Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2005

5 5 jest praktycznie pewne, w turnieju na maksy N może wszakże zdecydować się na siedmioatutowe 4, mimo że grozi mu wówczas treflowy skrót ręki zawierającej dłuższy fragment atutów

Najbezpieczniejsza jest oczywiście gra w kara, kiedy to można wziąć aż dwanaście lew (szlemik karowy jest jednak kontraktem poniżej szans, wymaga bowiem udania się impasu K oraz – w wypadku gdy piki nie dadzą czterech lew – także złapania D), w turnieju na maksy niejeden zawodnik N zaryzykuje jednak siedmioatutowe 4, co zresztą powinno zakończyć się pełnym sukcesem.

Rozgrywając kontrakt karowy, N powinien w pierwszej kolejności dwukrotnie zaimpasować piki (wychodząc z dziadka blotkami), a dopiero kiedy okaże się, że kolor ten nie da mu czterech lew (co byłoby możliwe, jeżeliby W posiadał singlowego, drugiego albo trzeciego K), poszukać damy kierowej. Zwycięska rozgrywka kontraktu 4 będzie stosunkowo prosta, najlepiej nie przebijać wówczas drugiego trefla, tylko zrzucić z ręki pika, trzecią rundę trefli przebić zaś w dziadku i pozbyć się z ręki kolejnego pika, a następnie wykonać impas waletem albo dziesiątką kier w ręce (nie ściągając uprzednio K, aby zachować kontrolę nad kolorem treflowym w wypadku, gdy impas kierowy nie uda się). W dalszej kolejności należy zgrać K, wykonać impas pikowy, ściągnąć A i grać dobre kara. Obrońcy dostaną wówczas jedynie dwie lewy treflowe oraz wziątkę atutową.

Możliwe jest nawet wzięcie w kiery lew jedenastu, i to na dwa sposoby. W wariancie pierwszym rozgrywający przebija drugiego trefla, ściąga K, impasuje kiery waletem, po czym gra dobre kara. Jeżeli W przebije trzecią rundę kar i odejdzie treflem, N wyrzuca z ręki pika (bądź karo), dokonują przebitki w dziadku, wykonuje impas pikowy, zgrywa A, a potem wykorzystuje dwa pozostałe kara oraz A. Jeżeli natomiast W nie przebije trzeciego kara, rozgrywający impasuje piki (wychodząc ze stołu blotką!), po czym zagrywa po raz czwarty w kara. Jeżeli W przebije i zagra w trefla, rozgrywający dokonuje przebitki w dziadku. Tak czy owak, obrończy dostaną jedynie lewy treflową oraz atutową.

Jeśli natomiast rozgrywający nie zdecyduje się na przebicie drugiej lewy treflowej (drugi wariant rozgrywki na jedenaście lew), to będzie musiał zrzucić z ręki karo. W trzeciej rundzie trefli (optymalna kontynuacja ze strony obrony) należy wyrzucić z ręki jeszcze jedno karo (najlepiej asa) i dokonać przebitki w dziadku. A potem zaimpasować kiery waletem, wrócić na stół K, zaimpasować piki damą (wychodząc z dziadka blotką) i grać kara (w międzyczasie, jeżeli N pozbył się uprzednio z ręki A, może on powtórzyć impas pikowy). Jeżeli W przebije któreś z kar, rozgrywający nadbije w ręce, ściągnie A oraz A (jeśli jeszcze tego nie dokonał), po czym 10 dostanie się do ostatniej forty karowej. A gdy W żadnego z kar nie przebije, rozgrywający pozbędzie się z ręki wszystkich pików i w dwukartowej końcówce D obrończy W zostanie wyparadowana.

Na linii NS można również, postępując trafnie i rozważnie, wziąć jedenaście lew, grając w piki, również na siedmiu atutach. Także wówczas skuteczna rozgrywka nie będzie jednak ani łatwa, ani zupełnie oczywista, dopracowanie jej szczegółów pozostawiam więc Państwu.

Minimaks teoretyczny: 6 (NS), 12 lew; 920 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 12 (NS);

– 11 (NS);

– 11 (NS);

BA – 8 (NS).