dojdzie.

Teoretycznie rzecz więc biorąc, górny pułap możliwości strony WE w tym rozdaniu to jedenaście lew w bez atu. Ma ona też do bezproblemowego zrealizowania końcówkę karową. Z kontraktem 6, w którym znajdzie się bez wątpienia pewna liczba par, sprawa jest bardziej skomplikowana. Po wiście w kolor młodszy można wygrać tego szlemika na dwa sposoby: wyrabiając fortę treflową w dziadku (przy kontrakcie 6 będzie nim ręka W), albo ustawiając obrońcę S w przymusie treflowo-kierowym (po uprzednim oddaniu jego partnerowi lewy na A). Po wiście pikowym – gdy N pobije go asem i będzie kontynuował pikiem bądź kierem, rozgrywający wygra szlemika karowego na przymusie ( do wyrobienia forty treflowej zabraknie wówczas jednego dojścia do dziadka; fortę tę dałoby się wyrobić, gdyby po zabiciu pierwszej lewy A N odwrócił w trefla bądź w karo).

Powyższe rozważania to znów przede wszystkim teoria. Przeciwko 6 (E) S odda bowiem oczywisty wist K i szlemika bezwzględnie położy. Atak kierowy wytrąca bowiem przedwcześnie jedno z dojść do stołu, więc w konsekwencji uniemożliwia wyfortowanie trefla, z drugiej strony zaś czyni niemożliwym przeprowadzenie redukcji lewy do przymusu (i w tym wypadku nie można przepuścić K, gdyż obrońcy natychmiast ściągną też A).

Krótkie podsumowanie: szlemika bezatutowego kładą wisty kierowy i karowy, szlemika karowego – jedynie kierowy. Po innych atakach gry premiowe powinny zostać zrealizowane.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (WE), 11 lew; 460 dla WE.

		K10432 K96 54 A73
Q85 J42 10982 KQ4			J9 AQ8753 76 J52
		A76 10 AKQJ3 10986

1 słabe dwa

 

 

albo:

W	N	E	S
pas	pas	2 1	ktr.
pas	3	pas	4
pas	pas	pas

 

 

1 jak poprzednio

 

 

 

A po otwarciu 2 multi:

W	N	E	S
pas	pas	2 1	pas2
2 3	pas	pas	ktr.4
3	4	pas	pas
pas

1 multi

2 kontra odpowiadałaby wywoławczej kontrze na naturalne otwarcie słabe 2; niektórzy gracze E (niecierpliwi) zgłoszą teraz 3, ale najlepiej jest przeczekać, na ogół kartę tę będzie bowiem można dużo łatwiej i precyzyjniej opisać w następnym okrążeniu

3 do koloru partnera

4 kontra wywoławcza do kierów

 

albo:

W	N	E	S
pas	pas	2 1	pas2
2 3	pas	pas	ktr.4
pas	3	pas	4
pas	pas	pas

 

1 jak poprzednio

Niechaj nikogo nie zdziwi, że z taką samą kartą raz każę graczowi N licytować tylko 3, a drugi raz – 4. Pozycje licytacyjne są bowiem zupełnie inne. Po 3 W – 3 N brzmią dosyć anemicznie, przepychowo, mogą też być wówczas zalicytowane tylko z czterech kar. Natomiast 3 zgłoszone z przeskokiem są odzywką dynamiczną, przyrzekają pełne pokrycie bilansowe na ten kontrakt oraz pięć kart w pikach. Gracz S ma wyraźną nadwyżkę (14 PC, singiel kierowy, pełny pięciokart karowy), więc bez chwili zastanowienia dokłada końcówkę.

Nawet po najgroźniejszym ataku treflowym rozgrywający kontrakt 4 gracz N powinien wziąć lew jedenaście. Zabije po prostu pierwszą lewę A, ściągnie A K, po czym odegra pięć kar, wyrzucając z ręki oba trefle i kiera. Nawet gdy gracz W (prawidłowo) nie przebije piątego kara, rozgrywający zagra z dziadka kiera i wstawi z ręki króla. Obrońca E zabije go A, nie będzie miał już jednak atutu, ostatniego kiera ze swojej ręki rozgrywający zdoła więc przebić na stole. Gracz N odda zatem tylko dwie wziątki: na A oraz atutową.

W rozdaniu tym strona NS może też zrealizować 3BA (dziewięć lew), tyle że – przynajmniej teoretycznie rzecz biorąc, wyłącznie z ręki N. Kontrakt 3BA (S) kładzie bowiem (chociaż – tylko i wyłącznie) pierwszy wist W (!). Obrońca E pobije wówczas K asem i odwróci w trefla...

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 650 dla NS.

 

 

Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

		Q87 AK93 Q953 KQ
A43 75 A10 A108762			10652 J106 J8 J954
		KJ9 Q842 K7642 3

W	N	E	S
–	1 BA	pas	2
ktr.1	2	pas	4
pas	pas	pas

1 kontra wistowa

Rozdanie nr 13 bywa zwykle pechowe (przynajmniej tak uważa wielu, nawet mocno rutynowanych, graczy), to jednak powinno być przede wszystkim płaskie. Standardowa licytacja, standardowy kontrakt i standardowa liczba lew – dziesięć, obrońcy mają bowiem do zdjęcia trzy asy. A nawet gdy prędko tego nie uczynią, żaden z tych honorów nie powinien się przeziębić. Znam jednak takich graczy, którzy w turnieju na maksy, mając trzy asy – często końcówki w kolor starszy kontrują... W nich zatem jedyna nadzieja na zburzenie monotonii tego rozdania.

Gwoli absolutnej ścisłości, strona NS może tu wziąć też dziesięć lew w drugi z kolorów czerwonych – kara.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

 

 

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

		986 QJ52 KJ53 103
A1053 K10 A74 8742			QJ2 964 Q10986 96
		K74 A873 2 AKQJ5

W	N	E	S
–	–	pas	1
pas	1	pas	4 1
pas	4	pas	pas
pas

1 splinter

Licytujący Wspólnym Językiem mogą przejść przez odwrotkę, ale i to wiele im nie pomoże.

W	N	E	S
–	–	pas	1 1
pas	1	pas	2 2
pas	2 3	pas	4 4
pas	4	pas	pas
pas

 

1 karta na pewno warta miana silnego trefla

2 odwrotka

3 7–9 PC, cztery kiery

4 splinter

Niestety, we wszystkich naturalnych systemach licytacyjnych końcówka kierowa zostanie ustawiona z akurat beznadziejnej ręki N. E zawistuje bowiem przeciwko niej D i obrońcy sprawnie zdejmą trzy lewy w tym kolorze. A ponadto będą jeszcze musieli dostać A oraz K, zatem z kartą, z którą otwierającemu marzył się szlemik, przyjdzie mu ostatecznie wpaść aż bez dwóch na końcówkę.

Znacznie lepiej wyglądałyby perspektywy gry kierowej, gdyby udało się ustawić ją z akurat wyraźnie lepszej ręki S. 4 (S) kładzie bowiem tylko i wyłącznie pierwszy wist pikowy (mimo iż darowuje on przeciwnikowi “nienależną” mu wziątkę na K) – blotką albo asem i zaraz potem blotką. Po każdym innym ataku rozgrywający ściągnie atuty, oddając po drodze lewę na K, a następnie na trefle wyrzuci ze stołu trzy piki (albo dwa piki i karo, albo pika i dwa kara). Potem wystarczy już tylko trafić kara – skuteczne rozwiązanie tego problemu będzie jednak, przynajmniej w pewnym sensie – pochodną obaw rozgrywającego przed dopuszczeniem do ręki niebezpiecznego przeciwnika – gracza E. Dziesiątą lewą gracza S stanie się zatem K (oprócz niej zdobędzie on cztery wziątki atutowe oraz pięć treflowych).

Z powyższych rozważań wynika jeszcze jeden wniosek: 3 (S) są absolutnie nieobkładalne (właśnie dziewięć lew zdobędzie rozgrywający po pierwszym wiście pikowym) i pretendują do tytułu teoretycznego minimaksa rozdania.

Minimaks teoretyczny: 3 (S!), 9 lew; 140 dla NS.

 

 

Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

		A742 AKQJ AK43 5
Q965 754 J2 Q1094			J3 10982 1076 AK76
		K108 63 Q985 J832

Nasz System

W	N	E	S
–	–	–	pas
pas	1	pas	2
pas	2	pas	2 BA
pas	3	pas	3 BA / 5 (!)
pas	pas	pas

    

Wspólny Język - wariant optymistyczny:

W	N	E	S
–	–	–	pas
pas	1	pas	1 BA (!?)
pas	2 1	pas	2 2
pas	3 3	pas	3 4
pas	5 5	pas	6 (!?)
pas	pas	pas

 

1 pytanie o układ

2 układ 3–2–4–4

3 uzgodnienie kar

4 wartości pikowe

5 splinter, krótkość treflowa (z punktu widzenia N – ewentualny kontrakt 5 może być lepszą końcówką niż 3BA)

6 S ma w treflach pełne wyłączenie

Na większości stołów pary NS poprzestaną na spokojnych 3BA. Przeciwnicy mają do zdjęcia cztery trefle, powinno więc skończyć się na dziewięciu lewach. Tam jednak, gdzie padnie wist nietreflowy, rozgrywający weźmie lew dziesięć. Z kontraktów w miarę niewysokich – na NS są jeszcze do wygrania 4. Rozgrywający je powinien oddać jedynie trefla oraz dwie lewy atutowe.

Zamieściłem też sekwencję optymistyczną, sądzę bowiem, że w turnieju znajdzie się kilkanaście (kilkadziesiąt?) par, które do szlemika karowego dojdą. Po zakończeniu licytacji znajdą się one jednak dopiero w połowie drogi. Także rozgrywka tego kontraktu nie będzie bowiem łatwa. Powiedzmy, że przeciwko 6 (N) obrońca E ściągnie A, a w drugiej lewie wyjdzie w kiera (jeśli nie padnie wist treflowy, sam rozgrywający powinien jak najszybciej zagrać w ten kolor, aby wyrobić sobie komunikację do przebitek). N zabije A, zgra A K (częściowe atutowanie), a następnie ściągnie A K D W, pozbywając się na nie ze stołu pika oraz trefla (E ma przy trzech karach cztery kiery, więc wszystkie honory w tym ostatnim kolorze przejdą). Następnie rozgrywający wejdzie na stół K, przebije w ręce trefla, ściągnie A i przebije na stole pika (E zrzuci w tej lewie trefla, ale jeszcze jeden trefl mu pozostanie), ostatnim małym atutem dziadka przebije ostatniego trefla z ręki i pozostanie mu w niej już tylko dama atu.

Możliwe są też różne inne warianty szczegółowych działań rozgrywającego (zależne m.in. od zagrań obrońców), postępując prawidłowo/trafnie – zawsze będzie on jednak w stanie odnieść sukces. Nawet bez częściowego atutowania, np. po zabiciu drugiej lewy A w ręce – N może zgrać jeszcze tylko dwa honory kierowe, pozbywając się ze stołu pika, a następnie ściągnąć K A, przebić (nadbić) w dziadku pika, przebić w ręce trefla, przebić (nadbić) na stole pika, ściągnąć D, a zaraz potem A K i dopiero na samym końcu wykorzystać czwarty honor kierowy.

Reasumując, planując przebicie dwóch trefli na stole (N ma dziesięć lew z góry, musi więc dokonać dwóch przebitek w którejś z rąk), rozgrywający powinien uprzednio ściągnąć A K (oraz wszystkie kiery), natomiast przy rozgrywce na przebicie dwóch pików w ręce częściowego zaatutowania dokonać nie można (a co najwyżej wolno ściągnąć kara tylko raz – asem albo królem), możliwe i konieczne jest natomiast odegranie wówczas (w pierwszych lewach) tylko trzech kierów.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 1370 dla NS.

 

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

		J8 J653 KQ3 KJ54
Q43 K84 A842 872			K106 Q10 10765 Q1063
		A9752 A972 J9 A9

W	N	E	S
pas	pas (!)	pas	1
pas	1 BA1	pas	2
pas	3 2	pas	pas
pas

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku - nieforsujące

2 z obrzydzeniem

Mimo korzystnych podziałów w obu kolorach starszych rozgrywający musi oddać pika, dwa kiery i karo. Plus 140 powinno być jednak solidnym zapisem dla NS, gdyż niektóre pary wpadną na końcówki.

Na tej samej linii można też zrealizować kontrakty 2 oraz 2BA, tyle że ten ostatni wyłącznie z ręki N. Paradoksalnie – 2BA (S) kładzie nie tylko pierwszy wist treflowy, ale też atak blotką kierową (!) – w jedyny kolor uzgodniony strony rozgrywającej.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

 

 

Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

		KQ763 K109872 J4 ==
A4 A654 A1065 QJ10			1092 J3 KQ97 A872
		J85 Q 832 K96543

W	N	E	S
–	2 1	pas	2 2
ktr.3	pas	3 4	pas
3 BA	pas	pas	pas

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

3 przeciwko hipotetycznym pikom kontra jak najbardziej uzasadniona

4 wywiad bezatutowy

A po otwarciu 2:

W	N	E	S
–	2 1	pas	2 2
ktr.3	pas4	3 5	pas
3 BA	pas	pas	pas

 

1 dwukolorówka: kiery + inny

2 do koloru partnera

3 przeciwko kierom i pikom kontra nieco (a może nawet bardziej niż nieco) wątpliwa

4 kiery plus piki

5 wywiad bezatutowy albo wskazanie stopera kierowego przy braku pikowego (bądź oba starsze kolory nietrzymane) – w zależności od ustaleń systemowych (w indywiduelu powinna – rzecz jasna – obowiązywać wersja wywiadu bezatutowego)

albo:

W	N	E	S
–	2 1	pas	2 2
pas (!)	pas	2 BA3	pas
3	pas	pas	pas

 

 

1, 2 jak wyżej

3 kolory młodsze

Możliwe są tu różne warianty przebiegu wydarzeń, przede wszystkim w zależności od zastosowanych przez obie strony rozwiązań konwencyjnych (nie piszę “ustalonych” ani “przyjętych” – w turnieju indywidualnym nie będzie na to czasu). Jeśli jednak gracz W zainterweniuje (kontrą) bezpośrednio po 2 przeciwnika z prawej, jego stronie szalenie trudno będzie uniknąć bezszansownej – po wskazanym wiście pikowym – końcówki bezatutowej. Inna sprawa, że po każdym innym ataku kontrakt firmowy zostałby łatwo zrealizowany. A tak to obrońcy bez trudu wezmą K oraz cztery lewy pikowe.

WE nie mogą sobie też pozwolić na skontrowanie przeciwników – na NS są bowiem do wygrania zarówno 2, jak i 2, a 3 kładzie tylko i wyłącznie pierwszy wist karowy (a następnie zagranie jeszcze dwa razy w kara albo zdjęcie dwóch kar, a potem wyjście przez W w trefla), otwierający drogę do groźnego skrótu ręki S.

WE są natomiast w stanie (oprócz 2BA) zrealizować częściówkę karową (patrz: ostatnia sekwencja licytacyjna – z udziałem roztropnego gracza W). W weźmie w kara lew dziesięć (odda tylko pika, kiera oraz K), ale jego partner – tylko dziewięć. Oczywiście, pod warunkiem że przeciwko kontraktowi karowemu rozgrywanemu przez E – S zaatakuje blotką treflową, a jego partner po przebiciu pierwszej lewy otworzy piki. Po takiej obronie gracze NS zdobędą cztery lewy: przebitkę, K oraz pika i kiera.

Minimaks teoretyczny: 4 (W!), 10 lew; 130 dla WE.

 

 

Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

		Q5 Q75 10973 9752
K10863 KJ963 65 6			A A1084 QJ4 KQ1084
		J9742 2 AK82 AJ3

W	N	E	S
–	–	1	1
pas (!)	pas	ktr.	pas
pas1(!!)	pas

1 wznawiająca kontra partnera mocno sugeruje posiadanie przezeń czterech kierów, mimo to w aktualnych założeniach pas na 1 z kontrą wygląda bardzo atrakcyjnie

W kilka minut później obrońcy powinni zapisać sobie “górala”, czyli 500 – za wpadkę przeciwników bez dwóch. Oto jedna z łatwiejszych dróg (a jest ich wiele!) stronę WE do tego celu wiodących: Niech W zaatakuje singlową 6 (do wpadki bez dwóch prowadzi zresztą każdy wist poza K i 10!!). Rozgrywający bije D asem i – aby na pewno skasować dwie lewy karowe – zagrywa A, K i blotkę tego koloru (inaczej obrońca W pozbyłby się jednego ze swoich kar na K). E bierze lewę D, ściąga K i posyła do przebitki małego trefla. W przebija i kontynuuje K, a potem W. Gracz S przebija drugą rundę kierów i zagrywa z obu rąk blotki pikowe (!). E dochodzi A i wistuje 10. Rozgrywający przebija ją w ręce 7, ale lewy obrońca nadbija 8, zgrywa K i kontynuuje kierem. S robi przebitkę swoim ostatnim atutem, więc graczowi W należy się jeszcze wziątka na 10. Bez dwóch!

Podobnym rezultatem powinien zakończyć się ratunkowy kontrakt 2 (z kontrą), tyle że W musiałby zaatakować przeciwko niemu 6 (tym razem już koniecznie!), a jego partner (gdyby to on znajdował się na pierwszym wiście) – figurą treflową. Jeśliby rozgrywający wziął się za wyrabianie pików, obrońcy przebiliby mu trefla (W) oraz nadbili dwa piki (E), biorąc łącznie siedem wziątek: dwa piki, trefla, kiera oraz trzy lewy atutowe. A jeżeli w obawie przed takim przebiegiem wydarzeń rozgrywający (kontrakt 2 z kontrą) rozpocząłby od ściągnięcia A K z góry, E odegrałby potem D i S też mógłby wziąć tylko sześć lew: cztery atutowe, A oraz pika (albo W).

W przypadku, gdy W nie zdecyduje się na trapping-pasa, dojdzie natomiast do sytuacji następującej:

W	N	E	S
–	–	1	1
ktr.1	pas	3	pas
4	pas	pas	pas

 

 

 

1 kontra sputnik

Aby zrealizować końcówkę kierową, rozgrywający będzie musiał złapać damę atu. Weźmie wówczas sześć lew kierowych (pięć w dziadku plus jedna przebitka w ręce), dwa piki, trefla oraz karo (albo dwa trefle). Gracz E znajdzie się w dużo bardziej korzystnej sytuacji, jeśli obrońca S nie zdejmie swoich trzech lew – np. zgra A K, ale nie ściągnie A albo po zabiciu K asem nie odbierze drugiego kara. Wówczas rozgrywający wyrzuci na D trefla albo na D karo i – grając na obustronne przebitki – skompletuje dziesięć wziątek bez potrzeby łapania damy atu. Obrońca S powinien zatem jak najszybciej odegrać swoje topy i liczyć na to, iż przeciwnik odda jeszcze lewę atutową.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 420 dla WE.

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

		Q865 AJ86 A63 J7
43 95 J1054 KQ984			K972 KQ1072 K982 ==
		AJ10 43 Q7 A106532

Nasz System:

W	N	E	S
–	–	–	1
pas	1	pas	2
pas	2 BA1/3 BA	pas	pas
pas

1 naturalne, 10–12 PC

Wspólny Język:

W	N	E	S
–	–	–	2
pas	2 1	pas	2 BA2
pas	pas/3 BA	pas	(pas)
(pas)

 

 

1 pytanie

2 6, brak starszej czwórki i singletona (według najpopularniejszej wersji odpowiedzi)

Nietrudno tu o przelicytowanie karty, szczególnie gdy używa się Wspólnego Języka. Niestety, fatalny podział trefli pozostawi rozgrywających kontrakty firmowe bez szans. Przynajmniej w teorii, według której szczytem możliwości strony NS jest w tym rozdaniu częściówka 2BA, i to wyłącznie z ręki N! 2BA (S) powinno zostać bowiem położone po pierwszym wiście kierowym, podgrywającym waleta. Bez niego rozgrywający zdąży wyrobić sobie i odegrać dodatkową wziątkę w treflach (wychodząc blotką z ręki S), co da mu ich w sumie osiem (dwa trefle, dwa kara, A oraz trzy piki – po impasie króla w tym kolorze).

Na NS możliwe jest też zrealizowanie 2 (do oddania trzy trefle, karo i kier), natomiast najwyższy kontrakt, jaki może tu wygrać strona WE, to 2 (E!), 2 (W) zostaną bowiem położone po wistach treflowym i atutowym.

Minimaks teoretyczny: 2 BA (N!), 8 lew; 120 dla NS.

 

 

Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

		873 J5 107642 742
AK A10872 Q KQ865			654 Q963 AKJ98 A
		QJ1092 K4 53 J1093
1 5+–4, nadwyżka 2 pełny fit kierowy, szlemikowe uzgodnienie koloru (bez pełnego fitu kierowego padłyby np. czwartokolorowe 3)

Nasz System/Wspólny Język:

W	N	E	S
1	pas	2	pas
3 1	pas	3 2	pas
3 /3BA3	pas	4 4	pas
4 BA5	pas	5 6	pas
5 BA7	pas	6 8	pas
6 BA	pas	pas	pas

3 w zależności od stosowanych rozwiązań systemowych: jeżeli nakazują one zgłosić w tej sekwencji najniższy cue-bid, należy zalicytować 3; ale gdy 3 każą otwierającemu ujawnić boczną krótkość (po uprzednim odlicytowaniu układu 5–4 i szlemikowym uzgodnieniu przez partnera jednego z tych kolorów; tak mówi klasyczna wersja Naszego Systemu) – należy zapowiedzieć forsujące 3BA, teoretycznie wykluczające posiadanie singletona (singlowa dama w podstawowym kolorze partnera to majątek, nie można więc zrażać gracza E pokazywaniem singla karowego)

4 cue-bid;  ⁵ Blackwood na kierach; ⁶ dwie wartości plus dama atu

7 pytanie o boczne króle; ⁸ jeden król

Wspólny Język (jeżeli W zdecyduje się na otwarcie 1):

W	N	E	S
1	pas	2 1	pas
2 2	pas	3 3	pas
3BA4	pas	4 5	pas
4 BA6	pas	5 7	pas
5 BA8	pas	6 9	pas
6 BA	pas	pas	pas

 

1 5⁺, forsing do końcówki

2 4, na razie może to być zwyczajny trefl

3 4, silne uzgodnienie koloru

4 ręka bez krótkości (uzasadnienie wyżej)

5 cue-bid; ⁶ Blackwood

7 dwie wartości plus dama atu

8 pytanie o boczne króle; ⁹ jeden król

W świetle uzyskanych przez gracza W informacji o ręce partnera (5–4, cue-bid treflowy, dwie wartości plus D plus jeden boczny król – na pewno karowy) zapowiedzenie w turnieju na maksy szlemika w bez atu (a nie w kiery) jest w pełni uzasadnione. Brak jest bowiem jednej wartości. Jeżeli partner nie ma K, to do wzięcia są cztery lewy kierowe, trzy karowe, trzy treflowe oraz dwie pikowe. Gdy brakuje mu A, weźmie się pięć lew kierowych, trzy treflowe oraz po dwie w pikach i karach. Nieco mniej korzystny jest jedynie przypadek trzeci i ostatni – jeśli partner nie posiada A, można się doliczyć jedynie jedenastu pewnych lew: pięciu kierowych, trzech karowych, dwóch pikowych oraz jednej treflowej. Jest jednak mnóstwo szans na dwunastą, E może przecież mieć D albo W, a w ostateczności prawie na pewno ustawi się jakiś przymus.

Poza bezatutowym i kierowym na NS wychodzi też jeszcze jeden szlemik – karowy. Na sześciu atutach i mimo podziału kar w rękach przeciwników 5–2! Istnieje bowiem możliwość wyparadowania piątej 10 w ręce N.

Minimaks teoretyczny: 6 BA (WE), 12 lew; 1440 dla WE.

 

 

Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

		975 K10 KQJ4 K542
J3 86542 105 Q1076			AKQ6 J93 A8732 A
		10842 AQ7 96 J983

W	N	E	S
–	1	ktr.	1 1
pas	pas	ktr.	pas
2	pas	pas	pas

1 6–10 PC, 4⁺, z silniejszą ręką padłaby rekontra

Gracz E dał dwie kontry, może więc uważać się już za odlicytowanego i bez żadnych obaw spasować na wyduszone z partnera 2. Teoretycznie rzecz biorąc, ten kontrakt to również szczyt możliwości strony WE w tym rozdaniu. Aby to jednak potwierdzić w praktyce, obrońcy musieliby trzykrotnie połączyć atuty (tzn. N zaatakować K, a potem 10, a jego partner – gdyby rozgrywającym został jakimś cudem gracz E – oddać pierwszy wist 7!). Albowiem po każdym innym ataku rozgrywający kontrakt kierowy skompletuje już dziewięć wziątek. Np. K zostanie zabity asem, po czym W ściągnie A oraz trzy piki, zrzucając z ręki blotkę karo, a następnie przebije w ręce karo, w dziadku trefla. To już będzie siedem lew, a kiedy rozgrywający wyjdzie teraz ze stołu w karo, to bez względu na poczynania przeciwników będzie musiał dostać jeszcze dwie wziątki atutowe.

Strona NS może też zrealizować trzy inne częściówki, tyle że wyłącznie na szczeblu jednego: 1, 1 oraz 1BA. Jest jednak i tak w dużo lepszej sytuacji niż jej przeciwnicy, którym w rozdaniu tym nie wychodzi absolutnie nic.

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 110 dla WE.

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

		KQ92 K2 Q83 A952
J73 73 KJ95 10863			A1065 AQJ10854 2 7
		84 96 A10764 KQJ4

W	N	E	S
–	–	1	pas
pas	ktr.	2	ktr./2 BA1
pas	3	pas	pas
pas

1 wskazanie kolorów młodszych odzywką 2BA albo kontrą odpowiedzią [jeżeli, według ustaleń pary, ta ostatnia zapowiedź przyrzeka właśnie oba kolory młodsze, a nie cztery piki z którymś z kolorów młodszych (inna, najpopularniejsza w Polsce, wersja kontry-odpowiedź)]

albo (w zasadzie sekwencja możliwa tylko w Naszym Systemie):

W	N	E	S
–	–	1	pas
1 BA1	ktr.2	3 /4	ktr.
pas	pas	pas

 

 

1 w Naszym Systemie półforsujące

2 jak na otwarcie 1

Ręka E ma ogromny potencjał wygrywający, niejeden jej posiadacz zapowie więc – wcześniej czy później (być może już przy pierwszej ku temu sposobności) – końcówkę w kiery. Niestety, gracz W wnosi partnerowi znikomą pomoc (z jego kart najwartościowszy jest W), a do jego ręki nie ma w ogóle dostępu, rozgrywający kontrakt kierowy weźmie zatem jedynie osiem lew. I to bynajmniej nie “z góry”. Przeciwko grze kierowej obrońcy będą cały czas wistować w trefle. Rozgrywający odda lewę na A (zagrywając w ten kolor blotką z ręki), a potem ściągnie A i odejdzie wysokim atutem (ze względu na brak dojścia do dziadka nie będzie można zaimpasować K). Po wzięciu lewy na króla atu i ewentualnym odegraniu jeszcze jednego trefla, przeciwnicy zostaną zmuszeni do zagrania w pika (i E wyrobi sobie dodatkową wziątkę w tym kolorze) albo w karo (i rozgrywający wykorzysta lewę na K). Gracz E będzie też mógł przebić czwartą rundę trefli (gdy N wyjdzie w ten kolor po utrzymaniu się K) i zagrać z ręki blotkę pik – do waleta na stole. Obrońca N pobije go jednym ze swoich starszych honorów i znów nie pozostanie mu nic innego, jak zawistować w pika (rozgrywający wykona wówczas impas dziesiątką w ręce) albo w karo. W ten czy inny sposób 2 powinny zatem zostać zawsze zrealizowane.

Niewiele par WE dostanie jednak szansę, aby grać tak nisko (i dokładnie to, co wychodzi). Jedne zostaną przez kontrpartnerów przelicytowane minimaksowymi trzema treflami, inne zaś – często nawet bez specjalnego nacisku ze strony przeciwników – same przewyższą się na 3, a nawet 4. Niektóre z tych kontraktów zostaną skontrowane i obłożone – odpowiednio – bez jednej i bez dwóch.

Strona NS nie powinna mieć problemów ze zrealizowaniem 3, na ewentualny kontrakt karowy weźmie jednak jedną lewę mniej (tzn. osiem), będzie bowiem wówczas musiała oddać dodatkową lewę atutową.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

 

 

Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

		A75 Q10976 108 J106
K963 5 AJ742 874			Q84 842 K63 KQ32
		J102 AKJ3 Q95 A95

W	N	E	S
–	–	–	1 BA
pas	2 1	pas	2
pas	pas	pas

1 transfer na kiery

W popartyjnych założeniach nie znajdzie się wielu walecznych graczy W, którzy odważą się na wejście do licytacji: bezpośrednio po otwarciu 1BA (dwukolorową kontrą o znaczeniu co najmniej młodsza piątka – starsza czwórka albo zapowiedzią 2 – co najmniej pięć kar – starsza czwórka) bądź w następnym okrążeniu, po 2 e-S-a (zgłaszając wywoławczą kontrę). Pułap bezpieczeństwa strony WE sięga szczebla 2 (który to kontakt gracze ci powinni bez trudu zrealizować, oddając przeciwnikom kiera, dwa trefle oraz dwa piki) bądź 3 – ale tylko i wyłącznie pod warunkiem że ta ostatnia gra nie zostanie skontrowana (wówczas wpadka bez jednej, za 100, będzie opłacalną obroną wykładanych 110 przeciwników).

W protokole dominować będą jednak zrealizowane przez stronę NS kontrakty kierowe. Rozgrywający odda dwie lewy kierowe, trefla oraz dwa piki. Ewentualne kontrakty bezatutowe powinny natomiast przynieść NS o jedną lewę mniej (tzn. siedem).

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 110 dla NS.

 

 

Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

		8643 == QJ4 1075432
1072 9642 AK103 J9			KQ9 KQJ5 9872 Q6
		AJ5 A10873 65 AK8

W	N	E	S
pas	pas	1	1
1 BA	2	pas	3
pas	pas	pas

 

 

albo:

W	N	E	S
pas	pas	1	1
ktr.1 (?)	2	2	3
pas	pas	pas

 

 

1 kontra negatywna, brak czterech pików, zapowiedź wątpliwa ze względu na tylko dubla w treflach

 

 

albo:

W	N	E	S
pas	pas	1	1 BA1 (!?)
pas	2 2	2	2 3
pas	2 4	pas	pas
pas

 

1 naturalne, 15–18 PC

2 Stayman

3 cztery kiery

4 cztery piki, układ niezrównoważony, do pasa

 

albo:

W	N	E	S
pas	pas	1	1 BA1 (!?)
pas	2 2	pas	2 BA3
pas	3 4	pas	pas
pas

 

1 naturalne, 15–18 PC

2 transfer na trefle (niektóre pary mieszczą jeszcze w tej zapowiedzi – alternatywnie – inwit do 3BA)

3 pozytywne przyjęcie transferu, bardzo dobry fit treflowy, maksimum wejścia

4 słaba ręka na treflach

 

 

albo:

W	N	E	S
pas	pas	1	ktr. (!?)
1	pas	2	pas
pas	2	pas	pas
pas

Moim zdaniem, najlepiej opisuje rękę S wejście 1, na pewno znajdą się też jednak gracze, którzy zapowiedzą z nią 1BA albo zgłoszą kontrę – objaśniającą na kierach. Ci ostatni nie zdołają ujawnić charakteru swojej ręki, jako pierwsi zgłoszą bowiem i uzgodnią kiery przeciwnicy! Niezależnie od swej fazy początkowej licytacja powinna się jednak zakończyć podobnie – strona NS utrzyma się przy grze w częściówkach treflowych albo pikowych. Dzięki korzystnym rozkładom (trefle 2–2, piki 3–3, mariasz pikowy pod impasem), w oba te kolory będzie można wziąć po dziesięć lew, co znaczy m.in. to, iż w rozdaniu tym powinna zostać bez specjalnych problemów zrealizowana końcówka w piki! Na NS nie wychodzi natomiast 3BA, ale tylko i wyłącznie po pierwszym ataku blotką kier (ale nie dziewiątką!) bądź – gdyby jakimś cudem ustawić ten kontrakt z ręki N – kierowym honorem. Jeżeli jednak rozgrywający dwukrotnie przepuści kiery, obrońcy E nie będzie wolno kontynuować tego koloru (gdyby tak zagrał, S wyrobiłby sobie dziewiątą wziątkę właśnie w kierach), tylko musi on zmienić atak, najlepiej na K (wolno przedtem ściągnąć jedno karo).

Z gier bezatutowych na NS wykładane jest więc co najwyżej 2BA.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

 

 

Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

		K64 J843 == KQ8542
AQ83 975 KJ106 93			J975 Q6 Q853 A106
		102 AK102 A9742 J7

 

W	N	E	S
–	pas	pas	1
pas	1	pas	2
pas	4	pas	pas
pas

Niektórzy z licytujących Wspólnym Językiem otworzą z ręką N 2:

W	N	E	S
–	2	pas	2 1
pas	2 2	pas	4
pas...

 

1 pytanie

2 5⁺–4

Przeciwko 4 (N) padnie na ogół pierwszy wist pikowy. Nie ma to jednak większego znaczenia – rozkłady są dla strony NS korzystne, każdy z rozgrywających powinien wziąć jedenaście lew (do oddania są tylko dwa czarne asy).

Na NS można też zrealizować końcówkę treflową. Dosyć abstrakcyjne 3BA na tej linii obłoży natomiast pierwszy wist karowy (obrońcom wolno jest zdjąć przedtem A).

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

 

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

		105 10 A10973 A10975
64 AQ765 J842 J2			AKQJ2 983 Q K643
		9873 KJ42 K65 Q8

W	N	E	S
–	–	1	pas
1 BA1	pas	2 2	pas
2	pas	pas	pas

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku – nieforsujące

2 naturalne lub (wyłącznie w Naszym Systemie) nieminimum w składzie zrównoważonym

W zasadzie kierowy longer w ręce W jest zbyt słaby na to, aby ujawnić go po rebidzie 2 partnera. Teoria za licytowalny uznaje bowiem w takiej sekwencji dopiero kolor sześciokartowy albo bardzo dobry pięciokart. Tym zawodnikom W, którzy zachowają temu wskazaniu wierność, pozostanie dokonanie negatywnego wyboru koloru odzywką 2, która najczęściej stanie się też kontraktem ostatecznym. Po bezbłędnej obronie – 2 zostaną zrealizowane bez nadróbek, ta nie będzie jednak najłatwiejsza, skoro jedynie kontrakt 3 położą jedynie wisty treflowe: z ręki S – damą, a z ręki N – blotką! Na WE można też zrealizować inną częściówkę – 2BA. Strona ta będzie jednak miała szansę na osiągnięcie znacznie lepszego rezultatu, jeśli gracz N nie wytrzyma ciśnienia i postanowi zamieszać w licytacji: wskazując – w jej pierwszym albo drugim okrążeniu – dwukolorową rękę na młodszych. Rzecz jasna, nie powinien tego czynić, jego karta zawiera bowiem dwa asy (lewy defensywne), jej longery są natomiast dosyć pośledniej jakości (brak lew wygrywających, czyli wartości ofensywnych). Jeżeli jednak tak postąpi, to zapowiedziany potem przez S kontrakt 3kk powinien już zostać skontrowany i obłożony bez dwóch, za 500. Mimo że perfekcyjna obrona nie będzie łatwa. Do pełnego sukcesu broniących prowadzi – tylko i wyłącznie – następująca linia postępowania: W musi zaatakować w piki, a E pobić tę lewę i odwrócić w kiera. Jego partner zdobędzie wówczas wziątkę na D i powróci do pików. E utrzyma się D i będzie kontynuował A. Powiedzmy, że W zrzuci w tej lewie trefla (alternatywnie będzie mógł pozbyć się blotki kierowej). Rozgrywający przebije na stole, ściągnie A i zagra trefla. E wskoczy K i wyjdzie D, skracając po raz drugi dziadka. W tym momencie obrońcy będą już mieli cztery lewy:

		- - A109 1097
- A6 J842 -			2 93 Q 64
		- KJ4 K65 -

 

Jeżeli rozgrywający ściągnie teraz trzy razy atu (impasując – w drugiej rundzie koloru – W w ręce W), obrońca W dostanie jeszcze dwie lewy – na fortę atutową oraz na A. A gdy S spróbuje przebić w ręce – blotkami karowymi – dwa trefle ze stołu – W nadbije je 8 i W. Rozgrywający nie zyska też lewy, jeżeli któregoś z trefli przebije K. Tak czy owak, wpadnie bez dwóch, za "górala".

 

 

 

 

 

Wystarczy jednak, że broniący choć raz zmylą trop i gracz S wybroni się bez jednej, za 200. Co wcale nie znaczy, iż będzie to dla niego dobry rezultat. Na wielu stołach WE zagrają bowiem w kiery, często końcówkę:

W	N	E	S
–	–	1	pas
1 BA1	pas	2 2	pas
2 3 (!?)	pas	4	pas
pas	pas

 

 

1, 2 jak poprzednio

3 znajdzie się niemało zwolenników uzgodnienia za wszelką cenę drugiego z kolorów starszych

 

 

czy może nawet w ten sposób:

W	N	E	S
–	–	1	pas
1 BA1	pas	2 2	pas
2 3	pas	3 4 (!?)	pas
4 (!!)	pas	pas	pas

 

 

 

1, 2, 3 jak poprzednio

4 w tym wypadku jest to na pewno przelicytowanie karty, gdyby jednak D gracza E znajdowała się w treflach bądź w kierach, 3 byłyby zapowiedzią w pełni uzasadnioną: nadwyżkowym dokończeniem opisu ręki E (5–3–1–4), zawodnik ten ma taakie piki, że jest gotów ewentualnie grać w nie na siedmiu atutach na szczeblu trzech (w przypadku, gdy nie uda się sfitować "od tyłu" kierów)

Zrealizowanie końcówki kierowej byłoby bezproblemowe wyłącznie w widne karty. Powiedzmy, że przeciwko 4 (W) N wyjdzie asem, a potem blotką karo (albo jeszcze lepiej – od razu blotką). Rozgrywający przebije w dziadku, po czym wolno mu będzie ściągnąć dwie lewy pikowe (może to jednak odłożyć na nieco później), następnie jednak konieczne stanie się zaimpasowanie atutów damą w ręce (lub zabicie tej lewy A!), przebicie w dziadku kara i dopiero teraz kontynuowanie ze stołu dobrymi pikami (i wyrzucanie z ręki kart w kolorach młodszych). Jeżeli obrońca S nie przebije piątej lewy pikowej, W pozbędzie się z ręki ostatniej karty niekierowej, po czym przebije tam trefla i w trzykartowej końcówce – posiadając A 7 6, odejdzie blotką atu, wpuszczając obrońcę z prawej – posiadacza (w tym momencie) K W 4. Gracz ten weźmie tę lewę, ale ostatnie dwie będą się należeć rozgrywającemu, więc ten ostatni zrealizuje swój kontrakt z nadróbką. Wniosek stąd, iż S powinien przebić piątego pika, ale wtedy W nadbije i odda jeszcze tylko dwie lewy: kierową oraz karową (bądź treflową – w zależności od tego, jakiego koloru kartę pozostawił sobie w ręce). Obejdzie się jednak wówczas bez nadróbki.

Rozgrywka na dziesięć lew (w kiery) jest jednak na tyle karkołomna (szczególnie wówczas, gdy gracz N nie ujawni – w licytacji – dwukolorowego układu swojej ręki), iż nie sądzę, aby końcówki w ten kolor były realizowane zbyt często. Podobnie, jak trudno będzie obłożyć ewentualny kontrakt 3 (z kontrą) bez dwóch. Spodziewam się zatem, że w protokole figurować będą przede wszystkim zapisy za zrealizowane przez WE częściówki pikowe (na szczeblu dwóch), rzadziej kierowe (na szczeblu trzech) oraz przegrane końcówki. A także – od czasu do czasu – wpadki za rozgrywane przez NS kontrakty karowe (również na szczeblu trzech – na ogół z kontrą) za 100, 200 albo 500.

Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 620 dla WE.

 

 

Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

		QJ106 A104 863 KJ4
8 875 K1075 AQ532			754 KJ9 A942 1087
		AK932 Q632 QJ 96

Nasz System:

W	N	E	S
–	–	–	1
pas	1 BA1	pas	2
pas	3 2	pas	pas
pas

1 w Naszym Systemie półforsujące

2 inwit w składzie zrównoważonym

albo:

W	N	E	S
–	–	–	1
pas	2 1	pas	2
pas	2 2	pas	pas
pas

 

 

1 jeśli w odpowiedzi 1BA nie zawiera się wariant podniesienia w składzie zrównoważonym

2 według ostatnich trendów: negatywny wybór koloru albo bilansowe podniesienie z pełnym fitem (z ręką, z którą kiedyś licytowało się w tej sekwencji nieforsujące 3; obecnie takie 3 forsują)

 

Wspólny Język:

W	N	E	S
–	–	–	1
pas	2 BA1	pas	3 2
pas	pas	pas

 

1 co najmniej inwit do dogranej z fitem w kolorze partnera, w strefie inwitu do końcówki układ karty nieokreślony

2 sign off, jedyna sekwencja pozwalająca na zatrzymanie się w częściówce

Po takiej czy innej sekwencji bilansowej NS powinni się zatrzymać w 3. Raz jeszcze bilans prawdę Ci powie – 3 są tu ostatnim kontraktem możliwym do wygrania, nie da się bowiem uniknąć oddanie dwóch kar, kiera oraz trefla. Z niższych kontraktów – NS są w stanie zrealizować 1BA i 2, a ich przeciwnicy – 2 oraz 2.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

 

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

		KQ3 10 Q10752 A987
108742 J95 43 KJ6			== AK76432 AKJ8 Q3
		AJ965 Q8 96 10542

W	N	E	S
pas	1	ktr.1 (!?)	1
pas	pas	4 (?)	pas
pas	pas

1 z renonsem pikowym zapowiedź nieco niebezpieczna, E ma jednak taakie kiery, że jest w stanie przelicytować nimi ewentualne piki partnera na każdej wysokości

albo nawet:

W	N	E	S
pas	1	4 1 (??)	pas
pas	pas

 

1 nawet po pasie partnera zapowiedź zdecydowanie przedwczesna (zbyt definitywna)

Oj, niełatwo będzie osiągnąć tego cudownego szlemika kierowego, niełatwo. Szczególnie w turnieju indywidualnym, kiedy to brakuje precyzyjnych ustaleń, a i zaufanie do partnera bywa ograniczone. Raczej więc w celu edukacyjno-popularyzatorskim polecam następującą sekwencję. Kto ją zna? A kto nie tylko zna, ale i odważy się zastosować ją w indywiduelu?

 

W	N	E	S
pas	1	3 1	pas
3 2	pas	4 3	pas
5 4 (!!)	pas	6 5 (!)	pas
pas	pas

1 w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy (najczęściej w oparciu o pełnego longera, na ogół w kolorze młodszym, tu: w treflach), ale też możliwa bardzo silna ręka na samouzgadnialnym kolorze (na ogół starszym), z którą E boi się zalicytować kontrę objaśniającą (przede wszystkim z obawy prze karnym pasem partnera)

2 brak stopera karowego, “coś” w pikach

3 bardzo silna ręka na samodzielnych kierach (końcówka “w ręku”)

4 cue-bid, z trzema kierami (jedną albo dwoma lewami przebitkowymi w karach) oraz K, W powinien zareagować pozytywnie

5 partner wskazał zatrzymanie treflowe – a to wystarcza do zgłoszenia szlemika (w razie potrzeby zaimpasuje się udanie D)

Rozgrywka szlemika kierowego szybko sprowadzi się do pokazania kart.

Minimaks teoretyczny: 6 (WE), 12 lew; 980 dla WE.

 

 

Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

		AQ65 J853 AQ3 Q5
KJ74 A2 742 AJ87			1083 109764 1085 63
		92 KQ KJ96 K10942

W	N	E	S
–	1 BA	pas	3 BA
pas	pas	pas

Raptowny powrót z obłoków na ziemię. Standardowy kontrakt, bezproblemowy w licytacji i rozgrywce. Nie znaczy to, że rozdanie będzie zupełnie płaskie. Otóż – przynajmniej teoretycznie rzecz biorąc – po każdym wiście różnym od pikowego rozgrywający dostanie szansę na wyegzekwowanie nadróbki (czyli wzięcie dziesięciu lew). W tym celu konieczne będzie jednak trafienie W, czyli wyimpasowanie tej kary obrońcy W. Takiemu właśnie rozwiązaniu trefli nie będą sprzyjać problemy komunikacyjne, na pewno jednak trafią się rozgrywający, którzy znajdą na nie sposób. Pozostali oraz ci, przeciwko którym padnie pierwszy wist w pika, będą się musieli zadowolić dziewięcioma wziątkami (po wyjściu w pika obrońcy wezmą bowiem dwa asy i dwie forty pikowe).

Minimaks teoretyczny: 3 BA (NS), 9 lew; 600 dla NS.

 

 

 

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

		Q974 6 Q109 AJ1042
1063 A742 J85 K76			A2 KQ9853 A63 95
		KJ85 J10 K742 Q83

W	N	E	S
–	–	1	pas
2	pas	3 1	pas
pas	pas

1 blokujące

Nie zdziwiłbym się, gdyby na wielu stołach licytacja potoczyła się właśnie w sposób przedstawiony wyżej. W pierwszym okrążeniu żaden z zawodników NS nie ma bowiem karty upoważniającej go do zabrania głosu. Aby zaś ożywić licytację na pozycji re-open z ręką N, potrzeba sporo wyobraźni i ... odwagi. Niemniej podjęcie takiego właśnie działania uważam za absolutnie konieczne – i to zarówno w meczu, jak i – tym bardziej – w turnieju na maksy.

W	N	E	S
–	–	1	pas
2	pas	3 1	pas
pas	ktr. (!)	pas	3
pas	pas	pas

 

1 jak poprzednio

Swoją licytacją przeciwnicy ujawnili obecność w ich rękach co najmniej dziewięciu kierów, N powinien zatem być świadom nie tylko stanu równowagi sił, ale też faktu posiadania przez jego stronę koloru uzgodnionego (nie mówiąc już o praktycznie pewnym wyłączeniu kierowym). Ożywienie licytacji kontrą jest zatem zarówno oczywiste, jak i bezpieczne. Po “obligatoryjnej” kontrze e-N-a jego partner zapowie 3. Na zgłoszenie 4 raczej się nie zdecyduje (po takiej licytacji już zrealizowanie własnej częściówki powinno zapewnić NS niezły rezultat), chociaż – gdyby przyszło mu to jednak do głowy – z ich wygraniem nie miałby żadnych problemów. Na NS wychodzi również dziewięciolewowa częściówka treflowa.

Proszę zwrócić uwagę na dobry efekt blokującego rebidu 3 – gdyby gracz E leniwie spasował na 2 partnera, szanse przeciwników na osiągnięcie wykładanej końcówki pikowej byłyby dużo większe (a na pewno już ożywiliby oni licytację i zagrali 2 albo 3). Oto jedna z możliwych wówczas sekwencji:

W	N	E	S
–	–	1	pas
2	pas	pas	ktr.
3	4	pas	pas
pas

A nawet gdyby gracz W po kontrze e-S-a spasował, N – z tak atrakcyjnym układem – i tak mógłby zgłosić dograną.

Końcówka pikowa wychodzi bezproblemowo, jest jednak kontraktem poniżej szans, zwłaszcza w turnieju na maksy. Zrealizowanie 4 wymaga w zasadzie podziałów 3–2 w obu kolorach czarnych oraz udanego impasu K, a ponieważ istotne jest również, aby obrońcy nie przebili kara, szansę na sukces szacuję na dwadzieścia kilka procent. Ale – jak wyżej wspomniałem – już zapis 170 (za dziesięć lew w piki) powinien zapewnić parze NS notę powyżej przeciętnej.

Jeśli zaś chodzi o stronę WE, to może ona tu wygrać dwie częściówki na szczeblu dwóch: 2 oraz 2BA. Szczególnie istotny jest drugi z tych faktów, na jego podstawie możemy bowiem określić teoretycznego minimaksa rozdania jako 4BA (WE) z kontrą (!), bez dwóch (opłacalna obrona czterech pików).

Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE) z kontrą, 8 lew; 300 dla NS.

 

 

Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

		AK42 Q873 AK10 K7
1097 9654 753 AJ6			QJ86 A Q962 Q1052
		53 KJ102 J84 9843
1 Stayman 2 obie starsze czwórki, dół odzywki (wielkiego bez atu)

Nasz System:

W	N	E	S
–	–	–	pas
pas	1	pas	1
pas	1 BA	pas	2 1
pas	2 BA2	pas	3 3
pas	3	pas	4
pas	pas	pas

3 transfer na kiery

Wspólny Język:

W	N	E	S
–	–	–	pas
pas	1	pas	1
pas	1 BA	pas	2
pas	2	pas	4
pas	pas	pas

Oczywiście, w ostatniej sekwencji pesymista tylko zainwituje dograną (licytując po 2 partnera – 3), gracz N powinien jednak to zaproszenie przyjąć (19 PC, ale wyłącznie starsze honory, nie mówiąc już u układzie 4432, a nie 4333). Mimo podziału atutów 4–1, 4 powinny zostać wygrane bez problemów – najłatwiej przez przebicie w ręce N dwóch trefli. Do sukcesu doprowadzi też gra na przebicie w ręce S dwóch pików.

Zła wiadomość dla potencjalnych bezatutowców – bez wistu karowego N, grając w to miano, skompletuje tylko osiem lew.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.

 

 

 

 

 

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

		AJ762 A63 A83 106
1043 85 KQ5 AKQ42			85 J97 J109762 J8
		KQ9 KQ1042 4 9753

W	N	E	S
1	1	pas	2 1
pas	2 1	pas	3 2
pas	4 3	pas	pas/4
pas	(pas)	(pas)

1 konwencja Drury

2 wejście normalne, niepodlimitowe, ale też beznadwyżkowe

3 naturalne, próba wyciśnięcia jeszcze czegoś z partnera

4 ładne wartości (trzy asy) oraz fit kierowy upoważniają do przesądzenia końcówki

albo:

W	N	E	S
1	1	pas	2 1
ktr.2	pas3	pas	2 4
pas	3	pas	4 /4
pas	pas	pas

1 jak poprzednio

2 kontra wistowa

3 zachęcający, a przynajmniej nie zniechęcający (po kontrze W 2 byłyby zapowiedzią supernegatywną

4 naturalne, jak poprzednio

Po stwierdzeniu faktu dobrego zafitowania dwóch kolorów NS powinni dojść do końcówki (pikowej albo kierowej) z łatwością. Nieco lepiej będzie grać w piki. Po pierwsze – przeciwko 4 (S) obrońca W na pewno zagra trzy razy w trefle i wówczas, aby wziąć nadróbkę, rozgrywający będzie musiał dokonać przebitki asem atu, a potem zaimpasować obrońcy E waleta. Po drugie – niezależnie od poczynać obrony w kiery nigdy nie da się wziąć więcej niż jedenastu lew. Tymczasem grając w piki (z ręki N) rozgrywający ma szansę nie dostać wistu treflowego (chyba że W skontruje sztuczne 2), a wtedy zdoła przebić na stole karo i weźmie lew dwanaście. Trzynasta (przez przebicie w dziadku jeszcze jednego kara) nie wchodzi w rachubę ze względu na brak stosownej ku przeprowadzeniu tego manewru komunikacji. Bez względu na grę obrońców jedenaście lew w piki nie jest jednak absolutnie niczym nie zagrożone.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew albo 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

 

Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

	K109543 J6 KQ Q95
J2 82 A107632 A84			AQ87 953 95 KJ76
	6 AKQ1074 J84 1032
1 multi 2 do koloru partnera (S wie, że partner ma na pewno piki)

W	N	E	S
–	2 1	pas	pas (!)
pas

1 słabe dwa

W	N	E	S
–	2 1	pas	2 2
pas	pas	pas

 

 

albo:

W	N	E	S
–	1 1 (?)	pas	2
pas	2	pas	3 2
pas	pas	pas

 

1 otwarcie pod każdym względem paskudne, stanowczo je odradzam! (mimo że w tym wypadku przyniosłoby ono lepszy skutek aniżeli słabe 2 czy 2 multi)

2 naturalne, nieforsujące: mam lepsze kiery niż Ty, partnerze, piki!

 

Oczywiste otwarcie słabe 2 bądź 2 multi przyniesie tu skutek i dobry, i zły. Zły – bo kontrakt 2 zostanie przegrany bez dwóch, za 100 (N/S odda bowiem na pewno trzy lewy atutowe, a ponadto trzy trefle oraz A), podczas gdy 2 byłyby łatwe do zrealizowania (do oddania pik, A oraz trzy trefle). Dobry – bo po tym blokującym otwarciu przeciwnicy nie dostaną nawet cienia szansy, aby zabrać głos i dolicytować się do wychodzącego im bezproblemowo kontraktu 3 (oddaliby wówczas jedynie dwa kiery oraz dwa kara). Najkorzystniejszy rezultat zanotują jednak te pary NS – nieliczne, mam nadzieję – w których zawodnik N zdecyduje się na ze wszech miar niepoprawne otwarcie 1 (miltonów jest nawet jedenaście, ale zdecydowana ich większość znajduje się w kolorach krótkich, przede wszystkim – w dubletonach; otwarcie dopuszczalne tylko wówczas, gdy para nie stosuje – w tej czy innej postaci – otwarć typu słabe dwa), a jego partner w toku dalszej wymiany zdań będzie mógł zgłosić nieforsujące 3 . Wprawdzie ten ostatni kontrakt zostanie obłożony bez jednej, za 50, wpadka ta będzie jednak mniejsza niż w przypadku niższej nawet częściówki pikowej, a ponadto – okaże się najtańszą z możliwych obroną wykładanego u przecwiników kontraktu 3 . Nikt z pary WE nie ośmieli się przecież tych 3 skontrować!

Minimaks teoretyczny: 3 (NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.