Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

Turniej nr. 1 - 13 stycznia 2003

		98 9873 1085 AQ85	Nr....6 Rozd..E Po WE
AQ64 AK1065 9 J76			K1052 --- KQ732 10432
		J73 QJ42 AJ64 K9

Karta jest jednak łatwa do przelicytowania do 4 – niektórzy gracze W skoczą w drugim okrążeniu na 3, niektórzy gracze E będą się czuli w obowiązku szepnąć coś jeszcze po sekwencji zaprezentowanej wyżej. W turnieju na maksy byłby to jednak nadmiar optymizmu, a głównym czynnikiem hamującym gracza E powinien być fakt posiadania przezeń renonsu w podstawowym kolorze partnera (oraz świadomość, iż na pewno nie mają na linii więcej niż ośmiu atutów). Inna sprawa, że gdyby w ręce W zamienić konfiguracje w kolorach młodszych, końcówka pikowa byłaby znakomitą propozycją.

Teraz jednak NS mają do ściągnięcia cztery lewy z góry, a nawet gdy tego szybko nie uczynią, nadal nie sposób wziąć dziesięciu lew (chyba że S wyjdzie w blotkę kier albo w blotkę karo!). Najczęściej rozgrywający będą brali dwa kiery, karo, dwa honory atutowe z góry oraz jeszcze cztery lewy pikowe na obustronne przebitki.

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

 następne rozdanie